تولید محتوای داخلی با حمایت از بازی خارجی
علی شمیرانی - چند ماهی میشود که در وزارت ارتباطات پرچم حمایت از تولید محتوای الکترونیکی بومی بلند شده و فعلا اخبار و گزارشهای زیادی در این خصوص منتشر میشود.
هر چند که بحث تولید محتوای بومی با وجود تجربه طرح بیسرانجامی همچون طرح تسما (تولید و ساماندهی محتوای الکترونیکی)، در مرحله طفولیت به سر میبرد و با چالشهای مفهومی، اولویتی و زیرساختهای قانونی و فنی مواجه است، اما در این میان گاه شاهد رویکردهای نقیض هستیم.
چندی قبل بود که بعد از مدتهای مدید از هشدارهای کارشناسان و برخی رسانهها، بازی کلش آو کلنز به درخواست وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات اسلامی، مشمول اعمال محدودیتهایی از سوی کمیته تعیین مصادیق محتوای مجرمانه (فیلترینگ) شد.
طبق معمول، یعنی در نتیجه عملکرد کند متولیان و سرگرم شدن تعداد زیادی از جوانان ایرانی به این مقولات، اعتراضاتی آغاز شد و وزیر ارتباطات هم در صفحه شخصی خود قول پیگیری داد. اگرچه در ابتدا تصور میشد این قول صرفا نوعی همنوایی با گیمرهای ایرانی باشد، اما کمی بعد وزیر ارتباطات اعلام کرد این موضوع را به رییس جمهوری نیز منتقل کرده است. موضوع البته به همینجا هم ختم نشد و وزیر ارتباطات چندین بار دیگر هم در گفتوگو با رسانهها نشان داد که ظاهرا با جدیت پیگیر حل این مساله است و حتی قول مساعد دادستانی را هم دریافت کرده است.
هر چند تکرار نظرات، خستهکننده است اما برای روشن شدن موضوع باید تاکید شود، «تجربه نشان داده فیلترینگ راهکار نهایی حل مسایلی از این دست نیست.»
لیکن اگر بازیهای رایانهای را نیز در زمره تولید محتوا در نظر بگیریم، وعدهها و پیگیریهای مکرر "وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران" برای رفع مشکل یک بازی خارجی که مقادیر قابل ملاحظهای ارز از کشور را بدون ایجاد هیچگونه ارزشافزودهای خارج میکند، چطور میتوان با شعار حمایت از تولید محتوای داخلی جمع بست؟
موضوع اینجا به هیچ وجه تکرار تجربه ناموفق بستن کامل درها برای حمایت از رونق محصولات داخلی نیست، بلکه مساله لزوم عدم حمایت مکرر و علنی "مسوولان وطنی" از نمونههای خارجی است.
بماند که مشابه چنین وضعیتی را در خصوص نمونههای متعدد دیگری از خدمات و اپلیکیشنهای خارجی نیز شاهدیم.
ای کاش مسوولان و البته مشاوران ایشان، زمینههای ایجاد شبهه و تردید برای تولیدکنندگان داخلی محتوا را فراهم نکنند، هر چند که حمایت علنی از یک بازی یا ابزاری با میلیونها کاربر، حداقل از حیث کارکردهای سیاسی آن قابل فهم و درک است.(منبع:عصر ارتباط)