تلفن همراه آموزش و پرورش را غافلگیر کرده است
عدم توجه به استفاده بهینه و صحیح از تلفن همراه موجب بروز مشکلات و آسیبهای جدی اجتماعی و فرهنگی میان این گروه سنی کودکان و نوجوانان شده که قطعا می تواند تبعات منفی را در آینده برای جامعه به همراه داشته باشد.
به گزارش خبرنگار مهر، در سالهای اخیر تلفن همراه به عنوان یکی از پدیده های ارتباطی در دنیای امروز در بین تمام اقشار و گروههای مختلف سنی جامعه گسترش پیدا کرده و حتی بسیاری از دانش آموزان در دوره ابتدایی نیز به تلفن همراه دسترسی دارند. به گفته بسیاری از اساتید ارتباطات نمی توان استفاده از تلفن همراه را در بین کودکان و نوجوانان ممنوع کرد ولی می توان راه حلهایی برای استفاده درست از آن ارائه داد که نیاز به عزم ملی از سوی مسئولان فرهنگی دارد.
طی سه تا چهارسال گذشته با فراهم آمدن امکانات زیرساختی مخابرات در کشور و گسترش همراه اول و ایرانسل و ارزان شدن گوشیهای همراه که مجهز به امکاناتی همچون بلوتوث، دوربین عکسبرداری و فیلمبرداری با کیفیت بالا هستند گروه سنی مشترکین تلفن همراه به حداقل رسیده است و کودکان و نوجوانان زیادی نیز این فناوری نوین را در اختیار دارند.
عدم توجه به استفاده بهینه و صحیح از این تکنولوژی موجب بروز مشکلات و آسیبهای جدی اجتماعی و فرهنگی میان این گروه سنی شده که قطعا می تواند تبعات منفی را در آینده برای جامعه به همراه داشته باشد. هم اکنون بسیاری از خانواده ها بدون توجه به تبعات منفی این تکنولوژی برای فرزندان خود تلفن همراه تهیه می کنند و حتی بسیاری از آنها در مقابل درخواست فرزندان خود در خرید گوشیهای مدرن تر تسلیم می شوند.
پخش فیلمها و عکسهای مختلف از مدارس دخترانه و پسرانه و توزیع آن در جامعه با توجه به بافت فرهنگی کشورمان نیز یکی از معضلات عدم استفاده درست از تلفن همراه شده است که نشان از بی برنامگی دستگاههای مربوط در این زمینه است و گویا پایانی براین ماجرا وجود ندارد. چرا که هر روز تصاویر و فیلمهای جدیدی از دانش آموزان مدارس منتشر و موجب مختل شدن جریان زندگی آنها و خانواده هایشان می شود.
دکترعلی گرانمایه پور استاد ارتباطات یکی از دانشگاههای کشور در این باره می گوید: استفاده از تلفن همراه در سنین پایین علاوه بر تبعات جسمی و روحی، تبعات رفتاری مثبت و منفی را به دنبال دارد.
این استاد رشته ارتباطات افزود: در دهه 60 و 70 با ورود تکنولوژی تلویزیون، ویدئو و بعد ماهواره بسیاری از مسئولان نظام آموزشی معتقد بودند که این پدیده ها باعث افت تحصیلی دانش آموزان می شود که امروز نیز این واکنشها نسبت به تلفن همراه وجود دارد.
این استاد ارتباطات معتقد است که با حذف یکسری از امکانات گوشیهای تلفن همراه و آموزش استفاده بهینه از آن به دانش آموزان می توان این تکنولوژی را کنترل کرد.
دکتر گرانمایه پور ایجاد حساسیت در خانواده ها را از دیگر راههای کنترل تلفن همراه دانش آموزان می داند و می گوید: علاوه بر آموزش و پرورش نهادهای فرهنگی دیگر نیز باید در مورد استفاده از گوشی همراه برای کودکان و نوجونان برنامه ریزی کنند.
اگر چه مسئولان وزارت آموزش و پرورش طی سالهای گذشته بارها نسبت به این مسئله از خود واکنش نشان داده اند و حتی یکبار معاونت توسعه و برنامه ریزی این وزارتخانه با ارسال بخشنامه ای در 17 آبان ماه سال 85 خواهان استفاده بهینه و صحیح از تلفن همراه در مدارس شده بود اما این بخشنامه هیچگونه پشتوانه اجرایی نداشت و شواهد عینی نشان می دهد که مدیران مدارس در اجرای آن اصلا موفق نبوده اند.
در حالی که این تکنولوژی به سرعت در حال گسترش در جامعه است آموزش و پرورش هیچ برنامه ای برای این پدیده ندارد و تنها ممنوع کردن همراه داشتن تلفن همراه را آخرین راه حل مواجه با این پدیده می داند.
دکتر گرانمایه پور با بیان اینکه تلفن همراه در کنار مزایای مثبت خود، آثار سویی هم برای دانش آموزان دارد می گوید: « مسئولان آموزش و پرورش نباید سعی کنند که استفاده از تلفن همراه در مدرسه را ممنوع کنند چرا که دانش آموزان می توانند به راحتی آن را بدون اینکه معلمانشان متوجه شوند حمل کنند بلکه باید استفاده بهینه از تلفن همراه را به آنها بیاموزند.»
به گفته معاون دبیرکل شورای عالی وزارت آموزش و پرورش بسیاری از مدیران و معلمان مدارس نسبت به جلوگیری از به دنبال داشتن تلفن همراه توسط دانش آموزان درمانده اند و باید چاره ای برای این موضوع اندیشید.
زنگ خوردنهای متعدد تلفن همراه در کلاس درس و به هم زدن نظم کلاس، تقلب کردن، فیلمبرداری و عکسبرداری از شیطنت همکلاسیها هنگام برگزاری زنگ تفریح و انتقال آن از طریق بلوتوث به دیگران و یا قرار دادن در وب از جمله مشکلاتی است که به گفته معلمان به وسیله تلفن همراه ایجاد شده است.
به گفته محمد بطایی، شورای عالی وزارت آموزش و پرورش هیچ مصوبه ای درباره تلفن همراه دانش آموزان تا کنون نداشته است ولی این شورا قصد دارد با بازنگری در بندهای اجرایی قانون مدارس این مشکل را مرتفع کند.
بر اساس بند اجرایی قانون مدارس که در سال 78 تصویب شد، همراه داشتن هرگونه وسیله که به آموزش ربطی نداشته باشد برای دانش آموزان ممنوع است.
در بند اجرایی قانون مدارس هیچ اسمی از تلفن همراه عنوان نشده است
محمد بطایی بطایی در این باره می گوید: «البته در این بند اجرایی هیچ اسمی از تلفن همراه عنوان نشده است و به همین دلیل قصد داریم این بند را مورد بازنگری قرار دهیم و استفاده از تلفن همراه در مدرسه را ممنوع کنیم.»
معاون دبیرکل شورای عالی وزارت آموزش و پرورش درپاسخ به اینکه آیا با کوچک شدن ابعاد تلفن همراه و حمل آسان آن این قانون می تواند کارایی داشته باشد با توجه به اینکه پیش از این نیز این راه حل با ارسال بخشنامه نتایج خود را نشان داده گفت: «شاید در جلسه شورای عالی مطرح کردیم که استفاده از تلفن همراه را به شورای مدرسه سپرده شود.»
جالب اینکه بسیاری از برنامه های تلویزیونی نیز استفاده از تلفن همراه را در بین کودکان و نوجوان بسیار عادی تلقی می کنند و حتی یکی از سریالهای تلویزیونی که چندی است با محوریت مدرسه و تربیت از شبکه پنجم سیما پخش می شود استفاده از این تکنولوژی در کلاس درس را به تصویر کشید.
همچنین معاون آموزش و نوآوری وزیر آموزش و پرورش معتقد است که استفاده نادرست از تلفن همراه در مدارس موجب دور شدن تمرکز دانش آموزان از آموزشهایشان می شود بنابراین توصیه می کنیم دانش آموزان تلفن همراه با خود به مدرسه نیاورند یا اگر آرودند آن را در کلاس درس خاموش کنند.
برای ارائه آموزش از طریق تلفن همراه برنامه ای نداریم و اگر برنامه ای بخواهد صورت گیرد باید از سازمان پژوهش و برنامه ریزی صورت گیرد
معاون آموزشی وزیرآموزش و پرورش عباسی رهی در پاسخ به این سوال که به جای مقابله با این تکنولوژی چه برنامه ای برای استفاده درست و بهینه از آن دارید، گفت: « آموزش و پرورش به دنبال ایجاد مدارس هوشمند است و سعی دارد که آموزش از راه دور را تقویت کند. اما برای ارائه آموزش از طریق تلفن همراه برنامه ای نداریم و اگر برنامه ای بخواهد صورت گیرد باید از سازمان پژوهش و برنامه ریزی و از طریق کتابهای درسی صورت گیرد.»
معاون آموزشی وزیرآموزش و پرورش با بیان اینکه هم اکنون جنبه های منفی کاربرد تلفن همراه در جامعه و به تبع آن در مدارس وجود دارد تا اثرات مثبت و مفید گفت: «برنامه خاصی در معاونت ما نسبت به تلفن همراه نمی توان انجام داد.»
اگر چه آموزش و پرورش بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا بعد از برخورد اولیه با این معضل در مدارس همچون ایران نتوانستند تصمیم قاطع درباره حمل تلفن همراه توسط دانش آموزان اتخاذ کنند ولی بعد از مدتی سعی کرده اند که به جای جلوگیری از این تکنولوژی در میان کودکان و نوجوانان، آن را به سمت آموزشی جهت دهی کنند.
به طور مثال دانش آموزان مدرسه هوریکاوا در کیوتو ژاپن از تلفنهای همراهشان برای انجام تحقیقات علمی خود استفاده می کنند و با اتصال به اینترنت درباره موضوع مورد تدریس معلم جستجو کرده و منابع تازه را جمع آوری می کنند و از این طریق به پویایی تدریس معلم و بهروری از کلاس می افزایند.
همچنین مدیران برخی از مدارس نیویورک با ایجاد یک سامانه پیام کوتاه توانسته اند در هر مدت از شبانه روز محتوای آموزشی خود را به دانش آموزان منتقل کنند و حتی انجام تکالیف و ساعتهای برگزاری امتحانات را به آنها گوشزد کنند.
به گفته بسیاری از اساتید ارتباطات نمی توان استفاده از تلفن همراه را در بین کودکان و نوجوانان ممنوع کرد ولی می توان راه حلهایی برای آن ارائه داد که نیاز به عزم ملی از سوی مسئولان فرهنگی نظام دارد.
- ۸۷/۱۲/۲۰