ITanalyze

یکی از طرح‌هایی که در جریان مبارزه با سرقت مورد توجه پلیس قرار دارد، طرح مبارزه با مالخران است، با این استدلال که اگر پای مالخر در میان نباشد، سارقان برای فروش اموال سرقت شده با مشکل مواجه خواهند شد که فرض درستی است، اما در وضعیت موجود منجر به قطع شدن چرخه سرقت نمی‌شود. دلیل آن هم این است که گسترش فضای سایبری امکاناتی را در اختیار این دسته از مجرمان قرار داده‌است که ترجیح‌شان این باشد برای فروش اموال سرقتی به سراغ مالخران نروند، چراکه مالخران برای خرید اموال سرقتی پول کمی به سارقان می‌دهند. مثلاً مالخر گوشی ۱۰۰ میلیون تومانی را به قیمت ۵ میلیون تومان از سارق می‌خرد، در صورتی که اگر سارق گوشی را در سایت دیوار آگهی کند، می‌تواند آن را به قیمت واقعی‌اش به خریدار بفروشد.

سایت‌های دیوار و شیپور نقش مهمی در فروش اموال سرقتی دارند، بدون اینکه امکانی برای راستی‌آزمایی کالا‌های ارائه شده در آن وجود داشته باشد.

مالخران هم بخش زیادی از اموال سرقتی را در همین بستر به فروش می‌رسانند و از ظرفیت ایجاد شده برای در امان ماندن از دست پلیس استفاده می‌کنند.

سارق و مالخر به عنوان مکمل هم دیگر عمل می‌کنند به این معنا که دستگیری یکی از آن‌ها می‌تواند منجر به دستگیری دیگری شود، بنابراین تلاش پلیس همواره این بوده‌است که موازنه ایجاد شده بین سرقت و مالخری را با اجرای طرح‌هایی که برای دستگیری آن‌ها ایجاد می‌شود، به هم بزند.
امکان رد‌یابی اموال سرقتی در فضای سایبر امری بعید به نظر می‌رسد، چراکه سارق با حذف مالخر از چرخه سرقت، خودش به عنوان عامل فروش وارد عمل می‌شود و ریسک رد‌یابی خود را از طریق مالخر پایین می‌آورد و زمان بیشتری می‌تواند به حیات مجرمانه‌اش ادامه دهد. بسیاری از مالباختگان بعد از سرقت اموالشان به سراغ سایت‌های دیوار و شیپور می‌روند و کالا‌هایی را که در آنجا برای فروش آگهی شده بررسی می‌کنند.

از آنجا که مشخصات کامل کالای خود را در اختیار دارند این امکان را هم پیدا می‌کنند که کالای خود را شناسایی و برای دستگیری سارق و رسیدن به اموالشان از پلیس درخواست کمک کنند. با وجود اینکه پلیس از جغرافیای فعالیت مالخران در فضای حقیقی به خوبی آگاه است، با این حال دستگیری و مجازات مالخران نتوانسته است تأثیری در توقف چرخه سرقت ایجاد کند.

خیابان‌های شوش و مولوی دو پایگاه اساسی فعالیت مالخران به شمار می‌روند و پلیس به خوبی در جغرافیای مورد نظر روی رفتار سارقان و مجرمان کنترل دارد با این حال به دلیل افزایش گرایش به سرقت و ناپایداری در پیوست‌هایی که در چرخه سرقت وجود دارد، مبارزه با مالخری هم راه به جایی نبرده‌است.
در فضای حقیقی هم مثل فضای مجازی بسیاری از مالباختگان بعد از سرقت اموالشان به سراغ همان محل‌هایی می‌روند که مالخران در حال فروش اموال سرقتی هستند. مثلا اگر کسی موتورسیکلتش سرقت شود خیلی زود خودش را به میدان محمدیه می‌رساند و با جست‌وجو در همان محل این احتمال را می‌دهد که بتواند وسیله نقلیه سرقت شده‌اش را قبل از اینکه به فروش برود، پیدا کند.
پیوست‌های مورد اشاره، امکان فروش کالای سرقتی را شامل می‌شود. سارقان تقریباً هر کالایی را که سرقت کنند، به راحتی و با قیمت پایین‌تر می‌توانند به فروش برسانند. مثلاً فرد سارق اگر خودروی پلیس را سرقت کند، امکان فروش این خودرو را ندارد، اما اگر آن را اوراق کند می‌تواند لوازم یدکی آن را در سایت دیوار آگهی کند و به راحتی به فروش برساند، بدون اینکه لوازم مورد نظر به جز قطعاتی که شماره‌های شاسی در آن حک‌شده امکان رد‌یابی داشته‌باشد. بخش مهمی از پایدار بودن سرقت در جامعه ما به دلیل فراهم بودن بستر‌هایی است که برای ارتکاب جرم وجود دارد، بنابراین اگر امروز پلیس در یک طرح ضربتی همه مالخران را بازداشت کند، سارقان از بستر‌های مجازی برای فروش کالاهایشان استفاده خواهند کرد، از همین‌رو تا زمانی که موانع موجود در پیوست‌های مربوط ارتکاب جرم برقرار باشد، امکان ارتکاب جرم هم برقرار می‌ماند.

منبع: روزنامه جوان