ITanalyze

همگام با کشیدن خطوط راه آهن، راه شوسه و خطوط لوله، ایجاد فیبر نوری در بستر جاده ابریشم باعث خواهد شد تا کشورهای آسیای مرکزی به روسیه و چین گره بخورند.
به گزارش مهر، برای تجزیه و تحلیل ژئوپلیتیک فضای مجازی باید از رویکرد دوفضایی استفاده نمود زیرا فرا متغیرهای خاص این فضا مانند فراگیری گسترده این فضا به سرعت بر فضای فیزیکی اثر می گذارد و از طرف دیگر با توجه به وجود زیر ساخت های فضای مجازی در فضای فیزیکی تغییرات این فضا نیز بر فضای مجازی اثرات تعیین کننده ای دارد.
به عنوان مثال افشاگری اسنودن کارمند سابق آژانس امنیت ملی آمریکا با استفاده از فضای مجازی انجام یافته و گسترش یافت و دیجیتالی بودن این فضا کمک شایانی در افشاگری هایش نمود.
به دنبال آن دولت های گوناگون به خصوص دولت هایی که نسبت به تسلط آمریکا در فضای مجازی حساسیت بیشتری دارند به واکنش های منتقدانه در فضای فیزیکی پرداختند و سعی دارند تا جای ممکن از تسلط آمریکا در این فضا جلوگیری نمایند.
شی جی پینگ رئیس جمهور چین در صدد ایجاد جاده ابریشم جدید است این ابتکار در شبکه وسیعی از پروژه های حمل و نقل، انرژی و ارتباطات ایجاد خواهد شد. این پروژه ها برای تقویت تجارت منطقه ای و در بوجود آوردن یک نوع احساس سرنوشت مشترک بین چین و همسایگان مفید خواهد بود.
ستون فقرات فیبر نوری آینده اوراسیا از زیر ساخت های حمل و نقلی که در امتداد جاده ابریشم بکار خواهد رفت ایجاد خواهد شد. برای کشورهای محصور در خشکی مانند کشور های آسیای مرکزی این به معنی دسترسی بیشتر به شبکه دیتای بین المللی خواهد بود و از لحاظ قیمت و با در نظر گرفتن قیمت متوسط به اندازه یک دهم ارتباطات ماهواره ای خواهد بود و مضاف بر آن پهنای باند این کشور ها به طور قابل ملاحظه ای توسط فن آوری فیبرنوری افزایش خواهد یافت.
تعدادی از این پروژه ها درحال حاضر در جریان است. درسال ۲۰۰۶ یک شرکت مخابراتی چین از طرف کشور افغانستان موفق به ایجاد فیبر نوری این کشور شد. در همان سال یک شرکت چینی انعقاد یک قرارداد با کشور تاجیکستان را بر عهده گرفت. چین و روسیه نیز با مشارکت یکدیگر اکثر خطوط مخابراتی منطقه اوراسیا را ایجاد کردند.
به عنوان نمونه می توان از ایجاد طولانی ترین خطوط کابلی جهان که آسیا و اروپا را به هم متصل می کند نام برد. یکی از آخرین پروژه های این حوزه طرح بلندپروازانه فیبر نوری زمینی اوراسیا است که توسط مگا فون روسیه در اکتبر ۲۰۱۳ اعلام شده است که قرار است این پروژه را با تجهیزات یک شرکت چینی ساخته شود.
در حالی که شبکه های داخل سرزمینی کشورها اغلب به صورت زمینی منتقل می شود اغلب ترافیک داده های بین المللی از طریق کابل های فیبر نوری دریایی انجام می شود. بنابراین ارتباط اروپا و آسیا از طریق کانال سوئز که طولانی ترین کابل زیر دریایی جهان به طول ۳۹ هزار کیلومتر است صورت می پذیرد.
بسته های دیجیتال که از اروپای غربی به ژاپن منتقل می شود باید از اروپا، خاورمیانه، اقیانوس هند و دریای چین عبور کند و یا از طریق اقیانوس اطلس به ایالات متحده و سپس از طریق اقیانوس آرام به ژاپن وارد شود.
در این میان ذکر این نکته مهم است که اغلب سیستم های انتقال دیتا که از زیر اقیانوس ها صورت می گیرد سالانه دچار اختلالاتی می شود. ولی خطوط زمینی مانند جاده ابریشم دچار اختلالات کمتری خواهد شد و تعمیرآن هم راحت تر است زیرا برای تعمیر خطوط زیر دریایی باید ۸۰۰۰ کیلومتر زیر آب رفت به علاوه مراکز انتقال داده زمینی سرعت تبادل اطلاعات را بین اروپا و آسیا افزایش خواهند داد و این نکته ای است که شرکت های سرمایه گذار حاضرند برای آن میلیون ها دلار هزینه نمایند.

ژئوپلیتیک جاده ابریشم مجازی:

روسیه و چین آشکارا به دنبال حفاظت از خودشان در برابر سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده و غرب هستند و معتقدند که ارتباطشان اگر از سرزمین های خودشان باشد ایمن تر خواهد بود تا اینکه این ارتباط از طریق اقیانوس هند و امریکا انجام شود. در همین چارچوب می توان پروژه (تلبرس کابل ) که برزیل و پرتغال را بدون استفاده از تکنولوژی آمریکایی به هم متصل می کند را تحلیل کرد. همچنین پروژه کابل بریکس که شهر ولادی وستک را از طریق چین، هند و آفریقای جنوبی به برزیل متصل خواهد کرد نیز از جمله این پروژه ها است.
در میان این کشورها نگرانی فزاینده ای در خصوص انتقال ترافیک دیتا از طریق هاب ایالات متحده و یا اروپا وجود دارد. زیرا این کشورها معتقدند که اطلاعات مهم مالی و امنیتی آنها توسط کشورهای غیر بریکس رهگیری خواهد شد.
همگام با کشیدن خطوط راه آهن، راه شوسه و خطوط لوله، ایجاد فیبر نوری در بستر جاده ابریشم باعث خواهد شد تا کشورهای آسیای مرکزی به روسیه و چین گره بخورند. این کشورها امیدوار خواهند بود که این کابل ها تلاش های آژانس امنیت ملی آمریکا را برای استراق سمع داده ها را از طریق شرکت های آمریکایی ناکام بگذارد ولی ممکن است کشورهای آسیای مرکزی را در معرض نظارت الکترونیکی مسکو و پکن قرار دهد.
به دنبال افشاگری های اسنودن در خصوص استراق سمع ایالات متحده از طریق شرکت های این کشور، چین و روسیه به دنبال راه های جایگزین به غیر از شرکت های آمریکایی خواهند بود.
به طور تناقض آمیزی ظهور شبکه های جایگزین(انتقال داده) در نهایت به افزایش تکه تکه شدن دیجیتالی جهان منجر خواهد شد.