ITanalyze

تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران :: Iran IT analysis and news

ITanalyze

تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران :: Iran IT analysis and news

  عبارت مورد جستجو
تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران

۳۰ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اینترنت اشیا» ثبت شده است

تحلیل


اینترنت اشیای نظامی(IoMT) ، بخشی از دستگاه‌های متصل ناهمگن است که برای جنگ‌های آینده به کار می‌رود و کاربردهای گسترده در عملیات رزمی پیشرفته و جنگ‌های اطلاعاتی دارد.
به گزارش عصر ارتباط برای مثال، این فناوری، امکان اتصال بی‌درنگ بین دستگاه‌ها، مانند وسایل نقلیه بدون سرنشین و ایستگاه مرکزی فرماندهی را فراهم می‌کند.
به همین ترتیب، یک مفهوم جنگی گسترده‌تر را که توسط ارتش ایالات متحده به عنوان فناوری JADC2 (فرماندهی و کنترل مشترک همه‌دامنه) تعبیر می‌شود، ممکن می‌سازد. فناوری JADS2 مبتنی بر شبکه مشابهی از حسگرهاست که دستگاه‌های میدان جنگ را به هم متصل می‌کند.
مهین شفیق در سایت مدرن دیپلماسی نوشت: اکثر واحدهای نظامی بسیار پیشرفته،IoMT را در عملیات میدان نبرد خود ادغام کرده‌اند تا راهبردهای نظارتی و واکنشی را تقویت کنند. این مفهوم، چندین گزینه استراتژیک را به ارتش ارایه می‌دهد. به عنوان مثال، استقرار چندین حسگر IoMT در حوزه‌های مختلف (هوا، زمین، دریا، فضا و سایبر)، می‌تواند از داده‌ها برای کسب آگاهی موقعیت جامع و درک اکوسیستم اطلاعاتی میدان جنگ پشتیبانی کند.
این امر، در نهایت، چرخه مشاهده، جهت‌یابی، تصمیم‌گیری و اقدام (OODA) را تسریع و به برنامه‌ریزی و اجرای سریع و دقیق در جنگ‌های آینده کمک می‌کند.


• اینترنت اشیا در خدمت نظامیان
اینترنت اشیای نظامی، نه تنها دستگاه‌های میدان نبرد، بلکه نیروهای نظامی را از طریق ابزارهای پوشیدنی متصل می‌کند. در مناطق چالش‌برانگیز مانند کوه‌ها، جنگل‌ها یا زمین‌های متروک، ابزار‌های پوشیدنی مانند ژاکت یا مچ‌بند، می‌توانند وضعیت سلامتی سربازان، وضعیت سلاح، شرایط جوی و مکان‌های نسبی را تشخیص داده، ردیابی کرده و تمام این اطلاعات را به فرماندهی مرکزی منتقل کنند.
فرماندهی مرکزی می‌تواند داده‌های تاکتیکی سربازان را برای تصمیم‌گیری بر اساس اطلاعات لحظه‌ای دریافتی، تجزیه و تحلیل کند.
انتظار می‌رود با پیشرفت شبکه‌های عصبی، ابزارهای پوشیدنی نیز وضعیت جسمی، روانی و عاطفی خلبان نیروی هوایی را ارزیابی کنند. همچنین پیش‌بینی می‌شود دستگاه‌های میدان نبرد خودکار مانند تک‌تیراندازهای مکانیزه به IoMT مجهز شوند.
چنین تک‌تیراندازی دو واحد دارد: یک واحد شلیک و یک واحد کنترل. آنها یک و‌ب‌کم و یک سنسور حرکت را تشخیص می‌دهند، در حالی که واحد کنترل، دستور آتش می‌دهد.
رایانش ابری برای ذخیره‌سازی داده‌های جمع‌آوری‌شده از چندین حسگر IoMT ضروری است. بنابراین، اتصال 5G، برای انتقال داده از طریق پهنای باند بالا و تأخیر کم، حیاتی است. به همین ترتیب، هوش مصنوعی (AI) و تجزیه و تحلیل داده‌ها برای پردازش آن بسیار مهم است.


• سرمایه‌گذاری چین، آمریکا، هند و پاکستان
ایالات متحده و چین، فعالانه در حوزه IoMT سرمایه‌گذاری‌کرده‌اند. ارتش آمریکا یک شبکه جنگی یکپارچه ایجاد کرده است که تمام داده‌های حسگرها، رادارها و ماهواره‌های IoMT را با یکدیگر همگرا و ترکیب می‌کند. این داده‌ها برای تعیین دقیق داده‌های حیاتی به منظور ماموریت‌های موفق فیلتر می‌شوند.
راه‌حل‌های IoMT همچنین برای ادغام سیستم دفاع موشکی بالستیک ارتش و شبکه‌های ارتباطی طبقه‌بندی‌شده در یک محور، مرکزی برای تعامل و مقابله با تهدیدات استفاده شده است. پیمانکاران دفاعی ایالات متحده، روی عناصر مختلف این شبکه نبرد یکپارچه کار کرده‌اند.
به طور مشابه، چین نیز علاقه زیادی به IoMT نشان داده است. مدلی که چین برای توسعه IoMT اتخاذ کرده، شامل سطح بالایی از همکاری بین سازمان‌های تحقیقاتی دانشگاهی و دولتی، بخش خصوصی و مجتمع‌های صنعتی دفاعی است. چین نیز مانند آمریکا، یک طرح کلی استراتژیک برای جنگ یکپارچه ایجاد کرده است.
کتاب سفید دفاع ملی چین (NDWP 2019) جنگ آینده را به عنوان «جنگ هوشمند» توصیف می‌کند. استفاده پیشگامانه از فناوری‌های پیشرفته اینترنت اشیا، می‌تواند منجر به توسعه یک ارتش هوشمند و در نهایت، ایجاد یک نیروی نظامی مدرن برای آینده شود. انتظار می رود این فرایند تا سال 2035 تکمیل شود.
همچنین ارتش هند از IoMT برای اهداف ارتباطی استفاده می‌کند. این کشور در حال توسعه یک شبکه ارتباطی تلفن همراه مبتنی بر LTE با حسگرهای IoMT یکپارچه برای ارایه یک سیستم ارتباطی ایمن است. این سیستم ارتباطی، دارای امنیت لایه‌ای برای صدا، داده و ویدئو خواهد بود و از شبکه در برابر نفوذ و رهگیری محافظت می‌کند.
این سیستم ارتباطی در اختیار تشکیلات و واحدهای نظامی مستقر در مرز با پاکستان و چین قرار خواهد گرفت. برای توسعه این شبکه ارتباطی مبتنی بر اینترنت اشیا، ارتش هند فقط فروشندگان هندی و شرکت‌های خارجی‌ای را انتخاب می‌کند که دفاتری با زیرساخت‌های تولید، نگهداری و تعمیر در کشور دارند.
اکوسیستم اینترنت اشیا در پاکستان، به دلیل کمبود زیرساخت‌های اساسی برای تولید دستگاه‌های اینترنت اشیا در مقیاس بزرگ، هنوز نوپاست. در حال حاضر، استارتاپ‌های کوچک از طریق برون‌سپاری، عمدتا به چین، مشغول ساخت دستگاه‌های IoT هستند. این استارتاپ‌ها، دستگاه‌های پزشکی، پوشیدنی، لوازم خانگی هوشمند، ردیاب‌های مصرف برق و غیره را توسعه داده‌اند.
دستگاه‌های IoMT به بودجه بالایی نیاز دارند. با این حال، این برنامه‌ها، مزایای طولانی‌مدت ارایه می‌دهند. از آنجا که پاکستان به شدت، به توسعه ظرفیت خود در فناوری‌های نوظهور تمایل دارد، IoMT را نباید نادیده گرفت، زیرا می‌تواند یک نیروی مضاعف باشد که شبکه ارتباطات و انتقال داده را تسهیل می‌کند.
در واقع، IoMT همراه با پیشرفت‌های صنعت مخابرات و 5G، می‌تواند قابلیت‌های نظامی موثر و دقیقی ارایه دهد که به مقابله با هر محیط تهدید در آینده کمک می‌کند.

مرکز پژوهش های مجلس طی گزارشی به بررسی فناوری ها، استانداردها و چالش های اینترنت اشیاء پرداخت.

به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن این مرکز در گزارشی با عنوان « اینترنت اشیاء (1): فناوری‌ها، استانداردها و چالش‌ها » آورده است؛هدف این گزارش بررسی فناوری‌ها، استانداردها و چالش‌های اینترنت اشیاست. اینترنت اشیاء یک فناوری رو به رشد با اهمیت فنی، اجتماعی و اقتصادی است. در بسیاری از نقاط جهان، اینترنت اشیاء یک مفهوم نوظهور شامل اکوسیستمی وسیع از خدمات و دستگاه‌های متصل همچون سنسورها، لوازم خانگی هوشمند، خودروها، مؤلفه‌های صنعتی و لوازم پوشیدنی حوزه سلامت است. این فناوری‎‌ داده‌ها را به‌منظور تطبیق با شرایطی خاص و تغییر حوزه تجارت و دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، جمع‌آوری، تبادل و پردازش می‌کند. شبکه‌ اینترنت اشیاء از لایه‌های مختلفی تشکیل شده است که این امر را تحقق‌پذیر می‌سازد. این لایه‌ها شامل لایه‌ سخت‌افزار، لایه‌ شبکه، لایه پشتیبانی خدمات و اپلیکیشن و همچنین لایه‌ اپلیکیشن است. به‌منظور دستیابی به حداکثر پتانسیل شبکه اینترنت اشیاء، باید استاندارد آن، فناوری‌های آن و همچنین چالش‌های آن را شناخت. هر فناوری جدید همواره علی‌رغم ارائه مزایای قابل توجه، چالش‌هایی را نیز به دنبال دارد. ازاین‌رو، شناخت و درک صحیح فناوری و چالش‌های آن منجر می‌شود تا سیاستگذاران این عرصه تصمیمات درستی را در این رابطه اتخاذ نمایند تا هم مردم بتوانند در جهت رفاه بیشتر از فناوری بهره گیرند و هم کسب‌وکارهای جدید ایجاد شود و کسب‌وکارهای موجود نیز رونق گیرند. با استفاده از این فناوری، صنعت می‌تواند هم‌زمان با کاهش هزینه‌های خود بهره‌وری را افزایش دهد و درنهایت جوامع با به‌کارگیری فناوری اینترنت اشیاء می‌توانند درجهت ایجاد شهر هوشمند، حمل‌ونقل هوشمند، سلامت هوشمند، صنایع هوشمند و موارد مشابه به‌سوی جوامع هوشمند و توسعه پایدار گامی بزرگ بردارند.

بنابراین گزارش،فناوری‌های اینترنت اشیاء به دو گروه اصلی دسته‌بندی می‌شوند: فناوری‌های بُرد بلند و بُرد کوتاه. شبکه‌های بُرد کوتاه در محدوده‌های کوچک در حد چند متر پوشش ایجاد می‌کنند و در مقابل فناوری‌های بُرد بلند برای کاربردهایی در محدوده پوشش شهری و کشوری مناسب هستند. برخی از فناوری‌های بُرد بلند مبتنی‌بر شبکه‌های ارتباطات تلفن همراه هستند و سایر آنها شبکه‌های بُرد بلند کم‌توان نام دارند. یک موضوع مهم در رابطه با اینترنت اشیاء، استانداردسازی آن است. از دیدگاه انجمن جهانی مخابرات چهار لایه‌ سخت‌افزار، شبکه، پشتیبانی خدمات و پشتیبانی اپلیکیشن، اپلیکیشن و همچنین دو قابلیت مدیریتی و امنیتی استاندارد شده‌اند. موضوع مهم دیگر چالش‌های اینترنت اشیاست که لازم است تا قانونگذاران و سیاستگذاران این حوزه در نظر بگیرند که عبارتند از: هزینه و قابلیت اطمینان، اتصال به شبکه، استانداردها و قابلیت همکاری، طیف رادیویی، امنیت، داده‌های شفاف، پلتفرم‌ها و واسط‌های برنامه‌نویسی کاربرد باز که در این گزارش به آنها پرداخته شده است.

متن کامل این گزارش و نتایج به دست آمده از آن را اینجا بخوانید.

دخالت در انتخابات آمریکا می تواند از طریق مجموعه گسترده ای از دوربین ها، ترموستات ها، سیستم های هشدار و دیگر وسایل فیزیکی همیشه روشن و همیشه متصل به اینترنت که مجموعا «اینترنت اشیا» نامیده می شوند صورت بگیرد.

به گزارش فارس، نقص یک اپلیکیشن که به جلسه حزبی پر سر و صدای سال 2020 آیوا انجامید، یادآوری از این واقعیت بود که روندهای دمکراتیک در مقابل مشکلات فناوری تا چه اندازه آسیب پذیر هستند؛ حتی بی آنکه هیچ عمل  سوئی در نتیجه مداخلات بیرونی رخ داده باشد. هک های بسیار پیچیده تر با منشا خارجی، همچنان برای اخلال در روند دمکراسی جریان دارند، واقعیتی که پیش از «سه شنبه بزرگ»، یک هشدار نادر مشترک از سوی چند سازمان فدرال بر هشیاری در قبال آن تاکید کرده بود. پیشتر به دلیل تلاش روسیه برای مداخله در انتخابات سال 2016  فاش شده است که چنین اتفاقی چگونه می تواند رخ دهد: اشاعه اطلاعات نادرست از سوی رسانه های اجتماعی، هک کردن ایمیل ها و اختلال در سیستم های تشخیص هویت رای دهنده.

تهدیدات انتخابات 2020 می تواند حتی مکارانه تر از این باشد. همانطور که در کتاب جدیدم «اینترنت همه چیز: آزادی و امنیت در جهانی بدون کلید خاموش کردن» توضیح داده ام، «دخالت در انتخابات می تواند از طریق مجموعه گسترده ای از دوربین ها، ترموستات ها، سیستم های هشدار و دیگر وسایل فیزیکی همیشه روشن و همیشه متصل به اینترنت که مجموعا «اینترنت اشیا» نامیده می شوند صورت بگیرد.»
مزایای اجتماعی و اقتصادی این وسایل زیاد هستند. اما عمدتا به این دلیل که این وسایل هنوز وضعیت امنیت مناسبی ندارند، گذشته از مزایایی که دارند می توانند نگرانی هایی را نسبت به ایمنی مصرف کنندگان، امنیت ملی و حریم خصوصی نیز به وجود آورند. بعلاوه آنها آسیب پذیری های جدیدی را نیز متوجه دمکراسی می کنند. 
با وجود چنین وسایلی ضرورتی برای هک کردن خود سیستم های رای گیری وجود ندارد، بلکه صرفا با اشیای متصل به اینترنت و مستعد سرقت اطلاعات، می توان برای حمله به سایت های اطلاعات سیاسی، بازداشتن مردم از رای دادن یا بهره برداری از داده های شخصی و خصوصی که این وسایل به دست می آورند، برای دستکاری در رای دهندگان استفاده کرد.

 

  • اخلال در ارتباطات سیاسی 

پیش از این مواردی از سرقت داده های جمع آوری شده توسط اشیای متصل به اینترنت، برای متوقف کردن ترافیک اینترنت رخ داده است.
بات نت «میرایی» در سال 2016  دوربین های ویدئویی و دیگر وسایل خانگی نا ایمن را برای اجرای حمله «سلب خدمات توزیع شده» مورد سرقت قرار داد تا دسترسی به بسیاری از سایت های پرطرفدار از جمله ردیت و توئیتر را مسدود کند. در موردی اخیرتر اف بی آی یک هکر را دستگیر کرده که گفته می شود با سرازیر کردن سیلی از درخواست های جعلی بازدید، در وبسایت یک نامزد کنگره در کالیفرنیا اختلال به وجود آورده تا بتواند آن سایت را برای بازدیدهای معمول نیز غیرقابل دسترسی کند.
حملات سیاسی مشابهی که داده های میلیون ها وسیله معمولا ناایمن را مورد سرقت قرار داده باشد، می تواند وبسایت ها و شبکه های اجتماعی کارزارهای انتخاباتی را مختل کند. آنها همچنین می توانند راه دسترسی عمومی به برخی وبسایت های دولتی را سد کنند که اطلاعات مربوط به نحوه و مکان رای گیری و نیز گزارش های خبری در مورد نتایج انتخابات را به اطلاع عموم می رسانند.

 

  • جلوگیری از رای دادن مردم

گذشته از سد کردن امکان دسترسی مردم برای دریافت اطلاعات سیاسی، یک عامل یا گروه خارجی می تواند به دنبال سلب امکان رای دادن مردم از طریق ایجاد جنجال های هدفمند باشد، چه از طریق مختل کردن سیستم های برق و تولید گزارش های غلط ترافیکی یا آب و هوایی یا جرقه زدن وضعیت های اضطراری محلی که توجهات را در روز انتخابات به سمت خود معطوف کنند.
شهرهای هوشمند و اینترنت اشیای صنعتی پیش از این هم هدف قرار گرفته اند، اتفاقی که در تاریخچه چندین ساله اختلالات در سیستم های برق اوکراین با دخالت روسیه مستند شده است. هک کردن دزدگیرهای خانگی یا سیستم های آب می تواند وضعیت های اضطراری محلی از نظر سیاسی کم شدتی را به وجود آورد که توجه مردم را به سمت چیزهایی جز رای دادن منحرف کند.
بروز این قبیل اختلال های محلی در نواحی رای گیری  برای آنکه تمرکز و توجه مردم و رسانه ها به چیز دیگری معطوف شود، از یک هک فاحش در ماشین های رای گیری یا سیستم های  رای شمار محتمل تر می نماید.

 

  • هک کردن با هدف سرقت اطلاعات

با توجه به اینکه این وسایل انبوهی از داده های خصوصی مربوط به افراد را  گردآوری می کنند - مثل اینکه چه زمانی فرد وارد یک ساختمان می شود، پشت فرمان خودرو می نشیند، از یک ظرفشویی استفاده می کند یا یک ماشین قهوه ساز را روشن می کند – مهره های سیاسی را بیشتر مستعد حملات کاملا هدفمند سرقت اطلاعات می کند، در این تاکتیک ها افراد اغوا می شوند تا اطلاعات شخصی خود را در اختیار هکر قرار دهند یا روی لینک های زیانبار کلیک کنند؛ اشتباه هایی که امکان دسترسی به ایمیل های کمیته ملی دمکرات ها را در سال 2016 برای هکرها فراهم آورد.
تلاش های مشابه همچنان در کارزارهای سیاسی ادامه دارد که به دنبال رخنه در حساب های کاربری ایمیل هایی هستند که از سوی نامزدهای ریاست جمهوری یا  نمایندگان آنها مورد استفاده قرار می گیرند. هرچه این حساب های کاربری باورپذیرتر باشند، موثرتر خواهند بود، در نتیجه هر چه اطلاعات شخصی به دست آمده از طریق اشیای متصل به اینترنت بیشتر باشد، این حملات موثرتر خواهد بود.

 

  • دوباره غافلگیری

 امروزه جز افراد، چیزهای دیگری نیز به اینترنت متصل هستند. این اشیای متصل به اینترنت هم اکنون حوزه جدیدی برای مداخله در انتخابات محسوب می شوند و مردم اگر از این شیوه ها استفاده می کنند، نباید غافلگیر شوند.
برای رسیدگی به این مسئله در دراز مدت، مصرف کنندگان باید  تمهیدات حریم خصوصی و امنیتی بهتری را برای وسایل متصل با اینترنت خود در نظر بگیرند، نظیر زنگ های چراغ دار در ورودی خانه. شرکت ها – و موسسات سیاسی- که در شبکه های خود به این وسایل متصل هستند، باید موازین امنیتی مناسبی را برای آنها در نظر بگیرند. تولیدکنندگان نیز باید حفاظت های بهتری را در وسایل خود طراحی کنند. بعلاوه ممکن است به قوانین بهتری در ارتباط با حریم خصوصی مصرف کنندگان نیاز باشد که نحوه  جمع آوری و به اشتراک گذاری اطلاعات فردی را محدود سازند.
هرچند عاجل ترین اقدام ضروری برای مقامات ایالتی و محلی و سازمان های اطلاعاتی این است که هشیار باشند، بلکه شهروندان نیز باید احتیاط های امنیتی لازم را در مورد وسایل خود به کار بگیرند و نسبت به تلاش های شخصی سازی شده برای نفوذ یا ایجاد اختلال در مشارکت سیاسی آنها کاملا هشیار باشند.
هم اکنون حفظ دمکراسی مستلزم آن است که پیامدهای اینترنت که عمیقا با جهان فیزیکی در هم آمیخته است –یعنی همان  اینترنت در همه چیز – جدی گرفته شود. همه ما مسئول هستیم.
نویسنده: لورا دوناردیس (Laura DeNardis) استاد مطالعات ارتباطات در مدرسه ارتباطات دانشگاه آمریکایی
منبع: https://b2n.ir/629461

مقررات اینترنت چیزها ابلاغ شد

چهارشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۷، ۰۷:۰۳ ق.ظ | ۰ نظر

دبیر شورای عالی فضای مجازی قوانین و مقررات حاکم بر اجرایی شدن اینترنت اشیا در کشور را به دستگاههای حاکمیتی ابلاغ کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، مصوبه شورای عالی فضای مجازی در خصوص الزامات حاکم بر اینترنت اشیاء در شبکه ملی اطلاعات از سوی دبیر شورای عالی فضای مجازی به دستگاهها و نهادهای کشوری ابلاغ شد.

برمبنای تایید مرکز ملی فضای مجازی، ابوالحسن فیروزآبادی مصوبه شورای عالی فضای مجازی در خصوص الزامات حاکم بر اینترنت اشیاء در شبکه ملی اطلاعات را در تاریخ ۲۰ آبان ماه ابلاغ کرده است.

این مصوبه مربوط به جلسه ۳۰ مهرماه شورای عالی فضای مجازی است که در نامه ای به شماره ۹۷/۱۰۳۶۲۷ به نهادهای حاکمیتی کشور ابلاغ شده است.

جزئیات این مصوبه در پایگاه ملی اطلاع رسانی قوانین و مقررات کشور وابسته به معاونت حقوقی ریاست جمهوری در این لینک آمده است.

استفاده از اینترنت اشیا می تواند راهکاری هوشمندانه برای مدیریت مصرف انرژی در کشور ما باشد؛ با اتصال همه وسایل منزل به اینترنت اشیا، می توان بهترین زمان استفاده از انرژی برق را انتظار داشت و با تدوین برنامه و دادن آن به اینترنت مطمن بود که وسایل در زمان هایی که لازم است انرژی مصرف خواهند کرد.
«علیرضا احمدی یزدی» معاون دفتر مدیریت مصرف توانیر در این خصوص به ایرنا گفت: مطالعه و تجربه ها نشان داده است که با بهره گرفتن از اینترنت اشیا مصرف برق را می توان تا 50 درصد کاهش داد.
وی با بیان اینکه این کاهش مصرف بدون ایجاد مشکل در رفاه مشترکان محقق می شود، گفت: اینترنت اشیا اگر فقط در بخش روشنایی و سرمایش بکار گرفته شود، مصرف برق 15 تا 20 درصد کاهش می یابد.
معاون دفتر مدیریت مصرف توانیر با تاکید بر اینکه این سامانه هنوز خیلی فراگیر نشده است، گفت: در نظر داریم در ابتدا از این فناوری در مدیریت سیستم های سرمایشی دستگاه های دولتی استفاده کنیم.
احمدی یزدی در مورد هزینه هوشمندسازی اشیا گفت: اکنون قیمت تجهیزات به صورت میانگین از 300 هزار تومان تا 2 میلیون تومان است.
وی از فعال شدن کارگروهی برای تدوین نظام نامه اینترنت اشیا خبر داد و گفت: بر اساس این نظام نامه، آنهایی که اینترنت اشیا را نصب می کنند، مانند مشترکان کشاورزی و صنعتی، به میزانی که بارشان را کاهش می دهند، از وزارت نیرو پاداش می گیرند.
معاون دفتر مدیریت مصرف توانیر در مورد اقدامات انجام شده در این زمینه گفت: اکنون برخی مشترکان به صورت پراکنده به این فناوری مجهز شده اند؛ اینترنت اشیا در ستاد شرکت توزیع برق خراسان شمالی نیز نصب شده و تجهیزات 20 ساختمان اداری در این استان به این فناوری مجهز شده اند.
وی ادامه داد: در تهران بزرگ نیز قرارداد تجهیز 20 ساختمان اداری آغاز شده و شرکت توزیع نیروی برق غرب مازندران نیز برای این امر اعلام آمادگی کرده است.
احمدی یزدی اظهار داشت: این سه شرکت برای اتصال به اینترنت اشیا به صورت آزمایشی انتخاب شده اند؛ نتیجه اجرای این طرح پس از مدتی بررسی و پس از آن در همه ساختمان های دستگاه های اداری اجرا می شود تا از این طریق مصرف برق در ساختمان های اداری را به حداقل برسانیم.

همه ما در رسانه‌ها به شکل تئوریک یا حداکثر به شکل محدود و مقطعی اطلاعات و مشاهداتی از زندگی در عصر اینترنت چیزها که در آن تمامی اشیاء به یکدیگر متصل و با هم ارتباط برقرار می‌کنند شنیده‌ایم.

برای مثال به کمک اینترنت چیزها یا اینترنت اشیا، حتی لاستیک خودروها نیز به چیپ‌های بسیار کوچکی تجهیز می‌شود که چنانچه زمانی مستهلک و غیر قابل استفاده باشد، پیام نیاز به تعویض برای راننده ارسال می‌کند. اما این پایان ماجرا نیست و اگر راننده‌ای به این اخطارها بی‌توجهی کرده و جان خود و سایرین را با خودرویی نا امن به خطر بیندازد، لاستیک مستهلک می‌تواند یک گزارش برای پلیس نیز ارسال کند تا از حرکت این ماشین ناامن جلوگیری شود!

کاربرد اینترنت چیزها به قدری گسترده، متنوع و مفید است که می‌توان مدت‌های طولانی درباره آن سخن گفت. اما شرکت سامسونگ در یک کنفرانس رسما نمایشی واقعی و عملی از تجربه زندگی در عصر اینترنت چیزها ارایه کرد که در آن اشیا و چیزهای اطراف ما علاوه بر اتصال با یکدیگر حتی به هوش مصنوعی این شرکت یعنی بیکسبی هم مجهز شده و می‌توانند در هر زمان پاسخگوی نیازهای مختلف کاربران باشد.

شرکت سامسونگ الکترونیکس هفته قبل در کنفرانس بزرگ خاورمیانه و شمال آفریقا از چشم‌انداز خود در حوزه اینترنت چیزها با هدف ارایه تجربه‌ای روان، هماهنگ و هوشمند برای ساده کردن زندگی مصرف‌کنندگان محصولات مختلف رونمایی کرد.

سامسونگ در کنفرانس سالانه  MENA Forum 2018 که با حضور مدیران منطقه‌ای، عرضه‌کنندگان و نمایندگان رسانه‌ها برگزار شد، به تشریح راهبرد این شرکت برای توسعه حوزه‌های کاربردی اینترنت چیزها با استفاده از هوش مصنوعی و SmartThings پرداخت که می‌توانند دستگاه‌های متصل سامسونگ را با هم یکپارچه کنند.

سامسونگ علاوه بر هدف‌گذاری برای آماده‌سازی تمامی محصولاتش به منظور اتصال به اینترنت چیزها تا سال ۲۰۲۰، همچنین اعلام کرد که همه این محصولات هوشمند نیز خواهند شد. سامسونگ در نظر دارد با وارد کردن قابلیت بیکسبی (دستیار هوش مصنوعی سامسونگ) در تمامی دستگاه‌های خانگی و هوشمند، تمامی محصولات خود را بصورتی هوشمند کند که امکان شخصی‌سازی برای کاربر را داشته و در نتیجه کارهای روزمره را برای او ساده‌تر کند.

در حاشیه این کنفرانس همچنین نمایشگاهی از محصولات اصلی و جدید سامسونگ از جمله تلویزیون ۸۵ اینچی QLED 8k، ماشین‌ لباسشویی کوییک درایو (QuickDriveTM) و گوشی هوشمند گلکسی A8 نیز معرفی شدند. علاوه بر این محصولات جدید، از پلتفرم SmartThings نیز رونمایی شد که چطور تمامی دستگاه‌ها را شامل شده و بصورتی روان آنها را در یک بستر و روی یک فضای ابری به هم متصل می‌کند تا امکان دسترسی به آنها از طریق یک اپلیکیشن جهانی فراهم شود.

سانگ‌وان میانگ، مدیر بخش خاورمیانه و شمال‌آفریقای شرکت سامسونگ گفت: تمایل ما به نوآوری مداوم، ریشه در علاقه‌ ما برای تبدیل مفاهیم به واقعیت‌ها دارد. در سال‌های اخیر اینترنت چیزها پیشرفت قابل توجهی داشته است و ما به عنوان شرکت نوآور در این عرصه وظیفه داریم برای پذیرش سریع‌تر اینترنت چیزها تلاش کنیم.

 

چیزی که امروز معرفی کردیم تجربه‌ای از اینترنت چیزها در مقیاس واقعی بود که نشان داد چطور می‌تواند با زندگی هر روزه ما تلفیق شود.

مدیر بخش خاورمیانه و شمال‌آفریقای سامسونگ در پایان گفت: ما با افزودن هوش به اینترنت چیزها می‌خواهیم زندگی کاربران را ساده و غنی‌تر کنیم. ما قدم‌های معناداری به سمت ایجاد جهانی کاملا متصل برداشته‌ایم که در عین حال هوشمند و قابل شخصی‌سازی‌ هم باشد.

 

تعریف جدید از زندگی متصل با جدیدترین لوازم خانگی

کنفرانس امسال سامسونگ نمایشی بود از مجموعه‌ای متمایز از لوازم خانگی که نشان‌دهنده پیشرفتی قابل توجه در حوزه نوآوری بود. این محصولات به کاربران امکان خواهند داد زندگی بدون مشکل را در یک خانه متصل تجربه کرده و این تجربه را با اینترنت چیزها تقویت کنند.

محصول دیگری که برای اولین‌ بار در منطقه خاورمیانه و آفریقای شمالی معرفی می‌شد، ماشین‌های لباسشویی کوییک‌درایو با امکان اتصال به اینترنت چیزها بود که به کاربر امکان می‌دهد تا چرخه شستشوی لباس‌های خود را از طریق دیگر دستگاه‌های متصل خود شروع یا متوقف کرده و حتی روی آن نظارت داشته باشد. ماشین‌های لباسشویی کوییک درایو همچنین مجهز به دستیار هوشمند سامسونگ هستند که با استفاده از هوش مصنوعی بهترین گزینه شستشو را به کاربر پیشنهاد می‌دهد.

دستگاه تهویه هوای Wind-Free سامسونگ نیز برای اولین بار از سیستم خنک کننده دو مرحله‌ای استفاده می‌کند که علاوه بر کاهش قابل توجه مصرف انرژی، امکان کنترل از راه دور از طریق وای‌فای را هم دارد.

نکته نهایی اینکه سامسونگ با معرفی فامیلی هاب (Family Hub) خود نشان داد که واقعا متعهد به هوشمندسازی اینترنت چیزها است. فامیلی‌هاب علاوه بر کاربردهای پیشرفته خود اکنون مجهز به بیکسبی و تایید هویت صوتی است که بر همین اساس می‌تواند اطلاعاتی شخصی شده را برای هرکدام از اعضای خانواده و متناسب با ترجیحات آنها عرضه کند. این محصول همچنین با استفاده از یادگیری ماشین می‌تواند ترجیحات غذایی و محدودیت‌های رژیمی کاربر را هم یاد گرفته و بر اساس مواد غذایی موجود، غذاهایی را به کاربر پیشنهاد دهد.

 

نمونه‌هایی از زندگی در عصر اینترنت چیزها

شرکت سامسونگ به عنوان ششمین برند باارزش دنیا، در این کنفرانس نمونه‌های متنوعی از کاربرد واقعی زندگی در عصر اینترنت اشیا ارایه کرد. روشن کردن کولر، تلویزیون، چراغ‌ها، اجاق گاز به کمک گوشی تلفن و خارج از منزل یکی از ابتدایی‌ترین نمونه‌های قابلیت‌های اینترنت چیزها در اکوسیستم معرفی شده از سوی شرکت سامسونگ بود.

امکان عکس گرفتن از تابلوها و تبدیل آن به متن و ترجمه برای کاربران، عکس گرفتن از هر ساختمان، مکان، کالا و غیره و ارایه توضیحات لازم از طریق بیکسبی از دیگر قابلیت‌هایی بود که در نمایشگاه سامسونگ عرضه شد.

یخچال‌های هوشمند سامسونگ نیز با اضافه شدن family hub امکان اطلاع از محتویات داخل یخچال برای خرید، امکان مشاهده تاریخ انقضای خوراکی‌های داخل یخچال، آگاهی از امکان تهیه انواع غذا با محتوایات موجود در یخچال را فراهم می‌کند.

 

تلفیق فناوری با هوش در دستگاه‌های هوشمند

سامسونگ همچنین از یک اکوسیستم محصولات موبایلی رونمایی کرد که برای تسهیل تجربه کاربری طراحی شده‌اند. این فناوری‌ها حول دستگاه‌های هوشمند شخصی ایجاد شدند که با استفاده از بیکسبی و SmartThings یک مجموعه منسجم را تشکیل داده و امکان تجربه‌ای هوشمند و روان را فراهم می‌کنند.

مجموعه گوشی‌های گلکسی سامسونگ اکنون علاوه بر کارکردهای بهینه بیکسبی، قابلیت‌های پیشرفته دیگری را هم دارند. از جمله محصولات این حوزه که در این کنفرانس به نمایش گذاشته شد گوشی‌های گلکسی نوت ۸، S8 و عضو جدید A8 بودند که در ماه ژانویه ۲۰۱۸ رونمایی شده بود. این محصول توانست با فناوری‌ها و قابلیت‌های پیشرفته خود دنیای گوشی‌های مقرون به صرفه را متحول کند.

اما CUE سامسونگ نیز یک لایه جدید به اکوسیستم موبایلی این شرکت اضافه کرد. کیو (CUE) اولین فروشگاه محتوای دیجیتالی سامسونگ است که بصورت انحصاری برای خاورمیانه و شمال آفریقا راه‌اندازی شد. فروشگاه کیو سامسونگ در واقع کتابخانه‌ای فراگیر از موسیقی برای استریم یا دانلود است که گلچینی متنوع از نشریات محلی و منطقه‌ای را در خود جای داده است.

همچنین اکوسیستم سامسونگ با اتکا به SmartThings حتی فناوری‌های پوشیدنی را هم به سطحی جدید رسانده است بصورتی که کاربران می‌توانند دستگاه‌های متصل خود را با چند ابزار پوشیدنی پیشرفته کنترل کنند. این اکوسیستم همچنین شامل محصولاتی مانند Gear 360, Gear VR و DeX هم می‌شود که همه آنها در SmartThings با هم یکی می‌شوند.

 

تجربه‌ای متفاوت با تلویزیون‌های QLED

سامسونگ همچنین از نوآوری‌های فنی خود در زمینه اتصالی روان در جدیدترین سری تلویزیون‌های خود نیز رونمایی کرد. بر اساس این نوآوری، تلویزیون QLED 8K سامسونگ مجهز به اولین فناوری جهان برای هوش مصنوعی 8K خواهد شد که آن را به دستگاهی تعاملی و خلاق تبدیل می‌کند. فناوری هوش مصنوعی بکار رفته در تلویزیون QLED 8K سامسونگ از ماشین یادگیری برای تحلیل محتوا و تقویت خودکار رزولوشن‌های پایین به کیفیت 8K استفاده می‌کند. با بهره‌مندی از قابلیت‌هایی مانند تقویت جزییات، کاهش نویز، احیای گوشه‌ها و تنظیم خودکار صدا، تلویزیون QLED 8K تجربه دیداری کاربر را به بهترین حالت رسانده و هر نوع محتوایی را از هر منبعی به تصویری با کیفیت 8K تبدیل می‌کند.

شرکت سامسونگ همچنین SmartThings را برای سری تلویزیون‌های خود معرفی کرد که به کاربر امکان می‌دهد بدون مشکل تلویزیون را به دیگر دستگاه‌های خانه متصل کند. با استفاده از این پلتفرم، تلویزیون به داشبوردی برای کنترل کل اکوسیستم محصولات سامسونگ در خانه تبدیل شده و از طریق آن کاربر می‌تواند همه دستگاه‌ها را کنترل کند.

سامسونگ همچنین از ساندبار NW700 Sound+ خود در این کنفرانس رونمایی کرد. صدای این دستگاه تجربه‌ای فراگیر از برنامه‌‌های تلویزیونی عرضه می‌کند. ساندبار NW700 Sound+ با استفاده از انواع قابلیت‌های تقویت صدا، صدایی دینامیکی و هدفمند را پخش می‌کند. طراحی این دستگاه نیز زیبا بوده و می‌توان آن را به راحتی روی دیوار نصب کرد. این دستگاه با سه حالت صدای استاندارد، فراگیر و هوشمند می‌تواند تجربه شنیداری کاربر را تغییر داده و یک سیستم سینمای خانگی پیشرفته را متناسب با نیازهای کاربر ایجاد کند.

همراه اول با جدیدترین راهکارهای سازمانی در حوزه اینترنت اشیا، ۲۴ تا ۲۵ بهمن ماه در سومین کنفرانس و نمایشگاه تخصصی اینترنت اشیا ایران حضور دارد.

به گزارش اداره کل ارتباطات شرکت ارتباطات سیار ایران، همراه اول به عنوان حامی برگزاری این رویداد، علاوه بر برپایی غرفه، با دعوت سخنران تخصصی از شرکت نوکیا در حوزه شهر هوشمند، در این کنفرانس حضور دارد. 
بنا بر این گزارش، معرفی NB-IoT و کاربردهای آن، ارائه راهکارهای هوشمندسازی شبکه انرژی شامل برق، گاز و آب، ارائه راهکارهای هوشمندسازی و مدیریت ناوگان حمل و نقل شامل سامانه سپهتن (پایش هوشمند تردد ناوگان حمل و نقل جاده ای) و سامانه تعاملی هوشمند خودرو و همچنین نمایش شهر هوشمند از طریق AR، از برنامه های همراه اول برای حضور در این نمایشگاه است.
علاقمندان برای بازدید از این نمایشگاه می توانند ۲۴ و ۲۵ بهمن ماه از ساعت ۹ تا ۱۷، به محل نمایشگاه های تخصصی شهرداری تهران واقع در «بوستان گفتگو» مراجعه کنند.

«زیمنس ای جی» / Siemens AG به دنبال توسعه مفهوم اینترنت قطارها / Internet of Trains به‌جای اینترنت اشیاء در بخش حمل‌ونقل است.

به گزارش خبرآنلاین، مجموعه‌ای از دیتای بزرگ/ Big Data، سنسورها و آنالیزهای پیش‌بینی کننده توانسته است اطمینان سازی برای کاربر قطار را در زیمنس به 100 درصد برساند و «گرهارد کِرِس» مدیر سرویس‌های دیتای موبیلیتی در زیمنس معتقد است با توسعه و اتصال ابزارهای مختلف در سیستم حمل‌ونقل و ریلی می‌توان مفهوم «اینترنت قطارها» را در این بخش جایگزین اینترنت اشیاء کرد.
وی می‌گوید با اطمینان سازی می‌توان سیستم ریلی را جای سیستم حمل‌ونقل هوایی استفاده کرد و در این راه اطلاعات دریافتی از ابزارهای به هم متصل و تحلیل آنی دیتای به‌دست آمده از آنها می‌توان سرویس مطمئنی را به مشتری عرضه کرد.
هدف ایجاد ارتباط تمامی ابزارها و سنسورهای موجود در سیستم حمل‌ونقل ریلی باهم است و به گفته کرس با راه‌اندازی سیستم جدید در روسیه در سال گذشته تنها شاهد 9 تأخیر درحرکت قطار بین مسکو و سن‌پترزبورگ بودیم درحالی‌که روزانه در دو سوی ریل 16 قطار به‌سوی دو نقطه مذکور در رفت‌وآمد هستند که با ایجاد دیتای بزرگ و آنالیز پیش‌بینی کننده اینترنت قطارها را در این کشور راه انداختیم.
سنسورهای تعریف‌شده برای اینترنت قطارها بر همه‌چیز از جمله دمای موتور اصلی، باز یا بسته بودن درب قطار و ارتعاشات ریلی نظارت دارد و دوربین‌های مستقر در بیرون از قطار نیز به فرایند جمع‌آوری دیتای بزرگ کمک فراوانی می‌کنند.
سنسورهای نصب‌شده روی ریل در طول مسیر نیز عیب‌یابی خودکار انجام می‌دهند و زیرساخت طوری تعریف‌شده است که لاگ فایل‌ها در کل مسیر ذخیره‌شده و آنالیز می‌شوند.
پلتفرم مدیریت زیرساخت ریلی هوشمند زیمنس Railigent نام دارد که دیتابیس آن روی سرویس‌های Teradata مستقرشده و بحث آنالیز آن نیز روی کلودِ AWS  انجام می‌شود و توسط 70 نفر مهندس در آلمان، آمریکا و روسیه درحال‌توسعه است.

حمله بدافزار اینترنت چیزها به ایران

چهارشنبه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۱:۵۷ ب.ظ | ۰ نظر

با افزایش محصولات و ابزار متصل به اینترنت، احتمال گسترش آلودگی‌های بدافزاری هم بیشتر شده است و بدافزارهای متنوع‌تری به همین منظور طراحی شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از دیجیتال ترندز، موسسه امنیتی کاسپراسکی از شناسایی بدافزاری موسوم به Hajime خبر داده که بدافزاری مختص عصر اینترنت اشیا است و با ایجاد شبکه های بوت نت صدهزار ابزار و محصول متصل به اینترنت را آلوده کرده است.

بررسی‌های کاسپراسکی از شناسایی بیش از 300 هزار محصول و ابزار الکترونیک آلوده به Hajime خبر می دهد. بدافزار یاد شده به طور خاص برای آلوده کردن وبکم ها، دوربین های مداربسته و روترها طراحی شده، ولی می تواند به هر وسیله دیگری که به اینترنت متصل است هم حمله کند.

Hajime پس از سرقت کلمات عبور، داده‌های شخصی کاربران را سرقت کرده و خود را مخفی می کند. ابزار آلوده شده به طور مخفیانه و بدون اطلاع مالک آنها قابل سوءاستفاده خواهند بود.

بررسی های شرکت کاسپراسکی نشان می دهد بخش عمده ابزار و محصولات آلوده شده به Hajime در ایران، ویتنام و برزیل واقع هستند. این شرکت به کاربران توصیه کرده کلمات عبور وبکم ها، دوربین های مدار بسته و روترهای خود را تغییر دهند تا حدس زدن آنها توسط این بدافزار و نفوذ دشوارتر شود. همچنین کاربران باید در صورت لزوم میان افزارها و نرم افزارهای نصب شده بر روی این دستگاه ها را به روزرسانی کنند.

Hajime اولین بار در اکتبر سال 2016 از راه رسید و شبکه بوت نت ایجاد شده از طریق آن برای طراحی حملات DOS و ارسال هرزنامه قابل استفاده است. نکته جالب عدم حمله Hajime به شبکه های رایانه ای شرکت های آمریکایی مانند General Electric و  Hewlett-Packardو همین طور موسساتی مانند شرکت پست آمریکا، وزارت دفاع این کشور و ... است.

علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانند به نشانی https://securelist.com/blog/research/78160/hajime-the-mysterious-evolving-botnet/ مراجعه کنند.

کمیسیون علمی و فناوری شورای عالی انقلاب فرهنگی ظرفیت ها و قابلیت های اینترنت چیزها را بررسی کرد.
شورای عالی انقلاب فرهنگی- در این جلسه گزارش پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات پیرامون ظرفیت ها و قابلیت های راه اندازی اینترنت چیزها عرضه شد.
در این گزارش با بیان تاثیرات مهم اینترنت چیزها در شکل گیری یک زیست بوم نوین در فضای کسب و کار و فعالیت های اقتصادی در کشور، توجه به ابعاد فرهنگی، اجتماعی و جامعه شناختی این فناوری مورد تاکید قرار گرفته است.

کایلا عروسک جاسوس

"کایلا" عروسک هوشمندی که قرار بود دوست کودکان باشد اکنون مظنون به جاسوسی و نقض‌کننده حریم خصوصی کودکان است.

به گزارش ایسنا، یک سازمان نظارتی در آلمان از والدین خواسته است عروسک سخنگوی موسوم به "کایلا" را نخرند و اگر خریده‌اند آن را از بین ببرند چرا که هکرها می توانند از این عروسک هوشمند برای سرقت اطلاعات استفاده کنند.

محققان می گویند هکرها می توانند با استفاده از بلوتوث ناامن جاسازی شده در این عروسک به سخنان کودکان گوش داده و با آنها صحبت کنند. "جنسیس"، شرکت تولیدکننده این عروسک هنوز به هشدار آلمان در این باره واکنشی نشان نداده است.

بنابر گزارش یورونیوز، توزیع کننده عروسک "دوست من کایلا" پیش‌تر گفته بود نمونه های اندکی از این عروسک توسط متخصصان هک شده اند و امکان هک آن توسط غیرمتخصصان وجود ندارد و شرکت تولید کننده قادر است نرم افزار آن را ارتقاء دهد.

عروسک کایلا می تواند با دسترسی به اینترنت به سوال یک کاربر پاسخ دهد. نقص امنیتی در نرم افزار این عروسک نخستین بار در ژانویه سال ۲۰۱۵ کشف شد.

شکایاتی از سوی انجمن های حامی مصرف کنندگان در آمریکا و اتحادیه اروپا از سازنده این عروسک به ثبت رسیده است. "کمیسر اتحادیه اروپا برای عدالت، مصرف کنندگان و برابری جنسیتی" گفته است که نگران تاثیر این عروسک هوشمند بر حریم خصوصی و ایمنی کودکان است.

بنابر این گزارش، پیش‌تر نقص ایمنی داده های بازی آنلاین "سلام کیتی" باعث فاش شدن اطلاعات خصوصی بیش از سه میلیون کاربر شده بود که حوزه خصوصی کودکان را به خطر انداخته است. همچنین حمله سایبری به اسباب بازی های دیجیتال VTech باعث فاش شدن اطلاعات شخصی ۶.۴ میلیون کودک شد.

تاکید بر جاسوسی تلویزیون‌های هوشمند

چهارشنبه, ۲۰ بهمن ۱۳۹۵، ۰۱:۵۷ ب.ظ | ۰ نظر

کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا برخوردی جدی با شرکت ویزیو داشته و آن را مجبور به پرداخت 2.2 میلیون دلار غرامت به علت جاسوسی از عادات کاربری مالکان تلویزیون‌های خود کرده است.

به گزارش فارس به نقل از ورج، این شرکت سازنده تلویزیون‌های هوشمند بدون جلب رضایت کاربران به مدت دو سال عادات کاربری این افراد را در زمان استفاده و مشاهده تلویزیون های ساخت خود زیر نظر داشته است.

این تخلف در مورد خریداران بیش از 11 میلیون تلویزیون ساخت این شرکت اتفاق افتاده است. قابلیت ردگیری عادات کاربران به طور خودکار و در زمان روشن کردن این تلویزیون فعال می شده و این در حالی است که اکثر شرکت های سازنده تصمیم گیری در این زمینه را به خود خریداران واگذار می کردند.

البته در مدل های جدیدتر تلویزیون های هوشمند ویزیو، قابلیت ردگیری خودکار کاربران به طور پیش فرض خاموش و قطع است. ظاهرا این موضوع از ماه ها پیش مورد اعتراض کاربران قرار داشته و حتی در سال 2016 شکایتی با همین موضوع تقدیم دادگاه شده است. اما تصمیم گیری قطعی در مورد آن تا به حال به تعویق افتاده بود.

کارشناسان می گویند این موضوع محدود به تلویزیون های ویزیو نیست و به احتمال زیاد دیگر شرکت های سازنده تلویزیون های هوشمند هم از روش های دیگری برای جاسوسی از بینندگان استفاده می کنند که ممکن است هنوز اطلاع دقیقی در این زمینه وجود نداشته باشد.

همراه اول و شرکت ملی گاز ایران جهت هوشمندسازی کنتورهای گاز کشور بر بستر اینترنت اشیا (IoT)، تفاهم نامه همکاری امضا کردند.

به گزارش اداره کل ارتباطات شرکت ارتباطات سیار ایران، همراه اول، به عنوان اپراتور پیشگام در صنعت اینترنت اشیا و شهر هوشمند، با امضای تفاهم نامه ای با شرکت ملی گاز ایران در خصوص هوشمندسازی کنتورهای گاز کشور بر بستر اینترنت اشیا (IoT)، گام بزرگی را در جهت مدیریت هرچه بهتر انرژی در کشور برداشته است.

در همین راستا، همراه اول به منظور فراهم‌ سازی بستر مناسب برای هوشمندسازی کشور، در حال توسعه بزرگترین زیرساخت نرم افزاری و همچنین پلتفرم لازم جهت پیاده ‌سازی اینترنت اشیا و شبکه‌‎ های کم‌ مصرف با پوشش گسترده (LPWAN) در کشور است.

یکی از این راهکارها استفاده از کنتورهایی است که به صورت روزافزون در سراسر دنیا مورد استفاده صنایع مربوط به انرژی قرار گرفته‌ است؛ این کنتورها با هزینه کاملأ به صرفه، امکان جمع آوری و انتقال داده های مربوط به مصرف هر واحد را بر بستر ارتباطات همراه فراهم آورده است.

با اجرای این طرح ملی و بهینه سازی الگوهای مصرف، کمک شایانی به امکان کاهش هزینه ‏های مصرفی و مدیریت هرچه‌ بهتر محیط پیرامون برای شرکت ها و خانوارها فراهم می شود.

مدیر عامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران گفت: اینترنت اشیا (Internet of Things) به طور کلی اشاره دارد به بسیاری از اشیا و وسایل محیط پیرامون‌مان که به شبکه اینترنت متصل شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس،علیرضا جعفری با اشاره به اینکه این دومین درگاه اتصال (Gateway) به عنوان بخشی از حرکت جهانی شبکه اشیاءThe Things Network ؛(TTN) راه‌اندازی شده است، گفت:  این شبکه دومین گیت‌وی فعال TTN در منطقه خاورمیانه  محسوب می شود.

وی با بیان اینکه نخستین درگاه اتصال نیز در محدوده نارمک از سوی پژوهشگران ایرانی پیاده سازی شده است، افزود: تفاوت ارائه خدمات بر روی این شبکه با سرویس‌هایی که از طریق شبکه‌های ارتباطی موبایل ارائه می‌شود توان مصرفی بسیار پایین و در مقابل پوشش گسترده آن است.

به گفته جعفری به هیچ عنوان هزینه این اتصال قابل قیاس با اتصال اشیاء از طریق سیم‌کارت موبایل نیست.

جعفری ادامه داد: این فناوری که در باندهای فرکانسی بدون نیاز به مجوز عمل می‌کند، امکان برقراری اتصال دوطرفه را برای اشیاء متصل فراهم می‌آورد.

به گفته مدیر عامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران، ساختار «شبکه اشیاء» به دلیل باز بودن، نسبت به سایر شبکه‌ها شفا‌ف‌تر بوده و به دلیل رمزنگاری سطح بالا، از امنیت بسیار مناسبی برخوردار است.

وی افزود: خوشبختانه خیلی زود و با توجه به اقدامات انجام‌شده، تهران توانست در کنار شهرهای انتایرو، مونترآل، سن‌دیگو و کال‌گری به عنوان یکی از ۵ شاخه با سرعت رشد بالای شبکه اشیاء معرفی شود. و هم اکنون نیز نام تهران و ایران به عنوان یکی از مراکز فعال، در سایت TTN قرار دارد.

باغ کتاب یکی از بزرگترین پروژه‌ها در سطح ملی و حتی جهانی محسوب می‌شود که با بهره گیری از دانش داخلی، بومی و استفاده از متریال داخلی به همت شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در حال ساخت است.

کاربران می‌گویند اسباب بازی‌های متصل به اینترنت بدون اجازه، صدای کودکانشان را جمع‌آوری و ذخیره می‌کنند.
 خبرآنلاین، 18 گروه مدافع حریم خصوصی در آمریکا با ارسال شکواییه ای به کمیسیون تجارت فدرال و اتحادیه اروپا اعلام کردند اسباب بازی‌های genesis Toys  و شریک آن Nuance، حریم خصوصی و قوانین موسوم به COPPA را نقض کرده و صدای کودکان را در خانه بدون اجازه ضبط می‌کنند.
از سوی دیگر دو محصول i-Que و My Friend Cayla نه تنها صدا را بدون اجازه ضبط می‌کنند، بلکه آن را برای کمپانی Nuance هم می‌فرستند و بیم آن می‌رود که این کمپانی صداها را به پلیس و یا سرویس‌های جاسوسی-اطلاعاتی بفروشد.
همچنین Genesis متهم شد که اجازه می‌دهد سایرین از طریق بلوتوث به اسباب بازی‌ها بدون مجوز قانونی-فنی وصل شوند و از این طریق جاسوسان می‌توانند به‌اصطلاح Eavesdrop کرده و صدای اطراف را شنود کنند.
به‌طورمعمول بلوتوث اجازه وصل شدن تا 33 فوت را می‌دهد اما این اسباب بازی‌ها رنج بالاتری داشته و اجازه می‌دهند سایرین در بیرون از خانه هم به‌طور غیرقانونی وصل شوند.
هنوز واکنش رسمی FTC و EU معلوم نیست و این 18 گروه از سازندگان خواسته‌اند پاسخ مناسب درباره این موضوع منتشر کنند.
کارشناسان علاوه بر این نوع وسایل، درباره دستیاران صوتی دیجیتال متصل به اینترنت در خانه‌ها نیز هشداری مشابه داده‌اند!!

همه چالش‌های اینترنت چیزها

دوشنبه, ۱۵ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۴۳ ب.ظ | ۰ نظر

از شهرها تا مزارع و از حمل و نقل تا حفاظت از سلامت، داده‌هایی که سنسورها جمع‌آوری می‌کنند و با انسان‌ها و با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، آینده بشر را تغییر خواهند داد.

امروزه با استفاده از تکنولوژی مینیمالیستی، سنسورهای گازی ساخته می‌شوند که می‌توانند در فرودگاه‌ها تهدیدهای بیوشیمیایی را تشخیص و از وقوع آن‌ها جلوگیری کنند، مشخص کنند استیکی که در یخچال شما هست خراب شده یا نه، یا حتی با تجزیه و تحلیل نحوه نفس کشیدن شما معلوم کنند به چه نوع بیماری مبتلا هستید.

سنسورهایی این چنین، نیروی رانشی یک تکنولوژی فراگیر هستند که اخیرا توجه بیشتری را به خود جلب کرده اما آن قدرها هم تازه نیست؛ نخستین توستر متصل به اینترنت سال ۱۹۸۹ تولید شد. این تکنولوژی اینترنت اشیا (Internet of Things) نام دارد.

اساسا، این «اشیا» در این اصطلاح عجیب به دستگاه‌هایی اشاره دارد که در خود سنسورهایی دارند و این سنسورها به جمع آوری، ذخیره و تحلیل داده می‌پردازند. از آنجایی که تمام این دستگاه‌ها به اینترنت متصل هستند، می‌توانند از این طریق با یکدیگر (و با انسان‌ها) ارتباط برقرار کنند، داده‌ها را برای پردازش بیشتر آپلود کنند، نرم افزارهای آپدیت شده را دانلود کنند و اغلب از فاصله دور کنترل شوند.

 

اتصال بیش از ۳ میلیارد دستگاه به اینترنت

شرکت تحقیقات اینترنتی گارتنر (Gartner) تخمین می‌زند که تا پایان سال میلادی گذشته، ۳.۸ میلیارد دستگاه به اینترنت و یکدیگر متصل شده‌اند؛ ماشین‌های هوشمند، دودسنج‌ها، قفل در، روبات‌های صنعتی، لامپ‌های خیابانی، مانیتورهای قلبی، قطارها، توربین‌های بادی، یخچال‌ها و حتی راکت‌های تنیس.

گارتنر تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۲۰ حدود ۲۵ میلیارد دستگاه هوشمند این چنینی که به یکدیگر مرتبط هستند به وجود خواهند آمد که مقادیر کوچک داده را به ما، ابراینترنت و یکدیگر منتقل می‌کنند. البته این تنها تخمین یک شرکت است و دیگران عقاید متفاوتی دارند.

جان چیمبرز مدیر عامل کمپانی سیسکو (Cisco) می‌گوید تا پنج سال دیگر، ۵۰ میلیارد دستگاه آنلاین خواهند بود و ارزش بازار کلی شان چیزی معادل ۱۹ تریلیون دلار فعلی می‌شود. کارشناسان یک غول دیگر در این زمینه یعنی شرکت زیمنس (Siemens) هم اعلام کرده‌اند این اشیا هوشمند دارند زمینه چهارمین انقلاب صنعتی را (پس از بخار، الکتریسیته و کامپیوترها) فراهم می‌کنند.

 

موانع میان ما و دنیای جدید

مسلما بعضی از این اظهارات تنها حرف است و همیشه شایعه‌ها و حرف‌های هیجانی بسیاری حول محور جدیدترین الگوی صنعتی تکنولوژیکی مطرح می‌شود. بنابراین بله، موانع تکنولوژیکی بسیاری بین ما و یک دنیای زیبای جدید وجود دارد.

اول از همه، مانع زبان وجود دارد. دستگاه‌های هوشمند خانگی – که یکی از زمینه‌های اینترنت اشیا است و تا این لحظه بیشتر از بقیه توسعه یافته و پیشرفت کرده– در حال حاضر مجموعه ای بسیار بزرگ از زبان‌ها را بسته به کارخانه‌ای که آن‌ها را تولید کرده در بر می‌گیرند. ترموستات و سیستم تهویه هوای خانه ممکن است با بلوتوث با هم ارتباط برقرار کنند، فریزر و کافی ساز از زیگ بی (ZigBee) استفاده کنند، قفل‌ها و پرده‌ها در زی-ویو (Z-Wave) بهره ببرند و دودسنج از وای‌فای استفاده کند. البته این را هم باید گفت که هم آوردن سر و ته داده‌های جمع آوری شده توسط این دستگاه‌ها و همچنین ذخیره کردن گیگابایت‌ها، ترابایت‌ها، اگزابایت‌ها و حتی زتابایت‌های احتمالی چالشی بزرگ است.

هکرها در کمین هستند

نگرانی بزرگ و ادامه‌دار دیگر، امنیت است. یک متخصص آی‌تی اخیرا نشان داد که چقدر ساده می‌تواند یک پمپ انسولین که با استفاده از فرکانس رادیو کنترل می‌شود را هک کند و از راه دور مقادیر مرگبار انسولین را به یک بیمار دیابتی تزریق کند. دیگر متخصصان هم ادعا کرده‌اند که هکرها اگر انگیزه لازم را داشته باشند می‌توانند به نرم افزارهای داخل ماشین های هوشمند دسترسی پیدا کنند و کنترل سرعت، ترمز و فرمان ماشین را به دست بگیرند. پیامدهای مضر هک کردن اشیایی که از این تکنولوژی استفاده می کنند می تواند بی نهایت باشد.

اما چالش‌های تکنولوژیکی با وجود بزرگ بودن‌شان بیشتر از چالش‌های قانونی، اجتماعی و قانون‌گذاری مسئولان و متخصصان را نگران نمی‌کنند. چون این دستگاه‌های سنسوردار می‌توانند به شدت اطلاعاتی که ما از یکدیگر به دست می‌آوریم را افزایش دهند، می‌توانند به افراد خاصی قدرت بیشتر ببخشند و دیگران را در اقلیت قرار دهند.

 

چه کسی صاحب تمام این داده‌هاست؟

این یک سوال جدی است؛ چه کسی صاحب تمام این داده‌هاست؟ آیا اطلاعات به شدت شخصی که ردیاب تناسب اندام شما ضبط می‌کند به شما تعلق دارد یا به سازنده؟ آیا پلیس باید این اجازه را داشته باشد که در یک پرونده قضایی به اطلاعات به دست آمده از این طریق دسترسی پیدا کند؟ آیا صاحبان ماشین‌ها می‌خواهند بعد از هر تصادف رانندگی ماشین شان به صورت خودکار به پلیس اطلاع رسانی کند؟

در حال حاضر، سنسورهایی که توسط کمپانی سیسکو ساخته شده‌اند و معدن کاوها آن‌ها را حمل می‌کنند، می‌توانند وجود گازهای خطرناک را تشخیص دهند. دیگر سنسورها هم می‌توانند بگویند مثلا کارگری که در یک میدان نفتی کار می‌کند در حال حرکت است یا مدتی طولانی بی‌حرکت مانده و در نتیجه شاید مجروح شده است. اما از سوی دیگر، همین سنسورها می‌توانند به کارفرمایان کمک کنند تا متوجه شوند دقیقا چطور و کجا کارمندان شان تک تک لحظه‌های روزشان را پشت سر می‌گذارند.

حتی با وجود چنین مشکلات بزرگی، این دستگاه‌های هوشمند از همین حالا دارند بخش‌های تاثیرگذار و گوناگونی از جمله حفاظت از سلامت، تولید، برنامه‌ریزی شهری، حمل و نقل، تولید نیرو، کشاورزی و مدیریت خانگی را تحت تاثیر تغییرات بزرگی قرار می‌دهند. خود دستگاه‌ها ممکن است کوچک باشند، اما دارند تغییرات کلانی را در نحوه زندگی و کار روزانه ما ایجاد می کنند.

 

وعده‌های تجاری یا هرج و مرج کاذب؟

به مدت یک دهه یا بیشتر است که تولیدکنندگان محصولات خانگی به مشتریان شان قول آینده‌ای را داده‌اند که در آن مثلا وقتی شیر تمام می‌شود، یخچال به ما پیغام می‌دهد یا می‌توانیم قهوه جوش را در حالی که روی تخت مان لم داده‌ایم روشن کنیم. اما با وجود اینکه طی سال‌های اخیر، نمایشگاه بین‌المللی سی ای اس در لاس وگاس (Consumer Electronics Show) کاملا تحت تاثیر وسایل هوشمند بوده، هیچ محصول یا برند بزرگ منفردی نتوانسته خود را برتر از دیگران ثابت کند. افراد آگاه می گویند این بازار که سریع در حال رشد است و شرکت تحقیقات آر ان آر مارکت (RNR Market) درباره آن می‌گوید سال گذشته ارزشی معادل ۲۰ میلیارد دلار داشت، یک هرج و مرج کامل است.

شاید یکی از محصولاتی که تا امروز بیشتر از بقیه و مخصوصا در میان محصولاتی که می‌خواهند هزینه قبض برق مشتریان را کاهش دهند موفق بوده، ترموستات یادگیرنده نست (Nest) بوده است. با یک طراحی واضح، اینترفیسی راحت از ترموستات‌های فعلی و با حمایت گوگل (که در سال ۲۰۱۳ مبلغ ۳.۲ میلیارد دلار را برای خریداری این استارت آپ هزینه کرد)، «نست» توانسته به خوبی به کانادا، بریتانیا و ایالات متحده نفوذ کند. ترموستات‌ها بیشتر از وسایل خانه، چراغ‌ها، تلویزیون‌ها، کامپیوترها و سیستم‌های پخش صدا روی هم رفته انرژی بیشتری را کنترل می‌کنند. نست می‌گوید دستگاهش می‌تواند برنامه هفتگی شما را «یاد» بگیرد، خودش را برنامه‌ریزی کند، از تلفن همراه کنترل شود و روی هم رفته ۲۰ درصد در مصرف انرژی یک خانه صرفه جویی کند.

یکی دیگر از محصولات محبوب سی ای اس امسال تگ (Tagg) بود؛ راهی برای کنترل از راه دور موقعیت و اعضای حیاتی بدن حیوان خانگی شما. آمازون در ماه مارس خطی جدید از دکمه‌های برنددار را معرفی کرد که اطراف خانه به این ور و آن ور می‌چسبند و با استفاده از آن‌ها مشتری می‌تواند محصولات جزیی خانگی از جمله پودر ماشین لباس شویی و کاغذ توالت را با فشار دادن یک دکمه سفارش دهد. بعد هم برد (Brad) هست؛ یک توستر هوشمند که با توسترهای موجود دیگر در شبکه‌اش ارتباط برقرار می‌کند تا ببیند آن ها چقدر فعالیت می‌کنند و اگر حس کند شما او را نادیده گرفته اید، یکی از پیچ‌هایش را تکان می دهد.

دیگر کمپانی‌ها هم راه‌حل‌هایی برای مدیریت کلی خانه ارایه کردند. کمپانی کرستران(Crestron) واقع در نیوجرسی سیستم‌هایی طراحی کرده که با استفاده از آن‌ها مشتری می‌تواند امنیت خانگی، استفاده از انرژی، نور، تعبیه هوا و سیستم‌های سرگرمی خانه‌اش را از روی تبلت مدیریت کند. اینگرسول رند(Ingersoll Rand) هم اخیرا تحت برند نکسیا (Nexia) شروع به ارایه محصولات کنترل خانگی ارزان کرده است.

بعد هم اپل هست چون البته خبر ارایه هوم کیت(HomeKit) را داده که پلتفورمی است که سازندگانش امیدوارند مورد استفاده فعالان ساخت خانه های هوشمند قرار بگیرد تا با استفاده از آن بتوانند اپلیکیشن هایی بسازند که مخصوص کنترل دستگاه های مختلف هستند. هدف فراهم کردن یک دروازه و یک زبان واحد برای تمام این صنعت است. اپل معمولا فقط وارد بازارهایی که پتانسیل بسیار بالا دارند می شود و آر ان آر تخمین می‌زند که بازار خانه های هوشمند تا سال ۲۰۲۰ می‌تواند ارزشی معادل ۶۰ میلیارد دلار داشته باشد.

دفاتر کاری هم تغییراتی خواهند داشت. این تغییرات در سوی بهبود عملکرد و رضایت کاری خواهند بود. مثلا سیسکو کاربردهای کلیدی ۳۰۰ ساختمانی که در سراسر دنیا دارد از جمله تعبیه هوا، الکتریسیته و امنیت را از چهار لوکیشن مختلف کنترل می کند. این کمپانی پیش بینی روزی را می‌کند که در آن یکی از مدیران اجرایی وارد گاراژ می‌شود و اتوماتیک به آسانسور علامت می‌دهد تا پایین بیاید و او را سوار کند و در عین حال چراغ‌های دفترش را هم روشن کند.

ساختمان‌هایی که سیستم کنترل هوای داخلی پیشرفته‌ای دارند، بیشتر از همیشه مروج شده‌اند. مثلا آسمان خراش جدید مانیتوبا هایدرو در شهر وینیپگ کانادا یک مرطوب کننده طبیعی غول آسا شامل یک اتاق بخار چند طبقه که پر از گیاه‌های استوایی و یک آب‌نماست دارد و این مرطوب کننده به لوله‌هایی متصل است که هوای مرطوب را به سراسر ساختمان انتقال می‌دهند. سیستم می‌داند چه زمانی پره‌ها را باز و بسته کند تا نور خورشید داخل بیاید (و از گرمای رایگان خورشیدی سود ببرد) و یا از ورود نور جلوگیری کند.

 

شهرهای آینده و سیطره سنسورها

بیش از نیمی از مردم جهان حالا در مراکز شهری زندگی می کنند و این آمار تا سال ۲۰۵۰ به دو سوم می‌رسد که یعنی ۲.۵ میلیارد شهرنشین دیگر خواهند بود که نیازمند خانه، کار و حمل و نقل هستند. این برای بسیاری از شهرهای امروز که خیلی‌های شان تحت‌تاثیر ترافیک، دوده، جرم و جنایت، سطل آشغال‌های پر و نور ناکافی هستند، یک سناریوی کابوس وار خواهد بود. اما تکنولوژی هایی که در حال حاضر مورد تست قرار می‌گیرند به شهرهای آینده کمک می کنند بهتر با این مسئله کنار بیایند.

نورافکن‌هایی که در خود سنسور ویدیویی دارند می توانند نورهای سبز و قرمز خود را با توجه به موقعیت ماشین ها و اینکه چه ساعتی از روز است تنظیم کنند. آن ها می توانند تراکم ماشین و دوده را کم کنند، مخصوصا با توجه به اینکه ماشین هایی که پشت چراغ قرمز می ایستند تا ۱۷ درصد در مناطق شهری سوخت مصرف می کنند.

سنسورهایی که در مکان‌های پارک کردن ماشین‌ها قرار داده می‌شوند می توانند اطلاعات زنده از جای پارک‌های خالی را به اپلیکیشنی ارسال کنند که توسط کسانی که به‌دنبال جای پارک هستند، مورد استفاده قرار بگیرد. زیمنس اخیرا وامی به یک استارت آپ داد که کارش ساختن پهپادهای مخصوص پارک کردن است و می‌توانند ماشین‌ها را به سمت جاهای خالی پارک هدایت کنند. مسخره به نظر می‌رسد؟ اینطور نیست چون تا حدود ۳۰ درصد از ازدحام ماشین‌ها به خاطر راننده هایی به وجود می آید که در خیابان ها در جستجوی جای پارک می چرخند.

نورهای خیابانی هوشمند ال ای دی شهر سن دیگو هم فقط وقتی روشن می‌شوند که یک عابر پیاده یا ماشین نزدیک می‌شود؛ این شهر اخیرا سه هزار لامپ خیابانی قدیمی را با چراغ‌های سنسوردار عوض کرد تا بتواند سالی حدود ۲۵۰ هزار دلار سود کند. بریتانیایی‌ها هم در تلاش برای مبارزه با قلدربازی اراذل، در حال تست کردن لامپ هایی است که وقتی تشخیص می دهند کسی به چیزی ضربه می زند یا بیش از حد سر و صدا می کند نورش را بیش از حد معمول روشن می‌کند و دوربین‌هایی دارد که می توانند ویدیوی زنده را ضبط کنند و به ابر منتقل کنند.

در فیلادلفیا، روی سطل آشغال‌های چهار هزار دلاری به نام بیگ بلیز (Big Bellies) سرمایه گذاری شده که آشغال ها را له می‌کند و وقتی پر می‌شود پیغامی برای ماشین حمل زباله می فرستد. به این ترتیب فیلادلفیا توانسته تعداد جمع آوری هفتگی آشغال را از ۱۷ بار در هفته به تنها سه بار در هفته برساند و یک میلیون دلار در سال در زمینه سوخت، تعمیرات و کار صرفه جویی کند.

 

کارخانه‌های آینده و صرفه‌جویی در نیرو

کارخانه ساخت موتورسیکلت‌های هارلی دیویدسون در شهر یورک ایالت پنسیلوانیا سال ۱۹۷۳ به‌عنوان یک کارخانه سر هم بندی معمولی تاسیس شد. اما شش سال پیش، سیسکو آن را با تکنولوژی رده بالا آپدیت کرد. حالا مجموعه‌ای از سنسورها که به سیستم‌های اجرایی تولید متصل هستند، داده‌های خط تولید کارخانه را جمع آوری می‌کنند تا در صورت بروز مشکل متوجه آن بشوند.

در یکی از بخش‌ها سنسورهایی وجود دارند که می‌توانند وضعیت جریان هوا و رطوبت را طوری تنظیم کنند که در بهترین حالت برای پروسه رنگ آمیزی قرار داشته باشند. البته این سیستم ارزان نبود و یک تحلیلگر اخیرا به وال استریت ژورنال اعلام کرد که نصب کردن یک سیستم اجرایی تولیدی برای یک کارخانه می تواند چیزی حدود ۵۰۰ هزار تا یک میلیون دلار خرج بردارد. اما با استناد به اس ای پی (SAP) که نرم افزار کارخانه هارلی دیویدسون را تامین می‌کند، این کارخانه حالا می تواند با ۳۰ درصد کارگر کمتر ۲۵ درصد موتورهای بیشتر تولید کند. به جای تحویل دادن یکی از ۱۷۰۰ مدل موتور مختلفش در ۲۱ روز، این کمپانی می تواند در شش ساعت یک موتور تولید کند.

علاوه‌بر این، «دید» بهتر یعنی انتقال آنی اطلاعات از سنسورها به تلفن های هوشمند و تبلت‌ها هم می‌تواند به این معنی باشد که دستگاه‌ها مدت کمتری را بی کار می مانند چون مدیران می توانند مشکلات را زودتر مشاهده و حل کنند. کمپانی اکسنچر (Accenture) اخیرا گزارش داد که تکنولوژی اینترنت اشیا می‌تواند هزینه متوسط تعمیر را تا ۱۲ درصد، هزینه نگهداری را ۳۰ درصد و هزینه ناشی از بی کار بودن دستگاه‌ها را تا ۷۰ درصد کاهش دهد. همچنین از طریق سیستم های هوشمند مدیریت انرژی، هزینه الکتریسیته کمپانی که معمولا یکی از هزینه های اصلی است را به شدت کاهش دهد.

همانطور که جف ایملت مدیر هیات مدیره کمپانی جی ای (GE) قبلا گفته بود، «اگر دیشب در یک کمپانی صنعتی به خواب رفتید، امروز صبح در یک کمپانی نرم افزار و تحلیلی بیدار خواهید شد.»

 

وسایل نقلیه هم هوشمند می‌شوند

مدل جدید اتومبیل الکتریک تسلا اس به قیمت ۷۰ هزار دلار به فروش می‌رسد. علاوه بر اینکه این ماشین می‌تواند از صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را در کمتر از چهار ثانیه طی کند، می تواند با یک بار شارژ ۴۳۵ کیلومتر را پشت سر بگذارد. اگر شارژتان کم شود، سیستم جهت یابی ماشین می‌تواند شما را به نزدیک‌ترین ایستگاه شارژ هدایت کند. این ماشین نسل جدید ایلان ماسک سیستم خلبان خودکار هم دارد که از ترکیبی از دوربین‌ها، رادارها و سنسورهای خورشیدی ۳۶۰ درجه استفاده می‌کند تا به صورت اتوماتیک در جاده‌های باز رانندگی کند و نه تنها جای پارک خوب پیدا کند، بلکه خودش هم آنجا پارک کند. دوربین همچنین محدودیت‌های سرعت را تشخیص می‌دهد و می تواند به راننده هشدار کاهش سرعتش را بدهد. علاوه بر این، اگر از خطوط سفید جاده خارج بشوید، صندلی راننده می لرزد.

تسلا اس به خاطر یک نرم افزار داخلی متصل به اینترنت که مجموعه‌ای ثابت از داده‌ها را به مهندسان این کمپانی می‌فرستد دارد همیشه بهتر و بهتر می‌شود. از وقتی ماشین بیرون داده شده مهندسان نرم افزارهایش را چندبار بهبود بخشیده‌اند تا مسافتی که ماشین می‌تواند با یک بار شارژ طی کند بیشتر شود، بتواند وقتی ماشین‌های دیگر در نقطه کور راننده قرار می گیرند به او خبر بدهد و وقتی ماشینی دیگر نزدیک می شود، نور بالا را به صورت اتوماتیک کم نور کند.

تمام این‌ها یعنی روزهایی که ماشین‌تان وسایلی ثابت بودند و در حد اولیه کارخانه‌ای عمل می‌کردند، رو به پایان است! کمپانی‌های کارکشته از جمله مرسدس بنز هم می‌خواهند ماشین های هوشمند تولید کنند. در مرکز تحقیقات این کمپانی در سیلیکون ولی، تیمی از مهندسان و برنامه‌نویسان مشغول کامل کردن مدلی هستند که می تواند با تلفن‌های هوشمند ارتباط برقرار کند. در مورد قرارهای شما و مسیر رسیدن به آن‌ها اطلاعات جمع کند و اطلاعات ترافیکی را به صورت زنده به نمایش بگذارد. در ماه مه، کمپانی فریت لاینر (Freightliner) پروانه ساخت نخستین روبو کامیون دنیا را به دست آورد که پیش از آن ۱۵ هزار کیلومتر در جاده تست شده بود، البته راننده اش انسان بود.

گارتنر تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۲۰ حدود ۲۵۰ میلیون ماشین متصل در جاده‌های دنیا وجود خواهند داشت که خیلی از آن‌ها می توانند خودشان را هدایت کنند. بخش «ماشین‌های متصل هوشمند» سیسکو می‌گوید ماشین های خودران می‌توانند حدود ۸۵ درصد تصادف‌های رانندگی سر به سر را از میان ببرند. همچنین از آنجایی که می‌توانند موقعیت شان را با یکدیگر در میان بگذارند و در نتیجه نسبت به ماشین هایی که توسط انسان‌ها رانده می شوند بسیار به هم نزدیک تر برانند، قابلیت کاهش شدید ترافیک را هم خواهند داشت. این امر همچنین باعث کاهش هزینه های سوخت به میزان حداقل یک تریلیون دلار خواهد شد.

 

حمل و نقل؛ از تجربه‌های دیروز تا وعده‌های آینده

صنعت هوانوردی همیشه به آرامی از تکنولوژی‌های جدید استفاده می کند؛ مثلا سیستم کنترل ترافیک هوایی آمریکا هنوز هم از زیرساخت‌های کامپیوتری ساخته شده در دهه ۱۹۷۰ استفاده می‌کند و تا حدودی هم قابل درک است چون وقتی آدم دارد درباره حمل و نقل دسته جمعی در ۳۰ هزار فوت بالای سطح زمین صحبت می‌کند، یک مشکل تکنولوژیکی می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد.

اما این حقیقت که تکنولوژی مورد نظر برای جلوگیری از تراژدی‌های خاص به وجود آمده، باعث می‌شود این مسئله کمتر با عقل جور در بیاید. هواپیماها مدت‌هاست سنسورهایی دارند که می توانند درباره کارآمدی سوخت، ارتفاع، موقعیت و مشکلات تعمیراتی داده جمع کنند، اما این داده ها معمولا وقتی پردازش می‌شوند که هواپیما فرود می آید. با پیشرفت هایی که در زمینه اتصال و پردازش داده به وجود آمده، دلیلی وجود ندارد که نتوان در حین پرواز هواپیما این داده ها را بررسی کرد.

تغییر به آرامی در راه است. سنسورهای موتور هواپیما حالا می توانند مشکلات را شناسایی و جداسازی کنند و در حالیکه هنوز هواپیما در هواست آن ها را با خلبانان و مسئولان روی زمین در میان بگذارند. از نظر کاربرد هر چه بهتر، جی ای توانسته دستگاهی تولید کند که مصرف سوخت در حین پرواز را اندازه می گیرد و تغییرات کوچکی در بال ها و دیگر بخش ها به وجود می آورد تا سوخت اضافی مصرف نشود. این تکنولوژی به کمپانی آلیتالیا (Alitalia) کمک کرد در یک سال یک درصد مصرف سوختش را کاهش دهد. با توجه به اینکه سالی ۳۰ میلیارد دلار صرف سوخت هواپیما می شود، حتی چنین مقادیر کوچکی هم می توانند در انتها قابل توجه باشند.

قطار هم دارد به آرامی به سمت مدرنیته حرکت می‌کند. شبکه تلکام ریل بریتانیا و سیسکو در پروسه نصب کردن سنسورهایی درون خطوط آهن و کنار آن‌ها هستند تا در صورت نیاز تعمیر یا رانش زمین یا سیل به مرکز اطلاع دهد. این باعث می‌شود زمان ۱.۳ میلیون ساعت تخمینی که در حال حاضر صرف بازبینی ریل های قطار می شود، به شدت کاهش یابد.

کسانی که در نیویورک قطار سوار می‌شوند می‌توانند از اینترنت اشیا به خاطر کاهش زمان سفرشان تشکر کنند. خط متروی کانارسی (Canarsie) این شهر هم اخیرا ریل‌های ساخت زیمنس و واگن هایی را نصب کرد که می‌توانند نسبت به سیستم قبلی با دقت بسیار بیشتری موقعیت را تشخیص دهند. چون ریل های هوشمند دقیقا می‌دانند قطارها کجا هستند، فاصله بین قطارها دیگر لازم نیست تا این حد بالا باشد که باعث می‌شود یک قطار بتواند حرکت آزادانه تری در خطوط شلوغ داشته باشند. به این ترتیب به جای تنها ۱۵ قطار در ساعت، حالا ۲۶ قطار می توانند در طی یک ساعت در این خط تردد کنند.

کشتی رانی هم وارد قضیه شده است. بندر اصلی آلمان یعنی هامبورگ که یکی از عاملان اصلی معجزه اقتصادی این کشور بعد از جنگ جهانی دوم بود، در سال های اخیر با مشکلات زیادی مواجه شده است. بسیاری از ۵۵۰ کامیونی که روزانه وارد این بندر می شوند ساعت های طولانی بیکار می مانند تا کشتی های شان از راه برسد یا به خاطر اینکه جای پارک کنار بندر کمیاب است، مجبور می شوند در محله های مسکونی نزدیک منطقه پارک کنند.

با توجه به اینکه ۱۰ هزار کشتی هر سال آنجا بارشان را خالی می‌کنند، اغلب این اتفاق رخ می‌داد که تعداد زیادی همزمان فرا می‌رسیدند و باعث می‌شدند این بندر نسبتا کوچک قفل شود. با توجه به اینکه این منطقه از نظر تاریخی هم همیشه جمعیت بالایی داشته، گسترش بندر قابل قبول نبود. حالا به خاطر پروژه ای محصول سیسکو و اس ای پی (SAP)، کشتی‌ها و بسیاری از ۹ میلیون کانتینری که از این بندر عبور می کنند زمان دقیق ورود خود را ثبت و به طور مداوم آپدیت می کنند تا کامیون‌ها هم بتوانند درست به موقع برسند و بارشان را خالی کنند. راننده های کامیون حتی می توانند از راه دور جای پارک رزرو کنند تا مجبور نشوند دنبال جا بگردند یا با صف بستن بخش هایی از شهر را ببندند.

 

سلامت با چکاپ اینترنتی

تکنولوژی‌ای که به این منظور طراحی شده تا اجازه بدهد کاربر بیشتر در خانه بماند به رونق رسیده است. با توجه به اینکه مثلا ۱۵% کل کانادایی‌ها در حال حاضر ۶۵ سال یا بیشتر دارند و گفته می‌شود در دو دهه آینده این رقم به ۲۳% می رسد، این مسئله به هیچ وجه سورپرایزکننده نیست.

نسلی جدید از سنسورها می‌تواند تشخیص بدهد وضعیت بیمارانی که در خانه هستند بدتر شده و آن را به تیم سلامت آن‌ها منتقل کند. کمپانی فیلیپس که بیشتر از همه به خاطر لامپ و مسواک برقی شناخته می شود، یک جعبه قرص خلق کرده که وقتی زمان قرص خوردن می‌شود در آن خود به خود باز می‌شود و پیغامی را برای یکی از اعضای خانواده یا مثلا پرستاری می‌فرستد که باید تایید کند بیمار قرصش را خورده است. این کمپانی هلندی اخیرا یک زیرمجموعه حفاظت از سلامت با عنوان فیلیپس هلت کر (Philips Healthcare) تاسیس کرده و تلاشش این است تا بتواند سیستمی را تولید کند که جوانانی که تلفن هوشمند به دست دارند و هشتاد ساله هایی که بیماری های مختلف و زوال عقل دارند به راحتی قابلیت استفاده از آن را داشته باشند.

سنسورهای آن‌ها را می‌توان به طور خاصی تنظیم کرد، مثل همان سنسورهایی که در بیبی مانیتورها به کار می‌روند. از آنجایی که نمی‌توان این سنسورها را مستقیم روی پوست ظریف قرار داد، به جای شان از دوربین های کیفیت بالا استفاده می‌شود که رنگ پوست، تنفس و دما را کنترل می کنند و وقتی تغییری به وجود بیاید به پرستار خبر می دهد. این دستگاه ها در نهایت می‌توانند به دکترها و پرستارها کمک کنند در خانه و در تخت‌های بیمارستان به بیماران بیشتری رسیدگی کنند. حالا تخت های هوشمندی که در بیمارستان پروتستان نیویورک نصب شده اند بلافاصله وقتی که یک بیمار از جایش بلند می شود متوجه می شوند و به پرستار بخش خبر می دهند.

بعد هم بازار پر رونق ردیاب‌های فیتنس مثل فیت بیت (FitBit)، اپل واچ (Apple Watch) و سونتو (Suunto) وجود دارد که ارزش آن از همین حالا از ۲ میلیارد دلار گذشته و بیش از ۸۴ میلیون از این دستگاه‌ها به فروش رسیده است. این مانیتورها ضربان قلب، الگوهای خواب، رژیم، تمرین و دیگر چیزها را کنترل می‌کنند و این داده ها را به اپلیکیشن های موبایلی ارسال می‌کنند. به زودی می‌توان این اطلاعات را مستقیما به تامین کننده یا بیمه کننده خدمات سلامت ارسال کرد که در حال حاضر هنوز هم روی حرف خود حساب بازمی کنند. بیمه گر آمریکایی جان هنکاک (John Hancock) که یکی از زیرمجموعه های منولایف (Manulife) است، می گوید اگر متقاضیان بیمه به صورت داوطلبانه اطلاعاتی از خودشان را با مدرک ارسال کنند که نشان از یک سبک زندگی سالم دارد، به آن ها تا ۱۵ درصد در حق بیمه شان تخفیف می دهد.

از دیگر کاربردهای اینترنت اشیا در حفاظت از سلامت می توان به ایمپلنت های زیرپوستی اشاره کرد. کمپانی مدترانیک (Medtronic) از همین حالا یک ایمپلنت گلوکز به فروش می رساند که به بیماران دیابتی کمک می کند قند خون خود را کنترل کنند.

 

حسگراهایی برای مدیریت انرژی

شبکه‌های برق اساسا به این منظور طراحی شده‌اند تا بتواند بر پایه نیاز، انرژی برق را توزیع و با دقت، عرضه و تقاضا را متعادل کنند. این کار بسیار چالش برانگیز است، مخصوصا با توجه به اینکه با توجه به فاکتورهای مختلف از جمله زمان، آب و هوا و فصل تقاضا تغییر می‌کند. یک موج گرمایی، یک طوفان یخ یا حتی پخش جوایز آکادمی اسکار در آمریکا می تواند به این زیرساخت قدیمی فشار وارد کند. برای واکنش نشان دادن به اوج های ناگهانی، ایستگاه های برق پشتیبان و ژنراتورهای دیزلی باید آماده باشند و منابع محدود را مصرف کنند. این سیستم به هیچ وجه کاربردی ترین سیستم ممکن نیست.

تئوری پایه‌ای پشت شبکه هوشمند (Smart Grid) ساده است: قیمت برق بر پایه تقاضا تعیین می‌شود و این اطلاعات به سرعت به مصرف سنج‌ها و ترموستات‌ها منتقل می‌شود تا بتوانند در ساعت هایی غیر از ساعات اوج برق مورد نظر را بکشند که در ارزان ترین حالت خود قرار دارد. این سیستم از نیروهای بازار برای تعادل بخشیدن به فشار وارده استفاده می‌کند و در تئوری می تواند کاری کند شبکه های برق کمتر دچار قطعی یا ضعف شوند.

برنامه های آزمایشی مخصوصا در ایتالیا و تگزاس نشان داده‌اند که این تئوری می‌تواند در دنیای واقعی هم عملی شود. ایالات متحده سال ۲۰۳۰ را به عنوان ضرب العجل غیررسمی برای اجرایی کردن بیشتر بخش‌های شبکه هوشمند انتخاب کرده است. از سوی دیگر، کمپانی هایدرو وان (Hydro One) اونتاریو یکی از کمپانی‌های منطقه‌ای بسیاری است که در حال حاضر مشغول هوشمند کردن شبکه خود است و با وجود اینکه از همین حالا بسیاری از مصرف  سنج های قدیمی را با ابزار جدید و هوشمند تعویض کرده، هدف خود را برای سال ۲۰۲۵ تعیین کرده است.

در حال حاضر، آن ها استفاده روزانه را مستقیما به مقصد ارسال می کنند، اما مصرف سنج ها در آینده می توانند اطلاعات مورد نیاز درباره قیمت برق و تقاضای کل سیستم را دریافت کنند و با توجه به آن خودشان را وفق دهند.

خطوط برق و لوله ها هم دارند به روز می‌شوند. داده‌هایی که توسط سنسورها در خطوط جمع آوری می‌شود را می‌توان تجزیه و تحلیل کرد تا مشکلات منفرد را شناسایی کرد. علاوه بر این، نرم افزارهای تخمینی از همین حالا در بازار وجود دارند که می‌توانند پیش بینی کنند احتمال سقوط کدام یک از درخت‌ها بیشتر از بقیه وجود دارد و در نتیجه خطوط برقی که ممکن است به خاطر سقوط درخت تحت تاثیر قرار بگیرد را پایین بیاورند. سیسکو لوله هایی می‌سازد که در خود سنسورهای فیبری دارد که می‌تواند هرگونه نشت را تشخیص داده و در جا درخواست کمک کند. برای خطوط لوله قدیمی، کمپانی جی ای نرم افزاری را به وجود آورده که داده‌های زمین‌شناسی، جزییات توپوگرافیک، تراکم جمعیت و موقعیت بیمارستان ها و مدارس را جمع آوری می کند تا به طور روزمره یا در مواقع اضطراری به تصمیم گیری در مورد آن ها کمک کند.

رشد منابع انرژی تجدیدپذیر هم تا حدود زیادی به شبکه هوشمند وابسته است. انرژی بادی و خورشیدی با سرعت بالایی رو به رشد است و با وجود اینکه ممکن است آن ها تاثیر بهتری روی محیطزیست داشته باشند، فشار زیادی بر شبکه برق وارد می کنند چون انرژی حاصل از مزارع خورشیدی و بادی با توجه به زمان سال و روز تغییر می کند و توازن را به هم می زند. در حال حاضر پنل های خورشیدی که می توانند مقدار برقی که تولید می کنند را دقیق حساب کنند وجود دارند. حالا باید زمین هایی پر از این پنل ها با شبکه کاملا متصل شوند و یک باتری تنظیم شدنی هم وجود داشته باشد که در صورت تامین انرژی بیش از حد آن را ذخیره کند.

انرژی بادی هم هنوز نتوانسته کامل خود را وفق دهد، اما توربین های بسیاری در حال حاضر از تکنولوژی اینترنت اشیا بهره می برند. جی ای توربین هایی ساخته که در حاشیه مزارع قرار می گیرند و وقتی تندبادی از راه می رسد به توربین های پشتی اطلاع می دهند تا آن ها بتوانند به سرعت جهت پره های خود را تغییر دهند تا آسیب نبینند و طول عمرشان افزایش یابد. یک نرم افزار دیگر هم داده های جمع آوری شده توسط سنسورهای توربین را پردازش می کند و بهترین زاویه را برای تولید بیشترین میزان برق و افزایش تولیدی مزرعه بادی پیشنهاد می کند.

 

کشاورزی هم اینترنتی می‌شود!

با وجود اینکه شاید بیشتر ما تصویری روستایی از یک مزرعه خانوادگی معمولی داشته باشیم، مزرعه داران اغلب کسانی هستند که زودتر از همه از تکنولوژی استفاده می کنند چون بالاخره هر چیزی که بتواند زندگی آن‌ها را بهبود بخشد چیز خوبی است.

خیلی از مزرعه‌داران این روزها در حالی در مزرعه‌های شان قدم می‌زنند که اسمارت فون‌های جی‌پی‌اس دار به دست دارند و از مجموعه‌ای از نرم افزارهای مربوط استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه حجم مزرعه ها هم رو به رشد است، مزرعه داران (یا سازمان‌های بزرگی که عملیات آن‌ها را کنترل می‌کنند) به سرعت مشغول استفاده از دستگاه‌های جمع آوری داده مرتبط به اینترنت هستند. دستگاه‌های جان دیر (John Deere) نه تنها می‌توانند شخم بزنند و درو کنند، بلکه می‌توانند مجموعه‌ای عظیم از داده‌ها از جمله درجه هوا و خاک، رطوبت، سرعت باد، نم، تابش خورشیدی و بارش باران را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کنند. سیستم های آب پاشی هوشمند می‌توانند به اندازه کافی آب را در نقاط مورد نظر پخش کنند و نشتی لوله‌های آب را تشخیص بدهند که چنین مسئله ای می‌تواند در مناطق خشکی زده بزرگ از جمله کالیفرنیا حیاتی باشد.

از سوی دیگر، یک کمپانی سنسوری ساخته که می‌تواند تراکم بالای آفت‌ها را تشخیص دهد و بعد فرمون‌هایی رها کند که از جفت گیری آن‌ها جلوگیری می‌کند و به این ترتیب نیاز به آفت‌کش‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. حالا حتی گاوها هم می‌توانند به صورت زنده داده ارسال کنند؛ یک کمپانی هلندی سنسورهایی خلق کرده که وقتی به حیوانات وصل می‌شوند، می‌توانند به مزرعه داران خبر بدهند که حیوان مریض شده یا حامله است.

همه آنچه در این گزارش مرور شد تنها بخشی از تلاش‌ها برای تحقق یک رویا است؛ رویای دنیایی که همه چیز در آن به ظاهر دارای «شعور مجازی» است و دیگر در ارتباط اشیاء و انسان‌ها برتری مطلق با انسان نیست. آیا تحقق این آینده نزدیک است؟

ترجمه و تنظیم؛ مازیار معتمدی/ منبع:مهر

اینترنت چیزها؛ بلای جان بیمارستان‌ها

يكشنبه, ۷ آذر ۱۳۹۵، ۰۲:۴۶ ب.ظ | ۰ نظر

کارشناسان امنیتی هشدار می دهند که از راه رسیدن اینترنت اشیا اگر چه روند درمان بیماران تسریع می شود، اما خطرات امنیتی هم به دنبال خواهد آورد.

به گزارش فارس به نقل از زددی نت، با توجه به آسیب پذیری ابزار و وسایل مختلفی که به اینترنت اشیا متصل می شوند هکرها می توانند از طریق آنها به شبکه های بیمارستان ها نفوذ کنند و ضمن به سرقت بردن اطلاعات کاربران، عملکرد تجهیزات پزشکی را مختل کنند.

Enisa که یک آژانس امنیت سایبری فعال در اروپاست با انتشار گزارشی تصریح کرده که بدافزارها و حملات denial of service تنها بخشی از خطراتی است که اینترنت اشیا به بیمارستان ها تحمیل می کند.

در ادامه این گزارش آمده است: پزشکان با استفاده از تجهیزات پزشکی متصل به اینترنت می توانند به طور آنی و لحظه به لحظه از وضعیت مراجعان در هر زمان و مکان و از راه دور مطلع شوند و شرایط بالینی آنها را بررسی کنند، اما فناوری های یاد شده چالش هایی را نیز به همراه می آورند و برای کاهش دادن این مشکلات باید از سامانه های امنیتی هوشمند به منظور کنترل تجهیزات پزشکی سازگار با اینترنت اشیا و برطرف کردن آسیب پذیری های امنیتی آنها استفاده کرد.

کارشناسان Enisa معتقدند اگر حملات سایبری و هکری مبتنی بر اینترنت اشیا در همان لحظات اولیه وقوع مهار نشوند مقابله با آنها بسیار مشکل خواهد بود و اتصال هزاران ابزار و تجهیزات پزشکی به اینترنت، گسترش سریع دامنه حملات یاد شده را ممکن می کند.

به گفته این کارشناسان اطلاعات بیماران و مراجعان بیمارستان ها هدفی بسیار جذاب برای هکرها محسوب می شود، زیرا این اطلاعات نقاط ضعف و آسیب پذیری هر فرد را مشخص می سازد و حتی از سوابق جنایی و اطلاعات مالی اشخاص راحت تر می توان از آن بر ضد اشخاص استفاده کرد.

در مورد اینترنت چیزها اغراق شده است

سه شنبه, ۲۵ آبان ۱۳۹۵، ۰۲:۳۴ ب.ظ | ۰ نظر

یافته های موسسه تحقیقاتی IDTechEx نشان می دهد در مورد برخی ویژگی های اینترنت اشیا و میزان استقبال از آن اغراق شده و بعید است سرعت تحقق این پدیده آن طور باشد که قبلا اعلام شده بود.

به گزارش  فارس به نقل از سیلیکون آنجل، این گزارش نشان می دهد در مورد پدیده یاد شده ابهام های زیادی وجود دارد، زیرا هنوز مشخص نیست چه استانداردهایی در این زمینه وضع می شود و چه محصولاتی بر همین اساس طراحی می شود.

بر اساس گزارش IDTechEx اگر چه شرکت های تجاری و فناوری سالانه در حال صرف میلیاردها دلار هزینه در حوزه اینترنت اشیا هستند، اما مجموع هزینه های انجام شده در این مورد در جهان هنوز در حد متوسط است و به میزانی که قبلا اعلام شده بود بالا نیست.

پیش بینی های قبلی حاکی از صرف مخارج بی سابقه در حوزه اینترنت اشیا در سال های 2015 و 2016 بوده است. از سوی دیگر در زمینه تعداد وسایل و ابزار سازگار با اینترنت اشیا نیز تا حدی اغراق شده است. بر اساس پیش بینی های قبلی قرار بود تا سال 2020 حدود 50 میلیارد ابزار و وسیله مختلف با اینترنت اشیا سازگار شود. اما حالا مشخص نیست که رقم واقعی با این اعداد فاصله قابل توجهی خواهد داشت.

در بخشی از گزارش IDTechEx آمده است: بر اساس پیش بینی های ما قرار نیست دهها میلیارد وسیله به اینترنت اشیا متصل شوند و علت این مساله آن است که تا سال 2016 تعداد وسایل عرضه شده سازگار با این پدیده بسیار ناچیز بوده اند. به نظر می رسد پیش بینی های غیرواقعی حبابی شکلی در مورد آینده شکل گرفته است که با واقعیت های فیزیکی ناسازگار هستند و این پیروزی خیال بر واقعیت است.

بر اساس پیش بینی IDTechEx تعداد وسایل متصل به اینترنت اشیا در سال 2020 از مرز یک میلیارد وسیله فراتر نخواهد رفت. هزینه های انجام شده در مورد اینترنت اشیا هم امسال به یک میلیارد دلار رسیده و با رشدی انفجاری در سال 2018 به 73 میلیارد دلار و در سال 2027 به 322 میلیارد دلار خواهد رسید. بخش عمده این مبالغ برای هوشمندسازی لوازم خانگی و منازل و همین طور در بخش کشاورزی هزینه می شود و استفاده از حسگرهای اینترنت اشیا چندان متداول نخواهد شد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید به آدرس www.idtechex.com/research/reports/internet-of-things-iot-2017-2027-000499.asp مراجعه کنید.

عباس پورخصالیان - آیا ترافیک حاصل از ارتباطات میلیاردها سامانه متصل به هم از طریق «چیزنت»، اینترنت را به زانو در می‌‌آورد؟ یا این حملات سایبری نسل جدید هستند که با ایجاد بات‌نت‌هایی عظیم و با در اختیار گرفتن فرمان این سامانه‌ها، از طریق چیزنت، اقدام به مسدودسازی خدمات الکترونیکی نهادها و شرکت‌ها می‌کنند؟  

حمایت دولت از اینترنت چیزها کمرنگ است

چهارشنبه, ۱۲ آبان ۱۳۹۵، ۰۲:۱۹ ب.ظ | ۰ نظر

 رییس آزمایشگاه اینترنت اشیای دانشکده پست و مخابرات می گوید، با وجود گذشت 2 سال از مطرح شدن نام اینترنت اشیا درکشور، حمایت کمرنگ دولت از این جدیدترین فناوری سبب شده است هنوز شاهد اجرا شدن پروژه ای در این زمینه نباشیم.

فرهاد پولادی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ادامه داد: تکنولوژی های جدید به طور معمول برای آنکه بتوانند مورد استفاده وسیع قرار گیرند در ابتدای ورود به حمایت های دولتی نیاز دارند، زیرا شرکت های کوچک بخش خصوصی توانایی لازم را برای همه گیر کردن این فناوری های نوین ندارند.
وی تاکید کرد: ورود و حمایت دولت سبب خواهد شد شرکت های بخش خصوصی بتوانند در ابتدای راه از منابع خوبی بهره گرفته و سپس به توسعه این نوع تکنولوژی ها در کشور بپردازند.
پولادی ادامه داد: اینترنت اشیا نیز باید مشمول چنین رویه ای شده و در ابتدا مورد حمایت بخش دولت قرار گیرد و سپس بخش خصوصی وارد شده و به اجرای پروژه های بزرگ آن مبادرت کند.
اینترنت اشیا (Internet of Things یا به اختصار IOT) به بسیاری از اشیا و وسایل محیط پیرامون ما اشاره دارد که به شبکه اینترنت متصل شده اند و می توان با نرم افزارهای کاربردی موجود در تلفن های همراه هوشمند آنها را مدیریت کرد.
عبارت اینترنت اشیا را برای نخستین بار در سال ۱۹۹۹ «کوین اشتون» استفاده کرد.
وی معتقد بود همه وسایل حتی اشیای بی جان می توانند برای خود هویت دیجیتال داشته باشند و به رایانه ها باید اجازه دهند آنها را سازماندهی و مدیریت کنند.
اینترنت اکنون وسیله ارتباطی مردم به یکدیگر است اما با اینترنت اشیا، هر موجودی (انسان، حیوان یا اشیا) به هم متصل و قابلیت فرستادن داده از طریق شبکه های ارتباطی مانند اینترنت یا اینترانت فراهم می شود.
بستر اینترنت اشیا بر امواج رادیویی بی سیم قرار دارد و به دستگاه های مختلف این امکان را می دهد که از طریق اینترنت به برقراری ارتباط با یکدیگر بپردازند.
این استاد دانشگاه در ادامه این گفت وگو افزود: به رغم مطرح شدن نام اینترنت اشیاء از 2 سال پیش در کشور، نبود حمایت های دولتی سبب شده هنوز کشورمان از داشتن پروژه های مهم در این باره محروم بماند. این در حالی است که سایر کشورها در زمینه اینترنت اشیاء طرح های مهمی اجرا کرده اند.
پولادی تاکید کرد، هنوز گام جدی حمایتی در این باره برداشته نشده است و شرکت های کوچک بخش خصوصی هم به دلیل ناتوانی در تامین منابع مالی اقدام چشمگیری نداشته اند.
مسوول آزمایشگاه اینترنت اشیای دانشکده پست و مخابرات به طراحی و ساخت حسگر(سنسور) که توانایی تشخیص نوع دود حاصل از آتش سوزی را دارد، در این آزمایشگاه اشاره کرد و بیان داشت: مقرر بود این سنسورها و سامانه وابسته به آنها در اختیار سازمان آتش نشانی تهران به عنوان نمونه آزمایشگاهی قرارگیرد که به دلایلی مورد بی اعتنایی قرار گرفت.
به گفته پولادی ، سامانه گفته شده این توانایی را دارد که بانصب حسگرهای مربوط نوع دودی که در هنگام آتش سوزی منتشر می شود را تشخیص دهد و براساس آن آتش نشانی مواد لازم را برای خاموش کردن آن نوع آتش استفاده کند.
این استاد دانشگاه معتقد است، حمایت های جدی و عملی دولت این امکان را در اختیار بخش خصوصی قرار می دهد تا پروژه های خود را در این بخش راحت تر و با خیال آسوده تری به سرانجام برسانند.
به گزارش ایرنا، «محمود واعظی» وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، اینترنت اشیا را مفهومی نوین در دنیای فناوری و ارتباطات می داند.
وی دی ماه پارسال در پست اینستاگرام خود نوشت: فرایند فرستادن داده ها در فناوری اینترنت اشیا بدین ترتیب است که به سوژه مورد نظر یک شناسه یکتا و یک پروتکل اینترنتی تعلق می گیرد که داده های لازم را برای پایگاه داده مرتبط می فرستد. این داده ها با ابزارهای مختلف مانند گوشی های همراه، انواع رایانه ها و تبلت ها قابل دیدن است.
واعظی افزود: بر پایه روند پیشرفت اینترنت و ابزارهای آن، فراگیر شدن اینترنت اشیا امری اجتناب ناپذیر است و بزودی کشورهای دنیا برای عقب نماندن از شتاب توسعه جهانی و رفع نیازهای مرتبط با این بخش و ایجاد زمینه های رفاه و آسایش به این فناوری روی می آورند.

یک تفاهم دیگر در حوزه اینترنت چیزها

جمعه, ۷ آبان ۱۳۹۵، ۰۴:۲۰ ب.ظ | ۰ نظر

مرکز تحقیقات مخابرات و پژوهشگاه نیرو با هدف تحقیق و توسعه در مورد فناوری اینترنت اشیاء تفاهم‌نامه همکاری امضا کردند.

به گزارش خبرگزاری مهر، پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرد: این تفاهمنامه با پژوهشگاه نیرو به منظور ارتقاء دانش و توسعه همکاری‌های مشترک علمی، تحقیقاتی و آزمایشگاهی در خصوص کاربرد فناوری‌های نوین ارتباطات، اطلاعات و امنیت در صنعت برق به امضاء رسید.

براین اساس محمدصادق قاضی‌زاده رئیس پژوهشگاه نیرو و محمد خوانساری رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات (مرکز تحقیقات مخابرات) برای همکاری پژوهشی در زمینه فناوریهای نوین تفاهم کردند.

سرمایه‌گذاری و تحقیق و توسعه دو پژوهشگاه در قالب «فناوری اینترنت اشیاء» و سایر فناوری‌های نوین مرتبط با آن در جهت ارتقاء دانش و بومی‌سازی فناوری اینترنت اشیاء در حوزه‌های اولویت‌دار صنعت برق کشور، در این سند همکاری مورد تاکید قرار گرفته است.

در همین حال سرمایه‌گذاری و تحقیق و توسعه مشترک دو پژوهشگاه در حوزه فناوری امنیت ارتباطات و اطلاعات در صنعت برق، همکاری مشترک در خصوص توسعه آزمایشگاه‌ها و امکان استفاده و بهره‌برداری از امکانات آزمایشگاهی طرفین و نیز سرمایه‌گذاری و تحقیق و توسعه مشترک دو پژوهشگاه در خصوص بومی‌سازی فناوری نوین حوزه ارتباطات و اطلاعات با هدف توسعه کارآفرینی و حمایت شرکتهای دانش بنیان از جمله محورهای اولویت‌دار این تفاهم‌نامه است.

این تفاهم‌نامه در ۱۲ ماده، یک تبصره و دو نسخه واحد و با ارزش و اعتبار یکسان به امضای طرفین رسید و از تاریخ امضاء و مبادله معتبر و لازم‌الاجرا خواهد بود.برای اجرای مفاد این تفاهم نامه، کمیته اجرایی مشترک با عضویت دو نفر از نمایندگان پژوهشگاه فاوا و دو نفر از نمایندگان پژوهشگاه نیرو تشکیل می‌شود.

6 پروژه ایران در حوزه اینترنت چیزها

چهارشنبه, ۱۴ مهر ۱۳۹۵، ۰۲:۰۵ ب.ظ | ۰ نظر

ایران بیستمین کشور استفاده‌کننده از فناوری پیشرفته اینترنت اشیا است؛ دستبند الکترونیکی زندانیان، پرونده الکترونیک سلامت، سامانه‌ هوشمند حمل‌و‌نقل و ترافیک و رفع بحران آلودگی‌ هوا، پروژه‌های مطرح در حوزه اینترنت اشیا در ایران هستند.

به گزارش فارس،‌ در سال‌های اخیر، پیشرفت فناوری‌های شبکه و ارتباطات بی‌سیم، بهبود توان محاسباتی وکوچکسازی ادوات الکترونیکی، منجر به از راه رسیدن موج بعدی نوآوری‌های وابسته به اینترنت با عنوان اینترنت اشیا شده است.

اینترنت اشیا در زندگی روزمره، به مجموعه‌ای از اشیای متصل، از لوازم خانگی و اتومبیل‌ها گرفته تا دستگاه‌های پزشکی اشاره دارد که می‌توانند داده‌هایشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند .این داده‌ها با حداقل مداخله انسان، مورد پردازش و تحلیل قرار می‌گیرند تا در نهایت خدمات ارزش‌افزوده را برای کاربران نهایی  ارائه‌ کنند.

 

*اینترنت اشیا در ایران

در ایران در بهمن 1394، نخستین سکوی آموزشی و پژوهشی اینترنت اشیا در دانشگاه علم و صنعت به مناسبت دهه فجر راه‌اندازی شد. این دانشگاه با راه اندازی این فناوری، نام خدود را به عنوان پنجمین دانشگاه دنیا که اینترنت اشیا را تدریس و پژوهش می‌کند، ثبت کرد.

در حال حاضر ایران بیستمین کشوری است که از این فناوری پیشرفته و مدرن استفاده کرده و با استفاده از این فناوری تمام اشیا از طریق شبکه‌های اینترانت و اینترنت به هم متصل شده و قابلیت فرمانپذیری اشیا از طریق شبکه‌های مخابراتی فراهم شده است. این فناوری پس از بومی سازی، اکنون به محصولی ایرانی تبدیل شده است.

اینترنت اشیا در کشورهای پیشرفته دارای استاندارد جهانی است و سعی شده در ایران نیز این استانداردها رعایت شود. همچنین این سکو با شبکه مخابرات کشور کاملاً مطابقت دارد.

 

*سامانه اطلاعات سلامت

سامانه اطلاعات سلامت؛ HIS یا سامانه اطلاعات بیمارستانی (Health Information System)، سامانه‌ای یکپارچه به منظور تولید اطلاعات لازم برای مدیریت تمامی فعالیت‌های مربوط به سلامت، از قبیل برنامه‌ریزی، نظارت، هماهنگی و تصمیم‌گیری است. 

راه‌اندازی سامانه اطلاعات بیمارستانی با دیدگاه مدیریتی از سال 1376 در بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی آغاز شد و برای اولین‌بار در بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود اجرا شد. 

در نیمه اول سال 1379 بستر سخت‌افزاری شامل کابل‌کشی، تعیین موقعیت ایستگاه‌های کاری، نصب هاب و سوئیچ‌ها، سرور و کامپیوترهای مورد نیاز تأمین گشت و پیشنهاد پایلوت شدن این مرکز به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارائه شد که مورد تصویب قرار گرفت. 

امروزه در بسیاری از بیمارستان‌های کشورمان سامانه‌های کامپیوتری مختلفی برای اداره امور مربوط به پذیرش، ترخیص، آزمایشگاه، رادیولوژی، داروخانه، حسابداری و غیره راه‌اندازی شده است که هریک توسط تولیدکننده‌ای از بیرون و یا مهندسین شاغل در بیمارستان تهیه شده است. هریک از این سامانه‌ها، قالب اطلاعات مخصوص به خود دارد و به همین جهت در حال حاضر سامانه‌های بیمارستانی اجراشده در کشور عملاً قابلیت تبادل اطلاعات را با یکدیگر ندارند، در حالی که نیاز روزافزونی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات کلینیکی، پاراکلینیکی و اداری بیمارستان‌ها احساس می‌شود. 

یکپارچه‌سازی اطلاعات بهداشتی و درمانی و الکترونیکی شدن سامانه ارجاع بیمار (EHR) مخفف Electronic Health Record، در حال حاضر در کشور ما یک ایده آرمانی است. یکی از سامانه‌های پیاده‌سازی شده در این زمینه طرح سپاس است، اما یک نرم‌افزار HIS کامل و جامع براساس استانداردهای جهانی هنوز هم در سطح کشور پیاده‌سازی نشده است. 

 

*سامانه پرونده الکترونیک سلامت

سامانه پرونده الکترونیک سلامت (طرح سپاس)؛ طبق تعریف، این پرونده «تمامی اطلاعات مرتبط با سلامت شهروندان، از پیش از تولد (شامل اطلاعات دوران جنینی و ماقبل آن مانند اطلاعات مربوط به لقاح آزمایشگاهی و سابقه مصرف داروهای باروری و ضدباروری در والدین) تا پس از مرگ (مانند اطلاعات به دست آمده از اتوپسی، پیوند اعضا، محل دفن و...) که به صورت مداوم و با گذشت زمان به شکل الکترونیکی ذخیره می‌شود و در صورت نیاز، بدون محدودیت مکانی یا زمانی، تمام یا بخشی از آن در دسترس افراد مجاز قرار خواهد گرفت.» در پروژه توسعه نرم‌افزار پرونده الکترونیکی سلامت در ایران که از آن با عنوان سپاس نام برده می‌شود، تمامی ابعاد سخت‌افزاری، نرم‌افزاری، زیرساخت شبکه ارتباطی، استانداردها، قوانین و مقررات، آموزش، فرهنگ‌سازی، تحقیقات بنیادین، توسعه‌های کاربردی و توسعه مراکز انفورماتیک پزشکی و زیستی درنظر گرفته شده است. 

پرونده الکترونیکی سلامت برای هر شخص، یک پرونده پزشکی اختصاصی و امن بوده که همه رویدادهای پزشکی و مراقبت‌های انجام گرفته برای فرد را در حوزه سلامت شامل می‌شود. این پرونده ابزاری قابل حمل برای نگهداری خلاصه اطلاعات مهم سلامت افراد مانند اطلاعات ضروری و شناسایی فرد، بیماری‌های مهم او، حساسیت‌ها، واکسیناسیون، گروه خونی و سوابق اهدای خون و نسخه الکترونیکی است. با استفاده از این سامانه، سلامت احراز هویت بیمه شده و درمانگر ساده خواهد بود و امکان جعل اسناد وجود نخواهد داشت. بدین ترتیب با استفاده از EHR، کنترل عملیات بیمه‌ای و حذف تخلفات امکان‌پذیر شده و کنترل تجویز به خصوص تداخل دارویی به امری ساده مبدل خواهد شد. 

 

*شبکه ملی سلامت

شبکه ملی سلامت (شمس): این شبکه یکی از زیرمجموعه‌های اصلی شبکه ملی اطلاعات است که وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی وظیفه اجرای آن را برعهده دارد. این شبکه زیرساخت اصلی ارتباطی بین همه مراکز بهداشتی، تشخیصی و درمانی کشور است که مستقل از اینترنت و بر بستر مستقل ارتباطی کشور با امنیت و سرعت بسیار بالا ایجاد شده است. این شبکه ملی، امکان تبادل اطلاعات و داده‌ها را بین مراکز بهداشتی و درمانی دولتی، داروخانه‌ها و همه مراکز ستادی و خدمات حوزه سلامت فراهم می‌کند و در حال حاضر پخش دولتی را پوشش می‌دهد و زیرساخت اصلی ارائه خدمات سلامت و خدمات آموزشی و پژوهشی وزارت بهداشت است. این شبکه یکی از زیرساخت‌های مهم سلامت کشور است که براساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی، که شاخص مهم توسعه‌یافتگی حوزه سلامت کشورهاست به سرعت پیشرفت کرده است. 

 

*سامانه‌های هوشمند حمل و نقل و ترافیک

سامانه‌های هوشمند حمل و نقل و ترافیک؛ اساسی‌ترین زیرساخت‌های لازم برای توسعه صنایع و افزایش سطح رفاه اجتماعی هر کشور، وجود حمل و نقل روان و ایمن در آن کشور است. امروزه مشکلات ناشی از حمل و نقل، نظیر تراکم، تصادف، آلودگی‌های زیست‌محیطی باعث شده تا تأمین حمل و نقل ایمن و کارآ یکی از مهمترین مسائل پیش روی اغلب کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه باشد. در کشور ایران نیز مانند سایر کشورها مشکل ترافیک به خصوص در ابعاد تراکم و تصادفات، نگران‌کننده است. تاکنون در برنامه‌های مختلف ارگان‌های درگیر با حمل و نقل، طرح‌های مختلفی که به نوعی جزو زیرپروژه‌های حمل و نقل هوشمند هستند برای رفع مشکلات این حوزه به اجرا درآمده است. 

تشکل ITS یا سیستم حمل  و نقل هوشمند (Intelligent Transportation System) با حضور جمعی از متخصصین و نمایندگان دستگاه‌ها و سازمان‌ها نظیر وزارت کشور، شهرداری تهران، شهرداری کرمانشاه، وزارت راه و شهرسازی، شرکت راه‌آهن، سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، شرکت کنترل ترافیک تهران، جهاد دانشگاهی، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران، اتاق فکر ریلی و نمایندگی از بخش خصوصی، از تابستان 1392 شروع به فعالیت کرده است. از اهداف این تشکل می‌توان به مواردی نظیر گسترش و به کارگیری ITS در کشور، ارتقای سطح علمی، توجه بیشتر به ابعاد علمی و آکادمیک IT، توسعه یکپارچه نظام بهره‌برداری از ITS، اشاعه ITS انسان‌محور، ITS حمل و نقل همگانی و ایجاد بانک اطلاعات منابع ITS کشور اشاره کرد. 

بحث تأمین نیازمندی‌های مخابراتی ITS از پرچالش‌ترین مباحث ITS و در حال حاضر از موانع اساسی توسعه ITS در ایران است. بار مضاعف مالی در راه‌اندازی بسیاری از پروژه‌های ITS، معلول فقدان بستر مخابراتی مورد نیاز است. به همین دلیل شرکت کنترل ترافیک شهرداری تهران بخش قابل‌توجهی از بودجه خود را صرف ایجاد بستر مخابراتی اختصاصی مبتنی بر فیبر نوری کرده است که اگرچه از دیدگاه صاحبان پروژه امری اجتناب ناپذیر است، اما روشن است که در مقیاس ملی و کلان، ایجاد زیرساخت‌های اختصاصی به مفهوم اتلاف و یا حداقل عدم استفاده بهینه از منابع بوده و نشان‌دهنده گوشه‌ای از زیان‌های پنهان انحصار بخش دولتی و عدم توانایی در ارائه خدمات به موقع و مورد نیاز به متقاضیان است. 

امروزه نظارت تصویری در اغلب نقاط دنیا مورد توجه قرار گرفته است، زیرا یکی از اصلی‌ترین اجزای نظارت و کنترل هوشمند حمل و نقل و ترافیک را تشکیل می‌دهد و در سیستم‌های حمل و نقلی متعدد و متنوعی از آن استفاده میشود. سامانه‌های نظارت تصویری از ابزار اصلی مدیریت ترافیک هستند و مزیت آنها فراهم کردن اطلاعات تصویری برای تصمیم‌گیری است. در سال 1392 رصد ترافیک جاده‌ها از طریق 397 دوربین نظارت تصویری و اطلاع‌رسانی آنلاین ترافیک توسط 170 دستگاه تابلو VMS L مخفف Video Management Software  انجام شده است. کنترل وضعیت جوی، کنترل و اطمینان از ایمنی حین انجام کار در کارگاه‌های جاده‌ای، مشاهده تصادف و اقدام سریع و به موقع و کنترل عادی بودن تردد و ارسال گشت راهداری در صورت وجود مشکل نیز از سایر ویژگی‌های این دوربین‌ها است. 

 

*حفاظت از محیط زیست و رفع بحران آلودگی‌ هوا

حفاظت از محیط زیست و رفع بحران آلودگی‌ هوا؛ در سال‌های گذشته، میزان آلودگی هوای تهران به ویژه در پاییز و زمستان همواره خبرساز بوده است، به طوری که در سال 1394 آمار مرگ و میر ناشی از آلودگی در شهر تهران به قدری بالا رفت که 107 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تذکری به رئیس‌جمهوری اقدام برای نجات جان مردم در برابر آلودگی هوا را خواستار شدند. این در حالی است که استفاده از فناوری‌های نوین می‌تواند نقش مهمی در کاهش ترددهای درون‌شهری و در نتیجه افت میزان الودگی‌های ناشی از مصرف سوخت ایفا کند. به عنوان بسیاری از ترددها در شهر برای جابجا کردن کالا یا خرید است. در صورتی که اگر این کالا دارای کد شناسایی بوده و به اینترنت متصل باشند می‌توان از طریق فرستادن کد، آنها را جابجا یا خریداری کرد، بدون آنکه به تردد در سطح شهرها نیازی باشد. 

 

*دستبند الکترونیکی برای زندانیان

دستبند الکترونیکی برای زندانیان؛ در سال 1392 سازمان زندان‌ها طرح دستبند الکترونیکی برای زندانیان را براساس تجربیات موجود در کشورهای دیگر مطرح کرد. با کمک دستبند الکترونیکی می‌توان به راحتی تشخیص داد که در هر زمان زندانی در کجای کشور قرار دارد و مانع فرار وی از مرزهای کشور شد. در این طرح یک قطعه الکترونیکی تحت عنوان دستبند به محکوم متصل شده و از طریق سامانه موقعیت‌یابی کنترل می‌شود و بدین ترتیب فرد بدون حضور در زندان حق خارج شدن از یک منطقه مشخص را نخواهد داشت. این طرح توسط سازمان زندان‌ها به منظور کاهش جمعیت کیفری ارائه شده است. همچنین این دستبندها برای جلوگیری از تکرار جرم نیز بسیار مثبت ارزیابی شده، زیرا کسانی که مجرم بالفطره هستند ممکن است در زمان مرخصی از زندان هم دست به کارهای خلاف قانون بزنند. 

طرح دستبند الکترونیک در مجلس و دولت برای تطبیق با قانون مجازات اسلامی و تخصیص اعتبارات بررسی و با تأیید آنها و تخصیص بودجه لازم درنهایت عملی شد. طبق توضیحات رئیس سازمان زندان‌ها، مراقبت الکترونیکی در داخل زندان از طریق دوربین‌های مداربسته و در خارج از زندان با اجرای طرح دستبند الکترونیک محقق خواهد شد. هر چند هزینه تهیه دستبند الکترونیک بسیار بالاست، ولی این هزینه باید توسط زندانی تقبل شود، زیرا زندانی به آغوش خانواده برمی‌گردد و می‌تواند مشغول به کار شود و در کنار خانواده باشد. در نتیجه بهتر است فرد زندانی برای آزاد بودن هزینه دستبند الکترونیک را پرداخت کند. قانونگذار 10 هزار تومان را بابت هر روز استفاده پیش‌بینی کرده است و اگر زندانی قادر به تأمین هزینه استفاده از این سامانه نباشد باید مدت حبس خود را در زندان سپری کند. واقعیت این است که این عمل باعث کاهش جمعیت کیفری خواهد شد و در واقع وقتی با این دستبند می‌توان متوجه شد زندانی در کجای کشور قرار دارد و زندانی را رصد کرد، دیگر به پر کردن زندان‌ها احتیاج نیست، ضمن اینکه زندانی باید هراز چندگاهی خود را به زندان معرفی کند. 

در فاز نخست این طرح در بهمن‌ماه 1393، تعداد 10 هزار دستبند و پابند الکترونیک برای اعطای مرخصی به زندانیان یا اعزام آنها با کارگاه‌ها استفاده شد. این طرح تاکنون به صورت آزمایشی در دو شهر اجرا شده است که دارای اشکالاتی بود که با رفع آنها مرکز فناوری قوه قضائیه اعلام کرده که آمادگی اجرای آن را دارد و امیدواریم در ایام دهه فجر عملیاتی شود.

بی توجهی به هشدار مکرر محققان امنیتی درباره ایمنی ضعیف ابزار مورد استفاده در خدمات اینترنت چیزها سرانجام موجب سوء استفاده هکرها شد.

به گزارش فارس به نقل از نتورک آسیا، هکرها با سوء استفاده از میلیون‌ها دوربین متصل به اینترنت توانسته اند حملات DOS موثری را بر ضد سایت ها و سرویس های اینترنتی اجرا کنند.

Octave Klaba مدیر شرکت میزبانی وب OVH به تازگی اعلام کرده که هفته قبل دو مورد حمله DDoS بر ضد رایانه ها و شبکه های این شرکت فرانسوی صورت گرفته است. وی مجموع پهنای باند مورد استفاده برای این حملات را یک ترابیت در ثانیه دانسته است. حجم ترافیک ایجاد شده در جریان یکی از این حملات از رفم 799 گیگابیت در ثانیه هم فراتر رفته است. ایجاد چنین ترافیک کاذبی بر روی وب سایت‌ها برای از کار انداختن و از دسترس خارج کردن اکثر آنها کافیست.

حملات یاد شده سرورهای بازی ماین کرافت را هدف قرار دادند که در شبکه OVH میزبانی می شد. برای اجرای این حملات یک شبکه بوت نت متشکل از 145 هزارو 607 دستگاه ضبط ویدئوی دیجیتال و دوربین های قابل اتصال به اینترنت به کار گرفته شده‌اند.

Octave Klaba هشدار داده که با توجه به قابلیت ایجاد ترافیکی در حجم یک تا 30 مگابیت در ثانیه توسط هر یک از این ابزار شبکه بوت نت متشکل از آنها می تواند برای انجام حملات دی او اس با ظرفیت بی سابقه 1.5 ترابیت در ثانیه به کار گرفته شود.

این حمله بی سابقه پس از حمله به وب سایت برایان کربز روزنامه نگار فعال در حوزه امنیت سایبری صورت می گیرد. در جریان این حمله ترافیک به اندازه 620 گیگابیت در ثانیه بر روی سایت وی ایجاد شد. ترافیک یاد شده چنان پرحجم بود که باعث شد Akamai از ارائه خدمات به این روزنامه نگار منصرف شود و سایت وی به مدت چند روز آفلاین باقی بماند.

ترافیک انجام شده از طریق این حمله دو برابر بزرگترین حمله DOS تاکنون بوده و تداوم آن می توانست هزینه ای چندمیلیون دلاری به Akamai تحمیل کند.

چالش‌ جدید ثبت‌نام اشیاء دیجیتالی در ایران

چهارشنبه, ۱۰ شهریور ۱۳۹۵، ۰۹:۱۹ ق.ظ | ۰ نظر

در حالی که عضویت ایران در نظام بین المللی شناسه اشیاء دیجیتالی ممکن نیست، پژوهشگران ایرانی، یک نظام ملی برای مدیریت حقوق دیجیتال اشیاء دیجیتالی فارسی زبان داخل کشور، منطبق با شبکه ملی اطلاعات طراحی کرده‌اند.

شناسگر دیجیتال (DOI) مخفف Digital Object Identifier است و اکنون جایگاه ویژه در تولید و دسترس پذیری محتوا در محیط مجازی پیدا کرده است.

در واقع، همه مقالات، و محتواها و اشیا دیجیتال برای مدیریت فرآیندها و عرضه و دسترسی بهتر است این شماره را داشته باشند اما ایران به خاطر تحریم ها امکان پیوستن به این نظام را ندارد.
در طرح جدیدی که به دست محققان بومی ارائه شده، امکان تولید DOI ملی فراهم است و البته با این پیش فرض هر زمان مشکلات تحریم حل شد امکان وصل به DOI جهانی نیز وجود دارد.
بنابراین این طرح یکی از مهم ترین طرح هایی است که راستای بیانات مقام معظم رهبری در خصوص مدیریت محتوای ملی است و می تواند در صورت حمایت شدن از سوی نهادها و اجرا بسیار مفید باشد.
این شناسه، یکی از زیرساخت های شبکه ملی اطلاعات نیز محسوب می شود.
شناسگر شئ دیجیتال (DOI)، یکی از مفاهیم اصلی در شناسایی یک شئ یا موجودیت در محیط دیجیتال (مانند یک مقاله، یک آهنگ، یک سند رسمی و یا یک عکس)، شناسگر دیجیتال است. سیستم‌های شناسگر دیجیتال به دنبال بروز مشکلات زیادی از جمله عدم ثبات و یکتایی نظام‌های شناسگر فیزیکی و مکانیاب یکدست منابع (URL) در محیط دیجیتالی، شکل گرفتند. این شناسگرها با  استفاده از نام‌های غیر‌مستقیم برای سیستم نام دامنه (DNS)، ثبات و یکتایی نام‌های میزبان را تضمین می‌کنند.

در حوزه عمل کاربرد اصلی شناسایی شده شناسگرهای دیجیتال اشیاء اطلاعاتی به طور عام در شناسایی منحصربه فرد اشیاء در مراحل ذخیره­ سازی، بازیابی و مبادله در محیط دیجیتال و به طور خاص در تحلیل استنادی، علم‌سنجی، کتاب­سنجی، اطلاع­­سنجی و ارجاع­ تقاطعی؛ مدیریت زنجیره عرضه محتوای دیجیتال و تجارت الکترونیک؛ یکپارچه­ سازی سامانه ­های مدیریت حقوق دیجیتال، مدیریت دارایی­ های دیجیتال و وسایل خواندن الکترونیک؛ سامانه مدیریت پایان­ نامه ­ها و رساله­ های الکترونیکی و کتابخانه ­های شبکه­ ای است. در دنیا نظام‌های شناسگر محدودی اقدام به شناسایی دیجیتال موجودیت‌ها و اشیاء بر اساس مکانیزم تعریف شده برای این شناسگرها می‌کنند که از مهمترین آنها می‌توان به شناسگر شئ دیجیتال (Digital Object Identifier-DOI) اشاره کرد.

نیازهای موجود در ایران به این سیستم در حوزه‌هایی مانند نظام‌های استنادی، انتشارات علمی، آرشیو وب و تجارت الکترونیکی و مشخصه‌های متمایزکننده کشور ایران در حوزه‌هایی مانند وجود زیرساخت شبکه ملی اطلاعات و نبود مکانیزم اجرای حقوق مالکیت معنوی در محیط دیجیتالی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. در ایران بر اساس بررسی­ های انجام شده، هیچ­ سیستمی در سطح ملی، که به منظور شناسایی منحصر به فرد و پایدار اشیاء اطلاعاتی در محیط دیجیتال طراحی و پیاده­سازی باشد، یافت نشده و استانداردی ملی نیز در این خصوص در کشور وجود ندارد.

از طرف دیگر با مروری بر سیستم­ های شناسگر دیجیتال اشیاء اطلاعاتی که دارای ساختار مدیریتی مشخص در سطح بین‌المللی هستند، می ­توان به این نکته پی برد که سطح مدیریتی و راهبردی اغلب این سیستم ­ها در ایالات متحده آمریکا مستقر است. در ایران تلاش‌هایی جهت عضویت در این سیستم­ های بین‌المللی انجام شده است که از نمونه‌های مشخص آن می ­توان به تلاش‌های نهادهای رسمی مانند سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، مرکز منطقه‌ای علم و فناوری و پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران به عضویت در سیستم DOI اشاره کرد. اما علیرغم این تلاش ­ها، به علل مختلف از جمله تحریم علمی، عضویت ایران و حتی ناشران داخل کشور در این سیستم بین‌المللی محقق نشده است. لازم به ذکر است که تحریم علمی در حوزه دانش‌های راهبردی فراتر از تحریم اقتصادی بوده و محدود به تحریم‌های اخیر مربوط به مسائل هسته‌ای نبوده و نیست.

در مواجهه با این نوع تحریم برای کشور ایران از سال 1998، دو نوع دیدگاه در بین مسئولین و پژوهشگران این حوزه شکل گرفت. دیدگاه اول بیان می‌کرد که باید تا زمان رفع تحریم ها برای عضویت در این نظام بین المللی (به طور مشخص DOI) صبر کرد تا پس از آن امکان عضویت نهاد رسمی یا خصوصی از ایران در این نظام فراهم شود و بتوان از مزایای آن بهره‌مند شد. اما دیدگاه دوم مبتنی بر تفکر ایجاد قدرت درونی کشور در این حوزه، معتقد بود که باید بر اساس الگوبرداری از نظام موجود، اقدام به طراحی و پیاده سازی نظامی ملی در داخل کشور کرد که ضمن ایجاد امکان شناسایی اشیاء دیجیتالی داخل کشور و فارسی زبان به عنوان یک نظام ملی، به طور همزمان و در صورت رفع تحریم نیز بتواند به عنوان یک نظام وابسته به نظام جهانی این حوزه عمل کند.  

اکنون با توافق برجام و امید به رفع تحریم های موجود، طرفداران دیدگاه اول اقدام به برقراری ارتباط با بنیاد بین المللی DOI (IDF) به عنوان نهاد مدیریتی DOI کردند تا بتوانند نمایندگی نهادی در ایران را برای این نظام اخذ کنند. اما آنها با این پاسخ تکراری مواجه شده‌اند: ارائه  این سرویس در قالب نمایندگی برای کشور شما به علت تحریم امکان پذیر نیست. طرفداران این دیدگاه پس از مواجه با این پاسخ، با پا فشاری بر دیدگاه خود به سمت نمایندگی‌های ثبت نام رسمی DOI در سطح جهان (10 نمایندگی) رفته‌اند تا به نوعی بتوانند به طور غیرمستقیم و با واسطه، امکان ثبت نام اشیاء دیجیتالی داخلی را فراهم کنند. در واقع آنها سعی کردند تا با عناوین مختلف مانند یک شرکت خصوصی اقدام به ایفای نقش واسطه‌گری تجاری بین مالکان و صاحبان اشیاء دیجیتالی در ایران و نمایندگی‌های رسمی DOI کنند. هرچند برخی از نمایندگی‌های رسمی DOI (از جمله Crossref به عنوان اولین و قدرتمندترین نمایندگی DOI در جهان) با استناد به راهبردهای اصلی IDF به عنوان راهبر اصلی این سیستم از پذیرفتن این شرکت‌های واسط سر باز زدند، اما چند نمایندگی (از جمله medra) اقدام به انعقاد تفاهم‌نامه مستقل با این شرکت‌ها کرده اند. اخیرا نیز یکی از این شرکت‌های داخلی که در قالب دانش بنیان و وابسته به یکی از دانشگاه های معتبر کشور فعالیت می‌کند، با ایفای نقش واسطه‌گری خود را نماینده رسمی DOI در ایران معرفی کرده است.

این شیوه کار از ابعادی قابل بررسی است که از مشخصات این تفاهم‌نامه‌ها و مکانیزم اصلی اجرایی ثبت نام از طریق این شرکت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

در فرآیند ثبت نام اشیاء دیجیتالی هیچ کجا نامی از این شرکت‌ها برده نمی شود، بنابراین شرکت واسط مسئولیتی در خصوص ثبت نام شئ دیجیتالی و حفظ ثبات و یکتایی آن ندارد.
یک مالک شئ دیجیتال، باید مبلغ زیادی را به عنوان آبونمان سالیانه و ثبت‌نام هر شئ دیجیتال خود به دلار پرداخت کند. شرکت نیز با دریافت کارمزد خود، درخواست ثبت نام را به همراه مبلغ آن به دلار برای نمایندگی رسمی ارسال و در ازای آن شناسه ثبت شده را برای شما ارسال می‌کند. البته در حال حاضر این شرکت‌ها برای جذب مالکان اشیاء دیجیتالی و ایجاد وابستگی آنها مزایا و تخفیف‌های مقطعی را نیز ارائه داده‌اند.
برای ثبت‌نام هر موجودیت یا شئ دیجیتالی، اطلاعاتی در خصوص آن دریافت می‌شود که بدون هیچ نظارت یا کنترلی از طرف شرکت به نمایندگی رسمی واگذار می‌شود و اطلاعات آن در هیچ پایگاه داده داخلی ثبت و نگهداری نمی‌شود.
در کل این فرآیند هیچ نهاد رسمی ایرانی، نظارتی بر اجرای این فرآیند ندارد و مشکلات ناشی از آن بر عهده ثبت‌نام کننده است.
در این ساختار، در هیچ کجای فرآیند آن زبان فارسی به عنوان زبان رسمی ایران به رسمیت شناسایی نمی‌شود و حتی اشیاء دیجیتالی نیز به انگلیسی ثبت‌نام می‌شوند.

این شیوه سوالاتی را مطرح می‌کند.

آیا این واسطه گری منافاتی با دانش بنیانی دارد؟

چه نهاد رسمی کشور بر این فعالیت نظارت دارند؟
بهتر نیست مانند نظام‌های شناسگر دیگری مانند ISSN و ISBN، موسساتی تحت نظارت نهادهای رسمی کشور اقدام به ایفای این نقش (چه مجری چه ناظر) در دیدگاه اول کنند؟
آیا این فرآیند با سیاست اقتصاد مقاومتی برای ایجاد قدرت درونی کشور سازگار است؟
در این فرآیند اطلاعات مربوط به اشیاء دیجیتالی خود به همراه ارز داخلی کشور را، به زبان انگلیسی به خارجی‌ها می‌دهیم آیا راه بهتری وجود ندارد؟

از سوی دیگر بر اساس دیدگاه دوم اشاره شده، همزمان با تحریم‌های بین المللی، گروهی از پژوهشگران کشورمان با تعریف پروژه‌ای در قالب یک رساله دکتری در رشته مدیریت فناوری اطلاعات، با نظارت شورای راهبری فناوری اطلاعات وزارت علوم، ضمن مطالعه دقیق نظام‌های شناسگر دیجیتالی موجود در جهان، اقدام به طراحی مفهومی نظام ملی شناسگر دیجیتالی کرده‌اند. از مشخصه‌های اصلی این نظام طراحی شده می‌توان به الگوبرداری آن از نظام‌های برتر شناسگر دیجیتالی موجود در سطح جهان،  نوآوری در شناسایی دقیق‌تر اشیاء دیجیتالی، ایجاد مکانیزم پیشنهادی استفاده از این نظام در مدیریت حقوق دیجیتال اشیاء دیجیتالی فارسی زبان تولید شده در داخل کشور و انطباق کامل آن با مؤلفه‌های ملی مانند ساختار نظام اطلاعاتی و شبکه ملی اطلاعات اشاره کرد. این پژوهشگران حتی در سال 1394 نمونه اولیه آزمایشی از این نظام تهیه و ارائه کرده‌اند. این نظام ملی بر اساس طراحی انجام شده قادر خواهد بود تا ضمن عملکرد مستقل، به طور همزمان به عنوان یکی از نمایندگی‌های رسمی مستقیم DOI نیز عمل کند. اما متاسفانه این نظام ملی طراحی شده، جز در مرحله طراحی، به منظور پیاده‌سازی در مقیاس واقعی تاکنون تحت حمایت هیچ نهاد رسمی کشور قرار نگرفته است.

نمونه‌های دیگری از تقابل دیدگاه‌هایی همانند این دو دیدگاه را می‌توانیم در حوزه‌های دیگری همانند شبکه‌های اجتماعی، شبکه ملی اطلاعات، بازی‌های رایانه‌ای و... مشاهده کرد. تنها تفاوت اصلی موضوع شناسگرهای دیجیتالی تاکنون آن بود که تاکنون هیچ شئ دیجیتالی داخلی کشور به خواست این کشورها مورد شناسایی قرار نمی‌گرفت و  این فرصتی است تا با ایجاد زیرساختی منسجم جلوی وابستگی محض کشور خود را در این خصوص بگیریم، کاری که کشورهای روسیه، چین، ژاپن و کره جنوبی با ایجاد نمایندگی رسمی مستقل برای خود در حوزه شناسگر دیجیتالی انجام داده‌اند.

تا کجا باید اجازه داد تا کشوری مانند ایالات متحد آمریکا از ابزارهای قدرتی مانند اینترنت، دلار و زبان علیه منافع کشور ما استفاده کند؟

این نوشتار هشداری است برای انجام اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از اقدامات منفعت‌طلبانه و سودجویانه خلاف مصالح کشور در این حوزه و از دست ندادن یک فرصت.

حمید رضا خدمتگزار، دکتری مدیریت فناوری اطلاعات

سرنوشت پروژه اینترنت چیزها در ایران

دوشنبه, ۲۵ مرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۰۰ ق.ظ | ۰ نظر

رئیس مرکز تحقیقات مخابرات ایران از انجام پروژه مطالعاتی رصد فناوری «اینترنت اشیاء» خبر داد و گفت: مطابق پیش بینی ها تا ۵ سال آینده ۵۰ میلیارد شیء در دنیا به اینترنت متصل می شوند.

محمد خوانساری در گفتگو با خبرنگار مهر، آخرین اقدامات انجام شده برای عملیاتی کردن پروژه راهبردی «اینترنت همه چیز» را تشریح کرد و گفت: این پروژه با توجه به راهبردی بودن آن، در یک اکوسیستم منسجم مطرح و عملیاتی خواهد شد.

 

۵۰ میلیارد شی ء به اینترنت متصل می شوند

وی با اشاره به پیش بینی های صورت گرفته برای اتصال تمامی اشیاء به شبکه اینترنت، اظهار داشت: براساس این برآوردها که زمانهای متفاوتی را شامل می شود شاید فراگیری فناوری اینترنت اشیاء (IOT ) که نشانه اولیه آن هم اکنون وجود دارد، به ۵ سال آینده، سال ۲۰۲۰ و نهایتا به سال ۲۰۲۵ بر گردد و گفته می شود حداقل ۵۰ میلیارد شی در این بازه زمانی به شبکه اینترنت متصل خواهند شد.

خوانساری ادامه داد: از این رو، موضوعات مربوط به مباحث پژوهشی این پروژه را مانند سایر موضوعاتی که از نظر عملیاتی برای آینده مهم است، در دستور کار قرار داده ایم و با هماهنگی معاونت فناوری و نوآوری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات آن را اجرایی خواهیم کرد.

رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران با اشاره به اینکه سیاستهای کلان این پروژه از سوی معاونت نوآوری و فناوری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تعیین می شود، تاکید کرد: با هماهنگی شورای راهبری پروژه های راهبردی بخش ICT ، هر بخش سهمی از این پروژه خواهد داشت.

 

اکوسیستم اینترنت اشیا در کشور ایجاد می شود

وی اضافه کرد: پژوهشگاه ICT طی دوسال اخیر در خصوص موضوعات مطالعاتی این طرح اقدامات خوبی داشته است و هم اکنون نیز پروژه مطالعاتی رصد IOT را در دستور کار دارد. این پروژه زمینه لازم را برای داشتن اکوسیستم منسجم «اینترنت اشیاء» از فعالیتهای پژوهشی گرفته تا ورود به بازار توسط شرکتهای خصوصی دانش بنیان و نیز موضوعات حمایتی، سیاستگذاری و پژوهش و فناوری در مورد این طرح، فراهم می کند.

خوانساری با تاکید براینکه تحلیل ها و رصدهای بین المللی نشان می دهد که موضوع اینترنت اشیاء، در دنیا موجب تحول اقتصادی و رفتاری بر عادات زندگی مردم می شود ادامه داد: با استفاده از این فناوری، زندگی مردم به معنای واقعی دیجیتالی می‌شود. چرا که اشیایی که در اختیار مردم است همه به نوعی به شبکه وصل می شوند. اتصال این اشیاء، تغییر در رفتارها و تغییر در تبادل اطلاعات را به همراه خواهد داشت.

وی گفت: با توجه به تحولی که اینترنت اشیاء در سالهای آتی در دنیا ایجاد می کند ما در ایران در حوزه پژوهش، کسب وکار، زیرساختهای مخابراتی، پردازشی و فناوری اطلاعات و نیز لایه اتصال به مردم، نیازمند انجام پروژه های مطالعاتی هستیم.

 

تمام اشیاء هوشمند می شوند

به گفته خوانساری در آینده نزدیک هر خدمتی که مردم با آن روبه رو هستند، از لباس پوشیدنی تا لوازم آشپرخانه و محل کار، به شبکه وصل می شوند و هوشمند خواهند شد.

رئیس مرکز تحقیقات مخابرات ایران تاکید کرد: هوشمندی فضایی را به وجود آورده که احساس فرد در فضای دیجیتال درک می شود و انعکاس این احساس به حرکات در محیط دیجیتال تبدیل خواهد شد.

وی با بیان اینکه کار مطالعاتی برای پیاده سازی اینترنت اشیاء از دو سال پیش در قالب ۳ پروژه مطالعاتی آغاز شد که هدف از این مطالعات، رصد فناوری، شناخت چالش های کسب و کار، حوزه امنیت اینترنت اشیا، ارتباطات و زیرساخت اینترنت اشیا است. هم اکنون نیز پروژه مطالعاتی رصد IOT را در دستور کار داریم .

خوانساری خاطرنشان کرد: در این پروژه سازمانهای مختلفی محورهای مرتبط را در اختیار دارند؛ به نحوی که سازمان فناری اطلاعات در تعیین نقشه راه اینترنت اشیاء سهیم خواهد بود. رگولاتوری هم در حال تدوین قوانین و مقررات درخصوص موضوعات امنیتی و محرمانگی اطلاعات و مسائل حقوقی این فناوری است. در همین حال معاونت نوآوری و فناوری وزارت ICT نیز موضوعات مرتبط با نوآوری را در این طرح برای ایجاد اکوسیستم هوشمندسازی اشیاء به عنوان هدف نهایی آن، به کار خواهد گرفت.

عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران گفت: در حال حاضر اینترنت چیزها (اشیاء) در حال راه‌اندازی است یعنی دشمن در آینده می‌تواند درب منزل شما را از طریق فضای مجازی قفل کند یا گاز منزل را باز کند و خانه را منفجر کند.

سعید رستگار در نشست جبهه انقلاب اسلامی در فضای مجازی با موضوع مدیریت بحران در فضای مجازی با بیان اینکه باید در زمینه خط سیر بحران به مواردی همچون سوءمدیریت، خرابی، حادثه و فاجعه توجه شود، اظهار کرد: سوء‌مدیریت  خرابی به بار آورده و توجه نکردن به آن موجب ایجاد حادثه خواهد شد و اگر حادثه نیز مدیریت نشود بحران پدید می‌آید.

وی ادامه داد: بحران به معنی حادثه توسعه‌یافته و شدید شده است که به‌گونه‌ای نظم زندگی را بر هم زده و فاجعه را به دنبال خواهد داشت و در نهایت در صورت عدم مدیریت درست مخاطرات جانی و مالی پدید می‌آید.

عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران تصریح کرد: در خط سیر بحران که در نهایت، سوءمدیریت و ایجاد خرابی فاجعه را به دنبال خواهد داشت، به براندازی منجر خواهد شد و نمونه‌ای از آن را در حادثه سیل پاکستان در سالهای گذشته مشاهده کردیم؛ بنابراین باید هر لحظه به خط سیر بحران و مدیریت آن توجه شود.

رستگار، بحران و نوع مدیریتت در آن را به سه دسته تقسیم کرد و گفت: در نوع اول بحران به صورت کوچک و محلی اتفاق می‌افتد که کنترل آن با امکانات محدود ساده است اما در نوع دوم، بحران منطقه‌ای شکل می‌گیرد که در یک استان و یک محدوده وسیع‌تر است که باید کمک منطقه‌ای واقع شود؛ در نوع سوم، بحران حد ملی و فراملی پیدا می‌کند که حتی کشورهای دیگر نیز به کمک می‌آیند مثل حوادثی نظیر زلزله یا سیل که باید به کمک تمام امکانات و کشورهای دیگر رفع و رجوع شود.

وی به مراحل کنترل بحران نیز اشاره کرد و افزود: نخستین و مهمترین اقدام در مدیریت بحران موضوع پیش‌بینی است چرا که پیش‌بینی و پیشگیری که قبل از بحران باید انجام گیرد، بسیار حائز اهمیت است و در این باره باید برنامه‌ریزی، تمرین، رزمایش و اقدامات عملی انجام گیرد.

عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران تصریح کرد: در حدود 85 درصد راه کنترل بحران قبل از اتفاق افتادن آن است و به همین منظور باید تمامی دستگاههای مرتبط با هر بحران به راههای پیشگیری و پیش‌بینی توجه لازم را داشته باشند.

رستگار اظهار کرد: بخش دیگری از کنترل بحران در حین اتفاق افتادن آن است که باید راههای مقابله در زمان بحران را مدنظر قرار دهیم که این نیز 10 درصد راهکار مدیریت بحران خواهد بود.

وی افزود: راه دیگر مدیریت بحران بعد از روی دادن آن است که مربوط به بازسازی و بازتوانی بحران می‌شود و پنج درصد مدیریت یک بحران را تشکیل می‌دهد که در این موضوع نیز باید کارهای مستندسازی انجام گیرد.

به گزارش تسنیم؛ عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران به مدیریت بحران در فضای مجازی اشاره کرد و گفت: تمامی راهکارهای مدیریت بحران که ذکر شد باید در فضای مجازی نیز مورد توجه قرار گیرد؛ اگر شبکه‌های اجتماعی را از قبل مورد توجه قرار داده بودیم و برای آنها فکری داشتیم که پیوست فرهنگی را داشته باشد، بسیار حائز اهمیت بود.

رستگار افزود: در حال حاضر سرورهای شبکه‌های اجتماعی و مجازی در خارج از کشور است و ما نمی‌توانیم به نقل و انتقالات آن ورود پیدا کنیم؛ بنابراین ما تسلیم در برابر این فضا هستیم و باید به نحوه مدیریت بحران توجه کنیم.

وی با بیان اینکه در فضای مجازی باید به مراحل مدیریت بحران نیز توجه داشت، گفت: سه مرحله، قبل، حین و بعد از بحران باید در مدیریت فضای مجازی هم مدنظر قرار گیرد و به آنها توجه ویژه شود.

عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران متذکر شد: باید برای تهدیدات آینده فضای مجازی آماده باشیم؛ در حال حاضر اینترنت چیزها (اشیاء) در حال راه‌اندازی است یعنی دشمن در آینده می‌تواند درب منزل شما را از طریق فضای مجازی قفل کند یا گاز منزل را باز کند و خانه را منفجر کند یا ماشین شما را که به سیستم کامپیوتر وصل است، قفل کند.

رستگار یکی دیگر از بحرانهای حال حاضر را بحران زیست محیطی بخصوص در شمال کشور دانست و گفت: باید موضوع تخلیه زباله در شهرهای شمالی و به‌ویژه در گیلان مدنظر قرار گیرد، چرا که تخلیه زباله در این منطقه در کنار رودخانه‌های آب شیرین‌کن انجام می‌گیرد.

وی تصریح کرد: باید همانند سایر کشورها از دستگاه‌های زباله‌سوز که کاربردهای بسیار مناسبی برای بهینه‌سازی مصرف آب دارند، استفاده کنیم و این می‌تواند مثمر ثمر واقع شود.

عضو هیئت موسس انجمن مدیریت استراتژیک ایران بحران زلزله را نیز یکی از خطرهای کشورمان عنوان کرد و گفت: بسیار قریب‌الوقوع است که در تهران زلزله‌ای بسیار سنگین اتفاق بیفتد و با وجود آن پلهای هوایی سقوط خواهد کرد و تیرهای برق نیز به وسط خیابانها می‌‌افتد چرا که هیچ طراحی برای سازه آنها دیده نشده است.

علاقه NSA به هک اینترنت چیزها

شنبه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۵، ۰۶:۱۴ ب.ظ | ۰ نظر

آژانس امنیت ملی آمریکا به دنبال جمع‌آوری اطلاعات موردنظر علیه هر مظنون خارجی از روی ابزارهای مرتبط با اینترنت چیزها به‌خصوص ابزارهای پزشکی مانند دستگاه مانیتور قلب و تنظیم‌کننده ضربان است.

ایتنا- در کنفرانس امنیت اطلاعات در Newseum واشنگتن، ریجارد لجت، قائم‌مقام مدیر آژانس دراین‌باره گفت: به دنبال تحقیقات تئوریک درباره هک اینترنت چیزها هستیم و ابزارهای پزشکی در اولویت کاری ما برای کسب اطلاعات علیه تروریست‌ها و مظنونین خارجی قرار دارند. وی ردیابی کاربران خارجی از روی ابزارهای حساس متصل به اینترنت را ضروری دانست و گفت اولین به‌روزرسانی نرم‌افزاری این‌گونه اشیا یعنی کشف و پوشاندن حفره امنیتی که از هر دو منظر می‌توان به دیتای آن فکر کرد. به عقیده لجت، تبهکاران اینترنتی دنبال ابزارهای تخصصی اینترنت چیزها به‌جای ابزارهای عمومی‌هستند و ابزاری که با سلامت و حفظ جان افراد سروکار دارند می‌تواند در اولویت کاری قرار گیرد.

وی گفت مثلاً تروریستی در آن‌سوی دنیا از ابزاری مانند تنظیم‌کننده ضربان قلب استفاده می‌کند و از این‌سوی دنیا می‌توان وی را مانیتور و ردیابی کرده ودر لحظه مناسب از آن استفاده کرد. قائم‌مقام آژانس امنیت ملی امریکا در برابر این سؤال که چرا برای هک آیفون به اف‌بی‌آی کمکی نکردند گفت چراکه روی کشف باگ‌های آیفون سرمایه‌گذاری نشده بود و اگر از هم‌اینک به فکر کشف اکسپلویت روی اینترنت چیزها باشیم، قطعاً به پاسخ‌های خوبی در آینده نزدیک می‌رسیم.

مریم آریایی: وعده تاسیس پارک فناوری ICT با تمرکز بر «اینترنت اشیا» بعد دیگری از علاقمندی‌های مدیران ICT کشور به فناوری‌های روز در دنیا را نشان می‌دهد؛ این نوگرایی گرچه مثبت به نظر می‌رسد اما در جایی می‌تواند شکل واقعی به خود بگیرد که وعده‌ها در ابتدایی‌ترین نیازهای این حوزه بر زمین نمانده باشد.

آنچنان که معاون وزیر ارتباطات می‌گوید قرار است در پارک فناوری ICT همه زیر ساخت های لازم برای فعالیت شرکت های بخش آی سی تی ایجاد شود تا فعالان این بخش بتوانند در حوزه اینترنت اشیا که آینده آی سی تی جهان است فعالیت کرده و به توسعه آن در کشور بپردازند.

پیش تر این هم وزیر ارتباطات اینترنت اشیا را در فهرست مواردی یاد کرده بود که برای حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی در دستور کار این وزارتخانه قرار دارد. او گفته بود: وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای آنکه بتوان روی مسیر اقتصاد مقاومتی حرکت کند با استفاده از پژوهشگاه ICT و فضایی، روی خدمات ابری، IOT نسل 5 تلفن همراه، بیگ دیتا و فناوری‌های فضایی تحقیق کرده است.

علاقه‌مندی وزیر ارتباطات به مفهوم اینترنت اشیا به اینجا محدود نشده و در ماههای گذشته در صفحه شخصی خود به توضیح درباره آن هم پرداخته بود. آنچنان که واعظی نوشته بود: « مفهومی جدید در دنیای فناوری و ارتباطات است که در آن برای هر موجودی اعم از انسان، حیوان، یا اشیاء قابلیت ارسال داده از طریق شبکه ارتباطی اینترنت، فراهم می‌گردد.

فرآیند ارسال داده‌ها در فناوری اینترنت اشیاء بدین ترتیب است که به سوژه‌ی مورد نظر یک شناسه‌ی یکتا و یک پروتکل اینترنتی تعلق می‌گیرد که داده‌های لازم را برای پایگاه داده‌‌ی مربوطه ارسال می‌کند. داده‌هایی که توسط ابزارهای مختلف از قبیل گوشی‌های تلفن همراه و انواع رایانه‌ها و تبلت‌ها قابل مشاهده خواهند بود.

طبق روندی که اینترنت و ابزارهای آن در حال پیشرفت است فراگیر شدن پدیده ای به نام اینترنت اشیا امری اجتناب ناپذیر است و به زودی کشورهای دنیا به دلیل عقب نماندن از شتاب توسعه جهانی و رفع نیازهای مرتبط با این حوزه و ایجاد زمینه های رفاه و آسایش به این حوزه روی می آورند.

طراحی دستگاه‌های مختلف با امکان برقراری ارتباط بی‌سیم به منظور رهگیری و کنترل از طریق اینترنت و یا حتی یک برنامه ساده مخصوص گوشی‌های هوشمند، فناوری اینترنت اشیا را ایجاد می سازد.»

تلاش برای دستیابی به فناوری‌های نوظهور دنیا که هنوز با اما و اگرهای زیادی در دنیا روبه روست، در حالی اکنون به عنوان اولویت وزارت ارتباطات در دستور کار قرار گرفته که  وزارت ارتباطات پیش تر مسیرهای کوتاه‌ مدتی هم برای رشد و توسعه ترسیم کرده بود که هنوز بسیاری از آنها اجرا نشده است.

اما اکنون اینترنت اشیا با تمام اما و اگر‌هایی که در دنیا درباره تثیبت آنها وجود دارد از سوی مدیریت ICT کشور کاملا جدی گرفته شده و شورای راهبری طرح اینترنت اشیا هم در این وزارتخانه برای آن تشکیل شده است؛ شورایی که نخستین تصمیم آن ایجاد پارک اینترنت اشیا در طول پنج سال برای هماهنگی و اثربخشی تمامی فعالیت‌های مرتبط در کشور در این بخش بود.

اما اینترنت اشیا که حالا به عنوان یک وعده بعید از سوی مدیران ICT مطرح می‌شود در دنیا با بیم و امیدهای متفاوتی به پیش می‌رود. صاحب نظران، بزرگترین چالش اینترنت اشیا را مسائل امنیتی می دانند و معتقدند با افزایش تعداد ابزار و وسایل متصل به اینترنت تعداد حملات به آنها هم افزایش می یابد. لذا باید میان تامین امنیت و استفاده از ابزار و امکانات اینترنت اشیا تعادل برقرار شود.  نگرانی از تنوع بیش از حد بازیگران عرصه اینترنت اشیا و همین طور ناسازگاری پروتکل ها و استانداردهایی است که هر یک از این شرکت ها برای ارائه خدمات اینترنت اشیا ابداع می‌کنند، چالش دیگری است که آینده فراگیری این بعد جدید انقلاب دیجیتال را به چالش می‌کشد.

اما حالا که اینترنت اشیا برای عقب نماندن از فناوری‌های نو در جهان در اولویت قرار گرفته است بد نیست نگاهی به سایر وعده‌ها و برنامه‌های این حوزه داشت که اتفاقا با نگاه به تجربه‌های جهانی داده شد: موتور جستجوی ملی، یکی از اولویت‌هایی بود که برای عقب نماندن از دنیا مطرح شد اما  حالا بیش از 5سال از عمر کلید خوردن آن به طور رسمی در کشور ما می‌گذرد بیش از آنکه بتواند نامی آشنا برای کاربران اینترنت باشد و سهمی از جستجوی اینترنتی آنها داشته باشد سوژه‌ای برای دادن وعده‌های مبهم و برگزاری افتتاحیه از سوی وزارت ارتباطات بوده است و تا به حال 5 بار افتتاح بی حاصل را در کارنامه خود ثبت کرده است. هدف اولیه این پروژه  تولید محتوا و ارایه آزادانه اطلاعات تولید شده در کشور  بدون سانسور و بدون گرایش مالی بنگاه‌های اقتصادی دنیا عنوان شده بود.سیستم عامل ملی پروژه دیگری بود که سرنوشت مشابه و یا حتی بدتری نسبت به جویشگر بومی داشت و بیش از یک دهه مطرح شد و در نهایت به نقطه نامعلومی رسید.

فیلترینگ هوشمند پروژه دیگری بود که وزارت ارتباطات به آن ورود پیدا کرد و البته خروجی موفقی هم برای خود به ثبت نرساند. حمایت از تولید محتوای داخلی از دیگر وعده‌هایی بود که حالا از وزارت ارتباطات مطالبه می‌شود و از همه مهمتر شبکه ملی اطلاعات است به عنوان مهمترین اولویت و پروژه وزارت ارتباطات بعد از یک دهه هنوز در گیر و دار تعریف و مفهوم است و حتی بر سر از وجود داشتن یا نداشتن آن بر سر مجریان و ناظران اختلاف نظر وجود دارد. پروژه‌ای ملی که البته با نگاه به تجربه‌های روز دنیا و برای ایجاد دسترسی آسان و پرسرعت برای کاربران و گسترش محتوای داخلی و تحقق دولت الکترونیک ضروری مطرح می‌شد. 

از سوی دیگر در حالی اینترنت اشیا دغدغه اصلی مدیران ICT است که دسترسی به اینترنت با کیفیت دغدغه اصلی کاربران اینترنت در ایران است و کاربران هنوز تصوری از اینترنت با کیفیت و پرسرعت، بدون قطعی و اختلال‌های مکرر ندارند و باید سوال کرد که کدام اینترنت قرار است حالا به اشیا برسد؟ (منبع:خبرگزاری فارس)

سود اینترنت چیزها به جیب چه کسانی می‌رود؟

سه شنبه, ۳۱ فروردين ۱۳۹۵، ۰۵:۲۹ ب.ظ | ۰ نظر

امروزه اخبار زیادی مبنی بر رشد بازار اینترنت چیزها (IoT) در چند سال آینده منتشر می‌شود. کارشناسان معتقدند این روند از هم اکنون آغاز شده است. آنها تلاش شرکت‌های بزرگ این عرصه از قبیل گوگل، آمازون، سپ و غیره برای عرضه فناوری‌ها و محصولات جدید را شاهدی بر این مدعا می دانند.
امروزه اخبار زیادی مبنی بر رشد بازار اینترنت اشیاء (IoT) در چند سال آینده منتشر می‌شود. کارشناسان معتقدند این روند از هم اکنون آغاز شده است. آنها تلاش شرکت‌های بزرگ این عرصه از قبیل گوگل، آمازون، سپ و غیره برای عرضه فناوری‌ها و محصولات جدید را شاهدی بر این مدعا می دانند.

به عنوان مثال، گوگل در ژانویه ۲۰۱۴ (دی ۱۳۹۲) شرکت آمریکایی نست (Nest) - فعال در زمینه اتوماسیون خانگی و تولیدکننده محصولاتی همچون ترموستات هوشمند - را خریداری و به خود ضمیمه کرد. از این دست مثال‌ها و نمونه‌ها فراوان است.

به گزارش CIO.com، با این حال کارشناسان معتقدند این صنعت با چالش پیچیده‌ای روبروست که به فناوری ارتباط ندارد، بلکه به مدل تجاری شرکت‌هایی همچون نست که می‌کوشند خود را زمامدار IoT نشان دهند باز می‌گردد. 

در واقع مشکل از آنجا شروع می‌شود که هر شرکتی می‌خواهد مشتریان خود را تا مدت زمانی دراز در اختیار داشته باشد و همه داده‌های مرتبط را نیز در انحصار بگیرد.

کوین مائگر (Kevin Meagher) معاون ارشد توسعه تجاری شرکت Roc Connect فعال در زمینه خانه‌های هوشمند می‌گوید مطمئن است که این بازار به سرعت رشد خواهد کرد و سیستم‌های انحصاری و مالکیتی جای خود را به محیط باز می‌دهد. البته تا آن زمان نبرد سختی بین برندها شکل می‌گیرد و هر یک می‌کوشد در این عرصه سرآمدتر از دیگران باشد.

این که هر شرکت فقط محصولات، پروتکل‌ها، استانداردها و معیارهای خود را قبول داشته باشد و به فعالیت دیگر تولیدکنندگان وقعی ننهد، هرج و مرجی به وجود خواهد آورد که عواقب آن هنوز روشن نیست. 

این در حالی است که اگر شرکت‌های فعال بخواهند بازار خانه‌های اینترنتی رونق بگیرد، باید APIهای خود را باز کرده و با دیگر تولیدکنندگان باب مراوده و همکاری بگشایند و بدون تعصب، خود را بخشی از این اکوسیستم بدانند و نه مالک و رئیس آن.

از یک سو تا چند سال آینده بیش از نیمی از خانوارهای آمریکایی هوشمند خواهد بود و از سوی دیگر معلوم نیست در آینده چه دیوایس‌های هوشمند جدیدی به این مجموعه پویا افزوده خواهد شد. 

اینها همه به وضوح نشان می‌دهد که قابلیت همکاری بین این دیوایس‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار خواهد بود و قطعاً عملکرد جزیره‌‎ای راه به جایی نمی‌برد.  

همکاران سیستم

در چهارمین جلسه شورای اینترنت چیزها چه گذشت؟

چهارشنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۴، ۰۷:۴۶ ق.ظ | ۰ نظر

چهارمین جلسه شورای راهبری طرح اینترنت اشیاء، به دعوت دانشگاه علم و صنعت ایران و در محل آن دانشگاه تشکیل شد.

در راستای تعیین اهداف و حوزه کارکرد طرح اینترنت اشیاء، چهارمین نشست این طرح  با حضور معاونان برنامه‌ریزی و فناوری وزارت ارتباطات و جمعی از اساتید دانشگاه تشکیل شد.

در این جلسه ضمن بحث و بررسی و تبادل نظر درباره اهداف و چارچوب‌های طرح، موضوع امنیت و حفظ حریم خصوصی در بستر IOT، به عنوان یکی از بخش‌های مهم طرح از سوی پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات ارائه شد.

در حاشیه این جلسه اعضای شورای راهبری از آزمایشگاه اینترنت اشیا، مبتنی بر پلت‌فرم اینترنت اشیاء در پژوهشکده الکترونیک که با بخش خصوصی ایجاد شده بود و همچنین از آزمایشگاه‌های دانشکده کامپیوتر بازدید کرده و اساتید و دانشجویان از فعالیت‌های خود در حوزه‌های فناوری‌های جدید بویژه IOT و دستاوردهای مربوط توضیحاتی ارائه دادند.