ITanalyze

 روز جهانی اینترنت، یک رویداد سالانه است که از سال ۲۰۰۵ در ۲۹ اکتبر برگزار می‌شود؛ روزی که یادآور اولین ارتباط الکترونیکی بین دو رایانه در سال ۱۹۶۹ است. در آن زمان، محققی جوان به نام چارلی کلاین پیامی ساده با عبارت "ورود به سیستم" را از دانشگاه UCLA به مؤسسه تحقیقاتی استنفورد فرستاد، اما تنها حروف "L" و "O" ارسال شد و سیستم بلافاصله از کار افتاد!
 در مارس ۱۹۸۹، سر تیم برنرز لی، دانشمند بریتانیایی، ایده "وب جهانی" را مطرح کرد. این ایده منجر به ایجاد اولین صفحه وب و وب سرور در مؤسسه سرن شد و پایه‌ای برای اینترنتی شد که امروز می‌شناسیم.
 در اوایل دهه ۱۹۹۰ اینترنت وارد مرحله تجاری شد و برای عموم مردم و کسب‌وکارها قابل‌دسترس گردید. این حرکت، جرقه‌ای برای رشد سریع و تغییرات اساسی در دنیای دیجیتال شد.
 از آن روز، اینترنت به یکی از ضروری‌ترین بخش‌های زندگی ما تبدیل شده است، ابزاری که دنیای ما را به هم متصل می‌کند. روز جهانی اینترنت فرصتی است تا از این ابزار قدرتمند برای اشتراک‌گذاری دانش، خدمات و برقراری ارتباط بهتر استفاده کنیم و اهمیت و نقش آن را در زندگی‌مان جشن بگیریم.
 

 آماری از دنیای اینترنت

 بر اساس آخرین داده‌های سازمان ملل، جمعیت جهان به ۸.۱۸ میلیارد نفر رسیده است و در حال حاضر ۵.۷۵ میلیارد نفر از تلفن همراه استفاده می‌کنند که حدود ۷۰.۳ درصد از کل جمعیت جهان را شامل می‌شود. در طول سال گذشته، تعداد کاربران تلفن همراه ۱۱۹ میلیون نفر افزایش‌یافته که رشد سالانه‌ای معادل ۲.۱ درصد را نشان می‌دهد. همچنین، داده‌ها حاکی از آن است که بیش از ۸۵ درصد از این تلفن‌ها، گوشی‌های هوشمند هستند.

 طبق آخرین تحقیقات، کاربران اینترنت به طور میانگین ۶ ساعت و ۳۶ دقیقه از روز خود را به‌صورت آنلاین می‌گذرانند. این «زمان آنلاین» شامل فعالیت‌های متنوعی مانند تماشای نتفلیکس، گوش‌دادن به موسیقی، خرید آنلاین و کارهای مربوط به شغل است.

 این میانگین روزانه نشان می‌دهد که ما در هفته بیش از ۴۶ ساعت را در اینترنت صرف می‌کنیم؛ یعنی ۱۵ درصد بیشتر از یک هفته کاری استاندارد ۴۰ ساعته. در مقایسه، بیشتر افراد بین ۷ تا ۸ ساعت در روز می‌خوابند، بنابراین این آمار به این معنی است که مردم حدود ۴۰ درصد از ساعات بیداری خود را به‌صورت آنلاین می‌گذرانند. به‌عبارت‌دیگر، پس از خواب، فعالیت‌های آنلاین بیشترین سهم را از زندگی روزمره بسیاری از افراد به خود اختصاص داده است.
 

 ChatGPT در صدر

 آخرین داده‌های data.ai نشان می‌دهد که استفاده از برنامه تلفن همراه ChatGPT در هفته‌های اخیر به‌شدت افزایش‌یافته است و بین ماه‌های ژوئن تا آگوست ۲۰۲۴، جزو ده برنامه برتر از نظر کاربران فعال ماهانه قرار گرفته است. این نشان می‌دهد که ChatGPT، تقریباً دو سال پس از عرضه عمومی، همچنان با شتابی قوی به رشد خود ادامه می‌دهد.
 باوجوداینکه TikTok و Instagram در همان بازه زمانی کاربران فعال بیشتری را به دست آورده‌اند، قرارگیری ChatGPT در کنار چنین برنامه‌های بزرگی برای تیم OpenAI دستاوردی مهم و دلگرم‌کننده است. همچنین، ChatGPT از نظر حجم دانلود در رتبه دهم برنامه‌های محبوب قرار گرفته است و انتظار می‌رود این رشد در تعداد کاربران فعال آن در ماه‌های آینده نیز ادامه یابد.
 

 نگاهی به آینده

 هم‌زمان با روز ملی اینترنت، نگاهی به آینده این فناوری تحول‌آفرین خالی‌ازلطف نیست. در ادامه، برخی از روندهای کلیدی و ملاحظات مهم آینده اینترنت آورده شده است:

 1. شبکه‌های 5G و نسل‌های بعدی: گسترش شبکه‌های 5G اتصال سریع‌تر و مطمئن‌تری را به همراه دارد. این پیشرفت راه را برای نوآوری‌هایی مانند واقعیت افزوده، خودروهای خودران و برنامه‌های پیشرفته اینترنت اشیا باز می‌کند.

 2. هوش مصنوعی: نقش هوش مصنوعی در آینده اینترنت بسیار برجسته است. از پیشنهادهای محتوای شخصی‌سازی‌شده تا چت‌بات‌ها و تحلیل‌های پیشرفته، هوش مصنوعی تجربه‌های آنلاین ما را به سطحی جدید می‌برد.

 3. حریم خصوصی و امنیت: با گسترش اینترنت، دغدغه‌ها درباره حریم خصوصی و امنیت سایبری نیز بیشتر می‌شود. این امر بر اهمیت ایجاد تدابیر قوی برای حفاظت از اطلاعات و هویت ما تأکید می‌کند.

 4. اینترنت اشیا (IoT): افزایش دستگاه‌های متصل به IoT همچنان ادامه خواهد داشت و راحتی و اتوماسیون بیشتری را به ارمغان می‌آورد، هرچند چالش‌هایی نیز در زمینه امنیت داده و حریم خصوصی ایجاد می‌کند.

 5. دسترسی دیجیتال: یکی از چالش‌های پیشرو، اطمینان از دسترسی همگان به اینترنت است. کاهش فاصله دیجیتال و فراهم‌کردن اینترنت برای همگان هدفی مهم و ضروری است.

 6. ملاحظات اخلاقی: با پیشرفت‌های فناوری، سؤالات اخلاقی بیشتری درباره هوش مصنوعی، داده‌ها و رفتار آنلاین مطرح می‌شود که در نهایت چارچوب اخلاقی اینترنت را شکل خواهند داد.

 7. پایداری: مصرف انرژی اینترنت و اثرات زیست‌محیطی آن به یک دغدغه مهم تبدیل شده است. ایجاد راه‌حل‌های پایدار برای مراکز داده و زیرساخت‌های دیجیتال از اولویت‌های اصلی آینده خواهد بود.

 این عوامل نشان می‌دهند که اینترنت به سمت تحولات بزرگ و مسئولیت‌های جدیدی پیش می‌رود.
 

وزیر ارتباطات در پاسخ به این سوال که آیا در ازای قطعی‌‌های اینترنت در ماه اخیر بسته‌ جبرانی برای اینترنت ثابت ارائه می‌شود؟ گفت: در این مدت به جز محدودیتی که روی دو پلتفرم اعمال شده، هیچ محدودیتی روی اینترنت ثابت نبوده است.

عیسی زارع پور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در گفت و گو با فارس در پاسخ به این سوال که با اعلام بسته جبرانی در ازای مدت قطعی اینترنت موبایل، آیا بسته جبرانی برای اینترنت ثابت هم ارائه خواهد شد؟ گفت: اینترنت ثابت هیچ گاه قطع نبوده است. در این مدت اینترنت ثابت همیشه بدون محدودیت باز بوده است؛ البته به غیر از محدودیتی که آن دو پلتفرم (واتس آپ و اینستاگرام) داشته اند.

خبرنگار تاکید کرد که پس قرار نیست که برای اینترنت ثابت، بسته جبرانی در نظر گرفته شود؟

زارع پور گفت: خیر؛ زیرا در این مدت هیچ محدودیتی روی اینترنت ثابت وجود نداشته است.

پس از وقوع ناآرامی های اخیر در کشور که به اعمال محدودیت های اینترنتی برای کاربران این سرویس منجر شد، وزارت ارتباطات از پیش بینی بسته ای جبرانی برای مشترکان تلفن همراه خبر داد و اعلام کرد که به میزان قطعی اینترنت همراه،‌ بسته جبرانی از سوی اپراتورها ارائه خواهد شد.

این اظهار نظر وزیر ارتباطات در شرایطی است که در این مدت هم مشترکان همراه و هم مشترکان ثابت از اختلال و قطعی در سرویس اینترنت گلایه داشته اند.

طرح توسعه اقتصادی چین ۲۰۲۵ که از سوی شی مطرح شده کنترل داده‌ها را به عنوان کلیدی برای جاه طلبی‌های آن کشور برسمیت شناخته است. او در ماه‌های اولیه تصدی خود در مقام رئیس جمهور چین در آکادمی علوم آن کشور گفت: «هر کسی که فناوری‌های کلان داده را کنترل می‌کند منابع توسعه را در کنترل خود دارد و دست بالا را در اختیار خواهد داشت».

وانگ چهره‌ای شناخته شده در دنیای بیوتکولوژی (فناوری زیستی) ایالات متحده است. او به عنوان یک پژوهشگر ژنتیک در دانشگاه‌های تحقیقاتی عمومی بزرگ تگزاس، آیووا و واشنگتن شناخته شد. او اکنون رئیسی با مو‌های سفید و چهره‌ای کاریزماتیک در BGI مستقر در شنزن بزرگترین شرکت بیوتکنولوژی جهان است که برای چندین دهه با برخی از ژنتیک دانان برجسته آمریکا همکاری می‌کند. BGI در تلاش جهانی برای توالی یابی اولین ژنوم انسانی با بیمارستان کودکان فیلادلفیا برای شناسایی ژن‌های مرتبط با بیماری‌های اطفال مشارکت کرد و موسسه‌ای را در چین با نام Harvard's George Church پیشگام در ویرایش ژن نامگذاری نمود.

به گزارش فرارو به نقل از نیوزویک، با این وجود، پیشنهادات و اقدامات وانگ مغایر با نظر مرکز ضد جاسوسی و امنیت ملی امریکا قلمداد شد. آن مرکز هشداری جدی صادر کرد: «قدرت‌های خارجی می‌توانند اطلاعات بیومتریک را از آزمایش‌های کووید جمع‌آوری، ذخیره و از آن بهره برداری کنند». "بیل اوانینا" مقام ارشد ضد جاسوسی دولت ترامپ بعدا در برنامه‌ای تلویزیونی گفته بود که این آزمایشگاه‌ها "اسب‌های تروای امروزی" هستند؛ تلاشی از سوی دولت چین برای ایجاد "جایگاهی" به منظور دسترسی به تجهیزات، جمع‌آوری DNA و آغاز استخراج داده‌های شما". در نتیجه، هیچ کس در ایالات متحده پیشنهادی را از BGI نپذیرفت.

سوءظن اوانینا نشان‌دهنده تنش فزاینده بین ایالات متحده و چین است که انتظار می‌رود در پاییز امسال توجه قابل توجهی را در واشنگتن به خود جلب کند. به گفته برخی از سیاستگذاران، ظهور کلان داده یا (Big Data) امکان خروجی دیجیتال گسترده‌ای از زندگی روزمره از جمله داده‌هایی که گوگل و فیس بوک از کاربران آن سایت‌ها و رسانه‌های اجتماعی و جمع آوری آن را فراهم کرده و این داده‌ها به دلار‌های تبلیغاتی تبدیل می‌شوند.

این موضوع، اما اکنون به یک مسئله مرتبط با امنیت ملی تبدیل شده است. نگرانی از آن است که چین داده‌های مربوط به ایالات متحده و شهروندان‌اش را نه تنها برای سرقت اسرار از شرکت‌های آمریکایی یا برای تاثیرگذاری بر شهروندان بلکه برای ایجاد پایه‌های هژمونی تکنولوژیک در آینده‌ای نه چندان دور جمع آوری می‌کند. داده‌ها به شکل روزافزونی همراه با ظهور هوش مصنوعی اهمیت استراتژیک پیدا کرده اند.

در ماه‌های اخیر برخی از شاهین‌های امنیت ملی (طیفی که موضع تندی در قبال چین دارند؛ م.) هشدار داده‌اند که حزب کمونیست چین به شدت در حال حرکت برای کنترل همه داده‌هایی است که در این کشور جریان دارد حتی داده‌هایی که از شرکت‌های آمریکایی و دیگر شرکت‌های غربی سرچشمه می‌گیرد. شرکت‌هایی که در حال حاضر در چین فعالیت دارند. این موضوع نشان دهنده تشدید کارزار جاسوسی چین از طریق هک و صادرات فناوری‌های ساخت چین است که گفته می‌شود در‌های پشتی برای جاسوسان چینی را برای دسترسی به داده‌های خارجی در بر می‌گیرد.

شاهین‌های ضد چین در امریکا از دولت بایدن می‌خواهند که بازنگری گسترده‌ای از شرکت‌های اینترنتی، مخابراتی و فناوری چینی فعال در ایالات متحده آغاز کند و فعالیت‌ها و توانایی دسترسی به داده‌های آمریکایی را محدود کند چرا که از دید آنان دسترسی به آن داده‌ها تهدیدی برای امنیت ملی و اقتصادی ایالات متحده قلمداد می‌شوند. آنان می‌گویند که عدم اقدام در برابر این تهدیدات می‌تواند به منافع اقتصادی، نظامی و تجاری ایالات متحده آسیب برساند و شهروندان را در برابر جاسوسی و دستکاری آسیب پذیر سازد.

به نظر می‌رسد فشار کارساز بوده است. دور تازه‌ای از جلسات استماع کنگره در مورد این موضوع در پاییز آغاز خواهد شد. خبرگزاری "رویترز" در ماه مه گزارش داد که دولت بایدن آخرین اقدامات را بر روی یک فرمان اجرایی انجام داده که به وزارت دادگستری اختیارات جدیدی می‌دهد تا از دسترسی دشمنان خارجی مانند چین به اطلاعات شخصی آمریکایی‌ها جلوگیری کند. مقام‌های وزارت بازرگانی امریکا به "نیوزویک" گفته‌اند که در ماه‌های اخیر دست کم چهار تحقیق فعال در مورد شرکت‌های فناوری مرتبط با چین یا دیگر دشمنان خارجی را آغاز کرده اند و تحقیقات گسترده‌تری نیز برنامه‌ریزی شده‌اند. اگرچه دولت بایدن از اظهار نظر در این باره خودداری کرده، اما چنین استدلال‌هایی در محافل سیاست واشنگتن به خوبی شناخته شده‌اند. این مسئله به موضوع نگرانی فزاینده دو حزب دموکرات و جمهوریخواه تبدیل شده است.

اوانیا در آگوست ۲۰۲۱ میلادی به کمیته منتخب اطلاعات سنا گفت: «تخمین زده می‌شود که ۸۰ درصد از بزرگسالان آمریکایی تمام اطلاعات شخصی‌شان توسط حزب کمونیست چین به سرقت رفته و ۲۰ درصد دیگر بخش عمده اطلاعات شخصی‌شان توسط چین به سرقت رفته باشد. برتری ما در اقتصاد جهانی، ثبات و حیات بلند مدت‌مان از سوی چین در معرض خطر قرار دارد. چین از طریق روش‌های ترکیبی غیر قانونی، قانونی و پیچیده‌ای که پیش‌تر شاهد آن نبوده‌ایم مالکیت معنوی و اسرار تجاری ما را به دست می‌آورد».

"مت پوتینگر" معاون مشاور امنیت ملی دولت ترامپ و "دیوید فیث" معاون سابق دستیار وزیر امور خارجه آمریکا در امور شرق آسیا و اقیانوسیه استدلال می‌کنند که این تهدید فراتر از اسرار تجاری است. آنان پاییز گذشته در مقاله‌ای در "نیویورک تایمز" نوشتند: «داده‌ها به مثابه نفت قرن بیست و یکم هستند منابعی ضروری که به الگوریتم‌های هوش مصنوعی، قدرت اقتصادی و قدرت ملی کمک می‌کنند».

مدلی از جنگنده رادارگریز چینی J-۳۱

با این وجود، در محافل امنیت ملی امریکا اجماع نظری در این باره وجود ندارد. برخی از کارشناسان می‌گویند ترس گسترده از هژمونی چین بر عرصه فناوری ممکن است بیش از حد و اغراق آمیز بوده باشد و اقدامات تند علیه چین می‌تواند متحدان امریکا را از واشنگتن دور ساخته و باعث اتخاذ اقدامات سخت گیرانه مشابه توسط کشور‌های خارجی علیه شرکت‌های فناوری امریکایی شود.

در هر صورت، ایالات متحده در موقعیتی بسیار ضعیف برای رهبری یک جنگ صلیبی اخلاقی برای تقدس داده‌ها قرار دارد. مفهوم جمع آوری کلیک‌ها، متن‌ها، آدرس‌های اینترنتی و سایر داده‌ها از شهروندان بی‌خبر و بهره برداری از آن برای اهداف تجاری و امنیتی ملی در سالن‌ها و اتاق‌های آژانس امنیت ملی، سیا و استارت آپ‌های فناوری سیلیکون، ولی ابداع شد.

فیس بوک (اکنون متا)، گوگل، آمازون، مایکروسافت و اپل در حال حاضر صنعت گسترده‌ای را بر اساس تجارت و جمع آوری داده‌های کاربران رهبری می‌کنند. اتخاذ تدابیری برای محافظت از داده‌های شهروندان آمریکایی در برابر اقدامات سیلیکون، ولی به محافظت از آنان در برابر چین نیز کمک زیادی می‌کند. هر گونه اقدامی که صرفا علیه چین انجام شود احتمالا بی‌اثر خواهد بود، زیرا مجموعه گسترده‌ای از داده‌های مصرف کننده هم چنان برای خرید در بازار‌های داده ثانویه موجود هستند.

در همین حال، واکنش بیش از حد ایالات متحده می‌تواند گرایش به نوعی بالکانیزاسیون دیجیتال را تسریع بخشد جایی که کشور‌ها موانع خود را در برابر جریان داده‌ها ایجاد می‌کنند. "نایجل کوری" دستیار مدیر سیاست تجاری در بنیاد فناوری اطلاعات و نوآوری می‌گوید: «هر کاری که ایالات متحده انجام دهد، سیگنالی را به کشور‌های دیگر در سراسر جهان ارسال می‌کند که چگونه باید امنیت ملی را در دنیای دیجیتالی شده تعریف و اعمال کنند. من نگران واکنش بیش از حدی هستم که اساسا باز بودن اینترنت را تضعیف می‌کند باز بودنی که به وضوح به نفع اقتصاد ایالات متحده و بخش فناوری بوده است». نحوه واکنش ایالات متحده به چرخش اقتدارگرایانه چین بر روی داده‌های بزرگ در ماه‌های آینده یکی از پیچیده‌ترین مسائل سیاست خارجی ایالات متحده است.

واگذاری اینترنت

زمانی که اینترنت برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز به کار کرد قرار بود نعمتی برای دموکراسی باشد. تعداد کمی از مردم بر این باور بودند که کشور‌های مستبدی مانند روسیه و چین می‌توانند جلوی موج اطلاعات دیجیتال را بگیرند. "بیل کلینتون" رئیس جمهور وقت آمریکا در مارس ۲۰۰۰ میلادی در دانشگاه جان هاپکینز گفت: «ما می‌دانیم که اینترنت تا چه اندازه آمریکا را تغییر داده است. تصور کنید تا چه اندازه می‌تواند چین را تغییر دهد». در آن زمان تلاش برای سرکوب اینترنت به نوعی مانند تلاش برای چسباندن ژله به دیوار قلمداد شده بود تلاشی به همان اندازه ناشدنی و تحقق ناپذیر.

با این وجود، این یک اشتباه محاسباتی بود. در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی چین شروع به ساخت "دیوار آتش بزرگ" یک سیستم نظارت تکنولوژیکی و کنترل اطلاعات کرد و پیشگام "سپر طلایی" بود نرم افزاری که دولت را قادر می‌سازد داده‌های دریافتی یا ارسالی در داخل مرز‌های خود را بررسی کند و آدرس‌های IP مقصد و نام‌های دامنه را مسدود کند. حزب کمونیست چین در سال ۲۰۰۴ میلادی دستورالعمل‌های جدیدی در مورد سانسور اینترنت صادر کرد که از دانشگاه‌های چین می‌خواست مفسران اینترنتی را استخدام کنند که بتوانند بحث‌های آنلاین را در جهت‌های "از نظر سیاسی قابل قبول" راهنمایی کنند و نظراتی را که از قوانین چین پیروی نمی‌کنند به مقام‌های چینی گزارش دهند. چین هم چنین دوره جدیدی از جاسوسی اقتصادی را آغاز کرد.

هکر‌های چینی در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ میلادی به سرور‌های شرکت‌های آمریکایی نفوذ کرده و دارایی‌های معنوی را به سرقت بردند که بر اساس برخی برآورد‌ها بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد دلار در سال ارزش داشت. شی جین پینگ که در سال ۲۰۱۳ میلادی به ریاست جمهوری رسید کنترل دیجیتالی جامعه چین را به سطح جدیدی رساند. او میلیون‌ها دلار را صرف ارتقای فناوری برای نظارت و سانسور محتوا کرد قوانین جدیدی را تصویب کرد که محدود کردن محتوا را آسان‌تر می‌کرد و کارزار تهاجمی را برای مجازات هر کسی که محدودیت‌های جدید را نقض می‌کرد راه‌اندازی نمود.

او در آن زمان گفت: «اینترنت به میدان اصلی برای مبارزه افکار عمومی تبدیل شده است. در دوره شی، چین هم چنین نشان داد که چگونه می‌توان از این فناوری‌های جدید برای ایجاد نوع جدیدی از دولت نظارتی مشابه دولت تمامیت خواه رمان جورج اورول استفاده کرد و به مقام‌های دولتی قدرت داد تا حجم حیرت‌آوری از داده‌ها را در مورد شهروندان خود و به طور فزاینده‌ای در کشور‌های دیگر جمع آوری کنند و راه‌های مختلفی را آزمایش نمایند و از آن برای اعمال کنترل اجتماعی استفاده کنند. برای مثال، ابتکار عمل شهر‌های هوشمند چین شامل یک سیستم نظارتی جامع به نام "اسکای نت" است که از فناوری‌های تشخیص الگو برای شناسایی و ردیابی افراد با استفاده از تشخیص چهره، تجزیه و تحلیل راه رفتن و سایر ویژگی‌های شخصی منحصر به فرد استفاده می‌کند. در برخی از شهر‌ها اسکای نت برای ارزیابی انطباق با دستورالعمل‌ها از جمله رعایت ممنوعیت عبور خطرناک از وسط خیابان استفاده می‌شود.»

اعتراض‌ها در لندن

طرح توسعه اقتصادی چین ۲۰۲۵ که از سوی شی مطرح شده کنترل داده‌ها را به عنوان کلیدی برای جاه طلبی‌های آن کشور برسمیت شناخته است. او در ماه‌های اولیه تصدی خود در مقام رئیس جمهور چین در آکادمی علوم آن کشور گفت: «هر کسی که فناوری‌های کلان داده را کنترل می‌کند منابع توسعه را در کنترل خود دارد و دست بالا را در اختیار خواهد داشت».

اندکی پس از آن سخنرانی، هکر‌های چینی تلاش‌های خود از سرقت فناوری‌های با ارزش صنعتی و دفاعی به سوی جمع آوری داده‌های شخصی حساس معطوف کردند. در سال ۲۰۱۵ میلادی هکر‌هایی که بعدا با ارتش آزادیبخش خلق مرتبط شدند به سرور‌های هتل‌های زنجیره‌ای ماریوت نفوذ کردند و پاسپورت، اطلاعات کارت اعتباری و سایر اطلاعات شخصی تقریباً ۵۰۰ میلیون مهمان را به سرقت بردند. آنان هم چنین Anthem بزرگترین شرکت انتفاعی مراقبت‌های بهداشتی در امریکا را هک نمودند و به اطلاعات شخصی ۷۸ میلیون آمریکایی دسترسی پیدا کردند.

هکر‌ها هم چنین به دفتر مدیریت پرسنل ایالات متحده نفوذ کردند و پرونده‌های حدود ۲ میلیون کارمند سابق یا بازنشسته فدرال و بیش از دو میلیون کارمند فعلی را به سرقت بردند. این پرونده‌ها شامل اطلاعات تقریبا تمام تحقیقات پیشینه آمریکایی‌هایی بود که دارای مجوز‌های امنیتی فوق سری بودند. کارشناسان این محموله را به عنوان "عمیق‌ترین و تاریک‌ترین اسرار کادر‌های دولت آمریکا از جمله ماموران سیا" توصیف کردند که جزئیات مربوط به مصرف مواد مخدر، بدهی ها، سفر‌های خارجی و فهرستی از تمام اقوام و دوستان خارجی در کشور‌های دیگر را در بر می‌گرفت.

سرانجام در سال ۲۰۱۷ میلادی هکر‌های چینی به Equifax آژانس گزارش اعتباری نفوذ کردند و اطلاعات شخصی حساس مانند نام، تاریخ تولد و شماره تامین اجتماعی تقریباً ۱۴۸ میلیون شهروند ایالات متحده (تقریبا همه بزرگسالان آمریکایی) را به سرقت بردند. این یکی از بزرگ‌ترین سرقت‌های اطلاعات شخصی شناسایی شده توسط یک دولت بود. تلاش برای مکیدن و ذخیره سازی داده‌های شخصی مصرف کنندگان آمریکایی ادامه دارد.

سال گذشته، روزنامه "واشنگتن پست" اسناد مناقصه و قرارداد‌های ۳۰۰ پروژه دولتی چین صادر شده توسط آژانس‌های مختلف از پلیس، ارتش، تبلیغات و رسانه‌های دولتی آن کشور را در ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی مورد ارزیابی قرار داد. این فایل‌ها حاوی سفارشاتی برای نرم افزار طراحی شده برای جمع آوری داده‌ها در مورد اهداف خارجی از جمله توئیتر، فیس بوک و دیگر شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی غربی بودند.

در همین حال، چین به شدت برای کمک به هواوی و سایر شرکت‌های مخابراتی در نبرد به منظور ایجاد زیرساخت برای سیستم‌های اینترنت نسل پنجم در سراسر جهان تلاش کرده، فناوری‌ای که مقامات مجری قانون و اطلاعات ایالات متحده هشدار داده‌اند به چین اجازه می‌دهد بیش‌تر به سیستم‌ها نفوذ کند و داده‌ها را مورد سرقت قرار دهد. بر اساس گزارش "وال استریت ژورنال" پکن در طول سالیان متمادی ۷۵ میلیارد دلار کمک مالی، تسهیلات اعتباری، معافیت‌های مالیاتی و سایر اشکال کمک‌های مالی به شرکت فناوری هواوی ارائه کرده که به آن شرکت اجازه می‌دهد تا ۳۰ درصد قیمت‌های محصولات خود را در مقایسه با محصولات رقبایش کاهش دهد و از یک فروشنده کم‌تر شناخته شده گوشی‌های تلفن‌های همراه به بزرگترین شرکت تجهیزات مخابراتی جهان تبدیل شده است.

مرکز تحقیقات هوآوی در شانگهای

پیشرفت در هوش مصنوعی خطرات را در نبرد برای داده‌ها افزایش داده است. هوش مصنوعی می‌تواند تسلیحات موجود را موثرتر کند مانند هوشمندتر ساختن موشک‌های هدایت شونده یا پهپاد‌ها در تعقیب اهداف گریزان و با باز کردن راه‌های جدید برای انجام حملات سایبری. هوش مصنوعی این امکان را برای یک قدرت نظامی فراهم می‌کند که به شیوه‌های جدید به طور موثر حمله کند مانند دستکاری افکار عمومی مخالفان یا تضعیف نهاد‌های دموکراتیک آن.

چین هدف خود را مبنی بر تبدیل شدن به "مرکز اولیه نوآوری هوش مصنوعی در جهان" در یک سند اساسی که توسط شورای دولتی آن کشور در سال ۲۰۱۷ میلادی منتشر شد پنهان نساخت. این کشور میلیارد‌ها دلار را به فناوری اطلاعات با هدف ایجاد صنعتی ۱۵۰ میلیارد دلاری تا سال ۲۰۳۰ میلادی سرازیر کرده است.

شکاف بین ایالات متحده و چین یک خطر جهانی است

برسمیت شناختن اهمیت استراتژیک داده‌ها توسط چین در نحوه تشدید فشار بر شرکت‌های غربی آشکار است. در سال ۲۰۱۹ میلادی حزب کمونیست چین داده‌ها را به عنوان "منبع ملی" همتراز با زمین، نیروی کار، سرمایه و فناوری از نظر اهمیت برای رشد اقتصادی قلمداد کرد. در پاییز گذشته، مقام‌های چینی اجرای مجموعه‌ای از قوانین و مقررات را آغاز کردند که توانایی دولت را برای کنترل جریان تمام اطلاعات تولید شده در داخل مرز‌های خود و محدود کردن جریان داده‌های فرامرزی را مدون می‌کند و به دولت حق دسترسی و بررسی همه داده‌ها را می‌دهد.

طبق این مقررات پکن می‌تواند از انتقال "داده‌های اصلی دولت" به خارج از کشور حتی به دفتر مرکزی شرکت‌های خود توسط شرکت‌های خارجی جلوگیری کند. (داده‌های دولت مرکزی شامل هر چیزی است که امنیت و اقتصاد ملی را در بر می‌گیرد یا برای مناطق و صنایع خاص ضروری می‌باشد).

در واکنش به این مقررات، تسلا و اپل اخیرا توافق کردند که مراکز داده جدیدی در چین بسازند تا اطلاعاتی را که جمع‌آوری می‌کنند در آنجا نگهداری کنند. طبق تحقیقات "نیویورک تایمز" اپل تا حد زیادی "کنترل" داده‌ها را در دست کم دو مرکز جدید خود به دولت چین واگذار کرده، فناوری‌های رمزگذاری خود را کنار گذاشته و به کارمندان دولتی اجازه می‌دهد رایانه هایش را به صورت فیزیکی مدیریت کنند.

دیگر شرکت‌های فناوری، اما تصمیم گرفتند بازار چین را ترک کرده و به خانه بازگردند. در اکتبر ۲۰۲۱ میلادی مایکروسافت اعلام کرد که قصد دارد نسخه چینی لینکدین خود را به دلیل "محیط عملیاتی بسیار چالش برانگیزتر و الزامات انطباق بیشتر در چین" تعطیل کند.

گیگافکتوری تسلا در شانگهای

در واشنگتن، این سوال که دولت بایدن چگونه باید به محدودیت‌های جدید واکنش نشان دهد موضوع لابی گری شدید شاهین‌های ضد چین در امریکا، گروه‌های صنعتی، کارشناسان سیاستگذاری داده‌ها و دیگر جناح‌های رقیب در واشنگتن بوده است. هم چنین، به طور این مسئله فزاینده‌ای به موضوعی نگران کننده در کنگره تبدیل شده و انتظار می‌رود در پاییز جلسات جدیدی با هدف رسیدگی به آن برگزار شود.

تاکنون "جو بایدن" رئیس جمهوری امریکا دست کم بر روی کاغذ موضع سرسختانه سلف خود را حفظ کرده است. در ژوئن ۲۰۲۱ میلادی، او فرمانی اجرایی را امضا کرد که در آن بخش‌هایی از یک رژیم نظارتی جدید که در روز‌های پایانی دولت ترامپ اعمال شده بود مجددا مورد تایید قرار گرفت. این فرمان به وزیر بازرگانی اختیارات گسترده‌ای اعطا می‌کند تا خطرات ناشی از شرکت‌های اینترنتی، مخابراتی و فناوری فعال در ایالات متحده را از کشور‌هایی که "دشمنان خارجی" قلمداد می‌شوند ارزیابی کند و اقدامات حفاظتی را انجام دهد.

این دستور به وزارت بازرگانی اجازه می‌دهد تا معاملات جدید بین شرکت‌های آمریکایی و خارجی را ممنوع یا محدود کند و فعالیت شرکت‌های اینترنتی و مخابراتی خارجی فعال در ایالات متحده را محدود نماید.

در ماه ژانویه، خبرگزاری "رویترز" به نقل از سه منبع ناشناس گزارش داد که دولت بایدن در حال بررسی کسب و کار سرور‌های ابری "علی بابا" غول تجارت الکترونیک و چهارمین ارائه دهنده سرور ابری بزرگ جهان با تمرکز بر نحوه ذخیره سازی داده‌های مشتریان ایالات متحده از جمله اطلاعات شخصی و مالکیت معنوی از سوی آن شرکت است تا مشخص شود آیا دولت چین می‌تواند به آن دسترسی پیدا کند یا خیر.

آنان می‌توانند شرکت را مجبور کنند از انتقال داده‌ها به خارج از کشور جلوگیری کند یا آمریکایی‌ها را از استفاده از این سرویس منع کنند. با این وجود، چنین تصمیمی از سوی دولت امریکا دنبال نشد. مقام‌های وزارت بازرگانی امریکا به "نیوزویک" گفتند که اخیرا دست کم چهار تحقیق در مورد شرکت‌های اینترنتی و مخابراتی "دشمنان خارجی" را آغاز کرده اند. از میان تمام کشور‌هایی که در آن فهرست قرار دارند کره شمالی، ایران، ونزوئلا، کوبا و روسیه را نیز شامل می‌شوند. چین به مراتب قوی‌ترین حضور فناوری را در ایالات متحده دارد. در همین حال، این وزارتخانه قصد دارد پس از تایید کنگره جدید بررسی گسترده تری را آغاز کند.

بر اساس گزارش "رویترز" در ژوئیه که بر اساس منابع ناشناس منتشر شده است کاخ سفید هم چنین در نظر دارد به "مریک گارلند" دادستان کل ایالات متحده این اختیار را بدهد که معاملات تجاری مربوط به فروش یا دسترسی به داده‌ها را در صورتی که خطری غیرمنطقی برای امنیت ملی امریکا ایجاد می‌کنند مورد بازبینی قرار داده و احتمالا مانع از انجام و احرای آن شود.

اینکه چه داده‌هایی برای امنیت ملی ایالات متحده خطر ایجاد می‌کنند و این خطر چگونه ارزیابی و اجرا می‌شود هم چنان پرسشی باز و بی پاسخ مانده است. خطراتی که پوتینگر و دیگر به اصطلاح شاهین‌های تندروی امریکایی ضد چین به آن اشاره می‌کنند ممکن است واقعی باشند، اما اجرای با شدت قانون جدید می‌تواند پیامد‌های ناخواسته‌ای به همراه داشته باشد که به منافع آمریکا لطمه وارد خواهد ساخت.

در واقع، با افزایش لفاظی‌های به شدت هیستریک ضد چینی در ایالات متحده اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا (ACLU) و سایر سازمان‌ها به نشانه‌های اولیه تسلط دولت بر فضای گفتمانی در امریکا اشاره کرده و در این باره هشدار داده اند.

ژانویه گذشته، یک دادگاه فدرال در بوستون اتهام مطرح شده علیه "گانگ چن" مهندس فناوری نانو چینی – آمریکایی در MIT مبنی بر افشای روابط تحقیقاتی برای چین را رد کرد. کارزار تهاجمی تحت پیگیرد قرار دادن دانشمندان چینی - آمریکایی شاغل در موسسات ایالات متحده می‌تواند باعث فرار معکوس مغز‌ها در حوزه‌های مختلفی از تحقیقات از سرطان گرفته تا نیمه هادی‌ها شود.

سیاستگذاران به طور فزاینده‌ای به علم و به ویژه بیوتکنولوژی از دریچه امنیت ملی نگاه می‌کنند. این در حالیست که چنین نگاهی می‌تواند به ضرر امریکا تمام شود. برای مثال، در عرصه بیوتکنولوژی در صورت امنیتی سازی بیش از حد آن حوزه خطر واقعی برای بیماران امریکایی، رقابت پذیری آمریکا، و پیشرفت جهانی علم وجود دارد چرا که با امنیتی سازی، همکاری‌ها و به اشتراک گذاری دانش که می‌تواند منجر به کشف و توسعه درمان‌های جدید برای بیماری‌ها شود دچار اختلال و مشکل خواهد شد.

در واقع، در حالی که گزارش‌های رسانه‌ای از جمع آوری داده‌های چین تا حد زیادی بر تهدید حریم خصوصی آمریکایی‌ها متمرکز شده اند بسیاری در خارج از کشور، ایالات متحده را تهدید اصلی در این حوزه می‌دانند.

مقامات ایالات متحده در سال ۲۰۱۵ به کنگره هشدار دادند که باید در مورد شبکه‌های کامپیوتری دولتی انتظار خرابکاری‌های بیشتری از سوی دشمنان داشته باشند

بسیاری از اروپایی‌ها "ادوارد اسنودن" افشاگر آمریکایی و میلیون‌ها سند آژانس امنیت ملی ایالات متحده که جزئیات تکنیک‌های جمع‌آوری اطلاعات آمریکا را در سال ۲۰۱۳ میلادی منتشر نمود فراموش نکرده اند. این اسناد نشان می‌دهند که در واقع ایالات متحده اطلاعات رهبران جهان را هدف جاسوسی قرار داده و علاوه بر آن مخفیانه میلیون‌ها ایمیل، پیام‌های متنی و داده‌های موقعیت تلفن همراه را از گوشه و کنار جهان ذخیره می‌کنند تا بتوان آن‌ها را برای اهداف اطلاعاتی مورد استفاده قرار داد از جمله از پیامک‌های شخصی میلیون‌ها شهروند چینی.

بسیاری از کارشناسان حفظ حریم خصوصی داده‌ها در خارج از کشور هشدار‌های ایالات متحده در مورد تهدید هژمونی داده‌های چین را با تردید عمیقی در نظر گرفته‌اند. "مارک زاکربرگ" به طور علنی اعلام کرده که "تیک تاک" را رقیب اصلی و تهدیدی برای موقعیت بازار فیس بوک می‌داند.

در ماه‌های منتهی به فرمان اجرایی ترامپ رئیس جمهور پیشین امریکا در آگوست ۲۰۲۰ میلادی برای سرکوب تیک تاک زاکربرگ با اعضای کنگره و دولت ترامپ پشت در‌های بسته ملاقات کرد و نگرانی‌هایی را درباره مالکان چینی این شرکت و تهدیداتی که برای امنیت آمریکا ایجاد می‌کنند مطرح نمود. وال استریت ژورنال گزارش داد که در این دوره این شرکت بیش از هر شرکت دیگری برای لابی کردن هزینه کرده است.

اجرای بیش از حد قوانین داده‌ها علیه شرکت‌های چینی می‌تواند منجر به پیامد‌های ناخواسته شود و نه تنها کشور‌های دیگر را مجبور به انتخاب یکی از طرفین کند بلکه یک سابقه دردسرساز نیز ایجاد کند. کشور‌هایی در سراسر جهان که به همان اندازه نگران داده‌های خود هستند می‌توانند از اقدامات سختگیرانه علیه شرکت‌های آمریکایی استفاده کنند.

برخی از کارشناسان در مورد توافق‌های چند جانبه جدید و ایجاد یک نهاد بین‌المللی مانند سازمان تجارت جهانی که جریان داده‌ها را تنظیم کرده و به عنوان یک انجمن برای بررسی اختلافات عمل می‌کند و تضمین می‌کند که کسب و کار می‌تواند به طور موثر در سراسر مرز‌ها به فعالیت خود ادامه دهد بحث می‌کنند. چنین انجمنی هم چنین می‌تواند در صورتی که دولت چین داده‌های خود را از سایر نقاط جهان جدا کند به شرکت‌های غربی در رقابت با چین کمک کند.

تدوین سیاست‌های بین المللی برای حفاظت از داده‌ها سال‌ها به طول خواهد انجامید. در این میان، ایالات متحده تا چه اندازه باید نگران اشتهای چین برای اطلاعات باشد؟ برخی ناظران چینی استدلال می‌کنند که در حال حاضر سیاستگذاری‌های پکن در مورد داده‌ها احتمالا بیش‌تر به نگرانی‌های داخلی مربوط می‌شود تا تسلط بر داده‌های جهان. در هر حال، برخی معتقدند که جهان در حال حاضر به طور اجتناب ناپذیری به سمت دنیای دیجیتالی دو قطبی پیش می‌رود حرکتی که تنها با افزایش رقابت برای تسلط بر هوش مصنوعی بین چین و آمریکا سرعت می‌گیرد.

"فرانک اچ وو" رئیس کالج کوئینز و نویسنده کتاب "زرد: نژاد در آمریکا فراتر از سیاه و سفید" می‌گوید: «ما اکنون دو اینترنت داریم. یک اینترنت چینی در پشت دیوار آتش بزرگ وجود دارد و سپس یک اینترنت تحت رهبری آمریکا وجود دارد. وقتی به فناوری تلفن همراه و هوش مصنوعی نگاه می‌کنید، اکنون در حال تقسیم شدن است. به کشور‌های اروپا، آفریقا و آمریکای لاتین به طور فزاینده‌ای گفته می‌شود که انتخاب کنند. شما باید به طرف چینی یا ایالات متحده بپیوندید».

گزارش ماهانه اسپید تست از رتبه‌بندی سرعت اینترنت کشورهای مختلف نشان می‌دهد ایران با متوسط سرعت اینترنت موبایل ۲۸.۸۲ مگابیت در رتبه ۶۷ قرار دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپید تست، گزارش جدید وب سایت اسپیدتست نشان می‌دهد در ماه گذشته میلادی (می) متوسط سرعت دانلود اینترنت موبایل در جهان ۳۳.۷۱ و سرعت آپلود آن ۱۰.۸۹ مگابیت برثانیه بوده است.

آمار موجود در کل نشان می‌دهد متوسط سرعت جهانی اینترنت موبایل و ثابت نسبت به ماه گذشته بهبود یافته است.

طبق این گزارش سرعت اینترنت موبایل ایران در ماه می ۲۰۲۰ میلادی ۲۸.۸۳ مگابیت برثانیه و سرعت آپلود آن ۱۱.۵۹ مگابیت برثانیه بوده است. با توجه به این اطلاعات ایران در رده ۶۷ این رتبه بندی قرار دارد.

پرسرعت ترین اینترنت موبایل در این رتبه بندی به کره جنوبی تعلق دارد. سرعت دانلود اینترنت موبایل این کشور ۱۰۰.۲۲ مگابیت برثانیه بوده است. البته ماه گذشته نیز این کشور پرسرعت‌ترین اینترنت موبایل را برای کاربرانش فراهم کرده بود.

در رتبه دوم این فهرست امارات متحده عربی با سرعت ۹۹.۶۷ مگابیت برثانیه قرار دارد. این در حالی است که ماه گذشته این کشور در رتبه چهارم قرار داشت.

در رتبه سوم نیز مانند ماه گذشته چین با سرعت اینترنت موبایل ۹۷.۱۰ مگابیت قرار دارد. اما قطر با کاهش دو رتبه در رده چهارم این فهرست قرار دارد. سرعت اینترنت موبایل این کشور در ماه می ۸۹.۱۱ مگابیت بر ثانیه بوده است.

کشورهای هلند (با سرعت دانلود ۷۳.۶۹ مگابیت بر ثانیه)، کانادا (با سرعت ۷۱.۳۲ مگابیت برثانیه) و بلغارستان (با سرعت ۶۷.۶۷ مگابیت بر ثانیه) به ترتیب در رتبه‌های پنجم، ششم و هفتم قرار دارند. رتبه این کشور در فهرست مذکور نسبت به ماه گذشته هیچ تغییری نداشته است.

در رتبه هشتم استرالیا با سرعت ۶۷.۵۸ مگابیت برثانیه، نهم نروژ با سرعت ۶۷.۴۰ گیگابیت برثانیه و دهم عربستان سعودی با سرعت ۶۲.۳۳ مگابیت بر ثانیه قرار دارند.

همچنین در این گزارش به سرعت اینترنت ثابت نیز اشاره شده است. طبق اطلاعات ماه می، متوسط جهانی سرعت اینترنت ثابت ۷۶.۹۴ مگابیت برثانیه و متوسط سرعت آپلود نیز ۴۱.۰۹ مگابیت برثانیه بوده است.

در این میان ایران با ارائه اینترنت ثابت با سرعت دانلود ۱۵.۷۵ مگابیت برثانیه و سرعت آپلود ۹.۹۱ مگابیت برثانیه در رتبه ۱۲۹ این فهرست قرار گرفته است.

در این رتبه بندی کشورهای سنگاپور، هنگ کنگ و تایلند مانند ماه گذشته به ترتیب در رتبه‌های یکم تا سوم قرار گرفته‌اند. سرعت دانلود اینترنت موبایل سنگاپور در ماه می ۲۰۲۰ میلادی ۲۰۵.۱۳ مگابیت برثانیه، هنگ کنگ ۱۸۳.۲۴ مگابیت برثانیه و تایلند ۱۷۰.۱۴ مگابیت برثانیه بوده است.

در رتبه چهارم فهرست مذکور کشور رومانی با سرعت اینترنت ثابت ۱۵۹.۳۱ مگابیت برثانیه قرار دارد. این در حالی است که رومانی ماه قبل در رتبه پنجم این فهرست قرار داد.

در رتبه پنجم نیز سوئیس با سرعت اینترنت ثابت ۱۵۵.۹۴ مگابیت برثانیه قرار دارد. جایگاه این کشور نسبت به ماه قبل یک پله نزول کرده است.

موناکو همچنان مانند ماه قبل در رتبه ششم قرار دارد. سرعت دانلود اینترنت ثابت این کشور ۱۵۲.۹۱ مگابیت بوده است.

در رده‌های هفتم و هشتم دو کشور لیختن اشتاین (با سرعت اینترنت ۱۵۱.۳۲ مگابیت برثانیه) و کره جنوبی (با سرعت اینترنت ۱۴۸.۶۰ مگابیت برثانیه) قرار دارند. این درحالی است جایگاه لیختن اشتاین نسبت به ماه گذشته ۵ رتبه و کره جنوبی ۱۰ رتبه ارتقا یافته است.

در رده دهم کشور آندورا با سرعت ۱۴۶.۶۰ مگابیت برثانیه قرار دارد. جایگاه این شرکت نسبت ماه گذشته ۲ رتبه نزول کرده است. ماکائو نیز با ارائه اینترنت ثابت با سرعت ۱۴۵.۴۵ مگابیت برثانیه در رده دهم قرار دارد. ماکائو نیز مانند آندورا با ۲ درجه نزول جایگاه در رتبه‌بندی ماه می روبرو شده است.

طبق آخرین آمار ارائه شده از سوی سازمان تنظیم مقررات ارتباطات، بیش از ۷۲ میلیون و ۹۴۱ نفر در ایران از اینترنت باندپهن استفاده می کنند و ضریب نفوذ این فناوری به حدود ۸۹ درصد رسیده است.

به گزارش خبرنگار مهر، آخرین وضعیت استفاده ایرانی‌ها از اینترنت پرسرعت (باندپهن) تا پایان خردادماه امسال (سال ۹۷) روی پرتال سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی قرار گرفته است.

برمبنای این آمار، تعداد مشترکان اینترنت باندپهن به ۷۲ میلیون و ۹۴۱ هزار و ۸۷۷ نفر رسیده است که از این تعداد، ۱۲ میلیون و ۸۸۸ هزار و ۵۰ نفر مشترک اینترنت ثابت (ADSL) و ۶۰ میلیون و ۵۳ هزار و ۸۲۷ نفر کاربر اینترنت پرسرعت موبایل هستند.

بررسی نشان می دهد که ضریب نفوذ اینترنت در ایران به مدد توسعه موبایل باندپهن به ۸۸.۸۶ درصد رسیده است. براین اساس ضریب نفوذ اینترنت پهن باند ثابت ۱۵.۷۰ درصد و ضریب نفوذ اینترنت موبایل ۷۳.۱۶ درصد عنوان شده است.

در این زمینه آمارها نشان می دهد که نفوذ اینترنت پهن باند ثابت (ADSL) در کشور به صورت خطی رو به رشد بوده اما نفوذ اینترنت موبایل با شیب صعودی به سرعت در حال حرکت است.

جدول رشد ضریب نفوذ اینترنت در ۵ سال اخیر

از لحاظ فناوریهای دسترسی به اینترنت نیز، اینترنت موبایل و فناوریهای ۳G و ۴G با ۸۲ درصد دربرگیری در رده نخست قرار دارد. آمارها نشان می دهد که پس از فناوری نسل سوم و چهارم موبایل، ۱۲ درصد کاربران به اینترنت ADSL دسترسی دارند و ۳ درصد به اینترنت وای فای و ۲ درصد از طریق TDLTE به اینترنت وصل می شوند.

جدول میزان رشد تعداد مشترکان اینترنت در ۵ سال اخیر

وزیر ارتباطات از اصلاح مدل فروش بسته های اینترنت حجمی توسط اپراتورهای تلفن همراه خبر داد و گفت: این موضوع از سوی رگولاتوری در دست پیگیری است.

به گزارش خبرگزاری مهر، محمدجواد آذری جهرمی گفت: برخی از اپراتورهای تلفن همراه، اینترنت حجمی را به مشترکان می‌فروختند اما بعد از خرید مشخص می‌شد بخشی از بسته خریداری شده قابلیت استفاده روزانه و بخشی ویژگی شبانه دارد.

وی اظهار داشت: این کار به نوعی فریب مشترکان است و به همین دلیل پیگیری این موضوع در دستور کار سازمان تنظیم مقررات رادیویی قرار گرفته و اکنون این نقص از درگاه های اصلی خرید اپراتورها، اصلاح شده است.

وزیر ارتباطات همچنین در مورد ارتباط رسانی به روستاهای کشور گفت: مطابق برنامه ششم توسعه، وزارت ارتباط مکلف به برقراری ارتباط ۹۰ درصد از روستاهای بالای ۲۰ خانوار است؛ به عبارت دیگر بعد از تحت پوشش قرار گرفتن ۵۶۹ روستا در فاز نخست، قرار است تا پایان سال جاری ۹۰ درصد روستاهای بالای بیست خانوار پوشش داشته باشند.

وی درباره نتیجه بررسی های صورت گرفته از دریافت ارز دولتی از سوی تعدادی از شرکت ها گفت: دستگاه قضایی در حال حاضر پیگیر مساله تخلفات ارزی است و دادستان تهران نیز مکاتباتی در این باره با وزارتخانه های مربوطه داشته و اطلاعاتی در این باره در اختیار قوه قضاییه قرار گرفته است که انتظار می رود، روال رسیدگی به این موضوع مشخص شود.

براساس گزارشی جدید، رتبه میانگین سرعت اینترنت ایران با پیشرفت کشورهای دیگر به جایگاه ۱۴۵ در جهان تنزل یافته است.

تغییر تعرفه‌های اینترنت باعث شده تا خیلی از مشترکان نسبت به گذشته دیگر خیلی کمتر دغدغه مصرف حجم را داشته باشند. اما سرعت اینترنت ثابت هنوز دغدغه کاربرانی است که سال‌هاست در حسرت تجربه اینترنت با سرعت و کیفیت بالا باقی مانده‌اند. درحالی‌که کشورهای دیگر به‌صورت مداوم در تلاش برای افزایش میانگین سرعت اینترنت ثابت خود هستند گزارش‌های جدید از عقب ماندن ایران در این رقابت خبر می‌دهند. داده‌های مربوط به ۱۶۳میلیون تست جهانی پهنای باند حاکی از سقوط ۱۲پله‌ای سرعت اینترنت ایران نسبت به سال گذشته است.

به گزارش همشهری براساس اطلاعاتی که توسط M-Lab با همکاری «انستیتوی فناوری باز آمریکا»، «مرکز تحقیقات منبع باز گوگل» و PlanetLab دانشگاه پرینستون طی ۱۲‌ماه جمع‌آوری شده و سایت Cable کامپایل نهایی آن را انجام داده از میان ۲۰۰کشور‌ ایران رتبه‌ای بهتر از ۱۴۵ را کسب نکرده است. براساس گزارش جدید، جایگاه ایران نسب به سال گذشته ۱۲پله سقوط کرده است. سنگاپور با میانگین سرعت دانلود ۶۰ مگابیت در ثانیه پرسرعت‌ترین اینترنت جهان را در اختیار کاربرانش گذاشته است. در مقابل سنگاپور، میانگین سرعت اینترنت ایران ۲.۲مگابیت در ثانیه گزارش شده است.

نتایج تازه ترین یافته های یک دانشمند آمریکایی نشان می دهد، کارشناسان سایبرنتیک شوروی سال 1959 یعنی بسیار زودتر از آمریکا طرح راه انداری مشابه اینترنت امروزی را ارائه و در این زمینه اقدام کرده بودند.

به گزارش ایرنا، بنجامین پیترس پروفسور فناوری مخابراتی دانشگاه توسلا در کتاب «دوری از دام تارهای اینترنت: ماجرای اینترنت شوروی» سرنوشت دشوار اختراع «اِ.و.ام» مشابه اینترنت کنونی در اتحاد شوروی را شرح داده است.
وی برنامه ها و اقدام های ویکتور گلوشکوف و آناتولی کیتوف دانشمندان سایبرنتیک مشهور شوروی را که فناوری الکترونی_ رقمی را طراحی کرده بودند، بسیار ارزشمند می داند.
پایگاه رادیو روسی اسپوتنیک روز شنبه نوشت: در این کتاب آمده که دانشمندان شوروی و آمریکایی در یک زمان گام های مهمی در حوزه فناوری های کامپیوتری برداشتند ولی رقیبان کمونیستی پیشگام تر و موفق تر شدند.
به نوشته پیترس در حالیکه سال 1969 به عنوان زمان راه اندازی شبکه کامپیوتری آرانت (به عنوان جد اینترنت) در آمریکا شناخته می شود، بسیار پیش از این تاریخ و برای نخستین بارسال 1959 ایده ارتباط «ا.و.ام» با یک شبکه واحد از سوی کیتوف مطرح شد و وی ایجاد سامانه واحد خودکار هدایت نیروهای مسلح شوروی را پیشنهاد کرد.
گلوشکوف نیز اولین طرح های این رشته را سال 1962 ارائه کرد که دربرگیرنده پروژه نظام خودکار محاسبات و پردازش اطلاعات با عنوان مخفف «اوگاس» برای اداره اتوماتیک کل اقتصاد اتحاد شوروی بود.
دانشمند آمریکایی در کتاب خود نوشته است: هدف این بود که اوگاس دسترسی عمومی و همزمان به شبکه عمومی کامپیوتری را از راه دور بین کاربران در شوروی فراهم کند و ساختار آن نیز خطوط تلفن و وسایل ارتباطی موجود آن زمان در نظر گرفته شد.
این ایده بلندپروازانه باید بخش اعظم اوراسیا را دربر می گرفت و هر مرکز از مجموعه اقتصاد برنامه ای شوروی نیز در این «سیستم عصبی» عضو می شد.
در کانون این طرح، ارتباط ایستگاه رایانه ای مسکو با بیش از 200 مرکز کامپیوتری مستقر در مناطق مختلف و شهرهای بزرگ و همزمان اتصال به 20 هزار رایانه فعال در حوزه های مهم و کلیدی برنامه تولید و اقتصاد ملی شوروی در قالب شبکه واحد در نظر گرفته شده بود.
ییترس نوشته است: اما دستاوردهای دانشمندان سایبرنتیک شوروی به واقعیت مبدل نشد و سال های اواخر دهه 80 قرن 20 تمامی پروژه ها کنار گذاشته شد، ولی اینترنت مشابه آمریکایی توانست در عرصه نظامی و مدنی جاگیر شود.
در کتاب «دوری از دام تارهای اینترنت: ماجرای اینترنت شوروی» آمده است: گلوشکوف نابغه بی نظیری بود که توانست به آینده دور بنگرد، اما اراده سیاسی برای تغییر جهان کافی نبود.
ولادیمیر بِتِلین آکادمیسین آکادمی علوم روسیه نیز در این باره گفته است: اگر پروژه گلوشکوف اجرا می شد، یک جهش بزرگ برای شوروی بود و به احتمال زیاد می توانست از فروافتادن در بحران اقتصادی دهه 80 (منجر به فروپاشی سال 1991) جلوگیری کند.
بِتِلین افزوده است: مقیاس طرح گلوشکوف اعجاب آور است، زیرا الگوی کامپیوتری اقتصاد برنامه ای اتحاد شوروی، قوانین و همه فناوری های آن را اختراع کرده بود.

احسان سالمی: اینترنت یکی از فناوری‌هایی بود که همانند بسیاری دیگر از فناوری‌های وارداتی پس از ورود به کشور به‌سرعت فراگیر شد و البته مثل همیشه قبل از آن‌که فرهنگ استفاده از این فناوری به کشور وارد شود، خود فناوری در اختیار مردم قرار گرفت و همه‌گیر شد. امروز کمتر خانه‌ای است که اینترنت در آن پیدا نشود؛ حتی پای این فناوری به رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها و دیگر اماکنی که برای استراحت و تفریح مردم است هم بازشده است.       

اما بدون شک گروه زیادی از کاربران و مشتری‌های پروپاقرص این فناوری نسبت به این موضوع غافل هستند که اینترنت می‌تواند چه تأثیراتی بر جنبه‌های مختلف زندگی‌شان ازجمله تفکر و ذهن کاربرانش داشته باشد. دغدغه‌ای مشترک که نه‌فقط در داخل کشور ما بلکه در سرتاسر جهان وجود دارد و «نیکلاس کار» محقق و فارغ‌التحصیل رشته زبان انگلیسی که خود یکی از شیفتگان این فنّاوری بوده است را در جستجوی این سؤال کشانده که تأثیر اینترنت بر مغز ما چیست؟

نیکلاس کار با نگارش کتاب «کم‌عمق‌ها» مراحل تحقیق خود در ارتباط با فرآیند فعالیت مغز و رابطه عملکرد مغز با استفاده از فناوری اینترنت به رشته تحریر درآورده است. او در بخش‌های مختلف این کتاب به بررسی فیزیولوژی مغز، کارکرد حافظه، تاریخچه فناوری‌های فکری، نقش موتورهای جستجوی و به‌خصوص شرکت گوگل و دیگر موارد مرتبط می‌پردازد تا بتواند دلیل و نحوه تأثیر این فناوری را بر تفکر بشر نشان دهد. این تحقیق درنهایت به یک نتیجه قابل‌توجه می‌رسد؛ نتیجه‌ای که نویسنده با زیرکی آن را برای عنوان‌بندی کتابش استفاده کرده است تا نشان دهد که ماحصل تحقیقش در ارتباط با تأثیر اینترنت بر مغز پاسخی بر این سؤال است که ریشه بی‌حوصلگی مردم قرن بیست و یکم در هنگام مطالعه چیست و چرا عموم مردمِ قرن بیست و یکم، سطحی‌تر از گذشته مطالعه می‌کنند و بااینکه حجم بیشتری از اطلاعات در دسترسشان است، کم‌عمق‌تر شده‌اند.

«کم‌عمق‌ها» ادبیاتی روان دارد که به‌واسطه تنوع مطالب و داده‌های مطرح‌شده در آن، جذابیتی دوچندان برای مخاطبان پیداکرده است. این کتاب در ایران با دو ترجمه از امیر سپهرام و محمود حبیبی به ترتیب توسط انتشارات مازیار و گمان و باقیمت‌های ۱۱ هزار تومان و ۲۲ هزار تومان منتشرشده است و هر دو آن‌ها مورد استقبال مخاطبان قرارگرفته است.

باهم بخش‌هایی از این کتاب را می‌خوانیم. لازم به ذکر است که بخش‌های انتخاب‌شده مربوط به نسخه منتشرشده از سوی نشر مازیار است.

پرده اول: دلم برای مغز قدیمی‌ام تنگ‌شده بود!

من دانشجوی دوره کارشناسی در رشته زبان انگلیسی بودم و تمام تلاشم را می‌کردم که از کلاس‌های علوم و ریاضی اجتناب کنم. معمولاً هفته‌ای یکی دو ساعت را پشت پایانه‌های سالن عمومی تله‌تایپ صرف می‌کردم. پس از مدتی سعی کردم با نحوه کاربری سیستم‌ها آشنا شوم و حتی چند دستور بیسیک [پایه‌ای] را یاد گرفتم؛ اما این بخش از کار فقط یک سرخوشی دیجیتال بود. من ساعت‌ها از وقتم را در کتابخانه می‌گذراندم و علیرغم این که ده‌ها هزار کتاب دورتادورم بود، اما به خاطر ندارم آن هیجانی را حس کرده باشم که عارضه‌ای است برای چیزی که امروزه «اضافه بار اطلاعات» نام گرفته است.

پنج سال پس از ترک دانشگاه بود که کامپیوتر به طور جدی وارد زندگی‌ام شد. من تقریباهمه پس‌اندازم را صرف خرید یکی از جدیدترین کامپیوترهای تولید شرکت اپل کردم. این کامپیوتر هم کارهای خانگی‌ام را انجام می‌داد و هم کسب و کارم را. کم کم حس می‌کردم که کامپیوتر تنها ابزار ساده‌ای نیست که صرفاً همان کاری را بکند که به او گفته می‌شود. بلکه ماشینی است که به شیوه‌ای زیرکانه و بدون اشتباه، نفوذش را روی کاربر اعمال می‌کند. هر چه بیشتر از آن استفاده می‌کردم، بیشتر شیوه‌های کاریم را تغییر می‌دادم.

تغییرات بزرگ‌تر وقتی از راه رسیدند که حدود سال ۱۹۹۰ یک مودم خریدم. پیش از آن، مک پلاس [نام کامپیوترهای تولید شده توسط شرکت اپل] یک ماشین مستقل و تودار بود و کارکردش منحصر می‌شد به همان نرم‌افزارهایی که روی دیسک سختش نصب کرده بودم. وقتی از راه مودم به کامپیوترهای دیگر وصلش کردم، یک هویت جدید و یک نقش جدید به خود گرفت. 

تا اواسط دهه ۱۹۹۰، دیگر، بدون احساس ناراحتی، در «چرخه به‌روزرسانی» گرفتار شده بودم. در همین اثنا بود که صحبت‌هایی در مورد چیزی به اسم اینترنت شنیدم؛ شبکه اسرارآمیزی از شبکه‌ها که قول می‌داد همه چیز را عوض کند. من روز به روز با اینترنت همراه شدم تا اینکه در سال ۲۰۰۷، افعی تردید به بهشت اطلاعاتی‌ام خزید. متوجه شدم که اینترنت نفوذی بسیار قوی‌تر و گسترده‌تر از کامپیوتر شخصی مستقلم برمن اعمال می‌کند. تنها این نبود که زمان زیادی را خیره به صفحه نمایش می‌گذراندم، باز تنها این نبود که با هرچه بیشتر خو گرفتن و وابسته شدن به وب‌سایت‌ها و خدمات اینترنتی، خیلی از عادت‌ها و رویه‌های کاریم تغییر می‌کرد.

بلکه به نظر، خودِ شیوه کارکرد مغزم بود که دست‌خوش تغییر می‌شد. وقتی متوجه این موضوع شدم که دیدم روی هیچ موضوعی نمی‌توانم بیش از چند دقیقه تمرکز کنم. ابتدا گمان بردم که شاید عارضه‌ای مربوط به تحلیل مغزی میان‌سالی باشد؛ اما فهمیدم که این مغزم نیست که از دست می‌رود. برعکس، مغزم کاملا تشنه بود و خواهان سیراب شدن به روشی بود که اینترنت سیرابش می‌کرد؛ و هرچه سیراب‌تر، تشنه‌تر! حتی وقتی پشت کامپیوترم نبودم، مشتاق بودم که سری به ایمیل‌هایم بزنم، چند پیوند را کلیک و یا جستجویی در گوگل بکنم. می‌خواستم متصل باشم. همان‌طور که مایکروسافت‌ورد مرا به یک واژه‌پرداز گوشت و خونی مبدل کرده بود، حس می‌کردم اینترنت هم در حال تبدیل کردنم به چیزی مثل یک ماشین داده‌پردازی پرسرعت است؛ چیزی شبیه به هال انسانی. دلم برای مغز قدیمی‌ام تنگ‌شده بود!

پرده دوم: اخلاق فکری فناوری‌ها

اخلاق فکری فناوری‌ها به ندرت از سوی مخترعانشان تشخیص داده می‌شود. آنان معمولاً، چنان درگیر حل مسئله خاصی یا گره‌گشایی از معمای علمی و یا مهندسی غامضی می‌شوند که از دیدن اثرات ضمنی گسترده‌تر کارشان بی‌بهره می‌مانند. کاربران فناوری هم نسبت به اخلاق آن بی‌توجهند. آنان بیشتر به منافع عملی به دست آمده از به کارگیری ابزار اهمیت می‌دهند. پیشینیان ما به خاطر به ارتقای ظرفیت تفکر مفهومی یا آشکار کردن ساختارهای پنهان جهان نبود که نقشه را ساختند و به کار گرفتند. برای پیشبرد پذیرش شیوه علمی‌تری از تفکر هم نبود که ساعت‌های مکانیکی را ساختند. این‌ها محصولات جانبی فناوری بودند؛ اما عجب محصولات جانبی‌ای! درنهایت، این اخلاق فکری یک اختراع است که عمیق‌ترین اثرها را بر ما می‌گذارد. اخلاق فکری پیامی است که یک رسانه یا ابزاری دیگر به ذهن و فرهنگ کاربرانش منتقل می‌کند.         

قرن‌ها متمادی تاریخ‌دانان و فیلسوفان نقش فناوری در شکل‌گیری تمدن را ردگیری و در موردش بحث کرده‌اند. برخی در اثبات آنچه تورستاین وبلن، جامعه‌شناس، «جبرگرایی فناورانه» نامیده بود، کوشیده‌اند و استدلال کرده‌اند که پیشرفت فناورانه که آنان نیرویی بیرون از کنترل انسان فرضش می‌کنند، اصلی‌ترین عامل اثرگذار در سیر تاریخ بشر بوده است. کارل مارکس، وقتی نوشت: «آسیاب بادی به شما جامعه‎ای با خان فئودال می‌دهد و آسیاب بخاری جامعه‌ای با سرمایه صنعتی» این دیدگاه را به کلام درآورد. مک‌لوهان نیز بعدها در کتاب درک رسانه‌ها نوشت: «نقش اساسی ما تولید ابزارهایی هر چه پیچیده‌تر است- برای «بارور کردن» ماشین‌ها؛ همان‌طور که زنبورها گیاهان را بارور می‌کنند- تا جایی که فناوری به ظرفیتی برسد که بتواند به خودی خود تولید مثل کند. در آن زمان، ما غیرضروری خواهیم شد!»       

آن سوی این طیف؛ ابزارگرایانی هم هستند که قدرت فناوری را دست پایین می‌گیرند و ابزار را فرآورده‌ای خنثی و کاملا تابع خواست‌های آگاهانه کاربرش می‌دانند. ابزار وسیله‌ای است که از طریق آن به اهدافمان می‌رسیم و هیچ هدفی از خود ندارد.  

اما اگر نگاه اجتماعی و تاریخی وسیع‌تری به موضوع بیندازیم، ادعای جبرگرایان اعتبار بیشتری می‌یابد. هر چند افراد و جوامع انتخاب‌های بسیار متفاوتی در مورد ابزاری که به کار می‌گیرند می‌کنند، اما این بدین معنی نیست که بشر، کنترل چندانی بر مسیر یا سرعت گام‌های پیشرفت فناورانه دارد. لنگدون وینر، دانشمند علوم سیاسی، می‌نویسد: «آنچه تجربه جوامع نوین نشانمان می‌دهد، این است که فناوری‌ها تنها ابزارهای یاریگر فعالیت‌های بشر نیستند، بلکه نیروهای قدرتمند فعالی هستند که شکل این فعالیت‌ها و معنای‌شان را هم تغییر می‌دهند.» گرچه به ندرت نسبت به این حقیقت آگاهی داریم، اما بسیاری از روال‌هایی که در زندگی دنبال می‌کنیم، توسط فناوری‌هایی ترسیم شده‌اند که خیلی پیش از به دنیا آمدن‌مان مورد استفاده بودند.

پرده سوم: جهت‌دهی دوباره مسیرهای مغزی بشر

یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که از مطالعه انعطاف سیستم عصبی گرفته‌ایم، این است که ظرفیت‌های ذهنی، یا همان مدارهای مغزی‌ای که برای منظور معینی شکل می‌دهیم، می‌توانند برای اهداف دیگری هم به کار گرفته شوند. وقتی پیشینیان‌مان انضباط لازم را برای پیگیری یک خط استدلالی یا داستانی در صفحات چاپی متوالی، در ذهن‌شان رسوخ دادند، به مرور اهل تعمق، تفکر و تخیل هم شدند. مریان وولف می‌گوید: «افکار جدید به مغزی که آموزش دیده باشد که چطور برای خواندن خود را بازآرایی کند، سریع‌تر متبادر می‌شود. مهارت‌های رو به پیچیدگی فکری که از راه خواندن و نوشتن انگیخته شده‌اند، به خزانه فکری ما افزوده شده‌اند.»

کتاب تنها عامل دگرگونی آگاهی بشر در سال‌های پس از اختراع چاپ نبوده است. بسیاری از فناوری‌ها و روندهای اجتماعی و جمعیت‌شناختی دیگر هم نقش مهمی ایفا کرده‌اند؛ اما کتاب در مرکز تمام این تغییرات بوده است. به محض تبدیل کتاب به وسیله اصلی تبادل دانش و بصیرت، اخلاق فکری‌اش هم بنیان فرهنگ بشر شد.

امروزه ما، همچون اجدادمان در آخرین سال‌های قرون وسطی، خودمان را بین دو دنیای فناورانه می‌بینیم. اکنون، پس از ۵۵۰ سال، صنعت چاپ و محصولاتش از مرکز زندگی فکری بشر به حاشیه رانده می‌شوند. این انتقال از سال‌های میانی قرن بیستم و از زمانی آغاز شد که ما وقت و توجه‌مان را هر چه بیشتر به نخستین موج محصولات ارزان، فراوان و بسیار سرگرم‌کننده رسانه‌های الکتریکی و الکترونیکی- از قبیل رادیو، سینما، گرامافون و تلویزیون- معطوف کردیم؛ اما این فناوری‌ها همیشه مقید به ناتوانی در انتقال کلام نوشتاری بوده‌اند. شاید جای کتاب را تنگ‌تر کردند، اما جایش را نگرفتند. جریان اصلی فرهنگ، همچنان از راه صنعت چاپ می‌گذرد.       

اکنون، این جریان به‌سرعت و قاطعانه به آبراهه جدیدی تغییر مسیر می‌دهد. همچنآن‌که کامپیوتر- رومیزی، لب‌تاب و دستی- همراه دائمی ما و اینترنت به رسانه برگزیده‌مان برای ذخیره‌سازی، پردازش و تسهیم اطلاعات به هر شکلی، ازجمله متن، بدل می‌شود؛ انقلاب الکترونیک هم به قله خود می‌رسد. مسلماً، جهان جدید جهانی سوادمند و پر از نمادهای الفبایی آشنا خواهد ماند. ما دیگر قادر نیستیم به جهان گم شده شفاهی برگردیم، همان‌طور که نمی‌توانیم عقربه‌ها را به زمان قبل از اختراع ساعت برگردانیم. البته بسیاری بر این باورند که ارتباطات روی اینترنت که به مختصر، غیررسمی و محاوره‌ای بودن گرایش دارد، ما را به فرهنگ شفاهی برمی‌گرداند؛ اما این قضیه به دلایل بسیاری نامحتمل به نظر می‌رسد؛ ازجمله این که این‌گونه ارتباط به صورت حضوری انجام نمی‌شود، چنانچه در فرهنگ شفاهی می‌شد، بلکه از طریق یک رابطه فناورانه صورت می‌پذیرد. پیام‌های دیجیتال از جسم تهی هستند.

یکی از محققان در ارتباط با مسئله ورود فناوری‌های جدید به زندگی مردم می‌نویسد: «نوشتن، چاپ و کامپیوتر، همگی ابزارهایی برای فناورانه‌سازی کلمه هستند.» و زمانی که کلمه فناورانه شد، دیگر نمی‌تواند نافناورانه شود؛ اما دنیای صفحه نمایشی که امروزه درکش می‌کنیم، جایی بسیار متفاوت از دنیای صفحه چاپی است. اخلاق فکری جدیدی در حال اعمال است و مسیرهای مغزی ما هم در حال جهت‌دهی دوباره است.

پرده چهارم: چرا کارهای نیازمند تمرکز پایدار در دنیای آنلاین دشوار است؟

در سال ۲۰۰۸، سه نفر از دانشمندان دست به آزمایشی زدند که تغییر مغز افراد در واکنش به استفاده از اینترنت را در عمل نشان داد. این محققان بیست و چهار نفر داوطلب را به کار گرفتند (دوازده نفر وب‌گرد حرفه‌ای و باقی افراد بی‌تجربه در وب) و مغزشان را حین جستجو در گوگل اسکن کردند. به این خاطر که یک دستگاه کامپیوتر درون دستگاه ام.آر.آی جا نمی‌گرفت، به هر یک از سوژه‌های تحقیق یک عینک مخصوص دادند که صفحات وب را نشان می‌داد و یک ابزار کوچک لمسی هم برای پیمایش صفحات. اسکن‌ها آشکار کردند که فعالیت مغزی وب‌گردان حرفه‌ای بسیار گسترده‌تر از تازه‌کارها است. به عبارت فنی‌تر «اینترنت‌بازهای حرفه‌ای از شبکه خاصی از بخش چپ مغزشان استفاده می‌کردند، در حالی که تازه‌کارها فعالیت بسیار کمی در این بخش نشان می‌دادند.» برای این که نتایج تحقیق کنترل شده باشد، از سوژه‌ها خواستند که متن سرراستی را هم که مطالعه کتاب را شبیه‌سازی می‌کرد، بخوانند. در این مورد، آزمایش تفاوت‌ قابل اعتنایی بین دو گروه نشان نداد. به وضوح، کاربران مجرب اینترنت مسیرهای عصبی مشخصی را پرورش داده بودند.        

چشم‌گیرترین قسمت ماجرا زمانی اتفاق افتاد که آزمایش شش روز بعد تکرار شد. طی این دوره محققان گروه تازه‌کار را واداشته بودند که روزی یک ساعت به جستجو در اینترنت و وب‌گردی بپردازند. اسکن‌ها نشان دادند که آن بخش مغز این گروه که بیش‌تر بی‌تحرک بوده، اکنون فعالیت گسترده‌ای از خود نشان می‌دهد؛ درست مثل گروه اینترنت‌بازهای کار کشته. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که تنها بعد از پنج روز تمرین، همان بخش مغز تازه کارهای اینترنت که فعال نبود هم فعال شد. تنها پنج ساعت پای اینترنت کافی بود که تازه کارها مغز خود را مداربندی مجدد کنند... وقتی مغز ما در برابر یک ساعت اینترنت‌گردی در روز، این‌قدر حساس است، اگر زمان بیشتری آنلاین باشیم، چه خواهد شد؟        

کشف دیگری در این تحقیق، تفاوت بین وب‌گردی و کتباخوانی را هم آشکار می‌سازد. این محققان دریافتند که مغز افراد، وقتی که در اینترنت به جستجو می‌پردازند، نسبت به زمانی که متن کتاب‌مانندی را می‌خوانند، الگوی فعالیتی متفاوت دارد. حین کتابخوانی فعالیت مغز در ناحیه‌هایی بیشتر است که مربوط به زبان، حافظه و پردازش تصویرند، در حالی که اینترنت‌گردی بیشتر نواحی مرتبط با تصمیم‌گیری و حل مسئله را فعال می‌کند. خبرخوش این که از آنجایی که وبگردی کارکردهای بیشتری از مغز را درگیر می‌کند، می‌تواند به هشیار نگه داشتن ذهن افراد سالخورده نیز کمک کند. درواقع جستجو و مرور صفحات وب مغز را به همان شیوه‌ای تمرین می‌دهد که حل جدول کلمات.

از سوی دیگر، فعالیت شدید مغزی در وب‌گردان، این نکته را هم روشن می‌کند که چرا ژرف‌خوانی و دیگر کارهای نیازمند تمرکز پایدار در دنیای آنلاین دشوار است. ضرورت ارزیابی پیوندها و گزینه‌های پیمایشی متناسب، همراه با پردازش محرک‌های حسی متعدد زودگذر، مستلزم هماهنگی ذهنی و تصمیم‌گیری مداوم است که مغز را از کار تفسیر متن یا سایر اطلاعات بازمی‌دارد.(منبع:مهر)

ایجاد یک وای فای سراسری در جهان به منظور پوشش دسترسی تمام ساکنین کره خاکی به شبکه اینترنت رایگان و پرسرعت به عنوان یک رویایی دست یافتنی، با انجام و تکمیل برخی پروژه ها بصورت جدی در حال پیگیری است.

شبکه جهانی اینترنت مجموعه ای از شبکه های رایانه ای است که با استفاده از قوانین و پروتکل های خاصی که به آن TCP.IP می گویند و از طریق خطوط تلفنی، ماهواره ای و غیره به یکدیگر وصل شده اند، تا اطلاعات و داده ها بتواند به سرعت از یک رایانه به رایانه دیگر در هر کجای گیتی انتقال یابد.
با تحولات اساسی و رشد بی نظیر که طی دهه اخیر بوقوع پیوسته است، در حال حاضر اینترنت به عنوان یکی از مهمترین ابزارها، برای انتقال جوامع به جامعه اطلاعاتی مطرح شده است که درآن کلیه شبکه های کامپیوتری، تلفن ها، ویدئوها، کنفرانس ها، موبایل ها و غیره با هم ارتباط داشته و به تبادل اطلاعات می پردازند.
همگانی بودن، کاهش هزینه ها، سهولت خرید و فروش بر روی اینترنت، بدون مرز و بدون مالک بودن اینترنت، رشد سریع اینترنت و فراوان بودن تعداد مشترکان از جمله دلائل محبوبیت اینترنت است.
اینترنت جهانی تخیلی است غیر از جهان ما که در آن می توان همه چیز یافت از گفتگو با افراد و بخش های سرگرمی و لطیفه گرفته تا کسب اطلاعات در مورد فضا، گرفتن مقالات علمی و ارتباط با دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی برای همکاری و یا ادامه تحصیل در کشورهای دیگر، در کنار این موارد امکانات دیگری نیز در اینترنت وجود دارد که می توان به نامه الکترونیکی، گفتگو، دریافت نرم افزارها اشاره کرد.
امروز همچنین اینترنت از آنچنان جایگاهی برخوردار شده است که سالانه برای آن اجلاس جهانی آنهم با حضور نمایندگان بلندپایه بسیاری از کشورها برگزار می شود، همین آذرماه سال گذشته بود که نمایندگان 120 کشور دنیا در دومین نشست جهانی اینترنت که در کشور چین برگزارشد، خواستار سرعت بخشیدن به توسعه شبکه جهانی اینترنت شدند.
اما افزایش سرعت اینترنت و توسعه قابلیت های آن در سراسر جهان همواره بعنوان یکی از دغدغه های شرکت های فعال در این زمینه محسوب می شود، چراکه ساختار اینترنت پس از سال‌ها پژوهش هنوز کامل نشده و شاید بتوان گفت این شبکه جهانی بصورت روزمره در حال تکامل است.
بر اساس گزارش بنیاد ملی نخبگان دسترسی به اینترنت سریع، آسان و در همه‌جا ممکن است و ارائه‌دهندگان خدمات مخابراتی بسته‌های حجمی نامحدود را با سرعت بالا در اختیار کاربران قرار می‌دهند
حقیقت این است که امکان استفاده از شبکه جهانی اینترنت تقریبا برای کسانی تعریف شده است که در کشورهای صنعتی و به‌ویژه شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند اما برای میلیاردها انسان دسترسی به اینترنت به صورت چیزی لوکس، گران و با مشقت و سرعت پایین ممکن می‌شود.
خوشبختانه شرایط یاد شده در حال بهبودی است و به سمت مجموعه‌ای از تحولات اساسی حرکت میکند.

**فقط یک درصد تبادل داده ها در فضای وب بر دوش ماهواره
ساختار اینترنت پس از سال‌ها پژوهش هنوز کامل نشده و شاید بتوان گفت این شبکه جهانی دچار نوعی تکامل روزمره است. از قدم‌های بعدی در تکامل اینترنت، استفاده از ماهواره‌ ها است، در حال حاضر تنها یک درصد ترافیک وب بر دوش ماهواره‌ها سنگینی می‌کند و مسابقه‌ای در جریان است تا حجم رد و بدل داده به وسیله ماهواره را به10 درصد برسانند.
بازیگران اصلی این جریان پروژه‌های OneWeb با پشتیبانی ریچارد برنسون و SpaceX متعلق به آلون ماسک هستند، هدف هر دو پروژه ارسال صدها ماهواره در ارتفاعات پایین‌تر برای ایجاد امکان دسترسی به اینترنت برای همگان است.
پروژه مشابه دیگری به وسیله مایکروسافت طراحی شد که ادامه آن بدون موفقیت قابل توجهی رها شد، آیا این دفعه نتیجه‌ای حاصل می‌شو‌د؟ استفاده از ماهواره برای دسترسی به اینترنت یکی از آخرین روش‌های کاربردی است و بیشتر در مناطق دورافتاده به کار گرفته می‌شود.
به گزارش ایرنا بیش از 2 هزار ماهواره در مدار زمین می‌چرخند و خدماتی مانند جی‌پی‌اس، هواشناسی، مخابرات و تلویزیون را ارائه می‌دهند و پرتاب ماهواره و امکان ارتباط دوطرفه با آن حدود 60 میلیون دلار هزینه دارد.
همچنین انتقال داده با کمک ماهواره حدود نیم ثانیه تاخیر خواهد داشت و تکنولوژی در حال تغییر است و اندازه و هزینه ماهواره‌ها به صورت معناداری در حال کاهش است.
پرتاب نسل‌های جدید ماهواره شامل Cubesat، Nanosat و Smallsat با ابعادی کوچک (طول، عرض و ارتفاع 10 سانتی‌متر) هزینه‌ای حدود 120 هزار دلار دارد که در مداری بسیار پایین‌تر (حدود 500 کیلومتری سطح زمین) جای می‌گیرند در نتیجه تاخیر انتقال داده از کابل‌های فیبر - اپتیک (امروزه در شهرهای بزرگ برای دسترسی به اینترنت استفاده می‌شود) کمتر می‌شود و آن را وسیله مناسبی برای پوشش زمین در دسترسی به اینترنت می‌سازد.
البته باید تعداد زیادی ماهواره در مدار قرار بگیرند تا دسترسی همگانی از شمال کانادا تا مناطق آفریقایی ممکن شود و این‌جاست که پای پروژه‌های SpaceX و Virgin Galactic به این معادله باز می‌شود.
در پروژه OneWeb قرار است 700 ماهواره در مدار زمین قرار بگیرند. اسپانسرهای این پروژه گروه ویرجین، کوکاکولا، بوئینگ، ایرباس، اینتلست و شبکه هیو هستند و آغاز پرتاب ماهواره‌ها سال 2018 خواهد بود.
موشک‌های پرتاب به وسیله ایرباس ساخته می‌شوند و هر کدام 6 گیگابایت پهنای باند خواهند داشت. 700 ماهواره 2/4 ترابیت بر ثانیه حجم دسترسی را ایجاد می‌کنند.

**پروژه SpaceX و پرتاب 4هزار ماهواره به مدار زمین
SpaceX پروژه موازی دیگری است که به وسیله بنیان‌گذار سایت خدمات مالی PayPal، میلیاردر معروف آلون ماسک، پیشنهاد شده که شامل پرتاب 4 هزار ماهواره به مدار زمین (اندکی بالاتر از پروژه Oneweb) و ایجاد نوعی پوشش جهانی وای‌فای برای دسترسی همگان به اینترنت است.
با کمک شرکت گوگل، پروژه SpaceX در نظر دارد شگفتی بزرگی در سال 2020 میلادی بیافریند، البته همه چیز در حال حاضر به صورت طرح و نقشه‌های ابتدایی است.
گفته شده است که آلون ماسک حتی در نظر دارد از لیزر برای انتقال داده استفاده کند که در این صورت سرعت دسترسی به داده‌ها به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.

***دسترسی به اینترنت در دورترین مناطق صعب العبور با پروژه Outernet
پروژه خیریه Outernet نیز که در شهر نیویورک ریشه دارد، در نظر دارد اینترنت آزاد، بدون سانسور و مجانی را برای همه نسل بشر فراهم آورد. برای اجرای این پروژه قرار است از ماهواره‌های کوچک Cubesatدر مدارهای پایینی جو استفاده شود که از سلول‌های خورشیدی نیرو می‌گیرند.
این پروژه دسترسی یک‌طرفه (برای دانلود) به اینترنت مجانی را میسر می‌کند اما در این پروژه محدودیت حجمی 10 مگابایت در روز برای هر نفر در نظر گرفته شده است.
در واقع این پروژه نوعی کتابخانه دیجیتال بزرگ است که دسترسی به داده‌ها را در دورترین روستاها و مناطق صعب‌العبور دنیا را برای مردم فراهم خواهد کرد.

***پروژه پهپادهای آکیلا
فیس‌بوک و گوگل، دو غول دنیای دیجیتال، هر دو خواستار سهم خود از این مشارکت جهانی برای دسترسی همگان به شبکه اینترنت هستند، فیس‌بوک در نظر دارد از نوعی پهپاد که از سلول‌های خورشیدی برای پرواز انرژی می‌گیرد، استفاده کند.
این پهپادها در فاصله 65 هزار پایی (بالاتر از مسیر پرواز هواپیماهای تجاری)، در منطقه‌ای که باد شدید یا سایر عوامل جوی ایجادکننده اختلال ندارد، قرار می‌گیرند و نوعی پوشش سراسری وای‌فای ایجاد می‌کنند.

***پروژه استفاده از بالون ها برای پوشش جهانی وای فای
این پروژه در حال حاضر در مرحله آزمایش‌های اولیه به سر می‌برد، بالون‌های انتقال داده برای بهترین فاصله (بین 10 تا 60 کیلومتری سطح زمین) در حال بررسی هستند. این بالون‌ها در نهایت با تجهیزاتی که دارند نوعی پوشش جهانی وای‌فای را ایجاد می‌کنند.
پیش‌بینی می‌شود که این بالون‌ها پس از حوادث غیرمترقبه مانند سیل، سونامی و زلزله به‌خوبی به کار خود ادامه می‌دهند و امکان دسترسی سریع و بدون اختلال به اینترنت را ایجاد می‌کنند و این پروژه با تجهیزات ارزان‌قیمت ساخته شده است و سطح وسیعی را به ویژه مناق محروم و دورافتاده پوشش می‌دهد.
اگر تلاش‌های گوگل در اجرای این پروژه به حقیقت بپیوندد بر ماهواره‌ها برتری خواهد داشت زیرا نیازمند پرتاب پرهزینه موشک‌ها نخواهد بود اما از سوی دیگر عمر بالن‌ها کوتاه است و پس از 100 روز نیاز به تعویض آن‌ها وجود خواهد داشت.

***آیا اینترنت روزی واقعا جهانی خواهد شد؟
بسیاری از این پروژه‌ها عجیب و نشدنی به نظر می‌آیند، به هر روی، اولین ارتباطات با کمک کابل‌هایی که در بستر دریا قرار گرفته‌اند هم در نگاه اول به همین صورت امری دشوار فرض می‌شد اما به لطف نوآوری‌های تکنیکی نوعی شبکه جهانی ایجاد شد که همان اینترنت را می‌سازند.
به احتمال بسیار زیاد در مورد این پروژه‌های عظیم هم اتفاقات مشابهی رخ خواهد داد، به عنوان مثال، بالن‌های گوگل تا درجاتی موفق ارزیابی می‌شوند و بر اساس دانش به دست آمده از این پروژه تلاش‌ها ادامه می‌یابند تا در نهایت رویا یا هدف نهایی محقق شود.
به هر حال، وجود پروژه‌های یادشده نشان‌دهنده نیاز به تغییر در ماهیت دسترسی به اینترنت برای همگان است، البته چالش بزرگ در این بین تامین هزینه‌های مالی آنها است.

اگرچه این روزها بخش اعظم اخبار حوزه فناوری به افزایش سرعت اینترنت اختصاص می‌یابد و این مسأله به یکی از دغدغه‌های اصلی ساکنان هزاره سوم تبدل شده است، ولی بد نیست بدانید بیش از نیمی از مردم کره زمین معادل4.1 میلیارد نفر هنوز به اینترنت دسترسی ندارند.
به گزارش روزنامه ایران، این طور که مرکز مشاوره استراتژی PwC بررسی کرده است، اگر ارتباط این گروه از افراد با دنیای مجازی برقرار شود خروجی اقتصاد جهانی 6.7 تریلیون دلار بیشتر می‌شود و با این اتفاق بیش از 500 میلیون نفر از مردم جهان از شرایط فقر خارج می‌شوند.
این گزارش را روزنامه گاردین در جدیدترین نسخه خود منتشر کرده و توضیح داده است که طی یک دهه آینده دسترسی به اینترنت به‌اندازه دسترسی به آب آشامیدنی برای مردم جهان مهم می‌شود و توجه به آن می‌تواند نحوه زندگی همگان را تغییر دهد. البته باید توجه داشت که دسترسی همه مردم جهان به اینترنت کار چندان آسانی نیست و اگرچه در نگاه اول توسعه زیرساخت‌های ارتباطی مهم‌ترین مانع در این زمینه محسوب می‌شود، ولی کارشناسان دریافته‌اند حتی در مناطقی که اینترنت پرسرعت ارائه شده است بسیاری از کاربران به خاطر هزینه بالای استفاده از این خدمات سراغ آن نرفته‌اند. بر اساس آخرین مطالعه صورت گرفته توسط مرکز PwC، بسیاری از مردم جهان در مناطقی زندگی می‌کنند که زیرساخت‌های ارتباطی در آن موجود است تا بتوانند آنلاین شوند. ولی مشکل اصلی اینجاست که هزینه اشتراک در خدمات اینترنتی باعث شده است بخش اعظم آنها تمایلی به استفاده از اینترنت نداشته باشند.

اینترنت گران
برای 66 درصد از ساکنان زمین این امکان فراهم شده است تا بتوانند با اختصاص 5 درصد درآمد ماهانه خود به اینترنت با سرعت 500 مگابیت در ثانیه دسترسی داشته باشند که البته چنین اینترنتی از نظر استانداردهای جهانی بسیار گران است. با وجود این برخی مردم ترجیح می‌دهند که با وجود بالا بودن هزینه خدمات اینترنتی، از آن استفاده کنند.
در کشور چین تنها 22 درصد مردم حقوق ماهانه‌ای دریافت می‌کنند که بر اساس استانداردهای جهانی اشتراک در خدمات اینترنتی برای آنها ارزان تمام می‌شود. با وجود این نتایج حاصل از آخرین بررسی‌ها نشان داده است که 46 درصد مردم چین آنلاین هستند. مردم چین می‌گویند حتی اگر اینترنت از این هم گران‌تر شود، دلایل کافی وجود دارد تا این افراد بخشی از حقوق ماهانه خود را به اینترنت اختصاص دهند و دسترسی خود را به دنیای آنلاین از دست ندهند.
در مقایسه با چین، بیشتر کشورهای توسعه یافته به گونه‌ای زیرساخت‌های ارتباطی خود را ساماندهی کرده‌اند که تمام ساکنان آنها می‌توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند. به عنوان مثال، اتیوپی، نیجریه و فیلیپین که در خانواده کشورهای توسعه یافته طبقه‌بندی نمی‌شوند برای آنکه بیش از 80 درصد جمعیت خود را آنلاین کنند، طرح‌هایی را در دست اجرا دارند که به واسطه آن هزینه استفاده از اینترنت تا پایان سال 2016 میلادی 90 درصد کاهش می‌یابد.
توسعه فناوری‌های موجود یا استقرار فناوری‌های مدرن در کشورهای درحال توسعه می‌تواند به میزان قابل ملاحظه هزینه استفاده از اینترنت را کاهش دهد. به عنوان مثال، بخش اعظم پهنای باند شبکه مخابراتی جهانی همچنان به نسل دوم سیستم‌های ارتباطی یا 2G اختصاص دارد و اگر آنها را به 3G یا 4G ارتقا دهیم، هزینه استفاده از خدمات اینترنتی می‌تواند تا یک‌بیستم کاهش یابد.

کاهش هزینه‌های اینترنتی
برخی شرکت‌های بزرگ طرح‌هایی را در دستور کار خود قرار داده‌اند تا از این طریق بتوانند اینترنت رایگان یا ارزان را به دست همه مردم جهان برسانند که از جمله آنها می‌توان به طرح Project Loon گوگل و Internet.org فیسبوک اشاره کرد. فیسبوک در این طرح می‌کوشد امکان اتصال رایگان به اینترنت را برای همه مردم جهان فراهم کند که البته در این طرح فقط دسترسی به برخی سایت‌ها از جمله فیسبوک و ویکی‌پدیا فراهم می‌شود. البته توسعه این طرح‌ها انتقاداتی را هم به دنبال داشته است. «جاناتان تِیت» مدیر مرکز مشاوره های استراتژیک PwC بر این مسأله تأکید دارد که اینترنت رایگان فیسبوک باعث محدودسازی دسترسی کاربران جهانی به دنیای مجازی می‌شود و آنها به صورت تحمیلی مجبورند برخی سایت‌ها را رصد کنند. نکته مهم این است که همه مردم جهان بتوانند به صورت یکسان به اینترنت دسترسی داشته باشند و به همین خاطر طرح فیسبوک نمی‌تواند دردی را دوا کند.
اگرچه دسترسی هرچه بیشتر مردم به اینترنت می‌تواند مزایای فراوانی را برای آنها به همراه داشته باشد، ولی نکته جالب اینجاست که شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی بیشترین بهره را از این اتفاق می‌برند. مرکز PwC به این نتیجه رسیده است که اگر فیسبوک اینترنت رایگان خود را گسترش دهد، طی پنج سال آینده بیش از 200 میلیارد دلار از این طریق درآمدزایی می‌کند.

اینترنت ارزان همگانی
کارشناسان بر این باورند که فناوری توسعه اینترنت باید به گونه‌ای باشد که عموم مردم جهان به صورت یکسان وارد دنیای مجازی شوند. روزنامه گاردین در گزارش جدید خود روی این مسأله تأکید کرده است 500 میلیون کاربر بعدی که قرار است وارد دنیای مجازی شوند، نمی‌توانند به صورت تدریجی خود را با فناوری‌های موجود سازگار کنند. در عوض باید طرح‌هایی به کار گرفته شود تا عموم آنها به صورت یکجا آنلاین شوند. برای دستیابی به چنین هدفی فیسبوک طرح دیگری را با نام Aquila به اجرا گذاشته است که بر اساس آن پهپادهای خورشیدی بدون سرنشین با پرواز در آسمان، دسترسی به اینترنت پرسرعت را برای ساکنان مناطق دور افتاده فراهم می‌کنند. گوگل نیز در طرح Project Loon بالن‌هایی را به پرواز درآورده است که به عنوان یک فرستنده ماهواره‌ای عمل می‌کنند و خدمات اینترنتی را بدون هرگونه محدودیت به ساکنان کشورهای فقیر ارائه می‌دهند.
سازمان جهانی مخابرات (ITU) وابسته به سازمان ملل متحد در آخرین گزارش خود اعلام کرد تا پایان سال 2015 میلادی 2/3 میلیارد نفر از مردم جهان در اینترنت حضور داشتند که بیش از دو میلیارد نفر از آنها ساکن کشورهای درحال توسعه بودند. بین سال‌های 2000 تا 2015 میلادی میزان دسترسی مردم جهان به اینترنت هفت برابر شده است و درحالی که ابتدای هزاره سوم تنها 5/6درصد مردم جهان وارد اینترنت می‌شدند، این رقم هم‌اکنون از 43 درصد هم فراتر رفته است. همچنین سال 2005 میلادی 18 درصد خانه‌های جهان به اینترنت متصل بودند که این رقم پایان سال 2015 به بیش از 46 درصد رسید. به هر حال، سازمان ITU از این اتفاق نگران است که همچنان 1/4 میلیون نفر از مردم جهان هیچ تجربه‌ای از اینترنت ندارند و حتی یک بار هم حضور در دنیای مجازی را تجربه نکرده‌اند. از یک میلیارد نفری که در کشورهایی با حداقل توسعه‌یافتگی (LDC) سکونت دارند، حدود 851 میلیون نفر حتی تاکنون یک بار هم حضور در اینترنت را از نزدیک تجربه نکرده‌اند و با این واژه کاملاً بیگانه هستند که این مسأله نگرانی‌ها را بیشتر می‌کند.

۴۰ درصد ترافیک اینترنت با اقدامات انجام شده به داخل کشور منتقل شد اما قیمت دسترسی به سایتهای داخلی نسبت به سایتهای خارجی برای کاربران ایرانی، همچنان یکسان است.

معاون وزیر ارتباطات با اعلام علت اختلال اخیر اینترنت گفت: ترکیه به دلیل مسائل داخلی ۵۰ گیگ از لینک اینترنت ایران را قطع کرده بود که اکنون بار دیگر این ظرفیت به شبکه بازگشته است.

محمود خسروی در حاشیه همایش شهر هوشمند،زیرساخت و فرصت‌های سرمایه‌گذاری در پاسخ به سوال خبرنگار فارس درباره موضوع قطع لینک اینترنت ایران توسط ترکیه، توضیح داد: جمعه شب گذشته، ترکیه 50 گیگ از لینک اینترنت ایران را قطع کرد.

مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت گفت: این موضوع مانند انفجاری بود که در خط لوله گاز اتفاق افتاده بود.

وی گفت: اگرچه اینترنت ایران از مسیرهای مختلفی خریداری می‌شود و تاثیر قطعی 50 گیگ در آن زیاد نیست اما این تاثیر در شبکه مشهود است.

خسروی گفت: شرکت زیرساخت، ارتباط را مستقیم به مشتری‌های خود می‌فروشد، اما مشتری‌ها ظرفیت را سر به سر و حتی بیش‌ از ظرفیت مشتری‌های نهایی می‌فروشند از این رو کمی و کندی کم نیز برای مشتری نهایی ایجاد مشکل می‌کند.

به گزارش  فارس، وی تاکید کرد: این قطعی پس از ساعاتی برطرف شد و اکنون شبکه در وضعیت عادی است.

مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت اختلال چند ساعته صبح امروز تلگرام به دلیل کندی اینترنت را رد کرد و گفت: اگر اختلالی در اینترنت باشد در همه سرویس‌ها بروز می‌کند.

محمود خسروی همچنین گفت : هیچ محدودیت تعمدی نیز در تلگرام اعمال نشده است.