روبات‌ها زبان هم را فهمیدند
مژگان کریم‌نیایی - برای لحظه‌ای روباتی را تصور کنید که می‌تواند به گوشه‌وکنار یک کارخانه سرکشی کند و بتواند با سایر روبات‌های حاضر در کارخانه صحبت کند و بدون برخورد با موانع، وظایف یک کارگر را انجام دهد.
هر کسی که در هر کجای جهان تجربه یک کار تیمی را داشته باشد به‌خوبی می‌داند که بازدهی کارکنان یک کارخانه وقتی با یکدیگر صحبت و همکاری داشته باشند به‌مراتب بیشتر است. با این روش کارکنان می‌توانند از دانش یکدیگر بهره ببرند، میزان اشتباهات فردی را به‌حداقل برسانند و از اشتباهات و موفقیت‌های دیگران درس بگیرند.
چرا فکر می‌کنید این موضوع در دنیای روبات‌ها صدق نمی‌کند؟
این دقیقا همان چیزی است که به‌تازگی با به‌روزرسانی نرم‌افزاری روبات‌های «لوکاس باتز» صورت گرفته و در محیط یک کارخانه عملیاتی شده است.
روبات‌های خودکار لوکاس باتز این قابلیت را دارند که در محیط یک خانه یا کارخانه به حرکت در بیایند، برخی بسته‌ها را از قفسه‌ها برداشته و جابه‌جا کنند یا حتی کار بسته‌بندی را انجام دهند. تا پیش از این هر روبات در انزوا و به‌تنهایی وظایف خود را انجام می‌داد، اما حالا با وجود سیستم جدید LRAN این کار به‌صورت تیمی میان روبات‌ها صورت می‌گیرد و سازندگان روبات‌ها متوجه شده‌اند که کار تیمی میان روبات‌ها هم مانند انسانها بهتر از کار انفرادی جواب می‌دهد.
مایک جانسون که مجری این پروژه است، می‌گوید: با برنامه‌ای که برای این روبات‌ها نوشته شده، آنها به برنامه مسیریابی شبیه نرم‌افزار «ویز» که البته مخصوص روبات‌ها است مجهز شده‌اند. با این تکنولوژی روبات‌ها قادر خواهند بود به معنای واقعی کلمه گوشه‌وکنارها را ببینند و دید کاملی داشته باشند.
در حال حاضر این روبات‌ها می‌توانند اطلاعات خود را با یکدیگر به‌اشتراک بگذارند، از موقعیت قرارگیری یکدیگر آگاه شوند و با توجه به وضعیت خود و دیگران، از بهترین مسیر به کارها و فعالیت‌های خود مشغول شوند. جالب آنکه اگر یک روبات در مسیر دیگری قرار گیرد، روباتی که زودتر اقدام کند می‌تواند هشدار داده و روبات دوم را مجبور به توقف یا تغییر مسیر کند.
جانسون امیدوار است در آیندهای نه‌چندان دور با مجهز کردن این روبات‌ها به اشعه ایکس از این اشعه نیز برای دریافت اطلاعات دقیق‌تر و امکان کنترل منطقی‌تر روبات‌ها استفاده شود.
البته چالش‌ها برای پیشرفت این روبات‌ها همچنان ادامه دارد و تعیین روشی کارآمد برای ارتباط برقرار کردن آنها در مواجهه با انسان و جوامع انسانی و به‌خصوص در یک محیط کاری یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها است.
تحلیل شرایط محیط اطراف، سریع‌تر شدن روبات و افزایش کارایی آنها از دیگر مواردی است که برای توسعه آنها در دستور کار سازندگان تیم روباتی جانسون قرار گرفته است که البته تحقق آنها هم کار چندان سادهای نخواهد بود.
گروه بزرگی از این روبات‌های همکار که در شیکاگو ساخته شده‌اند به‌تازگی مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. نتایج حاکی از آن بوده که آنها می‌توانند از برخورد با یکدیگر اجتناب کرده، از حضور انسان در محیط‌شان آگاهی یافته و به آن برخورد نکنند و در نهایت به‌درستی مسیر خود را بیابند.
این آزمایش با حضور 50 تا 100 روبات به دفعات صورت گرفته است و نتایج نیز عمدتا رضایت‌بخش بوده است.
نکته قوت این طرح این است که بدون آنکه نیاز باشد به لحاظ سخت‌افزاری روبات‌ها را قوی‌تر کنیم یا هزینه اضافی برای قطعات گران‌قیمت آنها بپردازیم، می‌توانیم صرفا با نصب یک اپلیکیشن باعث بالا رفتن هوش روباتی و امکان برقراری ارتباط روبات با روبات شده و در نتیجه کارایی را افزایش دهیم.
نکته جالب توجهی که در خصوص این فناوری جدید روبات‌ها وجود دارد، این است که چون نیازی به سختافزار خاصی برای ارتقای روبات‌ها نیست، تمام روبات‌های مشابه و فعال در جهان می‌توانند با آپدیت نرم‌افزاری از این سیستم بهره ببرند و هیچ بعید نیست که از همین طریق در آیندهای نه‌چندان دور تمام روبات‌های مشابه هم در جهان به یکدیگر متصل شوند.
با این تفاسیر هیچ بعید نیست که در آیندهای نه‌چندان دور روبات‌های متعدد به یکدیگر متصل شوند و خودشان به شکل خودکار انجام کارهای مختلف در یک کارخانه یا کارگاه را به عهده گرفته و به انجام رسانند.
جانسون معتقد است که ما در عصر حاضر شاهد شکلگیری جوامع روباتی و اداره کامل یک کسب‌وکار به‌وسیله آنها خواهیم بود و با اندکی پیشرفت سنسورها و به کارگیری روش‌های جایگزین و متفاوت به‌زودی این رویا به حقیقت خواهد پیوست.
با وجود آنکه سازنده این سیستم روباتی نگاه خوش‌بینانه‌ای به آینده روبات‌ها دارد، اما بسیاری نیز دیدگاه مثبتی بر افزایش نقش روبات‌ها در زندگی انسانی ندارند و برخی حتی آنها را به چشم موجوداتی نفرت‌انگیز که باعث بیکار شدن هزاران و بلکه میلیون‌ها کارگر می‌شوند می‌بینند.
از سوی دیگر عده‌ای نیز بر این گمان هستند که افزایش مسوولیت‌های روبات‌ها در نهایت باعث می‌شود که انسانها به مرور کنترل کامل خود را به آنها سپرده و عملا روبات‌ها هدایت انسانها را به عهده بگیرند.
فیلم‌های سینمایی زیادی تاکنون با همین مضمون ساخته شده است. فیلم «من روبات هستم» با بازی ویل‌اسمیت یکی از این فیلم‌ها است که دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن روبات‌ها بر تمام فعالیت‌های انسان کنترل پیدا کرده و با ساخت یک جامعه روباتی عملا هدایت انسانها را به عهده گرفته‌اند.
فیلم‌های دیگری مانند فیلم سینمایی«تعالی» با بازی دی‌کاپریو هم به موضوع تسلط روبات بر جامعه انسانی و از بین رفتن هویت انسان در چنین جامعه‌ای پرداخته‌اند.
با توجه به پیشرفت‌های چشمگیر حوزه روباتیک و ساختن نرم‌افزار ارتباط‌دهنده روبات‌ها به‌نظر می‌رسد امروز بیش از هر روز دیگری به دنیای وحشتناک و آخرالزمانی هالیوود که تصویری از تسلط ماشین بر انسان را به‌نمایش می‌گذارد نزدیک هستیم. با این تفاسیر به نظر ضروری است که با طراحی کلیدهای ویژه برای از کار انداختن یکباره و ناگهانی روبات‌ها در شرایط اضطراری و با ارتقای سطح امنیتی نرم‌افزارهای آنها مانع از خارج شدن کنترل روبات‌ها از دایره اختیارات انسان شد.
از سوی دیگر، طبیعی است که افزایش نقش‌پذیری روبات‌ها می‌تواند موجب افزایش نفوذ ماشین در زندگی انسان و کمرنگ شدن هویت آدمی شود که لازم است جامعه‌شناسان و روان‌شناسان برای کاهش آثار این‌چنینی و بروز افسردگی در میان انسانها نیز برنامه‌ریزی‌های جامعی را انجام دهند.(منبع:عصرارتباط)