پروانه‌های جدید ارتباطی؛ انحصار یا تنوع؟
علی شمیرانی - در روزهای گذشته انتقاداتی در خصوص ارایه پروانه‌های جدید ارتباطی به متقاضیان متعدد عنوان شده است. البته این موضوع تنها نظر شخصی یک فرد مسوول در مرکز پژوهش‌های مجلس بوده و عضو هیات مدیره یک شرکت اینترنتی.
بیش از این نیز گلایه‌ای و مخالفتی از سوی سایر فعالان و متقاضیان دریافت پروانه‌های FCP یا اپراتورهای مجازی مطرح نشده است.
اصل و اساس استدلال موافقان اندک ایجاد محدودیت در واگذاری پروانه‌های جدید نیز بر این پایه استوار است که بازار کشش تحمل بازیگران بیشتر را ندارد. ایشان معتقدند که تازه واردها اصولا جایی برای پاگذاشتن ندارند و ظرفیت‌ها به کل اشغال شده و دیر یا زود شکست می‌خورند و از این بازار خارج خواهند شد.
از نگاه تجاری این رویکرد تا حدودی به نفع برخی تمام می‌شود. چراکه هر چه تعداد بازیگران یک بازار محدودتر باشد به منزله مدیریت و تقسیم راحت‌تر بازار و کسب سود بیشتر است. این ادعا اما از جهات مختلفی نیز قابل نقد و رد است.
نخست این که در همین پایتخت مملکت کم نیستند مشترکانی که موفق به دریافت خدمات اینترنتی نمی‌شوند و یا برای تغییر اپراتور خود مصایب متعددی را متحمل می‌شوند و در هر منطقه مخابراتی تهران حق انتخاب محدودی دارند. اما ورود بازیگران جدید با پشتوانه‌های مالی بالا به منزله سرمایه‌گذاری‌های جدید و رفع این نقیصه و کمبودهاست. چراکه بازار اینترنت کشور در حال حاضر در توافقی نانوشته به نوعی میان چند اپراتور تقسیم شده و مابقی یا باید به نواحی کم‌سودتر بروند یا پیمانکار همان چند اپراتور شوند.
به عبارت دیگر اکنون کاربران اینترنت در نهایت از 11 شرکت دارنده پروانه PAP سابق، در بسیاری از همین تهران بزرگ بین 2 تا 3 اپراتور با سطح خدماتی مشابه و بعضا هماهنگ حق انتخاب دارند. برخی از کاربران نیز به شدت از اپراتور خود گله‌مند بوده اما می‌دانند که در صورت تغییر اپراتور احتمال این که از چاله به چاه بیفتند، بسیار محتمل است.
اما در این میان نگرانی از شکست بازیگران جدید و عدم کسب سهم از بازار نیز غصه خوردن برای رقیب است! که چندان باورپذیر نیست. به هر حال از کسب و کارهایی در این اندازه که میلیاردها تومان تنها حق پروانه می‌پردازند، انتظار می‌رود یک طرح تجاری دقیق نیز داشته باشند.
وانگهی این روزها بسیاری معتقدند، کار رگولاتورها مجوزفروشی نبوده و این سازمان باید فضای رقابت را آماده کنند. کما این که چندی پیش این پرسش مطرح شد که مگر برنامه‌های پیام‌رسانی همچون تلگرام که حالا 13 میلیون مشترک دارد از جایی مجوز گرفته‌اند و حق لایسنس پرداخته‌اند؟
در هر صورت نفس تغییرات و تکان دادن به بازاری که در سال‌های گذشته نتوانسته رضایت قاطبه مردم و کاربران اینترنت در کشور را جلب کند، مورد پذیرش و امیدوارکننده است. به این ترتیب ورود بازیگران جدید و تازه‌نفس به عرصه اینترنت کشور می‌تواند به برخی انحصارهای ایجاد شده در بازار اینترنت فشار آورده و در نتیجه این رقابت، مصرف‌کنندگان می‌توانند امیدوار به دریافت خدمات ارزان‌تر و در بدبینانه‌ترین حالت، خدمات بهتر باشند.(منبع:عصرارتباط)