ITanalyze

فرشید رضایی – موبنا – هفته قبل بود که وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات خاطرنشان کرد: قطعا اینترنت کشور دارای امنیت لازم و مناسب است.

واعظی گفت:‌ این اظهارات مربوط به زمانی می‌شود که بنده وزیر نبوده‌ام اما به هر حال همکاران ما و وزرای قبلی که در وزارت ارتباطات زحمت کشیده‌اند فعالیت‌های متعددی داشتند و این درست نیست که حالا یکی پیدا شود و بگوید اینترنت ایران امنیت ندارد.

البته این واکنش وزیر ارتباطات به موضوعی باز می‌گشت که چندی پیش برخی رسانه‌ها در قالب مصاحبه‌ای با یکی از اعضای شورای عالی فضای مجازی که بدون ذکر نام این عضو انجام شده بود، مطالب مختلفی درباره شبکه ملی اطلاعات و امنیت اینترنت در ایران مطرح کرده بودند.

اما روز گذشته رییس سازمان پدافند غیرعامل با اعلام کشف حدود 50 هزار حمله آگاهانه سایبری علیه ایران در سال گذشته گفت: در مورد موضوع آسیب‌پذیری خونریزی قلبی، ایمیل‌های کاربران ایرانی و بانک‌ها بیشترین آسیب را دیدند.

البته رییس سازمان پدافند غیرعامل درباره کشف حدود 50 هزار حمله سایبری در سال گذشته این را هم گفت که تهدیدات در شبکه‌های حساس کشور محدود بود اما همه را پاسخ دادیم و هیچکدام موفق به ورود، تخریب و تولید آسیب‌پذیری نشده است. هم اکنون نیز برخی آسیب‌پذیری‌ها در حال کشف است که به زودی در این زمینه نیز اطلاعاتی را برای جلوگیری از نشت اطلاعات اعلام خواهیم کرد.

به هر تقدیر فارغ از نظرات متفاوت از اطمینان امنیت مجازی کشور تا آسیب‌پذیری آن، به نظر می‌رسد در گام نخست، این مسوول و متولی مستقیم امنیت سایبر ایران است که باید مشخص و شناسایی شود. در حال حاضر همچون بسیاری از موارد موازی در حوزه فناوری اطلاعات ما در مقوله امنیت نیز با تنوع و تعدد نهادهای مسوول مواجه هستیم.

وزارت ارتباطات، شورای عالی فضای مجازی، سازمان پدافند غیرعامل، پلیس فضای مجازی و مراکز امداد رایانه‌ای از جمله نهادهایی هستند که هر کدام نقش و سهمی در امنیت مجازی کشور ایفا می‌کنند. از این رو به نظر می‌رسد با توجه به چالش‌های جهانی و امنیتی اسنودن و حملات سایبری هدفمند به تاسیسات هسته‌ای ایران، باید توان، اختیارات و مسوولیت نهادهای ذیربط در عرصه امنیت مجازی کشور سمت و سوی یکپارچه‌ای بیابد.