ITanalyze

اکنون که فراگیر شدن ویروس کرونا سببی شد تا مسئولان به سمت الکترونیکی شدن فعالیت ها روی بیاورند باید پرسید که امنیت اطلاعات بر چه اساس و معیاری سنجیده می شود.

موضوع امنیت اطلاعات در فضای سایبری از مهم ترین و خاص ترین مولفه هایی به شمار می رود که در صورت غفلت یا عدم توجه به آن می تواند شخص، سازمان یا حتی یک کشور را به چالش های بسیار بزرگی مواجه کند. مولفه ای که اکنون با شرایط به وجود آمده در کشور بیش از پیش نقش خود را در این حوزه پررنگ می بیند.
موضوع امنیت اطلاعات در فضای سایبر در جهان امروز بر همه ابعاد زندگی بشر تأثیر گذاشته است. اهمیت تأمین این مهم در همه جنبه های حیات روزمره جوامع از تضمین ایمنی یک خرید برخط گرفته تا جلوگیری از دسترسی غیرمجاز هکرها به دستگاه های دیجیتال، افزایش چشمگیری یافته است. به باور کارشناسان امنیت سایبری، گرچه نصب قدرتمندترین ابزار حفاظتی در سامانه ها، بهره گیری از نیرومندترین آنتی ویروس های موجود و استفاده از گذرواژه های پیچیده، آسیب پذیری ها را کاهش می دهند؛ اما هرگز نمی توانند امنیت کامل یک دستگاه را تأمین کنند.
به دنبال اینکه سازمان امور اداری و استخدامی بخش نامه ای به دستگاه های اجرایی برای مقابله با کرونا و حفظ سلامت کارکنان و ارباب رجوع ابلاغ کرد ک بر اساس آن ارائه خدمات الکترونیکی توسط کارکنان دستگاه ها انجام می شود، نکته حائز اهمیت امنیت بستری است که این اقدامات صورت می گیرد.
در تشریح این بخش نامه به تمام دستگاه اجرایی ابلاغ شد تمام مکاتبات بین دستگاه ها و ادارات تابعه از طریق اتوماسیون اداری انجام می شود و علاوه بر آن دستگاه ها باید امکان ثبت الکترونیکی درخواست خدمات و مکاتبات شهروندان فراهم کند و در صورت نیاز به مراجعه حضوری نوبت دهی الکترونیکی ظرف مدت سه روز فراهم شود.
ازنظر فنی، ادعای استفاده از ابزارهای حفاظتی برای امنیت داده های سازمانی و شخصی، کاملا درست است. گذرواژه ها، ابزار جلوگیری از نفوذ هستند. آنتی ویروس ها بدافزارها را شناسایی و خنثی می کنند و وصله های امنیتی نیز وظیفه رفع آسیب پذیری های موردنیاز هکرها را برای حمله سایبری، برعهده دارند.
به جرات می توان سامانه های الکترونیک هوشمند را به قلعه های قرون وسطایی تشبیه کرد که صاحبان شان با استفاده از گارد و تمهیدات امنیتی، سعی در ممانعت از ورود دشمنان به آنها دارند؛ اما در همان برهه تاریخی نیز مهاجمان پس از مدتی، به فکر نفوذ به این استحکامات از راه هایی جز دروازه اصلی و استفاده از آسیب پذیری های امنیتی می افتند.
قیاس سامانه های الکترونیکی با برج و باروهای قرون وسطایی از این نیز فراتر می رود. محیط پویا و سیال فضای سایبری، سبب همسانی بیش از پیش این بخش، به الگوی ساختاری محیط فیزیکی می شود. اگر از این دیدگاه، به مسئله نگاه کنیم، کیفیت و طبیعت فضای سایبری، گردش داده های در بستر اینترنت را به تهدیدی خارجی و فرصتی برای دشمنان بدل کرده است. تهدیدی که در صورت غفلت از آن می تواند به بحرانی تبدیل شود که شاید در ظاهر آن طور جلوه نکند اما در باطن، به مانند یک بیماری بدخیم و خاموش عمل کند که زمانی که از آن پی میبریم کار از کار گذشته باشد.
این مثال ساده، به آسانی می تواند نشان دهنده درک کشورهای امروزی از چالش های تخاصم در بستر فضای مجازی و رویکرد مدیریتی مشترک آنها باشد. از همین روی، بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان چون آمریکا، روسیه و چین با ساخت تسلیحات پیچیده متعارف و نامتعارف، سرگرم گسترش نفوذ خود در فضای سایبری هستند. از آنجایی که طی سالیان اخیر حملات سایبری ستگینی در روزهای پایانی سال داشته ایم، اکنون باید منتظر و شاهد آن باشیم که با الکترونیکی شدن مکاتبات و فعالیت های دستگاه های مختلف کشور، سپرهای دفاعی کشور با رخدادهای احتمالی روزهای آینده چگونه عمل خواهندکرد.
مرجع : سایبربان