پایان نبردهای تن به تن در صنعت موبایل
سمیه مهدوی - چند سالی است که واژه پیشتاز یا پرچمدار (Flagship) راه خود را به فرهنگ لغات دنیای تکنولوژی گشوده است و استفاده از آن به‌طور روز افزونی در حال افزایش است تا جایی که اغلب این عنوان برای گوشی‌های بالارده نیز به کار می‌رود و گاهی گوشی‌های گرانقیمت با صفحه‌نمایش بزرگ و امکانات قابل‌قبول نیز در لیست پرچمداران یک کمپانی قرار می‌گیرند. اما سوال این است که کدام گوشی‌ها را می‌توان پرچمدار نامید؟ آیا مفهوم واقعی این واژه در تکنولوژی و به ویژه در رابطه با گوشی‌های هوشمند در حال تغییر است؟
هرگوشی که برای کمپانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد و یا ویژگی مهمی را در خود گنجانده باشد، با عنوان پرچمدار وارد بازار می‌شود. طبق روال معمول پرچمدار یک کمپانی نتیجه تلاش آن شرکت در طول یک‌سال گذشته است و هر آنچه را که می‌توان نوآوری و یا ویژگی منحصر به فرد نامید، باید در پرچمدار یک کمپانی جست‌وجو کرد.
اما مدتی است که کمپانی‌ها به ارایه یک پرچمدار بسنده نمی‌کنند و دو یا سه گوشی را با این عنوان به بازار عرضه می‌کنند. گاهی نیز برای آنها اسامی متفاوتی در نظر می‌گیرند و یا از پسوند پلاس "+" برای ایجاد تمایز در آنها استفاده می‌کنند. مثلا شرکت سامسونگ در سال 2015 چهار گوشی گلکسی S6، گلکسی S6 اج، گلکسی S6 اج پلاس و نوت 5 را به عنوان گوشی‌های بالارده خود در دسترس کاربران قرار داد، در حالی که تمامی این گوشی‌ها به دلیل داشتن سخت‌افزار قدرتمند و ویژگی‌های منحصر به‌فرد، قابلیت عرضه به عنوان پرچمدار را دارا بودند، اما تنها باید یکی از آنها با این عنوان معرفی می‌شد.
اپل نیز به همین ترتیب و با عرضه iPhon 6S/6S Plus با دو گوشی به میدان آمد و بیشتر منابع از هر دو گوشی به عنوان پرچمداران اپل یاد کردند، حال سوال این است که آیا می‌توان چند گوشی را در طول یک‌سال به عنوان پرچمداران کمپانی‌ها معرفی کرد، اگر نه هدف کمپانی‌ها از معرفی چند گوشی بالارده در طول یک‌سال چه می‌تواند باشد؟
به‌طور کلی پسوند پلاس در کنار نام پرچمداران و یا گوشی‌های بالارده یک کمپانی این حس را به کاربر منتقل می‌کند که با گوشی با امکانات بیشتری نسبت به نوع بدون پلاس آن رو‌به‌رو هستند در حالی که همیشه این طور نیست. کمپانی‌ها برای حفظ مشتریان خود تلاش می‌کنند که خود را هر چه بیشتر با سلایق آنها هماهنگ کنند تا کاربرانی که انتظارات خاصی از گوشی‌های خود دارند برای دستیابی به آنها به سمت برند‌های دیگر کشیده نشوند، بنابراین با عرضه بیش از یک گوشی بالارده، دست آنها را برای انتخاب امکانات متنوع‌تر با قیمت‌های متفاوت باز می‌گذارند، البته در بیشتر مواقع تفاوت بین این گوشی‌ها چندان چشمگیر نیست و تنها اختلاف آنها در موارد جزیی است. این موارد معمولا میزان رم، دوربین، اندازه صفحه‌نمایش، باتری و حافظه داخلی گوشی را در بر می‌گیرد.
به عبارت دیگر گویی دوران نبردهای تن به تن و تک محصولی در صنعت موبایل به پایان رسیده و برخی بازیگران این عرصه قاعده بازی را با عرضه لشکری از پرچمداران به هم زده‌اند. به این ترتیب سایر سازندگان گوشی نیز بر جا نماندن از بازی سراغ عرضه همزمان چند ژنرال به بازار رفته‌اند تا در مقابل رقبای خود کم نیاورند. سال گذشته، سال اوج گرفتن عرضه همزمان گوشی‌های بالارده و استفاده از پسوند پلاس بود که در اینجا چند نمونه از آنها را بررسی می‌کنیم.
اپل
کمپانی اپل با استفاده از ایده‌های قدیمی‌تر، آنها را با شکل تازه‌تری به کاربر ارایه می‌دهد و تبحر این شرکت در این کار به اندازه‌ای است که غالبا افراد، صاحب اصلی ایده را به یاد نمی‌آورند و آن را به نام اپل ثبت می‌کنند. این کمپانی در سال 2014 دو گوشی iPhone 6/6 plus را روانه بازار کرد، این اتفاق در حالی رخ داد که روز به روز بر طرفداران گوشی با صفحه‌نمایش بزرگ افزوده می‌شد و اپل با استفاده از پسوند پلاس، به طرفدارانش نشان داد که به نیاز آنها در استفاده از صفحه‌نمایش بزرگ پاسخ داده است.
ایده استفاده از پسوند پلاس، اولین بار توسط کمپانی نوکیا مورد استفاده قرار گرفت و اپل آن را به شهرت رساند و اکثر کمپانی‌ها را به تبعیت از خود واداشت. اما نسخه 6 Plus این کمپانی نسبت به سایر رقبا، به اندازه زیادی با نسخه غیر پلاس آن تفاوت دارد. علاوه بر بزرگ‌تر شدن 0.8 اینچی اندازه صفحه‌نمایش، رزولوشن، تراکم پیکسلی، عمر باتری و قیمت نیز در iPhone 6 Plus افزایش یافته است. علاوه بر این اپل قابلیت لرزش‌گیر اپتیکال را نیز در نسخه پلاس گنجانده تا کاربر اختلاف قیمت 100 دلاری آن را با iPhone 6 راحت‌تر تحمل کند.
این روند توسط اپل ادامه یافت و در سال بعد از آن نیز دو گوشی iPhone 6S/6S Plus توسط این کمپانی به کاربران عرضه شد.
سونی
کمپانی سونی که هر شش ماه یک بار، گوشی جدید خود را معرفی می‌کرد، با افزودن بهبود‌های کوچک و برطرف کردن کاستی‌های گذشته، حرکت آرام و رو به جلویی را در پیش گرفته بود که تصمیم گرفت برای اولین بار نسخه پلاس پرچمدار خود را تولید کند، Z3+ که در ژاپن به Z4 شهرت یافت در حقیقت نسخه بهبود یافته Z3 است که از نظر ظاهری تغییر چندانی نداشته، اما از نظر سخت‌افزار، پردازنده چهار هسته‌ای آن جای خود را به یک پردازنده قدرتمند هشت هسته‌ای داده است که در عین این که می‌توان این جایگزینی را نقطه قوتی برای این گوشی در نظر گرفت، نقطه ضعف بزرگی را نیز برای آن به همراه داشته است و آن داغ شدن بیش از اندازه گوشی و توقف خودکار آن برای خنک کردن دستگاه است. در حقیقت سونی این گوشی را با هدف برطرف کردن اشکالات Z3 به‌طور زودهنگام عرضه کرد، اما سال گذشته با تغییر رویکردی بارز سه گوشی بالارده را راهی بازار کرد، Xperia Z5، Xperia Z5 Compact و Xperia Z5 Premium که با امکانات و قیمت‌های متفاوت، برای بر طرف کردن نیازهای طیف وسیعی از کاربران در دسترس آنها قرار گرفتند. البته سونی پا را فراتر گذاشت و برای اولین بار از نمایشگر 4K در Xperia Z5 Premium استفاده کرد تا نشان دهد برای معرفی پرچمداران خود به تغییرات جزیی بسنده نکرده و قصد دارد تنوع بیشتری در محصولاتش ایجاد کند.
اچ‌تی‌سی
استفاده از پسوند پلاس، بیش از هرکمپانی دیگری، مورد توجه اچ‌تی‌سی قرار گرفت، این شرکت علاوه بر پرچمدار خود گوشی‌های دیگری را نیز با این عنوان روانه بازار کرد و با این کار استفاده از عنوان پلاس را به میان‌رده‌ها نیز سرایت داد. اما پرچمدار این کمپانی M9 در عین زیبایی در طراحی، به خاطر استفاده از پردازنده Snapdragon 810 که به تولید گرمای بیش از حد معروف است، با انتقاد رو‌به‌رو شد. اچ‌تی‌سی نیز سریع دست به کار شد و برای جلب رضایت کاربران M9+ را با پردازنده هشت هسته‌ای Media Tek طراحی و تولید کرد. اندازه و رزولوشن صفحه‌نمایش را افزایش داد و زمینه را برای پیشی گرفتن نسخه پلاس از نسخه اصلی فراهم آورد.
سامسونگ
ایده صفحه‌نمایش خمیده، بیش از کاربران به مذاق شرکت سامسونگ خوش آمده بود که گوشی Galaxy S6 Edge+ را با تغییرات جزیی نسبت به مدل اصلی به بازار فرستاد و برای بیشتر به چشم آمدن لبه‌های خمیده، اندازه صفحه‌نمایش آن را به 5.7 اینچ افزایش داد، اما از نظر سخت‌افزاری تنها به افزایش رم به 4 گیگابایت بسنده کرد تا بتوان با کمی اغماض S6 Edge+ را نسخه کشیده‌تر شده S6 Edge در نظر گرفت.
حال در بین نسخه‌های پلاس که با بهبود‌هایی نسبت به نسخه غیرپلاس خود رو‌به‌رو شده‌اند و گوشی‌های بالارده یک برند که تفاوت‌های زیادی با هم داشته و در یک سال عرضه شده‌اند، کدام‌یک را به واقع می‌توان پرچمدار دانست.
اگر قبول کنیم که کمپانی‌ها می‌توانند تنها یک گوشی را به عنوان پرچمدار معرفی کنند، ملاک تشخیص آن چیست؟
گوشی پرچمدار در واقع گران‌ترین، بزرگ‌ترین و زیباترین گوشی که توسط کمپانی‌ها تولید می‌شود، نیست، بلکه گوشی را می‌توان پرچمدار دانست که کمپانی روی فروش آن حساب ویژه‌ای باز کرده است و بنا به دلایلی که برای کمپانی تولیدکننده روشن است، استقبال کاربران بیشتری را در پی دارد، مثلا در مثال کمپانی سامسونگ می‌توان در بین چهار گوشی عرضه شده در سال گذشتهGalaxy S6 را به عنوان پرچمدار این کمپانی معرفی کرد، با وجود این که زیبایی و قدرت Note5 بر کسی پوشیده نیست.
اما در دنیایی که تفاوت زیادی بین پرچمداران کمپانی‌ها با گوشی‌های بالارده وجود ندارد و پیشرفت تکنولوژی امکان رقابت را حتی برای گوشی‌های چینی نیز فراهم کرده است شناسایی پرچمداران نیز اهمیت خود را از دست داده و برای انتخاب گوشی از بین نسخه‌های پلاس، پرچمداران و گوشی‌های بالارده، بهتر است به نسبت افزایش قیمت به افزایش امکانات در نسخه‌های متعدد گوشی‌ها توجه کرد و خود را از چنگال گرفتار شدن در بازی تبلیغاتی کمپانی‌ها در ارایه پی در پی گوشی‌های بالارده به بازار نجات داد.(منبع:عصرارتباط)
- ۹۴/۱۲/۰۵