یک استعفای قابل تقدیر
سیامک نادری – عادت کرده‌ایم که ناتوانی و ضعف مدیران را با انواع و اقسام توجیهات آزار دهنده شنیده و تنها نظاره‌گر باشیم.
برخی مدیران در کشور حاضرند دست به هر کار و هزینه‌ای بزنند تا پست و مقامی را برای چند صباحی به چنگ آورده و سپس جیب خود و دوستانشان را پرکرده یا در حداقل‌ترین وضعیت یک رزومه برای خود دست و پا کنند تا شاید روزی دیگر و در جایی دیگر بتوانند بر پستی خیمه زده و مشغول مدیریت! شوند.
عادت کرده‌ایم که برخی مدیران به زور پست‌های خود را تحویل داده و بعد از هر تغییر و تحولی کلی حاشیه و مثلا افشاگری انجام شود که من چنین بودم و چنان که خواستند نکردم و حالا باید توانانش را بدهم. از موارد استثنا که بگذریم، کلیشه جابجایی مدیران همه از همین شکل و جنس است.
اما وقتی به مدیری بر می‌خورید که خودخواسته مسوولیتش را رها کرده و به گوشه‌ای می‌رود، نمی‌توان به سادگی از آن گذشت.
هفته گذشته دکتر مصطفی کریمیان اقبال مدیرکل سابق دفتر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی امور فناوری وزارت علوم به علت آنچه که کمبود بودجه نامید، خود را از اداره مسوولیتی که به وی محول شده بود، ناتوان دید و عطای حفظ سمت و مزایای شخصی خود را به لقایش بخشید.
جالب آنکه وی بدون سر و صدا هم کنار رفته و تنها وقتی یک خبرنگار علت استعفای وی را جویا شده گفته: به عنوان فردی که مدیریت در بخش فناوری وزارت علوم را تجربه کرده، اعتراف می‌کنم که فناوری و نوآوری یک اولویت استراتژیک نیست و نگرانم که به یک شعار کم محتوا تبدیل شود.
کریمیان اقبال در پاسخ به چرایی استعفایش گفته: جواب ساده است چون نتوانستم وظیفه خود را انجام دهم و در چنین شرایطی بهترین کاری که یک مسوول باید انجام دهد استعفا است تا شاید فرد دیگری با نگاه متفاوت و توانایی بیشتر بتواند از پس کار برآید.
به گفته وی درکشور ما که دست دولت در کیسه نفت است و پاسخگویی به مردم جایگاه چندانی ندارد، مسوولان حتی اگر وظیفه خود را خوب انجام دهند باید مدت کوتاهی بر مسند دولتی تکیه بزنند و اگر قادر به انجام کار نیستند باید هر چه زودتر استعفا دهند چرا که در غیر این صورت سیکل باطل عدم کارایی و هدر رفت منابع ملی ادامه پیدا می‌کند.
این مدیر با تاکید براینکه برای توسعه فناوری در کشور باید هزینه کرد گفته: بخش دولتی در بسیاری از این موارد ناکارآمد و یا بی توجه است. کافی است به عنوان نمونه به میزان بودجه اختصاص یافته به بخش فناوری در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نگاه کنیم که تنها یک درصد از کل بودجه وزارت علوم است.
آری، این هم نمونه‌ای از یک مدیر است که ما نیز تا کنون نام وی را هم نشنیده بودیم. اما حالا نام آقای "دکتر مصطفی کریمیان اقبال" را به نیکی به خاطر خواهیم، سپرد و از استعفای اخلاقی و انسانی ایشان نیز تقدیر و تشکر می‌کنیم.
مصطفی کریمیان اقبال
(منبع:عصرارتباط)
- ۹۳/۱۱/۰۵
