فوتبال ایران در محاصره تبانی و سایت‌های شرط بندی
شاید اگر کمیته ی اخلاق به جای پرداختن به ظاهر و حواشی فوتبال، روی مسائل اصلی این رشته از تبانی و زدوبند گرفته تا سایت های شرط بندی و دلالی دست می گذاشت، خیلی از مشکلات کنونی که یقه ی فوتبال را گرفته است، وجود نداشت.
به گزارش راسخون، هیات رئیسه فدراسیون فوتبال ایران سال 1387 برای حفظ فوتبال از زشتی ها و پلشتی های مختلفی که این رشته ی جذاب و پول ساز را هدف سوء استفاده های خود قرار داده بودند، منشور اخلاقی و رفتاری را در آئین نامه گنجاند. البته این منشور در سال 90 همزمان با اصلاح اساسنامه ی فدراسیون فوتبال به کمیته ی اخلاق تغییر نام داد و به عنوان یکی از ارکان قضایی فوتبال فعالیت خود را رسمی تر از گذشته دنبال کرد.
*کمیته ی اخلاق در بدو تاسیس خود این قدر سفت و سخت موارد اخلاقی فوتبالیست ها را رصد می کرد که همه امیدوار بودند تا این کمیته بتواند دخالت دلالان و واسطه های غیرقانونی به حداقل برساند. اما گویا حرکات انفجاری و سخت گیری های این کمیته خیلی زود مصداق مثل معروف تب تند زود به عرق می شیند را پیدا کرد. این کمیته در سال های ابتدایی شروع فعالیت خود رای های عجیب و غیرمنتظره ای را صادر کرد. از احضار سردار آزمون و اشکان دژاگه به این کمیته برای داشتن خالکوبی_ که با عصبانیت و واکنش کی روش همراه شد و در نهایت رئیس وقت فدراسیون فوتبال با پادرمیانی رای این کمیته را وتو کرد- گرفته تا محرومیت 3 جلسه ای مهدی رحمتی به دلیل عکس گرفتن در اردوی ارمنستان با یک خانم بدون حجاب، محرومیت سوشا مکانی به خاطر پوشیدن شلوار باب اسفنجی و محرومیت محسن فروزان به دلیل عکس های نامناسبی که همسرش در صفحه ی شخصی خود در فضای مجازی قرار می داد. این رای های عجیب و غریب همه و همه از سوی این کمیته صادر شده است.
*شاید اگر کمیته ی اخلاق به جای پرداختن به ظاهر و حواشی فوتبال، روی مسائل اصلی این رشته از تبانی و زدوبند گرفته تا سایت های شرط بندی و دلالی دست می گذاشت، خیلی از مشکلات کنونی که یقه ی فوتبال را گرفته است، وجود نداشت. اکنون نفوذ سایت های شرط بندی، فضای مجازی و تبانی در فوتبال این قدر زیاد شده که واسطه ها و دلالان، پا را از انتخاب بازیکن و مربی، فراتر گذاشته اند و در تعیین مدیران باشگاه نقش دارند. اگر کمیته ی اخلاق کمی در این باره تحقیق کند به راحتی در می یابد که پشت خیلی از انتخاب های مدیران ورزشی، برخی سایت های شرط بندی، کانال های تلگرامی و صفحه های اینستاگرام هستند که با خط دهی و تبلیغات مختلف و رنگارنگ فرد مد نظر را به صندلی ریاست می نشانند.
*این روزها هم که بازار اعتراف و افشاگری از پشت پرده های فوتبال از دلالی و تبانی تا شرط بندی داغ است. عبدالرحمان شاه حسینی رئیس اسبق کمیته ی انضباطی در تلویزیون و رسانه ی ملی پرده از تبانی و زدوبند در فوتبال برداشت و گفت: مورد داشتیم که سرپرست یک تیم به یکی از کاپیتان های نامدار تیم ملی گفته بود که قرار است اگر بازی با فلان تیم تا دقیقه 80 مساوی شود، داور برای ما یک پنالتی بگیرد و تو آن ضربه را خواهی زد. ما بابت این اعلام پنالتی به داور پول داده ایم. یا در بخش دیگری از این صحبت های قابل تامل خود گفت که مدیرعامل یکی از باشگاه های بزرگ به یک مدیر باشگاه دیگری پیشنهاد 50 میلیونی می دهد که او نمی پذیرد اما بعدا متوجه می شوند که آنها توانسته بودند دروازه بانشان را بخرند!
*علاوه بررئیس اسبق کمیته ی انضباطی، حنیف عمران زاده مدافع سابق استقلال هم گفته که برای یکی از دربی های پایتخت پیشنهاد 2 میلیاردی از یکی از سایت های شرط بندی داشته است! از این دست اعتراف ها و افشاگری ها در فوتبال ما کم نبوده و در آینده هم قطعا کم نخواهیم شنید اما حال سوال اینجاست که فایده ی این افشاگری ها چیست؟ آیا این حرف های قابل تامل را کسی پیگیری می کند؟ آیا این افرادی که شاه حسینی از آنها صحبت کرده است، مورد پیگرد قانونی دستگاه های نظارتی قرار گرفته اند؟ و اگر با آنها برخورد شده چرا حکمی صادر نشده و موضوع مسکوت مانده است؟ آیا افرادی که چنین اطلاعاتی دارند و آشکارا از زدوبند و تبانی و شرط بندی سخن می گویند، چرا احضار نمی شوند؟ چرا این افراد به جای مطرح کردن این حرف ها در نهادهای نظارتی باید در رسانه ها افشاگری کنند؟
*افشاگری و اعتراف زمانی خوب و مطلوب است که موجب گره گشایی و مبارزه با پلشتی ها و زشتی های فوتبال شود نه اینکه چهره ی ورزش و فوتبال را زشت جلوه دهد. فوتبال به خودی خود رشته ای جذاب، پرهیجان و نشاط آور و زیباست اما عملکرد افراد نالایق و ناکارآمد است که باعث فعالیت دلالان می شود و چهره ی این ورزش دوست داشتنی و مهیج را تاریک می کند. کمیته ی اخلاق فقط برای جلوگیری از خالکوبی و پوشش های نامتعارف تشکلی نشده است و هدف اصلی فعالیت آن باید در حوزه ی مبارزه با دلالی و تبانی و زدوبند باشد. این کمیته دقیقا الان کجاست که افشاگری های فوتبالی ها را نمی شنود؟ این کمیته می تواند با پیگیری اظهارات مطرح شده به سرنخ های خوبی برسد. آنها نباید دنبال مدرک باشند چون کسی که جرم و تخلفی مرتکب می شود، طبیعی است که برای کار نامتعارف خود شاهد نمی گیرد و مدرکی به جا نمی گذارد.
*آنهایی که دست به افشاگری در رسانه ها می زنند، باید بدانند که مثل سابق حرف باد هوا نیست! و وقتی صحبتی مطرح می کنند، ثبت می شود. کمیته ی اخلاق و به خصوص نهادهای نظارتی هم باید با پیگیری های جدی از این افراد آگاه، اطلاعات جمع آوری کند تا مشخص شود این صحبت های مطرح شده فقط برای برسرزبان افتادن بوده یا واقعا کسانی بوده اند که این چنین از فضای مه آلود فوتبال سوء استفاده می کنند و پول به جیب می زنند.