ITanalyze

موبنا - فرشید رضایی – تغییر رییس یک دولت به معنی تغییر بسیاری از سیاست‌های خرد و کلان کشور در بخش‌های مختلف است. این تغییر رویکردها هم بخشی از سوی رییس دولت و بخش دیگر نیز از سوی مدیرانی انجام می‌شود که به مسوولیت‌های مختلف گمارده می‌شوند.

حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات از جهات متعددی انتظار وزیر و تیم جدید را می‌کشد تا تکلیف خود برای چهار سال آینده را بهتر بداند، اما در این میان وزیر جدید در حوزه ارتباطات با چالش‌های مهمی مواجه است.

در خصوص مخابرات و همراه‌اول این اواخر گویی دولت دهم از واگذاری این غول ارتباطی پشیمان شده و از این رو چالش‌هایی میان دولت و این شرکت‌ها ایجاد شد. عدم واگذاری شماره برای توسعه همراه اول، به میدان آوردن رقبای جدید برای مخابرات و حتی تلاش برای بازگرداندن مخابرات به دولت از جمله برجسته‌ترین مواردی بود که دولتی‌ها و مخابراتی‌ها را مقابل هم قرار می‌داد.

از این رو شاید تغییر رییس جمهوری فرصتی مناسب برای مخابراتی‌هایی باشد که در ماه‌های گذشته چه بسا پایان کار دولت را ثانیه شماری می‌کردند. از این رو باید منتظر ماند و دید رویکرد دولت جدید برای مواجهه با شرکت مخابرات ایران چگونه است و آیا این دولت به روال دولت دهم خواهد رفت یا آن که شرکت مخابرات در پس این تغییرات فرصت‌های جدیدی پیدا خواهد کرد.

اما چالش دوم که بزرگتر از چالش نخست است به یک تکلیف قانونی بر زمین مانده باز می‌گردد. بر اساس قانون نزدیک به هفت سال است که اپراتور چند ملیتی MTN-ایرانسل باید بورسی شود. اقدامی که پیگیری هفت ساله وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، سازمان بورس و حتی مجلس شورای اسلامی تا کنون نتیجه بخش نبوده و این اپراتور چند ملیتی همچنان کار خود را می‌کند.

نخستین نهاد پاسخگو در این خصوص نیز سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی است که نتوانسته به وظیفه قانونی خود عمل کند. از این رو یکی از چالش‌های مهم وزیر ارتباطات جدید و معاون وی در سازمان رگولاتوری تعیین تکلیف پرونده هفت سال مفتوح اپراتور زرد و حواشی آن است.

چالش سوم وزیر جدید ارتباطات اما به تعیین خط مرز حرکت سازمان رگولاتوری با شورای رقابت باز می‌گردد. این موضوع طی چهار سال گذشته بارها گریبان این وزارتخانه را گرفته و سایر پروانه‌داران را نیز بر سر دو راهی تبعیت از این دو نهاد گذاشته است. بماند که برخی اپراتورها نیز نهایت استفاده را از این موازی‌ کاری‌ها برده‌اند.

وزیر ارتباطات در حوزه ارتباطات با چالش‌های دیگری نیز مواجه است. اپراتور سوم گره کوری بر توسعه نسل سوم تلفن همراه و مکالمات تصویری در کشور زده است. این اپراتور توانست با یک دوپینگ دولتی مهلت دیگری برای انحصار در ارایه خدمات خود بگیرد اما کارش در جای دیگری گره خورد و یکی از جذاب‌ترین خدمات این اپراتور یعنی مکالمات تصویری به محاق رفت. حالا این اپراتور بین نهادهای فرهنگی، فنی و امنیتی کشور در رفت و آمد است تا گره کار را باز کند. وزیر ارتباطات نیز نمی‌تواند از کنار این پرونده ارتباطی به راحتی عبور کند.

اینترنت هم از دیگر چالش‌های مهم ارتباطی وزیر جدید به شمار می‌رود. اینترنت گران است، انحصاری است و صد البته که کند و بی‌کیفیت نیز هست. در این خصوص که وزرای سابق نه این که موفق به انجام کاری نباشند، بلکه اصولاً اعتقادی به لزوم ایجاد تغییری در این خصوص نداشتند و وضع موجود اینترنت را مطلوب می‌دانستند.

باید منتظر ماند و دید وزیر جدید هم از وضع اینترنت و ارتباطات کشور رضایت داشته و همین را برای کاربران کافی می‌داند یا آن‌که نظر دیگری دارد و وقایع را به گونه‌ای دیگر رقم خواهد زد.

شبکه ملی اطلاعات که حالا یک پروژه ملی محسوب می‌شود در کنار پروژه‌های خرد و کلان دیگر که برخی بیشتر پروژه‌ای در حد دانشجویی هستند که لقب ملی را یدک می‌کشند از چالش‌های دیگر وزیر ارتباطات، هستند. وزیر جدید هر فردی که هست باید در نخستین اقدام موضع خود را نسبت به طرح‌های مذکور روشن کند که آن‌ها را قبول داشته و نسبت به پیگیری آن متعهد است یا آن‌که از خیر اجرای برخی از آن‌ها گذشته و از این رو رسانه‌ها نیز پرسش‌های خود را همزمان با پایان دولت دهم بایگانی می‌کنند. اگرچه موارد دیگری را نیز می‌توان به موضوعات فوق افزود اما باید منتظر اعلام برنامه‌های نامزد مورد نظر برای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ماند.