چرا نمی‌توان از اعتیاد به اینترنت دست کشید؟
لورن فریدمن- بیزینس اینسایدر - در سال 1997 که اتصال به اینترنت سروصدای زیادی به پا کرد، مطالعه‌ای از سوی موسسه سایکولوژیکال ریپورت برای اولین بار لغت «اعتیاد» را برای استفاده بیش از اندازه از کامپیوتر به‌کار برد. روان‌شناسان از همان زمان به این مساله واکنش نشان دادند و این واژه وارد ادبیات روان‌شناسی اینترنت شد. نویسنده مقاله نامبرده در مطالعه‌ای مشابه نوشت تداخل کار با اینترنت با امور روزمره بیش از 563 آزمودنی، به بروز مشکلاتی شبیه به اعتیاد به مواد می‌انجامد.
امروزه هنوز درباره اینکه «اعتیاد به اینترنت» یک بیماری بالینی هست یا خیر، اختلاف‌نظرهای بسیاری وجود دارد؛ چه هنوز به‌طور رسمی قابل تشخیص نیست. افزون بر این، به‌طور فزاینده‌ای مشخص شده که اگر اعتیاد اینترنتی را یک بیماری بالینی بدانیم، هنوز شیوه درمانی موثری برایش پیدا نکرده‌ایم.
ماریا کونیووکا، در مقاله‌ای که به‌تازگی برای نیویورکر نوشته معتقد است: «اعتیاد به اینترنت چیزی متفاوت و پیچیده‌تر از دیگر اعتیادها است. بر خلاف برخی عادات، نمی‌توان برای استفاده از اینترنت یک معیار کمی به کار برد». با توجه به این موضوع می‌توان گفت از آنجایی که این اختلال هنوز قابل سنجش نیست، پس احتمالا دست‌کم در حال حاضر راه‌حلی هم برایش وجود ندارد.
همچنین یک خط مرز آشکار بین استفاده ناسازگارانه و پاتولوژیک از اینترنت وجود دارد؛ گفته شده مورد دوم به اختلالاتی جدی در سلامت و زندگی افراد می‌انجامد (مثل نخوابیدن‌های چندروزه به‌دلیل استفاده از اینترنت).
کونیووکا می‌افزاید: «واقعیت اینکه هنوز نمی‌دانیم حالت طبیعی استفاده از اینترنت چیست. در نتیجه، صرف اینکه همه روز به اینترنت متصل باشید، دلیل ندارد بگوییم معتاد هستید.»
با همه اینها اگر واقعا به اینترنت اعتیاد دارید مشکل‌تان را جدی بگیرید چراکه مشکل اینترنت نه قابل اندازه‌گیری است و نه هنوز راه‌حل مشخصی برایش وجود دارد. روان‌شناسان برای حل برخی اعتیادها، به افراد توصیه می‌کنند از محرک‌های بالقوه مثل رفتن به مکان‌های مشخص یا سروکار داشتن با افرادی خاص اجتناب کنند. در مورد اینترنت انجام این‌کار تقریبا غیرممکن است. کامپیوترها و اتصال به اینترنت به موضوعی فارغ از زمان و مکان تبدیل شده‌اند و از این‌رو نمی‌توان چنین روش‌های درمانی را دست‌کم در این حوزه به‌کار گرفت.
با همه اینها، درمانگران همواره به دنبال روش‌هایی برای به حداقل رساندن عوارض اعتیاد به اینترنت بودهاند. نرم‌افزارهایی مثل SelfControl که دسترسی به سایت‌هایی خاص را محدود می‌کند، یا StrictWorkflow که زمان محدودی را برای سایت‌های محبوب کاربر تعیین می‌کند، از جمله تلاش‌های روان‌شناسان و برنامه‌نویسان برای حل این مشکل بودهاند. کونیووکا گفته است: «ظاهرا در این مورد، این فناوری است که مشکل و پاسخ به آن، هر دو را در چنته دارد.» (منبع:عصرارتباط)
- ۹۳/۰۹/۲۶