ITanalyze

همه‌ی چیزهایی که ما در مورد «تمدن» دوست داریم، محصول هوش است؛ بنابراین تقویت هوش انسانی ما با استفاده از هوش مصنوعی، پتانسیلی است که کمک می‌کند این تمدن به شکوفایی‌ای برسد که هرگز پیش از این به آن دست نیافته؛ البته تا زمانی که کنترل ربات‌های ابرهوشمند در دست بشر باشد!

​هوش مصنوعی چیست؟

هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) از سیری (دستیار صوتی اپل) تا ماشین‌های خودران، به سرعت در حال پیشرفت است. در حالی که داستان‌های علمی‌ - تخیلی اغلب هوش مصنوعی را در قالب ربات‌هایی انسان‌نما نشان می‌دهد، هوش مصنوعی، الگوریتم‌های جست‌وجوی گوگل تا پلتفرم تجاری کمپانی آی.‌بی.‌ام و «سلاح‌های خودمختار» را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی امروزه مشخصا به عنوان هوش مصنوعی محدود یا ضعیف شناخته می‌شود که برای انجام یک وظیفه‌ی محدود (به عنوان مثال فقط تشخیص چهره یا جست‌وجوهای اینترنتی یا راندن یک ماشین) طراحی شده است. با این حال، هدف بلندمدت بسیاری از محققان، ایجاد هوش مصنوعی عمومی‌ یا قوی است. در حالی که هوش مصنوعی محدود ممکن است در وظایف خاصی که به او اختصاص داده می‌شود، مانند بازی شطرنج یا تنها انجام محاسبات، بهتر از انسان عمل کند، هوش مصنوعی عمومی می‌تواند تقریبا در «امور شناختی» (مربوط به فرایند یادگیری، شناختن و آموختن چیزها) بهتر از انسان‌ها عمل کند.

هوش مصنوعی امنیت دارد؟

در کوتاه‌مدت، حفظ تاثیرات هوش مصنوعی بر جامعه، انگیزه‌ای است تا در بسیاری از زمینه‌ها، مثل اقتصاد، قانون، امنیت و کنترل تحقیق شود. اگر لپ‌تاپ شما خراب یا هک شود، ممکن است اتفاق ناگواری باشد اما تصور کنید از یک سیستم هوش مصنوعی بخواهید کاری مثل کنترل ماشین، هواپیما، دستگاه تنظیم ضربان قلب، سیستم تجارت خودکار یا سیستم شبکه‌ی برق شما را به دست بگیرد! یکی دیگر از چالش‌های کوتاه‌مدت، جلوگیری از مسابقه‌ی تسلیحاتی در حوزه‌ی سلاح‌های خودمختار مرگبار است.

در درازمدت سوال مهم این است که اگر تلاش برای هوش مصنوعی قوی موفق شود و سیستم هوش مصنوعی در همه‌ی امور شناختی بهتر از انسان‌ها باشد، چه اتفاقی می‌افتد؟

همانطور که جان گود، ریاضیدان انگلیسی در سال ۱۹۶۵ اشاره کرده است، طراحی دقیق سیستم‌های هوش مصنوعی به خودی خود یک کار شناختی است. چنین سیستمی‌ می‌تواند بطور بالقوه «خودبهبودی بازگشتی» را به وجود آورد که موجب انفجار اطلاعاتی می‌شود که عقل بشری پشت سر بگذارد. با اختراع فناوری‌های جدید انقلابی، چنین ابَر هوشی ممکن است برای ریشه‌کن کردن جنگ، بیماری و فقر به ما کمک کند. بنابراین ایجاد هوش مصنوعی قوی ممکن است بزرگ‌ترین رویداد تاریخ بشر باشد. البته بعضی از کارشناسان در این‌باره ابراز نگرانی کرده‌اند؛ آنها می‌گویند اگر ما نتوانیم پیش از ایجاد این ابَر هوش، اهداف هوش مصنوعی را با اهدافش بشری هماهنگ کنیم، ممکن است آخرین باری باشد که بشر چیزی اختراع می‌کند!

بعضی‌ها در دستیابی به ابر هوش تردید می‌کنند و برخی دیگر اصرار دارند که ایجاد هوش مصنوعی ابر هوشمند، ممکن و بطور تضمینی سودمند خواهد بود. کارشناسان هر دو احتمال را در نظر دارند و می‌دانند هوش مصنوعی قوی، ممکن است عمداً یا سهواً موجب خسارت‌های عظیمی‌شود؛ با این حال بر این باورند که تحقیقات امروزی می‌تواند در پیشگیری از این عواقب منفی احتمالی کمک کند و می‌توان در عین اجتناب از معایب، از مزایای ابر هوش بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی چگونه می‌تواند خطرناک باشد؟

محققان بر این باورند که بعید است ابر هوش، احساسات انسانی مانند عشق و نفرت را به نمایش بگذارد و هیچ دلیلی وجود ندارد که  تعمداً خیرخواه یا بدخواه باشد!

با این حال کارشناسان درمورد خطرات هوش مصنوعی دو سناریو در ذهن دارند:

اول: هوش مصنوعی‌ برای انجام کاری ویرانگر برنامه‌ریزی شده است: سلاح‌های خودمختار، سیستم‌های هوش مصنوعی هستند که برای کشتن برنامه‌ریزی شده‌اند. در دستان آدمِ عوضی، این سلاح‌ها براحتی می‌توانند باعث تلفات جمعی شوند. علاوه بر این، مسابقه‌ی تسلیحاتی در این حوزه می‌تواند منجر به جنگ هوش مصنوعی شود که تلفات زیادی بر جا می‌گذارد. برای جلوگیری از نابود شدن توسط دشمن، این سلاح‌ها طوری طراحی می‌شوند که براحتی «خاموش» نشوند؛ بنابراین احتمالاً انسان‌ها کنترل این وضعیت را از دست می‌دهند! البته این خطر حتی با هوش مصنوعی محدود فعلی نیز وجود دارد اما همپای هوش مصنوعی و افزایش سطح خودمختاری سلاح‌ها رشد می‌کند.

دوم: هوش مصنوعی برای انجام کاری مفید برنامه‌ریزی شده است اما یک روش مخرب برای دستیابی به هدف خود ایجاد می‌کند: اگر نتوانیم اهداف هوش مصنوعی را با اهداف خودمان هماهنگ کنیم این اتفاق هر زمانی ممکن است رخ دهد و دردسرهای زیادی درست کند.

اگر از ماشین هوشمند حرف‌گوش‌کن خود بخواهید که شما را بسرعت به فرودگاه برساند، ممکن است کاری کند که پلیس شما را با هلیکوپتر تعقیب کند! شاید این چیزی نباشد که شما «خواسته‌اید» اما چیزی است که به معنای واقعی کلمه شما «درخواست» کرده‌اید!

همانطور که این مثال‌ها نشان می‌دهند، نگرانی درباره‌ی هوش مصنوعی پیشرفته، بابت «خشونت» نیست، بلکه بابت «صلاحیت» آن است. هوش مصنوعی ابر هوشمند، در دستیابی به اهداف خود بسیار خوب عمل می‌کند و اگر این اهداف با اهداف بشر هماهنگ نباشد، مشکل خواهیم داشت!

شما احتمالاً یک مورچه‌کش شیطان‌صفت که با نفرت مورچه‌ها را لگد می‌کند نیستید اما اگر مسئولیت یک پروژه‌ی برق‌آبی «انرژی سبز» را بر عهده داشته باشید و در محدوده‌ای که بخاطر پروژه قرار است زیر آب برود یک تپه‌ی مورچه‌ای وجود داشته باشد، این برای مورچه‌ها خیلی بد است؛ هدف کلیدی تحقیقات ایمنی در حوزه‌ی هوش مصنوعی، این است که هرگز بشر در موقعیت آن مورچه‌ها قرار نگیرد!

نگرانی بزرگان علم و فناوری درباره‌ی امنیت هوش مصنوعی

استفن هاوکینگ، الون ماسک، استیو ووزنیاک، بیل گیتس و بسیاری دیگر از نام‌های بزرگ در زمینه علم و فناوری، اخیرا در رسانه‌ها و نامه‌های سرگشاده‌ی خود، درباره‌ی خطرات ناشی از هوش مصنوعی ابراز نگرانی کرده و به خیل محققان برجسته‌ی هوش مصنوعی پیوسته‌اند.

چرا این موضوع ناگهان در سرخط خبرها قرار گرفت؟ این ایده که تلاش برای دستیابی به هوش مصنوعیِ قوی در نهایت موفقیت‌آمیز خواهد بود، از قرن‌ها پیش در داستان‌های علمی‌ - تخیلی، وجود داشته است. با این حال، به لطف پیشرفت‌های غیرمنتظره‌ی دهه‌های اخیر، بسیاری از نقاط قوت هوش مصنوعی که کارشناسان انتظار داشتند دهه‌های بعد محقق شود، تنها در پنج سال گذشته به دست آمده است و بسیاری از کارشناسان جداً تصور می‌کنند که ممکن است ما ابر هوش را در طول زندگی خود تجربه کنیم.

در همین حال برخی دیگر از کارشناسان معتقدند که پیشرفت هوش مصنوعی در حد هوش انسانی قرن‌ها طول می‌کشد؛ بطوری که بیشتر محققان در کنفرانس پورتوریکو ۲۰۱۵ معتقد بودند که این اتفاق پیش از سال ۲۰۶۰ محقق خواهد شد و از آنجا که ممکن است تحقیق درباره‌ی امنیت هوش مصنوعی دهه‌ها طول بکشد، احتیاطاً باید از همین حالا شروع کرد.

از آنجا که هوش مصنوعی توانایی این را دارد که هوشمندتر از هر انسانی باشد، هیچ راه مطمئنی برای پیش‌بینی رفتار آن وجود ندارد. نمی‌توانیم یک فناوری قبلی را اساس کار قرار دهیم چون هرگز چیزی که - آگاهانه یا ناآگاهانه - باهوش‌تر از بشر باشد خلق نکرده‌ایم. شاید بهترین مثال از آنچه که ممکن است با آن مواجه شویم، تکامل بشر است؛ انسان‌ها اکنون سیاره‌ی زمین را کنترل می‌کنند، نه بخاطر اینکه ما قوی‌ترین، سریع‌ترین یا بزرگ‌ترین‌ موجودات هستیم بلکه بخاطر اینکه باهوش‌ترین‌ها هستیم. اگر روزی برسد که «باهوش‌ترین» نباشیم، آیا می‌توان مطمئن بود که باز هم کنترل زمین را در دست داشته باشیم؟

برخی بر این باورند که تمدن بشر تا زمانی شکوفا می‌شود که ما در مسابقه‌ی بین فناوری و هوشِ چیزی که آن را مدیریت می‌کنیم، برنده باشیم؛ بهترین راه برای برنده‌شدن در این مسابقه این نیست که مانع از پیشرفت اولی شویم، بلکه باید دومی را با گسترش تحقیقاتِ ایمنیِ هوشِ مصنوعی تسریع دهیم.

افسانه‌های برجسته درباره‌ی هوش مصنوعی پیشرفته

آیا پیشرفت احتمالی هوش مصنوعی تا سطح هوش انسان منجر به انفجار اطلاعاتی خواهد شد؟ آیا باید از این اتفاق خوشحال باشیم یا باید از آن بترسیم؟ نمونه‌های بسیاری از بحث‌های کاذب خسته‌کننده‌ی ناشی از سوءتفاهم‌ درباره‌ی هوش مصنوعی وجود دارد.

زمان‌بندی تحقق ابرهوش

یک تصور غلط این است که بشر در قرن بیست‌ویکم به هوش مصنوعی قوی دست‌ می‌یابد. در حقیقت، تاریخ پر است از پیش‌گویی‌های عرصه‌ی فناوری؛ اتومبیل‌های پرنده‌ای که وعده‌ داده‌ بودیم کجاست؟! هوش مصنوعی هم در گذشته حتی توسط برخی از بنیانگذاران این حوزه بطور مکرر وعده‌ داده شده است.

محققان تصور می‌کنند احتمال دستیابی به چنینی چیزی ۵۰ درصد است و تا سال ۲۰۴۵ به این فناوری می‌رسیم؛ برخی محققان دیگر صدها سال یا بیشتر را حدس زده‌اند. در هر صورت محققان همین حالا مشغول تحقیق درباره‌ی امنیت هوش مصنوعی قوی هستند و استدلال می‌کنند که گرچه مطمئن نیستیم این اتفاق در این قرن رخ دهد اما حل مسائل امنیتی این حوزه ممکن است چندین دهه طول بکشد. بنابراین اگر از حالا محتاطانه شروع به تحقیق کنیم بهتر از این است که برنامه‌نویسان شب قبل از واقعه در حال خوردن ردبول تصمیم بگیرند که کار را شروع کنند!

خطرات ابرهوش

بسیاری از محققان هوش مصنوعی زمانی که این سرخط را می‌بینند چشمانشان گرد می‌شود: «استفن‌ هاوکینگ هشدار می‌دهد که افزایش ربات‌ها ممکن است برای بشر فاجعه‌بار باشد».

مقالات بسیاری در این‌باره منتشر شده که اغلب تصویر یک ربات شیطانی سلاح به دست را نشان می‌دهند و می‌گویند باید نگران افزایش ربات‌ها و کشتار انسان‌ها باشیم زیرا آنها هوشمند یا شرور شده‌اند. چنین مقالاتی واقعاً جذابند اما درباره‌ی چیزی حرف می‌زنند که محققان نگران آن نیستند. این سناریو ترکیبی از سه تصور غلط است: نگرانی درباره‌ی هوش، شر و ربات‌ها.

اینکه ربات‌ها هوشمند باشند و مثل انسان‌ها تجربه‌های ذهنی کسب کنند، مهم نیست؛ مهم، کاری است که هوش مصنوعی قوی می‌تواند انجام دهد. ترس از شرور شدن ربات‌ها موضوع فرعی دیگری است؛ در حالی که نگرانی اصلی درباره‌ی بدرفتاری آنها نیست، بلکه درباره‌ی شایستگی آنهاست. ابرهوش بخوبی می‌تواند به اهداف خود دست پیدا کند، بنابراین ما باید مطمئن شویم که اهداف آن با ما هماهنگ باشد.

انسان‌ها عمدتاً از مورچه‌ها نفرت ندارند اما ما هوشمندتر از آنها هستیم، پس اگر می‌خواهیم نیروگاه برق‌آبی بسازیم، این برای مورچه‌ها خیلی بد است. جنبش «هوش مصنوعی مفید» می‌خواهد از قرار دادن بشریت در موقعیت آن مورچه‌ها اجتناب کند.

تصور غلط دیگر مربوط به این است که ماشین‌ها نمی‌توانند اهداف خود را داشته باشند. برای مثال موشکی که می‌تواند هدف خود را تعقیب کند، هدف مشخصی دارد اما مهم این است که آن هدف با هدفی که شما به دنبال آن هستید هماهنگ باشد. بنابراین نگرانی متخصصان درباره‌ی هوشمندی ماشین‌ها نیست، درباره‌ی اطلاعات هوشمندانه‌ی آنهاست؛ بطور خاص، اطلاعاتی که اهدافشان با ما متفاوت است.

چنین هوش فوق‌العاده‌ای بدون نیاز به بدنِ رباتیک، صرفاً نیازمند اتصال به اینترنت است تا بتواند دردسرهای عظیمی برای جهان درست کند.

اشتباه است که تصور کنیم یک ربات نمی‌تواند انسان را کنترل کند: انسان می‌تواند یک ببر را کنترل کند فقط به این دلیل که از او باهوش‌تر است؛ یعنی اگر ما موقعیت خود را به عنوان هوشمندترین موجود روی زمین از دست بدهیم، به احتمال بسیار زیاد کنترل سیاره را هم از دست می‌دهیم!

منبع: ایسنا

استیون هاوکینگ درباره هوش مصنوعی هشدار داده و پیش بینی می کند که روزی جایگزین انسان خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ویرد، استیون هاوکینگ درباره اوج گیری پیشرفت هوش مصنوعی هشدار داده است.

 او در مصاحبه ای جدید با این نشریه هشدار داد گسترش هوش مصنوعی به زودی به حدی می رسد که نوع جدیدی از حیات به وجود می آورد که از انسان ها پیشرفته تر است.

هاوکینگ معتقد است هوش مصنوعی به طور کلی جایگزین انسان خواهد شد هرچند به طور دقیق  بازه زمانی خاصی را برای وقوع این پیش بینی خود مشخص نکرد.

او دراین باره گفت: بیم آن دارم که هوش مصنوعی به طورکلی جایگزین انسان شود. مثلا اگر افراد ویروس های رایانه های بسازند، عده ای دیگر هوش مصنوعی خواهند ساخت که خود را بهبود و ارتقا می دهد. این نوع از حیات از انسانی پیشی می گیرد.

دانشمندان علوم کامپیوتری می گویند نوعی هوش مصنوعی ابداع کرده اند که می تواند سیستم امنیتی کپچا را فریب دهد. کپچا (CAPTCHA) سیستمی است که برای جلوگیری از حمله روبات های اینترنتی استفاده می شود.
بعضی سایت ها برای دسترسی به خدمات شان از سوال ها و معماهای تصویری استفاده می کنند تا کاربران واقعی از روبات ها متمایز شوند. این سیستم از کاربران می خواهد برای اینکه اثبات کنند که انسان هستند ترکیبی از اعداد و حروف را وارد کنند، کاری که برای روبات های مجازی دشوار است.
حالا محققان موفق شده اند الگوریتمی ارایه کنند که می تواند نحوه واکنش و پاسخ فرد واقعی به این سرنخ ها را تقلید کند. هوش مصنوعی قادر خواهد بود اعداد و حروف را بر اساس شکل و قیافه آنها تشخیص دهد. 
این تحقیق را شرکت «ویکاریوس» (Vicarious) انجام داده است که در ایالت کالیفرنیا آمریکا در زمینه هوش مصنوعی فعالیت می کند. این شرکت به وسیله جف بزوس، موسس آمازون و مارک زوکربرگ، مدیر فیسبوک پایه گذاری شده است.
کامپیوترها معمولا قادر به عبور از کپچا نیستند و گوگل می گوید سیستم این شرکت آنقدر پیچیده است که افراد تنها در ۸۷ درصد مواقع قادر به حل آنها هستند. اما محققان ویکاریوس ادعا می کنند الگوریتم کامپیوتری ابداعی این شرکت می تواند این معماها را حل کند.

شبکه های عصبی
دانشمندان علوم کامپیوتری برای اینکه کامپیوترها را قادر به شناسایی تصاویر کنند، اغلب از شبکه های عصبی استفاده می کنند. شبکه های عصبی، شبکه های بزرگ کامپیوتری هستند که برای حل مشکلات پیچیده ایجاد شده اند.
شبکه های عصبی صدها لایه دارند و الهام گرفته از مغز انسان هستند. هر لایه، یک راه حل برای حل معما را بررسی می کند و در نهایت ترکیب پاسخ هایی که از تمامی لایه ها دریافت می شود، برای تهیه نتیجه نهایی استفاده می شود.
دانشمندان با الهام از مغز انسان، الگوریتمی را توسعه دادند که روی تداوم شمارشگر، روشی که مغز انسان برای تشخیص گوشه و زاویه اشیا استفاده می کنند، متمرکز می ماند. این الگوریتم «شبکه قشر بازگشتی» نام دارد و حاوی چند لایه پردازشگر است.
ابتدا، پیکسل های یک عکس تجزیه و تحلیل می شوند تا الگوریتم تشخیص دهد که آنها بخشی از گوشه یا زاویه یک شی هستند. این اطلاعات همزمان با حرکت میان لایه ها، در شبکه پردازش می شوند تا درنهایت لایه آخر شی مورد نظر را تولید کند.
طی آزمایش ها، این الگوریتم توانست در 67 درصد موارد کپچای گوگل، 1/57 درصد از موارد کپچای پی پل و 4/57 درصد از موارد کپچای یاهو را شکست دهد و زمانی که دانشمندان این الگوریتم را برای سبک خاصی اصلاح کردند، دقت عمل آن تا 90 درصد هم افزایش یافت. 
سیمون ادواردز، متخصص امنیت سایبری شرکت ترند مایکرو گفته است که فعلا شاهد حمله به سیستم کپچا نیستیم اما با فراگیر شدن آنچه محققان ابداع کرده اند می توان گفت کار سیستم کپچا رو به پایان است. (فناوران)

نسترن صائبی - سرویس اینترانت، موتورسیکلت خودران و فناوری خودروهای بدون راننده، همه از آمال و آرزوهایی بود که در صنعت فناوری تحقق یافته است. به این ترتیب برای یک مهندس سیلیکون ولی که در تمامی این دستاوردها نقش داشته، البته اگر خرافاتی باشد، پروژه بعدی ایجاد یک سازمان مذهبی پرستش هوش مصنوعی خواهد بود.
درباره فردی به نام آنتونی لواندوفسکی صحبت می کنیم. لواندوفسکی که با بردن اطلاعات وایمو گوگل و فروختنش به اوبر، حسابی سر و صدا به پا کرده و پای این دو شرکت را به دادگاه باز کرده است؛ حالا یک شرکت مذهبی غیر انتفاعی! به نام «راه آینده» (The way of the future) تاسیس کرده است. بر اساس اطلاعاتی که در مورد این شرکت افشا شده، برنامه «راه آینده» در اساسنامه اش چنین ذکر شده است: «توسعه و ترویج رب النوعی مبتنی بر هوش مصنوعی و کمک به بهبود جامعه از طریق پذیرش و پرستش این رب النوع»  
لواندوفسکی یکی از بنیانگذاران «اوتو» (Otto)، شرکت سازنده کامیون های خودران است که اوبر در سال 2016 این استارت آپ هفت ماهه را به ارزش 680 میلیون دلار خرید؛ اما وایمو (بخش خودروهای بدون راننده گوگل) در دادگاه  ادعا کرده که لواندوفسکی پیش از ماه فوریه و استعفای ناگهانی از پروژه آلفابت و تاسیس اوتو، 14 هزار سند اختصاصی (اسرار تجاری) را از گوگل دزدیده است. 
تیم «راه آینده» به درخواست های رسانه ها برای کسب اطلاعات و جزییات بیشتر درباره خداوندگار خیرخواه هوش مصنوعی شان، پاسخ نداده اند، اما تاریخ نشان داده که همواره فناوری های جدید و اکتشافات علمی، خدایان قدیمی خرافی را از بین برده و خدایان خرافی جدیدی متولد کرده اند. 
آنطور که یووال هراری نویسنده می نویسد، به همین دلیل است که خدایان زراعت با خدایان و ارواح  شکارچیان متفاوتند و کارگران کارخانه و دهقانان، بهشت های مختلفی را تصور می کنند و به همین دلیل است که فناوری های انقلابی قرن 21 به احتمال زیاد بیش از اعتقادات قرون وسطایی می توانند موجب ایجاد جنبش های مذهبی شوند.
هراری استدلال می کند که مذاهب باید موازی با پیشرفت های تکنولوژیکی روزگار پیش بروند، زیرا در غیر این صورت، از اهمیت آنها کاسته می شود و دیگر پاسخگوی سوالات و درک مریدان نخواهند بود. 
کریستوفر بنک، کشیش اهل فلوریدا و رییس انجمن ترابشریت دوستان مسیحی می گوید که کلیسا نتوانسته در جلب نظر متخصصان فناوری موفق عمل کند. در همین حال سیلیکون ولی (به عنوان نماد صنعت فناوری) با تساهلی که از دل فناوری برمی آید، ایده های شبه مذهبی مانند تکینگی فناوری (singularity) را توسعه داده است. تکینگی فناوری فرضیه ای است که پیش بینی می کند که شتاب در فناوری در نهایت باعث می شود که هوش مصنوعی از هوش بشر پیشی بگیرد و منجر به تغییرات شگرف یا حتی پایان تمدن بشری بشود و چون توانایی های چنین هوشی ممکن است قابل درک نباشند، اتفاقاتی که بعد از تکینگی فناوری می افتند ممکن است پیش بینی ناپذیر باشند.
طرفداران تکینگی چنین می اندیشند که رشد فزاینده هوش، که در آن «فراهوش» پیوسته نسل های قدرتمندتر ذهن را طراحی می کند، ممکن است به سرعت رخ دهد و تا زمانی که توانایی های شناختی هوش مصنوعی تا حد زیادی از هوش انسانی پیشی بگیرد، متوقف نشود.
جالب است بدانید که ری کورزویل پیش بینی می کند که تکینگی حدود ۲۰۴۵ رخ می دهد. در حالی که وینج (یک آینده گرای دیگر) تاریخی را قبل از ۲۰۳۰ پیش بینی می کند. در اجلاس تکینگی سال ۲۰۱۲، استوارت آرمسترانگ مطالعه ای روی بیش بینی های کارشناسان هوش مصنوعی انجام داد و به طیف گسترده ای از پیش بینی ها رسید که میانه شان سال ۲۰۴۰ بود. البته عدم قطعیت زیادی در این بیش بینی ها وجود دارد؛ به طوری که آرمسترانگ در سال ۲۰۱۲ احتمال وقوع تکینگی بین ۵ تا ۱۰۰ سال آینده را ۸۰ درصد دانست
برای آینده گرایانی مثل ری کورزویل، این تئوری به معنای آن است که ما در آینده می توانیم کپی ذهن مان را در ماشین ها آپلود کنیم و در واقع به «جاودانگی دیجیتال» دست پیدا کنیم. افراد دیگری مثل ایلان ماسک و استیون هاوکینگ همیشه این سیستم ها را تهدیدی جدی برای انسان ها دانسته اند. 
ماسک در کنفرانسی در سال 2014 گفت: با هوش مصنوعی، ما شیطان را با دستان خودمان احضار می کنیم. 
در عین حال بنک شرح می دهد که هوش مصنوعی پیشرفته با مسیحیت سازگار است. این فقط فناوری دیگری است که انسان ها تحت هدایت خداوند ساخته اند و می تواند در راه خیر یا شر به کار برود. او اطمینان می دهد که فناوری می تواند ارزش های مسیحیت را تحریک کند و می گوید: من فکر می کنم که هوش مصنوعی می تواند با اهداف رستگاری مسیحیت همراه شود. حتی اگر مردم به دین سازمان یافته اعتقادی نداشته باشند، حداقل این است که به اصول اخلاقی پایبند باشند. 
برای زولتان ایستوان، یکی از طرفداران فرضیه «ترابشریت» و «احیای کاتولیک»، مذهب و علم از نظر مفهومی در تکینگی به هم برمی رسند. 
وی می گوید: شاید اشکال دیگری از هوش وجود داشته باشند که بسیار پیچیده تر از آنچه هم اکنون هست، باشند و در حال حاضر به کل وجود ما نفوذ می کنند؛ همان چیزی که به آن روح ماشینی می گوییم. 
برای ایستوان، خدای مبتنی بر هوش مصنوعی منطقی تر و جذاب تر از مفاهیم فعلی است. او می گوید: این خدای مبتنی بر هوش مصنوعی وجود خارجی پیدا خواهد کرد و امیدواریم که برای ما هم چیزهایی بسازد. 
منبع: گاردین

ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه در جلسه‌ای با رییس بزرگترین شرکت اینترنتی روسیه اعلام کرد که هوش مصنوعی سرنوشت آینده انسان و جهان را تعیین خواهد کرد.

پوتین در جلسه خود با "آرکادی وولوژ"( Arkady Volozh) رییس شرکت "یاندکس"(Yandex) بزرگترین شرکت اینترنتی روسیه از وی درخواست کرد که مشخص کند چقدر طول خواهد کشید تا هوش مصنوعی بشریت را ببلعد.

این پرسش از سوی رییس‌جمهور روسیه زمانی مطرح شد که وولوژ در حال صحبت در رابطه با ظرفیت‌های هوش مصنوعی بود.

این پرسش سبب مکث وولوژ شد و وی پس از مدتی تامل پاسخ داده است که امیدوار است این اتفاق هیچ گاه رخ ندهد.

پس از ایجاد یک وقفه رییس یاندکس در رابطه با مزیت‌های ماشین‌ها در بسیاری از کارها نسبت به انسان‌ها توضیحاتی داد و تلاش کرد این موضوع را به این صورت حل کند که بسیاری از ماشین‌ها برای انسان‌ها بی‌خطر هستند.

اما رییس‌جمهور روسیه بدون آنکه تحت تاثیر قرار بگیرد پاسخ داد که ماشین‌های مد نظر وولوژ فکر نمی‌کنند و هوشمند نیستند اما زمانی که پای ماشین‌های هوشمند به میدان بیاید داستان متفاوت خواهد بود.

این اولین باری نیست که پوتین نگرانی خود را در رابطه با هوش مصنوعی ابراز می‌کند.

پوتین اخیرا به جنگ لفظی بین‌المللی در مورد توسعه هوش مصنوعی پیوست. وی چندی پیش در جمع دانشجویان گفته بود کشوری که در حوزه هوش مصنوعی پیشرو باشد، رهبر آینده جهان خواهد بود.

وی افزود: هوش مصنوعی آینده است، نه تنها برای روسیه بلکه همه بشریت. هوش مصنوعی فرصت بزرگی است، اما تهدیداتی نیز به همراه دارد که حدس زدن آنها دشوار است. هر کس که رهبر این حوزه شود، حاکم جهان خواهد شد.

"الون ماسک" در پی این اظهارات "پوتین" هشدار داد که رقابت برای برتری در جهان هوش مصنوعی می‌تواند موجب شروع جنگ جهانی سوم شود.

کارآفرین و رئیس شرکت "اسپیس ایکس"، "تسلا" و "The Boring Company" در توییتر گفت: مسابقه چین، روسیه و به زودی تمام کشورهایی که علوم رایانه‌ای قوی و پیشرفته‌ای دارند، برای برتری در هوش مصنوعی به احتمال زیاد علت شروع جنگ جهانی سوم خواهد بود.

وی گفت که کمتر نگران تهدید هسته‌ای کره شمالی است، چرا که به نظر او چنین اقداماتی به منزله "خودکشی" خواهد بود.

"ماسک" مدت‌هاست که صدای مخالفتش را علیه سلاح‌ها و ربات‌های خودکار مرگبار بلند کرده است.

به گزارش ایسنا، وی یکی از 116 امضا کننده نامه سرگشاده‌ به سازمان ملل متحد است که ماه گذشته به این سازمان ارسال شد و امضا کنندگان خواستار ممنوعیت توسعه و استفاده از ربات‌های مرگبار و سلاح‌هایی شدند که از هوش مصنوعی بهره می‌برند، همچون سلاح‌های لیزری و شیمیایی.

در این نامه آمده است که توسعه سلاح‌های خودکار مرگبار اجازه می‌دهد که درگیری‌های مسلحانه در مقیاسی بزرگتر از همیشه و در زمان‌بندی سریع‌تر از چیزی که انسان بتواند درک کند، انجام گیرد. این‌ها می‌توانند سلاح‌هایی وحشتناک باشند. سلاح‌هایی که ظالمان و تروریست‌ها علیه مردم بی گناه استفاده خواهند کرد و سلاح‌هایی که برای مقاصد ناخوشایندی ساخته می‌شوند. ما فرصت زیادی برای واکنش نداریم. هنگامی که این "جعبه پاندورا" باز شود، بستن آن سخت خواهد بود.

"جعبه پاندورا"، به روایت افسانه‌های یونانی جعبه‌ای بود با محتوای تمامی بلاها و شوربختی‌های ناشناخته بشریت از جمله بیکاری، بیماری، مرگ و غیره. امروزه اصطلاح "جعبه پاندورا" به عنوان ضرب‌المثل در رابطه با مواردی استفاده می‌شود که فلاکتی بی علاج به بار آمده باشد.

گستردگی پیشرفت در حوزه هوش مصنوعی و همجوشی فناوری های توسعه یافته چشم ها را به افق انقلاب چهارم صنعتی دوخته؛ در این میان، یک محقق انگلیسی از قریب الوقوع بودن انقلاب چهارم آموزشی خبر داده است.

به گزارش ایرنا از تلگراف، آنتونی سلدون از مسئولان ارشد دانشگاه باکینگهام در انگلیس اعلام کرد که ربات‌های هوشمند ظرف 10 سال آینده جایگزین آموزگاران مدارس شده و آموزش شخصی دانش‌آموزان را عهده دار می شوند، رخدادی که شیوه‌های سنتی آموزش را متحول می کند و انقلاب چهارم را در این حوزه رقم خواهد زد.
سلدون که در جشنواره علم انگلیس سخن می گفت، اظهار کرد: در حال حاضر برنامه‌هایی کامپیوتری تولید شده‌اند که قابلیت بازخوانی امواج مغزی و حالات چهره را دارند و با استفاده از این اطلاعات، ربات ها مناسب‌ترین روش‌های برقراری ارتباط را فرا می‌گیرند.
براساس دیدگاه این محقق و مورخ انگلیسی، شیوه جدید آموزش با کمک ربات‌، فرآیند گروه‌بندی دانش آموزان را در کلاس‌های سالانه حذف می‌کند و هر دانش‌آموز اطلاعات و درس‌های جدید را بر اساس ویژگی‌های شخصی خود و به‌طور اختصاصی می‌آموزد.
نویسنده کتاب 'انقلاب چهارم آموزشی' که سال آینده منتشر می شود، معتقد است که در نظام آموزشی ربات محور، هر دانش‌آموز بهترین معلم را در اختیار خواهد داشت، فرآیند آموزش کاملا سفارشی می شود و نرم‌افزار آموزشی مورد استفاده برای هر دانش آموز، وی را در تمام دوران تحصیل همراهی می‌کند.
به گفته سلدون، در این شیوه آموزشی معلمان نقش ناظر را ایفا می‌کنند، بر پیشرفت تحصیلی تک تک دانش‌آموزان نظارت خواهند کرد و فعالیت‌های غیرآموزشی را هدایت می‌کنند. در فرآیند آموزش ربات محور حدود 30 درصد از ساعات مدرسه در کلاس درس سپری می‌شود.
وی دوره جدید آموزش ربات محور را به عنوان چهارمین دوره انقلاب آموزشی در جهان معرفی کرد؛ در واقع اولین انقلاب آموزشی شامل فراگیری اصول اولیه بقا، شکار و کشت غلات بود. دومین انقلاب در آموزش زمانی شکل گرفت که بشر برای اولین بار دانش خود را به صورت ساماندهی شده به نسل‌های بعدی منتقل کرد و دوره سوم با اختراع ماشین چاپ آغاز شد.
به اعتقاد این مورخ و محقق، آموزش خودکار با استفاده از ربات‌ها چهارمین دوره از انقلاب آموزشی را در زمین رقم خواهد زد.
متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که فرآیند آموزش ربات محور با تدریس ریاضی و علوم آغاز شود، اما الگوریتم‌های پیچیده مورد استفاده در این شیوه آموزشی با فاصله اندکی برای تدریس علوم انسانی نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
به نوشته تلگراف، با وجود این، نگرانی‌هایی در مورد نحوه به‌کارگیری این فناوری وجود دارد و این گمان مطرح است که در صورت استفاده نامناسب، این فناوری منجر به تضعیف توانایی‌های شخصی دانش‌آموزان و معلمان شود.

ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در اظهاراتی قابل تامل گفته است در آینده کشوری رهبری دنیا را در دست می گیرد که در زمینه هوش مصنوعی برتر از بقیه باشد.

به گزارش فارس به نقل از یاهو نیوز، پوتین معتقد است برتری در حوزه هوش مصنوعی موجب کسب برتری بر دیگر کشورهای جهان در حوزه اقتدار و توانمندی های نظامی نیز خواهد شد.

پوتین که روز جمعه در نشستی با دانش آموزان این کشور سخن می گفت افزود که توسعه فناوری هوش مصنوعی فرصت ها و تهدیدهای خاص خود را هم به وجود می آورد که پیش بینی آنها از هم اکنون دشوار است.

این اولین بار نیست که چهره ای شناخته شده در سطح جهان در مورد اهمیت فناوری هوش مصنوعی و تاثیرگذاری آن بر آینده جهان سخن می گوید. پیش از این الون ماسک، مدیرعامل تسلا، مارک زاکربرگ مدیرعامل فیس بوک، استفان هاوکینگ فیزیکدان برجسته در این زمینه اظهار نظر کرده و حتی هشدار داده بودند پیشرفت هوش مصنوعی حتی ممکن است به نابودی نوع بشر منجر شود.

الون ماسک که حامی ایده تهدید انسان ها توسط هوش مصنوعی است، مخالفان سرسختی مانند زاکربرگ دارد که اظهارنظرهای وی را غیرمسئولانه توصیف کرده است. ماسک هم در واکنش گفته است زاکربرگ درک محدودی از خطرات هوش مصنوعی دارد.

پوتین هم در اظهارات خود در مورد برتری انحصارطلبانه در حوزه هوش مصنوعی توسط کشوری خاص اظهارنگرانی کرده و وعده داده که روسیه آماده به اشتراک گذاری دانسته های خود در این زمینه با سایر ملل است. وی پیش بینی کرده که جنگ های آینده توسط پهپادهای خودکار انجام می شوند.

 شبکه اجتماعی فیسبوک از دیروز تمامی ترجمه‌ها را که تا پیش از این به صورت خودکار انجام می داد، با استفاده از شبکه‌های عصبی هوشمند پردازش می‌کند.

به گزارش ایرنا از سی‌نت، پیش از این فیسبوک از مدل‌های ترجمه مبتنی بر لغت استفاده می‌کرد که ساختاری ساده‌تر دارند، اما اکنون از یک شیوه بسیار پیشرفته بهره می برد.
وبلاگ این شبکه اجتماعی نوشت: « ترجمه بسیار دقیق و بدون غلط برای دو میلیارد کاربر که از فیسبوک استفاده می‌کنند، کاری دشوار است. برای این منظور باید محتوا، زبان محاوره، سبک نگارش، اصطلاحات و مقصود نگارنده را به‌طور مستمر مورد توجه قرار داد.
بزرگترین تفاوت بین سیستم قدیمی و جدید، فاصله زمانی توجه به این عوامل است. مدل‌های مبتنی بر لغات، متون را به صورت واژه به واژه یا حداکثر با بررسی جملات کوتاه ترجمه می‌کنند، اما شبکه‌های عصبی تمام عبارات و واژگان متن را به‌طور همزمان مورد توجه قرار می‌دهند. برای این منظور از یک مولفه یادگیری ماشین بهره می‌برند که با عنوان LSTM یا long short-term memory network، شناخته می‌شوند.
براساس این گزارش، شبکه‌های عصبی راه را برای پیشرفت و توسعه مجموعه‌ای از فناوری‌ها از جمله ترجمه متون و تدوین محتوا هموار کرده‌اند. شرکت فیسبوک با استفاده از این فناوری جدید به دنبال توسعه مدل‌های چندزبانی است که قادرند متون مختلف را به‌طور همزمان به چندین زبان ترجمه کنند.

آرند هیندزه*- به عنوان محقق حوزه هوش مصنوعی، گاهی به این ایده فکر می کنم که اکثر مردم از تسلط هوش مصنوعی بر انسان وحشت دارند. چندان هم تعجب آور نیست؛ زیرا این ترس از نگاهی می آید که تاریخ و سینما به ما داده اند؛ نگاهی که ترس از سایبرنتیک را القا می کند و همانند آنچه در فیلم ماتریکس دیدیم، هشدار می دهد که نیروهایی خواهند آمد و ما را به عنوان باتری های انسانی در محفظه هایی زندانی می کنند.
من برای توسعه هوش مصنوعی از مدل های کامپیوتری انقلابی استفاده می کنم و فکر کردن به اینکه این موجودات مجازی بی گناه روی صفحه نمایش من، روزی به هیولا تبدیل خواهند شد، برای خودم دشوار است. همانطور که اوپنهایمر بعد از رهبری ساخت اولین بمب اتمی همیشه سرزنش شد، آیا در نهایت از من به عنوان یکی از «ویرانگران دنیا» یاد خواهد شد؟  در این یادداشت سعی کرده ام ترس های مربوط به هوش مصنوعی را طبقه بندی کنم:

 ترس از اتفاقات پیش بینی نشده
کامپیوتر HAL 9000 که آرتور سی کلارک، نویسنده داستان های علمی تخیلی، در رویای خود داشت و استنلی کوبریک، کارگردان فیلم «2001: اودیسه فضایی» آن را تصویر کرد، مثال خوبی است از سیستمی که به دلیل پیامدهای ناخواسته، شکست خورد. در اکثر سیستم های پیچیده مانند شاتل فضایی ناسا و نیروگاه هسته ای چرنوبیل مهندسان لایه های بسیاری از اجزای مختلف را ترکیب می کنند. طراحان ممکن است به خوبی بدانند که هر جزء به تنهایی چگونه کار می کند؛ اما گاهی از اینکه قطعات در ارتباط با یکدیگر چگونه کار می کنند، آگاهی کافی ندارند؛ نتیجه این آگاهی کم، سیستمی است که ممکن است در راه های پیش بینی نشده شکست بخورد. 

 ترس از سوءاستفاده
من محیطی مجازی خلق می کنم و موجودات دیجیتال را تکامل می دهم. عملکرد این مخلوقات ارزیابی می شود و آنهایی که بهترین عملکرد را دارند برای تولید مجدد انتخاب می شوند و نسل بعدی هوش مصنوعی را می سازند. این شیوه البته احتمال پیامدهای ناخواسته را کاهش دهد، اما مانع سوءاستفاده از هوش مصنوعی نمی شود.

 ترس از اولویت های اشتباه اجتماعی
در جامعه امروزی، اتوماسیون انسان ها را از کار برکنار و صاحبان ماشین ها را پولدارتر کرده است. این مشکل یک مساله علمی نیست و باید از نظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی حل شود. با همکاری می توانیم شرایطی ایجاد کنیم که هوش مصنوعی به جای ایجاد فاصله طبقاتی، برای همه سودمند باشد. 
*استادیار زیست شناسی یکپارچه و علوم کامپیوتر دانشگاه میشیگان (منبع:فناوران)

چین برنامه‌هایی را برای تبدیل شدن به پیشتاز هوش مصنوعی جهان تا سال ۲۰۳۰ طراحی کرده است و در نظر دارد این صنعت را به ارزش یک تریلیون یوآن، معادل ۱۴۷.۷ میلیارد دلار برساند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از سی‌ان‌بی‌سی، چین می‌خواهد ظرف کمتر از ۱۵ سال پیشتاز ۱۵۰ میلیارد دلاری هوش مصنوعی در جهان شود.

دولت چین، طرح سه مرحله‌ای خود را منتشر کرد که نشان می‌دهد چگونه هوش مصنوعی (AI) قرار است از حوزه‌های نظامی گرفته تا برنامه‌ریزی شهری به کار گرفته شود.

در سند دولتی منتشر شده، گفته شده است: هوش مصنوعی به موتور جدیدی برای توسعه اقتصادی تبدیل شده است.

اولین مرحله این برنامه تا سال ۲۰۲۰ را در بر می‌گیرد و پروسه گسترش نسل جدید تئوری و تکنولوژی هوش مصنوعی را شامل می‌شود. این تکنولوژی در برخی ابزارها و نرم‌افزارهای پایه به کار گرفته خواهد شد. همچنین در این مرحله استانداردها، سیاست‌گذاری‌ها و اصول اخلاقی مربوط به هوش مصنوعی در سطح دومین اقتصاد بزرگ جهان گسترش خواهد یافت.

در مرحله دوم این برنامه که تا سال ۲۰۲۵ طول می‌کشد، چین انتظار دارد در تکنولوژی AI و کاربرد ان به موفقیت بزرگی دست پیدا کند که این منجر به ارتقای صنعتی و تبدیل وضعیت اقتصادی خواهد شد.

آخرین گام که بین ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۰ را پوشش می‌دهد این است که چین به پیشگام هوش مصنوعی جهان تبدیل شود و ارزش این صنعت در چین به بیش از یک تریلیون یوآن برسد.

اما «جک ما»، رییس علی بابا، که بزرگترین شرکت تکنولوژی چین است نگرانی خود را از توسعه اینترنت و تکنولوژی‌های جدید در آینده ابراز کرد. «ما» گفت: در ۳۰ سال آینده غم و اندوه در جهان از شادی بسیار بیشتر خواهد شد چراکه ما به‌واسطه تکنولوژی فرصت‌های شغلی زیادی را از بین خواهیم برد و با مشکلات بسیار زیادی مواجه خواهیم شد.

در بیانیه دولتی این طرح آمده است: وقتی به این شدت مشغول توسعه هوش مصنوعی هستیم، باید اهمیت بسیار زیادی هم برای ریسک‌های احتمالی در نظر بگیریم.

از این به بعد حتی در زمان استفاده از رایانه ها هم از فناوری هوش مصنوعی در امان نیستید. زیرا روبات های دارای هوش مصنوعی بالا می توانند احساسات شما را از راه دور شناسایی کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بیزینیس اینسایدر، پی بردن به احساس خشم، غم، خوشحالی یا دیگر احساسات شما در حین استفاده از اینترنت وحضور در شبکه های اجتماعی ابزار قدرتمند در اختیار شرکت های تجاری خواهد بود تا از این طریق بتوانند حس واقعی مشتری در زمان خرید یک محصول یا بهره گیری از خدمات گوناگون را درک کنند و از این طریق از میزان رضایت از کالا و خدمات خود مطلع شوند.

شرکت Salesforce در روز چهارشنبه و در زمان برگزاری کنفرانس TrailheaDX در سان فرانسیسکو از سه ابزار رباتیک خود رونمایی کرد که به توسعه دهندگان و مدیران شرکت های تجاری امکان می دهند تا هوش مصنوعی استثنایی را به برنامه های کاربردی و نرم افزارهایشان اضافه کنند.

از این طریق بررسی کارآیی خدمات و کالاها راحت تر می شود و به راحتی و از راه دور  می توان فهمید زمانی که یک مشتری در پشت رایانه در حال استفاده از آنهاست احساس رضایت دارد یا به علت مشلات احتمالی عصبانی شده است. فناوری هوش مصنوعی Salesforce که انیشتین نام دارد قابل اضافه شدن به ابزار تحلیل بازار نیز هست و لذا انعطاف پذیری بالایی دارد.

این ابزار هوش مصنوعی می تواند کلیه متون تایپ شده توسط مشتریان را در قالب مثبت، منفی یا خنثی طبقه بندی کند و لذا از این طریق می توان به سادگی ایمیل ها و پیام های مشتریان در مورد یک شرکت را طبقه بندی کرد تا در آینده برای افزایش کیفیت ارائه خدمات و عرضه محصولات اقدام نمود.

از این ابزار هوش مصنوعی می توان برای طبقه بندی درخواست های مشتریان بر مبنای نیت آنها نیز استفاده کرد تا پاسخ های دقیق تر و شخصی تری به هر فرد داده شود.

ترجمۀ: محمد معماریان مرجع: NYTimes - هیوبرت دریفوس، فیلسوف سرشناس، ۲۲آوریل در ۸۲سالگی بر اثر سرطان درگذشت. دریفوس را بیشتر با کتاب تاثیرگذارش، «آنچه کامپیوتر نمی‌تواند انجام دهد»، می‌شناسند، کتابی که ابتدا مایۀ عذاب و درنهایت الهام‌بخش محققان هوش مصنوعی شد. اما دریفوس در نیم‌قرن گذشته مشارکت بیشتری در فلسفه داشت. شان کلی، استاد فلسفۀ هاروارد، دربارۀ او گفته است: «اغراق نیست اگر بگوییم دسترسی فیلسوفان انگلیسی‌زبان به متفکرانی همچون هایدگر، مرلوپونتی و میشل فوکو به لطف ترجمه و تفسیرهایی است که ابتدا دریفوس عرضه کرد.»

نیویورک تایمز — هیوبرت ‌ال. دریفوس، فیلسوفی که در سال ۱۹۷۲ با کتاب آنچه کامپیوتر نمی‌تواند انجام دهد۱ مایۀ عذاب و در نهایت الهام‌بخش محققان هوش مصنوعی شد، روز ۲۲ آوریل در خانه‌اش در برکلی (ایالت کالیفرنیا) درگذشت. او ۸۲ سال داشت.

دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، جایی که او مدت‌ها استادش بود، سرطان را علت فوت او اعلام کرد.

پروفسور دریفوس در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ هنگام تدریس در ام‌آی‌تی به هوش مصنوعی علاقمند شد. او اغلب با دانشمندانی وقت می‌گذراند که سعی داشتند ماشین‌هایی خردورز از رایانه‌ها بسازند.

او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۵ با وبلاگ «فول‌تیلت‌بوگی» خاطرۀ آن دوران را چنین بازگو کرد: «آن‌ها می‌گفتند که می‌توانند رایانه‌ها را چنان برنامه‌نویسی کنند که مثل انسان‌ها هوشمند باشند. آن‌ها سر کلاسم می‌آمدند و کمابیش حرفی در این حدود می‌زدند: ما دیگر نیازی به افلاطون و کانت و دکارت نداریم. این‌ها فقط اهل حرف‌اند، ولی ما اهل عمل و تجربه‌ایم. ما می‌خواهیم واقعاً کاری کنیم.»

او افزوده بود: «واقعاً می‌خواستم بدانم آیا از پسش برمی‌آیند؟ اگر برمی‌آمدند، خیلی مهم بود. اگر هم نه، پس انسان‌ها متفاوت از ماشین‌ها بودند و این خیلی مهم بود.»

در سال ۱۹۶۵ پس از گذراندن مدتی در مؤسسۀ رَند، کیمیا و هوش مصنوعی۲ را منتشر کرد: حمله‌ای بی‌امان به کارهای آلان نول و هربرت سیمون، دو تن از برجسته‌ترین پژوهش‌گران هوش مصنوعی در رَند. پس از آن هم اثر دیگری منتشر کرد که به همان اندازه تحریک‌آمیز بود: آنچه کامپیوتر نمی‌تواند انجام دهد: نقد خِرد مصنوعی.

پروفسور دریفوس استدلال می‌کرد که رؤیای هوش مصنوعی بر پایۀ چند پیش‌فرض مخدوش است و مهم‌ترینِ آنها عبارت است از این ایده که: مغز مشابه سخت‌افزار رایانه و ذهن مشابه نرم‌افزار رایانه است.

در این دیدگاه، بشر با افزودن بیت‌های اطلاعات و بازآرایی‌شان طبق رویه‌ای که پیرو قواعد پیش‌بینی‌پذیر است، تصویری دقیق از دنیا می‌سازد.

پروفسور دریفوس، تابع پدیدارشناس فرانسوی موریس مرلوپونتی و فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر بود و درآمدهای گران‌سنگی بر آثار هر دو مرد فیلسوف نگاشت. او دیدگاه متفاوتی دربارۀ انسان و تعاملاتش با دنیای پیرامونش داشت.

او اصرار داشت که هیچ مجموعه‌ای از حقایق عینی خارج از ذهن بشر وجود ندارد. تجربۀ یادگیری نزد انسان، تا حدی یک تعامل فیزیکی با محیط مجاور است، و تفسیر انسان از دنیا در یک فرآیند بازنگری دائمی از فیلتری می‌گذرد که جبر اجتماعی بر آن حاکم است.

او می‌گفت هوش مصنوعی با مسألۀ «شعور عامّه»۳ دست به گریبان می‌شود: آن مخزن گستردۀ حقایق و اطلاعاتی که مردم معمولی انگار به ارث بُرده‌اند، و برای استنباط‌هایشان و یافتن راه‌شان در میانۀ دنیا از آن بهره می‌گیرند.

«ادعاها و امیدهای فعلی به سیر پیشرفتِ الگوهایی که رایانه‌ها را هوشمند می‌سازند، مثل آن اعتقادی است که ادعا می‌کند بالا رفتن از درخت یعنی پیشرفت به سمت رسیدن به ماه.» او این را در ذهن وَرای ماشین: قدرت شهود و تجربۀ انسانی در عصر رایانه۴ (۱۹۸۵) نوشت، کتابی که در آن با برادر کوچکش استوارت (استاد مهندسی صنعتی در دانشگاه برکلی) همکاری کرده بود.

قلمرو محققان هوش مصنوعی با خصومت شدید به استقبال انتقادات او رفت چون آنها کماکان مطمئن بودند که با قدرتمندتر شدن رایانه‌ها، موفقیت در چنگ آنهاست.

رُخ ندادن آن اتفاق، سند تبرئۀ پروفسور دریفوس بود. و زمانی بیشتر تبرئه شد که آن حوزه استدلال‌های او را هم به کار گرفت که در ویراست دوم آنچه کامپیوتر نمی‌تواند انجام دهد در ۱۹۷۹ و آنچه کامپیوتر هنوز نمی‌تواند انجام دهد در ۱۹۹۲ بسط داده شده بودند.

هیوبرت لِدِرِر دریفوس، مشهور به بِرت، در ۱۵ اکتبر ۱۹۲۹ در تِرِه‌هوت (ایالت ایندیانا) به دنیا آمد. پدرش استنلی در کار عمده‌فروشی مرغ و ماکیان بود و مادرش که ایرن لدرر نام داشت خانه‌دار بود.

مربی مناظرات دانش‌آموزی در دبیرستان وایلی او را تشویق کرد تقاضانامۀ ثبت‌نام برای هاروارد بفرستد، که هیوبرت گمان می‌کرد در انگلستان است چون آدرسش در کمبریج بود. او بیشتر به دانشکدۀ دیگری در کمبریج علاقه داشت که گمان می‌کرد استعدادش برای تولید مواد منفجرۀ دست‌ساز و منفجر کردن‌شان از راه دور را تقویت خواهد کرد.

او در مصاحبه‌ای در مؤسسۀ مطالعات بین‌المللی در دانشگاه برکلی در سال ۲۰۰۵ گفت: «می‌خواستم به ام‌آی‌تی بروم چون فکر می‌کردم به من کمک می‌کنند بمب‌های بهتری بسازم.»

در نهایت به هاروارد تن داد که در آنجا ابتدا فیزیک خواند اما پس از نشستن پای یک سخنرانی فیلسوف آمریکایی سی.آی.لویس رشته‌اش را عوض کرد.

او یک مدرک کارشناسی فلسفه در ۱۹۵۱ گرفت که پایان‌نامه‌اش را دربارۀ علیّت در مکانیک کوانتوم نوشته بود، و یک مدرک کارشناسی ارشد در ۱۹۵۲ گرفت. پیش از تکمیل دکترایش در ۱۹۶۴ با رساله‌ای پیرامون ادموند هوسرل (فیلسوفی که بعداً با وصف «کسالت‌بار» رهایش کرد)، دوره‌هایی پژوهشی را در فرایبورگ (آلمان)، لووِه (بلژیک) و ایکول‌نُرمال‌سوپریور (فرانسه) گذراند تا آخرین دستاوردهای فلسفۀ قاره‌ای را جذب کند.

پس از بازگشت به ایالات متحده، در دانشگاه برندایس و ام‌آی‌تی تدریس کرد و با همسر اولش که پاتریشیا آلن نام داشت، بامعنا و بی‌معنا۵ اثر مرلو پونتی را ترجمه کرد که در ۱۹۶۴ منتشر شد. او در ۱۹۶۸ به دانشکدۀ فلسفۀ دانشگاه برکلی پیوست.

ازدواج اولش با طلاق تمام شد. از خانوادۀ او علاوه بر برادر کوچکش استوارت که استاد بازنشستۀ مهندسی صنعتی در دانشگاه برکلی است، همسرش ژِنِویِو بویسیه‌دریفوس و دو فرزندش استفنی و گیبریل مانده‌اند.

پروفسور دریفوس در ادامۀ راه خود نقش مهمی در تبیین فلسفۀ قاره‌ای بازی کرد، از جمله در میشل فوکو: فرای ساختارگرایی و هرمنوتیک۶ (۱۹۸۲) که با همکاری پُل رینبو نوشت، و هستی در جهان: شرحی بر قسمت اول از هستی و زمان هایدگر۷ (۱۹۸۹). او با مارک راتال، استاد فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید، سردبیر چندین کتاب راهنما دربارۀ وجودگرایی، پدیدارشناسی و فلسفۀ هایدگر بود.

شان کلی، استاد فلسفۀ هاروارد، اخیراً در وب‌سایت فلسفۀ دیلی‌نوس نوشت: «اغراق نیست اگر بگوییم دسترسی فیلسوفان انگلیسی‌زبان به متفکرانی همچون هایدگر، مرلوپونتی و میشل فوکو به لطف ترجمه و تفسیرهایی است که ابتدا دریفوس عرضه کرد.»

در سال‌های بعد، او به سوژه‌های جدیدی توجه کرد. همراه با پروفسور کلی، اثری دربارۀ ادبیات خلق کرد که غافلگیرانه پرفروش شد: همۀ چیزهای درخشان: مطالعۀ آثار کلاسیک غربی برای یافتن معنا در عصر سکولار۸ (۲۰۱۱). او در هماوردی ماهرانه: مقالاتی پیرامون پدیدارشناسی روزمره از ادراک و کنش روزمره۹ (۲۰۱۴)، مجموعه‌مقالاتی که همراه با پروفسور راتال سردبیرش بود، بینش‌های حاصل از پدیدارشناسی را به کار گرفت تا در اخلاقیات و کنش غیربازتابی کندوکاو کند.

نیکلاس فرن برای کتاب فلسفه: جدیدترین پاسخ‌ها به قدیمی‌ترین پرسش‌ها۱۰ (۲۰۰۶) بحث هوش مصنوعی را در مصاحبه‌ای با پروفسور دریفوس پیش کشید که گفت: «دیگر به رایانه‌ها فکر نمی‌کنم. به نظرم، من بُردم و قصه تمام شد. آن‌ها دست کشیده‌اند.»

پی‌نوشت‌ها:

* این مطلب در تاریخ ۲ می ۲۰۱۷ با عنوان Hubert L. Dreyfus, Philosopher of the Limits of Computers, Dies at 87 در وب‌سایت نیویورک تایمز منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان «هیوبرت دریفوس، فیلسوف هوش مصنوعی، درگذشت» ترجمه و منتشر کرده است.

[۱] What Computers Can’t Do

[۲] Alchemy and Artificial Intelligence

[۳] Common Knowledge

[۴] Mind Over Machine: The Power of Human Intuition and Expertise in the Era of the Computer

[۵] Sense and Non-Sense

[۶] Michel Foucault: Beyond Structuralism and Hermeneutics

[۷] Being-in-the-World: A Commentary on Heidegger’s ‘Being and Time, Division I

[۸] All Things Shining: Reading the Western Classics to Find Meaning in a Secular Age

[۹] Skillful Coping: Essays on the Everyday Phenomenology of Everyday Perception and Action

[۱۰] Philosophy: The Latest Answers to the Oldest Questions

(منبع: سایت ترجمان)

دانشمندان تلاش می‌کنند تا بتوانند با استفاده از هوش مصنوعی، میلیاردها کلمه‌ای که طی دهه‌های گذشته در قالب کلمات ثبت شده‌اند را مورد تحلیل قرار دهند و در پژوهشی، بیش از 30 میلیارد کلمه را بررسی کردند.

به گزارش فارس، انسان همواره به کلمات نوشته شده بسنده کرده است تا از این طریق بتواند تاریخ را ثبت کند و آنچه پیرامونش اتفاق می‌افتد را برای آیندگان به یادگار بگذارد.

دانشمندان هم‌اکنون پروژه‌ای را در اختیار گرفته‌اند تا با استفاده از هوش مصنوعی بتوانند میلیاردها کلمه‌ای که طی دهه‌های گذشته در قالب کلمات ثبت شده‌اند، مورد تحلیل قرار دهند و از این طریق بتوانند الگوهای دقیقی به دست آورند.

بر اساس این پروژه گروهی از محققان دانشگاه بریستول 35 میلیون مقاله که طی 150 سال گذشته در بیش از 100 روزنامه انگلیسی به چاپ رسید را به صورت ساده و پیچیده مورد تحلیل قرار دادند و این اتفاق از طریق فرآیند یادگیری ماشینی صورت گرفت.

سیستم‌های رایانه‌ای پیشرفته در این پروژه بیش از 30 میلیارد کلمه را شناسایی کردند و در تحلیل‌های ساده محققان موفق شدند اتفاقات بزرگ از جمله جنگ و بیماری‌های همه‌گیر را شناسایی کنند.

سیستم مشابه به رایانه‌ها امکان داد تا بتوانند به صورت بصری در مورد هنر و حتی استدلال‌های مرتبط با یک موضوع تحلیل کنند و یاد بگیرند.

محققان همچنین با استفاده از این تکنیک موفق شدند صعود و فرود اتفاقات مختلف بین سال‌های 1800 تا 1950 میلادی را به خوبی تحلیل کنند. به عنوان مثال در این بررسی دانشمندان توانستند کاهش استفاده از انرژی بخار و روی کار آمدن جریان الکتریسیته را تشخیص دهند و حتی متوجه شوند در سال 1898 میلادی این اتفاق به اوج خود رسیده است.

در بخش دیگر این پروژه تحقیقاتی دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی توانستند افراد مشهور را به اخبار مرتبط کنند و از این طریق دریابند هر یک از اتفاقات چگونه و توسط چه افرادی ایجاد شده‌اند.

شرکت گوگل با راه اندازی یک مرکز تحقیقات تخصصی جدید در اروپا فعالیت خود را در حوزه هوش مصنوعی توسعه می دهد.

به گزارش  ایرنا از بی بی سی، این دفتر تحقیقاتی جدید که در زوریخ قرار دارد، فعالیت خود را بر سه حوزه آموزش ماشین، درک زبان طبیعی و درک رایانه ای متمرکز کرده است.
امانوئل موگنت که قرار است این گروه تحقیقاتی را هدایت کند گفت: بخش عمده این تلاش ها صرف آموزش عقلانیت به ماشین ها می شود. ما برای افزایش اعضای گروه، هیچ محدودیتی نداریم و فقط عامل محدود کننده ما، استعداد همکاران است.
به گفته وی آموزش ماشین ها اکنون به یکی از عملیات محرمانه گوگل در بسیاری از محصولات آن از جمله فیلترهای هرزنامه، ترجمه متن و محصولات جدیدی همچون دستیار مجازی گوگل و خودروهای بدون راننده، بدل شده است.
یک کودک چهار ساله با استفاده از قوه عقلانیت خود درباره دنیای پیرامون اطلاعات کسب می کند و بدین ترتیب بدون این که بزرگترها به او گفته باشند، می داند که برای مثال گاوها پرواز نمی کنند. هدف گوگل ایجاد یک بانک اطلاعاتی است که رایانه ها با استفاده از آن بدیهیات دنیای ما را درک کنند.
با توجه به این که کاربران موضوع موردنظر خود را به زبان طبیعی جستجو می کنند، گوگل همواره برای فهماندن زبان طبیعی به ماشین ها در تلاش بوده است اما در واقع موتور جستجوی گوگل فقط واژه های کلیدی را با متون مختلف تطبیق داده و نتایج را در اختیار کاربر گذاشته است. به همین علت دومین هدف گوگل در این مرکز تحقیقاتی این است که امکان درک منظور کاربران را به طور واقعی برای ماشین ها فراهم کند.
در نهایت محققان این مرکز تلاش می کنند روش های یادگیری ماشین ها را به درستی درک کنند تا بتوانند هوش مصنوعی را در زمینه های مختلف به کار بگیرند.
بدین ترتیب قرار است مرکز تحقیقاتی زوریخ به بزرگترین مرکز تحقیقاتی گوگل در خارج از آمریکا بدل شود.

 خودروساز ژاپنی از تکنولوژی هوش مصنوعی برای افزایش تمرکز حواس رانندگان و همینطور کاهش آمار تصادفات خبر داده است.
کمپانی های خودروسازی از تکنولوژی و همینطور فناوری های جدیدی در محصولات خود استفاده می کنند تا نه تنها بتوانند نگاه مخاطبان بیشتری را به خود جلب کنند بلکه بر امنیت محصولات خود نیز افزوده و آمار تصادفات را کاهش دهند.
میتسوبیشی، خودروساز ژاپنی از ورود هوش مصنوعی به خودروهای خود خبر داده که می تواند تمرکز رانندگان در حین رانندگی را افزایش داده و در صورت هر گونه حواس پرتی به آنها هشدار دهد. ورود هوش مصنوعی به خودروهای ژاپنی در حالی است که نسل آینده خودروها، خودروهایی بدون سرنشین خواهند بود که می توانند امنیت جاده ها و کاهش تصادفات را رقم بزنند.
تولید کنندگان شرکت خودروسازی میتسوبیشی الکترونیک یکی از گروه های زیرمجموعه میتسوبیشی معتقدند با کمک فناوری می توان به حفظ یا افزایش تمرکز راننده ها پرداخت. برای مثال با کمک این فناوری جدید می تواند هر گونه حواس پرتی یا خستگی در راننده ها را تشخیص و هشدار داد.
برای اولین بار در صنعت خودروسازی جهان، میتسوبیشی الکترونیک از فناوری جدیدی استفاده می کند که از توانایی یادگیری الگوریتم لازم برای آنالیز اطلاعات وسیله های نقلیه مانند سرعت یا چگونگی رانندگی، علائم حیاتی راننده ها مانند ضربان قلب، شیوه تنفس یا چرخش سر استفاده کرده و می تواند هر گونه خطری را قبل از وقوع آن به راننده ها هشدار دهد.
این تکنولوژی با استفاده از اطلاعاتی که در رانندگی های قبلی جمع آوری کرده، رانندگی عادی را با پیش بینی های الگوریتمی که شخص در حال رانندگی است مقایسه کرده و در صورت هر گونه بی احتیاطی یا حواس پرتی به راننده هشدار می دهد. مهندسان میتسوبیشی معتقدند، این فناوری و تکنولوژی جدید تا ۶۶ درصد از خطا و همینطور حواس پرتی در رانندگان می کاهد.
به گزارش مهر فناوری هوش مصنوعی جدید در نمایشگاه «Tokyo Motor Show» رونمایی و بر خودروها نصب خواهد شد تا خودروهای جدید با هدف کاهش آمار تصادفات و همینطور حفظ جان رانندگان وارد بازار خودروسازی شوند.