حاکمان اینترنت
مهدی صمدی - عالی‌ترین مراجع تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی درباره اینترنت را می‌توان ISOC و ICANN معرفی کرد...
آیا تا بحال فکر کرده‌اید که این کدام قسمت از اینترنت است که اگر از کار بیفتد کلیت شبکه وب تعطیل خواهد شد؟ یا سوال را طور دیگری مطرح کنیم، طبق برهان سینوی در فلسفه، ابن سینا معتقد است هر چیزی برای ـ بردن و شدن ـ نیازمند علت است ولی اگر یک علت‌العلل غایی وجود نداشته باشد و علت هر چیزی یک واقعیت دیگر باشد امکان اینکه دنیایی حاصل گردد، به صفر می‌رسد. چراکه باید واقعیتی نیز باشد که برای بودن یا نبودن نیازمند علت دیگر نباشد. حال طبق همین برهان، در اینترنت چگونه می‌توان به دنبال علت العلل و مرکز اولیه اینترنت بود.
شاید بتوان گفت که محیط سایبر تا حدودی این برهان را به چالش کشیده است چراکه اینترنت طوری طراحی شده است که در صورت از کار افتادن بخشی از شبکه، سایر بخش‌ها به فعالیت خود ادامه خواهند داد. به عبارت دیگر طراحان اینترنت محوری‌ترین اصل پیش روی خود درباره بقای اینترنت را تمرکز زدایی قرار داده‌اند به این معنی که وب برای بقا و دوام نیازمند خاموش شدن هیچ کامپیوتر خاصی نیست و اگر چنین اتفاقی بیفتد کامپیوترهای دیگری هستند که بتوانند همان وظیفه را بر عهده بگیرند ولی موضوع به این بی‌در و پیکری‌ها هم نیست و هستند کسانی که بر اینترنت و عملکرد آن نظارت دارند.
این مسئله یعنی نظارت بر اینترنت به یکسری شرکتهای فنی و غیردولتی واگذار شده است که البته دولت ایالات متحده هم اکنون بر آنها نظارت دارد.
عالی‌ترین مراجع تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی درباره اینترنت را می‌توان ISOC وICANN معرفی کرد. عموم مراجعی که تحولات را رهبری می‌کنند به صورت داوطلب و غیرانتفاعی عمل می‌نمایند و اعضاء آن متخصصین هستند که می‌توانند از سراسر جهان نظرات خود را به این ارگانها انتقال دهند.
ولی مسوولیت این ارگانها نیز بصورت قانونمندی طراحی شده است. برای مثال ISOCکه یک نهاد داوطلب محور می‌باشد توسط یک شورای عالی به نام (IAB (Internet Architecture board یا شورای عالی برای مسوولیت فنی تحولات، رهبری می‌شود و هدف آن توسعه فناوری‌ها موجود برای گسترش و در عین حال تبادل اطلاعات می‌باشد.
ولی امروزه آنچه به عنوان حاکم اصلی و اداره کننده خاص اینترنت به شمار می‌رود شرکت ICANN می‌باشد که در اینجا سعی می‌کنیم به معرفی و بررسی آن بپردازیم. از آنجا که پرداخت فنی به آن قصد اصلی ما نیست بیشتر می‌خواهیم معرفی اجمالی تخصصی را به همراه نقطه نظرات حقوقی عجین نماییم.
ICANN: واقعیت آن است که هم اکنون هیچ مامور، پلیس و انتظاماتی در راه عبور و ارسال مطالب به شبکه جهانی وب در سطح بین‌المللی وجود ندارد و به عبارت دیگر کارت زرد و قرمز در دست هیچ داوری نیست تا کسی از زمین اخراج شود. ولی در عین حال برعکس آنچه همگان فکر می‌کنند محیط مجازی آنقدرها هم یتیم نیست.
شرکت آیکان امروزه به عنوان گرداننده اصلی اینترنت شناخته می‌شود و با مدیریت خوبی که براه انداخته است می‌تواند امیدواری‌های فراوانی را به وجود بیاورد. پیش از سال ١٩٩٨ میلادی تنها موسسه‌ای که به کار ثبت اسامی و قانونی کردن عناوین و یا به عبارت بهتر دادن پاسپورت برای ورود به محیط وب اقدام می‌کرد موسسه استانداردهای ملی آمریکا NSI بود که چون یک سازمان دولتی به شمار می‌رفت بخوبی می‌توانست برای منافع آمریکا برنامه‌ریزی نماید.
در این سال بود که ایالات متحده و متخصصین اینترنت تصمیم گرفتند این وظیفه را به یک سازمان غیرانتفاعی واگذار کنند. از این بابت بود که مرجع ثبت حوزه‌های ژنریک با سطح بالا به سازمان ICANN سپرده شد و قرار بر این شد تا چند مرجع ثبت تحت نظر آن به کار ثبت حوزه‌های جهانی و بین‌المللی بپردازند.
به این ترتیب بود که آیکان بر مبنای تفاهم نامه‌ای با وزارت بازرگانی آمریکا در نوامبر ١٩٩٨ به وجود آمد و به عنوان یک شرکت خصوصی غیرانتفاعی در ایالات کالیفرنیا به ثبت رسید. در سند تاسیس آن ٣٥ هدف برای آیکان طراحی شده است که بعضی از آنها به شکل تخصصی و فنی و برخی دیگر به شکل‌های رفتاری در امور ارگانیزاسیون قابل شناسایی می‌باشند. ولی واقعا چه تعریفی را می‌توان از آیکان و عملکرد آن به دست داد.
از نظر میلتون مولر، این شرکت، محلی است که قدرت را در بین گروههای کوچک که حتی فاقد نماینده در آن نیز هستند تقسیم می‌کند. وی در ادامه می‌افزاید آیکان یک مدل آزمایشی از یک نوع دولت جهانی است که در آن بجای مبنا قرار گرفتن قدرت و مشروعیت داخلی یک پیمان مبنا قرار گرفته است و از این لحاظ یک تجربه فوق‌العاده بحساب می‌آید.
دولت آمریکا که داعیه حکومت بر جهان را دارد می‌تواند از فیلتر ظرفیتهای متعددی که به این شرکت سپرده شده تجارت گرانسنگی را بدست آورد. ایجاد این شرکت در میان شلوغی سالهای قبل از ٢٠٠٠ یک نوع اجماع به حساب می‌آید.
شرکتهای کوچک و بزرگ فراوانی به وجود آمده بودند و هریک ادعاهایی نسبت به اینترنت مطرح می‌کردند لیکن ایجاد آن یک توافق جمعی بود که طی آن ادعاهای متعددی کنار گذاشته شده و در عوض بر روی یک واقعیت مشخص تمرکز حاصل شد...
منبع:www.tarashe.com
- ۸۴/۰۶/۱۵