چرا ساعت‌های هوشمند محبوب نیستند؟
نکاتی چند درباره ساعت‌های هوشمند
سعید صباغی‌پور - شکی نیست که محبوبیت امروزی گوشی‌های هوشمند «اتصال» به دنیاهای مجازی را وارد دستگاه‌های کوچک و کوچک‌تر کرده است. به‌طور همزمان ساعت‌های هوشمند درسی دیگر از فناوری به انسان‌ها داده‌اند. از دوستی ساعت و تاریخ را بپرسید و خواهید دید که به جای نگاه به ساعت مچی، گوشی هوشمندش را از جیب در می‌آورد. جدیدترین موج ساعت‌های هوشمند قرار است این نوع رفتار را تغییر دهند. ساعت هوشمند، ساعتی دیجیتالی است که کارهایی بس بیشتر از ساعت‌های آنالوگ و سنتی انجام می‌دهد. منظور ساعت‌های مجهز به ماشین‌حساب‌های قدرتمند نیستند، بلکه از ابزارهای کامل دیجیتالی سخن می‌گوییم. ساعت هوشمند قادر به اجرای اکثر برنامه‌ها و فایل‌های رسانه‌ای دیجیتالی است. بسیاری از این ساعت‌ها مجهز به صفحه‌نمایش لمسی هستند و به‌راحتی به اینترنت متصل می‌شوند. اتصال به اینترنت دسترسی به هشدارها (ایمیل)، ناوبری GPS و همگام‌سازی تقویم را برای کاربر ساده‌تر می‌کند و البته با یک رابط بلوتوث می‌توان به تماس‌ها یا ارسال و دریافت پیام رسیدگی کرد.
اکثر ساعت‌های هوشمند اهداف سلامتی نیز دارند و برای اندازه‌گیری زمان دویدن، مسیر، فاصله، خواب، ضربان قلب و... بهینه شده‌اند. این ساعت‌ها برای بسیاری یک فناوری نوین محسوب می‌شوند، اما واقعیت این است که ساعت‌های هوشمند از مدت‌ها پیش در حاشیه دنیای فناوری حضور جدی داشته‌اند. اولین مدل احتمالا ساعت دیجیتالی UC-2000 از شرکت مایکروسافت (1984) بود که می‌توانست توسط زبان برنامه‌نویسی بیسیک و از طریق صفحه‌کلیدش برنامه‌ریزی شود. این شرکت در سال 2002 نیز از فناوری با عنوان «اشیای شخصی هوشمند» پرده برداشت که با تزریق برنامه هوشمند تقریبا هر شیء را به یک ابزار دیجیتال تبدیل می‌کرد. این فناوری و ساعت‌های ساخته‌شده بر مبنای آن در سال 2008 به‌نوعی متوقف شد، اما ایده ساعت هوشمند همچنان به حیاتش در دنیای فناوری ادامه داد.
ساعت‌های دیجیتال از دهه 70 به این طرف رواج زیادی یافتند و شرکت‌هایی مثل سیکو، پولسار و کاسیو مدل‌هایی با برخی قابلیت‌های دیجیتال تولید کردند. این ساعت‌ها می‌توانستند چند بیتی اطلاعات در خود ذخیره کنند و افزون بر ظرفیت‌های محاسباتی به یک دوجین بازی مجهز بودند. سازندگانی مثل اسواچ، فوسیل و مایکروسافت هم مدل‌های اختصاصی خودشان را ساختند؛ مدل‌هایی که هیچ‌یک به‌دلیل بدوی بودن توجه مصرف‌کننده را به خود جلب نکرد.
×× هوشمندهایی که پیشگام نیستند
ساعت‌های هوشمند امروز از منظر عملکردی واقعا کارهای پیشگامانه‌ای انجام نمی‌دهند. در واقع این ساعت‌ها، بخشی از ویژگی‌های گوشی شما را در یک بسته کوچک‌تر ارایه می‌کنند. لیکن، تحلیلگران پتانسیل‌های بزرگی برای این فناوری متصور هستند و بر اساس مطالعه‌ای از نکست‌مارکت (NextMarket) فروش آنها تا انتهای سال 2020 از 14 میلیون کنونی به 500 میلیون خواهد رسید. برخی از شرکت‌ها معتقدند این دستگاه‌ها سودآوری بی‌اندازه دارند. سامسونگ، سونی، کوالکام، موتورولا، نیسان، آدیداس، بلک‌بری و ال‌جی مدل‌های متنوعی را از این دستگاه‌ها تولید کرده‌اند. نکست‌مارکت همچنین معتقد است افزایش این دستگاه‌ها به توسعه سیستم‌عامل اندروید کمک بیشتری می‌کند و بیش از نیمی از آنها به اندرویدویر مجهز خواهند بود.
×× چند دلیل برای محبوب‌نبودن ساعت‌های هوشمند
ساعت‌های هوشمند به چند دلیل عمده هنوز آن‌قدر که باید محبوب نیستند. اجازه دهید از منظر فنی به ماجرا نگاه کنیم. از آنجایی که مچ دست انسان آن‌قدرها بزرگ نیست، این ابزارها باید بسیار جمع‌وجور بوده و از این رو صفحه‌نمایش نسبتا کوچکی داشته باشند. این بدان معنی است که توسعه‌دهنده نرم‌افزار باید به‌دنبال رابط‌های کاربری شهودی و مطلوبی بگردد که در یک صفحه کاملا کوچک جا بگیرد و در عین حال به کاربر تجربه‌ای خوب بدهد. این چالش می‌تواند یکی از علت‌های اصلی موفقیت یا شکست محصول در بازار باشد.
عمر باتری دومین مساله مهم فنی است؛ فناوری کنونی ساخت باتری به اندازه‌ای پیشرفت نکرده که طول عمر کارکرد ساعت هوشمند را به بیش از چند روز یا گاهی چند ساعت ارتقا دهد. کاربر هم هر بار مجبور است دستگاهش را به شارژر وصل کند.
جنبه دیگر به مساله مد ساعت‌های هوشمند برمی‌گردد؛ قبول کنید یا نه، ساعت‌های هوشمند دست‌کم در حال حاضر، محصولات مد روز هستند و به نحوه لباس پوشیدن شما هم ارتباط پیدا می‌کنند. بسیاری از سازندگان این ساعت‌ها در پی آن هستند تا با تلفیق مدل‌های کلاسیک و مدل‌های جوان‌پسندتر، طراحی این ابزارها را بهینه‌تر کنند. لیکن هنوز بسیاری از این ساعت‌ها، بزرگ، پرزرق و برق و فراتر از طرح‌های معمول و جدی به‌نظر می‌رسند.
با همه اینها، ساعت‌ها توانسته‌اند نظر بسیاری از مصرف‌کنندگان را به خود جلب کنند. نظر به صرف زمان و پول بسیار توسط شرکت‌های بزرگ، به‌نظر می‌رسد روزی این ساعت‌های هوشمند در دنیای فناوری حکم طلا داشته باشند. ظاهرا شرکت‌های اپل و گوگل موفق‌تر از بقیه عمل کرده‌اند و به‌زودی دیگران هم به عرصه رقابتی تنگاتنگ وارد خواهند شد. اما نکته اصلی، مصرف‌کننده‌های نهایی این محصولات هستند. به باور نگارنده این دستگاه‌ها هنوز آن‌قدر قابلیت ندارند که خواستنی باشند. در حقیقت، هنوز هم جای کار زیاد دارند و معتقدم تا زمانی که ساعت هوشمند چیزی بیش از گوشی برای شما ندارد ارزش خریدن هم نخواهد داشت. چه لزومی دارد در کنار اندروید آب‌نبات چوبی‌ام، یک اندرویدویر دیگر بیفزایم فقط به‌دلیل اینکه هشدارها را در صفحه‌ای کوچک‌تر ببینم؟ یا فقط به این دلیل که گوشی‌ام را از جیبم درنیاورم؟ (منبع:عصرارتباط)
- ۹۳/۱۰/۲۹