ITanalyze

زهرا میرخانی - تجربه دولت‌های پیشین و دولت تدبیر و امید برای به بار نشستن طرح‌هایی همچون مرورگر ملی، سیستم‌عامل ملی، ایمیل ملی، فیلترینگ هوشمند، شبکه ملی و موتورجستجوی ملی امروز پیش چشمان ماست که حالا خبر رسیده، قرار است 5 میلیارد تومان وام بدون‌بهره بدون ضمانت‌نامه سخت و با سفته به تمامی پیام‌رسان‌های داخلی داده شود.

می‌توان گفت با در نظر گرفتن جمیع طرح‌های ملی و بومی در حوزه‌ آی‌تی شاید تاکنون هزاران میلیاردتومان مصروف شده باشد اما سوال اینجاست که کدام یک از این طرح‌های ملی به بار نشسته و بازگشت سرمایه داشته‌اند؟

این که گفته می‌شود نباید به پلت‌فرم‌های خارجی وابسته باشیم و اساسا بستر ارتباطات و کسب‌وکارهایمان نباید در اختیار بیگانگان باشد با درنظرگرفتن برخی عداوت‌ها و تحریم‌های موجود کاملا درست است و ما ناگزیر به تمرکز روی بسترهای داخلی هستیم اما  آنچه که محل ابهام و بحث و اختلاف است نوع رویکرد و شیوه حرکت در این مسیر است.

آنچه بسیاری از کارشناسان نیز در آن هم‌نظر هستند این است که تزریق پول چه اندک چه هنگفت لزوما نتیجه لازم را به دست نمی‌دهد کمااین که تاکنون نداده است و بیشتر منجر به حیف و میل شدن و اتلاف سرمایه‌های ملی می‌شود که مصادیق آن نیز زیاد است. فارغ از پلت‌فرم‌هایی که به نوعی زاییده نهادهای حاکمیتی و دولتی هستند اما در بخش خصوصی عمدتا نیازهای مالی مطرح نیست بلکه رویکردها، قوانین و مقررات و دغدغه‌های امنیتی مطرح است و صاحبان فعلی بسترهای داخلی که هم‌اکنون حتی به شکل نصفه و نیمه به فعالیت مشغول هستند بر این مساله اذعان دارند و معتقدند موانع و مشکلات که برطرف شوند بخش خصوصی بدون نیاز به حمایت مالی راه خود را می‌یابد. هرچند در سوی دیگر این قضیه هم مردم هستند که نمی‌توان گفت به پلت‌فرم‌های داخلی اعتماد ندارند اما این واقعیت وجود دارد که این پیام‌رسان‌ها هنوز مقبولیت عمومی پیدا نکرده‌اند.

لذا مهمترین دغدغه‌ کنونی این است که لزوم عدم اتکا به پلت‌فرم‌های خارجی صرفا پوشش و بهانه‌ای برای صرف پول‌ و هدررفت سرمایه ملی کشور نشود و هزار راه رفته را دوباره طی نکنیم.