دلایل پنهان مخالفت آمریکا با تیک تاک
تیکتاک (TikTok) سال گذشته با داشتن نزدیک به 90 میلیون کاربر ماهانه تنها در ایالات متحده، پربارترین برنامه جهانی بود. اما تحقیقات داخلی از سوی «ByteDance»، شرکت مادر تیکتاک، نشان داد که برخی کارمندان از حسابهای تیکتاک مستقر در ایالات متحده دادهها را دریافت کردهاند و از شو زی چو (Shou Zi Chew)، مدیر عامل آن، خواسته شد تا در «Capitol Hill» درباره امنیت دادهها و حریم خصوصی برنامه شهادت دهد. به گفته کارشناسان، در حالیکه او امیدوار بود که ترسها در مورد رویهها و اقدامات تیکتاک را کاهش دهد، جلسه استماع به سرعت بحث برانگیز شد و تعدادی از اعضا آشکارا پاسخهای او را به سؤالات خود مسخره کردند.
به گزارش سایبربان؛ کنگره تنها ارگانی نیست که زنگ خطر را در مورد تیکتاک، امنیت دادهها و تأثیر این برنامه در ایالات متحده به صدا درآورده است. گفته میشود جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده نیز در حال بررسی ممنوعیت کامل این اپلیکیشن است. فرمانداران و مجالس ایالتی نیز در حال بررسی اقدام هستند. به عنوان مثال، مونتانا به دنبال قانونی است که تیکتاک را در آن ایالت ممنوع میکند. براساس گزارش وال استریت ژورنال، فرماندار جیانفورته (Gianforte) از قانونگذار ایالتی میخواهد تا طرح خود را برای پوشش برنامههای رسانههای اجتماعی که دادههای خاصی را در اختیار دشمنان خارجی قرار میدهند، گسترش دهد.
کارشناسان معتقدند که با ادامه غوغا بر سر تیکتاک، چندین نکته زمینه را فراهم میکند؛ اولاً، در حالیکه تیکتاک ممکن است پردانلودترین برنامه آمریکا باشد، اما از تنها برنامه متعلق به چینیها که آمریکاییها به طور مرتب از آن استفاده میکنند فاصله زیادی دارد. تِمو (Temu)، «CapCut»، متعلق به ByteDance و شِین (SHEIN) نیز بیشترین دانلود را در لیست داشتند. حتی با وجود محبوبیت این برنامهها و سایر برنامههای متعلق به چین، برنامههای متعلق به آمریکا همچنان بر مصرفکنندگان آمریکایی تسلط دارند؛ شرکتهای مستقر در ایالات متحده دارای 8 مورد از 10 برنامه پربازدید در ایالات متحده از جمله فیسبوک، اینستاگرام، واتسآپ، اسنپچت و آمازون هستند.
در حالیکه استفاده و سوءاستفاده احتمالی از دادههای شخصی توجه سیاسی زیادی را در بحث تیکتاک به خود جلب کرده است، جنبه دیگری وجود دارد که سزاوار توجه بیشتر است : جایگاه آن در تلاشهای جهانی قدرت نرم چین. صدها میلیون کاربر و بیننده جذب محتوای تیکتاک و سایر برنامهها، محتوایی که اغلب افراد مشهور مانند کلوئی کارداشیان (Khloe Kardashian) و خواننده کیتی پِری «Katy Perry» را به نمایش میگذارد، مخاطبی را برای پیامهای صریح و ضمنی نشان میدهد که میتواند دیدگاهها و ادراکات را شکل دهد؛ آنچه اریک اشمیت (Eric Schmidt)، مدیرعامل سابق گوگل «نفوذ پنهان» مینامد.
تحلیل اخیر آسوشیتدپرس ادعا کرد که چین بی سر و صدا شبکهای از شخصیتهای رسانههای اجتماعی ایجاد کرده که دیدگاه دولت را در پستهایی که صدها هزار نفر مشاهده میکنند، طوطی وار نشان میدهند، در حالیکه فضایل چین را ترویج و انتقادات بینالمللی از حقوق بشر و سوء استفادهها و پیشبرد نکات گفتوگوی پکن در امور جهانی مانند جنگ روسیه علیه اوکراین را منحرف میکنند.
ByteDance و دولت چین ادعاهای نفوذ پنهان ایالات متحده و دیگران را رد میکنند. با این حال، جالب است که اکثر برنامههای متعلق به ایالات متحده اجازه فعالیت در چین را ندارند. کارشناسان غربی این سؤال را مطرح کردهاند که اگر برنامهها و کانالهای رسانههای اجتماعی تأثیر مادی بر ادراک و تبلیغات نداشتند، پس چرا چین زمان و انرژی قابل توجهی را صرف جلوگیری از دسترسی شهروندانش به برنامههایی مانند گوگل و فیسبوک میکند؟