هند، صادرات نرمافزار و مهندس نرمافزار
آیا تولید نرم افزار با کارشناس هندی، برای ایران با صرفه و صلاح است یا خیر؟ هزینه تمام شده آن چقدر است؟ اگر ما نیروی بیکار داریم، چرا وضع صنعت نرمافزاری ما چنین است؟ در این باره سئوالات بسیاری وجود دارد که با مقدمهایی مفصل به آن اشاره میکنیم.
کشور هندوستان به عنوان بزرگترین دموکراسی جهان، حدود 1 میلیارد و 65 میلیون نفر(جولای 2004) جمعیت دارد که تقریبا 16 برابر ایران است. وسعت آن دو برابر ایران است و با این وصف حدود 20 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده و غذا می دهد. حدود 20 درصد از مردم آن نیز زیر خط فقر زندگی کرده و 80 درصد آنها بالای این خط قرار دارند. برای مقایسه، ابتدا فرض کنید که ایران حدود 530 میلیون نفر جمعیت دارد. سپس به وضعیت معیشتی آن فکر کنید. به این آمار درباره هند توجه فرمایید:
1- دارای 2794 قوم مختلف، 800 نوع زبان و 650 حزب سیاسی
2- دارای 273 دانشگاه معتبر، 11381 کالج، 700 مرکز تحقیقات علمی، 900 هزار دبستان و مدرسه راهنمایی، 10 میلیون دانشجو
3- نرخ با سوادی 65 درصد
4- مقام سوم قدرت تحقیقات جهانی
5- مقام نخست جهانی در تولید شیر، برنج، شکر و چای
6- دارای تکنولوژی پیشرفته موشکی، اتمی و ماهوارهایی
7- مقام دوم جهانی (بعد از آمریکا) از نظر دارا بودن افراد حرفهایی در صنعت نرمافزار رایانهایی
8- صادرات فنآوری اطلاعات، 6 میلیارد دلار در سال 2000، 5 / 9 میلیارد دلار در سال 2005 و دولت پیش بینی میکند که تا سال 2010 به 50 میلیارد دلار برسد!
9- 360 هزار فارغ از تحصیل مهندسی در سال
10- 50 هزار فارغ از تحصیل فنآوری اطلاعات در سال
11- بیش از 3 میلیون دانشمند و نیروی فنی و دارای توان فنی برای انجام 38 درصد از نیاز فنآوری اطلاعات جهان
12- دارای 292 بانک تجاری با 68561 شعبه در سراسر کشور و 33 بانک خارجی
13- میزان سرمایه بانکهای خصوصی 5 / 17 درصد در سال 2003 و بانکهای خارجی 7 درصد
14- درآمد سرانه، 450 دلار آمریکا
15- میزان تورم کلی فروشی، 5 / 5 درصد در سال 2004 و نرخ رشد اقتصادی بالای 8 درصد
16- دارای 547 میلیون نفر زیر 25 سال
17- دارای مطبوعات آزاد
یکی از فعالیتهای عمده شرکتهای هندی عبارت از پذیرش برون سپاری خدمات است. (Business Process Outsourcing, BPO). یکی از دوستان تعریف میکرد که برای رفع اشکال به شرکت مربوطه در آمریکا تلفن میکند. شخصی که جواب میداد با لحجه هندی صحبت میکرد. وقتی کنجکاوی دوست مرا دید، توضیح داد که او در هند است و میز کمک شرکت آمریکایی در هند قرار دارد.
در حال حاضر یک مهندس خوب تا دکترای رایانه هندی را با حدود 500 دلار (450 هزار تومان) در ماه میتوان استخدام کرد. چند تجربه در سالهای پیش در این زمینه داشتهایم که پروژه سازمان ثبت احوال و اسناد توسط شرکت ایران ارقام و پروژه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران توسط شرکت خدمات ماشینی کشتیرانی از این قبیل است. مزایای کارشناس هندی به قرار زیر است:
1- زبان انگلیسی را خوب میداند و به سادگی میتواند از منابع خارجی و اینترنت استفاده کند. اگر موضوع جدیدی برای تحقیق به او بدهید به سادگی و سرعت فرا گرفته و کار را تحویل میدهد.
2- حرف گوش کن است و بازی در نمیآورد. تا وقتی کار تمام نشود، محیط را ترک نمیکند. اگر خوب کار نکند، او را اخراج میکنید.
3- چندین نفر از آنها در یک آپارتمان کوچک زندگی میکنند.
4- مشغولیات دیگری غیر از کار ندارد.
5- ناچار است که استاندارد کار کند.
معایب کارشناس هندی به قرار زیر است:
1- زبان انگلیسی آنها با لحجه هندی است. به جای انگلیسی، هنگلیسی است. انگلیسیها میگویند: کاری که ما با کشور هند کردیم، هند با زبان ما کرد.
2- چون جهان سومی هستند، از زیر کار در رو، میباشند. باید مواظب آنها باشید و گرنه سرکار میروید.
3- کارشناس ایرانی بیکار میشود.
4- به سختی با مشتری و محیط کار پیچیده و غریبه ایرانی ارتباط برقرار میکند.
کار و مسئولیت پذیرفتن در شرکتهای نرمافزاری ایرانی سخت شده و تشکیل گروههای کاری که با هم بتوانند کار کنند به سختی ممکن است. مدیران ما کارآزموده و قادر به اداره تیمهای نرمافزاری نیستند. مهندسین ما هم، هنوز از راه نرسیده، به دنبال خرید خانه، ماشین و غیره بوده و حاضر به طی نمودن نظام ارشدیت نیستند. اگر چه مشکل مهاجرت به صورت قبلی وجود ندارد، اما هنوز رویای آن ذهن بعضی از جوانان ما را اشغال کرده است. هزینه مهندسین نرمافزار ایرانی زیاد شده و با توجه به سربارهای آن میتوان گفت که دو برابر یک مهندس هندی است.
اگر به همین صورت بازار نرمافزار ایران پیش برود، با قاطعیت میتوان گفت که هزینه تولید نرمافزار با نیروی کار خارجی، نصف نیروی کار ایرانی هزینه دارد. به عبارت دیگر برون سپاری خارجی نه فقط برای آمریکا و اروپا صرف میکند، بلکه برای ایران نیز با صرفه است.
منبع: ماهنامه راه راست
- ۸۴/۰۵/۱۵