ظرفیت‌های استفاده از سامانه شاد در افغانستان
با حضوری شدن مدارس در ایران، بخش قابل توجهی از ظرفیت سامانه شاد خالی مانده که می‌تواند علاوه بر استفاده در مواقعی همچون نبود شرایط برگزاری کلاس‌های مجازی، برای بهره‌مندی دختران افغانستانی مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش فارس، با حضوری شدن مدارس در ایران و خالی شدن بخش قابل توجهی از ظرفیت سامانه شاد می‌توان فرصت استفاده از تحصیل مجازی را برای فارسی زبانان منطقه از جمله محصلین کشورهای همسایه مانند افغانستان فراهم نمود. هرچند این مهم در کوتاه‌مدت اتفاق مبارکی است اما با چالش‌هایی نظیر عدم امکان دسترسی مطلوب مواجه است که لازم است در بلندمدت برطرف شود.
در ابتدای قدرت‌گرفتن مجدد طالبان در افغانستان، تمام مکاتب و مدارس در این کشور تعطیل شد. هرچند بعد از مدتی مجدداً این مراکز به حالت سابق بازگشت اما این بار دختران بالاتر از مقطع ششم ابتدایی به دلایلی همچون مناسب نبودن فضای تحصیل یا لزوم استفاده از لباس‌های خاص، از بازگشت به کلاس‌های درس محروم شدند.
افغانستان، در مقایسه با کشورهای همسایه، کشوری جوان است و تعداد زیادی محصل دارد. مطابق آمارهای جهانی این کشور بیش از 15 میلیون کودک در سنین تحصیلات عمومی دارد که حدود 40 درصد جمعیت این کشور را به خود اختصاص می‌دهند. از این تعداد، نزدیک به 8 میلیون نفر آن را دختران شامل می‌شوند. با این تفاسیر ممنوعیت اعمال شده بخش قابل توجهی از جامعه این کشور را در برمی‌گیرد.
در عین حال، در ایران زیرساخت سامانه شاد به همت نیروهای داخلی در مدت کوتاهی از همه‌گیری ویروس کرونا به جامعه دانش‌آموزی عرضه شد و توانست نقش به‌سزایی در تحصیل فرزندان این مرز و بوم ایفا کند. به گواه آمارهای اعلامی وزارت آموزش و پرورش، این سامانه حدود ۱۱میلیون نفر کاربر فعال روزانه، ۱۳میلیون نفر کاربر فعال هفتگی و بیش از ۱۸میلیون نفر کاربر فعال ماهانه داشته است.(2) همچنین در بازدید وزیر آموزش و پرورش در اسفند سال1400 از شرکت همراه اول، مدیرعامل شرکت ارتباطات سیار ایران ضمن اشاره به موفقیت چشمگیر این سامانه بیان کرد که پلتفرم شاد توانسته در سال 1399،گوی سبقت را از منظر ترافیکی از پلتفرم واتساپ برباید و نرخ ترافیکی این پلتفرم بزرگ آموزشی اکنون به روزانه 1.5 پتابایت[i] رسیده است.(3)
با حضوری شدن مدارس در ایران، بخش قابل توجهی از این ظرفیت خالی مانده که می‌تواند علاوه بر استفاده در مواقعی همچون نبود شرایط برگزاری کلاس‌های مجازی یا برگزاری کلاس‌های رفع اشکال، برای بهره‌مندی دختران افغانستانی مورد استفاده قرار گیرد.
بررسی‌ها در افغانستان نشان می‌دهد به طور میانگین خانواده‌های شهرنشین حداقل دو گوشی هوشمند دارند که به اینترنت لازم برای استفاده از محتوای آموزشی دسترسی دارند. از آنجا که 20درصد جمعیت افغانستان شهرنشین هستند، با استفاده از زیرساخت سامانه شاد می‌توان برآورد کرد که در کوتاه مدت برای دست کم یک میلیون دختر افغانستانی، شرایط تحصیل مجازی فراهم می‌شود.