داستان البته به مدت ها پیش باز می گردد، اما سر این کوه یخ را رسانه ها کمی پیش از انتخابات دور دوم هیات مدیره نظام صنفی رایانه ای استان تهران مشاهده کردند؛ کوه یخی که ابتدا به سردی رابطه علیپور و مدیران سازمان نظام صنفی رایانه ای انجامید و با «گرمایش زمین انتخابات های صنفی»، رفته رفته به سیلی بدل شد که گویا همچنان جاری است.آخرین اتفاق در این رابطه سرد، نوشته ای بود که به قلم علیپور در یک هفته نامه تخصصی به چاپ رسید. در آن نوشته، احمد علیپور مشخصا به جریان ها و افرادی اشاره کرده بود که به صنف آسیب می زنند و خواستار همفکری برای اصلاح شده بود.برای تشریح دلایل احمد علیپور در رویکرد و اظهارات اخیرش با او گفت و گو کرده ایم.
آقای علیپور، آخرین مقاله شما را که در آن از الفاظ تندی در تشریح بعضی جریان ها استفاده کرده بودید، برخی به نداشتن اخلاق شکست تعبیر می کنند. از رای نیاوردن در انتخابات اتحادیه فناوران رایانه ناراحت هستید؟
حتما منظورشما از الفاظ تند آن یادداشت، اشاره به شعبان بی مخ های صنفی و استفاده ابزاری آنها توسط پدرخوانده هاست. آن مقاله تحلیل 20 سال تاریخ تشکل صنفی فناوری بود و متاسفانه این افراد و نیز برداشت های اعضای صنف از آنان هم جزیی ازهمین تاریخ است که نمی شود نادیده گرفت. مثل اینکه شما به عنوان یک ایرانی از جنگ، تحلیلی بنویسید و انتظاراین باشد که صدام یزید کافر را جناب آقای پرزیدنت صدام حسین خطاب کنید! خوب در این صورت حق تاریخ را درست ادا نکرده اید.
نمیدانم آن مقاله تحلیلی که انواع انحراف در مدیریت تشکل ها را برشمرده، چه ربطی به توفیق یا عدم توفیق من در انتخابات دارد. شاید آن برخی که می گویید خود را به عنوان مخاطب مقاله شناسایی کرده و می خواهند فرافکنی کنند.
یعنی واقعا شکست در انتخابات برای شما مهم نبود؟
ببینید استفاده از الفاظی مثل پیروزی غرور آفرین و شکست سنگین و در پی آن بداخلاقی هایی که در نوشته های طنز بی نام یا بهتراست بگوییم شبنامه ها باب شده است، مناسب یک انتخابات صنفی نیست، اینها محصول انحراف بزرگی است که بعضی بیکاران یا بیکار شده های صنف باب کرده اند و اگرچه از ترس خراب شدن چهره ای که برای خود ساخته اند، مطالب شان را بی نام و بی امضا انتشار می دهند اما کیست که این آقایان را در پشت چهره به ظاهر نجیب شان نشناسد؟
انتخابات صنفی محل حضور افرادی است که دارای برنامه و دیدگاه صنفی و نه سیاسی و مرامی هستند و آن برنامه و دیدگاه را در معرض رای اعتماد اعضای صنف می گذارند. بنده هم در رابطه با مراکز عرضه فروشگاهی صنف دارای دیدگاه و برنامه مشخصی هستم و در انتخابات اتحادیه فناوران رایانه تهران سعی کردم به شکل شفاف و کاملا رسانه ای و نه هیاتی، آن را اشاعه و در معرض داوری قرار دهم. از روز اول هم می دانستم که اگر تنها بنگاه داران مستقر در چند مجتمع تجاری تهران که تنها دغدغه صنفی شان این است که مالیات کمتر بدهند، در این انتخابات مشارکت کنند برنامه های من که تقویت سیستم عرضه و توزیع شفاف و استاندارد است و اعتقاد دارم این اصلاحات برای توسعه آینده صنف حیاتی است، مورد اقبال نخواهد بود.
سعی من این بود که فروشگاه داران واقعی صنف را به نقش اتحادیه در سالم سازی فضای کارشان حساس کنم و پایه فعالیتم را رسانه های همین صنف قرار دادم. به نظرم ما تا حد کمی موفق بودیم ، حداقل برای فاز اول بعد از 30 سال که برداشت صنف به اتحادیه شکل بدی به خود گرفته و خود صنف فروشگاهی هم کاملا در مشکلاتش غرق شده است. خب شما دیدید مشارکت وسیع نبود و محدود شد بیشتر به بعضی افراد همان چند مجتمع که آن هم با خواهش دوستان اجماع و در وقت اضافه محقق و ثابت شد که رسانه های ما در حوزه فروشگاهی نفوذ خوبی ندارند.
این تجربه برای من بسیار شیرین و پر از درس هایی بود که بدون شک از آنها در آینده استفاده کافی خواهم برد. حرکتی که بنده شروع کرده ام و مطمینم سایرین هم دیر یا زود نیاز آن را احساس خواهند کرد، تحمل زیادی برای به بار نشستن می طلبد و من قضاوت برای توفیق و عدم توفیق در این باب را خیلی زود می دانم. این اولین بار نیست که من کاری را زودتر از رواجش در صنف انجام می دهم و اولین بار هم نیست که برنامه بلند مدتی را شروع می کنم.
برای طرح و هدف بلند مدتی که اشاره کردید در این انتخابات هیچ توفیقی به دست آمد؟
اصولا از اول برای خیلی ها سوال این بود چرا شما نامزد این انتخابات شدید؟ بعض گروهی که خود را از قبل هم پیروز می دانست برگزار شود، با حضور فعال ما و حساس کردن رسانه ها و نیزاعلام برنامه سایرین در آخرین دقایق، به شکل بسیار بهتری برگزار شد و خوشبختانه گروه پیروز که با برخی از آنها سابقه آشنایی دیرینه دارم و می دانم برنامه مدونی نداشتند، با یک برنامه 20 گانه امروز به این صنف متعهد است و مطمینا نه بنده و نه دیگر همکاران صنفی به آنها اجازه انحراف و سوء استفاده از موقعیت نخواهیم داد. آنچه به دست آمد برای همه ما پیروزی بود. اما بعضی ها باز با شیطنت خود در حال بهره برداری از همین عده پیروز و به انحراف کشیدن آنها هستند و من خود شاهد اولین انحراف آنها بودم و در همان مقاله هشدار لازم را داده ام.
در انتخابات اتحادیه فناوران رایانه چهار0 نامزد داشتیم که 7 نفر به عضویت هیات مدیره درآمدند. آیا معنی اش این است که آن 33 نفر شکست خورده اند؟ چنین نگاهی یعنی قبول آنکه ، آنجا منافعی هست که 33 نفر شکست خورده از دسترسی به آن محروم شده اند. این همان ایرادی است که من مطرح می کنم و آن مقاله هم در اعتراض به همین نگاه بود. اصلا من برای اصلاح همین نگاه به صحنه آمدم وگرنه جایگاه فعلی من که به مراتب بالاتر از کرسی مدیریت اتحادیه است.
شما هم می خواستید وارد مدیریت تشکل شوید. شایبه خواست جایگاه صنفی در مورد خود شما مطرح نیست؟
مطمین باشید اگر نگاه بلند مدت به منافع صنف و اعتقاد شخصی ام به نقش منحصر بفرد سالم سازی فعالیت فروشگاه ها در توسعه صنف نبود، مانند بسیاری دیگر از مدیران این صنف دردسر حضور در فضایی چنین مسموم را قبول نمی کردم. بنده و بسیاری دیگر از مدیران شرکت های شناخته شده و دارای جایگاه اقتصادی قابل اعتنا در کشور برای تعامل با عوامل خارج از شرکت خود نیاز به هویتی جدید تحت عنوان عضو هیات مدیره فلان و بهمان تشکل آن هم تنها با سطح فراگیری یک شهر را نداریم. این مطلبی است که برای همین دوستان جدید هیات مدیره اتحادیه در اولین تجربه انحراف و سوء استفاده ایشان از قدرت، درست 7 روز پس از به دست گرفتن اداره اتحادیه ثابت شده است.
باور بفرمایید مسوولان کشور از مدیران کل گرفته تا معاونان و خود وزرا هم این انحرافات و سوء استفاده را دیده اند و متاسفانه یا خوشبختانه فعلا شان بیشتری برای مدیران شرکت های معتبر تا مدیریت فلان تشکل قایلند. پس مطمین باشید انگیزه امثال من برای قبول مسوولیت در صنف متفاوت است. من قضاوتی درباره انگیزه سایر افراد برای شرکت در انتخابات، حداقل تا وقتی که انتخاب نشده اند و در عمل نقش خود را نشان نداده اند، ندارم.
معتقدم در تشکل های صنفی باید منافع صنف را ببینی و در جایگاه صنفی از منافع شخصی و شرکتی ات بگذری. دوستان و حتی همین دوستان سابق و هذل گویان فعلی در هیات مدیره های تشکل هایی که در آنها حضور داشته ام اگر هنوز ذره ای انصاف در وجودشان باقی مانده باشد، گواهی می دهند که در فعالیت ها و موضع گیری های صنفی همواره منافع شرکت خودم را نادیده گرفته ام. ضمن اینکه فعالیت های صنفی و موضع گیری های من در رسانه ها ثبت شده و در آرشیو شما موجود است.
شما شاهد بوده اید که بعضی موضع گیری های من در زمانی که مسوولیت صنفی داشتم، حتی برای شرکت متبوع خود من عواقب بدی داشت. مثلا وقتی عضو هیات مدیره انجمن شرکت های انفورماتیک و بعد نظام صنفی رایانه ای بودم، در مناسبت هایی مثل دیدار صنفی با وزرای وقت با افزایش فله ای تعرفه ها مخالفت جدی می کردم در حالی که افزایش تعرفه حداقل برای گروه فراسو که تولید کننده است مانند بسیاری تولید کنندگان دیگر بالقوه می توانست مزیت محسوب شود. بنده اولین مخالف جدی بالابردن تعرفه موبایل بودم که درمصاحبه ای به برخی منافع خاص گروهی اشاره کردم و عواقب آن را هم در برخورد بعضی مسوولان با منافع شرکت خود تجربه کردم . این نشان می دهد که منافع صنفی را در اولویت قرار داده ام، بنابراین اتهاماتی که شاید در مورد خیلی ها صدق کند، حداقل به من یکی نمی چسبد.
اما اکنون که در هیات مدیره تشکلی نیستم، منافع صواب شرکت متبوعم در درجه اول اهمیت است، پای آن می ایستم و به هیچ مدیریت تشکلی هم اجازه نداده و در آینده هم نخواهم داد که به خاطر رقابت حرفه ای و یا منافع عده ای در سایه، از جایگاه تشکل به این منافع آسیب بزند. در مقام مدیریت شرکت همواره قدرت و انگیزه کافی برای مقابله با این تهدیدها را داشته ام و نیازی به استفاده از هویتی جدید ندارم.
مگر تشکلی قصد داشته به این منافع آسیب بزند؟
تا دلتان بخواهد، در این 20 سال شاهد برخورد برخی مدیران تشکل ها و تقابل مخفی و آشکار آنها با منافع مجموعه تحت مدیریتم و به انگیزه رقابت های حرفه ای بوده ام. مثنوی هفتاد من کاغذ می خواهد که شرح این 20 سال تقابل و سوء استفاده بعضی از آنان را رو کنم. اما از آنجا که خود من در آن زمان عضو هیات مدیره انجمن و یا سازمان نظام صنفی بوده ام، برای پرهیز از شایبه استفاده از جایگاه صنفی هرگز به تقابل با آنان تن در ندادم و سکوت کردم.
امروز وضعیت فرق می کند ومطمینا دیگر ساکت نخواهم ماند. همانطور که اشاره کردم، دوستان درست یک هفته بعد از استقرار هیات مدیره جدید اتحادیه فناوران رایانه تهران در پیگیری درخواستی که مدیریت سابق اتحادیه لابد به سفارش یکی از رقبا، در اعتراض به تعرفه تولیدات این شرکت نموده وتقاضای طرح آن در کمیسیون ماده یک وزارت بازرگانی کرده بود، بدون آنکه به مطلب کوچک ترین اشرافی داشته باشند، شرکت واعلام موضع کردند.
به رغم تماس شخصی من با آقای میر مهدی وتبریک انتخاب شان به عنوان رییس و آمادگی کمک به ایشان و درخواست جلسه ای برای تبیین موضوع با هیات مدیره جدید ، در تقابل آشکار با منافع عضو خود، لابد به واسطه وامدار بودن به یکی از دست اندرکاران انتخاب ایشان ، در جلسه کمیسیون مزبورنمایندگی اتحادیه و جایگاه صنفی آن را در اختیار فرد مزبور با منافع مشخص و ناصواب در واردات قرار دادند.
ایشان هم از این موقعیت سوء استفاده کرده و در حضور خود من متنی سراسر توهین و دروغ را به عنوان موضع اتحادیه قرایت کرد و عملا تمام فعالیت های 20 ساله شرکت فراسو یعنی یکی از اعضای همان اتحادیه را زیر سوال برد، تا مثلا راه برای واردات چند قلم محصول وارداتی فروشگاه ایشان، البته با ارزش بسیار کمتر از واقعیت باز شود. بعد در کمال تعجب آقای رییس اتحادیه مصاحبه می کند که منافع یک شرکت برای ما مهم نیست و منافع صنف مهم است. منافع صنف در قاچاق کالا و واردات با ارزش پایین تر از واقعیت؟ یا منافع دوست یار حیات خلوت انتخاباتی تان؟ واقعا فکر می کنند به همین راحتی می توانند از جایگاه خود سوء استفاده کنند؟
نتیجه آن جلسه کمیسیون و این تقابل ایشان چه بود؟
هیچ ، آبروی خود بردند و دو ساعت وقت ما را هدر دادند. خوشبختانه اعضای کمیسیون ماده یک بسیار از این دوستان تازه از راه رسیده با تجربه تر بودند که کلاه سرشان برود. به واقع آبروی یک تشکل را با یک رفتار بچه گانه و غیر حرفه ای می برند و کاری می کنند که دیگر هیچ مسوولی برای حرف درست یک تشکل هم اهمیتی قایل نشود. همین ماجرای تخصصی شدن گمرک را ببینید، همه تشکل های ریز و درشت علیه آن موضع گرفتند و گمرک هنوز وقعی نگذاشته است. فکر می کنید چرا؟ بروید از همین آقای کوهستانی در گمرک بپرسید که خیلی خوب همه را می شناسد و پرونده همه آقایان هم پیش ایشان روست؟ ببینید چند بار آقایان مدیران تشکل ها آمده اند با سربرگ یا به نام تشکل صنفی مشکل شرکت خود را حل کنند؟ یا زیر آب رقیب خود را بزنند؟ فکر می کنید مسوولانی مانند ایشان که البته گواهی می دهم مدیر بسیار سالمی است، با این همه تجربه از رفتار سوء مدیران صنفی می تواند اعتراض تشکل ها را باور کرده و به آن ارزش دهد؟ اینها جدا فکر می کنند حال که این کرسی ها را در اختیار گرفته اند هر کاری دلشان خواست می توانند بکنند. واقعا از تاریخ درس نمی گیرند؟ این همان هشداری بود که در انتخابات هم داده بودم. با انتخاب افراد غیر مستقل، هیچ چیز تغییر نمی کند. امیدوار بودم آقایان حداقل چند ماهی ژست روزهای قبل از انتخابات را فراموش نکنند، اما خیلی زود شروع کردند. آنها با این نوع رفتار، شان اتحادیه وهمه تشکل های دیگر این صنف را پایین می آورند.
همین که گروهی که خود را مخالف فساد و انحراف می داند و پیش از انتخابات دم از اتحاد و همدلی می زد، چنین رفتاری می کند، یعنی انحراف را از همان هفته اول شروع کرده است. به دوستان اخطار می کنم، اکنون که با انتقادات بسیار به مدیران قبلی و با اعلام برنامه ها و شعارهای مناسب و مردم پسند نماینده این صنف شده اید، مراقب رفتار و تصمیمات خود باشید که با همان برنامه ها مورد محک قرار می گیرد و چند صباحی دیگر همان اتهامات به خودتان برمی گردد. این چند صباح ماموریت را به سلامت بگذرانید و نیم نگاهی به سرنوشت بعضی مدیران سابق همین صنف داشته باشید.
مگر شما همواره معتقد به تعرفه پایین نبوده اید؟ آنها هم که همین را می خواهند؟
بله. من مخالف تعرفه بالا و غیرمنطقی برای واردات بوده و هستم. اما قانون جدیدی که برای واردات اعمال شده یک تبعیض آشکار علیه شرکت هایی مثل فراسو است که دارای برند ایرانی بوده و از دو سال پیش ممنوع الواردات هستند و بر خلاف بقیه فقط باید تولید کنند. مگر فراسو عضو اتحادیه نیست؟ مگر آقایان نمی گویند منافع کل صنف را در اتحادیه در نظر می گیرند؟ من می گویم اول دوستان بروند با این تبعیض آشکار و یکطرفه مقابله کنند و در آن صورت من هم تمامی تلاشم را در کنارشان به کار می گیرم که تعرفه واردات همه اقلام و نه فقط «ماوس فلان رفیق ایشان» پایین بیاید. مگر نه اینکه در تمام این سال ها تا پیش از اعمال تبعیض در واردات، خود من تلاش کرده بودم تعرفه واردات پایین نگه داشته شود؟ آقایان اگر راست می گویند و اتحادیه جای رفیق بازی شان نیست اولا برای کاهش همه اقلام تعرفه اقدام کنند، ثانیا با ظلم آشکار وارد شده به دارندگان برند ایرانی نیز مقابله کنند تا صداقت شان روشن شود. ولی تا وقتی که این تبعیض هست مطمین باشید پیگیر قول دولت برای حمایت از تولید خواهم بود و اجازه نمی دهم منافع این شرکت به بازی گرفته شود.
یعنی معتقدید گروهی از تشکل های صنفی سوء استفاده می کنند؟
این حرف من تنها نیست. حتما سوابقی وجود دارد که کسانی این کار را کرده اند و این باور عمومی به وجود آمده است. ما انتخابات دموکراتیک تشکل ها را زیر سوال نمی بریم. این که گروهی در انتخابات تلاش کنند که پیروز شوند هم مشکلی ندارد. آنچه من بر آن تاکید دارم «اخلاق مدیریت صنفی» و عدم سوء استفاده و انتقام جویی از شرکت های بزرگ است.
مگر مشکلی با شرکت های بزرگ دارند؟
خدا می داند، اما قطعا ریشه در عقده های شخصی داشته و به نفع این صنف نیست.
یک نگاهی در افراد پشت سر این آقایان هست که آدم های موفق یا شرکت های موفق را، البته اگر به ایشان باج ندهند «مرفه بی درد» می دانند. از نظر آدم های پشت صحنه حتی سازمان نظام صنفی، سخت افزاری ها مرفهان بی درد هستند، این نگاه غلط، کاری کرده که دیگر نظام صنفی رایانه ای در تهران، عملا سخت افزاری ها را زیر پوشش ندارد. به نظر من این حرف ها جایش در نظام صنفی نیست و کسی که نگاهش این است جایی در نظام صنفی نباید داشته باشد. ما سخت افزاری ها افتخار می کنیم شرکتی نرم افزاری در صنف ما وجود دارد که یک میلیارد تومان مالیات می دهد و درک می کنیم چه مشکلاتی سر راه او قرار دارد. اما همین افراد با هوچی گری های خود و گلادیاتوری کردن صحنه انتخابات کاری می کنند که مدیرهمین شرکت هم رغبت نکند نامزد انتخابات شود. همین شعبان بی مخ ها آنچنان رفتار کرده اند که مدیران معتبر و مستقل این صنف دلزده شده اند.
شما که خودتان در هیات مدیره اول نظام صنفی بودید. چرا آن موقع چیزی نگفتید؟
خوب شما در جریان بحث های داغ هیات مدیره اول نیستید. جلوی خیلی انحرافات را گرفتیم. مثلا این آقایان بدعتی در نظام صنفی گذاشتند به عنوان هیات رییسه چهار نفره برای دور زدن هیات مدیره 20 نفره و ما در دور اول جلویش ایستادیم. این سمپاشی ها هم لابد ادامه واکنش به همان تلاش هایی است که در مقابله با آن انحرافات انجام شد.
هیات رییسه در قانون نظام صنفی رایانه ای پیش بینی نشده؟
هیات رییسه چهار نفره نه. در هیج جای اساسنامه سازمان چنین چیزی نیست و از اول بنا بود کار هیات مدیره ای اداره شود و یک رییس به عنوان رکن شناخته شده در اساسنامه مسوولیت داشته باشد. من می دانم کار با هیات مدیره 20 نفره سخت است، اما به هر حال قانون است و همان باید اجرا و یا اینکه اساسنامه اصلاح شود.
اما به هرحال آنقدر که باید علنی از هیات مدیره اول انتقاد نکردید.
اعتقاد من این است که وقتی در هیات مدیره یک تشکل عضو هستی، باید تلاش کنی از همه اهرم های موجود در داخل هیات مدیره استفاده کنی تا جلوی انحراف را بگیری و اگر نتوانستی استعفا بدهی و یا انتقاد خود را علنی کنی. در دوره اول که عضو آن هیات مدیره بودم خوشبختانه به آن فاز نرسیدیم . انتقاد من به عملکرد هیات مدیره دوره دوم است. من به عنوان یک عضو به فعالیت این هیات مدیره بخصوص در حوزه سخت افزار انتقاد جدی دارم.
اما خود شما در بسیاری از جلسات کمیسیون سخت افزار نظام صنفی رایانه ای تهران شرکت کرده اید.
کمیسیون سخت افزار متعلق به هیات مدیره نیست، متعلق به صنف است. من حضور پیدا می کنم چون برای آن اهمیت و ارزش قایلم، اما همان هیات مدیره برای این کمیسیون ارزش قایل نیست. عملا سازمان به اصرار مدیران در سایه اش، در زمینه سخت افزار مشروعیت اش را از دست داده است. سخت افزار در نظام صنفی مثل مهمان ناخوانده است .
مدیریت نرم افزاری ها بر سازمان باعث شکل گیری چنین رویکردی شده؟
خیر. این اتفاق تنها حاصل مدیریت نرم افزاری نیست، خیلی از مدیران نرم افزاری به نقش شرکتهای بزرگ سخت افزاری در توسعه آی تی اعتقاد دارند. این موضوع حاصل نگاه انحرافی به سخت افزاری هاست. همین نگاه را سال ها در میان بعضی مسوولان اقتصادی هم دیده اید؛ آنها که وارد کننده را «زالو صفت» و تولید کننده را «رانت خوار» می دانستند. البته خوشبختانه این نگاه در دوره وزارت آقای غضنفری اصلاح شده است.
بروید از سازمان بپرسید در این چند ماهی که آقای بحری در کمیسیون غایب است، چرا فکری برای رییس کمیسیون نمی شود. شنیده ام آقای بحری می گوید سخت افزاری نیست و شرکت اش در زمینه نرم افزار و افتا فعال است. چرا باید هنوز یک مدیر غیر سخت افزاری رییس این کمیسیون باشد؟ مگر آقای بحری نایب رییس سازمان نیست؟ چرا کسی از او نمی پرسد چرا برای ریاست کمیسیون فکری نمی کند؟
اما یادمان نرفته که شما در جریان انتخابات دور دوم هیات مدیره نظام صنفی رایانه ای حامی باقر بحری بودید.
سخت افزاری ها به فعالیت آقای بحری در هیات مدیره دور دوم انتقاد جدی دارند و بعید است ایشان همچنان حمایتی از طرف دوستانش داشته باشد. دوستی ما جای خود، اما این ربطی به کارنامه صنفی ایشان ندارد. به نظر می آید ایشان هم هدفش رسیدن به نایب رییسی سازمان بوده و به خواسته خود رسیده است . باقر بحری را ارجاع می دهم به همان دوران انتخابات و برخوردهایی که با او شد. مراجعه اش می دهم به زمانی که گفتند یا استعفا بده یا فلان برخورد را با تو می کنیم. او بگوید برای جلوگیری از این انحراف و برخورد قلدرمابانه تحت مدیریت پدر خوانده ها بعد از ورود به هیات مدیره چه کرد؟ چه تضمینی است که این آقایان در دور جدید هم با دیگران موضوع را تکرار نکنند؟ بگوید در چند ماه گذشته کجا بوده که به کمیسیون سخت افزار نیامده؟ چرا در همه نمایش های صنفی و جشن و آواز و دیداروعکس یادگاری با مسوولان حاضر است اما در کمیسیون خودش نیست؟ حداقل استعفا بدهد از کمیسیون. مگر نایب رییس سازمان نیست؟ یعنی آنجا هم حرفش را نمی خوانند؟ چرا نمی آید بگوید؟
دلیل این انفعالی را که می گویید در سازمان پیش آمده چه می دانید؟
نحوه تشکیل اتحاد 15 در انتخابات دور دوم هیات مدیره.
مگر اتحاد 15 چه مشکلی داشت؟
وقتی بنای اتحاد 15 توسط فردی که خود نامزد انتخابات نبود، گذاشته می شود و علی رغم عدم اشراف صنفی بر همه حوزه ها اصرار دارند یک لیست جامع از نمایندگان همه حرفه های صنف داشته باشند و بعد ملاک شان در انتخاب افراد می شود عرض ارادت کافی به ایشان، این یعنی آغاز انحراف. یعنی آقایان می خواهند افراد را منتصب و به صنف عرضه کنند. برای خودشان سرقفلی هم راه انداخته اند. می گویند لیست ما سابقه شکست ندارد و مهندسی انتخابات را با گارانتی عرضه می کنند! شنیده ام از همین الآن به بعضی ها شرط و شروط را اعلام کرده اند که چه کار کنی در لیست مایی، نگاه این است که آحاد صنف صغیرند و آقایان منافع صنف را بهتر می دانند. این تفکر پدرخواندگی مشکل ایجاد می کند. همین آقایان وقتی که کارشان گیر می کند خودشان هم می دانند امیدی به گروه منصوب شان نیست و باید سراغ سایرین بروند. نظیرش همین الکامپ اخیر که حضور وسیع شرکت ها شده بود مساله حیاتی و آبروی سازمان. ببینید چند نفر از اعضای همین اتحاد به اصطلاح منسجم و با شکوه 15 در الکامپ حاضر به سرمایه گذاری و برپایی غرفه شدند که آبروی سازمان نرود؟
پای غیرت صنفی و این حرفها که پیش می آید سایر اعضای صنف عزیز می شوند. اخیرا دیده ام افرادی در دیدارهای هیات مدیره نظام صنفی با مسوولان هستند، اما در هیات مدیره هیچ نقشی ندارند. مسوولیت ندارند و جوابگو هم نیستند اما به نمایندگی از صنف صحبت می کنند. اینها نشانگر چه چیزی است؟
در این گونه اتحادها که توسط افراد در سایه ایجاد می شود، افرادی را جمع می کنند که بتوانند کنترل شان کنند.
اینها را مگر سایر اعضای صنف نمی دانند؟ چرا واکنشی نشان نمی دهند؟
فکر نکنید صنف نمی داند، اما نجابت می کند. اشکال این است که آحاد صنف با همه انحرافات انجام شده دیگرامیدی به این تشکل ها و کارکرد آنها ندارند، به همین دلیل هم اهمیت لازم را نمی دهند و به راحتی برگ رای سفید را در اختیار می گذارند.
یعنی سخت افزاری ها دست روی دست می گذارند و این طور که شما می گویید فقط نجابت می کنند تا منافع شان به خطر بیفتد؟
این گونه نیست که سخت افزاری ها بیکار نشسته باشند. مطمین باشید این مهمان های ناخوانده در سازمان در جای دیگری میهمانان عزیزی به شمار خواهند آمد. اما خب حیف است. چرا باید سازمان این گونه عمل کند.
مدعی شدید که سازمان نظام صنفی مشروعیت سخت افزاری اش را از دست داده و از طرف دیگر گفتید که سخت افزاری ها هم بیکار نمی نشینند. منظورتان مجمع عالی واردات است؟
خوب مثلا این هم یک آلترناتیواست. الان کمیسیون تخصصی آی تی در آنجا شکل گرفته، مدیران معتبر سخت افزاری صنف هم عضو آن شده اند. خیلی از این اعضا هم قبلا در کمیسیون سخت افزار نظام صنفی مشارکت فعال داشتند. آقای برخوردار رییس مجمع هم انصافا عامل همدلی و فرد مورد وثوقی است و فضای سخت افزاری ها را به خوبی تلطیف کرده و احترام همه را نگاه داشته و آن گونه که از ظواهر پیداست اصلا افتراق گذشته در این بخش حاکم نیست.
در انتخابات هیات مدیره دور سوم سازمان شرکت می کنید؟
شخصا تمایلی به شرکت در انتخابات ندارم و معتقدم با این اساسنامه نمی شود کار مثبتی کرد. اگر جمعی قوی از مدیران صنفی تمایل به ایجاد اصلاحات در سازمان داشته باشند حتما همکاری خواهم کرد. یعنی باید به هیات مدیره ای منسجم جهت اصلاح و بازگشت سخت افزار به جایگاه واقعیش در سازمان فکر کنند. البته برای این منظور باید افراد شاخص و مدیران درجه یک این حوزه وارد صحنه شوند.
بالاخره سازمان مامن صنف است. پاپس کشیدن از انتخابات آن نشانه بلوغ صنفی نیست.
نگویید پا پس کشیده ام. من یکی دو سال سکوت کردم تا هیات مدیره دور دوم در عمل سنجیده شود. آدم برای اصلاح لزوما نباید عضو هیات مدیره باشد. می تواند حرف بزند، نظر مشاوره بدهد، حمایت کند، بنویسد و به بعضی سر دردها و سمپاشی های دوستان سابق تن در دهد که داده ام و واهمه ای از سمپاشی های شان ندارم.
خب تفکر حضور جمع منسجم برای تغییرمی شود همین اتحادهایی که شما به آنها انتقاد دارید.
اتحاد از نوع انتخابات اخیر فقط برای حفظ کنترل تشکل در دست بعضی افراد در سایه بوده و با رفتاری که بلافاصله مشاهده شد، قرار به هیچ تغییری نبوده و نیست. به همین دلیل خود ترتیب دهندگان این اتحادها معمولا نامزد نیستند و پدرخواندگی را بیشتر دوست دارند. به همین منظور هم عرض کردم که تغییر فقط با حضور افراد قوی و درجه یک در صحنه امکان پذیر خواهد بود. ما نمونه این تغییر و اصلاح رفتار تشکل ها را پس از حضور آقای برخوردار در صحنه مدیریت تشکل ها دیده ایم.
چرا بر تفکر هیات مدیره ای تاکید می کنید؟
من می گویم هدف باید ایجاد تغییرات مثبت باشد، نه کسب کرسی هیات مدیره. درانتخابات اتحادیه هم این بحث را داشتم. وقتی متحد جمعی می شوید که افراد آن را نمی شناسید و معلوم نیست مواضع شان چیست، معلوم است فقط می خواهید به هر قیمت رای بیاورید. به نظر من سخت افزاری های معتبر اگر می آیند باید نفرات اول شرکت های شان را نامزد کنند و بدانند چه برنامه ای دارند و چه تغییراتی را هدف گرفته اند.
مشکلات اساسنامه سازمان چیست که به آن امید ندارید؟
بزرگ ترین مشکل این است که یک کل با ترکیب نامشخص تصادفی از تخصص ها به نام هیات مدیره ، برای کمیسیون های تخصصی یک صنف تعیین تکلیف می کند و در اغلب اوقات هم فقط وقت و انرژی آنان را هدر میدهد. یک ویژگی سازمان که سایر تشکل ها ندارند، جامعیت پوشش حوزه فعالیت است که با تنوع تخصص می تواند هماهنگی در تصمیمات حوزه های مختلف ایجاد کند. اما این به معنی تصمیم در یک جمع محدود و تسری آن به کل صنف نیست. فرض کنید اینترنتی ها تصمیم بگیرند محدودیت پهنای باند و انحصار آن در دست چند نفر فعلا برقرار باشد. خوب این محدودیت مطمینا به ضرر توسعه صنف و سایر حوزه های تخصصی خواهد بود و اینجاست که نقش سازمان به عنوان رگولاتور تصمیمات کلان صنفی مطرح می شود. البته اینترنتی ها چنین تفکری ندارند، این فقط یک مثال است.
اما نظام انتخاباتی و ارکان نظام صنفی رایانه ای طوری است که اول کل هیات مدیره، آن هم با این شیوه های که متاسفانه مرسوم شده، انتخاب می شود و بعد رییس کمیسیون را از بین خود تعیین می کند. من فکر میکنم روال باید برعکس باشد؛ یعنی کمیسیون ها استقلال داشته باشند و در هیات مدیره ای متشکل از روسای کمیسیون ها بر تصمیمات تک تک کمیسیون ها نظارت شود. نظام باید از پایین به بالا باشد. در واقع انتخابات از بین فعالان هر حوزه برای تشکیل کمیسیون ها برگزار شود و بعد روسای کمیسیون ها هیات مدیره را تشکیل دهند.
همان موقع که اساسنامه سازمان نوشته می شد این ایده را مطرح کردید؟
بنده در جریان نوشتن آن نبودم. الان هم نمی گویم این اساسنامه فاجعه است، خوب آن دوستان هم که زحمت نوشتن این اساسنامه را کشیدند، تجربه کافی نداشتند.اما بعد از شش سال الآن معلوم شده که مشکلات و ایرادات جدی وجود دارد و کار با این سیستم پیش نمیرود. باید اساسنامه را ویرایش کنیم. حتی قانون اساسی هم در کشورها در زمان تغییر میکند. حالا چه اشکال دارد اساسنامه نظام صنفی رایانه ای به نفع مشارکت بیشتر اعضایش و بازدهی بیشتر بازنگری شود. نمی دانم بعضی ها چه مشکلی دارند که اینقدر به این تغییرات حساسند؟
چه آرزویی برای ترکیب هیات مدیره دور سوم سازمان دارید؟
امیدوارم تیمی از مدیران خوشنام و مستقل، با سابقه فعالیت اقتصادی موثر در صنف والبته همچنان فعال و مصمم به فعالیت در همین صنف در سه سال آینده! و معتقد به منافع کلان صنفی، دارای شان حرفه ای بالاتر از کرسی سازمان و خوشفکر برای نجات سازمان از انفعال درگیر و شجاعت کافی برای اصلاحات، به هیات مدیره سوم راه یابند.
منبع : فناوران اطلاعات
