روسیه استفاده از فیلترشکن را ممنوع می‌کند
مسکو در نظر دارد فعالیت شبکه‌های خصوصی مجازی یا وی‌پی‌ان (Virtual private network) را در روسیه ممنوع کند.
در‌پی حمله نظامی روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، مسکو دسترسی به برخی رسانه‌های اجتماعی غربی در روسیه را محدود کرد. پس از آن، تقاضا برای خدمات وی‌پی‌ان به منظور دور زدن این محدودیت‌ها افزایش یافت.
رویترز به نقل از آرتم شیکین، سناتور حزب حاکم روسیه، گزارش داد که سازمان دیده‌بان ارتباطات این کشور قصد دارد با اجرایی کردن این تصمیم، از ابتدای مارس سال آینده به فعالیت شبکه‌های خصوصی مجازی (وی‌پی‌ان‌ها) پایان دهد.
«تورنت‌فریک» اواخر ماه اکتبر در گزارشی نوشت که روسیه قرار است ۱۶۷ شبکه خصوصی مجازی را غیرفعال کند. این گزارش به نقل از سرگئی خوتورتسف، افسر سابق سرویس حفاظت فدرال روسیه و چهره اصلی در پروژه «اینترنت مستقل»، اعلام کرد که علاوه بر این تعداد شبکه‌های مجازی، ۲۰۰ تامین‌کننده خدمات ایمیل هم بسته خواهد شد.
پس از آنکه «سازمان خدمات عمومی روسیه» گزارش‌هایی مبنی بر خطرات امنیتی استفاده از وی‌پی‌ان‌ها منتشر کرد، مقام‌های این کشور از اواخر مارس سال جاری محدودیت‌ها بر این شبکه‌ها را تشدید کردند.
در رشته گزارش‌های این نهاد روسی به کاربران شبکه‌های خصوصی مجازی (وی‌پی‌ان‌ها) هشدار داده شد که این شبکه‌ها به اطلاعات شخصی کاربران، از‌جمله نام و مشخصات، تاریخ تولد، آدرس محل سکونت و همینطور جزئیات گذرنامه آن‌ها، دسترسی دارند.
سازمان خدمات عمومی روسیه در این رشته گزارش‌ها، دسترسی به رسانه‌های اجتماعی مسدود در روسیه را از طریق وی‌پی‌ان، اقدامی «با هزینه بالا» ارزیابی کرده بود.
تورنت فریک پیش‌تر به نقل از اینترفکس، بنگاه خبری غیردولتی روسیه، نوشت که رئیس «مرکز نظارت و کنترل شبکه ارتباطات عمومی» در مجمع ۲۰۲۳ سوچی، تصمیم کرملین در محدود کردن وی‌پی‌ان‌ها را فاش کرده است.
این نهاد در سال ۲۰۱۹ با هدف شناسایی تهدید‌ها علیه «ثبات، امنیت و یکپارچگی» ارتباطات اینترنتی در روسیه تاسیس شد. این مرکز نظارتی به دنبال آن است تا انتقال داده از کاربران روسی به خارج از کشور را به پایین‌ترین حد برساند و «مدیریت متمرکز انتقال داده‌ها» را برای مقابله با هر تهدیدی تضمین کند.
علاوه بر این، نهاد مذکور نقش مهمی در سانسور اینترنت دارد. این مرکز با بهره‌گیری از ابزارهای فنی ویژه در شبکه‌های ارتباطی، منابع داده‌های ارسالی را شناسایی و محدودیت‌های مشخصی را در دسترسی به «محتوای ممنوع» اعمال می‌کند.