دوگرام یا تلویزیون، کدام موثرترند؟
تلگرام و اینستاگرم دو رسانه فراگیری است که تلویزیون را قورت داده است؛ امروزه بیشترین نیازِ رسانهای و تبادل اطلاعات در جامعه از طریق این دو رسانه تأمین می‌شود و به مرور زمان تلویزیون از کارکردهای اصلی و اساسی خود دور مانده است.
یکی از مهم‌ترین عوامل توسعه و گسترش این دو رسانه؛ تعاملی بودن و استفاده از روش‌های جمع‌سپاری، اشتراک‌گذاری، رتبه‌بندی و چندرسانه‌ای است.
این که مردم می‌توانند خودشان تولیدکننده محتوا باشند و محتوای تولید شده را با بهره‌گیری از قابلیت‌های چندرسانه‌ای به اشتراک بگذارند و بازخورد آن را در کوتاه‌ترین زمان ممکن مشاهده نمایند، موجب شده مردم چشم و فکر خود را به آن رسانه‌ها بسپارند و تلویزیون را در اولویت دوم قرار دهند.
اگر چه تلویزیون شرایط و اقتضائات خودش را دارد ولی به نظر می‌رسد همه امکانات و قابلیت‌های موجود در رسانه‌های اجتماع‌مدارِ مجازی را می‌توان در تلویزیون هم ایجاد کرد. به طور مثال اعتماد تلویزیون به مردم در تولید محتوا و پخش تولیدات مردمی می‌تواند سرآغاز فصل جدیدی در تلویزیون باشد.
تلویزیون مردم را «مخاطب» می‌داند ولی شبکه‌های اجتماع مدارِ مجازی، مردم را «کاربر و مولد» می‌دانند؛ این نگاه یک جانبه در تلویزیون موجب شده مردم از او دل ببرند و به رسانه‌هایی که برای آن‌ها شأن قائل است دل بسپارند.
اگر تلویزیون از بُرج عاج خود پایین بیاید و برای مخاطبین (به زعم تلویزیون) شأن تعاملی و مولدی قائل بشود می‌توان انتظار داشت رونقِ از دست رفته خود را بازیابد و شاید در رقابت‌ها با رسانه‌هایی از قبیل دوگرام لااقل رتبه سوم را کسب نماید.
وقتی ماهواره که آن طرف دنیاست بیشتر از تلویزیونِ خودمان به مردم فرصت رسانهای می‌دهد، به احتمال زیاد چشم‌های بیشتری هم به خود جلب می‌کند.
تلویزیون باید رسانهای باشد که میان مردم، و مردم تعامل ایجاد کند و رابطه دو سویه آحاد جامعه را با یکدیگر فراهم سازد تا هر کس هر چه در توان دارد در اختیار دیگران نیز قرار دهد و بارِ محتواییِ تلویزیون را بر دوش بکشند. این اتفاق موجب خواهد شد همه بتوانند دغدغه و توان خود را برای توسعه و تکامل جامعه به کار بگیرند.
امید داریم تلویزیون خود را به رسانه مردم _ مردم ارتقا داده و سکوهای تولیدکننده و مصرف‌کننده را برابر و مساوی یکدیگر قرار دهد. اگر سیستم‌ها و فرآیندها بر اساس مردم _ مردم طراحی شود (نه بر اساس ارسال کننده و بیننده) آنگاه بهترین تولیدکنندگان، همان مصرف‌کننده‌ها هستند.
منتظر روزی هستیم که گزارشگر و اخبارگوی تلویزیون به ما نگوید بینندگان عزیز!؛ چرا که مردم تماشاچی نیستند. پیش از آنکه بیننده باشند تولیدکننده‌اند؛ متفکرند؛ دانشگرند؛ آفرینش‌گرند؛ هویت‌سازند؛ هویت‌بخشند؛ امیدآفرینند؛ کنشگرند...، کافی است به آن‌ها اعتماد کنیم و از توانشان بهره بگیریم.
==================
یادداشت از: حجت‌الاسلام محمد قطبی (منبع:فارس)