پارازیت‌اندازی مجدد و ایجاد پدیده «دیجیرافیتی»
عباس پورخصالیان - بنا به تعریف: اگر تصاویر لحظه‌ای و اتفاقی برآمده از تداخل نویز و سیگنال ماهواره در گیرنده‌های رادیوتلویزیونی را «دیجیرافیتی» (DigiRaffiti) بنامیم، میتوانیم تفاوت‌های "گرافیتی" و "دیجیرافیتی" در موارد و نکات زیر بازشناسیم:
- گرافیتی، تصویر یا نوشته ای ثابت روی دیوار یا روی بدنه قطار و اتوبوس است ولی «دیجیرافیتی»، شکلی لحظه ای، کاملاً پویا، اتفاقی و در حال دگرگونی مدام، قابل رؤیت روی نمایشگر گیرنده های تلویزیونی متصل به تجهیزات ماهواره ای؛
- گرافیتی را معمولاً شهروندی گمنام خلق و نقاشی میکند، "دیجیرافیتی" را فیزیک امواج، علم مدارات الکترونیکی و فناوری‌های اطلاعات و ارتباطاتِ مورد سوء استفاده قرار گرفته توسط نهادهای گمنام حکومتی و سازمانهای فراپخش دولتی و غیردولتی برنامه های ماهواره ای به وجود می‌آوَرَد؛
- اولی، تا مدتی نسبتاً مدید ماندگار و قابل رؤیت در معابر و خیابان ها ست، ولی دومی پدیده ای لحظه ای است که تنها به کمک نگاه زیبایی‌شناختیِ غیر معمول به پارازیت، قابل شناسایی ست و به یاری دوربین گوشی همراه (یا هر دوربین عکس برداری دیگری) توسط «شخص نگران»، ضبط و ماندگار می‌شود؛ شخصی که نگران و در عین حال، طنزپردازِ حال و آیندۀ اطلاع‌رسانی است؛
- اولی، محصول تفکری خاص از جنس افشاگری یا تبلیغ هنرمندانه است و دومی، محصول ترکیب ترسِ معاندانِ حق دسترسی آزاد مردم به منابع متنوع با قانون کور فیزیک امواج است؛
- اولی پرده ها را می‌دَرَد و پنجره هایی را می‌گشاید و دومی برعکس، مصداق the veil of ignorance(حجاب جهل) است، اگرچه در کسوت هنر دیجیتالی (Digital Art) به نوبۀ خود، افشاگر است.
پارازیت، "کرونا"ی مخربِ کارکرد گیرنده‌های ماهوارهای و سلامت مردم
پارازیت، "کووید-25" تجهیزات ماهواره ای و مردم است! چرا که 25 سال است که مجریان قانون -به عبث و بیهوده- میکوشند علیه ناقضان «قانون ممنوعیت به کارگیری تجهیزات دریافت ماهواره ( مصوب 23/11/1373)» با استناد به متنی که ظاهری قانونی و ایرادات حقوقی فراوان دارد و مدتها ست که دیگر عملاً بی اعتبار شده است، وارد عمل شوند و چون در عمل به نتیجۀ مطلوب نرسیده اند، و احساس کرده اند که به نتیجۀ مطلوب نمیرسند و نخواهند رسید، همواره خواسته اند با پارازیت اندازی ناهوشمندانه، گیرنده های ماهواره ای را غیر قابل استفاده کنند، اما در عمل هم ناقضان قانون، و هم بیگناهان، یعنی: همگان را گاه و بیگاه در معرض امواج شدید پارازیت قرار داده اند و قرار میدهند.
این کوشش، اقدامی نابخردانه و نابرابر است؛ -"نابرابر" به دلیل قدرت محدود قوای انتظامی و نیروهای مقاومت بسیج در مقابله علیه میلیونها خانوار استفاده کننده از تجهیزات دریافت سیگنال کانال های ماهواره ای! و اقدامی نابخردانه، زیرا از هر منظری که بنگریم به نتیجه ای منفی میرسیم:
- از منظر کاربرانِ "تجهیزات ممنوعه"! آنها (حتی در مجتمع های مسکونی کارکنان قوۀ قضائیه) از پنهانکاری دست شُسته و آنتن‌های بشقابی را از سطح پشب بام ها برداشته و علناً روی نمای ساختمان‌های شان نصب میکنند! نافرمانی و قانون شکنی علنی، از این گسترده تر و عریان تر، سراغ دارید؟
- از منظر رسانۀ ملی: به دلیل توزیع گستردۀ این "تجهیزات ممنوعه" در سراسر کشور و ناتوانی سازمان صداوسیما در پوشش سراسری ده ها شبکۀ رادیوتلویزیونی انحصاری این سازمان از طریق توزیع آنتن های دیجیتالی زمینی (terrestrial digital TV antenna) در جایجای سرزمین کوهستانی ایران، مدیران فنی سازمان مذکور ترجیح داده اند بجای توسعۀ سریع آنتن های دیجیتالی زمینی، اغلب کانالهای رادیوتلویزیونی را با استفاده از ترانسپوندر ماهوارۀ "بَدر" وابسته به شرکت خارجی "عربسَت"، پخش سراسری (و جهانی) کنند، در حالی که بودجۀ اجارۀ آن ترانسپوندر را مردم میپردازند و "قانون"، به کارگیری تجهیزات دریافت ماهواره ای را برای عموم شهروندان داخل کشور منع کرده و این به اصطلاح "قانون" همچنان به قوت خود باقی است! آیا تناقض و پارادوکسی به این درجه از اُفت عقلانیت سراغ دارید؟
- از منظر مجلس شورای اسلامی: حداقل طی پنج دورۀ قانونگذاری اخیر، نمایندگان بسیاری به خلاء قانونی پارازیت اندازی اشاره کرده اند، ( نگاه کنید به: rc.majlis.ir/fa/news/show/907965) ولی کاری برای ارائۀ طرح قانونی پارازیت اندازی نکرده اند بلکه برعکس: پذیرفته اند که «استمرار ارسال پارازیت‌ها مسئولیت آور نیست»!! (نگاه کنید به: rc.majlis.ir/fa/news/show/898103)؛ آیا طنزی به این تلخی در گفتۀ مجلسیان سراغ دارید؟
- از منظر مجریان قانون: ناکارآمدی وزارت کشور برای اجرای قانون مذکور، روشن تر و نمایان تر از آفتاب تابان است؛
- از منظر بازار سیاه: قاچاق واردات تجهیزات دریافت از ماهواره، تجارتی جاافتاده و رو به رشد است؛
- از منظر بخش خصوصی فراهم‌آور خدمات مربوط: کسب و کار نصابان آنتن، تنظیم کنندگان کانالهای گیرندۀ ماهواره ای و کار و بارِ تعمیرکاران گیرنده‌ها، "سکه"و رو به رونق است، در حالی که به دلیل زیر پا گذاشتن قانون ماهواره، نه سازمان و صنفی دارند و نه حق و حقوقی مشروع؛
- از منظر نظام پزشکی کشور: وجود امواج پارازیت، برای «طبیبان نامحرم»، فرصت است برای تشخیص سرسری علت بسیاری از اختلالات ژنتیکی/کروموزومی و عصبی و برای توجیه سادۀ چرایی و چگونگی شماری از بیماری های رایج (نگاه کنید به rc.majlis.ir/fa/news/show/827346)؛
- از منظر کارشناسان هواشناسی: به قول رییس سازمان هواشناسی کشور، «یک سوم تصاویر هواشناسی شهر تهران به علت امواج پارازیت نامفهوم است» (رجوع شود به irna.ir کد خبر 81336195). داوری کارشناسان هواشناسی برای عدم پیش بینی درست رُخداد تندبادها و طوفانها به دلیل تداخل "نویز الکترومغناطیسی" (یا همان پارازیت) در تصاویر تولید شده توسط رادارهای سازمان هواشناسی کشور، توجیهی از پیش آماده است (نگاه کنید به rc.majlis.ir/fa/news/show/896331)، این در حالی ست که تندبادهای پیش بینی نشده، منجر به غافلگیر شدن مردم و کشته شدن بعضی از شهروندان شده است؛
- از منظر قربانیان پارازیت: آستانۀ تحریک‌پذیری مردم برای تظاهرات خیابانی در مقابل استانداریها پائین آمده است؛ آنهم به دلیل باور به بیماری زا بودن پارازیت و تأثیر عملی و واقعی آن: تشویش بیماری زا (آخرین باری که چنین تظاهراتی، رسانه ای شد و حتی شکایتی نیز در این خصوص مطرح و توسط قوۀ قضائیه پیگیری شد 20 دی ماه 1395، در شیراز بود (نگاه کنید به صفحۀ مربوط در نشانی isna.ir، کد خبر 95102012842)
- از منظر اپراتورهای همراه و مشترکان آنها: تعمیم نادرست پارازیت‌هراسی به «بی.تی.اِس‌هراسی» یعنی: به ترس و اظطراب بیمارگون از هر دکل و آنتن تلفن همراه تبدیل شده است. «بی.تی.اِس‌هراسی» در برخی از موارد به طرح شکایت از سوی مردم منجر و به برچیده شدن سایت شرکت های ارتباطات سیار و عدم براقراری ارتباط همراه در حوالی دکل و آنتن برچیده شده، منتهی شده است. این در حالی است که «بی.تی.اِس‌هراسی» هم به اپراتورهای تلفن همراه خسارت وارد کرده و هم آزادی عمل کاربران را مورد تحدید قرار داده است. (ماده نوزدهم Universal Declaration on Human Rights آزادی دسترسی به مخابرات، جست‌وجوی منابع و دریافت اطلاعات و افکار از هر نوع را جزو حقوق مردم می-داند).
خلاصه این که:
یک ربع قرن است که با چالش پارازیت رو در رو هستیم:
- نه دولت و نه نمایندگان مردم میتوانند پارازیت را ممنوع، موقوف یا قانونی کنند!
- و نه هیچ کس دیگر: تشویش اذهان عمومی در این خصوص پایانی ندارد!
- مسؤولان نه میدانند شدت امواج پارازیتی چقدر است، و نه برای ردگیری و مکان‌یابی منشاء و منبع تشعشع پارازیت اقدامی مناسب میکنند،
- نه گزارشی از توفیقات و دستاوردهای صنعت بومی پخش پارازیت در دست است که نهاد متولی به آن ببالد و افتخار کند،
- و نه کسی از نتیجه و تقدیر گزارشی که واعظی (وزیر پیشین فاوا) تهیه کرده بود خبر دارد! گزارشی که واعظی در خصوص مخاطرات پارازیت تهیه کرده و به رئیس دولت داده و او هم آن را به نهاد ریاست جمهوری تقدیم کرده بود،
- از میزان عبرت گرفتن «متشعشعین» اما باخبریم! دریغا که کاربران تجهیزات ممنوعه روز به روز در حال افزایش است؛
- وضعیتی ناخوشایند که ناکارآمدی عمومی را تداعی و القا میکند.
اینها همه از کرامات پارازیت است!
هنر پارازیت!
عیبهایش جمله بگفتی، هنرش نیز بگو! پارازیت که این همه عیب دارد، از منظر هنری مزیتی پوشیده و مخفی نیز دارد! من نام این مزیت هنری پارازیت را که در اثر تداخل فرکانس‌های نویزی پارازیت در سیگنال ماهواره ای در تصاویر گیرنده های خانگی به وجود میآید، «دیجیرافیتی» گذاشته ام. مدتی است که مشغول تصویربرداری از این پدیده هستم و تنها پنج نمونه از «دیجیرافیتی» را در زیر ضمیمه، معرفی و تقدیم خوانندگان این یادداشت میکنم.
پنج نمونه از دیجیرافیتی
(منبع:عصرارتباط)