نیمه تاریک هوش مصنوعی
علی شمیرانی - هوش مصنوعی همانقدر که می‌تواند مفید باشد، آینده بشریت را هم می‌تواند به نابودی و خطر بکشاند. آنقدر خطرناک که اخیرا حتی مدیر عامل شرکت آلفابت (گوگل)، که به نوعی از پیشبران این پدیده در جهان به شمار می‌رود، خود به وحشت افتاده و خواستار ورود جامعه جهانی به مقررات‌گذاری در این عرصه برای مهار شرکت‌های درگیر و نحوه استفاده از آن شده است.
البته کسی نمی‌داند او هشداری دیرهنگام می‌دهد یا کار از کار گذشته و طبق معمول قصد، تبلیغات و ارایه چهره‌ای انسان‌دوستانه است.
موضوع اینجاست که هوش مصنوعی اشتباه نمی‌کند و همین است که آن را وحشتناک می‌کند.
یکی از جنبه‌های کارکرد هوش مصنوعی که چندان روی آن تمرکز و روشنگری نشده است، امکان پیشگویی آینده بر اساس وضعیت گذشته و حال دنیاست. برای این مهم چه بسا اگر اخبار و اطلاعات کافی از سرعت پیشرفت کشورها در حوزه‌های مختلف اعم از توان نظامی، اقتصادی، مذهبی، جمعیتی، بهداشت، میزان مرگ و میر و امثالهم گردآوری شده و توسط هوش مصنوعی پردازش شود، می‌تواند به ما بگوید در آینده مردمان کدام کشور بر دنیا چیره خواهند شد.
اما این اطلاعات علی‌القاعده باعث ایستادن و نگاه کردن سایر قدرت‌های فعلی دنیا نخواهد شد و برای پیشگیری از تحقق پیشگویی و پیش‌بینی هوش مصنوعی، احتمالا شاهد بروز جنگ‌ها و اختلال در کشور یا کشورهای هدف برای توقف قدرت آنها خواهیم بود.
وقتی حرف از جنگ می‌شود نیز موضوع صرفا محدود به عملیات‌های نظامی نمی‌شود و جنگ‌های اقتصادی، سایبری، میکروبی، بیولوژیکی، فرسایشی، فضایی، اقلیمی و غیره را نیز در بر می‌گیرد.
در چنین شرایطی دنیا به زمین جنگ قدرت‌هایی تبدیل می‌شود که می‌توانند آینده را ببینند.
اگرچه در حال حاضر هر گونه بحث در این زمینه‌ها با ورود قاطعانه و جدی مواجه شده و تئوری توطئه بهترین روش برای خفه‌کردن نظرات و ابهامات پیرامون این قضیه است. اما سوال اینجاست که آیا امروز دنیا وارد این جنگ‌ها نشده است؟ آیا انبوهی از فشارهای اقتصادی آمریکا به رقبا و در راس آن چینی‌ها به اوج خود نرسیده است؟ آیا ظهور یک ویروس در چین، فارغ از منشاء داخلی یا خارجی و چگونگی پیدایش آن که هنوز مبهم است، باعث نشده تا خسارات عظیم و غیرقابل محاسبه‌ای به کشور چین وارد شود؟
پاسخ به این پرسش‌ها چندان آسان نیست، اما امروز به قطع می‌دانیم که بخش عمده‌ای از فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی در دنیا ریشه در مراکز و پژوهشکده‌های نظامی و امنیتی دارد، از اینترنت گرفته تا سایر فناوری‌هایی که بکار گرفته شده‌اند و شاید ما هیچ‌گاه از وجود آنها مطلع نشویم. (منبع: فناوران اطلاعات)