به‌عبارت‌دیگر
سهیل مظلوم واجاری - در نشست سوم از سلسله نشست‌های مدیران ارشد وزارت فاوا با دست‌اندرکاران حرفه که تحت عنوان " نظام نوآوری در ICT" در روز شنبه 05/10/94 در مرکز تحقیقات مخابرات ایران برگزار شد. اینجانب نیز حضور داشتم.
در بخش پرسش و پاسخ، به روال همیشگی و بر سیاق روحیه روستا زادگی‌ام به‌صورت خیلی شفاف و بدون مددگیری از تجربیات سیلیکون ولی، مطالعات هاروارد، توصیههای ESCAP و .... آنچه را که در قالب کنسرسیوم ایریانا در ارائه خدمات الکترونیکی دولت به‌صورت BOT در چند سال اخیر تجربه کرده بودم را بازگو و در نهایت سؤالی با این مضمون مطرح کردم که چه وقت می‌توان با خیال آسوده نسبت به سرمایهگذاری در حوزه خدمات الکترونیکی دولت اقدام کرد؟
چنانکه گفته شد نحوه پرسش من به‌گونه‌ای بود که جناب وزیر را خوش نیامده و حمل بر نادیده انگاشتن کل زحمات وزارت فاوا در دولت یازدهم از سوی من کردند.
از آنجائی که به‌عنوان یک شهروند و یک فعال اقتصادی در طی دوره اخیر شاهد فعالیت‌های مختلف وزارتخانه بودم ترجیح دادم همان مکنونات قلبی خود را این بار در قالب نوشتار ارائه کنم تا شاید پاسخی درخور بیابم.
تردیدی نیست که وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حد وسع خود و با توجه به شرایط عمومی کشور در طول دو سال و نیم اخیر قدم‌های بسیار بزرگی در راه‌حل مشکلات حوزه ارتباطات (CT) برداشته است. تلاش‌های شرکت ارتباطات زیرساخت در توسعه ظرفیت پهنای باند کشور ستودنی است و اگر به‌گونه‌ای عرضه پهنای باند نیز به چند عرضه‌کننده عمده واگذار شود شاید بتوان گفت که در این زمینه حجت تمام است.
در زمینه رگولاتوری و تنظیم مقررات حوزه ارتباطات (CT) با توجه به صدور پروانههای جدید و تکاپویی که در زمینه ایجاد شاخههای جدید فعالیت نظیر SERVCO و MVNO و ارتقاء سطح فعالیت PAP ها به FCP انجام‌شده است تا اینجای کار قابل‌تقدیر و تشکر است. اینکه این تغییر صحنه بازار چه نتایجی را بدنبال خواهد داشت امری است که انشاءالله با توسعه بازار و افزایش دامنه کاربردهای فاوا در بین آحاد مردم، دستاوردهای مطلوبی برای کشور، اپراتورها و مردم داشته باشد.
در زمینه تحقیق و توسعه، نوآوری و فناوری و ارتباط با استان‌ها و .... گفتنی‌هایی هست که به مجال دیگر واگذار می‌شود.
اما آنچه مدنظر سؤال اینجانب بوده، این است که جزء دوم اسم وزارتخانه یعنی "فناوری اطلاعات " در چه وضعیتی قرار دارد؟
چه آنکه حضور شخصیتی همچون آقای مهندس جهانگرد که کارنامه کاملاً درخشانی در این حوزه دارد در رأس این بخش از فعالیت‌های وزارتخانه می‌باید نوید روزهای بسیار روشنی برای حوزه فناوری اطلاعات داشته باشد.
با گذشت بیش از دو سال، نتیجه آن‌چنان‌که تصور می‌شد نبوده است. چرا؟
این سؤالی است که می‌تواند جواب‌های مختلفی داشته باشد.
1- تعدد مراکز تصمیم‌گیری و بخشی نگری هرکدام
2- نبود بودجه لازم برای تحقق شروط اولیه راه‌اندازی موتور توسعه IT
3- رعایت ملاحظات و حساسیتهای ایجادشده در زمینه کارکردهای منفی توسعه این فناوری اعم از اخلاقی، امنیتی و ....
4- نبود چارچوب مشخصی برای واگذاری کار به بخش خصوصی واقعی تاکنون،
5- وجود ارادههای پیدا و پنهان برای عدم موفقیت دولت در این حوزه
6 و 7 و.......
این‌ها بخشی از دلایل این عدم موفقیت هستند که انتظار می‌رود وزارتخانه با کمال شفافیت نسبت به طرح آن‌ها پرداخته و برای حل آن‌ها از بدنه اجتماعی حرفه کمک و استمداد بطلبد.
در این بین تعجب اینجانب از نقش آقای مهندس جهانگرد است زیرا در طی چند سال آشنایی و ارادت بنده به ایشان به نیکی می‌دانم که ایشان این ظرفیت را به نحو مطلوبی می‌شناسد و حداقل در دورهای از همین ظرفیت به نحو احسن استفاده بردهاند.
حال چه شده است که ایشان و یا مجموعه وزارتخانه ترجیح می‌دهند که به‌جای تکیه بر ظرفیت مردمی حوزه بخواهند مسائل خود را در دالان " تودرتو و پیچیده " بروکراسی ایرانی حل کنند. تجربه دو سال و نیم اخیر نشان داده است که نمی‌توان بدون بهره‌گیری از توان مردمی تنها در جلسات درب بسته دولتی از پس این مشکلات سرافراز بیرون آمد.
چه آنکه طرح مسئلهای از سوی مثلاً یک مدیر میان رتبه یک دستگاه اجرایی که ارتباط چندانی هم با موضوع فناوری اطلاعات ندارد در جلسه‌ای می‌تواند آن جلسه را از بهره‌وری خارج و کسب نتیجه را به جلسه بعد و جلسه بعد و .... موکول کند. در اینجاست که آن جمله من که باز هم دوستان دولتی را خوش نیامد به کار می‌آید " فرق دولتی با خصوصی در این است که دولتی در آخر ماه حقوق می‌گیرد و خصوصی حقوق می‌دهد " یعنی گذشت زمان و امروز و فردا کردن‌ها از این جلسه به آن جلسه رفتن‌ها، هدر رفتن عمر و سرمایه و نهایتاً ایجاد تردید و کاهش امید را به دنبال دارد.
دلم می‌خواست و می‌خواهد وزارتخانه یعنی وزیر دوست‌داشتنی ارتباطات و فناوری اطلاعات و رئیس باتجربه سازمان فناوری اطلاعات ایران، بخش خصوصی را غریبه و نامحرم و غیرخودی ندانند و از پرسشگری آن‌ها رنجیده‌خاطر و آزرده نشوند، بلکه بخواهند با طرح موضوع با آن‌ها از میزان فشاری که بر خوددارند بکاهند که " یدالله مع الجماعه "
*مدیر عامل کنسرسیوم ایریانا
منبع:عصرارتباط