صرف هزینههای گزاف برای سیستمهای رده خارج
مسعود فاتح* – اتحادیه بینالمللی مخابرات (ITU) سال 1994 را سال یکپارچگی سیستمهای مخابراتی و سال تبدیل سیستمهای آنالوگ به دیجیتال اعلام کرده بود. در آن سال تمامی دستاندرکاران مخابرات ایران به دنبال استفاده از سیستمهای سوئیچ دیجیتال به جای آنالوگ بودند. همه به دنبال این بودند که بفهمند سوئیچ EWSD بهتر است یا آلکاتل، حتی به علت عدم بررسی دقیق و کارشناسانه، سوئیچهایی خریداری شد که فاقد امکانات سیستم سینگالینگ NO.7 بود.
هر چند که بعدها برای جبران این نقیصه سوئیچهای موجود با هزینههای گزافی بهروز (upgrade) شد. زمان گذار از آنالوگ به دیجیتال حدود یک دهه طول کشید که این طولانی شدن زمان گذر باعث بروز مشکلات فراوانی برای شبکه مخابرات شد که این امر حتی برای اکثر استفاده کنندگان از شبکه مخابراتی و سرویسهای مخابراتی هم مشخص است.
برای ادامه سرویسهای ISDN طرح خاصی تدوین نشد و همین امر باعث شد که سرویس ISDN با صرف هزینههای گزاف برای ارائه آن در شبکههای سوئیچ با شکست مواجهه گردد و هیچگونه اقبال عمومی از این سرویس صورت نگرفت.
میتوان گفت عمده مشکلات موجود در شبکه مخابراتی به وجود مراکز تصمیمگیری متفاوت در سطح مخابرات کشور و تفاسیر مختلفی که این ارگانها در مورد ساختار مخابرات و سرویسهای قابل ارائه در آن ارائه میکنند، بر میگردد، که از جمله این مشکلات میتوان به بحث عدم یکپارچگی مدیریت و حسابرسی خدمات مشترکان و عدم وجود یک دیتابیس متمرکز که حاوی اطلاعات مشترکان باشد، اشاره کرد.
تبلور مشکلات ذکر شده را میتوان در INهای استانی موجود نیز دید که قابلیت یکپارچه سازی در سطح کشور را ندارند، اما آیا با توجه به تمامی موارد گفته شده میتوان شبکه جا افتادهای را که برای آن سرمایهگذاری شده را کنار گذاشت و NGN را پیاده سازی کرد؟ آیا این شبکههای جدید پایدار خواهند بود؟
از طرفی پیادهسازی چنین شبکهای نیازمند زیر ساخت قوی IP است که پیاده سازی چنین زیر ساختی منوط به داشتن امکانات فنی بالا و صرف زمان و هزینه زیاد است و از طرفی در چنین مواقعی مهمترین بحث پیش روی مدیران مخابرات در رابطه با NGN مسئله زیر ساخت موجود و بازگشت سرمایه است.
گفتنی است، ماهیت باز شبکه NGN با معماریهای مختلف و شکل های متعدد پروتکل ها که مخاطرات زیادی را به دنبال خواهد داشت.
*عضو هیات اجرایی انجمن دانشآموختگان مخابرات
- ۸۵/۰۶/۱۱