ITanalyze

سطح صادرات نرم‌افزاری ایران در حد 20 میلیون دلار در سال تخمین زده می‌شود، این در حالی است که صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور 50 برابر رقم مذکور است.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از نشریه برنامه، ایران از جمله کشورهایی است که تاکیدی ویژه بر صادرات «به خصوص صادرات غیر نفتی) دارد. در سالهای اخیر توجه به صادرات خدمات فنی و مهندسی افزایش یافته و دولت در این خصوص برنامه‌های مختلفی را به اجرا در آورده است.

نتیجه اجرای این برنامه‌ها ارتقای سطح صادرات خدمات فنی و مهندسی از تقریبا هیچ به سالانه بیش از یک میلیارد دلار طی حدود 10 سال است.

طی سالهای گذشته و تقریبا مقارن با آغاز تلاش‌های دولت برای ارتقای صادرات خدمات فنی و مهندسی، تلاش‌هایی نیز در خصوص ارتقای صادرات نرم‌افزار صورت گرفت. این تلاش ها از دو طرف بخش خصوصی (انجمن شرکت‌های انفورماتیک ایران) و دولت (دبیرخانه شورای عالی انفورماتیک کشور) از سال 1376 آغاز و در سال 1377 به تاسیس کنسرسیوم ثنارای متشکل از 27 شرکت نرم‌افزاری مهم کشور با هدف توسعه صادرات نرم‌افزار منجر شد.

بنابراین گزارش، اما متاسفانه دولت آن گونه که از صادرات خدمات فنی و مهندسی حمایت کرده بود، از صادرات نرم‌افزار حمایت به عمل نیاورد. طی حدود 8 سالی که از تاسیس ثنارای می‌گذرد، مجموع کل سرمایه‌گذاری دولت (که به طور عمده توسطمرکز صنایع نوین صورت گرفته است) در این زمینه از 15 میلیارد ریال تجاوز نمی‌کند.

بدیهی است که این میزان سرمایه‌گذاری برای ارتقای سطح صادرات نرم‌افزار به ارقام قابل قبول در سطح اقتصاد کشور کفایت نمی‌کند. به همین دلیل است که امروز

با توجه به رقم اندک صادرات نرم‌افزار، برخی معتقدند که به علت موانع موجود _مثل تحریم اقتصادی آمریکا) اصولا سرمایه‌گذاری و توجه دولت به امر صادرات نرم‌افزار کاری عبث و بیهوده بوده و باعث اتلاف منابع می‌شود.

پیشرفت‌های خیره‌کننده هند و ایرلند در توسعه صادرات نرم‌افزار و تاثیری که این امر بر لل اقتصاد و توسعه این کشورها گذاشته، باعث شده تا بسیاری از دیگر کشورهای در حال توسعه جهان نیز برای تقویت صادرات نرم‌افزار خود اقدامات منظمی را طرح‌ریزی و به مورد اجرا بگذارند. از طرف دیگر این پدیده باعث شده تا نظریات مختلف و نوینی در خصوص اهمیت و تاثیر صادرات نرم‌افزار در همه کشورهای جهان (اعم از پیشرفته و در حال توسعه) به وجود آید.

در راستای بررسی آثار توسعه صادرات، تحقیقات مختلفی صورت گرفته است. نتایج پژوهش Reizman در سال 1996 نشان داده که رابطه علی بین صادرات و رشد اقتصادی تنها در 30 کشور از 126 کشور دینا مشاهده شده است. برخی مانند کره، تایوان، سنگاپور و هنگ کنگ، نتایج مثبتی را به دست آورده‌اند.

این کشورها مدت‌ها به طو سالانه تولید ناخالص داخلی (GDP) خود را سالی 5 درصد ناشی از صادرات رشد داده‌اند. اما در سری لانکا صادرات در صنایع غیرپیشرفته رخ داده و باعث ایجاد ارتباطات و کارهای داخلی نشده است. بدین ترتیب مشخص می‌شود که صادرات کالاهای فناوری پیشرفته (مثل نرم‌افزار) تاثیر نسبتا زیادی در توسعه اقتصادی کشورها دارد.

براساس این گزارش، صنعت نرم‌افزار از جمله صنایعی است که وابستگی بسیار به نیروی انسانی دارد. هم‌اکنون با این که در کشور بیکاری معضل بزرگی شمرده می‌شود، اما در حوزه صنعت نرم‌افزار کمبود نیروی انسانی مناسب یکی از معضلات مهم شمرده می‌شود.

نیاز به نیروی کار در این صنعت باعث شده تا علاوه بر جذب نسبتا سریع کارشناسان این رشته، از سایر رشته‌ها نیز نیرو در این صنعت جذب شوند.صنعت نرم‌افزار را می‌توان تنها صنعتی دانست که در آن دانشجویان در حال تحصیل نیز به سرعت جذب کار می‌شوند.

نیاز جدی به نیروی انسانی ماهر و کمبود آن (که درهمه جای جهان محسوس است)، باعث افزایش سطح دستمزدها در این صنعت شده است. این پدیده به دنبال خود رفاه مناسبی را برای فعالان در این صنعت به همراه می‌آورد.

ایجاد ثروت جنبه دیگری است که در اثر صادرات نرم‌افزار رخ می‌دهد. هم‌اکنون 5 تن از 10 تن ثروتمند برتر جهان در این صنعت به کار مشغول هستند. در کشور هند نیز که از جمله کشورهای فقیر دنیا محسوب می‌شود، تعداد ثروتمندان در این حوزه رو به افزایش است.

گزارش فارس حاکی است: افزایش صادرات نرم‌افزار بر فرار مغزها نیز تاثیر دارد. از یک طرف با افزایش سطح دستمزدها انگیزه کارشناسان برای مهاجرت کم می‌شود و از طرف دیگر فرصت‌های مناسب ایجاد شده در صنعت باعث می‌شود تا برخی از مهاجران به میهن خود بازگشته و کسب و کار خود را در آنجا دنبال کنند.