مدیرانی که سالی یکبار آفتابی میشوند
نوید انصاری - در حوزه ICT بخش خصوصی شرکتهایی هستند که سابقهای طولانی در کشور دارند. این شرکتها درآمدهایی تضمین شده از سالها قبل برای خود دست و پا کردهاند و به همین دلیل هیچ تزلزلی در ارایه خدمات و محصولات خود به بازار و مردم نمیبینند.
از این رو در تمام سالهای طولانی گذشته هیچ خبر و گزارش و مصاحبهای از ایشان پیدا نمیشود. آنها نیازی به رسانهها و افکار عمومی ندارند و همه چیز برای ایشان در حکم ابزاری برای رسیدن به هدف هستند.
برخی از این شرکتها با وجود گستردگی خدماتی که دارند، حتی بخش روابط عمومی هم نداشته و اگر روزی و به شکلی صلاح دیدند اخبار خود را از بخش تبلیغات رسانهها به رسانهها تحمیل میکنند. آنها در بخشهای دولتی و خصوصی کانالهای خاص خود را دارند و معمولا با لابیهایی که دارند کارشان روی زمین نمیماند.
اما این مدیران تنها وقتی به میدان میآیند که به جد منافع خود یا شرکتشان را در خطر ببینند. برای نمونه حالا که موضوع اخذ 4 درصد تعرفه فرهنگی از کالاهای IT مطرح شده، برخی از ایشان با برگزاری نشستهای خبری تصمیم گرفتهاند به این اقدام اعتراض کنند.
روش کار ایشان نیز روشن و ساده است. آنها میگویند یک نشست بگذارید 10 خبرنگار دعوت کنید، 20 خبرنگار هم خود متوجه میشوند که خبری هست و بیدعوت میآیند و نفری فلان قدر کارت هدیه یا یک محصول میدهیم و هر چه میخواهیم میگوییم و باقی قضایا حل است!
آری این فرمول کاری مدیرانی است که سالی یا چند سالی یکبار نیاز به رسانهها و کار رسانهای پیدا میکنند. در غیر اینصورت رسانهها هیچ ارزشی برای آنها ندارد. آنها از رسانهها تنها همچون یک ابزار بسیار کم قیمت و پاره وقت استفاده میکنند.
البته راهکار ایشان معمولا هم جواب میدهد و برخی خبرنگاران وظیفه خود را در ارایه سرویس به ایشان با بهای اندکی انجام میدهند.
اما ای کاش خبرنگارانی که به هر دلیل از جمله دریافت هدیه یا برای امر اطلاعرسانی به این نشستها میروند، یکبار هم از مدیرانی که سالهاست از نزدیک ندیدهاند این دو پرسش را بکنند که چه شد حالا و یکدفعه یاد خبرنگاران و رسانهها افتادید؟ و دیگر آنکه آیا واقعا ارزش رسانه در حد رفع کردن یک مشکل یا گره از کار شخصی شماست؟ و البته که پاسخ آن را نیز منتشر کنند.
مثالهایی از این دست مدیران زیاد است که در وقت مقتضی شاید بد نباشد به اسامی ایشان نیز اشارهای شود.
- ۹۳/۱۰/۲۷