تفاهم‌نامه‌های خارجی وزارت ارتباطات محرمانه است!
تفاهم نامه های همکاری میان وزارت ارتباطات و کشورهای خارجی محرمانه بوده و محتوای آنها قابل انتشار و اطلاع عمومی نیست.
فناوران - وزارت ارتباطات در پاسخ به درخواست خبرنگار ما در سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات مبنی بر انتشار محتوای برخی تفاهم نامه های وزارت ارتباطات با کشورهای خارجی، اعلام کرد که این تفاهم نامه ها محرمانه بوده و امکان انتشار متن آنها نیست.
پاسخ منفی دیرهنگام
خبرنگار فناوران در تاریخ سوم خردادماه از طریق سامانه انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات به نشانی foia.iran.gov.ir، از وزارت ارتباطات درخواست کرد متن تفاهم نامه های زیر را منتشر کند:
- تفاهم نامه همکاری میان ایران و فنلاند در بخش ارتباطات
- تفاهم نامه همکاری میان ایران و سوئد با موضوع ارتباطات و فناوری اطلاعات
- تفاهم همکاری میان وزارت ارتباطات ایران و وزارت اقتصاد و توسعه پایدار گرجستان
- تفاهم نامه همکاری میان ایران و روسیه در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات
دهم خردادماه وزارت ارتباطات از طریق این سامانه پاسخ داد که «در حال بررسی می باشد به محض دریافت اطلاعات پاسخ داده
خواهد شد».
در حالی که ظرف مدت 10 روز کاری وزارت ارتباطات موظف به پاسخگویی به این سوال بود، بالاخره در هفدهم تیرماه (45 روز بعد)، کارشناس روابط عمومی وزارت ارتباطات در تماس تلفنی با خبرنگار فناوران به صورت شفاهی(!) اعلام کرد که امکان انتشار متن این تفاهم نامه ها نیست چرا که این موارد محرمانه است.
تاثیر و سرنوشت نامشخص تفاهم نامه های خارجی فاوا
پنجم آبان ماه و در جریان سفر سائولی نینیستوو رییس جمهور فنلاند به ایران، تفاهم در زمینه ارتباطات و فناوری میان محمود واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و کایمو کانن وزیر توسعه و تجارت خارجی فنلاند امضا شد. این تفاهم نامه از آن جهت اهمیت داشت که می توانست زمینه حضور، انتقال تکنولوژی و فناوری شرکت های مهم فنلاندی از جمله نوکیا را در ایران
فراهم کند.
در نمونه ای دیگر از این تفاهم های متعدد، 23 بهمن و در حضور حسن روحانی و استفان لوفون نخست وزیر سوئد در تهران، محمود واعظی وزیر ارتباطات و آن لیند وزیر اتحادیه اروپا و تجارت سوئد تفاهم نامه ای با موضوع فناوری اطلاعات و ارتباطات
امضا کردند.
تفاهم نامه های حوزه فاوا با فنلاند و سوئد در حالی امضا شد که محمود واعظی شهریورماه در جریان سفر به این دو کشور با نوکیا و اریکسون مذاکره کرده بود و انتظار می رفت این دو تفاهم نامه اقدامی عملی و غیرتشریفاتی در حوزه فاوا را در پی داشته باشد.
همچنین 8 فروردین ماه امسال حسن روحانی به مسکو سفر کرد و در جریان این سفر یادداشت تفاهم همکاری در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات بین وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران و وزارت مخابرات و رسانه های جمعی فدراسیون روسیه به امضا رسید.
در این مورد نیز محمود واعظی رییس ایرانی کمیسیون مشترک همکاری با روسیه چند بار در سال گذشته با مقامات روسی دیدار کرده و وعده همکاری شرکت های فاوای روسیه با شرکت های ایرانی را داده بود. از جمله آنکه اعلام شده بود یاندکس در ایران حضور می یابد.
دوم اردیبهشت ماه امسال هم در حضور معاون اول رییس جمهور ایران و نخست وزیر گرجستان، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران با وزیر اقتصاد و توسعه پایدار گرجستان یادداشت تفاهم همکاری، امضا کردند.
اکنون نه تنها از تاثیر و سرنوشت این تفاهم نامه ها خبری نیست، که وزارت ارتباطات اعلام کرده که متن این تفاهم نامه ها محرمانه است. در نتیجه عملا امکان آگاهی از توافقات وزارت ارتباطات با دول خارجی و پیگیری آنها فراهم نیست.
چه اسنادی محرمانه است؟
درباره محرمانه بودن اسناد، قانونی کلی و قابل تفسیر وجود دارد که تدوین آن به 42 سال پیش بر می گردد که البته اصلاحاتی جزیی در سال 1382 برآن اتفاق افتاده است. براساس این آیین نامه طرز نگاهداری اسناد سری و محرمانه دولتی و طبقه بندی و نحوه مشخص کردن نوع اسناد و اطلاعات، اسناد سری و محرمانه دولتی به اعتبار مقدار مراقبتی که باید در حفظ آنها بشود به چهار طبقه تقسیم می شوند:
طبقه اول ـ اسنادی است که افشای غیرمجاز آنها به اساس حکومت و مبانی دولت ضرر جبران ناپذیری برساند.
طبقه دوم ـ اسنادی است که افشای غیرمجاز آنها منافع عمومی و امنیت ملی را دچار مخاطره کند.
طبقه سوم ـ اسنادی است که افشای غیرمجاز آنها نظام امور سازمان ها را مختل و اجرای وظایف اساسی آنها را ناممکن کند.
طبقه چهارم ـ اسنادی است که افشای غیرمجاز آنها موجب اختلال امور داخلی یک سازمان شود یا با مصالح اداری آن سازمان مغایر باشد.
همچنین براساس این قانون، اسناد سری در طبقات اول و دوم و اسناد محرمانه در طبقات سوم و چهارم قرار می گیرند. (اسناد طبقه اول با عنوان بکلی سری و اسناد طبقه دوم با عنوان سری و اسناد طبقه سوم با عنوان خیلی محرمانه و اسناد طبقه چهارم با عنوان محرمانه مشخص می شود).
از آنجه که به طور شفاهی اعلام شده است که این اسناد محرمانه هستند، بنابراین وزارت ارتباطات ظاهرا اینطور تشخیص داده است که انتشار تفاهم نامه هایش با دول خارجی، نظام امور، وظایف اساسی و امور داخلی کشور را مختل می کند.
البته معلوم نیست انتشار متن تفاهمی که حتی منجر به عقد قرارداد با شرکت های خارجی هم نشده است، چگونه می تواند امور داخلی و وظایف اساسی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را مختل کند؟ (منبع:فناوران)