پاسخ ایران به حملات مجازی
علی شمیرانی - یک بار دیگر و به زعم منابع امنیتی، خبری و حتی نهادهای بین المللی، ایران با پیچیده‌ترین حمله سایبری جهان مواجه شد. بعد از ویروس‌های مخرب و جاسوسی استاکس‌نت، وایپر، دیوکو حالا نوبت به یک بدافزار به شدت پیچیده به نام "شعله آتش" بود تا به شکل مشخص منابع اطلاعاتی ایرانی‌ها را هدف جاسوسی قرار دهد.
شاید در کشور آنگونه که در رسانه‌ها و منابع جهانی پرداخته شد، خنثی سازی این حمله مجازی انعکاس نیافت. اگرچه این منابع خارجی بودند که به نوعی پیشدستی کرده و خبر از شیوع این ویروس جدید دادند که البته این موضوع در نوع خود قابل توجه است چراکه بر اساس اخبار این ویروس کار خود را از دو سال قبل آغاز کرده است، اما واکنش سریع ایران به پیچیده‌ترین ویروس جاسوسی جهان نشان از آن دارد که ویروس مذکور از مدت‌ها قبل به نوعی زیر نظر بوده است.
اگرچه برخی با توجه به سابقه دو ساله فعالیت شعله آتش و عدم اطلاع‌رسانی زودتر در کشور سعی در زیر سوال بردن آمادگی امنیتی کشور دارند، لیکن از این مهم نباید غافل شد که ما در فضای مجازی به نوعی با عملکردی شبیه به وزارت اطلاعات مجازی مواجه هستیم، که لزوما و در نخستین مواجهه با یک نفوذی اقدام به برخورد با آن نمی‌شود. بلکه با زیر نظرگرفتن طرز کار، منبع ویروس، عامل انتشار و مواردی از این دست حتی سعی در معکوس کردن کارکرد یک ویروس بر علیه ناشر خود نیز خواهند کرد.
کما این که منابع خارجی مدعی شده‌اند "ایران ممکن است با مهندسی معکوس ویروس استاکس‌نت ]و احتمالاً ویروس‌ها و تهدید‌های مشابه[ موفق به تولید سلاح‌های سایبری خاص خود شده باشد."
به هر حال زمانی که منابع خارجی تایید و اذعان می‌کنند که "پیچیدگی این بدافزار و همین طور حجم بالای منابع مورد نیاز برای طراحی چنین محصول خطرناکی تردیدی باقی نگذاشته که یک دولت بزرگ در پس پرده این بدافزار را طراحی کرده است" اتخاذ تدابیر امنیتی و راه‌کارهای پاسخ به این حملات امری بدیهی است.
سوءاستفاده از میکروفون رایانه برای ضبط مکالمات افراد، تهیه عکس از برنامه های خاص در زمان اجرا، به خاطر سپردن نحوه فشرده شدن دکمه های صفحه کلید، بررسی ترافیک شبکه و جاسوسی در این زمینه و در نهایت برقراری ارتباط با وسایل الکترونیک مجاور از طریق بلوتوث از جمله ویژگی های این بدافزار بسیار خطرناک است.
زبان برنامه نویسی کاملا غیر متعارف شعله آتش، حجم عجیبش، کارکردهای متنوعش، صرف زمان طولانی برای طراحیش، بودجه زیاد و استفاده از یک تیم خبره برنامه‌نویس برای خلق پیچیده‌ترین ویروس رایانه‌ای دنیا و غیره همه و همه نشان از پیشرفت سطح حملات سایبری در جهان دارد.
امروزه حمله به فضای مجازی یک کشور به نوعی تهدید امنیت ملی آن کشور تلقی می‌شود، کما این که دولت آمریکا نیز بر اساس قانون جدیدی حمله نظامی به کشور منشاء حمله مجازی را برای خود محفوظ دانسته است. از این جهت است که تا کنون منشاء و مسوولیت حملاتی از این دست به ایران ناشناخته باقی مانده است، لیکن بی تردید این موضوع به معنای پنهان ماندن همیشگی طراحان این حملات و بی پاسخ گذاشتن آن از سوی کشورمان نخواهد بود.
منبع : فناوران اطلاعات
- ۹۱/۰۳/۱۶
