ما و روز جهانی جامعه اطلاعاتی
علی شمیرانی - روز پنجشنبه 27 اردیبهشت‌ماه مصادف با 17 می، روز جهانی «جامعه اطلاعاتی» نام دارد.
روزی که پیش از این روز جهانی «مخابرات» نامیده می‌شد. روز جهانی جامعه اطلاعات از سوی اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) به این اسم نام‌گذاری شده و اتحادیه‌ای که هنوز از طرف صداوسیما و برخی مسوولان اتحادیه «ارتباطات راه دور» خوانده می‌شود! عبارتی که منسوخ شده و حتی خود واژه «مخابرات» نیز در حال رخت بر بستن از زبان و ادبیات فناوری‌های نوین است.
از این چندگانگی بر سر یک واژه در کشورمان که بگذریم به روز جهانی جامعه اطلاعاتی و آنچه در آن گذشت می‌رسیم. شعار سال‌جاری اتحادیه بین‌المللی مخابرات که از سوی دبیرکل این اتحادیه یعنی «حمدون توره» اعلام شد، «سرمایه و سیاست‌گذاری برای افزایش دسترسی جوانان به فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی» بود.
در این پیام همچون سایر پیام‌های نهفته در توسعه جامعه اطلاعاتی از سازمان‌های بین‌المللی، انجمن‌های غیردولتی، بخش خصوصی و دولت‌ها با عبارت نوین «Multistakeholders» دعوت شده تا به عنوان ارکان توسعه در کنار هم به رشد تقویت جامعه نوین جهانی کمک کنند.
اگرچه هیچ‌یک از توصیه‌های جهانی در این زمینه و نشست‌های موسوم به Wsis که در سطح سران کشورها برگزار شد، الزام‌آور نبوده و همه در حد توصیه هستند. اما عدم توجه جدی به این توصیه‌ها با توجه به تغییر معیارهای جهانی در توسعه‌یافتگی کشورهای جهان، می‌تواند تغییرات مهمی در رده‌بندی‌های بین‌المللی یک کشور ایجاد کند.
امروز دیگر این وجود کارخانجات و صنایع نیست که معیار پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود بلکه این قدرت تولید دانش و دسترسی به اطلاعات و ارتباطات است که معیارهای جدید محسوب می‌شوند. بازگردیم به ایران، جایی که دبیر شورای‌عالی اطلاع‌رسانی درست چند روز مانده به روز جهانی جامعه اطلاعات اعلام می‌کند که ما از توصیه‌های جهانی عقب هستیم.
جایی که همچون گذشته پیگیری تعهدات ایران در جامعه اطلاعات به علت تعدد نهادهای موازی به چند بخش تفکیک شده و برخی از مسوولیت‌ها نیز بدون متولی به حالت نیمه‌رها مانده است.
جالب آنکه در همین روز پنجشنبه‌ای که گذشت به مناسبت روز جهانی جامعه اطلاعات همزمان یک برنامه در سالن اجلاس سران، یک برنامه در هتل سیمرغ و یک جشنواره نیز در نمایشگاه بین‌المللی در حال برگزاری بود.
جایی که در بخش خصوصی و دولتی آن شاهد وجود نهادهای موازی متعددی هستیم که اتفاقا خیلی سخت حاضرند بر سر یک میز بنشینند و در بسیاری از موارد حتی حاضر به نشستن دور یک میز هم نیستند.
- ۸۶/۰۲/۲۸