حمل باتری با هواپیماهای مسافری ممنوع
سازمان ملل به‌طور موقت حمل باتری‌های لیتیومی قابل شارژ با هواپیماهای مسافربری را ممنوع کرد؛ زیرا می‌توانند باعث آتش‌سوزی شدید و تخریب هواپیما شوند.
این تصمیم شورای بلندپایه سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری ( ایکائو) که مقر آن در مونترال است، الزام‌آور نیست ولی بیشتر کشورها از معیارهای این سازمان پیروی می‌کنند. این ممنوعیت از اول آوریل به اجرا در آمد.
الومویوا بنارد آلیو، رییس شورای ایکائو می‌گوید: این ممنوعیت موقتی تا زمان تدوین استاندارد جدید مربوط به کارایی بسته‌بندی باتری لیتیومی برقرار خواهد بود.
نامراتا کولاچالام، سخنگوی وزارت ترابری ایالات متحده نیز این ممنوعیت را «اقدامی لازم برای حفاظت از مسافران، خدمه و هواپیما در برابر خطرات کنونی هوانوردی» خواند.
باتری‌های لیتیومی-یونی در آرایه وسیعی از محصولات از تلفن همراه و رایانه کیفی گرفته تا برخی خودروهای برقی کاربرد دارد و در سال 2014 آمار ساخت سلول‌های لیتیومی-یونی حدود 4/5 میلیارد بود. هر باتری از دو یا چند سلول ساخته شده است. اغلب باتری‌ها را با کشتی‌های باری حمل می‌کنند، اما حدود 30 درصدشان را با هواپیما حمل می‌کنند. طبق برآورد اداره فدرال هواپیمایی آمریکا شرکت‌های هواپیمایی دارای پرواز ورودی و خروجی در این کشور که محموله‌های باتری لیتیومی را می‌پذیرند سالی 26 میلیون مسافر جابه‌جا می‌کنند. این ممنوعیت شامل باتری‌های نصب‌شده در داخل تجهیزاتی مانند رایانه کیفی نمی‌شود.
انجمن باتری قابل شارژ (پربا) که مخالف این ممنوعیت است با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که صنعت در حال مهیا شدن برای انطباق با این ممنوعیت است اما «گسست چشم‌گیری در زنجیره تامین لجستیک رخ می‌دهد» که به‌خصوص شامل باتری‌های مورد استفاده در افزاره‌های پزشکی می‌شود.
مقامات هواپیمایی از مدت‌ها قبل می‌دانستند که این باتری ممکن است خود به خود آتش بگیرند و آتش‌هایی با گرمای بیش از 1100 درجه تولید کنند که نزدیک نقطه ذوب آلومینیم است؛ همان فلزی که در ساخت هواپیما به‌کار می‌رود.
نگرانی‌ها هنگامی افزایش یافت که آزمایش‌های اداره فدرال هواپیمایی آمریکا نشان داد که گازهای گسیلی از باتری‌های داغ که در محفظه‌های بار جمع شود می‌تواند انفجارهایی به‌بار آورد که سامانه اطفای حریق هواپیما را از کار بیندازد و آتشی بدون مهار به‌پا کند. در نتیجه سازمانی که نماینده هاپیماسازان و از جمله ایرباس و بویینگ است، سال پیش اعلام کرد که طراحی هواپیماها به‌گونه‌ای است که در برابر آتش‌سوزی ناشی از باتری‌های لیتیومی تاب تحمل ندارند و پذیرش محموله‌های باتری تن دادن به خطری نامعقول است.
باتری لیتیومی-یونی در صورتی که آسیب ببیند، در معرض دمای زیادی قرار گیرد، بیش از حد شارژ شود، خیلی فشرده بسته‌بندی شوند یا ایرادهای تولیدی داشته باشند، بیش از انواع دیگر باتری‌ها دچار اتصال کوتاه می‌شوند. باتری هم که این مشکل را پیدا کند، دچار افزایش دمای مهارناپذیر می‌شود که می‌تواند اتصال کوتاه‌شدن را به باتری‌های مجاور گسترش دهد؛ به‌طور کل محموله دچار گرمای بیش از حد شده و گازهای انفجاری متصاعد می‌کند.
معمولا در هر محموله بار هم ده‌ها هزار باتری وجود دارد. از سال 2006 تاکنون بر اثر آتش‌سوزی درون هواپیما که بر اثر باتری‌ها ایجاد شده یا توسط آنها تشدید شده، سه جت باری از بین رفته است و چهار خلبان جان باخته‌اند. به همین دلیل فدراسیون انجمن‌های بین‌المللی خلبانان خطوط هوایی به شورای ایکائو فشار آوردند تا این ممنوعیت شامل هواپیماهای باری هم بشود که موفقیتی نداشتند.
مارک راجرز، از انجمن خلبانان خطوط هوایی آمریکای شمالی می‌گوید: مدت‌ها است که می‌دانند حمل این باتری‌ها خطرناک است و از ایکائو درخواست کردیم که قبول کند هواپیماهای باری نیز با خطر مواجه هستند و تا روش‌های ایمن حمل‌و‌نقل ابداع نشده است، حمل باتری با تمام هواپیماها ممنوع شود.
البته ایکائو تصویب کرده است، باتری‌هایی که با هواپیمای باری حمل می‌شوند نباید بیش از 30 درصد شارژ داشته باشند. ده‌ها شرکت هواپیمایی به‌صورت داوطلبانه از پذیرش محموله‌های باتری سر باز زده‌اند، اما بقیه با ممنوعیت مخالفت کرده‌اند. شرکت هواپیمایی کی‌ال‌ام هلند یکی از این شرکت‌ها است.(منبع:عصرارتباط)
- ۹۵/۰۵/۳۰