ITanalyze

مرکز پژوهش‌های مجلس پیشنهاد کرده است که هر گونه فعالیت در فضای مجازی و تبلیغات در حوزه گردشگری صرفا در چارچوب مقررات این حوزه و با دریافت مجوز‌های لازم از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی امکان‌پذیر باشد.
به گزارش آنا، مرکز پژوهش‌های مجلس اخیرا در گزارشی که با عنوان «منظومه بایسته‌های محتوایی تبلیغات بازرگانی در ایران» منتشر کرده، خلاء‌های قانونی این حوزه را بررسی کرده است.

در این گزارش آمده است: «نهادینه شدن پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی در بین جوامع مختلف، زمینه مناسبی را برای تبلیغ و تایید از سوی چهره‌ها (سلبریتی‌ها) فراهم کرده است. در کشور ما نیز توسعه شبکه‌های اجتماعی که میلیون‌ها مخاطب را به خود اختصاص داده است به رشد چنین پدیده‌ای بیش از پیش دامن زده است. مطالعات صورت گرفته حاکی از این است که در چارچوب نظم حقوقی کنونی قوانین و مقررات موجود درخصوص تبلیغات و تایید‌های صورت گرفته ازسوی چهره‌ها در فضای سنتی و به طریق اولی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی پاسخگوی چالش‌های موجود نیست.»

پژوهشگران مرکز پژوهش‌های مجلس در این آئین‌نامه با اشاره به قوانین انگلستان می‌گویند: «دستورالعمل‌های صادره از سوی اداره استاندارد‌های تبلیغات انگلیس و سازمان رقابت و بازار انگلیس، نحوه اعمال این مقررات را برای تبلیغات از طریق رسانه‌های اجتماعی از جمله استفاده از کاربران تاثیرگذار (اینفلوئنسرها) روشن کرده است. مطابق این آیین‌نامه‌ها این مرجع اذعان کرده اســت که چنانچه یک اینفلوئنسر با هدف تجاری پستی را به اشتراک می‌گذارد، باید به این هدف تجاری اشاره کند. این بدان معنی است که اینفلوئنسر باید اظهار کند که در ازای این ارسال مطلب و پست مبلغی به او پرداخت شده است یا خیر. اگرچه پرداخت معمولا شامل پول می‌شود، با وجود این هدایا، وام‌ها، محصول‌ها و تجارب نیز مشــمول پرداخت می‌شود.»

در این گزارش در خصوص تبلیغات مهاجرت آمده است: «رسانه‌های غیرهمسو با منافع ایران از مخاطبان ایرانی زیادی برخوردار هستند. تبلیغ مهاجرت در این رسانه‌ها با تشدید رؤیای دستیابی به فرصت شغلی و شرایط مالی مطلوب و رفاهی را می‌توان به مثابه یک نیروی محرکه دانست که روند مهاجرت را افزایش داده است. علاوه بر این، مؤسسه‌هایی که در زمینه مهاجرت فعالیت دارند با تبلیغات گسترده و وعده‌های رنگارنگ سعی در به دست گرفتن این بازار به نفع خود دارند و با تأثیرگذاری بر افکار مخاطب از طریق تبلیغ واهی و ترسـیم یک تصویر فانتزی از مزایای مهاجرت اقدام به تشویق و ترغیب به مهاجرت می‌کنند. بسیاری از سایت‌ها، صفحات و مؤسسه‌هایی که «تشویق به مهاجرت» کسب‌وکار آنهاست، به صورت دائم در حال تبلیغ مهاجرت هستند و با ارائه تصویری فانتزی از کشور‌های مقصد، تجارت پرسودی را به هم زده‌اند. محتوای صفحات مجازی یا سایت‌های این مؤسسه‌ها چیزی نیست جز تبلیغات گسترده خرید خانه و ویلا در ترکیه و امارات و تشویق به گرفتن بورسیه تحصیلی و شغلی کانادا و آلمان و کشور‌های عربی. کار این مؤسسه‌ها تبلیغات بی‌رویه و بدون حد و مرز مهاجرت است بدون اینکه از معایب و مضرات و آسیب‌های مهاجرت و محدودیت‌های کشور‌های مقصد سخن بگویند.»

محققان این مرکز با اشاره به ماده واحده ممنوعیت تبلیغ سفر‌های خارجی مصوب جلسه ۵۷۵ شورای فرهنگ عمومی پیشنهاد داده‌اند تبلیغات راجع به مهاجرت، خرید ملک، تحصیل، سرمایه‌گذاری، اخذ اقامت و ویزا در خارج از کشور در کلیه رسانه‌ها و به هر شیوه صریح یا ضمنی ممنوع باشد.

در بخش دیگری از این گزارش به موضوع تبلیغات ناخواسته پرداخته و در این باره نوشته شده است: «تبلیغات ناخواسته فقط آزاردهنده نیست بلکه ممکن است با خطرات و آسیب‌های جدی برای شخص دریافت‌کننده تبلیغ همراه باشد. برای مثال برخی از این تبلیغات در فضای الکترونیکی تبلیغ با هویت مجهول و ارسال تبلیغات ناخواسته ممکن است همراه با بدافزار‌هایی باشد که پس از کلیک روی آن رمز‌های عبور کاربران را دزدیده و باج‌افزار رمزگذاری‌شده‌ای را به طور پنهانی فعال کنند.»

آگهی‌هایی وجود دارد که نه‌تنها روح و روان شما را آزار می‌دهد که ممکن است عواقب خطرناکی را هم برای شما در پی داشته باشد.

«شکل و محتوای آگهی‌ها در برخی سایت‌های اینترنتی فروش در ظاهر جذاب است اما وقتی کمی دقیق می‌شوی می‌بینی چه فاجعه‌ای می‌تواند پشت این جذابیت ظاهری و کاذب پنهان شده باشد. به نظر می‌رسد برخی از این سایت‌ها برای بیشتر دیده‌شدن یا نبود نظارت کافی آگهی‌هایی را منتشر می‌کنند که در میان آنها آگهی‌های هنجارشکن، غیر اخلاقی و ... هم دیده می‌شود. امروز به برخی از این آگهی‌های عجیب که بعضی از آنها می‌تواند برای شما درد سر ایجاد کند، اشاره کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

چیزهایی که در دکان هیچ عطاری پیدا نمی‌شود

اگر به دنبال عتیقه‌جاتی هستید که از یافتن آنها در بازار قطع امید کرده‌اید، می‌توانید با مراجعه به برخی از سایت‌های فروش اینترنتی آنها را پیدا کنید؛ از تمبرها و اسکناس‌های قدیمی گرفته تا ظروف مسی و سفالی. گاهی آگهی فروش اجناسی در این سایت‌ها دیده می‌شود که قدمت آنها به چند دهه می‌رسد؛ شاید یک آفتابه مسی هشتاد و چند ساله یا حتی یک مجسمه زیرخاکی که معلوم نیست چقدر قدمت دارد. کتابی که نام آن تحت‌ عنوان «بیانات شاه» شما را متعجب می‌کند، تمبرها و پول‌های قجری، مجله‌ها و روزنامه‌های دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی، همه و همه کالاهای نایاب و غافلگیرکننده‌ای هستند که در این سایت‌های فروش اینترنتی پیدا می‌شوند. حتی برخی پا را فراتر می‌گذارند و به شوخی یا جدی موی سبیل چنگیزخان مغول را هم در این سایت‌ها به فروش گذاشته‌اند. اما سوال مهم این است که این ‌گونه اجناس و کالاها از کجا می‌آیند و چه کسی بر معرفی و عرضه آنها نظارت می‌کند؟ البته آگهی‌هایی مثل فروش دفتر شعر و سروده‌های چاپ‌نشده را هم می‌توان دید.

بازار داغ مجوزفروشی برای سفر

شاید باورتان نشود اما در برخی از سایت‌های اینترنتی آگهی فروش مجوز تردد وجود دارد. بازار این آگهی‌ها در روزهای منتهی به سفرهای نوروزی بسیار داغ و سخت‌گیری‌ها برای سفر به شهرهای قرمز و نارنجی باعث گران‌ترشدن صدور این مجوزهای تقلبی شده است.

با آن که به گفته وزیر کشور ورود و خروج خودروها به شهرهای زرد و آبی مشکلی ندارد و خودروهای شخصی می‌توانند به این شهرها سفر کنند اما شاهد آن هستیم که فروشندگان این مجوزها در سایت‌های فروش اینترنتی مدعی شده‌اند که در روزهای آینده سخت‌گیری‌ها بیشتر می‌شود و ممکن است اجازه تردد به خودروها را ندهند و با این ترفند بازار داغی برای فروش مجوزهایی را که به احتمال زیاد تقلبی و غیر قانونی هستند، فراهم می‌کنند. ممکن است برای کسانی که این مجوزها را می‌خرند به دلیل استفاده از مجوز تقلبی که مهر و سربرگ سازمان‌هایی را جعل کرده‌اند مشکلاتی به وجود بیاید که باید از خرید این مجوزها صرف نظر کرد.

جذب نیرو در سایت‌های قمار به اسم کار در منزل

اگر جزو آن دسته از افرادی باشید که مدت‌هاست متقاضی یک شغل هستید، مراقب باشید که گول آگهی‌های کار در خانه‌ای را که در برخی از سایت‌ها می‌بینید نخورید. به‌تازگی رئیس مرکز تشخیص جرایم سایبری فتا در گفت‌وگویی تلویزیونی از ترفند جدید کلاهبردارانی گفت که در پوشش آگهی کار در منزل اقدام به اغفال کارجویان و از کارت بانکی آنها سوء استفاده می‌کنند. شگرد این افراد به این شکل است که افراد کلاهبردار با این ادعا که گردش مالی شرکت بالاست از شما طلب یک کارت بانکی می‌کنند و در حالی که شما روح‌تان هم خبر ندارد این کارت در اختیار سایت‌های شرط‌بندی قرار می‌گیرد و بعد از مسدودشدن کارت به دلیل استفاده مجرمانه از آن مشکلات زیادی برای شما به وجود می‌آید. پس این نکته را به خاطر داشته باشید که از قراردادن اطلاعات حساب بانکی‌تان خودداری کنید.

انتشار تصاویر مستهجن و آگهی‌های غیر اخلاقی

در بین آگهی‌هایی که در برخی سایت‌های خرید و فروش اینترنتی وجود دارد، می‌توان آگهی‌های غیر اخلاقی را در ظاهری دیگر دید. بعضی از این آگهی‌ها حرف شان کمک است و بهانه‌شان کمک مالی اما این آگهی‌ها بر خلاف ظاهرشان در باطن نیت‌های شومی دارند! البته در این میان آدم‌هایی هم هستند که واقعا کمک می‌کنند اما قبول دارید که برای کمک‌کردن هزاران راه مختلف وجود دارد و لازم نیست «آگهی کمک‌کردن» منتشر کرد؟ به طور مثال آگهی‌های عجیب و غریبی با عناوینی مثل «کمک مالی به خانم»، «کمک مالی و غیر مالی»، «کمک مالی به خانم نیازمند»، «کمک مالی به خانم دانشجو» و ... وجود دارد که در قسمت توضیحات آنها آمده است که فقط به دختران و زنان نیازمند کمک می‌کنند و می‌خواهند خودشان هم حضوری این کمک را ارائه دهند. بعد هم نوشته‌اند که باید از طریق تلگرام یا واتس‌اپ عکس و مشخصاتشان را ارائه کنند تا اگر مورد پسند قرار گرفتند این کمک‌ها صورت بگیرد! از این گونه آگهی ها در زمینه‌هایی مثل «به دنبال همخانه»، «همسفر» و ...  هم وجود دارد.

نبود نظارت و عزمی برای بهبود

همان طور که پیش از این خواندید در این سایت‌ها آگهی‌هایی وجود دارد که نه‌تنها روح و روان شما را آزار می‌دهد که ممکن است عواقب خطرناکی را هم برای شما در پی داشته باشد. اما این سوال وجود دارد که چه کسی بر معرفی و عرضه این گونه موارد که پیش از این ذکر شد، نظارت می‌کند؟ چگونه می‌توان به‌راحتی کالایی را در این سایت‌ها برای فروش گذاشت؛ در حالی‌ که هیچ ضمانتی برای واقعی‌بودن آن وجود ندارد؟ و این سوال مهم هم وجود ندارد که چرا سازمان‌های مختلف به این موضوعات وارد نمی‌شوند. به طور مثال چرا نهادهایی مانند میراث فرهنگی که حراست و حفاظت از گنجینه‌های تاریخی بر عهده آنهاست، در حوزه فروش عتیقه‌جات در این سایت‌ها وارد نمی‌شوند و با چنین سوءاستفاده‌های عیان و آشکاری مقابله نمی‌کنند؟ البته نبود نظارت مدیران این سایت‌ها بر آگهی‌هایی که منتشر می‌شود با توجه به آن چه گفتیم به نظر می‌رسد عزمی برای بهبود اوضاع وجود ندارد چون این احتمال می رود که برخی از مدیران این سایت‌ها از این آگهی‌ها برای بیشتر دیده‌شدن کمک می‌گیرند!» (منبع: روزنامه خراسان)

آگهی‌ها و فعالیت‌های تبلیغاتی در فضای مجازی به طور افسارگسیخته‌ای روز به روز در حال افزایش هستند. به همین دلیل و با هدف سروسامان دادن به محتوای این تبلیغات، از این پس باید رسانه‌ها و کانال‌ها، مجوز کانون آگهی و تبلیغاتی دریافت کنند.

این روزها فضای مجازی به عنوان اقیانوس عظیمی از محتواها و مطالب مختلف به راحتی در دسترس همه قرار دارد. امکاناتی که خواسته یا نخواسته همه ابعاد زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث شده تغییرات گوناگونی را در نوع و کیفیت زندگی ایجاد کند.
فضای مجازی توانسته یکی از قدیمی‌ترین فعالیت‌های بشری، یعنی تبلیغات را هم تحت تاثیر قرار دهد، تا جایی که کاربران شبکه‌های اجتماعی و رصدکنندگان فضای مجازی روزانه با انواع گوناگون تبلیغات مجازی مواجه می‌شوند؛ تبلیغاتی که سبک و سیاق آنها با رسانه‌هایی چون تلویزیون، رادیو و ... متفاوت است. ایجاد تعامل بین مشتری‌ها و فروشندگان کالاها، فراگیری گسترده این آگهی‌ها و کاهش هزینه‌ها سبب شده تبلیغات در فضای مجازی به عنوان یک کسب‌وکار اجتماعی مطرح شود. 

به همین منظور کمیته مرکزی سازمان‌های تبلیغاتی کشور، با هدف صیانت از حقوقِ مخاطب و تأمین سلامت محتوایِ آگهی‌هایِ تبلیغاتی، دستورالعمل ساماندهی آگهی‌ها و فعالیت‌های تبلیغاتی در فضای مجازی را تصویب و ابلاغ کرد.
براساس این دستورالعمل، رسانه‌های تبلیغاتی برخط(آنلاین)، رسانه‌های کاربرمحور تبلیغاتی، پیام‌گستران و دارندگان صفحات و کانال‌هایی که فعالیت اصلی آن‌ها تبلیغات است، برای پذیرش و انتشار آگهی در فضای مجازی باید مجوز کانون آگهی و تبلیغاتی دریافت کنند.

اما این مصوبه تا چه اندازه می‌تواند بر ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی موثر باشد؟

ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی و اثرات آن
حسین امامی رئیس انجمن متخصصان روابط عمومی و مدرس ارتباطات، درباره تاثیر این مصوبه به خبرنگار ایرناپلاس گفت: گرچه در ظاهر ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی برای منفعت مخاطبان طراحی شده و در صورت عملی شدن می‌تواند از فریب افکار عمومی جلوگیری کند اما امکان اجرایی شدن این طرح ضعیف است.
البته نکته خوبی که در این دستورالعمل آمده این است که «آگهی بودن محتوا باید به طور شفاف برای مخاطب مشخص شود». این می‌تواند به مخاطب کمک کند که بفهمد فلان گزارش خبری، رپرتاژ تبلیغی بوده و در قبالش پول پرداخت شده و مخاطب به هر محتوایی اعتماد نکند. همچنین مسئولیت محتوای آگهی برعهده صاحب آگهی و متولی انتشار برعهده انتشاردهنده است. اما به اندازه‌ای تبلیغات، سایت‌ها و فضای مجازی گسترده و زیاد است که مشخص نیست چگونه می‌خواهند آن را اجرایی کنند و فعلا ضمانت اجرایی ندارد.
 

تعمیم حقوق زنان و کودکان به دستورالعمل ساماندهی تبلیغات
برخی اوقات در تبلیغات و آگهی‌هایی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند از زنان و کودکان استفاده ابزاری شده و به‌طور گسترده‌ دیده می‌شوند. با تصویب دستورالعمل ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی این پرسش مطرح می‌شود که آیا می‌توان با این نوع تبلیغات برخورد کرد؟
امامی پاسخ داد: در این دستورالعمل به مسائلی از جمله حقوق و سوءاستفاده از زنان و کودکان اشاره‌ای نشده است. اما قوانین و مقررات تبلیغاتی کشور بویژه قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و آیین‌نامه اجرایی ماده ۷ به صراحت موضوع حمایت از حقوق کودکان و زنان در برابر استفاده ابزاری را مطرح و چنین مواردی را ممنوع اعلام کرده است. لذا می‌توان این موارد را به حوزه فضای مجازی هم تعمیم داد.

همه چیز منوط به دریافت مجوز
رئیس انجمن روابط عمومی کشور در ادامه درباره اشکالاتی که بر این دستورالعمل وارد است و بایدهای مورد نیاز برای کامل شدن آن، بیان کرد: به اعتقاد من رسانه یا شخصی که آگهی و تبلیغات را در صفحه شخصی و یا وب‌سایت خود منتشر می‌کند مسئولیتش برعهده اوست و دیگر به مجوز نیازی ندارد. اینکه دارندگان کانال تلگرامی یا اینفلوئنسرها را ملزم به دریافت مجوز کانون آگهی و تبلیغاتی کنیم، با ماهیت این فضا تطابق ندارد و کلا اجرای آن بسیار دشوار است.

به عبارت دیگر بزرگترین اشکال این دستورالعمل این است که همه چیز را به دریافت مجوز منوط کرده‌ است. چون صدور مجوز برای رسانه‌های اجتماعی با توجه به ماهیتشان، مانند شوخی است. بهتر است اگر تبلیغی نادرست، گمراه‌کننده، ناعادلانه و فریبکارانه باشد این امکان برای مردم ایجاد شود تا بتوانند راحت و آزادانه شکایت کنند. همچنین این دستورالعمل در مورد بندهایی سکوت کرده و مواردی در آن دیده نشده است. از جمله موضوع تبلیغات سیاسی، افشای اطلاعات صاحبان برندها و حریم خصوصی مشتریان.

درک تامپسون - اینترنت قرار بود به ما بگوید که کدام آگهی کارآیی دارد و کدام ندارد. به جای آن اینترنت، سیل دیدگاه ها، اظهارنظرها و دیگر اطلاعاتی را که از قدرت آگهی بازرگانی کم کرده اند روانه ذهن مشتریان کرده اند.

احتمالا جان وانامیکر خرده فروش قرن نوزدهمی پرتکرارترین جمله در عالم بازاریابی را بر زبان آورده  باشد: «نصف پولم را برای تبلیغات هدر داده ام، ولی مشکل این است که نمی دانم با کدام نصفه اش این کار را کرده ام.»

امروز بازاریاب ها در پارادوکس وانامیکر گیر کرده اند: هر چه بیشتر می فهمیم که نیمی از آگهی های تجاری کارآیی دارند، بیشتر متوجه می شویم که داریم بیشتر از نصف پولمان را هدر می دهیم.
شاید با خواندن این مطلب دارید سر تکان می دهید. بیشتر کسانی که می شناسید روی آگهی های اینترنتی کلیک نمی کنند. دست کم از روی قصد این کار را نمی کنند. اما اکنون تحقیقات به اندازه گیری این نزدیک می شوند که دقیقا چه تعداد اندکی روی آگهی های اینترنتی کلیک می کنند و این کار آنها دقیقا چقدر ناموثر است.

مشکلی که در آگهی های صفحات جستجو وجود دارد
مثلا آگهی هایی را که در صفحه جستجوی اینترنتی ظاهر می شوند در نظر بگیرید، آگهی هایی که کمک کرده اند گوگل به ثروتمندترین شرکت تبلیغاتی تبدیل شود که در تاریخ جهان وجود داشته است. آگهی های صفحه جستجو به معنایی جادو هستند. در سراسر تاریخ، تبلیغات تجاری عمدتا بر اساس برند سازی غیردقیق عمل کرده اند. مشغول تماشای تلویزیون یا خواندن یک روزنامه هستید که یک بازاریابی توجه تان را قطع می کند – «محصول جدید سامسونگ درخشنده است»؛ «فورد فلان و فلان چه جور از میان گرد و خاک عبور می کند»؛ «ور ور ور جیکو»- که قدرت اثرگذاری شان بیشتر ازیک دانه برف توی فر خوراکپزی دوام نمی آورد. اما آگهی های صفحات جستجو، درست درهمان لحظه ای که مشتریان عملا درحال گشتن به دنبال چیزی هستند یقه شان را می گیرد. این روند، حرکت در «قیف خرید» معروف را به مرحله نهایی اش تقلیل می دهد و وقتی سئوال مشخصی را می پرسیم، پاسخ های کوتاه شده ای را دراختیارمان می گذارد.
دست کم تئوری کار این است. اما یک مطالعه کنترل شده جدید روی آگهی های صفحات جستجو که توسط آزمایشگاه های تحقیقاتی ای بی انجام شده، نشان می دهد که شرکت هایی چون گوگل بیش از حد روی کارآیی تبلیغات تجاری در صفحات جستجو مبالغه می کنند.
برای مثال در نظر بگیرید وقتی دنبال برندی مثل نایک می گردم چه اتفاقی می افتد. یک آگهی برای نایک دات کام درست بالای لینکی ظاهر می شود که به نایک دات کام پیوند دارد.
پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که کارزارهایی نظیر این، «هیچ مزایای کوتاه مدت قابل اندازی گیری در پی ندارند.» آنها صرفا جایگزینی دقیق را برای لینکی در اختیار مشتری می گذارند که به هر حال روی آن کلیک خواهد کرد.
اما در مورد جستجوهای رایج تری برای چیزهایی نظیر «خرید دوربین» یا «بهترین تلفن همراه» که در آنها شرکت های مختلف زیادی برای جواب جستجوهای ما ظاهر می شوند چه؟ یک آگهی جستجو که در جای خوبی واقع شده باشد، باید توجه مصرف کنندگان کنجکاو را در صدر علاقه مندی های آنها جذب کند.
اما در مطالعه ای که درباره آگهی های جستجو توسط ای بی انجام شده، آن عده از کاربران اینترنت که بیشترین استفاده را از آن دارند و اکثریتی از آگهی ها را می بینند و بیشترین پول را در اینترنت خرج می کنند، اصلا احتمال بیشتری ندارد که بعد از دیدن آگهی های صفحه جستجو چیزی را از ای بی خریداری کنند. این مطالعه نتیجه می گیرد که هزینه های تبلیغی مصرف شده در صفحات جستجو، به طور کنایه آمیزی روی همان کسانی متمرکز شده اند که قصد دارند به هر حال چیزی را از ای بی خریداری کنند. این پژوهشگران چنین نتیجه گیری می کنند که : «کاربرانی که بیشتر از اینترنت استفاده می کنند و رفتار خرید کردنشان تحت تاثیر  آگهی هایی که بخش بیشتری از هزینه های تبلیغاتی را شامل می شود نمی گردد و نتیجه این روند این است که بازده متوسط منفی می باشد.»

«به هر حال من خیال دارم آن را بخرم»
من کاملا متقاعد نشده ام که آگهی های صفحات جستجو  به آن اندازه که این مقاله می گوید ناکارآمد باشند. البته نویسندگان این مطالعه می پذیرند که دیگر مطالعات درباره گوگل  به این نتیجه گیری رسیده اند که جستجوها بازده بالاتری در مقابل سرمایه گذاری دارند.
اما ایده بزرگ پشت تحقیق پژوهش آنها قدرتمند است. دانشگاهیان آن را به نام دیگری می خوانند. ما می توانیم آن را مشکل «به هر حال من خیال دارم آن را بخرم» بنامیم. برخی آگاهی ها ما را تشویق به خریدن می کنند. برخی آگهی ها به ما می گویند چیزی را بخریم که به هر روی قبلا خیال خریدن آن را داشته ایم. سردرآوردن از اینکه در این میان اوضاع چگونه است، کار به غایت دشواری است.
وارد فیس بوک، دومین شرکت تبلیغات تجاری  دیجیتال بزرگ در ایالات متحده شوید. درست مشابه کاری که گوگل در جستجوی  خود می کند، فیس بوک  در حوزه اجتماعی همه جا حاضر است. فیدهای خبری پیچیده ترین الگوریتم محتوایی هستند که تاکنون ساخته شده اند. این شرکت  ستوق فقرات اپلیکیشن ها و سایت های زیادی را نمایندگی می کند که می تواند میزان حیرت انگیز(و فزاینده ای) از داده ها را درباره ما گردآوری کند.
در حالی که گوگل می تواند مشتریان را به سمت انتهای قیف خرید منحرف کند، فیس بوک بیشتر شبیه تلویزیون است، یک فوران انتشار داستان هایی که در آنها برخی شرکت ها امیدوارند بتوانند توجه تنبل و نه چندان منسجم ما را با پیام های برندسازی قطع کنند. در سال 2012 فیس بوک  دیتالوجیکس را خریداری کرد، موسسه ای که عادات خرید کردن 100 میلیون خانواده آمریکایی را اندازه گیری می کند تا ببیند آیا کسانی که وارد فیس بوک می شوند و آگهی های مثلا هات پاکتز را می بینند، احتمال دارد از خانه خارج شوند و هات پاگت را خریداری کنند یا نه. بر اساس مطالعات داخلی فیس بوک روی این آگهی ها کلیک های زیادی نمی شود، اما کارآیی آنها فوق العاده است. شون برویچ رئیس  پلتفرم ها و استانداردهای اندازه گیری فیس بوک  به فرهاد مانجو می گوید: از 60 شرکت برتری که ما نگاه کرده ایم، 70 درصد آنها بازده به نسبت سرمایه گذاری بهتری دارند؛ که یعنی 70 درصد آگهی دهندگان سه برابربیشتر از دلارهایی که صرف خرید آگهی ها کرده اند دریافت می کنند.
دلایل اندکی وجود دارد که نسبت به این نتیجه گیری فیس بوک که آگهی های آن  عملکرد چشمگیری دارند بدبین باشیم. اول  مسئله شاخص درونی خود شماست که به شما می گوید نباید به طور خودکار هرچه را که شرکت ها می گویند باور کنید، شرکت هایی که می گویند «جستجوی ما آشکارا به این نتیجه گیری روشن رسیده اند که ما فوق العاده هستیم.» فیس بوک، سازمان های آگهی دهنده و مشاوران آگهی های تبلیغاتی همگی از هزینه های بیشتر روی آگهی ها نفع می برند. این ها ذینفع های  بی طرفی نیستند.
دوم آنکه در این میان یک سوگیری «به هر حال من خیال دارم آن را بخرم» در میان مشتریان وجود دارد. بیایید تصور کنیم که مثلا من می خواهم یک عینک بخرم. من در نیویورک زندگی می کنم، جایی که مردم واربی پارکر را دوست دارند. من قبلا از وبسایت واربی پارکر عینک خریده ام. فیس بوک از هر دوی این چیزها با خبر است. بنابراین هیچ تعجبی ندارد که امروز من پستی با اسپانسری واربی پارکر را در فیدهای خبری ام مشاهده کنیم.
اکنون بیایید تصور کنیم که من عینکی را فردا از واربی پارکر خریداری می کنم. به طور منطقی باید چه نتیجه گیری کنیم؟ اینکه فیس بوک به شکلی موفقیت آمیز یک فروش را به سوی خود منحرف کرده؟ یا بسیار از عواملی را که شما درنظر دارید فیس بوک قبل از نشان دادن آگهی خود در نظر گرفته –چیزهایی از این قبیل که: دوستان من چه چیزی را دوست دارند و عادت خرید قبلی من چه بوده –آیا این ها همان عواملی هستند که باید یک نفر را اقناع کند مدت ها قبل از خروج از سایت فیس بوک عینکی را خریداری کند؟
شاید فیس بوک در هنر استفاده از آگهی های تبلیغاتی برای خرید با واسطه از خود به استادی رسیده است. شاید هم در هنر یافتن کسانی که قصد دارند کالای خاصی را به هر حال خریداری کنند به استادی رسیده و بعد از آنکه آنها تصمیم خود را گرفتند، آگهی هایی را به آنها نشان می دهد. من شرط می بندم که یافتن جواب بین گزینه الف) جایی در وسط این دو و ب) اندازه گیری دقیق این کمیت ها، کاری به غایت دشوار است.

اطلاعات مفرط
مطالعه ای بی می گوید کسانی که روی اکثر آگهی ها کلیک می کنند بیشترین کسانی نیستند که از آنها متاثر می شوند.
مطالعه فیس بوک می گوید کسانی که تحت تاثیر قرار می گیرند  عملا روی آگهی ها کلیک نمی کنند. این باعث می شود انسان به فکر فرو رود که آیا اصولا کلیک کردن اهمیتی دارد.
در واقع  دلیلی وجود دارد که فکر کنیم تمام آگهی ها- آنلاین و آفلاین- در حال از دست دادن قدرت اقناع کنندگی خود هستند. ایتمار سیمپسون و امانوئل روزن نویسندگان کتاب جدید «ارزش مطلق» فرضیه بسیار خوبی در مورد وضعیت تضعیف شده برندها در عصر اطلاعات دارند. شرکت ها عادت کرده اند کنترل بسیار بیشتری بر  نوع اطلاعاتی که مصرف کنندگان می توانند درباره شرکت آنها بیایند به دست آورند. قدرت پیام ارسالی آگهی دهندگان زمانی که در اثر عوامل دیگری چون اینترنت و شبکه های اجتماعی ضعیف تر نشده بود، بسیار قدرتمند تر از اکنون بود.
به این فکر کنید که امروزه شما قبل از دیدن یک آگهی چقدر می توانید اطلاعات بیشتری درباره محصولات کسب کنید. اظهارنظرات، دیدگاه های کاربران، دیدگاه های دوستان، ابزارهای مقایسه قیمت: این چیزها تبلیغاتی نیستند (هر چند که به همان اندازه فراوانی دارند). در واقع آنها قدرتمندتر از آگهی بازرگانی هستند، چون ما آنها را بیشتر «اطلاعات» تلقی می کنیم تا «بازاریابی». تفاوت بین این دو مقوله بسیار زیاد است: ما به دنبال اطلاعات می گردیم برای همین احتمال اینکه به آنها اعتماد کنیم بیشتر است؛ اما درمورد بازاریابی این بازاریابی است که دنبال ما می گردد، در نتیجه احتمال اینکه نسبت به آنها بی اعتماد باشیم بیشتر است.
سایمونسون و روزن  حکایتی را از سال 2007 تعریف می کنند: از ده هزار نفر در سراسر جهان پرسیده شد آیا آنها خواهان یک وسیله دیجیتال قابل حمل مثل آیفون هستند یا نه. جستجوی بازار به این نتیجه گیری رسید که در آمریکا، اروپا، ژاپن تقاضای کافی برای چنین وسیله ای وجود نداشت، چرا که مردم دوربین ها، تلفن ها و ام پی تری پلیرهایشان را خیلی بیشتر از آن دوست داشتند که بخواهند آنها را در یک وسیله جمع کنند. امروز آیفون  معروف ترین تلفن در دنیاست، نه فقط به این خاطر که کارزار تبلیغاتی آن بسیار گسترده بوده، بلکه به این دلیل که دیدگاه های کاربران این تلفن به غایت مثبت بود و به همین دلیل اشاعه گسترده ای پیدا کرده است.
اندازه گیری و پیشبینی خریدهای فردی هرگز کار ساده ای نبوده است. اما اندازه گیری و پیش بینی اینکه خرید یک نفر چگونه بر رفتار خرید کردن تمام افراد دیگر  در  فضای اینترنت اثر می گذارد عملا غیرممکن است.
اینترنت  قرار بود به ما بگوید که کدام آگهی کارآیی دارد و کدام ندارد. به جای آن اینترنت، سیل دیدگاه ها، اظهارنظرها و دیگر اطلاعاتی را که از قدرت آگهی بازرگانی کم کرده اند روانه ذهن مشتریان کرده اند.
نویسنده: درک تامپسون (DEREK THOMPSON) از نویسندگان آتلانتیک که در حوزه اقتصاد، بازار کار و رسانه ها قلم می زند. (منبع:فارس)

منبع: http://yon.ir/gBkFN

پراید ۲۲‌میلیون تومانی درست به اندازه سقوط قیمت دلار خبرسازی کرد. با ریزش قیمت دلار آگهی‌های مشکوک حراج پراید در فضای مجازی گل کرد. آگهی‌هایی که دیروز پا را فراتر گذاشته و قیمت‌های ۱۹ و ۱۸‌میلیون تومانی برای پرایدهای صفرکیلومتر تعیین کردند.جالب است که برخی از این آگهی‌دهندگان با شعارهای تبلیغاتی تلاش می‌کنند اعتماد مردم را جلب کنند. آنها مدعی‌اند که اعضای کمپین‌های نه به گرانی هستند و می‌خواهند با اهداف مدنی و  انسان‌دوستانه مانع از رشد قیمت‌ها شوند! اما زمان بررسی آگهی‌ها متوجه می‌شوی که از این خبرها نیست و بسیاری از آنها برای جیب‌تان کیسه دوخته‌اند. از آگهی‌های قلابی پیش‌فروش پراید ارزان که بگذریم، بخشی دیگر از صاحبان آگهی مستاجران خطوط هوشمند هستند که با این ترفند می‌خواهند هزینه‌های گزاف مکالمه با این خطوط را به جیب بزنند، بدون آنکه هیچ پراید ارزانی در بساط‌شان باشد.

ما عضو کمپین ارزانی هستیم!

درست در شرایطی که پراید تا ۴۰‌میلیون تومان رشد قیمت را از سر گذراند، با ریزش قیمت دلار آگهی‌های مشکوک پراید ارزان به شیوه‌های مختلف در فضای مجازی گل کرد. برخی آگهی‌ها به صورت کامنت در صفحه‌های پربازدید اینستاگرام منتشر شد و برخی دیگر در کانال‌های تلگرامی. در این میان شاید بیشترین و متمرکزترین آگهی‌ها در سایت‌های دیوار و باما به چشم می‌خورد. منتشرکنندگان آگهی برای اینکه اعتماد خریداران را جلب کنند، گهگدار پیام‌های جالبی در متن آگهی‌هایشان منتشر کردند. به‌عنوان مثال یکی از منتشرکنندگان آگهی که خود را بهزادی معرفی کرده، در آگهی‌اش نوشته است: «به دلیل ریزش ارزش دلار خودروهای صفر خود را با قیمت‌ سال گذشته به فروش می‌رسانم.»

یکی دیگر از این منتشرکنندگان آگهی نوشته است «‌ای که دستت می‌رسد دستی بگیر!» او در ادامه نوشته است: «بیایید به کمک همدیگر مانع رشد کاذب قیمت‌ها شویم.»

آگهی‌دهنده دیگری که خود را با نام وطنی معرفی کرده است، هدف خود را از انتشار آگهی کمک به کمپین تحریم خرید دلار دانسته و نوشته است؛ اگر ما گران نخریم، سوءاستفاده‌کننده‌ها قیمت را پایین می‌آورند!

اما ماجرا به همین سادگی نیست و پشت شعارهای انسان‌دوستانه منتشرکنندگان آگهی خبرهای دیگری در جریان است.

فروش پرایدی که وجود خارجی ندارد

تصمیم می‌گیریم با برخی از منتشرکنندگان آگهی تماس بگیریم. خط‌ها بشدت مشغول است و به سختی می‌توانی با منتشرکنندگان ارتباط برقرار کنی. گویا آگهی‌های جذاب پراید برای خیلی‌ها سوال‌برانگیز شده و صاحبان آگهی را حسابی درگیر کرده است. پس از چندنوبت تماس موفق می‌شویم با یکی از این منتشرکنندگان آگهی که خود را بهزادی معرفی کرده است، تماس بگیریم. بهزادی در آگهی خود نوشته است؛ تعداد محدودی پراید ۱۱۱ صفر را با قیمت ۲۲‌میلیون تومان واگذار می‌کند.

وقتی با صاحب آگهی صحبت می‌کنیم و شرایط را جویا می‌شویم، در پاسخ به «شهروند» می‌گوید که متقاضی باید ۱۵‌میلیون تومان پول پراید را به صورت پیش‌پرداخت واریز کند و ۷‌میلیون تومان باقیمانده در زمان تحویل خودرو گرفته می‌شود. به گفته این فرد، خودروها ۴۵روزه تحویل داده می‌شود و تنها به افرادی تعلق می‌گیرد که سریع‌تر مبلغ پیش‌پرداخت را واریز کنند.

وقتی درباره علت تاخیر در تحویل می‌پرسیم، می‌گوید که خودروها در انبار شهرستان است و انتقال آنها به تهران و تحویل آن زمان می‌برد.

فروش پراید با زیر قیمت کارخانه!

یکی دیگر از منتشرکنندگان آگهی که محل دفتر خود را جمشیدیه عنوان کرده است، به «شهروند» می‌گوید که علاوه بر پراید ۱۳۲، خودروهای تیبا را با قیمت ۱۹‌میلیون تومان واگذار می‌کند. وقتی از او می‌پرسیم که چرا قیمت‌ها تا این اندازه پایین است؟ پاسخ می‌دهد: اگر گران بفروشیم، می‌گویید چرا گران است و اگر ارزان بفروشیم، می‌گویید چرا ارزان است؟!

وقتی در پاسخ می‌گوییم که قیمت‌های او از قیمت کارخانه هم پایین‌تر است، توضیح می‌دهد که خودروهای صفر را ابتدای ‌سال تحویل گرفته است و به همین دلیل به قیمت همان روز می‌فروشد.

البته در این آگهی هم خبری از خودروی حاضر و آماده نیست و منتشر‌کننده آگهی می‌گوید که پس از واریز مبلغ ۱۳‌میلیون و ۵۰۰‌هزار تومان سفارش خودرو ثبت می‌شود و خودرو ظرف ۱۵ روز از تبریز به تهران می‌رسد.

ترفند پراید ارزان برای تماس با شماره‌های هوشمند

دسته دیگری از آگهی‌دهندگان شیوه جالب‌تری در پیش گرفته‌اند و با استفاده از آگهی‌های اغواکننده پراید ارزان درآمد به دست می‌آورند! کافی است به شماره تماس آنها دقت کنید که متوجه شوید ماجرا از چه قرار است؟

پیش‌شماره این دسته از آگهی‌دهندگان ۹۰۹ است و این همان خط‌های اجاره‌ای است که ترفند بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی، مراکز مشاوره مثلا رایگان، فالگیرها و قصه‌گوهای کودک شده است. خط‌های ۹۰۹ درواقع خط‌های اجاره‌ای هستند که صاحبان کالا و خدمات می‌توانند آن را از مخابرات اجاره کرده و درآمد حاصل از تماس با این خط‌ها را به جیب خود بریزند. بر این اساس ۸۰‌درصد از درآمد حاصل از مکالمه با این خط‌ها به حساب مستاجران خط ریخته می‌شود و مخابرات ۲۰‌درصد از درآمد را از آن خود می‌کند.

نکته جالب این است که هزینه تماس با این خط‌ها به صورت دقیق و شفاف مشخص نیست و مخابرات می‌گوید که هزینه هر دقیقه مکالمه با این خط‌ها بین ۵ تا ۱۰۰۰ تومان متغیر است. بنا به اعلام مخابرات تعرفه خط‌های هوشمند براساس فاکتورهای متفاوت و خدماتی که مستاجر ارایه می‌دهد، تعیین می‌شود و نمی‌توان رقم دقیقی به‌عنوان تعرفه این خطوط مشخص کرد.

البته خوب است بدانید که علاوه بر تعرفه خطوط هوشمند، تعرفه مکالمه با خطوط عادی هم به پای تماس‌گیرنده محاسبه می‌شود.

مستاجران خط‌های هوشمند برخلاف قانون درباره هزینه تماس با این خطوط هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی نمی‌کنند و نهادهای نظارتی هم کمتر وارد پرونده این تخلف شده‌اند.

کسب درآمد با وقت‌کشی

با یکی از این خطوط تماس می‌گیریم و درباره پراید ۱۳۱ صفر می‌پرسیم که با قیمت ۱۸‌میلیون تومان آگهی شده است. خط بشدت مشغول است و پس از مدتی تلاش که موفق به برقراری تماس می‌شویم، صدای ضبط‌شده‌ای اعلام می‌کند که نفر بیست‌ویکم هستیم و باید پشت خط منتظر بمانیم و پخش موزیک! بالاخره پس از چند دقیقه انتظار خانمی که خود را اپراتور شرکت معرفی می‌کند، توضیحاتی درباره خودروهای صفر و آپشن‌هایش می‌دهد؛ آپشن‌ها روکش صندلی، قفل فرمان، دزدگیر و یک جفت لاستیک نو است.

اپراتور که تلاش می‌کند با توضیحات اضافه زمان بیشتری برای مکالمه با افراد پشت خط تلف کند، گه‌گدار به بهانه جواب‌دادن به خطوط دیگر تماس‌گیرنده را منتظر نگه می‌دارد و در انتها با گرفتن شماره موبایل افراد به آنها می‌گوید که شرایط پرداخت پول، شماره حساب و نحوه تحویل پرایدها را به صورت پیامکی اعلام می‌کنند.

آگهی‌های مشابه نیز با اتلاف زمان تلاش می‌کنند درآمد حاصل از مکالمه با خطوط هوشمند را به جیب بزنند و درواقع هیچ پرایدی برای فروش وجود ندارد.

خیریه خودرو؟!

«مردم نباید به آگهی فروش خودروهای صفر زیر قیمت بازار و کارخانه اعتماد کنند.» این موضوعی است که سعید موتمنی، رئیس اتحادیه فروشندگان خودرو، اعلام می‌کند. او این دسته از تبلیغات فریبنده را سابقه‌دار می‌داند و به «شهروند» می‌گوید:   بارها گفته‌ایم که مردم فریب این دسته از آگهی‌های فروش خودرو با زیر قیمت بازار را نخورند.

او ادامه می‌دهد: در برخی سایت‎ها تبلیغات قابل تاملی درباره فروش خودرو منتشر می‌شود اما باید پرسید زمانی که خودرویی وارد بازار نشده است، چطور این افراد مدعی فروش تعداد زیادی  پراید آن هم با قیمت پایین‌تر از کارخانه هستند؟ یعنی عده‌ای پیدا شده‌اند که به صورت خیریه خودرو می‌فروشند؟

این فعال بازار خودرو در ادامه توضیح می‌دهد: بسیاری از این منتشرکنندگان آگهی خودروهای‌شان را به صورت پیش‌فروش می‌فروشند که درواقع همان شرکت‌های غیرمجاز و کلاهبردار پیش‌فروش خودرو هستند. (منبع:شهروند )

رئیس اداره اجتماعی پلیس فتا ناجا از افزایش کلاهبرداری با درج آگهی دروغین بر روی سایت‌های دیوار و شیپور خبرداد.

سرهنگ رامین پاشایی درباره تخلفات و درج آگهی‌های کلاهبردارانه‌ که بر بستر دیوار و شیپور منتشر می شود، اظهار کرد: متاسفانه مسئولان این سایت نظارت دقیق و مناسبی بر آگهی‌هایی که روی سایت خود قرار می‌گیرد، ندارند.

وی افزود: مردم باید پلیس خود باشند و هنگام مراجعه به سایت دیوار و نمونه‌های مشابه آن به‌ راحتی اعتماد نکرده و مراقبت‌های احتیاطی و امنیتی لازم را در نظر بگیرند.

این مقام انتظامی ادامه داد: شهروندان پس از انتخاب کالا یا خدمات در سایت‌های واسطه گر اینترنتی و قبل از هرگونه واریز وجهی، از کم و کیف خدمات یا کالا و نیز هویت فروشنده مطلع گشته و از واریز هرگونه وجهی حتی مبالغ کم به عنوان بیعانه خودداری کنند.

سرهنگ پاشایی، آگهی کردن خودرو با قیمت پایین‌تر از بازار، مراجعه کلاهبرداران به سایت‌های دیوار و شیپور، تماس با کسانی که قصد فروش اجناس به صورت عمده را دارند، فروش اجناس دزدی بر بستر دیوار که می‌تواند باعث بروز مشکلات قضائی و نیز شبهه‌های شرعی بسیاری برای افراد شوند و نیز انتشار آگهی با عنوان درخواست مشارکت در شرکت سرمایه‌گذاری معتبر را از جمله کلاهبرداری های انجام شده در این سایت ها برشمرد.

وی به شهروندان توصیه کرد: مراقب آگهی‌های فروش کالا بر روی سایت های شیپور و دیوار و... و نیز در خواست های واریز آنلاین وجه باشند البته به محض واریز وجه، آگهی‌کننده کلاهبردار دیگر پاسخگوی تماس‌های خریدار نخواهد بود.

به گزارش پایگاه خبری پلیس، رئیس اداره اجتماعی پلیس فتا ناجا در پایان از شهروندان خواست در صورت اطلاع از هرگونه فعالیت مجرمانه در فضای مجازی مراتب را از طریق نشانی پلیس فتا به آدرس www.cyberpolice.ir بخش مرکز فوریت‌های سایبری لینک ثبت گزارش‌های مردم اعلام کنند.

فرمانده یگان حفاظت سازمان میراث‌فرهنگی گفت: آگهی‌های فروش نسخ خطی در فضای مجازی وجاهت قانونی ندارد و عملی مجرمانه است.

به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سرتیپ دوم پاسدار امیر رحمت الهی با اشاره به انتشار مطلبی با عنوان «حراج نسخ خطی»، ضمن قدردانی از دوستداران میراث‌فرهنگی و اهالی رسانه در انتقال سیاست‌های راهبردی یگان حفاظت و سازمان میراث‌فرهنگی اظهار داشت: آگاهی‌بخشی به جامعه در راستای همگانی ساختن حفاظت از میراث‌فرهنگی و استفاده از ظرفیت‌های اجتماعی در امر حفاظت از اهدافی به شماری می‌آید که با همکاری اصحاب رسانه خوشبختانه محقق شده است.

فرمانده یگان حفاظت میراث‌فرهنگی، در خصوص حراج نسخ خطی گفت: یک منطق حقوقی با این مضمون وجود دارد، کسی که ادعایی می‌کند باید شاهد بیاورد و ثابت کند. در خبر منتشرشده به آگهی‌هایی در فضای مجازی اشاره شده که نسخ خطی با مشخصات، ارقام و مبالغ معین به فروش می‌رسد، در وهله اول انتشار چنین آگهی‌هایی وصف مجرمانه داشته و قابل‌تعقیب است.

رحمت‌اللهی اضافه کرد: انگیزه این اشخاص تطمیع افراد ساده‌اندیش، طمع‌کار و مصداق جرم کلاه‌برداری  است. چطور می‌توان به صرف این‌که آگهی‌هایی منتشر می‌شود این موضوع را قطعی تلقی کرد. ما این‌گونه موضوعات را از طریق شکایت در مراجع قضایی پیگیری می‌کنیم.

وی افزود: ۲۰۰ سایت غیرقانونی تبلیغ آثار فرهنگی تاریخی که اقداماتشان مصداق ارتکاب جرم علیه میراث‌فرهنگی بوده است شناسایی شدند و از این تعداد ۱۱۶ سایت فیلتر شدند، و در موارد مشابه پرونده‌هایی در مراجع قضایی مطرح است.

رحمت‌اللهی اضافه کرد: افرادی که چنین اخباری را منتشر می‌کند و ادعا دارند که مواریث فرهنگی تاریخی تاراج می‌شود یا باید مستنداتی دال بر سرقت کتب و نسخ خطی از اماکن تحت پوشش حفاظتی داشته باشند که چنین موضوعی به‌هیچ‌عنوان واقعیت نداشته چراکه اموال تاریخی با بهترین شیوه‌های امنیتی و حفاظتی، نگهداری می‌شود و حتی یک پرونده مربوط به سرقت آثار  در حال حاضر در کشور وجود ندارد، در فرض بعدی باید افرادی قصد خروج این اموال تاریخی و نسخ خطی را به‌صورت غیرقانونی داشته باشند که توسط نیروی انتظامی دستگیر و در صورت چنین مواردی علی‌الاصول در رسیدگی به پرونده‌ها، مراجع قضایی نظر کارشناسی سازمان میراث‌فرهنگی را درخواست می‌کنند که تاکنون چنین پرونده‌هایی مطرح نبوده است.

 وی افزود: اینکه برابر اظهارنظر برخی از کارشناسان محترم در خبر مورداشاره چنین اقداماتی پیش از انقلاب و یا پس از انقلاب به وقوع پیوسته را نفی نمی‌کنم ولی این‌که در حال حاضر  این امر به‌عنوان اقدامی شایع وجود داشته باشد به‌صورت منطقی قابل‌پذیرش نیست و در صورت وجود مستنداتی در این خصوص یگان حفاظت آمادگی پیگیری این‌گونه جرائم را از طریق اینترپل (پلیس بین‌الملل) دارد.

فرمانده یگان حفاظت در پایان خاطرنشان کرد: آگهی‌هایی که توسط برخی افراد برای فروش و تبلیغ آثار تاریخی منتشر می‌شود، به‌هیچ‌عنوان وجاهت قانونی نداشته، عمل آن‌ها مجرمانه و انگیزه این افراد بی‌تردید کلاه‌برداری است.

آگهی هم‌خانه فارغ از جنسیت، پیش‌تر در دیوار خیابان‌ها و پل‌ها قابل مشاهده بود اما با گسترش فضای مجازی، اکنون به سایت‌ها رسیده است.

همباشی سیاه که بیشتر در جامعه ما تحت عنوان ازدواج سفید که ترجمه نادرست white mariage است، شناخته می‌شود، به عقیده برخی کارشناسان ابتدا بین سیاه‌پوستان به دلیل فرصت و امکان پایین ازدواج، رواج داشته است.

در ایران پیش از انقلاب نیز این‌گونه همباشی نامشروع و غیرقانونی وجود داشته است اما چند سالی است با پدیده نفوذ فرهنگی و تلاش غرب برای زدودن فرهنگ ملی و دینی در ایران، بیشتر دیده می‌شود.

آگهی‌های درخواست هم‌خانه فارغ از جنسیت، پیشتر در دیوار خیابان‌ها و روی پل‌ها به چشم می‌خورد، اما با پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات، آگهی جستجوی هم‌خانه اکنون به سایت‌ها راه یافته است! آگهی‌هایی که با انتشار عکس و شماره تلفن تقاضای هم‌خانه‌ای دارند که یا جنس مخالف باشد یا تفاوتی نمی‌کند چه جنسیتی داشته باشد!

این آگهی‌ها در حالی در بازه زمان کوتاه در یک سایت منتشر شده که این سایت مدعی است درخواست هم‌خانه از جنس مخالف ممنوع است!

لطفاً مسئولان حواسشان به سایت‌های تسهیل‌ کننده هم‌باشی‌های سیاه باشد!

زنگ تلفن به صدا در می‌آید و آن سوی خط زن جوانی نشانی فروشگاه را می‌‌پرسد تا برای خرید لپ‌تاپ به آنجا برود. صاحب مغازه نمی‌داند مشتری که قرار است برای خرید به فروشگاهش بیاید چگونه طعمه‌هایش را با چرب زبانی و عشوه‌گری فریب می‌دهد و پول میلیونی به جیب می‌زند.

این زن 30 ساله که دوبار به دلیل جعل و کلاهبرداری توسط پلیس دستگیر و یک بار نیز به زندان رفته در بازجویی‌ها به چندین کلاهبرداری از مردان ساده لوح اعتراف کرده و گفته است به بهانه دوستی وجلب اعتماد آن‌ها در همان ساعات ابتدایی آشنایی دست به سرقت زده‌است. مردان جوانی که فریب این زن شیاد را خورده بودند ،‌ادعا می‌کنند که خام حرف‌های او شده و ناخواسته به وعده‌های دروغین وی اطمینان کرده‌اند.
از این دست کلاهبرداری‌ها کم نمی‌بینید، افراد سودجو با هر شگردی سعی دارند با ساده‌ترین راه و البته روشی غیر قانونی به اهداف خود برسند و گاهی برخی تبهکاران برای اجرای نقشه‌های‌شان دست به جنایت بزرگی می‌زنند؛ به عنوان مثال چند سال پیش قتل خلبان یکی از شرکت‌‌‌‌‌های معروف کشور و همسرش در منطقه پونک چند مدتی در جراید و نشریات تیتر یک صفحات حوادث بود، این خلبان قربانی تراژدی غم انگیزی شده بود که برای همه دردناک بود.
وی قصد فروش خودروی سوناتایش را از طریق آگهی یکی از روزنامه‌ها داشت و از همان طریق مرد ناشناسی برای خریدن خودرویش به پارکینگ خانه وی رفت و پس از بررسی خودرو با تعارف خلبان به آپارتمانش رفت؛ در حالی که قولنامه تنظیم می‌کردند وی اسلحه‌ای از زیر لباسش بیرون آورد و با تهدید دست و پای وی و همسرش را بست سپس به طرز بسیار هولناکی آنان را به قتل رساند و بعد از برداشتن خودرو از آنجا گریخت ولی فقط چند روز فراری بود و پلیس او را دستگیر کرد.
آگهی‌هایی که برای فروش می‌دهید یا قصد دارید از آن‌ها استفاده کنید،‌ همیشه موفقیت آمیز نیستند؛ چراکه تعدادی از تبهکاران و کلاهبرداران منتظر تماس کوچکی هستند تا طعمه خود را فریب بدهند. اگر کمی غفلت کنید، اتفاق ناگواری برای‌تان می‌افتد البته باید به این نکته اشاره کرد که در دنیای مدرن انتشار آگهی در رسانه‌ها، یکی از سریع‌ترین روش‌های جذب مشتری است که باید نگاه کارشناسانه و علمی به آن داشت و ساز و کارهای مناسبی را در آن دید. مجرمان با آگاهی از خلاهایی که وجود دارد، به راحتی گاهی در نقش آگهی‌دهنده و گاهی در نقش مشتری، آگهی‌ها به کمین‌های تبهکارانه می‌نشینند که جنایت، سرقت و کلاهبرداری‌هایی با سوءاستفاده از همین آگهی‌ها رخ می دهد.
در حالی که اگر همین آگهی‌ها از سوی سازمان‌های مورد تایید در اختیار روزنامه‌ها یا شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های خرید و فروش قرار گیرد و با این روش درست انتشار یابد، می‌تواند یکی از مثبت‌ترین روش‌های خرید و فروش املاک و وسایل نقلیه باشد. این در حالی است که با ساز و کاری مناسب، می‌توان با همین روش نه‌تنها به خرید و فروش سرعت بخشید بلکه به قیمت دلخواه آن را فروخت. جالب اینکه در گشت و گذاری بین آگهی‌ها متوجه می‌شویم که نمایشگاه‌دارهای اتومبیل و بنگاه‌های مسکن نیز از این روش برای فروش سریع خودرو یا خانه مشتری‌های‌شان استفاده می‌کنند که این خود می‌تواند یکی از روش‌های جلوگیری از جرایم اینچنینی باشد. اما چرا مردم با وجود آگاهی داشتن از خطرات در کمین، دست به چنین ترفندی می زنند؟

سناریوهای کلاهبرداری در پوشش آگهی
سرهنگ کارآگاه محمدرضا ذاکر استقامتی، معاون مبارزه با جعل و کلاهبرداری پلیس آگاهی تهران در این‌باره به ما می‌گوید:« برخی مردم برای فروش اموال خود مانند خودرو، موتورسیکلت، خانه و حتی اثاثیه دست دوم از انتشار آگهی در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های گوناگون استفاده می‌کنند؛چرا که با کمترین هزینه، یک مزایده خارج از تشریفات برگزار می کنند و این مزایده بدون مجوز و تشریفات قانونی است و می‌توان با پرداخت پنج تا 20 هزار تومان یک مزایده در سطح محلی، منطقه‌ای یا ملی برگزار کرد.
از نظر پلیس متاسفانه بسیاری از آگهی‌دهندگان اطلاعی از قواعد و قوانین خرید و فروش ندارند و با استفاده از یک قولنامه که اصالت خریدار یا فروشنده مشخص نیست، کاری انجام می‌دهند که شاید مورد آسیب قرار بگیرند. شاید یک کلاهبردار یا دزد با استفاده از خودروی پارک شده‌ای که در یک پارکینگ است، در روزنامه یا اپلیکیشن‌ها آگهی بدهد و با الفاظی همچون «فروش فوری» یا «زیر قیمت» خریدار را به خود جلب کند و با داشتن یک سوییچ، خودرو را بفروشد و دست آخر خریدار متوجه شود که خودرویی که خریده متعلق به فروشنده نبوده و سرش کلاه رفته است».
استقامتی در ادامه می‌افزاید:« پرونده‌های بسیاری هم‌اکنون در پلیس آگاهی در دست بررسی است که شاکی‌ها تحت عنوان خریدار یا فروشنده، فریب آگهی‌ها را خورده‌اند و با اعتماد و اطمینان بی‌جا متضرر شده‌ و با تنظیم قولنامه‌ای که هیچ اصالتی ندارد، بی‌تدبیرانه در دام کلاهبرداران گرفتار می‌شوند.
در خرید و فروش‌هایی که در آگهی‌ها درج می‌شود، سه احتمال وجود دارد؛ خریدار و فروشنده بدون هیچ مشکلی با هم معامله می‌کنند یا خریدار مجرمی است که به دنبال موقعیتی است که نقشه‌اش را به اجرا بگذارد یا فروشنده در نقش کلاهبردار یا دزد ظاهر می‌شود.
گاهی اوقات مردم در خانه شان را برای بزهکاران باز می‌کنند و آنان را تحت عنوان خریدار و فروشنده به خانه خود راه می‌دهند و با صداقت بی‌تدبیرانه هزینه گزافی را به خاطر آن می‌پردازند و چه بسا اموال‌شان به سرقت می‌رود یا به ناموس آنان تعرض می‌شود و در بدترین وضعیت به قتل می‌رسند. بهترین راهکار برای پیشگیری از این دست جرایم مراجعه خریداران و فروشندگان به مراکز و دفاتر معتبر و پروانه کسب‌دار است که اطلاعات کاملی از قوانین و حتی خلاهای قانونی دارند و قولنامه های قانونی تنظیم می‌کنند. البته بازارهای خودرو که کارشناسان خبره‌ای نیز دارند، بهترین محل برای خرید و فروش خودرو هستند».

خلاهای قانونی و عدم نظارت بر آگهی‌ها
سرهنگ استقامتی درباره خلاهای قانونی و عدم نظارت بر آگهی‌ها چنین می‌گوید:«معامله‌هایی که بر پایه آگهی‌های بی‌نام و نشان یا اغواکننده در برخی روزنامه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌ها منتشر می شود، بستر را برای جرم و جنایت فراهم می‌کند و بسیاری از افراد بدون داشتن اطلاعات و عدم آگاهی فریب خورده و هزینه‌های گزافی در این باره متحمل می شوند. برخی آگهی‌دهندگان برای پایین آوردن هزینه‌های‌شان و پرداخت نکردن مالیات و نپرداختن کمیسیون از مراجعه به مراکز خرید و فروش خودرو، نمایشگاه‌ها و بنگاه‌های املاک خودداری می‌کنند و اطلاعی از این موضوع ندارند که خریداران بی‌نام و نشان شاید قابلیت ردیابی و مورد تعقیب قرار گرفتن، نداشته باشند».

این کارآگاه می‌افزاید:« در حال حاضر برای پیشگیری از سرقت، کلاهبرداری و سایر جرایم از طریق آگهی روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها احساس می‌شود که باید دایره بازرسی و نظارتی در سازمان نیازمندی‌ها تشکیل شود تا اصالت آگهی‌دهندگان را تایید کنند تا در صورت نیاز بتوان مشخصات آنان را به دست آورد و پلیس نیز با آگاه سازی مردم می‌تواند نقش تاثیرگذارتری داشته باشد البته باید یادآور شد توصیه‌های بسیاری در این زمینه ارائه شده است ولی گاهی شاهد هستیم طعمه‌های کلاهبرداران و دزدان با اطلاع از توصیه‌های پلیسی باز دست به این کار زده‌اند».

چرا حاضر به ریسک هستیم؟
این گزارش بهانه‌ای شد تا با برخی آگهی‌دهندگان که قصد فروش خانه،خودرو و تلفن همراه داشتند تماس بگیریم و سوالاتی از آنان بپرسیم که خودشان نیز از جواب آن باخبر بودند. تعدادی از این افراد می‌دانستند خطراتی همچون کلاهبرداری و سرقت در انتظارشان است ولی باز هم تن به نقشه‌هایی می‌دهند که نتیجه آن را از پیش می‌دانستند.
محمد منصوری که قصد فروش خودروی پرشیا دارد در پاسخ به این سوال ما که آیا می‌تواند به مشتری‌هایی که برای بازدید خودرویش به مقابل خانه‌اش می‌آیند، اعتماد کند یا خیر، می‌گوید:« از طریق آگهی می‌توانم خودروام را بالاتر از نمایشگاه بفروشم و کمیسیونی هم به نمایشگاه نمی‌دهم ولی به نظر خودم امکان هر گونه اشتباه و خطری هم وجود دارد ولی با اخباری که در سایت‌های و گروه‌های تلگرامی و حتی صفحات حوادث می‌‌خوانم، شاید روش دیگری برای فروش ماشین یا چیزهای دیگر در پیش بگیرم».
هوشنگ کثیری که می‌خواهد پژو 206 خود را بفروشد، بیان می‌کند:« خودروام را به نمایشگاه بردم، قیمت پایین‌تری نسبت به بازار روی آن گذاشتند و کمیسیون بیشتری برای فروش آن خواستند چون پول لازم داشتم و می‌خواستم خودروام را به قیمت بالاتری بفروشم، آن را توی سایت ... آگهی کردم ولی از خطرات احتمالی آن بی‌اطلاع بودم. اگر مراکز تخصصی برای فروش خودرو راه اندازی شود، شاید دیگر نیازی به آگهی دادن نباشد».
جعفر نیازی، فروشنده تلفن همراه نیز با اشاره به استفاده مناسب از آگهی‌ها چنین می‌گوید:« بعضی از مغازه‌دارها قیمت درست و حسابی روی جنس آدم نمی‌گذارند، به همین ‌دلیل چاره‌ای نیست توی این سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها آگهی فروش بدهیم تا دستکم جنس‌مان را به قیمت مناسب‌تر بفروشیم. البته این را هم بگویم زمان فروش گوشی بیشتر مواقع چندین نفر از دوستانم نیز حضور دارند، ولی از نظر دیگر خطرناک است که شاید خریدار دزد یا کلاهبردار باشد.

شبکه‌های مجازی و اپلیکیشن‌ها فرصت جدیدی برای تبهکاران
دکتر جواد محسنی، جرم شناس و کارشناس آسیب‌های اجتماعی نیز بیان می‌کند:« دنیای امروزی، دنیای رسانه و اطلاعات است. بی‌شک کسی برای معرفی خود و کارهایش از رسانه استفاده می کند؛ بنابر این تبلیغات و استفاده از این امکانات بسیار طبیعی است ولی بعضی اشخاص از امکانات سوء استفاده می‌کنند و به دنبال بزهکاری هستند. در حال حاضر مجرمان که برای به دست آوردن هدف‌شان با برخورد پلیس و دستگاه قضایی روبه‌رو می‌شوند، به دنبال فرصت‌های جدیدی هستند که قابل پیشگیری و ردیابی نیست. از سویی برخی مردم برای اینکه هزینه اضافی پرداخت نکنند و مستقیم با خریدار یا فروشنده ارتباط برقرار کنند، به آگهی و نیازمندی‌ها مراجعه می‌کنند. هم اکنون مراکز خرید و فروش خودروها با حضور کارشناسان و پلیس راه اندازی شده است که خدمات خوبی به مردم ارائه می‌کنند و استفاده از این امکانات از بروز حجم بسیاری از جرایم جلوگیری می‌کند و میزان آگاهی مردم نیز در بروز یا پیشگیری از جرایم بسیار تاثیرگذار است».

اشتیاق برای به دست آوردن پول بیشتر
دکتر علیرضا قاسمی، جامعه شناس، سه عامل را زمینه ساز خسارت‌های مالی و جانی در آگهی‌ها می‌داند و اظهار می‌کند:« ساده اندیشی مردم، عدم آگاهی و اطلاع و پرداخت نکردن هزینه‌های جانبی منجر به بروز این گونه حوادث است. برخی از مردم از خطراتی همچون سرقت، کلاهبرداری یا جنایتی که در پشت برخی آگهی‌ها وجود دارد، بی‌خبر هستند. در حال حاضر که مادی‌گرایی در جامعه اهمیت پیدا کرده و معنویات رنگ باخته است، برخی افراد به دنبال سود بیشتر هستند و به خاطر پول حاضرند ریسک کنند.
شاید بعضی‌ها فکر کنند اگر به بنگاه مسکن یا نمایشگاه اتومبیل بروند، سرشان کلاه برود و حاضر هستند با ریسک بسیار بالاتری پول بیشتری به دست بیاورند و با نا آگاهی و ساده‌اندیشی خود را به خطر بیندازند که پیشنهاد می‌شود به تغییرات و تحولاتی که در جامعه رخ می‌دهد، دقت بیشتری داشته باشند و به جای طمع بیشتر، معقولانه فکر کنند».
در این گزارش به برخی خلاها اشاره شد و هدف انکار تاثیر مثبت تبلیغات و آگهی ها نیست بلکه هوشیاری مردم و نظارت سازمان ها و نهادهای ذی‌ربط است.قانون

"قبل‌ترها رسم بود آموزشگاه‌های آرایشگری زنانه و مردانه، برای آموزش و تمرین هنرجوها، مدل رایگان می‌پذیرفتند. این مدل‌ها که عموماً برای کوتاهی مو مراجعه می‌کردند، بالطبع اگر یک طرف موی‌شان کمی کج می‌شد یا مدل مربوطه، آنجور که دلشان می‌خواست درنمی‌آمد، حق اعتراضی نداشتند چراکه از قبل پذیرفته بودند با توجه به رایگان بودن خدمت ارائه شده، در قبال کم و کاستی‌های پیش آمده هم معترض نباشند."

ایران در ادامه نوشت: پیدا کردن مدل البته همیشه هم راحت نبود. این آموزشگاه‌ها معمولاً با چسباندن آگهی در منطقه، به جذب مدل رایگان اقدام می‌کردند. هنرجوها هم ملزم بودند برای امتحان پایان دوره، برای خودشان مدل بیاورند. این مدل‌ها معمولاً از میان افراد خانواده و دوستان هنرجو بودند که با خواهش و التماس او حاضر می‌شدند زیردست آرایشگر تازه‌آموز بنشینند و دلشان را به دریا بزنند و به خیال خودشان امیدوار باشند که چون امتحان نهایی است، حتماً هنرجو تمام تلاشش را می‌کند که نتیجه، خوب از کار درآید. این روال کماکان سال‌هاست ادامه دارد. این روزها اما دامنه جذب مدل رایگان با توجه به افزایش تنوع خدمات ارائه شده بیشتر شده است. کافی است سری به یکی از معروف‌ترین سایت‌های آگهی بزنید تا متوجه شوید شما هم یک مدل بالقوه هستید.

نیاز به مدل رایگان حالا دامنه‌اش به خدماتی همچون کاشت ناخن، هاشور ابرو، خدمات پاکسازی پوست و انواع دیگر خدمات آرایشی هم رسیده است. بعضی از این موارد اما کمی غیرمعمول‌تر به نظر می‌رسد. مثل این یکی: «ماساژ رایگان!» با دیدن آگهی، آدم اول کمی تعجب می‌کند و بعد شاید خنده‌اش بگیرد و گمان کند آگهی‌دهنده قصد شوخی داشته است.

اگر با شماره‌ای که در آگهی درج شده، تماس بگیرید اما متوجه می‌شوید که هیچ شوخی‌ای در کار نیست. یک آقای کاملاً مؤدب آن سوی خط جواب می‌دهد و قبل از شروع مکالمه یادآور می‌شود که ماساژ فقط مخصوص آقایان است. قضیه هنوز عجیب است. چرا باید کسی دیگران را رایگان ماساژ دهد درحالی که می‌تواند پول زیادی از ارائه این نوع خدمت به جیب بزند. به هر حال ماساژدرمانی کار ارزانی نیست. آقای جوان آن طرف خط  توضیح می‌دهد که به تازگی آموزش ماساژ دیده و حالا برای اینکه دستش راه بیفتد، آگهی جذب مدل رایگان داده است. البته با اینکه هر روز چند تماس با او گرفته می‌شود، اما هنوز نتوانسته برای کارش مدل مناسبی پیدا کند. به گفته او، بیشتر تماس گیرندگان مزاحم تلفنی هستند و حرف‌های نامربوط می‌گویند اما به هرحال امیدوار است بتواند مدل جذب کند و دستش راه بیفتد.

او می‌گوید: «در حالت عادی برای ارائه این نوع ماساژ که جنبه درمانی هم دارد، حداقل ۷۰ هزار تومان برای نیم ساعت دریافت می‌کنند. خیلی دلشان هم بخواهد!»

آگهی جذب مدل تتو هم از جمله آگهی‌هایی است که جلب توجه می‌کند. انواع تتو آن هم رایگان! آگهی دهنده کاملاً به کار خود اطمینان دارد. دوره آموزشی‌اش را در ترکیه دیده و ابزار کار را هم از همان جا تهیه کرده است. او هم می‌خواهد دستش راه بیفتد. البته آنجور که می‌گوید، کارش هیچ کم و کاستی ندارد، فقط دستش هنوز کمی کند است. برای همین هم آگهی جذب مدل رایگان داده و فکر می‌کند این خیلی هم برای کسی که می‌خواهد تتو بزند، خوب و به صرفه است چون در حالت عادی برای یک طرح کوچک باید حدود ۳۰۰ هزار تومان هزینه کند.

اگر فکر می‌کنید جذب مدل رایگان فقط در محدوده خدمات آرایشی و درمانی است، اشتباه می‌کنید. حتماً در فضای مجازی صفحات تبلیغاتی را دیده‌اید که مربوط به مزون‌های لباس و فروشگاه‌های پوشاک هستند. صاحبان این مشاغل برای معرفی کالاهای خود، معمولاً از عکس‌های تبلیغاتی استفاده می‌کنند و طبعاً برای تهیه این تصاویر به مدل نیاز دارند. مدلینگ گرچه در ایران برای عده کمی، حرفه به شمار می‌رود اما علاقه‌مندان زیادی دارد. علاقه‌مندانی که گاهی حتی حاضرند بدون اینکه دستمزدی دریافت کنند، با مزون داران همکاری کنند. همین علاقه هم سبب شده تا برخی‌ها آگهی جذب مدل رایگان لباس دهند. چه چیز نصیب مدل می‌شود؟ یکی از آگهی دهندگان در این باره این‌طور توضیح می‌دهد: «مدل‌ها خودشان دوست دارند بیایند تا ازشان عکاسی شود. ما هم سختگیری خاصی در رابطه با ظاهر نداریم. به هرحال وقتی دستمزدی نمی‌دهیم، زیاد هم سخت نمی‌گیریم چون می‌دانید که اگر کسی واقعاً بخواهد مدل باشد، شرایط فیزیکی خاصی باید داشته باشد. ماهم شرایطی داریم اما خیلی سختگیرانه نیست. مثلاً شرط قد، آنقدرها برایمان مهم نیست چون فقط هم فتومدلینگ داریم. البته اینجور هم نیست که هیچ دستمزدی ندهیم اما دستمزد مالی نمی‌دهیم. معمولاً از اجناس خودمان به مدل می‌دهیم. یکی از لباس‌هایی که پوشیده.»

مدل‌های رایگان حالا می‌توانند در انواع و اقسام خدمات جذب شوند. یک جورهایی می‌شود گفت معامله برد- برد است. البته اگر دامنه ارائه خدمات به مواردی چون کوتاهی و رنگ مو محدود شود، مشکل غیرقابل جبرانی پیش نمی‌آید اما در مواردی همچون ماساژ، تتو و ارائه خدمات پوستی، شاید قضیه چندان هم ختم به خیر نشود.

در میان آگهی‌های جذب مدل، آگهی‌های ماساژ رایگان تعدادشان از بقیه بیشتر است و به جهت ارتباط با حوزه درمان، البته دارای حساسیت بیشتری هم هستند.

ممکن است کسی آگهی را ببیند و با خودش فکر کند: «خب چه اشکالی دارد؟! ماساژ رایگان می‌گیرم و کار یک نفر را هم راه می‌اندازم.» قبل از این فکرها اما بهتر است گفته‌های سید مهدی سجادی، رئیس اتحادیه گرمابه‌داران، سونا و ماساژ تهران را در این باره بخوانید. او که خود، فیزیوتراپ و مؤسس دوره‌های آموزشی ماساژدرمانی است در گفت‌وگو با «ایران» می‌گوید: «چنین ادعایی دروغ محض است. اگر کسی می‌آید و می‌گوید آموزش ماساژ دیده‌ام و می‌خواهم مدل بگیرم که دستم راه بیفتد، بدانید دارد دروغ می‌گوید. دوره‌های آموزشی ماساژ از سوی سازمان فنی و حرفه‌ای و زیر نظر اتحادیه ما برگزار می‌شود و «ماسور» در این کلاس‌ها آموزش آناتومی بدن و فیزیولوژی را فرا می‌گیرد و به اندازه کافی هم  زیرنظر مربی تمرین می‌کند تا دستش مهارت پیدا کند. این مسأله در بحث درمانی خیلی اهمیت دارد چراکه اگر درست و اصولی انجام نشود، به حادتر شدن مشکل بیمار می‌انجامد. مثلاً کسی که کمردرد دارد، اگر ماساژ درست نگیرد، وضعیتش حاد می‌شود و آسیب بیشتری می‌بیند.»

سجادی این‌طور ادامه می‌دهد: «ماسورها در کلاس‌ها، آموزش کافی را می‌بینند و وقتی به آنها مدرک پایان دوره داده می‌شود، آماده کار هستند و هیچ لزومی ندارد دوباره با مدل رایگان تمرین کنند. متأسفانه معلوم نیست این آگهی‌ها با چه نیت‌هایی در سایت‌های تبلیغاتی درج می‌شوند. من خودم بارها نسبت به چنین آگهی‌هایی هشدار داده‌ام. چرا باید در سایت‌های تبلیغاتی با این حجم بازدیدکننده، چنین آگهی‌هایی درج شود؟! این‌ها آگهی می‌دهند که یا به منزل شخص بروند یا در مکان خودشان، ماساژ درمانی انجام دهند. وقتی هویت مجاز بودن آنها ثابت نشده، چطور می‌توان مطمئن بود که اتفاق‌های ناخوشایندی پیش نیاید؟! یا اینکه اگر خدای ناکرده، مشکلی پیش آمد، به کجا باید شکایت کرد؟! متأسفانه درحال حاضر هم با وجود فعالیت زیاد مراکز ماساژدرمانی، حدود ۹۰ درصدشان بدون مجوز درحال ارائه خدمات هستند. ما بارها خواسته‌ایم برای گرفتن مجوز به اتحادیه مراجعه کنند اما تعداد مراجعان کم است.»

فرقی نمی‌کند کجا به یکی از این آگهی‌ها برخورد کنید؛ مهم این است که هر چیزی را راحت باور نکنیم. به قول قدیمی‌ها، هیچ چیز ارزانی بی‌علت نمی‌شود. حالا می‌خواهد کالایی اساسی باشد یا خدماتی ظاهراً لوکس مثل ماساژ.

اسکان رایگان خانم برای انجام امور جزئی و کارهای منزل؛ آگهی هایی که از اسکان رایگان به پیشنهاد استخدام و جذب و حتی ازدواج هم می رسد. اگرچه اکثر آگهی دهندگان هدفشان را یافتن یک هم زبان و هم صحبت اعلام می کنند اما در پس آن می گویند که در صورت تمایل طرف مقابل می‌توانند از زندگی لذت ببرند و رابطه جنسی و در نهایت ازدواج را تجربه کنند.

این روزها همزمان با گسترش فضای مجازی دسترسی به همه خدمات و امکانات به سادگی آب خوردن فراهم شده است به طوری که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را می‌توانید به عنوان نیازمندی در فضای مجازی و حتی در و دیوار شهر مطرح کنید که البته از این راه به چشم برهم زدنی به خواسته خود دست می‌یابید.

اخیرا در برخی از پربازدیدترین سایت‌های نیازمندی مجازی تبلیغاتی خیره کننده مبنی بر «اسکان رایگان خانم» به چشم می‌خورد که در زیر مجموعه آگهی‌های خیریه و داوطلبانه قرار گرفته است؛ براین اساس آگهی دهنده شرایط و نیازهای خود را به صورت جزئی اعلام می‌کند و از مخاطب می‌خواهد برای کسب اطلاعات بیشتر به آگهی دهنده، پیام تلگرامی ارسال کند.

امیر یکی از آگهی‌دهندگان به این سایت نیازمندی در تبلیغ خود نوشته: «خانم مجرد، صادق و امین، بی حاشیه، برای تحویل یک واحد آپارتمان نقلی و مستقل در ازای نظافت بسیار اندک و جزئی نیازمندم، تمامی لوازم رفاهی اما مختصر داخل واحد موجود است، لازم به ذکر است که وقت شما برای اشتغال، تحصیل آزاد است، نزدیک بودن تمامی امکانات رفاهی از قبیل مترو وبی آر تی به آپارتمان فوق، تماس تلفنی و تلگرام پاسخگو هستم».

خبرنگار آنا برای کسب اطلاعات بیشتر و در پوشش یک متقاضی با «امیر» تماس می‌گیرد که آگهی‌دهنده در پاسخ می‌گوید: صرفا می‌خواهم کسی در منزل باشد، زیرا من راننده آژانس هستم و از صبح تا غروب را بیرون از خانه سپری می‌کنم، فقط می‌خواهم کسی از خانه و زندگی‌ام مراقبت کند.

گواهی عدم اعتیاد و سوء پیشینه بیاورید

محمد که در منطقه پیروزی تهران سکونت دارد، نیز در این سایت نیازمندی خود را اعلام کرده و نوشته است: «به یک خانم دانشجو برای اسکان رایگان نیازمندیم»، او در پاسخ به شرایط سکونت در خانه‌اش می‌گوید: شرایط خاصی ندارم فقط باید گواهی عدم سوء پیشینه و اعتیاد داشته باشید و کارهای جزئی خانه مثل آشپزی و نظافت را انجام بدهید؛ البته کارهای ساده و پیش پا افتاده‌ای است که هر کس در منزل خود نیز انجام می‌دهد.

از او می‌پرسم آیا باید جواب آزمایش عدم اعتیاد و گواهی عدم سوء پیشنیه را به شما تحویل بدهیم؟ که می‌گوید نه نیازی به این مسایل نیست چون از روی ظاهر و چهره فرد معتاد و خلاف‌کار بودنش مشخص است.

اجباری در رابطه جنسی نیست

محمد که کارمند یک اداره دولتی است نیز هدف از این سبک زندگی را پر کردن تنهایی خود می‌داند و زمانی که می‌پرسم آیا در قبال این اسکان رایگان باید نیازهای جنسی او را نیز تامین کرد یا نه می گوید: من هیچ اجباری نسبت به این موضوع ندارم و به صورت کاملا اختیاری است و چنانچه خود فرد رضایت داشته باشد سعی می‌کنیم از این زندگی مشترک لذت ببریم.

می‌خواهم ازدواج کنم

علی هم یکی دیگر از آگهی دهندگان به این سایت است که در منطقه صادقیه تهران زندگی‌ می‌کند، او می‌گوید: من دو فرزند دختر و پسر دارم و می‌خواهم با کسی که به خانه‌ام می‌آید ازدواج کنم چون از همسرم جدا شده‌ام و برای نگهداری از کودکانم به کمک احتیاج دارم البته من پرستار بچه نمی‌خواهم و هدفم تشکیل یک زندگی مجدد است.

او ادامه می‌دهد: می‌خواهم مادری برای فرزندانم انتخاب کنم که با آنها رابطه خوب و مطلوبی داشته باشد چون بچه‌ها نیاز به مهر و محبت مادر دارند،

این پدر 32 ساله در پاسخ به اینکه چه ضمانتی وجود دارد که در زمان حضور در خانه او اتفاق و آسیبی دختر جوان را تهدید نکند، می‌گوید: حضور و اسکان رایگان در این خانه اختیاری است و کسی که اعتمادی به من ندارد اجباری به حضور ندارد ضمن اینکه در صورت وقوع هر مشکلی شما می‌توانید از من به کلانتری شکایت کنید اما خیالت راحت باشد که من کارمند بانک هستم و به خاطر یک رفتار ناشایست و نامربوط خود را زیر سوال نمی‌برم.

علاوه بر اسکان رایگان، حقوق و استخدام هم داریم

توحید که در یکی از شرکت‌های بزرگ تولید کننده لوازم خانگی فعالیت می‌کند، علاوه بر اسکان رایگان خانم پیشنهادات دیگری از جمله پرداخت حقوق، آموزش مهارت و استخدام در شرکت را نیز در این تبلیغ جای داده است و نوشته: « به خانمی جوان و منظم اسکان رایگان داده می شود، همچنین آموزش کار و حمایت مالی و پرداخت حقوق نیز صورت می‌گیرد.» آنقدر شرایط مسحور کننده است که هنوز یک ساعت از درج این آگهی در سایت نگذشته که پس از تماس با او می‌گوید: خانم دیر تماس گرفتید چند نفر در این مجموعه به کار گرفته شدند اما اگر مایل باشید می‌توانید اسم و مشخصات خود را به همراه عکس به شماره تلگرام ما ارسال کنید تا در صورت نیاز با شما هم تماس بگیریم.

شما فقط خانومی کنید

جالب توجه این جاست که فراگیری این آگهی‌ها تنها محدود به شمال شهر تهران نیست و حتی در پایین‌ترین نقطه شهر هم کسانی هستند که تبلیغ می‌دهند مثلا شاهین از خانی آباد در آگهی خود تاکید کرده بود که «اسکان رایگان منزل فقط به خانم‌های محجبه و مومن تعلق می‌گیرد»، پس از تماس تلفنی با او می‌گوید: من سمت خانی آباد تهران زندگی می‌کنم و فقط می‌خواهم یک خانم در خانه بماند و کارهای خانه را انجام دهد البته می‌گوید خودم هم در کارهای خانه کمک می‌کنم ونیازی نیست شما زحمت‌ همه کارها را به عهده بگیرید شما فقط در این خانه خانومی کنید.

معنی «خانومی کردن» را نمی‌دانم و می‌خواهم توضیحات بیشتری ارائه کند که می‌گوید: من چند سالی است که از همسرم متارکه کرده‌ام و تنها زندگی می‌کنم می‌خواهم که در خانه یک هم زبان داشته باشم و گاهی با او درد دل کنم البته نیاز خاصی ندارم و حضور یک خانم در منزل کفایت می کند.

برای آبادی خانه‌ام آگهی دادم

عرضه و تقاضای آگهی‌های اسکان رایگان خانم فقط در پایتخت خلاصه نمی‌شود، بلکه در اکثر شهرهای کشور به ویژه در اصفهان، شیراز، قم، همدان، اهواز، بوشهر و تبریز نیز این آگهی به وفور یافت می‌شود که به طوری کوروش در مرودشت استان فارس نیز یکی از این آگهی‌دهندگان است.

این مرد 40 ساله مجرد که در مرودشت نمایندگی بیمه دارد، می‌گوید: برای اسکان در خانه هیچ شرایط خاصی در نظر نگرفته‌ام و کاری هم در منزل ندارم، حتی اکثرا از صبح تا شب بیرون منزل هستم فقط می‌خواهم دختری برای آبادی خانه‌ام بیاید تا شب‌ها هم صحبت داشته باشم چون با هم خانه مرد نمی‌شود کنار آمد.

او در ادامه می‌پرسد: شرایط شما چطور است؟ مجردی یا متاهل؟ کار داری یا بیکاری؟ چند سال داری؟ وقتی متوجه می‌شود که دانشجویی بیکار هستم پیشنهاد می‌دهد که با او همکار شوم و در دفتر بیمه به من هم آموزش دهد تا بتوانم به عنوان همکار در کنارش کار کنم و منبع درآمدی داشته باشم.

کوروش می‌گوید: بعد از اینکه کار را یاد گرفتی می‌توانی روی پای خودت بیاستی و دفتر بیمه‌ای جداگانه‌ هم برای خودت راه اندازی کنی که در این زمینه‌ هم به تو کمک می‌کنم حتی اگر پس از مدتی از زندگی مشترک شرایط اخلاقی و روحیمان با هم مطالبقت داشت باهم ازدواج می‌کنیم وگرنه به عنوان یک هم خانه و همکار به زندگی ادامه می‌دهیم.

به نظر می‌رسد با توجه به رابطه علت و معلولی عرضه و تقاضا همواره شاهد گسترش چنین تبلغیاتی خواهیم بود زیرا برخی از دختران به دلایل اقتصادی، کاهش قیودات دینی و تمایل به زندگی مشترک به این سبک زندگی روی آورده‌اند و با توجه به شرایط دشوار ازدواج در جامعه امروز برخی از مردان از این سبک زندگی استقبال می‌کنند متاسفانه شرایط برای احزار هویت آگهی دهنده و متقاضی آگهی وجود ندارد و براین اساس امکان هرگونه سوء استفاده‌ای در این زمینه وجود دارد و زمینه‌های بروز اخاذی و سودجویی برخی از سودجویان را فراهم می‌کند.

همچنین باید توجه داشت که برخی از افراد صرفا برای کمک و نگهداری از والدین پیر و فرتوت خود در این سایت‌ها آگهی می‌دهند که تعدادشان نیز انگشت شمار است و به عنوان مثال توضیحات در این مورد فقط برای درج آگهی اسکان رایگان خانم در استان مذهبی قم صورت گرفته است که بازهم در صحت و سقم آن شک و تردید وجود دارد.

منبع:خبرگزاری آنا

وای از این آگهی‌ها، وای . دستت می‌لرزد، نبض روی شقیقه‌ها می‌تپد، زبانت بند می‌آید از این همه حادثه، از این حجم پرده دری زیر پوست شهری که رویش قدم می‌زنی، توی هوایش نفس می‌کشی و به آن دل بسته‌ای. باز هم پای یک اپلیکیشن موبایلی در میان است، یکی از همان‌ها که سارقان و جاعلان و کلاشان در پستوهای آن پنهان می‌شوند و جرم روی جرم می‌گذارند. صفحاتش را که بالا و پایین کنی، روی بخش مربوط به خدمات اجتماعی‌اش که کلیک کنی، آگهی‌های تر و تازه‌ای که چند ساعت و چند دقیقه پیش در آن بارگذاری شده را که خوب نگاه کنی، "اسکان رایگان بانوان" را می‌بینی که هزار و یک تفسیر می‌شود از آن کرد و هزار و یک داستان در آن نهفته است .

اولش که خوش بین باشی، اگر محتاج سرپناه باشی و مغلوب وحشت ماندن در خیابان، ذوق می‌کنی از اسکان رایگان؛ اما باریک بین که باشی، چندان هم بی پول و گرفتار نباشی و اصلاً  بی سرپناه  نمانده  باشی آن وقت دودل می‌شوی و گمانه می‌زنی؛ اما اگر خبرنگار باشی، اگر سرت درد کند برای افشای دردهای نهفته، آن وقت تلفن دست می‌گیری و چند لحظه‌ای از آبرویت دست می‌شویی و با صاحبان آگهی‌های اسکان رایگان بانوان هم کلام می‌شوی، مثل ما که در لباس مشتری، حرف‌هایی شنیدیم که از زور زشتی، خنده دار بود.

2 تماس، 2 دعوت
پرده اول: آگهی دهنده مرد جوانی بود که بعداً فهمیدیم 29 ساله است و اهل ... پسری که تنها در آپارتمانی 70 متری در میدان منیریه زندگی می‌کند. هشت صبح از خانه می‌رود و هفت شب بعد از باشگاه به خانه  برمی گردد. او دنبال دختری حدود 30 سال، مجرد و بی فرزند می‌گشت که شبانه روز در خانه‌اش باشد، پخت و پز کند، بشوید و بروبد و شب هم بعد از آن که او آمد و شام خورده شد، گوشه‌ای از آپارتمان کوچکش بخوابد.
بیشتر که پا پی او شدیم گفت حتی اگر ما فقط شب‌ها به خانه‌اش بیاییم و امورات را رتق و فتق کنیم کافی است، دودلی ما را هم که شنید گفت می‌توانیم در ملاقاتی حضوری حریمی شخصی برای خود تعریف کنیم، یک جور مرزبندی نامرئی در آپارتمانی نقلی ویک خوابه.
پرده دوم: مرد 33 ساله مطلقه، صاحب آگهی بود که صدایش البته پیرتر نشان می‌داد و ترجیحش اسکان رایگان دختری 25 ساله در آپارتمانش بود. ما خودمان را به خنگی زدیم و شدیم دختری 25 ساله و خوش  بر و رو که چشم و گوشش بسته است و نمی‌داند اسکان رایگان یعنی چه و چه چیز را باید در ازای چه چیز بگیرد.
او اما جان کلام را این طور خلاصه کرد: «فرض کن خانه‌ای را اجاره می‌کنی ولی پولی بابتش نمی‌دهی و در عوض کارهای خانه را جسارتا مثل یک خدمتکار انجام می‌دهی، من هم در خانه‌ام و با هم زندگی می‌کنیم».
اما 2 غریبه، 2 نامحرم، زیر یک سقف! این را ما که دختری خجالتی بودیم گفتیم و او که مردی استخوان ترکانده بود گفت: «ما مگر فرزند پیغمبریم که زیر یک سقف کاری نکنیم؟». او‌آب پاکی را روی دستمان می‌ریزد که «شاید در روزهای اول اتفاقی نیافتد اما اتفاق بالاخره می‌افتد.»
پرده سوم: چند شماره موبایل دیگر را می‌گیریم و جواب نمی‌دهند، آن‌ها خواسته‌اند متقاضیان، اطلاعات شخصی و عکس‌هایی از خود را در تلگرام برایشان ارسال کنند و اگر آنها پسندیدند با آنها تماس بگیرند. صاحبان آگهی‌های اسکان رایگان بانوان دلشان برای هیچ بانوی بی سرپناهی نسوخته، آن‌ها هزار و یک شرط و شروط می‌گذارند تا از میان زنانی که طبعشان با چنین کارهایی سازگار است، بهترین را انتخاب کنند. به قول خودشان جوان‌ترین، تنهاترین و زیباترینشان را تا به خودشان خوش بگذرد و لذت ببرند، کارشان هم پیش برود و با کمترین هزینه بیشترین بهره را ببرند.  

ازدواج سفید یعنی همین
هنوز ته مانده‌های شرم مانع است تا آگهی‌دهندگانِ اسکان رایگان بانوان، به تماس‌گیرندگان، رک و پوست کنده بگویند که همخوابه و هم خانه‌ای می‌خواهند که تعهدی در قبالش نداشته باشند. آن‌ها سقفی در اختیار زنان می‌گذارند و خوراکی به آن‌ها می‌دهند تا  به وقتش این زنان برای آنها خدمتکار باشند و به‌وقتش رفیق و به موقعش همسری تمام عیار، آن‌هم در ازای هیچ، در ازای چپیدن زیر یک سقف که با مردی غریبه و ناشناس ممکن است هر اتفاقی در آن رخ دهد؛ تهدید عِرض و آبرویی که حتماً و احتمالاً تهدید جانی حتی.
این همان ازدواج سفید است ولی با شکل و شمایلی جدید، به همان اندازه بدقواره و بدشکل، اما شاید بد شکل‌تر از آن چون زوج‌هایی که سفید ازدواج می‌کنند،رک و راست از همباشی با یکدیگر حرف می‌زنند و با توافق قبلی زیر یک سقف می‌روند در حالی که در اسکان رایگان، همان چهره زشت زیر لفافه‌ای اندکی آبرومند مخفی می‌شود.
ازدواج سفید، سفید نیست بلکه سرتا پایش سیاه است، اصلاً  همان همباشی سیاهی است که بعد از سر زبان افتادن ازدواج سفید، عده‌ای پیشنهادش دادند تا جایگزین این واژه ناموزون باشد.
اسکان رایگان بانوان در خانه مردان رنگارنگ در حال رشد است، لااقل ازدیاد آگهی‌های مربوط به آن در یک اپلیکیشن موبایلی آن را ثابت می‌کند که مثل چنگ‌های یک خرچنگ، بیخ گلوی بنیان خانواده و ازدواج را
چسبیده است.
اسکان رایگان بانوان، تیری است که چند هدف را همزمان و یکجا می زند؛ این اسکان هم رفاقت می‌شود، هم ازدواج، آن هم بدون تعهد، بدون مسوولیت، بدون وجدان، بدون اخلاق، بدون نفقه و بی مهریه.
وای از این آگهی‌ها، وای.
منبع:صبح نو