ITanalyze

علی شمیرانی – ما همواره سعی کرده ایم به جای ریشه یابی و حل معلول مشکلات به درمان علت ها بپردازیم. درست همانند درختی که به جای درمان ریشه اش تنها برگ های زرد آن را کنده و به همین کار بسنده می کنیم. غافل از این که آن پایین یعنی ریشه ها هنوز هم معیوب و مریض هستند.

باز گردیم به بودجه فناوری اطلاعات کشور در لایحه بودجه سال 86 و این که چه شد که بودجه ای به فناوری اطلاعات تخصیص نیافت. اخبار ضد و نقیض بود. بودجه رای آورد، رای نیاورد، در دست بررسی است، بررسی نشد و همه این کشمکش ها برای 33 میلیارد تومان ناقابل بود. در حالی که چسبیده به فناوری اطلاعات یعنی در بخش ارتباطات بالغ بر 1500 میلیارد تومان پیش بینی شده بود.

از پرسش اصلی دور نشویم، چرا بودجه IT رای منفی گرفت؟. نمایندگان مجلس، کارشناسان و فعالان عمدتاً به یک موضوع اشاره دارند. ایشان علت را عدم پیگیری و جدیت لازم و در نظر نگرفتن ردیف مستقلی برای بودجه IT آن هم در فصل بودجه نویسی می دانند.

ایشان معتقدند در راستای اجرای طرح تکفا ردیف بودجه مستقلی برای فناوری اطلاعات باز شد که به علت آنچه اهمال می نامند، این ردیف از دست رفت و حالا همان 33 میلیارد تومان نیز به فناوری اطلاعات کشور اختصاص نیافت.

جالب آن که اگرچه بودجه IT در دولت پیش بینی نشد، لیکن تلاش عده قلیلی از نمایندگان مجلس و سایر تلاش های پشت پرده نیز منجر به قانع شدن نمایندگان مجلس برای در نظر گرفتن بودجه مستقلی برای فناوری اطلاعات نشد.

حتماً این پرسش را زیاد شنیده اید که چه کسی باعث شد بودجه ای به فناوری اطلاعات اختصاص نیابد؟ اما من باز هم معتقدم باید به جای این پرسش به پرسش محوری که کلید اصلی نیز در آنجا نهفته پاسخ داد. یعنی چرا بودجه فناوری اطلاعات رای نیاورد؟ و برای این پرسش نیز پاسخ تلخی وجود دارد.

واقعیت این است که تمام تلاش ها و اقدامات سال های گذشته در حوزه فناوری اطلاعات کشور، نتوانست حداقل اعتماد و احساس نیاز به کارکردها و قابلیت های فناوری اطلاعات را در کشور نهادینه کند.

اصولاً چه دلیلی برای جنگیدن جهت دریافت بودجه IT وجود دارد؟ مگر به غیر از این است که فناوری اطلاعات بهرهوری را افزایش داده، ایجاد اشتغال می کند و و و ...

مگر نه این که قرار است فناوری محور توسعه باشد پس چه نیازی به این همه جنگ و لابی وجود دارد؟

مخلص کلام این که نتیجه تلاش سال های گذشته نتوانست نه مجلس، نه دولت و نه سایر ارکان نظام را به باوری قاطع از فناوری اطلاعات و کارکردهای آن معتقد کند.

ظاهراً چاره ای جز این احتمالات باقی نمانده که هنوز بسیاری از تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور طعم این فناوری را نچشیده اند و یا شاید به مذاق برخی هم که آن را چشیده اند خوش نیامده است. عده معتقدان به این فناوری نیز بسیار قلیل تر از آن است که تصور می شد.

ظاهراً باید از نو شروع کرد. از نو نوشت و از نو اقدام کرد. امروز این فقط دولت نبود که به فناوری اطلاعات رای منفی داد، بلکه قریب به سیصد نماینده مجلس شورای اسلامی که از اقصا نقاط کشور به خانه ملت راه یافته اند نیز به IT رای منفی دادند.

همه خوب می دانند که حتی اگر 33 میلیارد تومان نیز بی کم و کاست به فناوری اطلاعات اختصاص می یافت، گره بزرگی را نمی گشود. ریشه مشکلات جای دیگر است و نیازمند آن است که بارها و بارها در جلسات کارشناسی و از سوی نهادهای خصوصی و دولتی مورد نقد بررسی قرار گیرد تا علت های واقعی و راهکارهای برون رفت از آن روشن شود.