خوشحالی بابت اتمام جیتکس
علی شمیرانی- خیلی ها شاید یادشان رفته باشد که حدود 15 یا 20 سال قبل در این کشور شعارها و وعده های ملی و غرورانگیز زیادی برای تبدیل شدن نمایشگاه الکامپ ایران به بزرگ ترین رویداد نمایشگاهی فاوا در منطقه سر داده می شد.
در آن سال ها به نمایشگاه جیتکس دوبی با دید حقارت نگریسته می شد و همه از خود می پرسیدند اصلا چه معنی دارد کشوری که پیدا کردن آن روی نقشه جهان کار سختی است، بتواند رقیبی برای ما محسوب شود؟
آن سال ها گذشت و کسی اصلا دقت نکرد که حالا یکی از جوایز اصلی به شرکت های فناوری، دانش بنیان و استارت آپ های ایرانی حاضر در نمایشگاه الکامپ، حمایت از حضور آنها در نمایشگاه جیتکس است تا شاید از آن طریق بتوانند صدای خود را به سرمایه گذاران منطقه و حتی دنیا برسانند.
آری آن سال ها گذشته و با وضعیت اقتصادی و پول ملی که برای مان درست شده، پرونده نمایشگاه هایی همچون سبیت آلمان که دیر زمانی شرکت های ایرانی پای ثابت حضور در آن بودند، تقریبا بسته شده و حالا آخرین نمایشگاهی که در اطراف مان مانده همین نمایشگاه جیتکس است که هفته گذشته به موجب یک هدفگذاری بلندمدت و حساب شده، توانست سی وهشتمین گام محکم خود را هم بردارد تا پاداش این ممارست و ایستادگی را بگیرد و جای پای خود را به عنوان تنها و مطرح ترین نمایشگاه فناوری منطقه تثبیت کند.
همه می دانیم حضور در نمایشگاه ها و رویدادهای بین المللی فارغ از بخش نمایشی و حتی تفریحی آن، برای کشوری همچون ما که شرکت های بین المللی و افراد خارجی در آن حضور ندارند، کمترین کارکردش فهمیدن میزان عقب ماندگی شرکت ها و حداکثر کارکردش عقد قراردادهای بین المللی است.
آری، هفته قبل سی و هشتمین دوره برگزاری نمایشگاه جیتکس دوبی به پایان رسید و در مورد خروجی و دستاوردهای آن بهتر است مجریان آن گزارش بدهند، اما لابه لای دوغ ودوشاب های سرازیر شده در تلگرام و شبکه های اجتماعی، مواردی توجهم را جلب کرد.
یکی عکس و فیلمی از غرفه خالی ایران آن هم در ساعتی خاص منتشر کرده بود و در توضیحش نوشته بود آبروی کشور به خطر افتاد.
یکی تمسخر کرده بود که چه معنی دارد تا دوبی بروند و خودشان برای خودشان حرف بزنند، خب همینجا می ماندند نمی توانستند با هم حرف بزنند؟ یکی دیگر هم نوشته بود این بساط ریخت و پاش باید جمع شود و حرف هایی از این دست.
کسی اما نمی دانست امسال به واسطه تحریم های قبلی و جدیدی که در راه است، شرکت ها اسم ایرانی که می شنیدند دو متری عقب می رفتند. حتی یکی دو نفر از ایرانی ها که حاضر به کار کارمندی هم شده بودند، جواب رد گرفته بودند. مدیر یک شرکت دیگر ایرانی می گفت، یکی از طرف قراردادهای خارجی و قدیمی اش همین حالا پیغام داده که تا پایان هفته تکلیف فسخ قرارداد چندین ساله خود را به علت تحریم ها روشن کن. یکی دیگر می گفت وسط مذاکره وقتی می فهمیدند ایرانی هستیم، عذرخواهی می کردند و می رفتند، آری ایرانی ها به دوبی نرفته بودند که برای خودشان صحبت کنند، واقعیت این است که امسال تحریم ها شرایطی درست کرده که حتی کسی از چند فرسخی ایرانی ها نیز رد نشود.
راستی خبر خوب و خوشحال کننده برای منتقدان اینکه، نماینده جیتکس در ایران و مجری پاویون ایران در این نمایشگاه، از ادامه برگزاری آن به دلیل سختی ها و مشکلات فراوان، انصراف داد تا هر که بهتر بلد است به جای حرف زدن به میدان عمل بیاید و راه را ادامه دهد. البته این توضیح را اضافه کنم که مجری مربوطه پیش از این نیز به مدت 4 سال قید برگزاری این نمایشگاه را که آخرین مجرای ارتباط فناورانه ایران با دنیای بیرون است، زده بود و اتفاقا در طول آن 4 سال کس دیگری هم نتوانست پرچم ایران را در این نمایشگاه بالا ببرد.
خلاصه آنکه اگر قرار باشد شرکت های ایرانی در نمایشگاه های خارجی حضور داشته باشند، باید خود پراکنده و به تنهایی به معرفی و نمایش توانمندی های خود بپردازند، البته احتمالا زیر پوشش پرچم کشورها و شرکت های خارجی.
به این ترتیب شاید منتقدان نیز بیشتر خوشحال شوند که "آبروی کشور" حفظ شده، چون دیگر نامی از کشور نیست که بخواهد با آبرویش بازی شود.
(منبع:فناوران)