دانشآموزان بدون موبایل نمیمیرند
فرشید رضایی – موضوع استفاده یا عدم استفاده از تلفنهمراه برای کودکان و نوجوانان در مدارس همزمان با آغاز به کار دولت یازدهم در جامعه به بحث و نظر گذاشته شدهاست.
ظاهرا این ماجرا از جایی شروع شد که در خبرها آمد یک دانشآموز شیرازی به علت استفاده از موبایل در مدرسه اخراج شده و از وی خواسته شده تا همراه یکی از والدینش به مدرسه مراجعه کند. این دانشآموز نیز در پی این مساله اقدام به خودکشی کرده است.
از این رو بار دیگر موضوع موبایل و مدرسه به رسانهها کشیده شده و ظاهرا با وجود مخالفتهای سرسختانهای که با بازگشت موبایل به مدارس میشود، برخی از مدیران جدید وزارت آموزش و پرورش در حال نشان دادن چراغ سبزهایی در این خصوص هستند.
در همین رابطه مدیرکل ارزیابی و شکایات آموزش و پرورش میتوان اعلام کرد، یک قانون سختگیرانه نیز میتواند بازنگری شود و تا حدی نرمش به خرج دهد.
در این میان مهمترین موضوعی که مخالفان رویش دست میگذارند و با استناد به آن بر مخالفت خود با تلفن همراه برای دانشآموزان پا میفشارند، این است که موبایل با امکان ارسال پیامک و بلوتوث، موجب رد و بدل شدن پیامها، عکسها و فیلمهایی میان دانشآموزان میشود که به نفعشان نیست. منظور همان محتوای غیراخلاقی پیامها و بلوتوثهاست که در جمعهای دوستانه دانشآموزی براحتی دست به دست میشود و تمرکز افراد، همچنین سلامت اخلاقیشان را به خطر میاندازد.
اگرچه ذکر این نکته نیز ضرورت دارد که در بسیاری از کشورهای دنیا ممنوعیت در استفاده موبایل در مدارس همچنان پابرجا است.
اما این که چه کسانی و با چه اهدافی به دنبال استفاده از این ابزار در ساعات حضور در مدارس هستند هنوز روشن نیست.
اما فارغ از همه مخالفتها و موافقتها، یاد دوران کودکی بچههای دهه پنجاه و شصت به خیر که نه موبایلی بود و نه سرویسی که بچه ها را به مدارس ببرد و نه مدارس چند شیفته، در عوض پای پیاده بود و کلاسهای کوچک و میزهای چهار نفره.
به هر حال چند ساعت بدون موبایل ماندن آنهم در مدرسه و آن هم با وجود تمام تاکیدات پزشکی درباره دور ماندن هر چه بیشتر بچههای در سن رشد از ابزاری به نام موبایل نه تنها فرزندان ما را به کشتن نمیدهد بلکه برای آنها مفید نیز هست.
از این رو امید میرود مسوولان مربوطه در آموزش و پرورش نیز قانون ممنوعیت استفاده از موبایل در مدارس را به حال خود بگذارند.(موبنا)
- ۹۲/۱۰/۲۵