فرزند مجازی جای کودکمان را نگیرد
اخیراً از سوی شرکتهایی مانند گوگل، اپلیکیشن‌هایی عرضه می‌شود که عملاً نقش فرزندان مجازی را ایفا می‌کند که به محض فعال‌سازی آن در گوشی تلفن همراه، عملاً مسئولیت یک فرزند مجازی پذیرفته می‌شود.
در حالی که میانگین نرخ رشد جمعیت در ایران روند نزولی را طی می کند و از بالای 6 به 8/1 رسیده و تعداد فرزندان هر خانواده ایرانی حدود 79/1 است و دائم نیز بر این نکته تأکید می شود که دو بچه کافی نیست، بعضاً جایگزینی هایی در بین زوجهای جوان مورد اقبال است که تعلق آنها به این جایگزینها، خطراتی محتمل می کند که تمرکز بر آنها یک بررسی جدی را می طلبد.
در حال حاضر از سوی شرکتهایی مانند گوگل، اپلیکیشن‌هایی همچون Pou عرضه می شود که عملا نقش فرزندان مجازی را ایفا می کنند. توضیح بیشتر در این خصوص آشنایی با یک مصداق همچون بازی پو را طلب می کند.
بازی پو یک اپلیکیشن است که به محض فعال سازی آن در گوشی تلفن همراه، عملا مسئولیت یک فرزند مجازی پذیرفته می شود. پو همچون کودکی دارای احتیاجات مختلف همچون خوردن غذا، نظافت و... است. این فرزند مجازی 4 نیاز اساسی غذا، سلامتی، سرگرمی و استراحت دارد که در صورت تأمین همه آنها، امکان ورود به مرحله بالاتر و امکان خرید بیشتر غذا و... به سرپرست او داده می شود.
این کودک حیات مجازی روی گوشی تلفن همراه دارد و به محض گرسنگی، بیدار شدن از خواب و... به ارسال پیام به سرپرست خود اقدام می کند. حس مسئولیت پذیری و سرپرستی از این فرزند، افراد را درگیر رفع حوائج این کودک و تلاش برای رشد بیشتر او می کند.
هرچه تعلق به این کودک بیشتر باشد، دغدغه برای پاسخگویی به نیازهایش و نیز مراقبت بیشتر از او افزایش می یابد. از جذابیتهای خاص این اپلیکیشن، امکان بازی با کودک مجازی خویش است. 9 بازی در پو در نظر گرفته شده که سرپرست او می تواند وقتی را صرف بازی با او کند.
موفقیت در این بازیها نیز امکان کسب پول بیشتری برای انجام خرید بیشتر برای کودک را فراهم می کند. حتی بازیها نیز راهی برای رسیدگی بیشتر و دغدغه بیشتر در نگهداری کودک است.
از دیگر امکانات پو، عکس گرفتن از فرزند خود در حالات مختلف و به اشتراک گذاری آن در شبکه های اجتماعی است. این امکان نیز این احساس را تشدید می کند که از فرزندتان می توانید عکس بگیرد و آن را به دوستانتان نشان دهید. سرپرست کودک در پو عملاً باید وقتی را صرف مرتب کردن ظاهر کودکش، انتخاب رنگ لباس و... نماید. همچنین باید بتواند اتاق کودکش را مرتب کند.
در اپلیکیشن پو، امتیازی که در ازای نگهداری از این کودک داده می شود، قالب سکه و پول دارد که به واسطه آن می توان اقدام به خرید غذا، لباس و... برای این کودک کرد. این اپلیکیشن بیش از 50 میلیون بار به طور رسمی در سطح جهان دانلود شده و با لحاظ امکان دریافت آن از طریق بلوتوث و...، و میزان دانلود آن رسمی و غیر رسمی آن در ایران، مشخص نیست.
گرایش زوجهای جوان به این نوع اپلیکیشنها و درگیری در دغدغه های مجازی، قطعا بحثی است که می تواند مورد تأمل و بررسی قرار گیرد.
پیش از اپلیکیشن‌هایی مانند پو، بازیهای رایانه ای بسیاری عرضه شده و طرفداران خود را داشته و دارند ولی آنچه اپلیکیشن‌های اندرویدی را متفاوت می سازد، بحث همراه بودن آنها در تلفن همراه و وابستگی و تعلق بیشتر به آن در قالب این همراه همیشگی بودن است.
پو عملا به کودکی کم دردسر به لحاظ فیزیکی و همراه تبدیل شده که دیگر پدر یا مادر او نگران مهدکودک او یا بسیاری دیگر از مشکلات وی در ابعاد فیزیکی نیستند. کودکی که همیشه همراه سرپرست خود است و در عین حال که نیازهایش در همان فضای مجازی باید به لحظه پاسخ داده شوند.
در اپلیکیشن پو می توان با یک زمان بندی مشخص، خواب کودک را با خواب خود همزمان کرد و تا لحظه خواب به ارائه سرویسهای لازم به او اقدام کرد.
دغدغه اصلی در این میان تنها بحث اپلیکیشن پو نیست؛ بحث جایگزینی هایی است که با اعتیاد به وسایل نوین ارتباطی، خود را در قالب پاسخگویی به نیازهای اساسی در اشکال مجازی و کاذب ظهور و بروز می دهند و توجه به این نوع پاسخگوهای کاذب به نیازهای اساسی نیازمند بررسی جدی است.
نگارنده: مریم سلیمی
- ۹۲/۰۴/۱۹