ITanalyze

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور گفت: توصیه می‌کنیم که بعد از تحریم مثل یونان همین‌قدر ثروت و اپراتورهایی که در دوره تحریم فراهم کرده‌ایم را در مقابل خارجی‌ها حراج نکنیم و خارجی‌ها را بر سر سفره آماده و بازار بکر ICT هدایت نکنیم.

ابوالحسن فیروزآبادی در مراسم افتتاح بیست و یکمین نمایشگاه الکامپ (اینترنت، کامپیوتر و تجارت الکترونیکی) اظهار داشت: از تمام دست‌اندرکارانی که زحمت کشیدند این نمایشگاه در سطح فاخری برگزار شود تشکر می‌کنم و امیدوارم شاهد برگزاری نمایشگاه‌های بزرگتر باشیم.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور تصریح کرد: قصد دارم امروز به ضرورت توسعه اقتصاد دیجیتالی در کشور بپردازم و آن را به عنوان یک الزام تلقی کنم.

وی توضیح داد: در برنامه ششم توسعه کشور، حدود 112 تا 113 هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده که باید طی 5 سال برنامه در حوزه ICT سرمایه‌گذاری شود، اما هنوز برنامه دقیقی وجود ندارد که این مبلغ باید در کجا هزینه شود.

فیروزآبادی ادامه داد: پیش‌بینی شده که رشد 19 درصدی در هر سال صورت گیرد و حدود 7 الی8 درصد نیز ایجاد اشتغال شود.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور تصریح کرد: در این باره، اولین الزام هوا و فضایی است که در آن هستیم و این هوای آلوده که در حال خفه شدن در آن هستیم نشان می‌دهد نیاز به توسعه صنایع سبز و اقتصاد سبز در کشور داریم.

فیروزآبادی توضیح داد: یکی از حوزه‌هایی که می‌تواند ما را از خفه شدن نجات دهد، توسعه ICT توسعه خدمات و سرویس‌های الکترونیکی و توسعه تله‌ورکینگ در کشور به ویژه در شهرهای بزرگ و مگاسیتی‌هایی از جمله تهران هستیم که متأسفانه شاهد گسترش این آلودگی به شهرهای شیراز، مشهد و اصفهان نیز بوده‌ایم و آلودگی در حال توسعه است.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور افزود: الزام دیگر، شرایط ویژگی جمعیتی کشور است. هم‌اکنون 21 تا 22 میلیون نیروی کار در کشور وجود دارد و 4 تا 4.5 میلیون نفر تحصیلات لیسانس یا بالاتر دارند.

وی ادامه داد: همچنین 4.5 میلیون نفر نیز در نوبت داریم که تا 4 سال دیگر به بازار می‌آیند. برآورد این است که تا 4 یا 5 سال آینده به ازای هر دو نفر فارغ‌التحصیل مقطع لیسانس یا فوق‌لیسانس که به بازار اضافه می‌شوند، یک نفر نیروی غیرتحصیلکرده و زیرلیسانس وارد بازار می‌شود، به این ترتیب قرار است دو نفر دستور بدهد و یک نفر کار کند.

وی تأکید کرد: از این رو، به یک برنامه اساسی در سطح اقتصادی نیاز داریم و شاید به همین دلیل است که در برنامه ششم توسعه پیش‌بینی شده که اقتصاد دیجیتالی و ICT باید توسعه یابد.

به گزارش فارس فیروزآبادی خاطرنشان کرد: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها راحت‌تر و دارای ریسک کمتر است، البته این پول وجود ندارد اما اگر وجود داشت نگرانم که به صورت نامتوازن در این حوزه حرکت کنیم و طرح‌هایی را مطرح کنیم که اولویت نداشته باشند.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور افزود: الحمدلله پولی وجود ندارد که این خطرات وجود داشته باشد، اما این نگرانی وجود دارد که در سرمایه‌گذاری دچار مشکل شویم.

وی ادامه داد: به خصوص که در این جلسه آقای جهانگرد و آقای عمیدیان (دو معاون وزیر ارتباطات) که مسئولیت رگولاتوری در حوزه IT و ICT  برعهده دارند، حاضر هستند، اعلام می‌کنم که هنوز نتوانسته‌ایم نظام کارآمدی در این حوزه تدوین کنیم و در نظام مقررات‌گذاری در حوزه دیجیتالی مشکلاتی داریم. 

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور توضیح داد: هنوز بعضی از حوزه‌ها از جمله IXPها و CDNها شکل نگرفته است، برای مثال؛ همچنین در حوزه اقتصاد الکترونیکی، کَش‌کارت (کارت نقدی) داریم و با این مرحله‌ که به ابزارهای اعتبار الکترونیکی برسیم و برای مثال از ابزارهایی مانند کیف‌پول الکترونیکی استفاده کنیم فاصله داریم.

فیروزآبادی تأکید کرد: تا زمانی که نتوانیم این سازوکارها را شکل دهیم مطمئن باشید این بخش یا خیلی بزرگ نخواهد شد یا اگر بزرگ شود در حول حوزه‌هایی شکل می‌گیرد که شاید در حال اشباع باشیم.

فیروزآبادی اظهار داشت: با توسعه‌ای که در دولت یازدهم در حوزه پهنای باند و اپراتوری صورت گرفت، امروز 20 تا 22 میلیون نفر از گوشی هوشمند استفاده می‌کنند و ارتباط نسبتاً باند پهن دارند.

وی تصریح کرد: اما از لحاظ USAGE (استفاده) شاخص‌های کشور خیلی بد است و طبق مطالعه‌ای که قبلاً داشتم، شاخص‌های USAGE در ایران در سطح پایینی قرار دارد به طوری که آمارهای موجود نشان می‌دهد بخش بزرگی از ترافیک شبکه ایران در شبکه‌های اجتماعی و موتورجستجوها می‌گذرد.

وی گفت: طبق آمارها، موتورهای جستجو 10 گیگ و شبکه‌های اجتماعی حدود 40 تا 45 گیگ از ترافیک کشور را به خود اختصاص می‌دهند.

فیروزآبادی با بیان اینکه این اعداد عددهای خوبی نیستند، گفت: در صورتی این عددها خوبند که بتوانیم با ارائه خدمات، محتوا و اقتصاد اینترنتی اعداد خیلی بزرگی از ترافیک کشور را بتوانیم در داخل تولید کنیم.

فیروزآبادی گفت: از این رو از تمام دست‌اندرکاران به ویژه دوستان در نظام صنفی یارانه‌ای درخواست دارم که با ایجاد سازوکارهای رگلاتوری و مقرراتی، به بزرگ شدن این بازار کمک کنند.

وی تصریح کرد: همچنان که مدل اقتصادی رگلاتوری در حوزه اپراتوری موبایل پیاده‌سازی شد و در نتیجه آن بخش عمده‌ای از اقتصاد در حوزه ICT در بخش موبایل است که این موضوع را باید به حوزه‌های دیگری که می‌تواند اقتصادمان را بزرگ کند، ایجاد اشتغال و محتوا کند از جمله سلامت الکترونیک و دولت الکترونیک تعمیم دهیم.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور خاطرنشان کرد: درنهایت باید بتوانیم فضای مجازی سالم، ایمن، اقتصادی و اشتغالزا را در کشور ایجاد کنیم و امیدواریم این نمایشگاه‌ها و توسعه و تقویت گروه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد مانند سازمان نظام‌صنفی رایانه‌ای و تقویت کارشناسی در سازمان‌های رگلاتوری از جمله مرکز ملی فضای مجازی شرایطی برای کشور ایجاد کنند که آنچه را در برنامه ششم برعهده حوزه ICT قرار داده شده و توقع رشدی بیشتر از سایر حوزه‌های اقتصادی از آن می‌شود را محقق کنیم.

فیروزآبادی افزود: نکته بعدی که باید به آن توجه داشته باشیم این است که بعد از رفع تحریم‌ها بسیار حواسمان جمع باشد و به فعالان بخش خصوصی که در چارچوب یا خار از چارچوب سازمان نظام صنفی رایانه‌ای فعالیت می‌کنند توصیه می‌کنیم که مثل یونان نباشیم که همین قدر ثروت و اپراتورهایی که در دوره تحریم فراهم کردیم تلاش کنیم و بدهیم به خارجی‌ها ببرند.

وی گفت: خارجی‌ها اگر قرار است بیایند در ایران کار اقتصادی کنند، باید در حوزه خدمات و تولید محتوا به ما کمک کنند.

وی ادامه داد: اگر خارجی‌ها مرد این کار هستند، در حوزه صادراتی صنعتی در حوزه ICT که شاخص ایران بسیار بد است و رقمی حدود 0.145 را دارد کمک کند.

فیروزآبادی تصریح کرد: باید در سازمان‌های حکومتی و سازمان‌های مردم‌نهاد تلاش کنیم که خارجی‌ها وارد بازار نابسامانی نشوند. این بازار بسیار بکر است و نباید خارجی‌ها را بر سر سفره آماده هدایت کنیم. باید از آنها دعوت کنیم و سفره‌ای را تدارک ببینیم که مشکل ملی ما را حل کند و نگاه‌مان باید اقتصاد مقاومتی، اقتصاد مستقل، به کارگیری جوانان، ایجاد اشتغال، تولید محتوا و تمام مسائلی باشد که هم دغدغه ماست و هم می‌توان از آن پول درآورد.

دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور تصریح کرد: برای این کار باید مدلهای اقتصادی را طراحی کنیم و به سمت آن پیش رویم.

وی همچنین از برگزارکنندگان نمایشگاه تشکر کرد و این نمایشگاه را گامی در جهت تحقق اقتصاد مقاومتی دانست.

فیروزآبادی گفت: آروزی توفیق برای برگزارکنندگان نمایشگاه دارم، به ویژه از جامعه رسانه‌ای که این واقعه را به خوبی تحت پوشش دادند تشکر می‌کنم.

نادر نینوایی - این روزها وزارت ورزش و جوانان شوق زیادی برای فعالیت در فضای مجازی دارد و حتی به‌تازگی برای گسترش فعالیت‌های خود در این حوزه تفاهمنامه همکاری با مرکز فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال وزارت ارشاد هم به امضا رسانده است.

معاونت ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در حوزه فضای مجازی، که گویا صرف ایجاد شبکه‌های اجتماعی فارغ از میزان بازدید از آنها را یک موفقیت قلمداد می‌کند، به‌تازگی در مصاحبه‌ای گفته است: «ما توانسته‌ایم در حوزه شبکه‌های مجازی 10 شبکه را راه‌اندازی کنیم و در دست اقدام داشته باشیم که از جمله این شبکه‌ها می‌توان به شبکه اجتماعی جوان، شبکه اجتماعی مادران، شبکه اجتماعی کارآفرینی، شبکه نخبگان جوان، شبکه ملی جمع‌سپاری و... اشاره کرد.»

پرسش اصلی اما اینجاست: در حالی که شبکه اینترنت با تعدد شبکه‌های اجتماعی، چه در حوزه داخلی و چه خارجی روبه‌رو است، ایجاد شبکه اجتماعی جدید، آن‌هم 10 شبکه درون یک وزارتخانه چه فایده‌‌ای دارد؟ آیا اگر وزارت ورزش به‌دنبال خدمت‌‌رسانی در حوزه فضای مجازی و محتوا بوده، ایجاد صفحه در یکی از چند شبکه اجتماعی داخلی که فعال هم هستند کفایت نمی‌کرد؟ آیا حتی در صورت لزوم برای ایجاد چنین شبکه‌ای، چه ضرورتی بود که 10 شبکه مجزا تشکیل شود، در حالی که هر 10 موضوع می‌توانست روی یک شبکه اجتماعی ارایه شوند. علاوه بر این به‌نظر می‌رسد صرف بودجه‌های دولتی که از جیب بیت‌المال تامین می‌شوند برای پروژه‌های فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی که با موازی‌کاری‌های سازمان‌های دولتی به مرز اشباع رسیده است به‌هیچ‌وجه به نفع منافع ملت و کشور نیست.

سازمان‌های دولتی متخصص موازی‌کاری

در حوزه فضای مجازی دولتی‌ها به ما ثابت کرده‌اند که در به انجام رساندن پروژه‌های شبیه هم و موازی تخصص دارند. در دوره‌ای که تب ساخت جست‌وجوگر بومی اوج گرفته بود، انبوهی از موتورهای جست‌وجو ایجاد شد که خدمات مشابهی ارایه می‌کردند و برخی از آنها از حمایت دولتی نیز برخوردار بودند. میزان این موتورهای موازی به قدری زیاد شده و همچنان هم تشویق به افزایش می‌شوند که دیر یا زود در اتفاقی نادر در دنیا شاهد برگزاری جشنواره موتورهای جست‌وجوی داخلی خواهیم بود.

 ایجاد دیتا‌سنترهای مختلف و موازی و حتی ایجاد ایمیل‌ ملی نیز تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های دولتی‌ها در فضای مجازی در این سال‌ها بوده که البته از هیچ‌یک از آنها هم پروژه شاخصی بیرون نیامده است.

 شاید اگر دولتی‌ها به جای انجام پروژه‌های منفرد و جداافتاده در حوزه فضای مجازی و ایجاد چند دیتاسنتر، چند موتور جست‌وجو و... تنها از هر نمونه یکی ساخته و روی آن تمرکز و هزینه می‌کردند نتیجه بهتری برای ملت و کشور دربر داشت.

تولید محتوای دیجیتالی یا الکترونیکی نیز کلیدواژه جدید صرف موازی و نامشخص بودجه‌های کلان دستگاه‌های مختلف در فضای مجازی شده است، بی‌آنکه کسی بداند تقدم و تاخر صرف بودجه‌های ICT در کشور چیست و چه کسی و در کجا آنها را تعیین کرده است؟ آیا همه باید پول‌های نامحدود صرف طرح نامشخصی به نام تولید محتوا کنند؛ موضوعی که چندی پیش نیز به آن پرداختیم و به‌تازگی برخی شنیده‌ها حکایت از آن دارد که ضوابط و آیین‌نامه‌ای در خصوص استراتژی تولید محتوای الکترونیکی در کشور در دست تهیه است؟

به هر حال موج صرف بودجه‌های ICT همچنان چرخشی و بی‌هدف در حال پیشروی است. زمانی تب خرج پول در استارت‌آپ داغ می‌شود، زمانی حمایت از بخش خصوصی و دانش‌بنیان‌ها و زمان دیگر، موضوع دیگر و این چرخه ادامه دارد.

انتظار آثار بیرونی از صحبت‌های خوب

عمق موازی‌کاری‌ها در حوزه فضای مجازی کشور آن‌قدر زیاد است که چندی پیش و تنها در یک نمونه، آشکارا صدای رییس جدید شورای‌عالی فضای مجازی را هم درآورد. ابوالحسن فیروزآبادی در پنجمین مراسم رونمایی از جست‌وجوگر پارسی‌جو با درک صحیحی که از موازی‌کاری‌ها در کشور وجود دارد گفت: «متاسفانه در ایران شاهدیم که در هر حوزه تعداد کسانی که روی یک موضوع کار می‌کنند، بیش از حد است؛ همچنان که در دوره‌ای شرکت‌های گوناگونی به ساخت سوییچ اقدام کردند، اما سوییچ‌ساز نشدیم، یا در برهه‌ای از زمان چند شرکت دست به کار ساخت کامپیوتر شدند، اما کامپیوترساز نشدیم. متاسفانه در حوزه‌ فناوری نوین بیشتر شاهد این موضوع هستیم.»

دبیر شورای‌عالی فضای مجازی حتی پیشنهاد داد برای طراحی جست‌وجوگر ملی کنسرسیومی از متخصصان ایجاد شود و دولت از آن حمایت کند، آنچه تاکنون محقق نشده و شاهد طراحی چند موتور جست‌وجو با صرف بودجه‌های دولتی هستیم؛ بودجه‌هایی که در صورت تجمیع و استفاده در یک طرح مشترک می‌توانست نتیجه بسیار بهتر و چشمگیرتری را به بار آورد.

به هر تقدیر با وجود چنین دیدگاهی به‌نظر می‌رسد دبیر شورا با توجه به جایگاه و نقش قانونی این نهاد باید وارد عمل شده و پا را فراتر از ارایه توصیه و پیشنهاد بگذارد. به این ترتیب تا زمانی که نمی‌توان نقشه راه یا اولویت‌های درست و دقیقی برای صرف بودجه‌های ICT تعیین کرد، حداقل شورای عالی می‌تواند با یک بخشنامه و دستور کوتاه مانع اتلاف میلیاردها تومان بودجه کشور در طرح‌های موازی یا بی‌سرانجام شود.

به این ترتیب بدون شک همان‌طور که دبیر جدید شورای‌عالی فضای مجازی هم در صحبت‌های خود تلویحا بیان داشته موازی‌کاری یکی از آفت‌های کار در پروژه‌های مربوط به فناوری نوین و به‌خصوص در فضای مجازی است. مسلما کار کردن تعداد زیادی از افراد و سازمان‌های دولتی روی یک موضوع، آن‌هم به شکل موازی و جداگانه نه‌تنها دستاورد چشمگیری در پی نخواهد داشت، بلکه با اتلاف بودجه و البته وقت و انرژی خود دولتی‌ها هم همراه خواهد بود.

به‌نظر می‌رسد زمان آن رسیده است که با توجه به وقوف شورا به این معضل مصوبه‌ای به وجود بیاید که دولتی‌ها را از ورود به عرصه ساخت شبکه‌های اجتماعی منع کند، تا هم بودجه‌های دولتی هدر نروند و هم مانندتمام دنیا خصوصی‌ها بدون رقابت با رقیبان دولتی به شکل حرفه‌ای و در رقابتی برابر با دیگر خصوصی‌ها وارد عرصه شبکه‌های اجتماعی شوند.

تجربه ثابت کرده در عرصه شبکه‌های اجتماعی و در نگاهی گسترده‌تر فضای مجازی دولتی‌ها چندان موفق نبوده‌اند و در این عرصه باید گوی و میدان را به خصوصی‌ها سپرد.

از سویی دیگر با توجه به تمایل نشان ندادن کاربران ایرانی به شبکه‌های اجتماعی داخلی، عملا ورود سازمان‌های دولتی به این عرصه زیان‌ده بوده و محلی از اعراب ندارد. بنابراین چنین به‌نظر می‌رسد که در این شرایط لازم باشد نهادی نظارتی برای جلوگیری از اتلاف بیت‌المال وارد عمل شده و با ارایه دستورالعملی به تمام سازمان‌های دولتی تولید شبکه‌های بی‌فایده اجتماعی را متوقف کند.

علاوه بر تمام این مسایل، شایان ذکر است که این روزها بودجه‌های دولتی زیادی هم برای خرید محتوای الکترونیکی صرف می‌شود که هدررفت هزینه‌ها را بالا برده اما مسیر و هدف مشخصی ندارند. بنابراین امروز بیش از هر زمان دیگری لازم است اولویت‌های استراتژیک در فضای مجازی مشخص شود تا دیگر بیش از این شاهد موازی‌کاری و اتلاف بی‌دلیل بودجه‌های دولتی در هیچ ارگانی نباشیم.

حکایت اقدامات این روزهای برخی از دستگاه‌های دولتی، مثال معروف آن فردی است که بر لب دریا نشسته بود و کاسه‌ای ماست در دست داشت. شخصی به او نزدیک شد و دید وی قاشق قاشق ماست را به دریا می‌ریزد. از او علت را جویا شد. آن فرد گفت: ماست را به دریا می‌ریزم تا دوغ درست کنم.

فرد پرسشگر متعجب گفت: هرگز نمی‌توان چنین کاری کرد و این‌گونه پاسخ گرفت که «اما می‌دانی اگر بشود به اندازه یک دریا دوغ خواهم ساخت!» (منبع:عصرارتباط)

رییس سازمان فناوری اطلاعات کشور گفت: در دولت تدبیر و امید 2500 تا 3000 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری در بخش فناوری اطلاعات از سوی دولت انجام شده است.

 نصرالله جهانگرد در نشست شورای اداری استان کهگیلویه و بویراحمد افزود: کشور در نقطه عطف مهمی در عرصه بین‌المللی قرار گرفته است. خوشبختانه سرافرازی‌هایی در عرصه سیاسی کشور داشته‌ایم که ما را در جایگاه ممتازی قرار داده است. لازم است که مدیران کشور در سطح ملی و استانی با اتخاذ راهبردهای خوب اجرایی به خوبی ارزش این فرصت‌ها را بدانند.

وی اظهارکرد: هم اکنون سبد کاملی از راهبردهای استراتژیک از سوی مقام معظم رهبری داریم که خوب اجرا کردن آن‌ها مسآله‌ای مهم است. حوزه فناوری اطلاعات بخش حیاتی است که از منظرهای مختلف در پیشرفت کشور نقش دارد.

رییس سازمان فناوری اطلاعات کشور خاطرنشان کرد: این صنعت در کشور ما نو و مدرن و پردامنه است و نزدیک به 25 هزار میلیارد تومان گردش کار اپراتورها است و چندین صد هزار نفر مشغول به کار هستند.

جهانگرد تصریح کرد: بازار خوبی در کشور در حوزه فناوری اطلاعات داریم و در تمام برنامه های توسعه کشور بالاترین ضریب پیشرفت در این شاخه بوده است. اگر رشد همه حوزه‌ها و شاخه‌ها را که در نظر بگیریم یک رقمی است اما در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات 19.5 درصد رشد داشته است.

وی ادامه داد: سرمایه عظیمی از جوانان داریم که می‌توانند اهداف این صنعت را به پیش ببرند و کاربرد آن در سایر پروژه‌ها نیز خیلی مهم است اما قطعا تا پایان برنامه ششم انتظار ما این ست که خدمات ارتباطی در حوزه ثابت و سیار بسیار بیشتر شود.

معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات عنوان کرد: سرمایه‌گذاری‌های خوبی را در این دو ساله داشته‌ایم که متاسفانه دوران فطرت را در این بخش در دو سال آخر دولت گذشته داشتیم. در دولت گذشته سرمایه‌گذاری در این بخش به چیزی در حدود 100 تا 110 میلیارد تومان رسید که اکنون با مصوبات مجلس صحبت از 2500 تا 3000 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری در این بخش تنها از سوی دولت است.

به گزارش ایسنا جهانگرد بیان کرد: بیش از دو برابر تا سه برابر این رقم را اپراتورها و بخش خصوصی انجام می‌دهند که تنها در همین بخش در هشت ماهه اخیر بیش از 8000 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شده است.

وی اضافه کرد: سرمایه‌گذاری که طی این دو ساله داشته‌ایم در چند سال آینده گسترده‌تر شود و خدمات ارتباطی نسل سوم و چهارم در سراسر کشور گسترده شود و برای هر خدمتی ظرفیت موبایل، تصویر و دیتا را داشته باشیم که حداکثر کار با کمک بخش خصوصی انجام خواهد شد.

چندی پیش خدمت مبارکتون عرایضی داشتم پیرامون سیل خروشان برندهای خارجی برای ورود به ایران پس از رفع تحریم‌ها. منم خب دیدم برای این که از قافله جا نمونم، اعلام کردم خودم با تمام برندهای ICT و غیره ایمیل زدم و اونام از اونجا که هیچ جوابی به ایمیل‌های من ندادن و تو فرهنگ ما هم سکوت علامت رضایت هست، نمایندگی تمام برندهای دنیا رو گرفتم. همه ایمیل‌ها رو هم به عنوان مستند در اختیار دارم که اگر مراجعی لازم داشتن در اختیارشون بذارم.

بعد هم اعلام کردم هر کس هم نمایندگی میخاد، تشریف بیاره در خدمتم. خیلی هم گرون حساب نمی‌کنم که انشالا مشتری بشه هر کی خواست.

اما این روزا متوجه نوع جدیدی از مذاکره شدم که فهمیدم، مسیر من در مذاکره، هم طولانی بوده هم وقت تلف کردم. من یه متن فارسی انداخته بودم تو گوگل که اونم انگلیسی تحویلم داد و دونه دونه رفتم تو سایت کلی برند و آدرس ایمیل‌هاشونو پیدا کردم بعد تک تک تک ایمیل زدم و درخواست همکاریم رو مطرح کردم که خب اونام با سکوتشون با درخواست من موافقت کردن.

اما حالا فهمیدم بابا این روش من اشتباه بوده. یعنی چی که اصلا به طرف ایمیل بزنی و درخواست همکاری بدی؟ اصلا کی گفته باید طرف در جریان درخواست شما باشه؟ بیخیال بابا! اصلا کی گفته باید درخواست بدی؟

من هفته قبل فهمیدم همین که بگی من نماینده فلان برند در ایران هستم، کافیه! یعنی شما خودت با خودت یه مذاکره می‌کنی، بعد توش به این نتیجه می‌رسی که نماینده فلان برند شدی. به همین سادگی. بعد اگر طرف تکذیب کرد و رسانه‌ها پرسیدن جریان چی بوده پس؟ می‌گم خب شما چه ساده هستین، خب طرف در جریان نبوده که تکذیب کرده! اینم سواله رسانه‌ها می‌پرسن آخه؟!

بگذارید متد جدید خودم رو بیشتر براتون توضیح بدم. تو دنیای جدید، ارتباطات اونقدر پیشرفت کرده که نوع جدیدی از ارتباطات شکل گرفته به نام ارتباطات ذهنی! یعنی من توی ذهنم با یه جایی حرف میزنم و به اونجا می‌گم، دو یو کام تو ایران؟ بعد اونم به ذهن من پاسخ می‌ده، یس آی ویل.

منتها این وسط یه چندتا مساله کوچیک پیش میاد. اول بحث مربوط به کپی‌رایت و مالکیت معنوی پیش میاد. یعنی خیلی راحت نمی‌شه ثابت کرد این موضوع اول به ذهن من رسیده یا کس دیگه‌ای؟

دوم این که رسانه‌ها به علت این که خیلی در جریان نوع و شکل جدید ارتباطات ذهنی قرار ندارن، هی میخان گیر بدن که پس چرا طرف تکذیب کرده و از این حرفا. خب این یه مقدار پیچیدگی ایجاد می‌کنه. چون ممکنه طرف مقابل اون موقع که به من گفته یس آی ویل کام تو ایران رو بعد از مدتی به خاطر نیاره.

البته هر فناوری اوایلش ممکنه از این مشکلات داشته باشه که خب به مرور و در نسخه‌های بعدی رفع می‌شه. پس لطفا رسانه‌ها هم تا اون موقع گیر ندن که جریان چیه و از این حرفا. به جای این سوالا برین با دنیای جدید ارتباطات ذهنی بیشتر آشنا بشید. والسلام نامه تمام.

عزت زیاد

آق فری

(منبع:عصرارتباط)