حامد شفیعی ، احسان موحدیان - گزارش تحقیق و تفحص از مخابرات با این عنوان شروع می شود؛ شرکت مخابرات ایران. همین مساله نگاه های رسانه ها و مردم را به این شرکت که یکی از سودآورد ترین شرکت های در ایران است، جلب می کند. شاید ملموس ترین این موارد، تعرفه های پیامک تلفن همراه، اینترنت و تلفن ثابت باشد. اما موارد دیگری نیز مطرح است که شاید در سطح جامعه دیده نشود. با این حال ۱۴ بند درگزارش تحقیق و تفحص آمد که تنها ۶ مورد آن مربوط به شرکت مخابرات ایران بود. مهم ترین این بند ها روند واگذاری و خصوصی سازی آن است که در سطح جامعه با بازتاب وسیعی نیز رو به رو شد. همه این ها و موارد دیگر بهانه ای شد تا رو در رو با صابر فیضی مدیرعامل شرکت مخابرات ایران بنشینیم و نظرات و دیدگاه هایش را در مورد این طرح و همچنین توضیحاتش در مورد عملکرد این شرکت را بشنویم. هر چند او پاسخ به برخی پرسش های ما را حواله به سال آینده داد. آنچه در ادامه می آید گفت و گوی ما در ساختمان تازه تاسیس مخابرات - البته موقتی - با او است.
به طور حتم گزارش تحقیق و تفحص را مطالعه کردید؛ دیدگاه شما در مورد این گزارش چیست؟
گزارش تحقیق و تفحص همیشه یک شرایط دارد. من مکاتبات تحقیق و تفحص را در سال ۸۷ بستم.
چرا باید اینگونه باشد؟
بستگی به مراحلی که طی می کند دارد. در سال ۸۶ به ما گزارشش رسید. بعد از کلی بررسی های صورت گرفته که ما هم در سال ۸۷ جواب دادیم.
در مورد این گزارش شما گفتید که هنوز فرصت مطالعه آن را به دست نیاورده ام.
همان روز که در مجلس مطرح شد، یک نفر از خبرنگاران تماس گرفت، من گفتم هنوز متن کامل را نخوانده ام. چون می دانید تحقیق و تفحص از حجم بیشتری برخوردار است اما وقتی که صحن قرائت می شود حداکثر به اندازه ۲۰دقیقه خواهد بود.
شما اصل گزارش را خوانده اید؟
یک سری مسایلی در خلاصه گزارش آمده که در متن کامل نیست.
یعنی تناقض دارد؟
نه یعنی چیزی هایی در متن کامل آمده که وقتی خلاصه آن را خواندیم، در آن نبود.
خلاصه برداشتی از کل است.
برداشت هست اما موضوعاتی در خلاصه آمده بود که در اصل نبود.
مثلا کدام موارد؟
مثلا اشاره کرده بود تغییر استهلاک. که مثلا در سال ۸۹ این اتفاق افتاده است. در حالی که بنای استهلاک از سال ۸۲ گذاشته شده بود. مصوبه هیات مدیره آن نیز قبل از خصوصی سازی بود. در گزارش ها هیچ چیزی نبود.
قبل از اینکه خلاصه گزارش در مجلس ارایه شود، رونوشتی به شما ارایه نشد؟
نه رونوشت نیامد. احتمال می رود به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رفته باشد اما برای ما نیامد. چیزی که ما دیدیم یک سری اطلاعاتی بود که نزدیک ۱۲۰ صفحه به وزارت ارتباطات داده بودند و بخش هایی که به ما مربوط بود از ما اطلاعات خواستند. وزارت ارتباطات هم جوابی تهیه کرده و در یکی از جلسات کمیسیون صنایع در آنجا خوانده شد. که همانجا مطرح کردند که خلاصه آن خواهد آمد که این شد.
چه تعداد جلسه میان شما و کمیته تحقیق و تفحص برگزار شد؟
کمیته با ما بیش از یک جلسه نداشت. آن هم در حضور وزیر ارتباطات بود.
آیا کار شناسان آن ها به صورت موردی به شما مراجعه نکردند و یا بطور اخص نزد شما نیامدند؟
نه؛ آن ها فقط اطلاعات می خواستند که ما در اختیارشان قرار می دادیم. سوال می کردند ما هم جواب می دادیم.
یعنی به صورت کتبی صورت می گرفت؟
بله.
اعضای کمیته مدعی اند که کار شناسان آن ها در مخابرات مستقر و حضور داشتند.
آمدند برای اطلاعات گرفتن. نه اینکه کارشناسشان آمده باشد. نامه زدند ما هم نامه هایشان را جواب دادیم. در مکاتباتمان بدون استثنا، صداقت رعایت شده است.
برای همین نتیجه اش این شده است.
نتیجه اش بد نیست.
برداشت کلی شما چیست؟
برداشت من این است که این گزارش موجب شد که بسیاری از ابهاماتی که مطرح می کردند شفاف شد. چون زمانی که در مجلس مطرح شد، همه تصورشان بر این بود که در مجموعه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و مخابرات چه خبر است. اما اکنون از دید من چیز خاصی در گزارش نیست که مشکل ساز باشد.
از دید عام مردم که موضوع فرق می کند.
آن چیزهایی که از دید شما و مردم مهم است بگویید تا در موردش بحث کنیم.
یکی از موارد مطرح شده که نمایندگان به آن اشاره می کنند این است که پیش تر مرکز تحقیقات مخابرات گزارشی را تهیه کرده تحت عنوان آزاد سازی بسترهای مخابراتی که در آن فرایند خصوصی سازی بیان شده است اما آن چیزی که اتفاق افتاده مغایر با گزارش کار شناسی مرکز است و مسیر دیگری طی شده آیا به واقع این است؟
این گزارش در برنامه سوم کار شده است. شما آن را مطالعه کنید می فهمید که با تفکر برنامه سوم و قبل از ابلاغ سیاست های اصل ۴۴ نوشته شده است. شما این را با دو مورد تطبیق دهید، یکی اصولی که ابلاغ شده است و دیگری قانون اصل ۴۴. وقتی تطبیق دهید چیزی که اتفاق افتاده با ابلاغیه سیاست های اصل ۴۴ هماهنگ است یا آن چیزی که نوشته شده. همین چیزی که در مرکز تحقیقات کار شده دیدگاهی که ما داشتیم همین بود. اما وقتی سیاست های اصل ۴۴ در مورد بند ج ابلاغ شد، همه چیز تغییر کرد. شما همان کار کار شناسی که در مرکز شده بود، مخابرات در صدر اصل ۴۴ است و نباید واگذار شود.
بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی شرکت های مادر تخصصی در اختیار دولت باقی می ماند.
اینطور نیست. در مورد مخابرات این است که می گوید شبکه مادر تخصصی، نه شرکت مادر. شبکه مادر هم در سال ۸۲ کار شده رفته در دولت و تصویب هم شده است. و شبکه مادر هم شرکت زیرساخت است. بنابراین آن چیزی که کار شده با آن چیزی که در ابلاغیه سیاست های اصل ۴۴ با آن چیزی که اجرا شد باید یکی باشد. آن چیزی که اتفاق افتاده عین سیاست های ابلاغی و سیاست های اصل ۴۴ است. اگر کسی فکر می کند به غیر از این است مغایرت های آن را بیان کند.
بحث مغایرت نیست؛ موضوع نوع واگذاری و تنوع رقبا و اینکه چرا شرکت پیشگامان یک روز قبل از واگذاری کنار گذاشته می شود در حالی که این شرکت مجری و پیمانکار مخابرات در مهم ترین شاخه زیرساخت های امنیتی - فیبر نوری - است.
این موضوع مقداری متفاوت است. آنچه که باید طبق قانون اصل ۴۴ اتفاق می افتاد، الزاما باید از طریق بورس واگذاری صورت می گرفت اما در بورس چه اتفاقی افتاده من در جایگاهی نیستم که اظهارنظر کنم. تنها مرجعی که صاحبنظر است، هیات عالی واگذاری و شورای رقابت است. شورای رقابت بر این عقیده است که رقابتی نبوده.
اینطور مطرح کردن درست نیست. اعضای شورای رقابت چه کسانی هستند. حاکمیتی که نیستند. دو موضوع اساسی است. شورای رقابت تصمیمی که گرفت بر اساس آنچه که اتفاق افتاده و بر اساس آنچه که می توانست اتفاق بیافتد معتقدم تصمیم گرفته است. شرایطی که مخابرات داشت. مراحل فراز و نشیبی که طی کرد، ۴۴ ماه به طول انجامید. زمان کمی نبود. خوشبختانه حساسیت هایی که خودمان ایجاد کردیم، تمام مواردی که از نظر قوانین و مقررات در مورد مخابرات باید اتفاق می افتاد، طی شد. اما عرض کردم در حدی نیستم که بخواهم اظهار نظر کنم.
به نظرشما به عنوان کار شناس آیا شرکت پیشگامان اهلیت امنیتی نداشت؟
من صلاحیت اظهارنظر در این مورد ندارم.
بالاخره یکی از شرکت های طرف قرارداد شما است.
ببینید دو بحث مطرح است. می دانید شرایط خاص دارد. اگر شما می خواهید با ما قرارداد منعقد کنید باید تک تک نفرات تایید شوند. بنابراین اینکه تعیین صلاحیت شود دو سه مرحله داشت. صلاحیت فنی، صلاحیت مالی و صلاحیت امنیتی. بر اساس مصوبه هیات واگذاری. هیات واگذاری مکلف کرد چنین اتفاقی بیافتد.
شما نمی توانستید به هیات واگذاری این موضوع را متذکر شوید؟
این قرارداد اجرا دارد؛ قرارداد مدیریتی ندارد.
به این نحو که نمی شود گفت خصوصی سازی.
ببینید در مورد مخابرات صراحت داشت. در پروانه ما هم صراحت دارد.
با این شکل دیگر رقابتی صورت نمی گیرد.
خصوصی یعنی چی؟ اینکه همه چیز را باید داد.
نه اما به این شکل هم نمی شود
سپردن مدیریت ارتباطات به بخش خصوصی شرایطی را در پروانه ذکر کرده است که باید تایید شود. همین الان خصوصی شدیم می خواهیم در بورس سهم مان را بفروشیم؛ اما مجاز نیستیم به خارجی بفروشیم. باید از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی اجازه بگیریم.
ما در مورد شرکت های داخلی صحبت می کنیم.
عرض من این است که در پروانه همه بحث ها مطرح شده است که وقتی ریشه همه چیز را بررسی می کنند به یک جاهایی می رسند که پیشگامان در بسیاری موارد با ما همکاری می کند اما از یک مرحله اجازه ورود ندارد. نه این شرکت بلکه تمامی شرکت ها.
احساس می شود که تنها کشور ما در این زمینه اینگونه رفتار می کند.
ما تنها کشوری هستیم که کمترین حساسیت را در این موضوع داشتیم. شما یک کشور را نام ببرید تا من به شما بگویم.
امارات.
در امارات شبکه در دست کیست؟
اتصالات
اتصالات مال کیست؟ مال امیر شارجه است.
اما رفتار هایشان رقابتی تر از ما به نظر می رسد.
نه. اتصالات عربستان مال کیست؟ همه این ها در مورد مخابرات کاملا واضح است. در ایران خیلی واضح تر از آن ها است. به این علت که در دیگر کشور ها مردم حد و حدودشان را قبول دارند. ما بیشتر از آن چیزی که در حوزه مان است می خواهیم بحث کنیم. در همه این کشور ها می دانند که امنیت باید کجا باشد.
مردمشان به سیستم اجازه نمی دهند که به همه محدوده ها وارد شود.
من بازهم معقتدم در ایران کمتر از همه جای دنیا است.
چه چیزی کمتر از همه دنیا است؟
بحث ورود به مسایلی که باید باشد.
احساس می شود این قبیل سخت گیری ها و رفتار ها موجب عقب ماندگی ما در حوزه فناوری شده است.
من یک مثال می زنم. شنیدید که دو سال قبل اساتید انگلستان نسبت به دوربین های نصب شده در معابر اعتراض کردند، برای اینکه دوربین ها را طوری نصب کردند که منازل افراد هم دیده می شد. چه چیزی واضح تر از این. نتیجه چه شد؛ گفتند حالا که مردم اعتراض کردند خوب شد حالا داخل کفش هایشان را هم می گردیم.
آیا اینجا ما از رفتار مخابرات می توانیم به دادگاه شکایت کنیم؟
اگر مورد خصوصی پیدا کردید می توانید شاکی باشید به شرطی که آن چیزی که فکر می کنید مورد خصوصی شماست حریم دیگری را نقض نکرده باشید.
احساس می شود روال هایی که طی می شود جلوی پیشرفت را می گیرد.
نه. این را برگردیم به شعار اصلی من. زمانی که من مسئول خصوصی سازی مخابرات برای واگذاری شدم، همه انتقاد می کردند. همکاران به صراحت می گفتند تو چرا می خواهی گورباچوف مخابرات باشی. رسما در جلسات آمفی تا تر می گفتند. یک جمله بیشتر نداشتم. آن هم این بود که اگر مخابرات خصوصی نشود و دست دولت بماند، ارتباطات رشد نخواهد کرد. همین بحث شعار ما بود. اما چرا؟ واقعیتی در کار بود و اینکه خدمات موبایل خوب نیست، چه کسی مسئول است؟ وزیر. مجبور می شد بگوید نه خوب است.
قبول دارید که قبلا فرافکنی می شد؟
وزرا می رفتند در مجلس و می گفتند خوب است؛ در حالی که خودمان می دانستیم اینگونه نیست. اما چیزی که در مقطع سوال می کردند و هدفدار سوال می کردند، در مورد موبایل نبود. این یک بهانه بود.
پس نماینده مجلس به دنبال چه چیزی بود؟
فکر می کنید تحقیق و تفحص از کجا نشات گرفت؟
شما بگوید.
گفتند مدیرعامل فلان جا را عوض کنید، گفتند نمی کنیم. رفتند تحقیق و تفحص را مطرح کردند.
حالا نیتشان خیر نبوده اما در نهایت که خیر شد.
مثال می گویم. اینطوری شروع شد.
بپردازیم به مسائل دیگر، مثلا ارایه خدمات ارزش افزوده، ما تا کی می خواهیم به این شکل عمل کنیم؟
چون سیستم دولتی بود. دولت از سیستم دفاع می کرد. سعی می کرد عیب ها را بپوشاند. ما می دانستیم خصوصی سازی خواهد شد اما نمی دانستیم که وزارتخانه از آن طرف می افتد. چرا؟ برای اینکه الان آمده برای اینکه بهانه گیری هم شده باشد دست می گذارد بر روی نقاط ضعف مخابرات که این موجب رشد مخابرات خواهد شد. دیگر آنکه افرادی که در اینجا پول گذاشتند به دنبال درآمد و خدمات هستند. خدمات باشد به درآمد می رسند اگر نباشد درآمدی هم نیست. بنابراین تغییراتی در مخابرات اتفاق خواهد افتاد به زودی خواهند فهمید. من انتظار داشتم که در سال اول اتفاق بیافتد.
طی مدت یک سال ما تحرک خاصی را ندیدیم.
خیلی اتفاقات دیگری افتاده که ما می بینیم. هنوز مردم عادی ندیده اند.
مردم عادی زمانی حس می کنند که بینند.
این ها همه اش دلایل خاص خودش را داشته است. شبکه ما شبکه ای نبود که پاسخگوی این موارد باشد.
پس چرا وعده داده می شد، ماه بعد، ماه بعد؟
در سیستم دولتی از این حرف ها زیاد اتفاق می افتد. خیلی چیز ها را برنامه ریزی می کنند اما به نتیجه نمی رسد. با این انتظار که می روند خرید هم می کنند ولی در گمرک فلان مساله اش حل نشده است. می آوردیم نصب کنیم می گفتند پیمانکاراش باید به این گونه باشد می رفت برای شش ماه بعد. مابرای خرید در سیستم دولتی چالش های زیادی داشتیم.
یعنی الان همه این موارد به سرعت انجام می شود؟
الان به سرعت شبکه در حال تغییر است. به کسی هم وعده داده نمی شود. روزی خواهیم گفت که شبکه آماده باشد.
کار اساسی شمادر حال حاضر چیست؟
عرض کردم کارهای اساسی در شبکه در حال روی دادن است.
برای نمونه یکی از این کارهای اساسی را بگوید.
الان هیچ چیزی به شما نمی گوییم. هیچ چیز هم در شبکه متوجه نمی شوید. اختلالات شبکه را می توانید حس کنید. چه اتفاقاتی افتاده که در حال حاضر در شبکه ما اختلالات است؟ ما داریم تجهیزات جدیدی را جایگزین می کنیم.
یعنی داریم به سمت نسل ۴ می رویم؟
این باشد بعدا در موردش صحبت می کنیم. به محض اینکه شبکه آماده شد، خدمات را ارایه خواهیم کرد. نمی خواهیم قول بدهیم و مردم بنشینند و زمانی که ارایه شد بگویند دو سال قبل این را گفته بودید. زمانی می گوییم که بگوییم از فردا ارایه می شود. فقط شبکه سیار نیست؛ بلکه شبکه ثابت نیز تغییر خواهد کرد.
فکر می کنید نخستین جلوه های کار شما چه زمانی پیدا شود؟
اگر مشکلی پیش نیاید ۲۷ اردی بهشت ماه سال آینده روز جهانی ارتباطات اعلام خواهیم کرد. ببینید خیلی سخت است. یک مشاور اروپایی است به نام R&Y که ما هفته ای دو بار با آن ها دو جلسه داریم. آن ها به من می گویند شما که این مسایل را می دانید چرا اجرا نمی کنید. می گوییم یک جلسه هم با مدیران استانی داشته باشید. مدیر استانی می آید، مشاور می گوید چرا این ها را به عنوان مدیر نگه داشته اید، می گویند حرف هایی که می زنند مغایر نظر شماست. می گوییم اگر قرار بود این ها نظرشان مغایر نظر ما نباشد، همه یکسان فکر می کردند. این خیلی سخته که شما از یک سیستم دولتی جدا شوید. این ها نمونه های خوبی از بازارهای دنیا دارند. به ما می گویند خیلی خوب شما رشد کردید، در دنیا سه سال طول می کشد تا به چیزی که الان شما هستید، برسند.
اما کشورهای عرب این کار را در دهه ۹۰ انجام دادند.
عرب ها یک کار خاصی انجام دادند. آنجا حالتی خاص دارند. زمانی که دوبی را برای رشد برنامه ریزی کردند، مشاوران یک شرط گذاشته بودند که تا به حال نشنیده اید. می خواهم یک جمله بگویید اینکه سیاست آن ها این بود که این کار را انجام دهید، خوب یا بد. ابلاغیه اصل ۴۴ در سال ۸۴ در مهرماه بود. بند ج آن در سال ۸۵ ابلاغ شد. بهمن ماه سال ۸۵ جلسه ای با حضور رهبری برگزار شد. گلایه کردند از مسئولان نظام که وقتی اصل ۴۴ ابلاغ شد انتظار داشتم یک انقلاب اقتصادی در کشور به وجود آید. می گفتند یا نمی فهمید یا نمی خواهید. ایشان گفتند، آنهایی که می گویند سرمایه دار بد است کی گفته، معدن گوران را به سرمایه داران بدهید. من یک جمله در مورد قانون اصل ۴۴ بیان کردم و خیلی ها به من انتقاد کردند. این بود که قانون اصل ۴۴ را ۵ ساله نوشتند، پنج سال را نمی گویند انقلاب، انقلاب زیر دو سال روی می دهد، ۵ سال می شود تحول. رهبری انتظارش انقلاب اقتصادی بود.
وضعیت شرکت های خصوصی ارایه دهنده یکی از مواردی است که در گزارش هم آمده چرا که این بخش به وضعیت انحصار مخابرات به خصوصی در زمینه سیم مسی اعتراض دارد.
اگر ما قانون اصل ۴۴ را مد نظر قرار دهیم هیچ مشکلی به وجود نخواهد آمد. سیاست مخابرات به طور کامل مشخص است. هر کسی به اندازه توانایی که دارد باید از این سیستم استفاده کند. شما الان اگر ارزیابی داشته باشید که قبل از خصوصی سازی چقدر ما فعالیت بخش خصوصی را داشته ایم و بعد از خصوصی سازی متوجه خواهید شد که خیلی تغییرات صورت گرفته است و به زودی باز هم تغییر اساسی را خواهیم دید.
وضعیت PAPها چطور بهتر می شود؟ برنامه شما چیست؟
اجازه بدهید آن هم برسد بعد اعلام می کنیم. خودشان در جریان هستند.
در حال حاضر مشکلی که دارند بحث پهنای باند است. زیرساخت پهنای باند نمی دهد، مخابرات استانی هم گران است و هم شروط دارد.
با وزیر صحبت می کردم که مردم گلایه می کنند چرا پهنای باند نمی دهید.
بالاخره می خواهید افزایش دهید؟
دست ما نیست. ما کاره ای نیستیم.
شما به عنوان کار شناس.
به عنوان کار شناسی و نظر مخابراتی انتظار ما این است که پهنای باند واگذاری به استفاده کننده ها نباید محدود به زیر ۲ مگ باشد.
این یک مساله ای، اما مساله دیگر این است که زیرساخت پهنای باند ندارد.
من اطلاع دقیق دارم که زیرساخت پهنای باند ندارد که بدهد. به این علت که به ما می گفتند بدهکاریم. شش هفته پشت سرهم جلسه گذاشتم. بدهی را صفر کردم. تجهیزات بین استانی از نظر خدمات پر شده است. توسعه نداده اند. آن چیزی را که در حال نصب کردن هستند، هنوز آماده نشده است.
پس این همه می گویند تعداد STM1ها اضافه شده برای چیست؟
درست می گوید. از خارج از کشور تا بندرعباس را آورده اند. از بندرعباس تا شیراز هم آورده شده است اما از شیراز تا تهران هنوز نمی تواند بیاورد. برای اینکه تجهیزاتی که نصب کرده اند زیر بار نرفته است. قول داده اند تا یک ماه آینده زیر بار برود.
درخصوص وضعیت GCها که چند سال به طول انجامید با آن همه شکایت و گلایه چرا باید چنین اتفاقی بیافتد؟
یکی از اشتباهاتی که در گزارش تحقیق و تفحص آمده همین مساله است.
چرا؟ پرونده هر سه جی سی با رضایت تمام شد.
با آقای مطهری که صحبت، گفتند همچنان در حال پیگیری هستند. می گفتند نحوه برگزاری مناقصه ایراد داشته. اینکه سه شرکت نام برده و انتخاب شود و بعد مناقصه برگزار شود.
در مورد مناقصه من حرفی نمی زنم. این بحث در شبکه در آن مقطع سه وندور بودند که نمایندگان سه وندرو در مناقصه شرکت کردند. من نمی خواهم از مناقصه دفاع کنم. در اجرا دچار مشکل شدند. اگر مخابرات دولتی می ماند به هیچ عنوان مساله آن ها حل نمی شد.
چرا؟
زیرا هر پرداختی که می خواست صورت بگیرد باید توضیح می دادیم. بعد از خصوصی شدن، جلسه برگزار و تسویه شد.
زمان بندی ۱۸ ماهه منطقی بود؟
اگر می خواستند کاری را که پیش بینی کرده بودند انجام دهند، مناسب بود. حتی دیر هم بود. اما اتفاقی که افتاد در تامین تجهیزات از خارج به داخل دچار مشکل شدند.
جی سی ها مقصر بودند؟
اگر مقصر بودند باید خیلی جریمه می شدند که نشدند.
رقم هایی که در قرارداد نوشتند مناسب بود؟
در آن زمان مناسب بود. زمانی که مناقصه جی سی برگزار شد کسی فکر نمی کرد در کشور بشود کار کرد. همه با ابهام می آمدند. چاره ای جز این نبود. من معتقدم اولش هم مشکل نداشت. اجرای آن هم با تاخیر مواجه شد که جی سی جریمه شدند و ضرر هم نکردیم. ولی بهتر از این می توانست باشد.
در خصوص ودیعه های تلفن ثابت نیز مجلس در گزارش خود به عنوان ابهام مطرح کرده است؟ چرا؟
در گزارش آمده که ودیعه حالت ابهام دارد. خیلی بر روی این مساله بحث شده است. به قوه قضاییه ارسال شد. عده ای اظهار نظر کردند. در کل به این نتیجه رسیدند که ودیعه قراردادی است بین مشترک و مخابرات که آن قرارداد باید مطالبه شود. از نظر حقوقی ما در اختیار آقایان قرار دادیم تا بررسی شود.
حقوقی شرعی یا غیر شرعی؟
ما معتقدیم در ایران هر حقوقی که قرار است اظهار نظر کند شرع هم در آن مد نظر است. در گزارش جمله ای آورده شده است که این از اختیارات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نبوده، در پروانه گفته شده ودیعه نگیر اما هزینه نصب ۵۰ هزار تومان برای تلفن ثابت دریافت کنید. این را اشاره کرده اند. این هم طبق قانون تاسیس وزارت ارتباطات بوده و جالب است در بودجه همان سال این اختیار را به دولت داده بودند برای همین پروانه ما هم در دولت تصویب شد. حالا دوستان آوردند که بیشتر بررسی شود.
درباره برآورد اموال مخابرات که در سال ۸۵ انجام شد. به نظر می رسد تفاوت قیمت زیادی با زمان واگذاری دارد دارد.
من در این زمینه فقط می توانم اطلاعاتم را بگویم. یک فرمولی را مجلس تصویب کرده است که واگذاری ها بر اساس آن صورت می گیرد. اگر به قیمت آن روز فروخته شده، یک بحث دیگر است. وقتی قیمت پایه محاسبه شده عددی مطرح شد همان عدد ۱۵۰ هزار تومان، خودبازار به این موضوع اعتقاد نداشت. ولی سازمان خصوصی سازی اصرار داشت که باید با این عدد واگذار شود. بیشتر از ۱۱۰تومان اعتقاد نداشت. علت این بود که ارزیابی دفا تر در سال ۸۳ عدد پایینی را نشان می دهد اما این ها یک فرمولی را داشتند که بر اساس آن فرمول به عدد بالا تر می رسیدند. این فرمول با تصویب هیات عالی واگذاری تهیه شده است و قیمتی هم که گذاشته شده پرت نیست، خیلی هم بالا تر است.
بالا تر از واقعیت؟
نظر شخصی ام را گفتم.
برخی کارمندان معتقدند که بعد از خصوصی سازی برخوردهای نامناسبی با آنهاصورت گرفته و حتی دستمزد ها نیز کاهش یافته است.
وبلاگی که در این زمینه راه اندای کرده اند را شما دیده اید ما می توانستیم آن را ببندیم اما باز گذاشتیم که همه ببینند. و آن ها هم حرف هایشان را بزنند. چون بر روی کار ما تاثیر مثبت می گذارد. دروغ هایی که می گویند.
یعنی هرچه که می نویسند دروغ است؟
وقتی کارمند دریافتی حقوق را می بینید که افزایش پیدا کرده می گوید آن ها چه می گویند.
برای چه باید شلوغ کنند وقتی که حقوقشان افزایش یافته؟
خبرش خبری خوبی است. یک طیف مرده ای می خواهد خودش را مطرح کند. ما موضوعی را اعلام کرده ایم کل کشور هم اجرا کرده ایم. به صورت علی الحساب هم پرداخت می کنیم. حداقل افزایشی که اگر دولتی بودیم با آن مقایسه کنیم ۲۵ درصد است. یک عده ای معترض است که می گویند برای ما چرا ۲۵ درصد افزایش یافته است ولی برای دیگری ۷۵ درصد افزایش داشته است. این هم یک بحث طبیعی است. ما به نحوی عمل کردیم که متخصصانمان بیشتر دریافت کنند.
در مورد تعرفه پیامک و افزایش آن مجلس بر این باور است که نقض قانون بوده و حتی سازمان بازرسی نیز آن را خلاف مقررات دانسته است، چرا که فرایند آن طی نشده است.
با اعتراضی که سازمان بازرسی کل کشور انجام داد تطبیق قوانین مجلس بر روی مصوبه هیات دولت اظهار نظر کرد. آن بود که دولت نباید تصویب می کرد. بلکه سازمان تنظیم مقررات باید آن را تصویب می کرد. دولت هم آمد مصوبه را اصلاح کرده و بر عهده رگولاتوری گذاشت. سازمان تنظیم مقررات هم مصوب کرد که در راستای حمایت از خط وزبان فارسی تعرفه لاتین همان باشد.
یعنی همان تعرفه ای که در هیات وزیران تصویب شده بود؟
ایراد مجلس به این بود که دولت نباید این کار را می کرد؛ باید کمیسیون تنظیم مقررات انجام می داد.
کمیسیون هم نظر دولت را تصویب کرد. یک نوع دور زدن، تکلیف تالیا به عنوان پیمانکاری که باید برای شما سود ده باشد چه می شود؟
بعد از عید صحبت می کنیم.
یعنی می توان شاهد رشد آن بود؟
باز هم محدودیت های دولتی مانع بود.
پس ما باید این گزارش را سال آینده و بعد از دیدار دوباره با شما منتشر کنیم.
شما باید در مورد تحقیق و تفحص صحبت کنید تا من جواب دهم. عنوان طرح، تحقیق و تفحص از مخابرات بود اما ۶ مورد مربوط به ما می شد و مابقی مربوط به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و زیرمجموعه های آن می شد. یک انتقادی دوستان داشتند که ما نباید ترک تشریفات در مناقصه داشته باشیم. در سال ۸۳ قانونی تصویب شد که بخشی از آن مربوط به ترک تشریفات است. گفته شده که با شرایطی باید ترک تشریفات صورت گیرد.
در چه شرایطی؟
زمانی است که شما می گویید می خواهم جنسی را زود تر خریداری کنم، که اگر عقب بیافتد ضرر می کنم. یا مثلا می خواهم در حمایت از تولید داخل به این مجموعه بسپارم. بحث تجهیزات ۶ میلیون شماره همین مساله بود.
در خصوص بلینگ که به صاایران سپرده شد.
قرارداد بلینگ ادامه پیدا نکرد تا بخشی که آن ها می توانستند کار انجام دهند و پول بگیرند، انجام دادند منتها نشد. چون طرف خارجی داشتند و نتوانستند بیاورند. شرکت هواووی بود.
اعتراض نمایندگان به این بود که عمده قراردادهای مخابرات یا با شرکت های دفاعی است یا چینی.
البته در این زمینه ما به مجلس گزارش دادیم. این بود که ۵ درصد از کل قراردادهای ما با مجموعه وزارت دفاع بود.
مابقی با کدام بود؟
با همه. هواووی را هم قبلا به صورت مستقیم قرارداد نداشتیم اما کنون این کار را می کنیم. در سیستم دولتی مجاز نبودیم به طور مستقیم با خارجی ها قرارداد ببندیم. اتفاقا وزارت دفاع همه اش با هواووی و ZTE بوده است.
منبع : ماهنامه تحلیلگران عصر اطلاعات
