ITanalyze

نیویورک تایمز دستورالعمل جدیدی برای استفاده روزنامه نگاران از رسانه های اجتماعی منتشر کرد. در این دستورالعمل تاکید شده خبرنگاران این رسانه باید آگاه باشند هیچ صفحه شخصی در رسانه های اجتماعی ندارند و فعالیت آنها در این فضا از سوی تایمز رصد می شود.
فناوران- نیویورک تایمز که پیش از این دستورالعمل خلاصه ای برای فعالیت کارکنان اتاق خبرش در رسانه های اجتماعی داشت با استفاده از تجربیات روزنامه نگاران مشهور در رسانه های اجتماعی و نیز نظرات کارشناسان، دستورالعمل خود را اصلاح و به روز کرده است. 
در این دستورالعمل به نقش رسانه های اجتماعی و اهمیت حضور روزنامه نگاران در این رسانه ها اشاره شده و تایمز از روزنامه نگارانش خواسته برای جلوگیری از بیان دیدگاه های حزبی یا انتشار مطلب در مورد موضوعاتی که در نیویورک تایمز منتشر می شود دقت بیشتری داشته باشند.
همراه این دستورالعمل دین باته سردبیر اجرایی نیویورک تایمز @deanbaquet نامه ای خطاب به اعضای تحریریه این روزنامه منتشر کرده که در آن آمده: «نیویورک تایمز سال هاست در رسانه های اجتماعی به صورت جدی فعالیت می کند. حساب های کاربری نیویورک تایمز در رسانه های اجتماعی ده ها میلیون دنبال کننده دارد. بسیاری از روزنامه نگاران ما در توییتر، فیس بوک، اینستاگرام و سایر شبکه های اجتماعی فعالیت می کنند و صاحب تاثیر و نفوذ هستند. از سوی دیگر نظراتی که مخاطبان در این شبکه ها منتشر می کنند، گزارشات و شیوه اطلاع رسانی ما را بهبود می بخشد».
دین باته گفته: ما معتقدیم برای حفظ تایمز به عنوان بهترین سازمان خبری دنیا باید حضوری پر رنگ و فعال در رسانه های اجتماعی داشته باشیم. اما باید مطمئن باشیم در رسانه های اجتماعی متعهد و مسوولیت پذیر هستیم. به همین دلیل ما دستورالعمل حضور در رسانه های اجتماعی را برای کارکنان اتاق خبر اصلاح و به روز کرده ایم».
در دستورالعمل جدید نیویورک تایمز که تاکید شده برای همه کارکنان اتاق خبر از جمله کسانی که در حوزه سیاست و دولت فعالیت نمی کنند لازم الاجرا است آمده: روزنامه نگاران ما نباید در رسانه های اجتماعی نظرات سیاسی خود را منتشر کنند، از نامزدهای سیاسی حمایت کنند، اعتراض کنند و یا کاری انجام دهند که شهرت روزنامه نگاری تایمز را کاهش دهد. همچنین روزنامه نگاران ما باید توجه و دقت خاصی در مشارکت در بحث هایی داشته باشند که تایمز برای کنار آمدن با آنها با تردید عمل می کند. 
تایمز اعلام کرده «ما فعایت روزنامه نگاران را در رسانه های اجتماعی دنبال می کنیم و با سیاست های جدید نیویورک تایمز می سنجیم. ممکن است کارکنان اتاق خبر ما فکر کنند صفحات شان در اینستاگرام، توییتر، اسنپ چت، فیس بوک یا سایر رسانه های اجتماعی، صفحات خصوصی آنهاست و از نقش آنها در تایمز جداست. اما در حقیقت آنچه ما در رسانه های اجتماعی «منتشر می کنیم» عمومی است و هیچ چیز خصوصی وجود ندارد. آنچه هر کدام از ما در رسانه های اجتماعی انجام می دهیم به نوعی به تایمز مربوط است».
 Nick Confessore، خبرنگار سیاسی نیویورک تایمز می گوید: واقعیت این است که حساب توییتر من حساب تایمز است، تایمز آن را کنترل نمی کند اما برای آنچه من منتشر می کنم به نوعی پاسخگو است. در واقع خواننده گاهی صفحات مرا در رسانه های اجتماعی به عنوان فرمتی از سیستم دیجیتال تایمز تفسیر می کند.
وی که یکی از افراد مشارکت کننده در تهیه دستورالعمل جدید نیویورک تایمز برای فعالیت کارکنان اتاق خبر در رسانه های اجتماعی است می گوید: دلیل اینکه شما در رسانه های اجتماعی تاثیرگذار و صاحب نفوذ هستید این است که در تایمز کار می کنید. 
در دستورالعمل تایمز خطاب به کارکنان اتاق خبر اینگونه آمده است:
 پیوستن به گروهای خصوصی و مخفی که ممکن است جهت گیری های حزبی داشته باشند در فیس بوک و سایر رسانه های اجتماعی ممنوع است. کارکنان اتاق خبر همچنین باید از ثبت نام برای شرکت در رویدادهای حزبی در رسانه های اجتماعی خودداری کنند.
 همیشه با دیگران در رسانه های اجتماعی با احترام رفتار کنید. اگر یک خواننده سوالات یا انتقاداتی در مورد پست های شما در رسانه های اجتماعی داشت، به سرعت به او پاسخ دهید و این کار را با تفکر و احترام انجام دهید. 
 اگر انتقاد به شما همراه با تهاجم یا بی پروایی باشد، شاید بهتر است از پاسخ دادن خودداری کنید. همچنین ما از حق خبرنگاران مان حمایت می کنیم. اما لطفا فقط به خاطر این که از شما یا گزارش هایتان انتقاد می کنند کاربران را مسدود نکنید.
 اگر حس کردید در رسانه های اجتماعی تهدید می شوید لطفا فورا سرپرست خود را مطلع کنید. تایمز سیاست هایی برای حفاظت و تامین امنیت روزنامه نگارانش دارد.
ما به ارزش استفاده از رسانه های اجتماعی برای پوشش زنده رویدادها و به روزرسانی در لحظه واقفیم. اما ممکن است بعضی اوقات ترجیح دهیم روزنامه نگاران ما تلاش های اولیه خود را روی پلتفرم دیحیتال تایمز متمرکز کنند. 
 ما معمولا خواهان انتشار انحصاری روی بستر دیجیتال خویش هستیم نه روی رسانه های اجتماعی، اما ممکن است مواردی وجود داشته باشد که برای اولین بار بهتر است در رسانه های اجتماعی منتشر شود. برای این کار با مشاوران مشورت کنید. 
 شفاف باشید؛ اگر می خواهید پستی را در رسانه های اجتماعی یا توییتی را در توییتر حذف کنید مطمئن شوید چیز نامناسبی است یا خطا کردید و به سرعت اقدام به اصلاح کنید. 
 انتشار اخبار و نظرات دیگران درباره موضوعی و جمع آوری مجموعه ای از نظرات بسیار مفید است اما توجه کنید که پیوسته به یک طرف بحث نپردازید که به نظر برسد طرفداری می کنید. 
 هنگام تفسیر داستان های تحریک آمیزی که از سوی تایمز تایید نشده اند احتیاط کنید.
در این دستورالعمل اعلام شده: ما می خواهیم روزنامه نگاران ما احساس کنند می توانند از رسانه های اجتماعی برای آزمایش سبک های مختلف گزارش نویسی و شنیده شدن صدایشان استفاده کنند. به ویژه هنگامی که سبک های مختلف گزارش نویسی و داستانی بتواند به تایمز در پلتفرم دیجیتالش کمک کند. 
توصیه شده اگر کارکنان اتاق خبر نیویورک تایمز با خواندن این دستورالعمل هنوز نمی توانند تشخیص دهند پستی که در رسانه های اجتماعی منتشر می کنند مطابق با استانداردهای این رسانه است یا خیر این سوالات را پیش از انتشار پست از خود بپرسند: 
 آیا در نوشته خود نظراتی مشابه آنچه در تایمز منتشر می کنید دارید؟
 آیا کسانی که پست شما را می خوانند دلایلی مبنی بر تعصب شما روی یک مساله خاص خواهند داشت؟
 اگر خوانندگان پست شما را ببینند و متوجه شوند روزنامه نگار تایمز هستید، آیا دیگاه شما را به عنوان پوشش بی طرفانه روزنامه تایمز تلقی می کنند؟
 آیا پست شما مانع ارتقای توانایی همکاران تان می شود؟
 اگر کسی همه صفحات شما را در رسانه های اجتماعی مرور کند، لینک ها نظرات و غیره را ببینند در مورد توانایی شما برای پوشش رویدادهای خبری به روشی عادلانه و بی طرفانه شک می کند؟
تاکید شده در صورتیکه روزنامه نگاران با وجود این سوالات از استاندارد بودن پست شان مطمئن نیستند با مشاوران و سرپرستان تامیز مشورت کنند. تایمز اعلام کرده: ما همیشه تاکید کرده ایم کارکنان اتاق خبر نباید چیزی در رسانه های اجتماعی منتشر کنند که اعتبار اتاق خبر تایمز را به عنوان یک رسانه بی طرف آسیب بزند. 
علاوه براین دستورالعمل که مربوط به فعالیت روزنامه نگاران در شبکه های اجتماعی است، کارکنان اتاق خبر باید دستورالعمل های روزنامه نگاری اخلاقی را نیز مد نظر قرار دهند.

شبکه‌های اجتماعی عجیب و متفاوت در دنیا کم نیستند و حتی ممکن است هر روزه شبکه‌ای که جامعه هدف مشخصی دارد، متولد شود! در این گزارش با برخی از این ایده‌ها آشنا می‌شوید.

با اینکه روزانه درباره مضرات مختلف شبکه‌های اجتماعی و تاثیراتی که ممکن است روی کاربران داشته باشد، می‌شنویم؛ اما واقعیت این است که جذابیت ارتباط گرفتن و تجربه کردن به قدری در این فضاها بالاست که کمتر کسی می‌تواند به فضای مجازی بی‌توجهی کند. در همین میان روزانه شبکه‌های مختلفی برای گروه‌های متفاوت در اینتررنت به وجود می‌آید که هرکدام هدف خاصی را برای خودشان تعیین می‌کنند و جالبتر اینکه همیشه کاربرانی هم هستند که عضو آن‌ها شوند و حتی برای استفاده از امکانات آن‌ها دست به جیب ببرند.

برای بسیاری از ما شبکه‌های اجتماعی فیس‌بوک، اینستاگرام، توئیتر، لینکداین، گوگل‌پلاس و پینترست خلاصه شود، اما همه دنیا در همین چند برنامه خلاصه نمی‌شوند و البته گاهی از دل آن‌ها برنامه‌هایی بیرون می‌آید که عجیب و متفاوت است! در این گزارش نگاهی داریم به برخی از این شبکه‌های اجتماعی عجیبی که احتمالا شما هم از وجود آن‌ها متعجب می‌شوید!

فقط لاکچری‌ها وارد شوند!

مدتی قبل گزارشی با عنوان «اگر لاکچری هستید، کلیک کنید» در خبرگزاری مهر منتشر شد که درباره شبکه اجتماعی ایرانی بود که کاربران برای حضور در آن باید مبلغ یک میلیون تومان واریز می‌کردند تا لاکچری بودن‌شان تایید شود! شبکه‌ اجتماعی «لاکسا» برای ایرانی‌هایی است که می‌خواهند دارایی‌های میلیاردی خودشان را رخ دیگرانی که شبیه خودشان هستند، بکشند.

قرار عاشقانه حیوان خانگی

یکی از شبکه‌های اجتماعی که اتفاقا علاقه‌مندان کمی هم ندارد، DateMyPet است. جایی که شما برای حیوان خانگی خودتان یک صفحه شخصی می‌سازید و این امکان را به دیگران می‌دهید که برای حیوانتان درخواست دوستی بدهند و اگر خوشتان آمد، با آن‌ها سر قرار بروید تا حیوان‌های خانگی‌تان حضور در یک قرار عاشقانه را تجربه کنند.

رویاها را دریابید

دو شبکه اجتماعی با نام‌های متفاوت اما کاربرد یکسان وجود داد که کاربران در آن عضو می‌شوند تا خواب‌های خودشان را با دیگران به اشتراک بگذارند! البته در Match a Dream آن‌ها می‌توانند با استفاده از برخی کلیدواژه‌ها بقیه کسانی را که درباره همان موضوعات خواب دیده‌اند، پیدا کنند. اما در  Rem Cloud کاربران تنها درباره خواب‌هایی که دیده‌اند حرف می‌زنند و چیزی را که دیده‌اند برای همه تعریف می‌کنند و دیگران می‌توانند درباره خوابشان نظر بدهند. البته در هر دو برنامه بخشی برای دسته‌بندی انواع خواب‌ها وجود دارد و قبل از نوشتن می توانید تخیلی، مهیج و ترسناک بودن خواب را مشخص کنید.

بافتنی آنلاین!

احتمالا شما هم فکر می‌کنید که هنرهایی مانند بافتن، قلاب‌دوزی، دو میل و از این قبیل را نمی‌توان از طریق فضای مجازی و اینترنت یاد گرفت. اما شبکه اجتماعی Ravelry که از سال ۲۰۰۷ راه افتاد، محلی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و ایده‌های این هنرهای دستی بوده و با همین عکس‌ و فیلم‌ها توانسته بیش از سه میلیون عضو داشته باشد!

برای رستگار شدن عضو شوید!

استفاده از دین و مذهب برای جمع کردن مردم دور یکدیگر و حتی در مورادی سو استفاده از آن‌ها از دور همی‌های گروهی به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هم کشیده شده است. اگر در برنامه Line for Heaven عضو شوید، در گردهمایی اعضای شبکه در روزهای یکشنبه شرکت می‌کنید که همه برای رستگاری و بخشیده شدن گناهان دعا می‌کنند. همچنین در بدو ورود به این شبکه روح مجازی با شما صحبت می‌کند و درباره گناه‌های‌تان اعتراف می‌گیرد که روح‌تان پاک شود.

سایت طرفداری که شبکه اجتماعی شد

طرفداران یک گروه موسیقی برای خودشان سایتی را راه‌اندازی می‌کنند که امکان هماهنگی برنامه‌ها را داشته باشند، اما با بزرگ‌تر شدن سایت، خودش تبدیل به شبکه اجتماعی زیرزمینی مواد مخدر و خشونت می‌شود که به جز در چند مورد شباهت زیادی با برنامه فیس‌بوک دارد. در این برنامه وقتی چیزی را دوست داشته باشید از عبارت «ووپ هوپ» استفاده می‌شود و به جای شناسه‌های زن و مرد از عبارت‌های «جوگالو» و «جوگالِته» نام برده می‌شود.

گردهمایی گربه‌ها

در شبکه اجتماعی CatMoji عضو شوید تا عکس‌هایی از گربه‌های مختلف را در آن ببینید! در حقیقت این شبکه اجتماعی ویژه گربه‌هاست و صاحبان آن‌ها با ساختن اکانتی برای‌شان از حال و هوای روزانه تا عکس‌ها و وسیله‌های جدیدشان را در صفحه به اشتراک می‌گذارند، در این شبکه شما با صاحبان آن‌ها روبرو نیستید، بلکه همه‌چیز از زبان خود گربه‌ها نوشته شده است.

جهانی کوچک از سلبریتی‌ها

شبکه اجتماعی A Small World شبکه‌ای ویژه هنرمندان و میلیونرهاست که برای تایید کردن هویت راه‌های مختلفی دارد، به همین دلیل اگر شخصیت معروف یا خیلی پولدار نباشید، اصلا نمی توانید در این شبکه ثبت نام کنید.

زندانیان در بند شبکه اجتماعی

در امریکا شبکه‌ اجتماعی Jail Inmates ویژه زندانیان راه افتاده که افراد زندانی می‌توانند از طریق آن با یکدیگر در ارتباط باشند. البته این شبکه خارج از زندان و برای مردم دیگر هم قابل دسترسی است و می‌توانند عکس‌ها را ببینند یا کامنت‌هایی را برای زندانیان بنویسند.

نابغه‌ها گرد یکدیگر جمع می‌شوند

به نظر میرسد نابغه‌ها در کنار دیگر مردم احساس راحتی ندارند و به همین دلیل شبکه اجتماعی خودشان را راه‌اندازی کرده‌اند! شبکه‌ای که برای ثبت نام در آن باید در یک آزمون ورودی شرکت کرد، آزمونی که هرکسی آن را درست جواب دهد، نابغه حساب می‌شود و می تواند وارد شبکه شود! Intellect Connect اسم این شبکه اجتماعی است.

بیایید از هم متنفر باشیم!

همان‌قدر که فیس‌بوک بر اساس دوست داشتن‌ها و عکس‌ها و داستاهای خوب و خوشحال کننده ساخته شده، شبکه اجتماعی HateBook برای تنفر ساخته شده است! در این‌جا باید هرچه بیشتر احساس تنفر را به اشتراک گذاشت.

زشت‌ها وارد شوند!

بیشتر شبکه‌های اجتماعی بر اساس زیبایی‌ها ساخته شده‌اند و کاربران هم در صدد انتشار بهترین تصاویر و لحظه‌های خودشان با دیگران هستند. اما در The Ugly Bug Ball  لازم نیست همه‌چیز زیبا باشد! بلکه برعکس این شبکه برای کسانی است که معتقدند زشت هستند اما همچنان می‌خواهند با دنیا همچنان در ارتباط باشند.

دنیای خودتان را بسازید!

چند سالی است که بازار بازی‌های انلاین در جهان خیلی گرم شده و بسیاری با عضویت در بازی‌ها با دیگرانی که مشغول بازی هستند، ارتباط می‌گیرند. در همین فضا بازی‌های جدیدی وارد شده که به کاربران این نوید را می‌دهد که می‌توانند زندگی مورد نظر خودشان را بسازند! دنیای تازه‌ای که حتی ممکن است فکر کنند از رسیدن به آن باز مانده‌اند! Second Life یکی از این بازی‌هاست که می‌تواند به رویاهای کاربرانش در یک فضای سه بعدی رنگ واقعیت ببخشد

فناوران- عکس های خوش رنگ با چیدمان خاص و زیبا در اینستاگرام کم نیستند و در بسیاری از آنها روی محتویات عکس مانند دفتریادداشت ها، تابلوهای تزینی، زیورآلات، لباس ها، عینک ها، ساعت ها، وسایل آرایشی، کیف و کفش، غذاها و غیره تگ گذاشته شده است. تگ ها ما را به صفحاتی می برند که صاحبان کسب و کار هستند و آن محصولات را تولید کرده اند یا صاحبان کافی شاپ ها هستند یا هنرمندانی که کارهای دستی می کنند. بسیاری از ما از همین طریق مشتاق خرید محصولاتی می شویم که در اینستاگرام معرفی شده اند. هر چقدر کاربری که این تگ ها روی عکس هایش است برای ما قابل اعتماد تر و موجه تر و عکس زیباتر باشد، تمایل ما برای خرید و استفاده از محصولاتی که در عکس معرفی شده بیشتر می شود. این افراد تاثیرگذار یا به قولی «اینفلوئنسر» نامیده می شوند؛ کسانی که اینستاگرام شان نشان می دهد یا همیشه در سفرند، یا در کافه و رستوران، یا در مکان های تفریحی اند یا کنج خانه زیبا و خاص شان یک عصر آرام می گذرانند و زندگی روزمره شان پر از لحظات خوب و وسایل مورد استفاده شان خوشرنگ و قشنگ است. عکس های این افراد هزاران بار لایک می خورد و فیلم های شان هزاران بار دیده می شود. بسیاری از شما اینفلوئنسرهای ایرانی را می شناسید؛ مهسا نعمت (با 98.5 هزار دنبال کننده)، مهسا وحدت (با 126 هزار دنبال کننده)، هدی رستمی (با 190 هزار دنبال کننده)، آرشا اقدسی (با 82 هزار دنبال کننده) و... . کاربران زیادی هم هستند که به واسطه هنر، مهارت و دانش شان دارای دنبال کننده های زیادی هستند و شاید هیچ وقت هم مایل به ورود به دنیای بازاریابی نباشند. اما به هر حال تاثیرگذار بودن – چه در خرید چه در سبک زندگی- شاید بسیاری از ما را خوشحال کند. اینفلوئنسر شدن رویای بسیاری از کاربران اینستاگرام است. چطور می توان اینفلوئنسر شد؟ اینجا به چند نکته اشاره کرده ایم که به شما کمک می کند تبدیل به یک اینفلوئنسر شوید.

  نام شما، برند شما
نام شما برند و شخصیت شماست. بنابراین در انتخاب نام کاربری خود دقت کنید و از انتخاب نام های عجیب، شکسته و تلفیق با اعداد تا جایی که می توانید پرهیز کنید. اغلب کسانی که به معرفی برندهای دیگر مشغول می شوند از نام واقعی خود استفاده می کنند. برخی که خودشان صاحب کسب و کار هستند، مثلا هنرمند هستند و هنری آموزش می دهند، نام برندشان را برای کاربری خود انتخاب می کنند. سلیقه ها متفاوت است فقط سعی کنید نامی انتخاب کنید که برازنده برند و شخصیت شما باشد.

  اشتیاق یابی
مهم ترین و اولین گام بعد از تعیین نام کاربری، پیدا کردن موضوعی است که مشتاقید درباره آن محتوا تولید کنید. اشتیاق کلید پیشرفت شماست، چیزی که در سخت ترین شرایط هم باعث می شود از پا ننشینید. بنابراین لیستی از موضوعاتی که به آنها علاقه مند هستید تهیه کنید و به بررسی آنها بپردازید. سپس یک یا چند موضوع مرتبط را انتخاب کرده و کار خود را آغاز کنید.

 دروغ نگویید
برند شما زنده است. از دروغ گفتن و فریب دادن مخاطبان خود برای تبلیغ کردن دیگران اجتناب کنید. در معرفی محصولات برندهای مختلف همان چیزی که تجربه می کنید را منتقل کنید. مخاطبان شما به شما اعتماد می کنند و اعتماد آنها اصلی ترین سرمایه شماست. بنابراین کاری نکنید که اعتماد مخاطبان به شما خدشه دار شود. 

 زیبا باشید
یکی از مهم ترین عوامل موفقیت شما در اینستاگرام، سلیقه و زیبایی شناسی شماست. چیدمان و رنگ هایی که در عکس های تان دیده می شود، میزان موفقیت شما در جذب کاربران را تعیین می کند. البته در این چیدمان تظاهر به لوکس بودن نکنید؛ چون چنین تظاهری به جای تبلیغ برای شما می تواند ضد تبلیغ باشد. 

 تغییر کنید
رسانه های اجتماعی، عادات، رفتار و انتظارات کاربران دایم در حال تغییر است. اگر می خواهید به روز باشید باید حواس تان به تغییرات باشد و در مقابل آنها مقاومت نکنید. منظور از اینکه مقاومت نکنید، زیاده روی و افتادن از آن سوی بام نیست. فقط از کسب تجربیات تازه و ایجاد تغییرات نترسید. 

 اجتماعی باشید
رسانه های اجتماعی باید به اجتماعی شدن شما کمک کند. منزوی نباشید. برای اینکه بتوانید رابطه خود را با مخاطبان و دوستان تان حفظ کنید، باید برای دیدار آنها در زندگی واقعی و نه تنها آنلاین وقت بگذارید. دوستان خود را در زندگی واقعی، وارد دنیای مجازی خود کنید و برعکس. در رویدادها شرکت کنید و با افراد جدید آشنا شوید.

 استفاده درست از ابزارها
اپلیکیشن ها و سرویس های آنلاین باید به شما کمک کنند بتوانید تاثیرگذار باشید. بنابراین به روز باشید و کار با برنامه های متنوع را امتحان کنید و برنامه هایی که به شما در تاثیرگذاری بیشتر کمک می کنند را در اولویت استفاده قرار دهید. 

 وقت شناس باشید
گزارش ها و توصیه های زیادی درباره بهترین زمان ارسال محتوای متنی و تصویری در شبکه های اجتماعی منتشر شده است. آنها را مطالعه کنید، رفتار مخاطبان خودتان را زیر نظر بگیرید، وقت شناس باشید و بهترین زمان را برای ارسال پست در اینستاگرام پیدا کنید تا عکس های تان بیشتر دیده شود. می توانید تقویم هفتگی داشته باشید و با به کارگیری ابزار آنلاین، زمان ارسال پست های تان را مشخص کنید. با این کار خیال تان راحت خواهد بود که در صورت بروز هر اتفاقی عکس شما در بهترین زمان پست می شود. یکی از ابزارهای ساماندهی محتوای بصری و متنی Later است. 

 خلاق باشید
برای تاثیرگذاری باید بتوانید محتوای خلاقانه ای نیز تولید کنید. بنابراین عجول نباشید، برای عکس و متنی که می خواهید منتشر کنید وقت بگذارید و با دقت کلمات و عکس خود را بررسی کنید. 

 تکلیف محتوا را مشخص کنید
محتوا می تواند شامل هر چیزی شود؛ حیوانات خانگی، سلامتی، تکنولوژی، ورزش، زیبایی و غیره. زمانی موفق خواهید بود که تکلیف خود را مشخص کنید که می خواهید در چه حوزه ای فعالیت کنید. اینکه عکسی زیبا منتشر کنید برای تاثیرگذاری و جذب مخاطب کافی نیست. برای اینکه بتوانید صاحب نفوذ شوید باید برای کار با برندهای بزرگ برنامه ریزی کنید، نیاز مخاطبان خود را بشناسید و یک راه مشخص را برای فعالیت خود در پیش بگیرید. پس از پراکنده نگاری تا جایی که می توانید خودداری کنید و برای مخاطبان خود علایق جدید ایجاد کنید. 

 جبهه خود را مشخص کنید
باید از بین رسانه های اجتماعی، جبهه جنگ خود را انتخاب کنید. اگر ندانید کجا می خواهید به محبوبیت برسید، نمی توانید درست رقابت کنید. برای پیروزی در رقابت باید بتوانید یک برنامه استراتژیک تهیه کنید، رقبای خود را بشناسید، عادات کاربران آن شبکه را به ذهن بسپارید و ترفندهای آن را بیاموزید. اگر سعی کنید یک محتوا را روی فیس بوک و توییتر و اینستاگرام و واین و تامبلر و گوگل پلاس و لینکدین بگذارید باید با محبوبیت خداحافظی کنید. فکر کنید بخواهید برای هر کدام از این شبکه ها محتوای جداگانه تولید کنید! به نظرتان امکان پذیر است؟ بنابراین جبهه جنگ خود را مشخص کنید. 

 تناسب را حفظ کنید
هر کدام از شبکه های اجتماعی برای یک نوع محتوا طراحی شده است. مثلا اینستاگرام عکس محور است پس در آن از نوشتن متن های بلند بپرهیزید. فیس بوک برای هنرمندان مناسب نیست. محتوای ویدیویی در واین و یوتیوب موفق است و اگر اهل نوشتن هستید، توییتر برای شما بهترین جاست. 

 صرفه جویی در زمان
فکر نکنید فقط باید از اپلیکیشن های شبکه های اجتماعی استفاده کنید. سرویس هایی طراحی شده که بتوانید به صورت همزمان توییتر، فیس بوک و اینستاگرام را یک جا داشته باشید. به این ترتیب در زمانی که برای چک کردن آنها نیاز دارید صرفه جویی می شود. از جمله این برنامه ها می توان به داشبوردهایی مانند TweetDeck و Hootsuite اشاره کرد. در این سرویس ها علاوه بر اینکه می توانید شبکه های مختلف را همزمان چک کنید، می توانید برای انتشار مطلب در آینده نیز برنامه ریزی کنید تا به صورت اتوماتیک محتوای تان منتشر شود.IFTTT نیز یک سرویس کارآمد در این زمینه است. 

 صبور باشید
برای محبوب شدن عجله نکنید. سعی نکنید دایم جلوی چشم مخاطبان خود باشید و به جای اینفلوئنسر تبدیل به یک مزاحم شوید. صبور باشید و اجازه بدهید مخاطبان بدون اجبار و طی زمان مناسب جذب شما شوند. انتشار محتوای با کیفیت به صورت منظم و متداوم از اهمیت بالایی برخوردار است. پس به جای تمرکز روی زمان که موجب می شود عجول به نظر برسید، تلاش کنید روی تولید محتوای با کیفیت تمرکز کنید. 

 معجزه ای به نام ممارست
هیچ وقت فکر نکنید از دیگران بهترید، همه چیز بلدید، ماهرید و همه چیز را می دانید. دایم در حال تمرین کردن باشید؛ اگر عکاس هستید، دایم عکس بگیرید، اگر نویسنده هستید، دایم بنویسید، اگر در حوزه پادکست فعالیت می کنید دایم برنامه ضبط کنید. هیچ وقت دست از تمرین و یادگیری نکشید و خودتان را برتر از مخاطبان تان ندانید.

 رابطه یک طرفه ممنوع
هنگامی که یک پست منتشر می کنید به صحبت هایی که کاربران زیر پست شما مطرح می کنند توجه کنید، پیام هایی که برای تان می نویسند را بی جواب نگذارید. با احترام با مخاطبان خود صحبت کنید و هیچ وقت سوال آنها را بی جواب نگذارید. فراموش نکنید همین جامعه است که تصمیم می گیرد شما را اثرگذار بداند یا خیر. علاوه بر این پست های دیگران را ببینید، با آنها درباره محتوایی که منتشر کرده اند صحبت 
کنید. 

 استراتژی محتوا داشته باشید
همیشه وقتی محتوایی تولید می کنید از خودتان بپرسید چرا این پست باید برای مردم جذاب باشد؟ چرا مردم باید آن را بخوانند و از آن خوش شان بیاید؟ این سوال به شما کمک می کند محتوای تولید شده را از بعد دیگری ببینید و اصلاحات لازم را روی آن انجام دهید. همیشه برنامه ریزی داشته باشید؛ برای محتوای خود زمان انتشار مشخص کنید و اگر قصد دارید به هدف خاصی برسید برنامه زمان بندی شده برای رسیدن به آن هدف داشته باشید. برای رسیدن به یک هدف، یک حرکت (انتشار یک پست) کافی و اثرگذار نیست. شما باید بتوانید آرام آرام با چندین پست مخاطب تان را به هدف تان نزدیک کنید. 

 شبکه بسازید
با افراد و صاحبان کسب و کاری که در حوزه شما فعالیت می کنند ارتباط برقرار کنید. عضو انجمن ها و گروه ها شوید. در رویدادهای مرتبط شرکت کنید. دانش خود را در حوزه کاری تان ارتقا دهید.

استیسی استاینبرگ - اگر مداوماً عکس کودکتان را بدون رضایت او منتشر می‌کنید، منتظر باشید تا او نیز با دیگران چنین کند.
اکثر کودکان امروز، طعم به‌اشتراک‌گذاری عکس‌هایشان را در صفحۀ شبکه‌های اجتماعی والدین چشیده‌اند. اما کمتر به این مسئله از نگاه کودکان توجه شده است. ممکن است مادری عکس کودکش را بدون آنکه نیت بدی داشته باشد، در وضعیتی مضحک و نامناسب منتشر کند، ولی این‌کار چندسال بعد، بچه‌اش را خجالت‌زده و غمگین کند. اما مسئله به اینجا ختم نمی‌شود، چرا که بچه‌ها خیلی وقت‌ها در شبکه‌های اجتماعی به همان شیوۀ والدینشان عمل می‌کنند.

واشنگتن ‌پست — دوستم لیندزی داشت وعده‌های ناهارِ روز بعد را بسته‌بندی می‌کرد که متوجه شد گوشیِ پسرش، کول، روی پیشخوان آشپزخانه می‌لرزد. کنجکاوِ شد که ببیند چه کسی در این وقت شب به او پیام داده است، گوشی را برداشت و رمزش را وارد کرد. لیندزی هم مثل اکثر والدینِ بچه‌های مقطع راهنمایی، به کول گفته بود که گاه‌گداری گوشی‌اش را چک خواهد کرد. به خودش گفت که فضولی نمی‌کند، بلکه کاری را می‌کند که هر مادر دل‌نگران دیگری در این شرایط انجام می‌دهد.

آنچه دید، نگران‌کننده بود. متنْ پیام خشمگینی بود از خواهر بزرگ بِکی، بهترین دوست کول. همین‌طور که لیندزی در میان پیام‌های کول عقب می‌رفت، فهمید که چرا بِکی آن‌قدر ناراحت است. او اینستاگرام کول را باز کرد، پسرش آنجا عکس بِکی، یکی از صمیمی‌ترین دوستانش را در لباس شنا، وقتی خم شده بود تا چیزی را بردارد، منتشر کرده بود. عکس قشنگی نبود و ظاهر آن می‌گفت که بِکی نمی‌دانسته که از او عکس می‌گیرند. عکس نظرات زیادی دریافت کرده بود که اکثرشان حالتِ بِکی را مسخره می‌کردند.
دوستم به‌وضوح از این قضیه ناراحت بود و می‌دانست که باید کاری بکند. کودکان ما به والدین وابسته‌اند تا به آن‌ها کمک کنند فهم درستی پیدا کنند از چگونگی پیش‌برد روابط، هم در جهان واقعی و هم دنیای آنلاین. جنیفر سیگر، روان‌شناسی در شهر گینزویل در فلوریدا می‌گوید «کودکان ۱۰ تا ۱۴ساله و نوجوان‌ها میان میل به دیده/پسندیده شدن و درک تأثیرِ رفتارهایشان، گیر کرده‌اند.» کودکان دچار سردرگمی عظیمی می‌شوند بینِ کاری که می‌دانند باید بکنند و کاری که فکر می‌کنند دوستانشان از آن‌ها می‌خواهند. «به‌اشتراک‌گذاری الکترونیکی، ایموجیِ ’شست‌های روبه‌بالا‘، یا در بسیاری موراد، ایموجی ’شست‌های روبه‌پایین ‘، جانشینی برای عزت نفس واقعی شده است.»
پس آیا آنچه کول منتشر کرد نمونه‌ای است از رفتارِ غریزی و غیرمنطقیِ نوجوانانه‌ای که سیگر توصیف می‌کند؟ یا چیزی بود که جایی یاد گرفته بود؟ لیندزی همان‌طور که به گوشی پسرش چشم دوخته بود، چاره‌ای نداشت به‌جز یادآوری دفعاتِ زیادِ انتشار عکس‌هایی از پسرش در حال انجام کارهایی خجالت‌آور. بسیاری از عکس‌ها و داستان‌ها، حتی پیش‌ازآنکه کول بداند فیس‌بوک چیست، به‌اشتراک گذاشته شده بودند. اما به‌موازاتِ آنکه کول رشد می‌کرد، به‌اشتراک‌گذاری‌ها ادامه یافت. او گاه‌گداری عکس‌ها را می‌دید و ظاهراً خجالت می‌کشید، اما به‌ندرت از مادرش می‌خواست آن‌ها را حذف کند. لیندزی نمی‌دانست آیا او هرگز آن‌قدر احساس قدرت کرده که این را بخواهد یا نه. دوستم نگران بود که به‌اشتراگ‌گذاری‌های خودش، به‌نوعی تأثیری گذاشته باشد بر عاداتی که داشت در کول آشکار می‌شد.
بسیاری از نوجوان‌های امروزی، در دورۀ پیش از شبکه‌های اجتماعی متولد شده‌اند. وقتی که آن‌ها وارد پیش‌دبستانی شدند، اکثر والدین‌شان حساب‌های فیس‌بوک داشتند. و بسیاری از والدینِ -تازه‌وارد به شبکه‌های اجتماعی- با هیجان، داستان‌های شخصی و خجالت‌آورِ کودکانشان را به‌اشتراک می‌گذاشتند. من در گذشته دراین‌باره نوشته‌ام که والدین چگونه باید تأثیراتی را در نظر بگیرند که این به‌اشتراک‌گذاری‌ها روی رشد روانی کودک دارند. کودکان از رفتار والدین سرمشق می‌گیرند. وقتی والدین مدام جزئیاتِ شخصیِ زندگیِ کودکان را به‌اشتراک می‌گذارند و سپس، پست‌هایشان را برای شمردنِ تعداد لایک و فالور چک می‌کنند، کودکان به کارشان توجه می‌کنند. بااینکه اکثر والدین بهترین نیات را برای بچه‌های خود دارند زمانی‌که داستان‌های خصوصی را روی شبکه‌های اجتماعی به‌اشتراک می‌گذارند، برای یاری‌شان در زمینۀ راهبردهای تربیت در عصر دیجیتال، راهنماهای کمی وجود دارد.
کودکان همیشه در حال جذب پیام‌هایی از منابع گوناگون، ازجمله والدین هستند. آن‌ها این رفتار مشاهده‌شده را در سنین بلوغ و بزرگ‌سالی تقلید می‌کنند. کاملاً محتمل است که به‌اشتراک‌گذاری (افراطی) والدین به کودکان آموخته باشد که به‌اشتراک‌گذاری عکس‌ها و داستان‌های خصوصی فردی دیگر، کاری است که از آن‌ها انتظار می‌رود و مناسب است انجامش دهند. درواقع، بسیاری از کودکانْ سال‌های ابتدایی مدرسه را با حق‌وحقوق ناچیزی در قبالِ به‌اشتراک‌گذاری‌های آنلاین والدینشان گذرانده‌اند.
والدین می‌توانند به فرزندان کمک کنند تا دلالت‌های به‌اشتراک‌گذاری آنلاینِ بدون رضایت را بهتر بفهمند، حتی اگر خود در گذشته دربارۀ فرزندانشان چیزهایی به‌اشتراک گذاشته‌اند. یکی از راه‌های مؤثر برای این کار، ارائۀ فرصتی است به کودکان بزرگ‌تر برای پاک‌کردن پست‌هایی که باعث سرافکندگی یا شرم می‌شوند. پیش از به‌اشتراک‌گذاری پست‌های آینده دربارۀ کودکان، خوب است والدین اجازه بگیرند. این‌کار به نوجوانان کمک می‌کند قدرت و اهمیت کنترل کردن ردپای دیجیتال را بهتر بفهمند. چیزی که به‌نوبۀخود به نوجوانان کمک می‌کند تا بفهمند چرا ضروری است که آن‌ها نیز، پیش از اضافه کردن یا تغییر دادن ردپای دیجیتال دیگران، رضایت آن‌ها را کسب کنند.
لیندزی، پس‌ازاینکه با هم حرف زدیم، گفت‌وگویی با پسرش داشت. بااینکه او به‌سرعت عکس را از اینستاگرامش پاک کرد، اما بخش بزرگی از آسیب قبلاً وارد شده و باعث رنجش و سرشکستگی بِکی شده بود. لیندزی برای اینکه به فهمِ کول کمک کند، پست‌های فیس‌بوک خودش را بیرون کشید که بسیاری از عکس‌ها، کول را در خردسالی نشان می‌داد. پسرش را در حالی‌که عکس‌ها را وارسی می‌کرد، نگاه کرد. هرچند خنده‌هایی در کار بود، متوجه شد که کول از تعداد زیادی از افشاگری‌های او تعجب کرده است. آن‌ها دربارۀ اهمیت کنترل ردپای دیجیتال افراد حرف زدند. به‌همین‌منظور، لیندزی پیشنهاد کرد تا پست‌هایی را که به‌نظر کول خجالت‌آور یا نامناسب بودند، پاک کند. کول پس از اندیشیدن به گفت‌وگویی که با مادرش داشت، صمیمانه از بِکی عذرخواهی کرد. او می‌دانست که بِکی هنوز حق دارد که عصبانی باشد، اما امیدوار بود که با پذیرش مسئولیت اعمالش، می‌توانند آغاز به جبران مافات کنند.
من نیز مثل لیندزی، عکس کودکانم را به‌اشتراک آنلاین می‌گذارم. سعی می‌کنم این کار را مسئولانه و با در نظر گرفتن بهترین کردارهایی انجام بدهم که طی پژوهش‌هایم به‌تدریج یافته‌ام. شاید مهم‌ترازهمه این است که دیگر عکس‌های بزرگ‌ترین فرزندم را بدون کسب اجازۀ او منتشر نمی‌کنم. بااینکه سال‌های زیادی را صرف بررسی این موضوع، هم در مقام فردی دانشگاهی و هم یک مادر کرده‌ام، هنوز یافتن تعادل میان میل به‌اشتراک‌گذاری داستان‌هایم، هم‌زمان با محافظت از حریم خصوصی فرزندانم را سخت می‌یابم. هنوز برای دانستن اینکه چگونه رفتارهای به‌اشتراک‌گذاری خودم در شبکه‌های اجتماعی، زمانی بر عادات به‌اشتراک‌گذاری آن‌ها تأثیر خواهد گذاشت، خیلی زود است. فقط می‌توانم امیدوار باشم که با اندیشیدن پیش از فشار دادن دکمۀ به‌اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی، دارم به کودکانم اهمیت انجام همین کار را در خوراک‌های شبکه‌های اجتماعی‌شان، القا می‌کنم.
ما داریم اجتماعاتی را می‌سازیم و زندگی‌هایمان را ازطریق شبکه‌های اجتماعی گسترش می‌دهیم، اما تازه شروع کرده‌ایم به خلقِ نقشه‌هایی که ما را راهنمایی کنند. درحالی‌که زمانی‌که مشغول بررسی موضوعات متعارضِ حفاظت از حریم خصوصی و به‌نمایش‌درآوردن آنلاین زندگی‌هایمان هستیم، ممکن است زمان خوبی باشد برای اینکه در عاداتمان بازاندیشی کرده و پیام را از نو تنظیم کنیم، برای اینکه به کودکانمان اهمیت رضایت را بیاموزیم و آن‌ها را یاری کنیم تا شهروندان آنلاین باشرافت و تعامل‌کنندگانی مسئولیت‌پذیر باشند.

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب را استیسی استاینبرگ نوشته است و در تاریخ ۳۱ جولای ۲۰۱۷ با عنوان «Parents’ social media habits are teaching children the wrong lessons» در وب‌سایت واشنگتن‌ پست منتشر شده است. وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۳۹۶ آن را با عنوان «کودکان رفتار والدینشان در شبکه‌های اجتماعی را تقلید می‌کنند» و با ترجمۀ علی امیری منتشر کرده است.
** استیسی استاینبرگ (Stacey Steinberg) استاد مهارت‌های حقوقی در دانشکدۀ حقوق لوین در دانشگاه فلوریدا است، او همچنین معاون مرکز کودکان و خانواده‌ها در این دانشگاه است و سابق بر این، وکیلِ بهزیستی کودکان بوده است.

(ترجمۀ: علی امیری مرجع: WashingtonPost؛ منبع ترجمه: سایت ترجمان)

انتخابات سال 2016 آمریکا زمان دردناکی برای بسیاری از آمریکایی ها بود. اثر آن به حدی شدید بود که روانشناسان همچنان درباره اضطراب پس از انتخابات، با وجود آنکه ماه ها از آن زمان گذشته، صحبت می کنند. همه آن اضطراب ها و خستگی ها کجا شکل گرفتند؟

بسیاری شبکه های اجتماعی را بابت نتایج انتخابات سرزنش کردند و بر این عقیده بودند که نحوه انتشار اخبار درست و جعلی در این اتفاق موثر بوده است. شبکه های اجتماعی و نقش آن در انتشار اخبار سیاسی قابل چشم پوشی نیست و این نقش را نه می توان نادیده گرفت و نه می توان از خستگی های ناشی از آن رهایی یافت. اما این تنها تغییری نیست که در نقش شبکه های اجتماعی رخ داده است.

جمعیت شناسی شبکه های اجتماعی در حال تغییر است. نوجوانان از فیسبوک مهاجرت کرده اند و بسیاری اصلا به این شبکه ملحق نمی شوند چرا که والدین آنها از کاربران آن هستند. در سال 2016 تعداد کاربران، ارتباطات کاربران نیز به انتشار اخبار و الگوهای رفتاری تقلیل پیدا کرده است.

جین دیویس، موسس شبکه اجتماعی «کپشور» به نکات جالبی درباره تغییراتی که شبکه های اجتماعی در سال 2017 و سال های بعد خواهدداشت اشاره کرده است؛ در ادامه تعدادی از آنها را مرور می کنیم.

1. یکی از اولین شبکه های اجتماعی فرنداستر بود. این شبکه اجتماعی همانطور که از نامش پیداست با هدف نگهداری از دوستی ها ساخته شده بود. به همین ترتیب مای اسپیس و فیسبوک شکل گرفتند. البته آنها کمی پیشرفت کردند و به برند شخصی توجه بیشتری نشان دادند و درواقع تلاش کردند تا یک گام فراتر از دوستی گذاشته و به رویدادهای جاری زندگی افراد و جامعه ملحق شوند. پلتفرم های اجتماعی به یک ابزار انتشار برای افراد و شرکت ها تبدیل شده اند.

این موضوع وقتی قصد داشته باشید موضوع مهمی را با افراد کثیری در میان بگذارید، بسیار ارزشمند است. این ابزارها دیگر کمتر برای انتشار عکس های کودکان یا برقراری ارتباط با اعضای خانواده به شمار می روند.
2. تاکنون پست ها و مطالبی که افراد در شبکه های اجتماعی منتشر می کردند، به عکس ها، فیلم ها و نوشته ها محدود بود. با پیشرفت تکنولوژی و به  دست آمدن امکانات تازه، عطش افراد برای به اشتراک گذاشتن تجربه های تازه در این زمینه ها بیشتر خواهدشد. جین لویس می گوید: «همان طور که روزی شگفت زده به یک نوار کاست گوش می کردیم با در دست داشتن تلفن های هوشمند این حس را دوباره تجربه خواهیم کرد.»
3. خدمات حرفه ای پرطرفدار خواهندشد! البته این یکی کمی ضدبصیرت به شمار می رود چرا که افراد برای تجربه هایی که در شبکه های اجتماعی به دست می آورند، باید متحمل پرداخت هزینه شوند. برای تغییر بینش قبلی دو اتفاق رخ خواهدداد. یک، نیاز به داشتن یک شبکه شخصی تر، با قابلیت ذخیره داستان ها و عکس های با کیفیت بالا برای آیندگان، دو، یافتن مکانی به دور از تبلیغات دائمی که از جمله مهمترین دلایل فعالیت شبکه های اجتماعی حرفه ای یا پرمیوم خواهدبود.
4. گوگل پلاس قبلا چیزی شبیه این را تجربه کرده بود اما به دلیل این که افراد پست های اشتباه در گروه های مختلف می دیدند به دلزدگی آنها منتهی شد. اما گروه بندی شبکه های اجتماعی دوباره به روی صحنه باز خواهدگشت. بدین ترتیب اگر بخواهید کسی موضع گیری شما درباره یک موضوع خاص یا حساس را نبیند، می توانید آن شخص را در خارج از دایره بحث ها و محتوای مرتبط با آن حوزه خاص قرار دهید. مثلا اگر محتوای سیاسی منتشر می کنید، می توانید گروهی برای غیرسیاسی ها در نظر بگیرید و این محتوای خود را دور از چشم آنها قرار دهید.
5. حریم خصوصی و اهمیت آن در شبکه های اجتماعی از ابتدای شکل گیری آنها وجود داشته است و روز به روزپررنگ تر می شود. پس باید انتظار داشته باشیم که شبکه های اجتماعی در آینده ایده های پیشرفته تری برای حریم خصوصی پروفایل ها داشته باشند.
6. بارها گفته شده است که اینترنت با جوهری نوشته شده که نمی توان آن را پاک کرد و در آینده نیز کاربران نی خواهند آن را از بین ببرند. کاربرها می خواهند شبکه اجتماعی آنها مانند یک کپسول زمان وجود داشته باشد و زندگی آنها را ضبط کند. سازندگان پلتفرم های هوشمند دانسته اند که پست ها نباید به یک شلیک لحظه ای در زمان محدود شود و بعد هم در ظرف چند ثانیه به فراموشی سپرده شود؛ بلکه می خواهند محتوا چندین چهره داشته باشد و تعاملی باشد که نویسندگان بسیاری را در بر گیرد و هر یک از آنها بتوانند داستان خود را بیان کنند.
7. شبکه های اجتماعی اصلی و معروف در برابر تغییر مقاومت می کنند و هم چون ماشین های لنگان و آهسته را ه خود را می پیمایند. مدل های آینده پلتفرم های پیشین را دیده اند و می خواهند امور را به یک سطح تازه از موفقیت سوق دهند و به همین دلیل برای کشف و گشایش راه های تازه آماده اند. آنها راه های بسیاری برای مدیریت مخاطبین، دوست شدن با دیگران، مدیریت رابط کاربری و غیره را امتحان خواهندکرد.
منبع: روزنامه هفت صبح

پس از آنکه اخبار دروغینی که برخی در صفحات گوگل و فیس بوک درباره حمله تیراندازی به مردم لاس وگاس آمریکا منتشر کردند، این دو شبکه اجتماعی باری دیگر مورد انتقاد قرار گرفتند.

به گزارش ایسنا، به نقل از وب سایت فایننشال تایمز، بر اساس اعلام پلیس شهر لاس وگاس، عامل تیراندازی دیروز به هزاران آمریکایی که در کنسرت و جشنواره موسیقی در این شهر گردهم آمده بودند، فردی به نام استفان کرگ پادوک بوده است که اهل ایالت نوادا در ایالات متحده آمریکا بوده است که از طبقه ۳۲ هتلی در نزدیکی این کنسرت موسیقی اقدام به تیراندازی کرده بوده است. طبق اخبار و گزارش های منتشر شده، تاکنون ۵۹ نفر در این حادثه کشته شده و بیش از ۵۰۰ نفر نیز زخمی شده اند. وی پس از آنکه پلیس به دنبال پیداکردن و دستگیری اش بود، خود را کشت.

در این حین، یک صفحه مجازی در فیس بوک که گفته می شود از رئیس جمهور کنونی آمریکا حمایت می کند، فرد دیگری را بعنوان عامل این حادثه و تیراندازی معرفی کرده بوده که یک چپگرا و حامی حزب دموکرات در آمریکا بوده است.

بر اساس گزارش ها و اخبار منتشر شده ای که نادرست هم بود، شبکه های اجتماعی گوگل و فیس بوک به شدت مورد انتقاد واقع شدند. با اینکه پس از شناسایی این اخبار نادرست و کذب، این دو شبکه اجتماعی آنها را حذف کرده و جلوی انتشار بیشتر آنها را گرفتند، اما باز هم انگشت اتهام بسیاری از کاربران اینترنتی به سوی آنها به نشانه رفته است.

در ماه‌های گذشته، شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک، گوگل و توییتر بارها و بارها به دلیل انتشار تبلیغات نژادپرستانه و ضد یهود و همچنین اقدامات مداخله جویانه روسیه در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مورد بازخواست قرار گرفته بودند و نمایندگان این غول‌های تکنولوژی توسط نمایندگان کنگره ایالات متحده آمریکا استیضاح شده و موظف شده بودند که درباره مسائل مذکور، به آنها توضیح بدهند.

بنظر می رسد این روزها با توجه به نقش بسیار پررنگی که شبکه های اجتماعی، رسانه های و پیام رسان ها در انتشار اخبار و همچنین شایعات ایفا می کنند، فشار مضاعفی از سوی جوامع بین المللی بر روی غول های تکنولوژی و شبکه های اجتماعی وارد می شود و اینطور که پیش می رود انتظار می رود قانون‌گذاران در کشورهای پیشرفته که میزبان این غول‌های تکنولوژی و شبکه های اجتماعی هساتند نیز قوانین و مقررات سختگیرانه تری را در قبال آنها وضع کنند.

حدود دو سوم افراد بزرگسال در آمریکا برای دریافت اخبار از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند؛ امری که نشانگر اقبال گسترده به این پدیده برای افزایش اطلاعات از رویدادهای محیط اطراف است.

به گزارش فارس به نقل از رویترز، بررسی‌های موسسه پیو نشان می دهد از هر 10 بزرگسال آمریکایی دو نفر این کار را غالبا و به صورت مرتب انجام می دهند و 67 درصد مردم هم حداقل برخی اخبار خود را از این طریق و با مراجعه به فیس بوک، توییتر و اسنپ چت دریافت می کنند. این رقم در سال 2016 برابر با 62 درصد بود.

همچنین بر اساس همین بررسی، برای اولین بار حدود 55 درصد از مردم 50 سال به بالا در آمریکا از شبکه های اجتماعی برای مطالعه اخبار استفاده می کنند. این رقم در سال 2016 برابر با 45 درصد بود.

رشد این رویکرد به خصوص در میان آمریکایی های مسن، با سطح تحصیلات کمتر و غیرسفید قابل توجه است. البته هنوز هم میزان استفاده افراد زیر 50 سال از شبکه های اجتماعی برای دریافت اخبار بیشتر است و به عنوان مثال 78 درصد  این افراد گفته اند از شبکه های اجتماعی برای مطالعه اخبار استفاده می کنند که از سال 2016 به این سو بدون تغییر باقی مانده است.

در میان شبکه های اجتماعی مختلف فیس بوک مورد توجه 45 درصد از بزرگسالان آمریکایی است و یوتیوب با 18 درصد در رتبه دوم و توییتر با 11 درصد در رتبه سوم است.

روزگاری برای بسیاری از مردان و زنان مهم بود که عکس‌های خصوصیشان را تنها در آلبومِ عکس خانوادگیشان نگاهداری کنند؛ اما امروز برای برخی از افراد و چهره‌های سرشناس، مهم این است که عکس‌های نامزدی و عروسی و بارداری و دیگر برنامه‌های خصوصی و شخصیشان، تعداد بازدید و «لایک» بیشتری داشته باشد.

مقایسه روزگارِ امروز و مناسبات حاکم در جامعه امروزی ما با دیروز ها و پریروزهای این جامعه کاری است بسیار دشوار و گاه ناممکن. زیرا با پیشرفت هرچه شتابانِ فناوری و افزون‌ شدنِ سطح رفاه در جامعه امروزی، مرز بسیاری از بایدها و نبایدها، زشت و زیباها و مستورگی‌ها و مکشوفگی‌های اخلاقی و عرفی جامعه ایرانی نیز جابه‌جا و حتی زیر و رو شده است.
دیروزِ جامعه ایرانیِ بد می‌دانست که مرد نامِ زن خود را جلوِ بیگانگان صدا بزند؛ و امروزِ جامعه ایرانی نه تنها زن را در حضور غریبه‌ها به نامِ کوچکش می‌خواند، که الفاظِ تحبیبی چون «جان» و «عزیز» و «گُل» را نیز همراه با نامِ بانوی مورد نظر به کار می‌برد. دیروز پسندیده نبود که مردِ خانه حتی در حضور محرمانِ خانواده خود دست همسرش را بگیرد اما امروز اگر زن و شوهرِ مجریِ یک شبکه تلویزیونی جلو چشمِ هزاران بیننده نیز به یکدیگر محبت های خارج از عرف کنند، صدایی درنمی‌آید. دیروز می‌کوشیدند باردار شدنِ دختر یا عروسِ خانواده را تا زمانی که می‌شد، حتی از مَحرمانِ فامیل پوشیده بدارند؛ اما امروز گویی دیگر قبحی ندارد که فلان فوتبالیست یا بازیگر یا کارگردان لبخند به لب، دست در گردنِ همسرِ پابه‌ماهش بیاندازد و رو به دوربین بایستد و عکسِ این صحنه را با میلیون‌ها چشم به اشتراک بگذارد. دیروز برای بسیاری از مردان و زنان مهم بود که عکس‌های خصوصیشان را تنها در آلبومِ عکس خانوادگیشان نگاهداری کنند؛ اما امروز برای بسیاری مهم این است که عکس‌های نامزدی و عقد و عروسی و دیگر برنامه‌های خصوصی و شخصیشان، تعداد بازدید و «لایک» بیشتری داشته باشد.
خلاصه اینکه برای بسیاری از دیروزیان مهم بود که هر جایی و به هر شکل و حالتی دیده نشوند و برای شمارِ روبه‌افزونی از امروزیان مهم این است که در هر جایی و به هر شکل و حالتی دیده شوند.
«مستورگی» و «مکشوفگی»، عرف دیروز و امروزِ گروه‌هایی از افراد بانام و گمنامِ جامعه ایرانی است که هم در فضای حقیقی و هم با شدت بیشتری در فضای مجازی می‌توان حد و حدودِ درهم آمیخته و نیز درهم شکسته‌ آن را به خوبی دید. امروزه بسیاری از چهره‌های سرشناسِ هنری، ورزشی، فرهنگی و گاه سیاسی هم‌پا با شماری از مردمِ عادی و اجتماعی می‌کوشند لحظه و آنی از زندگی خصوصی خویش و نیز همسر و فرزند و متعلقانِ خود را برای عمومِ مردم به نمایش بگذارند و لابد هر یک نیز برای این کار دلایلی دارند.
با توجه به فراگیر شدنِ هرچه بیشترِ پدیده نمایش و اشتراک‌گذاری تصاویر شخصی برای عموم مردم، که به ویژه در میان هنرمندان، ورزشکاران و چهره‌های مشهور نمود بیشتری دارد، ایرنا به سراغ تنی چند از کارشناسانِ رسانه، جامعه ‌شناس و روان‌شناس رفته تا دیدگاه آنان را درباره این پدیده‌ روبه گسترش جویا شود.

** اشتراک‌گذاری عکس‌های خصوصی و خودکم‌بینی و عقده‌های حقارت کودکی
پروفسور حسین باهر، استاد دانشگاه، پژوهشگر و رفتارشناس برجسته با اشاره به اینکه افراد سرشناس یا عادی که تصاویر خصوصی خود را در معرض دید عموم می‌گذارند، از عواقب این کار خود اطلاع کامل و دقیقی ندارند، گفت: دلایل فردی و شخصی چنین رفتارهایی را می‌توان در خودکم‌بینی و عقده‌های حقارت دوران کودکی افرادی دانست که عکس‌های شخصی و خصوصی خود، همسر و خانواده‌یشان را در فضای مجازی با دیگران به اشتراک می‌گذارند.
این استاد دانشگاه همچنین گفت: اینکه چهره‌های سرشناس عکس‌های شخصی خود را در فضا مجازی منتشر می‌کنند مسلماً دارای تأثیرهایی در جامعه خواهد بود که در این باره می‌توان دو نوع تأثیر مثبت و منفی را در دو دوسته جماعت عقلانی و عشقانیِ جامعه در نظر گرفت که هر یک نیز تبعات ویژه‌ ای خواهد داشت.

** قاعده طلایی اخلاق و انتشار تصاویر خصوصی
حجت‌الاسلام و المسلمین جلال نوری، پژوهشگر مذهبی و کارشناس رسانه، طرح دیدگاه خود را درباره بحث اشتراک‌گذاری عکس‌های خصوصی در فضای عمومی، از زاویه مخاطبانِ این عکس‌ها آغاز کرد و گفت: هر انسانی دوست دارد احترام و جایگاه هویت و شخصیتش حفظ شود؛ براین اساس، به‌طور طبیعی انسان دوست ندارد عکس‌ها و مسائل خصوصیِ زندگی‌اش در فضای عمومی پخش و منتشر شود. به همین دلیل است که امانت‌داری، رازداری و افشانکردنِ اسرار دیگران جزو وظایف اخلاقی ما است.
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «آنچه برای خود نمی‌پسندی، برای دیگران نیز نپسند». از همین فرمایش حضرت یک اصل اخلاقی استنباط می‌شود که قاعده طلایی اخلاق شناخته شده و آن، این است که ما باید خودمان را به جای افراد دیگر بگذاریم، آن وقت ببینیم راضی هستیم اتفاقی که برای آنان می‌افتد، برای خودمان نیز رقم بخورد، یا نه. با این توضیح و با در نظرگرفتنِ اینکه فضای مجازی، فضای غیرامنی است که وقتی امری وارد آن شد، به صورت فراوان تکثیر و توزیع می‌شود، باید از خودمان بپرسیم اگر می‌خواهیم چیزی را منتشر کنیم، آیا به موجبِ آن، اسرار دیگران نیز افشا خواهد شد یا خیر.
وی ادامه داد: بُعد اخلاقیِ دیگرِ این ماجرا این است که باید توجه داشته باشیم که آیا براساس آموزه‌های اخلاقیمان، ما اجازه داریم عکس یا مطلبی را که حاوی محتوایی خصوصی همچون تصویر بی‌حجاب برخی خانم‌ها است، منتشر کنیم؟ حال اگر این عکس، عکسِ خصوصی چهره‌ ای سرشناس باشد، ما جدای از زیرپا گذاشتن اصول اخلاقی، داریم به حیثیت اجتماعی او نیز آسیب می‌زنیم، زیرا افراد جامعه نسبت به یک چهره مشهور ذهنیت و تصوری دارند و ما با انتشار تصویر خصوصی آن فرد سرشناس، به آبرو و اعتبار و حیثیت اجتماعی او لطمه می‌زنیم و در واقع وارد حریم خصوصی او می‌شویم.

** عشق به امام حسین (ع) و انتشار عکس خصوصی؟!
این کارشناس رسانه و مسایل مذهبی همچنین گفت: به این نکته نیز باید توجه کرد که هر عکسی یک پیامی دارد؛ وقتی ما در تعریف از فردی، عکسی از او منتشر می‌کنیم که مثلاً دارد به نیازمند یا یتیمی کمک می‌کند، انتشار آن پیامد مثبتی دارد و موجب اعتبار و وجاهت بیشتر فردِ صاحبِ عکس می‌شود. اما برخلافِ این، یک عکس نیز می‌تواند موجب ترویج بداخلاقی، بی‌حجابی، حریم‌شکنی و تجاوز به حریم خصوصی ‌شود. این در حالی است که ما در یک جامعه ایرانیِ مسلمانِ شیعه زندگی می‌کنیم و بسیاری از مردم ایران در محرم برای امام حسین (ع) مشکی می‌پوشند و می‌خواهند خودشان را با فرهنگ عاشورا همراه کنند و نیز مردم ما، چه سنی، چه شیعه عشق فراوانی به حضرت امیرالمؤمنین (ع) دارند. خب بر این اساس، ما امیرالمؤمنین (ع) را مظهر عدالت می‌دانیم و سیدالشهدا (ع) را نماد شهادت و حق‌طلبی؛ پس وقتی ما مسلمان و شیعه اهل بیت (ع) هستیم و وقتی فرهنگ اصیل ایرانیِ ما از چند هزار سال پیش بر حیا و عفت تأکید داشته و اسلام نیز به ‌طور مضاعف بر این موضوع تأکید کرده است، چه‌ طور می‌توانیم به خودمان اجازه دهیم که وارد حریم‌های خصوصی افراد شویم؟
حجت الاسلام نوری دیدگاه خود را درباره تمایل برخی چهره‌های هنری یا ورزشی به انتشار عمومی عکس‌های خصوصی و خانوادگیشان، این طور مطرح کرد: شخصیت‌های هنری و ورزشی به واسطه اینکه ماهیت شغلشان با میزان شهرتشان به هم گره خورده است، شرایطی متفاوت نسبت به افراد عادی یا حتی شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی جامعه دارند. یعنی چه بسا نوع درآمد چهره‌های سینمایی، موسیقایی، ورزشی و هنری به میزان شهرت آنان مرتبط است، بنابراین اینکه آنان عکس‌هایی را از خود منتشر کنند، خلاف عرف نیست و در همه جای دنیا نیز مرسوم است و نفس این ماجرا خلاف اخلاق و عرف نیست. اما این خلاف عرف و اخلاق نبودنِ این حرکت تاجایی است که به عرف و هنجار عمومی و اخلاقیِ جامعه آسیب نرساند. مثلاً اگر یک چهره سرشناس هنری، عکس‌های نامزدی خود را منتشر کند و هزاران زوج جوان نیز آن‌ها را ببینند و الگوبرداری کنند و آنان نیز بخواهند عکس‌های خصوصی مراسم نامزدی خود را منتشر کنند و این مساله باب شود، آیا این منجر به این نمی‌شود که قبح بسیاری از مسائل بشکند و روابط نادرست بین محرم و نامحرم ترویج یابد و ارزش‌های اخلاقی در جامعه کم‌رنگ شود؟

** انتشار عکس خصوصی چهره‌ها مانند تبلیغ سیگار است
وی ادامه داد: بنابر این همان‌ قدر که انتشار عکس سیگار یا قلیان کشیدن چهره‌های محبوب هنری و ورزشی، به سبب الگوسازی و تأثیرگذاری این شخصیت‌ها بر جامعه، نادرست است، به همان میزان نیز انتشارِ عمومی عکس‌های خصوصی آنان در فضای مجازیِ عمومی نادرست خواهد بود؛ زیرا شاید منِ نوعی چهره هنری سرشناسی باشم که برایم اهمیت ندارد عکس خصوصی‌ام را دیگران ببینند، اما اگر مردم عادی از این کارِ من الگو بگیرند و عکس‌های خصوصی و ناموسیشان را در فضای مجازی در دسترس همگان قرار دهند، این کار با توجه به قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلفی که در جامعه ما وجود دارد، می‌تواند تبعات فراوانی داشته باشد و اتفاق‌های خانوادگی و اجتماعی ناگواری را رقم بزند.
نوری افزود: جامعه ایرانی به دلیل اینکه با شیب تندی از سنت به مدرنیته وارد شده است، عطش ویژه‌ ای به جاذبه‌های بصری دنیای دیجیتال دارد و ما بی‌آنکه از سواد و فرهنگِ این فناوری دیجیتال آگاه باشیم، داریم از آن استفاده می‌کنیم. از سویی ما نیز جامعه‌ ای جوان داریم که کنجکاو است و افزون براین، ساختار جامعه ایرانی، یعنی شخصیت فکری و فرهنگی جامعه ایرانی نیز کنجکاو است. وقتی همه این‌ها را در کنار هم قرار می‌دهیم، می‌بینیم که هم‌زمان با استفاده از این فناوری، دستگاه‌های فرهنگی و رسانه‌های عمومی موظف بوده‌اند فرهنگ استفاده از دنیای دیجیتال و فضای مجازی را آموزش دهند تا هم عامه مردم و هم چهره‌های سرشناسِ جامعه یاد بگیرند که باید هنگام انتشار یک عکس، فیلم یا مطلب در فضای مجازی این را در نظر بگیرند که هم ما نباید حریم عمومی را نقض کنیم و هم دیگران نباید حریم خصوصی ما را بشکنند.
وی ادامه داد: دیدن فیلم و عکس جراحی قلب باز و یا کالبد شکافی مرده حرام نیست، اما چون انتشار این عکس قبیح و مشمئزکننده است، کمتر فردی پیدا می‌شود که آن را در فضای عمومی منتشر کند؛ بنابراین همان ‌قدر که چنین عکس‌هایی در ظاهر چندش‌آور است، به همان اندازه هم انتشار عکس خصوصی یک خانم یا آقا می‌تواند قبیح باشد، زیرا حریم عمومی جامعه را نقض می‌کند و می‌تواند موجب جریحه‌دار شدن افکار عمومی شود.

** رابطه دو طرفه حریم خصوصی و حریم عمومی
حجت‌الاسلام و المسلمین نوری در ادامه با اشاره به مسئولیت چهره‌های سرشناس در قبال جامعه و فرهنگ آن، گفت: از این سو باید پرسید آیا منِ نوعی که مثلاً یک چهره سرشناس فرهنگی، هنری، ورزشی یا حتی سیاسی هستم، اجازه دارم هر عکسی را از خودم در فضای مجازی منتشر کنم که حریم حیا و عفتِ جامعه را بشکند؟ من این پرسش را طرح می‌کنم که در هیچ قانونی حرمتی برای راه رفتن با پیجامه (پیژامه) یا شلوارک در انظار عمومی در نظر گرفته نشده، یعنی اینکه این کار غیرقانونی نیست، اما با وجود این بسیاری از افراد به خودشان اجازه نمی‌دهند با پیجامه یا شلوارک در خیابان ظاهر شوند و حریم عمومی را نقض کنند. زیرا حریم عمومی دارای عفت و حیای خاصی است و وقتی ما صفحه‌ ای را در فضای مجازی ایجاد می‌کنیم و هزاران عکس را در آن منتشر می‌کنیم، که چند ده هزار نفر شاید آن را ببینند، باید از خودمان بپرسیم که عکس‌ها و مطالبی که ما از خودمان منتشر می‌کنیم، آیا قوانین اجتماعی و هنجارهای عرفی و اخلاقیِ جامعه را نقض می‌کند یا خیر. یعنی همان ‌قدر که از آن سو ما راضی نیستیم که کسی اسرار ما را فاش کند و عکس‌های خصوصیمان را منتشر کند، از این سو ما نیز اجازه نداریم هنجار عمومی و عرف اجتماعی را بشکنیم.

** تحلیل انتشار عکس‌های خصوصیِ چهره‌ها در سه سطح خرد و میانه و کلان
دکتر احمد بخارایی جامعه ‌شناس و مدیر گروه مسایل و آسیب های اجتماعی انجمن جامعه شناسی ایران نیز درباره چرایی اینکه چهره‌های مشهور عکس‌های خصوصی خود را منتشر می‌کنند، نظر خود را با ایرنا در میان گذاشته است.
این جامعه‌شناس در این‌ باره گفت: هر پدیده اجتماعی را می ‌توان در سه سطح یا از سه زاویه تحلیل کرد؛ سطح خرد، سطح میانه، سطح کلان. در سطح خرد حوزه مورد تحلیل ما به ‌طور عمده فرد و روابط پیرامونی او است؛ مثلاً رابطه فرد با دوستانش یا یک گروه. در سطح میانه سازمان‌هایی مورد تحلیل قرار می‌گیرند که فرد تحت سازماندهی آن سازمان‌ها رفتار می‌کند. گاه نیز یک پدیده اجتماعی در سطح کلان تحلیل می‌شود، که این سطح کلان به ساختارها بازمی‌گردد.
با ذکر این مقدمه، این ماجرا را هم که برخی چهره‌های سرشناس عکس‌های خصوصی و خانوادگی خود را در فضای مجازی برای عموم مردم منتشر می‌کنند، می‌توان در این سه سطح تحلیل کرد.
وی افزود: در سطح خرد، می‌توان این‌طور گفت که شاید فرد مشهوری این کار را بکند و عکس‌های مراسم خصوصی خود را منتشر کند، اما فرد مشهور دیگری این کار را نکند؛ که این بازمی‌گردد به خانواده، تربیت، دیدگاه و گذشته خانوادگی و اجتماعی افراد. ما هنرمندان بسیاری داریم که طبیعتاً هر یک عکس‌های شخصی و خصوصی نیز دارند، اما شاید تنها بیست درصد آنان این نوع عکس‌هایشان را در فضای عمومی منتشر می‌کنند. متأسفانه بسیاری در تحلیل این ماجرا روی همین سطح خرد انگشت می‌گذارند؛ این، درحالی است که این سطح خرد شاید تنها به اندازه پانزده درصد در بروز چنین پدیده‌ای نقش دارد و چندان نمی‌توان روی آن مانور داد، اما به ‌اندازه همان پانزده درصد نیز نمی‌توان از آن غفلت کرده و نادیده‌اش گرفت.

** چهره سرشناسی که هویت خود را پیدا نکند می‌کوشد هر بار به‌ طریقی خبرساز شود
بخارایی گفت: در سطح میانه باید به سراغ سازمان‌هایی رفت که این افراد در آن تعریف می‌شوند؛ یعنی سازمان‌هایی که برای آن افراد جنبه آیینه را دارد و آنان خود را در آیینه آن سازمان می‌بینند. آن سازمان‌ها البته هم حالت رسمی دارد، مثل خانه هنرمندان یا وزارت ارشاد؛ و هم جنبه غیررسمی دارد، مانند مسایلی چون باندبازی‌های زیرزمینی یا مسایلی که در پشت‌پرده اتفاق می‌افتد. به هر روی اینکه چنین پدیده‌ای در جامعه اتفاق می‌افتد، در سطح میانه‌اش باز می‌گردد به ضعف سازمان‌های مربوط. مثلاً خانه هنرمندان را در نظر بگیرید؛ آیا یک هنرمند می‌تواند خودش را در خانه هنرمندان پیدا کند و در آنجا شکوفا و کامل شود؟ ابتدا باید دید که یک هنرمند هویت خود را در سازمان‌های رسمی مربوط به حوزه‌اش پیدا کرده یا نه؛ و بعد باید به دنبال این رفت که چرا او عکس‌های خصوصی خود را منتشر می‌کند. از آن سو در سازمان‌های غیررسمی نیز که واضح است ملاک‌های عقلانی و حرفه‌ای چندان در نظر گرفته نمی‌شود، زیرا در آنجا احساسات و عواطف و روابط حکمفرما است و در چنین ملغمه‌ای کنترل چندانی وجود ندارد زیرا در یک سازمان غیررسمی نظارت و کنترل تعریف نشده است.
این جامعه ‌شناس ادامه داد: در سطح کلان که به ساختارها باز می‌گردد و بیش از شصت درصد از علت‌های بروز این پدیده را به خود اختصاص می‌دهد باید به این توجه داشت که که آیا ساختارها به فرد اجازه بروز و ظهور می‌دهند یا خیر. بنابراین اگر یک هنرمندی خود را و هویت خود را در سه سطح خرد و میانه و کلان پیدا نکند، موجودی سرگشته و حیران خواهد بود که می‌کوشد خود را عرضه کند و به نمایش بگذارد و برای رسیدن به این منظور یک روز عکس‌هایش را در فضای مجازی منتشر می‌کند، یک روز حرف جنجالی می‌زند، حرکت تندی می‌کند، یک روز اعتیادش خبرساز می‌شود، یک روز افسردگی‌اش، یک روز خودکشی‌اش و خلاصه مخاطب باید هر روز منتظر یک چیز تازه‌ای از او باشد.

** با توصیه کردن وضع بدتر می‌شود
وی تصریح کرد: البته این مساله تنها مختصِ هنرمندان نیست و دیگران نیز می‌توانند این‌گونه باشند، زیرا هنرمند نیز جزوی از جامعه است. البته ما در جامعه‌شناسی می‌گوییم هر پدیده‌ای کارکرد مثبت و منفی دارد و این اتفاق هم می‌تواند در کنار کارکردهای منفی، کارکرد مثبت نیز داشته باشد و می‌توان این‌گونه دید که آن هنرمند با این کارش دارد پیامی را به جامعه منتقل می‌کند و ما باید پیام او را بگیریم، زیرا با توصیه کردن هیچ مشکلی حل نمی‌شود، بلکه وضع بدتر می‌شود و مشکلات از روی زمین به زیرزمین می‌رود و در آن وقت حل کردن آن‌ها بسیار دشوارتر خواهد بود.

** چهره‌های مشهور تحت تأثیر جامعه هستند
رضا بافتی، روانشانس و پژوهشگر سبک زندگی، دیگر کارشناسی است که در گفتگو با ایرنا دیدگاه‌های خود را درباره پدیده به اشتراک‌گذاری عکس‌های خصوصی چهره‌های سرشناس، بیان کرد.
این روان‌شناس با بیان این که چهره‌های سرشناس نیز تحت تأثیر فضای کلی جامعه عمل می‌کنند،گفت: به نظر من چهره‌های سرشناس هم تحت تأثیر جامعه قرار گرفته‌اند، زیرا اوایل اعلام می‌کردند که صفحه‌های مجازی موجود برای آنان نیست و دیگران آن صفحه‌ها را به نام چهره‌های سرشناس باز کرده‌اند، اما هرچه جلوتر آمدیم، دیدم کار به جایی رسیده که برخی چهره‌های سرشناس هنری و فرهنگی و ورزشی حتی به تعداد فالورهای یکدیگر هم حسادت می‌کنند. به هر ترتیب به نظر من ما امروز به شرایطی رسیده‌ایم که دیگر نمی‌توان جلو پدیده‌ای همچون به اشتراک گذاشتن عکس‌های خصوصی را گرفت، اما می‌توان با تشکیل اتاق‌های فکر، از شتابِ روزافزون این پدیده کاست.
وی افزود: ما نمی‌توانیم مقابل هر پدیده‌ای که وارد می ‌شود، بایستیم، مانند ماهواره یا بسیاری از پدیده‌های دیگری که نتوانستیم برابر آن‌ها بایستیم؛ تنها راهی که پیش روی ما مانده، این است که سرعت پدیده‌های این ‌چنینی را مدیریت کنیم. چه ایرادی دارد برای این کار فرهنگ‌سازی کنیم و اصلاً در تلویزیون برنامه‌هایی را با حضور افراد درجه یک و محبوب درست کنیم که درباره فرهنگ فضای مجازی و شرایط آن بحث شود و آگاهی‌سازی صورت گیرد؛ برنامه‌ای که دارای اتاق فکر و نویسنده‌هایی قوی باشد که با حضور چهره‌های محبوب بتواند توجه مردم را جلب کند و دیده شود. ما باید برای این فرهنگ‌سازی به شکل موازی تبلیغات داشته باشیم نه اینکه بخواهیم مقابل این پدیده تبلیغ کنیم، زیرا اگر تبلیغ مقابل این پدیده روی دهد، حالت تز و آنتی تز عمل می‌کند و نتیجه‌اش بسیار بدتر خواهد بود.

** برخی چهره‌های سرشناس اگر واهمه نداشتند بسیار رهاتر از این عمل می‌کردند
این کارشناسِ سبک زندگی درباره اینکه آیا چهره‌های سرشناسی که اقدام به اشتراک‌گذاری عکس‌های خصوصیشان می‌کنند، تا چه حد خود را در برابر جامعه و هنجارهای آن مسئول می‌دانند، گفت: به نظر من چهره‌های هنری، ورزشی و مشهور را باید به سه دسته تقسیم کرد؛ عده‌ای هستند که نسبت به جامعه خود مسئول هستند؛ اگر بخواهم نمونه بیاورم، باید از م . م نام ببرم. او بارها اعلام کرده که هیچ صفحه‌ای در فضای مجازی ندارد و یا وقتی با دخترش در یک مراسم حاضر می‌شود و عکسش منتشر می‌شود، می‌بینیم که دختر او نه آرایشی دارد و نه مانند برخی جراحی کرده است؛ خب این کار یعنی الگوسازی که موجب شد این عکس بسیار دیده شود. دسته دیگر نیز چهره‌هایی هستند که اصلاً هنجارهای جامعه برایشان اهمیت ندارد و برای همین است که عکس‌های بحث‌انگیزی از خود منتشر می‌کنند؛ برخی از این افراد اگر از یک سری مسایل ترس و واهمه نداشتند، بسیار بدتر از این می‌کردند و رهاتر از آن چیزی که ما فکرش را بکنیم عمل می‌کردند. البته دسته‌ای هم هستند که میان این دو گروه هستند؛ یعنی تا حدی رعایت می‌کنند و این‌طور نیست که رها باشند.

** بی‌محابا داریم خط قرمزها را می‌شکنیم
این روان‌شناس همچنین گفت: ما نمی‌توانیم بگوییم که این فضای مجازی مفید است یا نامفید؛ زیرا مفید بودن یا نبودنِ آن بستگی دارد به نوع استفاده از آن. اما می‌توان این را با اطمینان گفت که ما هیچ بستر و فرهنگ‌سازی برای بهر‌مندی از این فضای مجازی نکرده‌ایم. زمانی در اروپا و آمریکا سبک هیپی‌ها مُد می‌شد، بعد مدل خام آن در ایران فراگیر می‌شد و تعدادی از جوانان ظاهر خود را به این سبک درمی‌آوردند، بی‌آنکه بدانند اصلاً هیپی یعنی چه. یا پانک‌ها و رپ‌ها و دیگر سبک‌ها نیز به همین ترتیب. فضای مجازی نیز در ایران همین‌ طور شده است. در هیچ جای دنیا این ‌طور نیست که همه سرگرم موبایل باشند و دایم در فضای مجازی دنبال سوژه بگردند؛ اما متأسفانه ما در ایران دچار وضعیتی شده‌ایم که بی‌محابا داریم بسیاری از خط قرمزها را زیر پا می‌گذاریم.
بافتی گفت: الآن فضای مجازی به‌گونه‌ای شده که از کودک و نوجوان تا پیرمرد هشتاد ساله را درگیر کرده است. ما در کودکی حکایت دجال را شنیده بودیم که یک چشم است و کاری می‌کند که همه دنبال او راه بیافتند و الآن که گاهی با خودم فکر می‌کنم، تصور می‌کنم که شاید منظور همین موبایل و فضای مجازی بوده است. ما در ایران فقط حرف می‌زنیم، در حالی که برای حل کردن مشکل‌های اساسی جامعه باید بودجه اختصاص داده شود و مردانه با تمام وجود و با اخلاق کامل کار کرد؛ همین است که می‌بینیم با بحران طلاق، اعتیاد، فضای مجازی، رشوه‌خواری، بی‌اعتمادی که به نظر من هر یک تبدیل به سونامی شده است، مواجه شده‌ایم و اگر امروز کاری نکنیم، فردا دیگر هیچ کنترلی نخواهیم داشت.

میزگرد و گزارش*3067*1466*گزارش: امیرحسین دولتشاهی*انتشار: داود پورصحت* (منبع:ایرنا)

بازاریابی تأثیرگذار، استراتژی جذابی برای فروش محصولات افراد و شرکت‌های مختلف است؛ به شرطی که تعداد فالوور آن‌ها در صفحات اجتماعی، واقعی باشد. چراکه در صورت جعلی بودن فالوور، بازاریابی تأثیرگذار به شکست منجر می‌شود.
به گزارش CNN، حدود ۸۳ میلیون از صفحات فیس‌بوک، ۲۰ میلیون از صفحات توئیتر و ۲ میلیون از صفحات اینستاگرام جعلی است. جالب است بدانید تعدادی از فالوور برخی افراد محبوب و معروف در صفحات اجتماعی نیز واقعی نیستند و حتی این افراد می‌توانند در صورت پرداخت وجهی، برای خود فالوور بخرند.
بسیاری از افرادی که در صفحات اجتماعی حضور دارند، علاقه‌مند به تشخیص صفحات اصلی از جعلی هستند. برای بازاریابی تأثیرگذار، شناسایی اکانت های جعلی تا حدودی چالش‌برانگیز است البته غیرممکن نیست. حال، با توجه به برخی ویژگی‌ها، می‌توان از جعلی بودن فالوورهای یک صفحه، آگاهی پیدا کرد.

• افزایش ناگهانی تعداد فالوور ها
جذب فالوور و هوادار یک شبه امکان‌پذیر نیست و فروشندگان و یا افراد تأثیرگذار برای جذب افراد، باید تلاش‌های بسیاری کنند. معمولاً پس از پست مطلبی در اینترنت تا جذب هوادار و دریافت بازخورد، یک وقفه زمانی وجود دارد. اگر چنانچه، تعداد فالوورهای یک صفحه بسیار بیشتر از فعالیت‌های ادمین آن صفحه باشد، یعنی آن صفحه از فالوور جعلی استفاده می‌کند.
البته برخی از افراد هم در طول شب پست‌هایی جنجالی می‌گذارند که یک شبه تعداد فالوور آن‌ها بالا می‌رود. اگرچه این تعداد فالوور هم جعلی محسوب می‌شود اما ممکن است برای مدت طولانی‌تری در صفحه باقی بمانند.

• آمار فالوور های جعلی متناقض است
برای فروشندگان آنلاین، لوکیشن مشتریان بسیار مهم است. برای مثال، کسی که محدوده فروش کالاهایش در لندن است، به فالوورهایی که در شهر و یا کشور دیگری زندگی می‌کنند، احتیاج ندارد. بنابراین استفاده از ابزارهای ردیابی محل، به کشف فالوور جعلی بسیار کمک می‌کند.
افرادی که به دنبال فالوور جعلی هستند، محدوده جغرافیایی فالوورها، برایشان اهمیت ندارد. در صورتی که سایر افراد، اولویت اولشان جذب فالوور در شهر و کشور محل زندگی خود است. البته کسانی مثل خوانندگان و یا بازیگران هالیوودی، از سرتاسر دنیا فالوور دارند؛ اما به خاطر داشته باشید که همه آدم‌ها، شهرت این افراد را ندارند.

• میزان اشتغال و سرگرمی و تعداد فالوور با هم رابطه مستقیم دارد
به گزارش کلیک، در پایان هر روز میزان پست‌های منتشر شده در صفحه اجتماعی فرد، میزان لایک‌، اشتراک‌گذاری و کامنت‌هایی که یک پست دریافت می‌کند، نشان‌دهنده تلاش آن فرد در رسانه‌های اجتماعی است. اگر چنانچه تعداد این آیتم‌ها پایین اما تعداد فالوورها بالا بود، نشانگر جعلی بودن فالوورهای آن صفحه است.

چرا بازاریاب‌ها نباید از بات‌ و یا فالوور جعلی استفاده کنند؟
همیشه می‌توان فالوور خرید. با اینکه این کار قانونی نیست اما هیچ محدودیتی در ارتباط با خرید و فروش فالوور جعلی اعمال نشده است. جالب است بدانید، بسته به تعداد فالوورها، میزان قیمت آن‌ها نیز متفاوت است. در ادامه، بایدها و نبایدهای استفاده از فالوور جعلی را به اختصار توضیح می‌دهیم.

• بعد اخلاقی
فالوور جعلی، خلاف تعریف‌های بازاریابی تأثیر گذار است. اولین موردی که در بازاریابی تأثیر گذار اهمیت دارد، اخلاق است. فروشندگانی که از این بعد استفاده نمی‌کنند، قابل اعتماد نیستند.

• فالوور جعلی محکوم به فنا است
تصور کنید که از فالوورهای جعلی در صفحه خود استفاده می‌کنید. اگر سایتی که از آن فالوور جعلی خریداری کردید، یک شبه تعطیل شود، تمام هزینه‌ها و حتی زحماتی که کشیدید، ظرف چند ساعت از بین می‌رود. بنابراین همیشه به فکر عواقب خریدهای این چنینی باشید.

• فالوور جعلی، مزاحم تعاملات واقعی
در صورت استفاده از فالوور جعلی، تعاملات سالم با فالوور حقیقی به تدریج از بین می‌روند. چراکه بازاریابان تأثیرگذار نمی‌توانند با فالوورهای اصلی و ثابت خود در تماس باشند. به همین دلیل، در مدت‌زمان کمی، کل اهداف تجاری آنان نیز از بین می‌رود.

شبنم کهن چی - رسانه های اجتماعی را باید از چند بعد دید و برای چالش های پیش روی آن چاره ای اندیشید. از نگاه کاربران و فعالان اجتماعی و سیاسی این رسانه ها تریبون های آزادی هستند که به مردم قدرت می دهند مطالبات خود را پیگیری کنند. به همین دلیل سانسور و مرزهای قرمز تاحدودی معنای خود را از دست داده اند و سکوت سیاستمداران و دولتمردان در مقابل اتفاقات و جریان های مختلف دیگر جایز نیست. از سوی دیگر این رسانه ها به دلیل همین فراگیری و تریبون آزاد بودن می توانند به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه مورد استفاده نادرست قرار بگیرند و موجب شکستن حریم خصوصی افراد حقیقی و حقوقی و آسیب زدن به اعتبار و آبروی آنها شود. رسانه های اجتماعی برای «اعلام کردن» رسانه هایی آزاد و بی نظیرند اما چقدر از اطلاعاتی که در این رسانه ها منتشر می شود، حقیقت است؟ کاربران پیش از نشر یا بازنشر اطلاعات درباره تایید صحت آنها احساس مسوولیت می کنند؟ آزادی و سرعت در رسانه های اجتماعی تبدیل به موجی شده که هر لحظه می تواند برای هر کسی ویرانی به بار آورد؛ مهم نیست شما سیاستمدار باشید، دولتمرد، فعال اجتماعی و سیاسی، صاحب کسب و کار یا یک کاربر معمولی باشید. کافی است یک نفر از اطرافیان شما، اطلاعاتی را که از شما دارد، افشا یا حقایق را ناقص یا وارونه ارایه کند یا برای شما ماجرایی درست کند که به حیثیت شما لطمه بزند. حیثیت افراد دسته بندی وسیعی دارد؛ تهمت، فحاشی، افشای اطلاعات و غیره. اگر به سرعت برای فرهنگسازی و ترویج اخلاق اجتماعی در این رسانه ها دست به کار نشویم، آنچه در انتظارمان خواهد بود، فضایی ناامنی و لبریز از دروغ و شایعه خواهد بود.
مسعود اسدپور، مدیر گروه فناوری اطلاعات دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران و مسوول آزمایشگاه شبکه های اجتماعی این دانشگاه درباره رعایت حریم خصوصی افراد در رسانه های اجتماعی گفت: اصل اساسی در حوزه رعایت حریم خصوصی، اخلاق اجتماعی است. کاربران رسانه های اجتماعی باید بیاموزند هیچ مطلبی را بدون داشتن حداقل اطلاعات اولیه درباره صحت آن موضوع، منتشر یا بازنشر نکنند. طبیعتا هر چقدر اطلاعات عمومی کاربران بیشتر باشد، بهتر می توانند اطلاعات منتشر ه را تحلیل کنند. هر چه سواد رسانه ای کاربران بالاتر برود، بهتر می توانند تشخیص دهند محتوای منتشر شده احتمالا شایعه است یا نه. گاه حتی بدون داشتن اطلاعات کاملا دقیق از یک خبر و فقط با تجزیه و تحلیل زمان و موضوع و مشخص کردن کسی که از آن خبر سود می برد، می توان در صحت آن خبر تشکیک کرد و در انتشار آن احتیاط کرد.
وی گفت: یکی از نشانه های شناخت شایعات در فضای مجازی، وجود میزان زیادی از کلمات اغراق آمیز در آن است. دروغ هر چه بزرگ تر باشد تجزیه و تحلیل آن برای مخاطب سخت تر است؛ زیرا از محدوده اعداد و ارقامی که روزمره با آن سر و کار داریم بیرون رفته و حس دقیقی به آن نداریم. 
اسدپور افزود: بسیاری از شایعات حاوی دروغ هایی است که حس ناسیونالیستی ما را تحریک می کند. این دروغ ها به این دلیل که کاربران ما دوست دارند چنین اخباری صحت داشته باشد و تشنه باور چنین مطالبی هستند، به سرعت در کانال ها و گروه ها دست به دست می شوند. این دروغ ها اگر چه ممکن است در نگاه اول باعث ضرر به فرد خاصی نشود؛ اما با گذشت زمان که حقیقت برملا می شود باعث می شود غرور ملی خدشه دار شود و این موضوع زمینه ساز بی اعتمادی مردم به توان ملی، تاریخ و فرهنگ می شود.
مسوول آزمایشگاه شبکه های اجتماعی دانشگاه تهران گفت: موضوع دیگری که انگیزه انتشار شایعات در آن بالاست، رقابت های سیاسی و اقتصادی است. در انتخابات ریاست جمهوری امسال شایعات بسیار زیادی در کانال ها حتی کانال های برخی خبرگزاری های رسمی منتشر شد. در حیطه اقتصادی، رقابت برندها باعث ایجاد انگیزه لازم برای انتشار شایعه درباره برند رقیب می شود. این امر در موضوعاتی مثل سلامت، تغذیه، بهداشت و درمان که مصرف محصولات تقلبی باعث ضرر و زیان جانی می شود و به همین دلیل مصرف کنندگان نمی توانند ریسک کنند، بیشتر بروز پیدا کرده است.
او توصیه کرد: کاربران باید مراقب باشند رسانه یا به عبارتی ابزار دست عده ای که به دنبال این منفعت ها هستند نشوند. ما باید با ترویج مسوولیت اجتماعی به کاربران بیاموزیم بازنشر محتوای دروغ، چقدر می تواند خطرآفرین باشد. بررسی ها نشان می دهد در حوزه سواد رسانه ای در جامعه کاربران ایرانی با فقر اطلاعاتی و آموزشی روبه رو هستیم و نمره ما 12 از 100 است.
اسدپور گفت: برای ترویج مسوولیت اجتماعی انتظار می رود وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم اقدام کنند که ظاهرا قرار است درس سواد رسانه ای در مدارس آموزش داده شود. اما نباید فراموش کرد سواد رسانه ای یک مهارت است و با ممارست حاصل می شود. از سوی دیگر وزارت ارشاد نیز باید وارد این حوزه شود و از طریق رسانه ها اقدام به ترویج مسوولیت اجتماعی کند.
او افزود: فراموش نکنیم فرهنگ سازی کاری نسلی است و در طولانی مدت به ثمر می نشیند. البته پیگیر شدن افراد و شرکت ها برای گرفتن حق و حقوق شان در مقابل افترا و تهمت و رسانه ای کردن پرونده هایی که در این باب باز می شود، می تواند کاربران را از خطرات بازنشر بی حساب اخبار آگاه کرده و روند آموزش سواد رسانه ای و احساس نیاز به کسب مهارت را در آن تسریع کند.
محمد جعفر نعناکار، دکترای حقوق بین الملل نیز درباره حضور کاربران در فضای مجازی و حریم خصوصی آنها گفت: این یک واقعیت است هنگامی که وارد فضای مجازی می شویم خودمان را در معرض نقد و دیده شدن قرار می دهیم. 
او درباره قوانین حامی حریم خصوصی کاربران در رسانه های اجتماعی گفت: هر رسانه اجتماعی قوانینی دارد که هنگام عضویت از کاربر می خواهد آنها را خوانده و موافقتش را اعلام کند. این قوانین شامل محدودیت های رفتاری و تولید محتوا، حریم خصوصی کاربران و مرزهای آن رسانه است؛ لذا کاربران باید حتما این قوانین را مطالعه کنند. جدا از این قوانین، هر شبکه اجتماعی دارای یک سری قواعد حقوقی است که به شکل قرارداد بین کاربر و شبکه نیست؛ مانند مسایل مربوط به نژادپرستی، توهین به ادیان، مبارزه با خشونت و غیره.
نعناکار افزود: در کنار این دو مورد، می توان به قواعد بین المللی WIPO پرداخت مانند پروتکل مادرید، کنوانسیون پاریس، رم و غیره. باید دید کشورها کدام یک از این قواعد را پذیرفته اند و نظام قضایی آن کشور چقدر روی موضوع مسلط است. 
این کارشناس حقوقی به قوانین داخلی پرداخت و گفت: در ایران چند قانون وجود دارد که هنگام افشای اسرار تجاری به افراد حقوقی کمک می کند. این قوانین در قانون تجارت الکترونیکی (قوانین مربوط به مجازات ها)، قوانین مربوط به حمایت از مصرف کننده و قواعد کلی دیده می شود. در کنار این موارد، قانون ثبت اختراعات و علایم تجاری و قانون حمایت از مصنفین و مولفین و هنرمندان نیز وجود دارد. اگر افشای اطلاعاتی موجب خدشه دار شدن برندی شود و آسیبی که به آن رسیده، قابل اندازه گیری و اثبات باشد و اگر در حوزه مالکیت فکری و معنوی برای افراد مشکلی پیش بیاید، با استفاده از این قوانین می توان طرح شکایت کرد.
نعناکار درباره مطرح شدن ماجرای انتقاد و اعتراض به یکی از کافی شاپ های تهران در شبکه اجتماعی توییتر گفت: درباره این مساله از بعد سلبی هیچ گونه شکایتی از سوی صاحب برند نمی تواند مطرح شود. کافی شاپ یک مکان عمومی است و قوانین خاص خود را دارد. از سوی دیگر ما قانون شهروندی داریم که بر اساس آن هر مشکلی پیش آمده باشد، صاحب برند حق هیچ گونه توهینی به مشتری ندارد؛ چون ما ضابط قضایی داریم و صاحب برند می تواند از طریق ضابط قضایی پیگیر شکایت و اعتراض شود. اما نباید فراموش کنیم که نمی توان به مردم گفت در مکان عمومی فیلم نگیرند و برای اطلاع رسانی منتشر نکنند. این بخش سلبی ماجرا بود و می بینیم که از این به بعد امکان طرح و پیگیری شکایت از سوی کسب و کار وجود ندارد.
وی افزود: از بعد ایجابی باید گفت درست است که این کسب و کار خودش را در معرض دید عموم قرار داده و عمومی است اما می تواند حریم خصوصی محل کارش را داشته باشد. در قانون چیزی به نام اخلاق حسنه داریم. اگر رفتار مشتری با اخلاق حسنه مطابقت نداشته باشد، امکان پیگیری وجود دارد. اما باید دقت کنیم که این بار فرهنگی حقوقی مساله است و نه قانونی و ضابطه مندش.
این حقوق دان گفت: در قانون مجازات اسلامی مصوب سال 92 که قانون جرایم رایانه ای نیز با آن تلفیق شده افراد حقیقی می توانند در صورتیکه کسی اسرار زندگی خصوصی آنها را افشا کند، یا به آنها توهین کرده و اعتبار آنها را زیر سوال ببرد، تهمت بزند و غیره، با مراجعه به دادسرا شکایت خود را مطرح کنند. در نهایت از اینکه در رسانه های اجتماعی، حتی رسانه های اجتماعی که فیلتر هستند حضور دارید و فعالیت می کنید نترسید. کاربران می توانند با استناد به قانون در مقابل فحاشی، افترا و افشای اطلاعات خود در رسانه های اجتماعی طرح شکایت کرده و موضوع را از مراجع قضایی دنبال کنند. 

پارلمان آلمان، فیسبوک، توییتر و یوتیوب را موظف کرد که محتویات مجرمانه یا دارای محتوای غیرقانونی را ظرف ۲۴ ساعت پاک کنند و در صورتی که این کار را نکنند با جریمه 57/1 میلیون دلاری مواجه خواهند شد.
BBC- از ماه اکتبر امسال فیس بوک، یوتیوب و سایت های دیگر که بیش از دو میلیون کاربر در آلمان دارند، باید پیام های حاوی نفرت پراکنی یا مجرمانه را ظرف ۲۴ ساعت حذف کنند. مطالبی که به صورت واضح غیرقانونی به نظر نمی رسند، باید در هفت روز بررسی شوند. قانون جدید آلمان درباره شبکه های اجتماعی یکی از سختگیرانه ترین قوانین جهان محسوب می شود. این قانون از اول اکتبر ۲۰۱۷ (۹ مهرماه) به اجرا گذاشته می شود. پیش از این الزام قانونی وجود نداشت و این تنها شرکت ها بودند که درباره حذف محتویات تصمیم می گرفتند. شرکت های نوپا از این قانون مستثنی شده اند. قانون یادشده شبکه های اجتماعی بزرگ را که ۲ میلیون کاربر دارند و سالانه دست کم ۱۰۰ شکایت دریافت می کنند، در بر می گیرد.
هیکو ماس، وزیر دادگستری آلمان، از فیس بوک نام برد که حدود ٣٠میلیون کاربر در آلمان دارد. او گفت: تجربه نشان داده است که بدون فشار سیاسی، اپراتورهای شرکت های بزرگ تعهدات خود را برای حذف محتوای غیرقانونی اجرا نمی کنند. 
او افزود: با آنکه قانون تمام مشکلات را حل نمی کند، جلوی نفرت پراکنی در رسانه های اجتماعی را می گیرد که مشکل فزاینده ای در بسیاری از کشورهاست. 
ماس که قانون جدید زیر نظرش تدوین شده است، به پارلمان آلمان گفت که جرایم مربوط به نفرت پراکنی اینترنتی در چند سال گذشته تقریبا ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. او افزود: هیچ کس نباید بالاتر از قانون باشد.
این لایحه پس از چندین بار نشر اخبار جعلی و پیام های نفرت انگیز مجرمانه در شبکه های اجتماعی در آلمان تهیه شد. یکی از این موارد مربوط به هدف قرار دادن رنهت کونات، نماینده سبز پارلمان آلمان بود که به اشتباه ادعا می کرد او با پناهنده ای که یک دانشجوی آلمانی را در شهر فرایبورگ به قتل رساند، همدلی داشته است.
اقدام علیه نظم عمومی، فراخوان به ارتکاب جرم و تایید آن، مزاحمت جنسی، نفرت پراکنی، تشکیل گروه های تروریستی و توهین به باورمندان به مذاهب از جمله مواردی هستند که مصادیق آنها باید حذف شوند. اگر اثبات شود که شرکتی این مسائل را به صورت آگاهانه و هدفمند رعایت نکرده، ممکن است تا ۵ میلیون یورو جریمه شود. اگر نقض قانون ادامه یابد، ۵۰ میلیون یورو جریمه در انتظار شرکت خواهد بود.
فیس بوک در بیانیه ای اعلام کرده است که با هدف دولت آلمان برای مبارزه با نفرت پراکنی موافق است. در بیانیه فیس بوک آمده است: ما معتقدیم بهترین راه حل ها زمانی پیدا خواهند شد که دولت، جامعه مدنی و شرکت ها با یکدیگر همکاری کنند و این قانون در شکل کنونی نمی تواند تلاش ها برای مقابله با این معضل مهم اجتماعی را بهبود بخشد.
این شرکت اخیرا اعلام کرده است که اضافه بر  ۴هزار و پانصد کارمند کنونی خود سه هزار کارمند دیگر استخدام کرده است تا بتواند میلیون ها گزارش را که هر هفته ارایه می شود، نظارت کند.
شرکت هایی مثل فیس بوک همچنین به گزارش اخیر کمیسیون اروپا اشاره می کنند که نشان می دهد حدود ۸۰ درصد محتوای غیرقانونی گزارش شده در آلمان پیش از این حذف شده است.

 نگرانی از نقض حق آزادی اندیشه
قانون یاد شده که در آلمان به «قانون ضد نفرت پراکنی» مشهور است، مخالفان سرسختی هم دارد. غیر از شرکت های اینترنتی، بسیاری از فعالان اینترنتی و سیاستمداران هم با آن مخالفند.
مخالفان می گویند قانونگذار تصمیم گیری درباره مجرمانه بودن یا نبودن یک محتوا را بر عهده کمپانی های بین المللی بزرگ گذاشته، در صورتی که نظارت بر رعایت قانون بر عهده پلیس و دستگاه قضایی و به معنای فراگیرتر بر عهده حکومت هاست.
گذشته از خطر برخورد سلیقه ای، شرکت ها ممکن است از بیم جریمه شدن احتیاط بیش از حد به خرج دهند و موارد دوپهلو را که در اصل مجرمانه نیستند، حذف کنند؛ موضوعی که از جمله دامن طنزپردازان را خواهد گرفت.
گروه های حقوق بشر و نمایندگان رسانه های اجتماعی نیز می گویند که محدودیت زمانی تعیین شده توسط قانون غیرواقعی است و به سانسور اتفاقی منجر خواهد شد، چراکه شرکت های فعال در صنعت ارتباطات برای جلوگیری از جریمه ها احتیاط و پیام های زیادی را حذف خواهند کرد.
سازمان دهندگان انجمن صنایع اینترنت آلمان که ۱۵ سال از تاسیس آن می گذرد نیز درباره این قانون نگران هستند. آنها می گویند این قانون به طور شتاب زده برای اهداف سیاسی تهیه شده است.
الکساندر راب، عضو هیات مدیره این انجمن که دولت با او درباره پیش نویس قانون جدید مشورت کرده، می گوید: زمان لازم است تا تشخیص داده شود که آیا محتوای شکایت واقعا غیرقانونی است یا نه. 

 روبات هایی که حذف می کنند
بنا بر تصویب پارلمان آلمان، محتویات مجرمانه خود به خود حذف نمی شوند، بلکه باید شکایتی صورت گیرد. شبکه های اجتماعی بزرگ و یوتیوب موظفند زیرساخت های لازم جهت رسیدگی سریع به شکایت افراد را فراهم کنند. این شرکت ها همچنین باید مرجعی را برای پاسخگویی به نهادهای دولتی و قضایی معرفی کنند.حتی بیم آن می رود که شرکت ها حذف محتویات را به هوش مصنوعی و الگوریتم های رایانه ای بسپارند. در محافلی که در این باره بحث می شود، به سریال آمریکایی علمی ـ تخیلی «یکپارچه» (Incorporated) اشاره می شود. در این سریال دنیایی تصویر می شود که در آن نه حکومت ها، بلکه شرکت های بزرگ فناروی تصمیم گیری می کنند.
البته پیش بینی می شود این قانون پیش از اجرا با حکم قضایی مشمول اصلاح شود. ناظران می گویند پارلمان سراسری در آستانه انتخابات با عجله تصمیم گرفته و همه موارد را مدنظر قرار نداده است. انتخابات پارلمانی آلمان ۲۴ سپتامبر (۲ مهرماه) ۲۰۱۷ برگزار می شود. (منبع:فناوران)

در ایران حدود 30‌میلیون ایرانی در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌‌های خارجی عضو هستند. نکته‌ قابل توجه اینجاست که شبکه‌های بومی همچنان در بین کاربران محبوب نیستند.

طبق آمارهایی که توسط مسئولان فضای مجازی کشور منتشر شده است، بیش از 40‌میلیون دستگاه گوشی هوشمند موبایل در اختیار کاربران ایرانی قرار دارد. همچنین براساس گزارش الکسا، کاربران ایرانی رتبه نهم را در استفاده از شبکه اجتماعی اینستاگرام دارند. امروزه شبکه‌ها و پیام‌رسان‌های اجتماعی همچون اینستاگرام و تلگرام در ایران، با ترافیک بیشتری نسبت به شبکه‌های اجتماعی همچون توئیتر و فیسبوک که زمانی در صدر توجه کاربران ایرانی بودند، روبه‌رو هستند. با توجه به آمارهای وبسایت الکسا که به انتشار و رتبه‌بندی سایت‌های پربازدید می‌پردازد، در ایران شبکه‌های اجتماعی و وبسایت‌های خارجی همچون اینستاگرام در رتبه ۹، تلگرام ۱۳، یوتیوب ۴۷، فیسبوک ۱۳۲ و توئیتر ۴۷۲ قرار گرفته‌اند و شبکه‌های اجتماعی داخلی همچون فیس‌نما در رتبه ۳۴ و کلوب در رتبه ۶۳ قرار دارند.گوگل در جهان رتبه نخست را به خود اختصاص داده و در ایران هم مانند آمریکا و بسیاری کشورهای دیگر، در رتبه نخست وبسایت‌های پربازدید قرار دارد. پس از آن وبسایت ورزش 3 که تولید محتوای آن در ایران صورت می‌گیرد در رتبه دوم است. رتبه سوم وبسایت‌ها نیز در ایران به یاهو اختصاص یافته که در جهان در رتبه پنجم است. دیجی‌کالا و بلاگفا در رتبه‌های چهارم و پنجم قرار دارند و آپارات که در واقع وبسایتی ایرانی با محتوایی ویدئومحور مشابه یوتیوب است، در رتبه ششم جای گرفته و البته بخشی از مخاطبانش نیز در آمریکا حضور دارند. همچنین ویکی‌پدیا در ایران در رتبه هفتم و در جهان رتبه ششم را دارد. پارسی‌جو و یوز نیز که موتورهای جست‌وجوی ایرانی هستند به ترتیب رتبه‌های ۲۸۱ و ۹۸۴ را در ایران دارند.

« پیوندها» پربازدید است

از نکات جالب بازدیدها می‌توان به وبسایت «پیوندها» اشاره کرد که رتبه ۲۸ را در ایران به خود اختصاص داده است. این وبسایت جدا از اینکه ممکن است توسط کاربران اینترنتی به صورت مستقل باز شود، هنگامی روی سیستم کاربر پدیدار می‌شود که یکی از سایت‌ها یا بخش‌های فیلترشده در سایتی توسط کاربری جست‌وجو شود. در صورت جست‌وجوی محتوای فیلترشده، کاربر به صفحه پیوندها هدایت می‌شود. بنابراین پیوندها برای کاربران ایرانی وبسایتی نام‌آشناست که تا به حال حداقل یک‌بار با آن روبه‌رو شده‌اند. پیوندها که تنها در ایران مخاطب دارد و بنابراین 3/99‌درصد بازدید‌کنندگانش ایرانی هستند، شامل بخش‌هایی ازجمله فهرست مصادیق محتوای مجرمانه، ثبت سایت در پایگاه ساماندهی، درخواست معرفی در پیوندها، درخواست فیلتر و رفع فیلتر و پیشنهادات و انتقادات است و رتبه ۲۸ این وبسایت در ایران را می‌توان نشانه‌ای از مراجعه بالای کاربران اینترنتی ایران به محتواهای فیلترشده دانست. همچنین نکته قابل توجه دیگر، تفاوت بازدیدهای تلگرام در ایران در مقایسه با سایر کشورهاست. این وبسایت که در حال حاضر پرمخاطب‌ترین پیام‌رسان در ایران است و رتبه ۱۳ وبسایت‌های پربازدید را دارد، در جهان در رتبه ۴۶۱ جای گرفته است. پس از ایران که با بازدید ۴۴‌درصدی از تلگرام استفاده‌‌کننده بی‌رقیب این پیام‌رسان است، روسیه با 4/10‌درصد، ایتالیا با 8/4‌درصد، اسپانیا با 7/3‌درصد و برزیل با 2/9‌درصد در رتبه‌های دوم تا پنجم قرار گرفته‌اند.

۵۹درصد کاربران دنبال سرگرمی هستند

برمبنای آخرین بررسی‌های نظام پایش شاخص‌های ارتباطات کشور ۵۹‌درصد کاربران در اینترنت به دنبال تفریح و سرگرمی‌اند. درگاه پایش جامعه اطلاعاتی برمبنای نظام پایش شاخص‌های ارتباطات و فناوری اطلاعات و با توجه به نتایج طرح آمارگیری برخورداری خانوارها و استفاده افراد از فناوری اطلاعات و ارتباطات، آخرین وضعیت استفاده از ICT در ایران را تا پایان سال ۹۴ اعلام کرده است. طبق این برآوردها مشخص شد که وضعیت حضور کاربران اینترنت در شبکه‌های اجتماعی از سال ۹۲ که ۲۰‌درصد بوده در پایان سال ۹۴ به ۶۵‌درصد افزایش یافته است. این درحالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد ۵۹‌درصد کاربران در اینترنت به دنبال تفریح و سرگرمی‌اند و ۷۱‌درصد از این ابزار برای ارتباطات استفاده می‌کنند.

۸درصد کاربران در اینترنت محتوا تولید می‌کنند

در راستای فعالیت کاربران اینترنت در ایران مشخص شد که تنها هشت‌درصد کاربران ایرانی به تولید محتوا در فضای مجازی می‌پردازند. از این میان 2‌درصد تولیدات محتوا مربوط به نرم‌افزارهای اینترنت برای ویرایش، سه‌درصد محتوای تولیدشده برای مدیریت صفحات شخصی، شش‌درصد محتوای ایجادشده توسط کاربر شامل متن، عکس، فیلم و موسیقی و نرم‌افزار و یک‌درصد نیز به تولید محتوا در قالب وبلاگ‌نویسی مربوط می‌شود.

استفاده13‌درصد کاربران ایرانی از بانکداری الکترونیک

براساس بررسی‌ شاخص‌های جامعه اطلاعاتی در ایران درباره فعالیت کاربران اینترنت مشخص شد که ۱۳‌درصد فعالیت کاربران اینترنت در ایران به بانکداری الکترونیکی معطوف است. همچنین 5/37‌درصد از کاربران از خدمات دولت الکترونیک و ۴۲‌درصد از تجارت الکترونیک در اینترنت استفاده می‌کنند. در همین حال اعلام شده است که 2‌درصد کاربران در فضای اینترنت مشارکت الکترونیکی دارند و 5/4‌درصد کاربران نیز از خدمات رایانش ابری استفاده می‌کنند.

27درصد کاربران اینترنت بالای ۵۰سال هستند

بررسی‌ها نشان می‌دهد که 7/74‌درصد کاربران اینترنت در ایران در گروه سنی ۲۰ تا ۲۹ سال هستند. این در حالی است که 3/27‌درصد کاربران اینترنت در ایران را گروه سنی ۵۰ تا ۸۹ سال تشکیل می‌دهند. در همین حال فاصله جنسیتی بین کاربران اینترنت مرد و زن در ایران 9/1‌درصد است و فاصله بین کاربران اینترنت شهری و روستایی 5/25‌درصد برآورد می‌شود.

آمار ایرانی‌ها در تلگرام و اینستاگرام

شهریور سال گذشته، دبیر شورای عالی فضای مجازی با اشاره به بررسی‌های صورت‌گرفته از رفتار کاربران ایرانی در شبکه اجتماعی تلگرام گفت: ۱۰۰‌هزار کانال ایرانی در تلگرام وجود دارد. ابوالحسن فیروزآبادی با اشاره به نیاز روزافزون کشور به شبکه‌های اجتماعی اظهار کرد: شبکه‌های اجتماعی ادامه تجربه بشر در دوران مدرنیته است که از رسانه‌های چاپی شروع شده و هم‌اکنون به رسانه‌های تعاملی رسیده است. او با بیان اینکه آنچه در ایران شاهد آن هستیم سرعت بالای رشد شبکه‌های اجتماعی است، خاطرنشان کرد: نگرانی در این زمینه در ابعاد مختلف وجود دارد و همان‌طور که دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اجتناب‌ناپذیر است، ممکن است این دسترسی تبعات نامساعدی را برای انسان ایجاد کند. فیروزآبادی گفت: رشد استفاده از شبکه‌های اجتماعی در یک سال اخیر در کشور بسیار عجیب است به نحوی که بررسی‌ها از ابعاد استفاده از شبکه اجتماعی تلگرام نشان می‌دهد که بالغ بر ۱۰۰‌هزار کانال توسط ایرانی‌ها در این شبکه ایجاد شده است. در همین حال در طول یک شبانه‌روز بیش از یک‌میلیون و ۲۰۰‌هزار مطلب در فضای کانال تلگرام تولید می‌شود. دبیر شورای عالی فضای مجازی با اشاره به اینکه عدد بازدیدها از این مطالب بالاست، خاطرنشان کرد: به‌طور متوسط هر مطلب حدود ۵۰۰‌هزار بار در روز دیده می‌شود و برخی کانال‌ها بیش از یک‌میلیون عضو دارند. او درباره فعالیت کاربران ایرانی در شبکه اجتماعی اینستاگرام تاکید کرد: ایرانی‌ها چندین‌میلیون فالوئر در صفحات اینستاگرام دارند و بسیاری از این صفحات ظرف ۲۴ ساعت بیش از دو تا سه‌هزار کامنت به خود اختصاص می‌دهند، حتی شاهد آن هستیم که برخی اخبار در این شبکه که جزو اولین‌های شبکه‌های اجتماعی هم نیست بیش از ۱۰۰ تا ۱۵۰‌هزار لایک می‌خورد.

استفاده از رسانه های اجتماعی در سراسر دنیا رو به افزایش است. تاثیر این رسانه ها در سبک زندگی روزمره مردم تا سیاستگذاری دولت ها کاملا مشهود است. نقشه جهانی رسانه های اجتماعی که بر اساس ترافیک این رسانه ها ابتدای سال 2017 ترسیم شده، نشان می دهد در کشورهای آمریکایی و اروپایی و آفریقایی فیس بوک پرچمدار است؛ اما داستان آسیا کمی متفاوت است. می توان گفت در آسیا شبکه های اجتماعی بومی محبوبیت بیشتری دارند.

روسیه و چین دو کشور بزرگی هستند که پرچمدارشان در میان رسانه های اجتماعی، شبکه های بومی شان بود. ایران در این نقشه، کشوری اینستاگرامی نشان داده شده است که بین کشورهای عربی فیس بوکی حال و هوای دیگری دارد.
رسانه غالب در کشورهای آمریکایی فیس بوک است؛ اما نقشه نشان می دهد آنها به توییتر هم علاقه دارند. کشورهای آفریقایی اما پراکندگی جالبی دارند؛ فیس بوک، لینکدین و اینستاگرام از رسانه های محبوب آفریقایی ها هستند. پرچمدار روسیه و چین، شبکه های اجتماعی بومی شان است. کشورهای عربی، افغانستان و پاکستان نیز بیشتر از هر رسانه ای از فیس بوک استفاده می کنند. تنها جایی که توییتر، رسانه غالب است و ترافیک بالایی دارد، ژاپن است. 

 ده اپلیکیشن برتر دنیا
ده اپلیکیشن رسانه های اجتماعی که محبوب ترین اپلیکیشن های این حوزه در دنیا شناخته شده اند، به ترتیب عبارتند از: واتس اپ با حدود 1.2 میلیارد کاربر فعال ماهانه، مسنجر فیس بوک با همین میزان کاربر، QQ Chat با 899 میلیون کاربر فعال ماهانه، وی چت با 806 میلیون کاربر فعال ماهانه، اینستاگرام با 700 میلیون کاربر فعال ماهانه، Qzone با 652 میلیون کاربر فعال ماهانه، وایبر 249 میلیون کاربر فعال ماهانه، لاین با 218 میلیون کاربر فعال ماهانه، اسنپ چت با 200 میلیون فعال ماهانه و YY با 122 میلیون کاربر فعال ماهانه.

 کاربران فعال ماهانه سایت ها
آمار کاربران فعال ماهانه رسانه های اجتماعی که از سایت ها به جای اپلیکیشن ها استفاده می کنند، متفاوت است. فهرستی از رسانه های اجتماعی محبوب دنیا همراه با آمار کاربران فعال ماهانه سایت آنها منتشر شده است. در این فهرست فیس بوک با 1.94 میلیارد کاربر فعال ماهانه اول است. بعد از فیس بوک به ترتیب یوتیوب با یک میلیارد کاربر فعال ماهانه، اینستاگرام با 700 میلیون کاربر فعال ماهانه، توییتر با 313 میلیون کاربر فعال ماهانه، ردیت با 250 میلیون کاربر فعال ماهانه، واین با 200 میلیون کاربر فعال ماهانه، پینترست با 150 میلیون کاربر فعال ماهانه، Ask.fm با 160 میلیون کاربر فعال ماهانه، تامبلر با 115 میلیون کاربر فعال ماهانه، فلیکر با 112 میلیون کاربر فعال ماهانه، گوگل پلاس با 111 میلیون کاربر فعال ماهانه، لینکدین با 106 میلیون کاربر فعال ماهانه، VK با 90 میلیون کاربر فعال ماهانه، ClassMates با 57 میلیون کاربر فعال ماهانه و Meetup با 30 میلیون و 300 کاربر فعال ماهانه قرار دارند. (منبع:فناوران)

شرکتی در روسیه با قراردادن ماشین های فروش خودکار به کاربران شبکه های اجتماعی اجازه می دهد برای خود لایک و فالوور تقلبی بخرند. این امر انتقادات گسترده ای را موجب شده است.

گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مادر بورد، به تازگی در مسکو دستگاه فروش خودکاری در فروشگاه ها قرارداده شده که به فرد کمک می کند در اینستاگرام لایک تقلبی بخرد!

شرکت Snatap این دستگاه ها را ساخته و ۶ نمونه از آن را در شهرهای بزرگ از جمله مسکو سن پترزبورگ و همچنین پراگ نصب کرده است.همچنین افراد می توانند در این دستگاه ها  عکس های اینستاگرام خود را پرینت کنند و عکس سلفی بگیرند.

به نوشته این نشریه، ماشین های خودکار فروش به افراد اجازه می دهند  علاوه بر خرید لایک تقلبی در شبکه های اجتماعی، فالوور تقلبی نیز برای خود بخرند. کاربران با پرداخت ۵۰ روبل( ۸۸ سنت آمریکایی) می توانند ۱۰۰ لایک تقلبی در اینستاگرام و با پرداخت ۱۰۰ روبل(۱.۷۵ دلار آمریکا) ۱۰۰ فالوور تقلبی بخرند.

حتی فرد می تواند  با پرداخت ۱۴ هزار روبل(۲۴۵ دلار) یک دستگاه فروش لایک تقلبی را اجاره کند.  البته مدت زمان اجاره مشخص نشده است.

این درحالی است که این امر انتقادات گسترده ای  را برانگیخته است.

دنیای اینستاگرام نه تنها به دنیای رقابتی نه چندان سازنده تبدیل شده است، بلکه در برخی مواقع همچون بیابانی بی آب و علفی است که هر آن ممکن است راهزن ها از راه رسیده و جیبت را بزنند اما این بار با ترفند دیگری ، اینکه اگر «بک ندی، آن فالو» می شوی، تو را به فضای رقابتی می کشانند.

برای آن دسته از افرادی که در اینستاگرام بسیار جست و جو می کنند، این جمله که اگر بک ندی، آن فالو می شوی، بسیار آشنا است، این جمله به این معنا است که اگر صفحه‌ ات‌ را فالو کردم، تو هم باید بی‌ درنگ صفحه ی من را فالو کنی؛ در غیر این صورت صفحه ات آن ‌فالو می شود و اگر صفحه ی من را آن‌ فالو کنی، در کسری از ثانیه صفحه‌ ات را آن‌ فالو می‌کنم، این به این معنا است که من و تو نیاز مشترکی داریم و از این طریق سعی داریم تامین ‌اش کنیم؛ فارغ از این‌که چه محتوایی در صفحات ‌مان به اشتراک می‌گذاریم.
به بیان ساده‌تر اصلا اهمیتی ندارد من چه‌ طور آدمی هستم و در قالب تصویر چه برای تو و دیگرانی که دنبال‌ام می‌کنند، رو می‌کنم. ما و صفحه‌های ‌مان نیاز اصلی‌تری داریم و آن تعداد فالوور‌ها است که طبیعتا هرچه بیشتر باشند، یعنی ما از دسته‌ آدم‌های خفنی هستیم که بقیه برای آن ها سر و دست می ‌شکنند.
در این بیابان بی آب و علف، راهزنها از هر ابزاری استفاده می کنند تا مال رهگذران را چپاول کنند. آدم های دنیای مجازی همان رهگذران هستند که هر یک با نیت و اهداف خاصی پا به دنیای مجازی گذاشته اند، عده ای فضای مجازی را تنها سرگرمی خود دانسته و بی هدف ، روز و شب در این فضا سیر می کنند غافل از اینکه عده ای دیگر هم با هدف و انگیزه هایی نه چندان خوشایند، پا به دنیای مجازی گذاشته اند و تا رسیدن به اهداف شوم خود اعم از مالی یا اخلاقی ، از پا نمی نشینند.
میثم جوانی 22 ساله است و روزانه چندین ساعت از عمر مفید خود را صرف گشت و گذار در پیج های افراد در اینستاگرام می کند.
بیش از اینکه در تلگرام جست و جو کنم، جست وجو در اینستگرام را بیشتر دوست دارم از عکس های خانواگی بگیرید تا دوستان و دانشگاه ها را در این فضا قرار داده ام، دوست داشتم فالوورهایم زیاد شود، با یکی از دوستان سر این موضوع شرط بندی کرده بودم تا ظرف یک ماه تعداد فالوورهایم را به هر قیمتی است افزایش دهم تا اینکه یک روز متوجه شدم یک نفر اکانت اینستاگرام من را دزدیده در حالی که به خاطر فالوورهام کلی پول خرج کرده بودم.
وی اضافه می کند: همین فرد یعنی دزد اکانت اینستاگرام، آمد توی تلگرام و گفت من با یکی شریکی نقشه کشیدم همه اکانت های اینستاگرام و هر چی اکانت تو صفحه مجازی دارم رو بگیرند و نصف به نصف استفاده کنند هر روز هم به دروغ و ترفندهای مختلف اکانتم را می دزدیدند.
سیاوش جوان دیگری است که فریب تعداد فالوورهای فردی را در اینستاگرام خورده است با این تصور که این تعداد فالوور یعنی اعتماد به فلان داروی ورزشی و عواقبی که برایش داشته است.
در یکی از پیج ها متوجه شدم داروی ورزشی تبلیغ می شود و تعداد فالوورهای این فرد هم بسیار بود اعتماد کردم و دارو را خریداری کردم اما اکنون دچار حساسیت های گوارشی شدیدی شده ام. نباید به راحتی به فضاهای مجازی اعتماد کرد.

**افزایش فالوور به هر قیمتی
امیرحسین قاسمی کارشناس آی تی و نرم افزار و حدودا 21 ساله است، در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در مورد علت تمایل افراد به افزایش تعداد فالوورهای خود در اینستاگرام، می گوید: یکسری از افراد با افزایش فالوورهای خود به دنبال دیده شدن مطالب یا عکس هایی هستند که در این فضا ارسال می کنند آن هم به هر قیمتی، حتی برخی افراد فالوور می خرند.
وی اضافه می کند: در عین حال برخی افراد نیز در پیج های دیگران گشت و گذار کرده، مطالب، فیلم و عکس آن ها که عموما از افراد انرمال جامعه هستند و به شاخ پنداری معروفند، را برداشته و برای افزایش فالوورهای خود در پست خود قرار می دهند.

**شاخ پنداری بیماری اینستاگرامی
این کارشناس آی تی می گوید: شاخ پنداری به افراد انرمالی گفته می شود که با کارهای عجیب و غریب و فرستادن این کارها در اینستاگرام به دنبال جذب مخاطب و افزایش فالوورهای خود هستند، مثل افرادی که جراحی های عجیب و غریب می کنند یا کارهایی انجام می دهند که آدم های عادی و سالم به لحاظ روانی حاضر به انجام آن کار ها نیستند.
قاسمی اضافه می کند: به عنوان مثال در اینستاگرام فردی با لمینت کردن دندان هایش به نوعی خود را مطرح کرده از یک سو، تعداد فالوورهای خود را افزایش داده تا از این طریق دندانپزشک خود را تبلیغ کند این در حالی است که عکس این فرد در پیج بسیاری از افراد که در اینستاگرام فعالیت دارند، دیده می شود.
وی می گوید: یا فرد دیگری مجسمه سازی را تبلیغ کرده بود ، یا دختر جوانی آرایشگاهی را با نشان دادن مدل های موی خود تبلیغ کرده بود و حتی در برخی از پست هایش گفته بود که فلان روز و فلان ساعت در فلان آرایشگاه باشید من هم هستم و با تخفیف ویژه می تواند از خدمات سالن آرایشگاه استفاده کنید.
قاسمی اضافه می کند: یک خانمی که تعداد فالوورهایش بسیار بالا بود فال قهوه گرفته و از این طریق برای خودش کاسبی راه انداخته است و بابت هر فالی حدود 300 تا 400 هزار تومان هزینه دریافت می کرد یا فرد دیگری در اینستاگرام وارد خرید و فروش سگ شده بود و چه پول هایی به جیب زده اما خبری از فروش سگ نبود.
وی اضافه می کند: نکته جالب و قابل تامل در مورد تمام این افراد این است که افرادی که پیج ها را دارند در پایین بیو( بیوگرافی) خود می نویسند، این پیج، تابع قوانین جمهوری اسلامی است در حالی که به راحتی با دیدن عکس یا فیلم هایی که می گذارند، می توان دید که چنین افرادی قائل به قوانین جمهوری اسلامی نیستند نه تنها برای قوانین جمهوری اسلامی احترامی قائل نیستند بلکه با ترفندهای مختلف قصد اخاذی از فالوورهای خود را دارند.برخی نیز با گذاشتن پست های غیر اخلاقی قصد دارند تعداد مخاطبان خود را افزایش دهند که در این بین ممکن است مخاطبان آن ها افرادی باشند که هنوز به سن بلوغ نرسیده اند.

**حاشیه سازی برای افزایش فالوورها
این کارشناس فضای مجازی می گوید: یکی از شاخ های اینستاگرام، گفته است هزینه یک ساعت تبلیغش 400 تا 900 هزار تومان است، این فرد هر جا که می رفت در پستش اعلام می کرد که به عنوان مثال فردا فلان جا هستم چنین افرادی با این نوع تبلیغات به اهداف خود می رسند. این افراد دارای فالوورهای تا یک میلیون نفر هستند هر چه تعداد فالوورهایشان بیشتر شود، بیشتر پول به جیب می زنند.
وی می گوید: در این آشفته بازار، عده ای هم حاشیه سازی کرده و آن را در فضای مجازی انتشار می دهند تا از این طریق افراد بیشتری جذب شوند و به تبع آن میزان تبلیغات خود را به هر دلیل و انگیزه ای افزایش دهند که در این بین برخی اهداف مالی و برخی عقده های روانی خود را تخلیه می کنند برخی نیز از عکس هنرمندان و بازیگران استفاده کرده تا تعداد فالوورهای خود را افزایش دهند.
قاسمی اضافه می کند: متاسفانه نوجوانان و جوانان بسیاری از افرادی که دارای فالوورهای بسیاری هستند را الگوی خود قرار می دهند مثلا لباس و مدل موهای خود را تغییر می دهند و شبیه فردی می شوند که در اینستاگرام، با افزایش فالوورها جولان می دهد.
این کارشناس فضای مجازی می گوید: چه بسیار خانواده هایی که از طریق چنین فضاهایی از هم پاشیده شده اند که البته بیشتر زنان و دختران در دام می افتند.
قاسمی اضافه می کند: البته نمی توان از مزایای اینستاگرام غافل شد چراکه برخی مطالب و فیلم ها آموزنده و درس آموز است از سوی دیگر برخی افراد با نیت پاک به دنبال کارهای خداپسندانه و «خیر» هستند اما تشخیص افراد صالح از ناصالح در این فضا دشوار و گاه غیر ممکن است.

**تغییر آیدی از ترفندهای افراد سودجو در اینستاگرام
وی اضافه می کند: افراد سودجو در اینستاگرام سریع ایدی های خود را تغییر می دهند تا به اصطلاح ریپورت نشوند چون براساس قوانین اینستاگرام افرادی که گزارش خراب کاری (اسپم) در قالب هکر، ربات، کلاهبرداری، عکس های پورن و غیره را بدهند البته به زبان انگلیسی ، هرچه تعداد این گزارش ها بیشتر شود، اینستاگرام به این نتیجه می رسد که این فرد مخرب است، این افراد ایدی خود را مدام تغییر می دهند تا مردم نتوانند او را ریپورت و گزارش دهند در غیر این صورت برای اینستاگرام پیدا کردن آن ها کاری ندارد، در واقع اینستاگرام همچون پلیس رفتار می کند که اگر کسی شکایت یا گزارشی ارائه دهد در آن صورت وارد عمل شده و با بررسی و صحت ، به صورت کلی پیج آن فرد را حذف کرده و فرد شیاد در صورت ورود به این فضای مجازی باید ایمیل دیگر ساخته و وارد این عرصه می شود البته با هویت جدید و باید بار دیگر فالوور جذب کند.

**خرید مخاطبان راهی برای افزایش فالوور
به گفته وی نرم افزارهایی نیز برای خرید فالورهای، لایک و کامنت اینستاگرام وجود دارد و افراد از دو طریق می توانند این فالوورها را خریداری کنند، در یک روش باید پول پرداخت کرده و سکه خریداری کنند که آسان ترین راه است و راه حل دوم، این است که در ازای دریافت فالوور بیشتر، باید پست هایی را که نرم افزار معرفی می کند لایک کرده تا از این طریق سکه دریافت و در نهایت فالوورها را خریداری کنید.
قاسمی می گوید: خرید این فالوورها به راحتی در اپلیکیشن بازار موجود و در دسترس افراد است بویژه کسانی که نیت های شومی در سر دارند به راحتی می توانند با خرید فالورهای اعتماد مخاطبان را جذب کرده و دست به کلاهبرداری یا اخاذی بزنند.

**سونامی فضای مجازی در دنیای جوانان
مجید ابهری آسیب شناس و متخصص علوم رفتاری در گفت و گو با ایرنا می گوید: ورود هر فناوری به جامعه اگر همراه با آموزش و فرهنگ سازی در راستای کاربرد آن نباشد، عوارض و آسیب های این فرآیند خیلی بیشتر از محاسن، تسهیلات و امکانات آن خواهد بود.
وی اضافه می کند: تجربه تلخ آپارتمان نشینی بدون فرهنگ سازی، تلفن همراه بدون بستر سازی، هنوز به پایان نرسیده که اینترنت و فضای مجازی همچون سونامی گسترده جامعه ما وبخصوص جوانان را فراگرفته است.
ابهری می گوید: 40 میلیون کاربر اینترنتی که حدود 70 درصد آن ها بیش از دو ساعت وقت خود را در این فضا صرف می کنند جامعه ما را به جای بهره گیری مثبت، دچار تنش های فکری و فرهنگی در این زمینه کرده است، روابط عاطفی کمرنگ شده و دخالت در حریم خصوصی دیگران افزایش چشمگیری یافته است، آزارهای روانی افراد و به هم زدن زندگی ها رونق گرفته است و امروز در کنار قمار اینترنتی خرید و فروش مواد مخدر، فحشای جنسی، شاهد کلاهبرداری های اینترنتی نیز هستیم.

**راهزن های اینترنتی در راهند
این آسیب شناس اضافه می کند: در هیچ جای دنیا حداقل در کشورهای پیشرفته راه زنی اینترنتی (هک کردن) مجاز نیست اما در جامعه ما، سی دی های هک کردن و روش های آن آزادانه خرید و فروش می شود یا در گروه های شبکه های مجازی قرار می گیرد.
ابهری می گوید: عده ای دیگر که من به آن ها تجار اینترنتی یا بازرگانان عضویتی می گویم، از طریق خرید و فروش اعضا ( ممبر) و پیرو (فالوور) بدون زحمت و تلاش به پول های کلان می رسند متاسفانه امروز تبادل لینک، تبلیغات و سپردن سفارش های تیلیغی براساس تعداد ممبر و فالوور صورت می گیرد از امروز شاهد فریب کاری مجازی خواهیم بود که نمی توان آن را در اشتغال زایی و کارآفرینی قرار داد.
وی اضافه می کند: تعداد اعضا و پیروان، معیاری برای ارزیابی شخصیت کاربر شده است و سفارشات براساس آن داده و گرفته می شود، کلاهبرداری آشکار به کمک فناوری صورت می گیرد. به جای استفاده علمی و تکنیکی، فرزندان ما ضمن عادت کردن به تنبلی و بدون به کار انداختن ابتکار و خلاقیت خود، از این رهگذر وارد دنیای پلیدی به نام راهزنی و کلاهبرداری اینترنتی می شوند در حالی که اطلاع رسانی ، آگاه سازی و خودداری از قرار دادن فرآیندهای فوق به عنوان ملاک ارزیابی باید متوقف شود و نوجوانان و جوانان باید روش های مناسب برای خلاقیت خود پیدا کنند.
این متخصص علوم رفتاری می گوید: با وجود پلیس فتا و مقابله این نهاد با بسیاری از پلیدی ها در این زمینه بخش عمده ای از کلاهبرداریها و فریب ها متوقف شده اما نهادهای فرهنگی و سازمان های متولی دیگر نیز باید با فراهم آوردن زمینه های رشد علمی، برای جوانان فرصت های مناسب را در بهره گیری کافی از این فناوری ایجاد کنند.

** هشدار پلیس در مورد افزایش فالوور و شگرد مجرمان سایبری
سرگرد حمید کیانی رئیس اداره تشخیص جرائم سایبری پلیس فتا نیروی انتظامی می گوید: افزایش فالوور شگرد جدید مجرمان سایبری است در حالی که افراد از تهدیدات و عواقب آن اطلاعی ندارند.
وی می افزاید: تعداد پسندها(لایک‌ها)، درج کامنت و افزایش تعداد دنبال کننده‌ها (فالوور) یکی از بزرگترین دغدغه‌های نسل جوان امروزی و کاربران فعال در شبکه‌های اجتماعی است. به نحوی که برخی از کاربران فضای مجازی و به خصوص شبکه‌های اجتماعی از هر روشی برای افزایش بازدید کننده و لایک‌ها استفاده می‌کنند.
وی اضافه می کند: انتشار و به اشتراک‌گذاری مطالب اگر با تعداد لایک‌های بیشتری همراه باشد، علاوه بر افزایش اعتماد به نفس این کاربران در فضای مجازی گاها غرور و خود برتربینی را نیز برای آنها به همراه دارد. کاربرانی که بی‌محابا به دنبال جذب مخاطب هستند و از تهدیدات و عواقب این جذب هیچ اطلاعی ندارند.
رئیس اداره تشخیص جرائم سایبری پلیس فتا ناجا می گوید: مدتی است در فضای مجازی باب شده و افراد سودجو با استفاده از تبلیغات جذاب سعی دارند کاربران را با خود همراه کرده و اهداف مجرمانه خود را عملی کنند.
سرگرد کیانی از سرقت اطلاعات به عنوان یکی از مهمترین اهداف مجرمانه سودجویان سایبری نام برده و می گوید: یکی از مواردی که حریم خصوصی کاربران در فضای مجازی را تهدید می‌کند، اطلاعاتی است که در پیج‌ها و اکانت‌های خود منتشر کرده اند. اطلاعاتی که ممکن است با استفاده از ترفندهای مختلف و مهندسی اجتماعی به دست افراد سودجو بیفتد.
وی می افزاید: جدای از واقعی یا غیر واقعی بودن اعضاء(فیک ممبر‌ها) باید نسبت به راه‌های افزایش این اعضا و فالوور‌ها دقت بیشتری به خرج داد.
سرگرد کیانی تبلیغات جذاب را یکی از مهم‌ترین راه‌های موجود برای ترغیب کاربران به انجام خواسته‌های مجرمان دانسته و می گوید: با همین تبلیغات جذاب و رنگارنگ است که کاربران فریب آنها را خورده و اقدام به انتشار اطلاعات مهم و نصب نرم افزارهای پیشنهادی می کنند.
وی با اشاره به نرم‌افزارهای طراحی شده در زمینه افزایش فالوور می افزاید: در حال حاضر برخی از اپلیکیشن‌ها برای افزایش فالوور کاربران طراحی شده است به نحوی که بعد از نصب توسط کاربران و عضویت در کانال‌ها و گروه‌های مختلف، تعداد فالورهای آنان افزایش چشم‌گیری پیدا خواهد کرد. در واقع این افراد کسانی هستند که از همین نرم‌افزار استفاده کرده‌اند.
این مقام مسئول به سرقت نام کاربری و رمز عبور برخی از این اپلیکیشن‌ها اشاره کرده و می گوید: روال عادی کار با این اپلیکیشن‌ها به این صورت است که بعد از نصب باید شماره تلفن و یا ایمیل خود را به همراه رمز عبور صفحات و پیج‌های خود را ثبت نمود و از طریق عضویت در دیگر کانال‌ها، تعداد فالوورهای خود را افزایش داد. اما به تازگی مشاهده شده برخی از این نرم‌افزارها بعد از دریافت نام کاربری و رمز عبور، کاربر را به صفحه‌ای جعلی لینک می‌دهد.
رئیس اداره تشخیص جرائم سایبری از این روش به عنوان فیشینگ نام برد و تصریح‌کرد: افراد سودجو با طراحی صفحاتی جعلی به دنبال سرقت اطلاعات کاربران می‌باشند. دراین روش هم افراد سودجو با طراحی نرم افزارهای جعلی به دنبال دستیابی به نام کاربری و رمز عبور کاربران در شبکه‌های اجتماعی هستند.
وی در توصیه به کاربران تاکید‌ کرد: هموطنان باید دقت داشته باشند هدف اصلی تبلیغات، ترغیب کاربران برای بازدید از سایت، کانال یا گروه خود است، بنابراین باید نسبت به تبلیغاتی که اغوا کننده هستند کمی حساس‌تر بود.
این مقام مسئول همچنین در خصوص عدم به اشتراک گذاری اطلاعات مهم و خصوصی در شبکه‌های اجتماعی گفت: در صورت دسترسی افراد سودجو به نام کاربری و رمز عبور شما، این امکان وجود دارد که به تمامی اطلاعاتی که شما در صفحات خود منتشر کرده‌اید دسترسی داشته باشد. لذا از انتشار و به اشتراک گذاری و همچنین نگهداری اطلاعات مهم و خصوصی در شبکه‌های اجتماعی خودداری کنند.
سرگرد کیانی ادامه داد: علاوه بر دسترسی به اطلاعات قربانی، دسترسی به اطلاعات اعضا و دنبال کنندگان شبکه اجتماعی وی نیز امکان پذیر می‌باشد که این افراد اصولا دوستان و آشنایان قربانی هستند. لذا هر گونه فعالیت مجرمانه تحت اکانت شما در این شبکه از سوی مجرم برای دوستان و آشنایان شما به نام شما ثبت و باعث رنجش از شما می‌شود.
وی تاکید کرد: فعالیت در شبکه‌های اجتماعی بسیار حساس است لذا حفظ اطلاعات شخصی و خصوصی در این فضا به مراتب مهمتر و جدی است و کاربران باید در این خصوص دقت لازم را داشته باشند.
سرگرد کیانی از هموطنان درخواست کرد در صورت مواجهه با موارد مشکوک آن را از طریق سایت پلیس فتا به آدرس 'Cyberpolice.ir' بخش مرکز امداد و فوریت های سایبری لینک ثبت گزارش مردمی به ما اطلاع دهند.

**فیشینگ و مجازات آن چیست؟
سرهنگ حسین رمضانی معاون امور بین الملل و حقوقی پلیس فتا ناجا به تشریح جرم فیشینگ و مجازات های آن پرداخته و می گوید: فیشینگ به منظور گمراه کردن کاربران اینترنتی برای بدست آوردن اطلاعات محرمانه آنان است که از طریق سرویس های ایمیل یا با وعده های دروغ انجام می گیرد یا با ایجاد برخی جذابیت ها کاربران اینترنتی را ترغیب می کنند اطلاعات خود را در سایت هایی که توسط کلاه برداران ساخته شده است، وارد کنند.
سرهنگ رمضانی در تشریح مجازات های فیشینگ، می گوید: در قوانین موجود ایران مواد 740 و 741 بخش جرایم رایانه ای قانون مجازات اسلامی جدید به این امر پرداخته است، ماده 740 می گوید، هر فردی به طور غیرمجاز داده‎های متعلق به دیگری را برباید، چنانچه عین داده‌ها در اختیار صاحب آن باشد، به جزای نقدی از یک تا 20 میلیون ریال و در غیر این صورت به حبس از 91 روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا 20 میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
وی اضافه می کند: براساس ماده 741 ، هر فردی به طور غیرمجاز از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی با ارتکاب اعمالی از قبیل وارد کردن، تغییر، محو، ایجاد یا متوقف کردن داده‎ها یا مختل کردن سیستم وجه یا مال یا منفعت یا خدمات یا امتیازات مالی برای خود یا دیگری تحصیل کند، علاوه بر رد مال به صاحب آن‌ به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از 20 تا یکصد میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
به گفته وی، ماده 1 قانون جرائم رایانه‌ای در خصوص دسترسی غیرمجاز مقرر داشته است، هرفردی به طور غیرمجاز به داده‎ها یا سیستم‎های رایانه‎ای یا مخابراتی که به وسیله تدابیر امنیتی حفاظت شده است دسترسی یابد، به حبس از 91 روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا 20 میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
معاون امور بین الملل و حقوقی پلیس فتا ناجا می افزاید: برای اینکه بتوانید هرچه سریعتر علیه کلاهبرداران اقدام کنید و به مال از دست رفته تان برسید،نخستین گام این است که به دادسرای عمومی و انقلاب محل وقوع جرم مراجعه کنید ودر مورد دعوای فیشینگ هم لازم است چنانچه در تهران سکونت دارید به دادسرای جرایم رایانه ای و در سایر شهرستانها به دادسرای عمومی و انقلاب محل اقامت خود مراجعه و اعلام شکایت کنید؛ دادگاهی که پرونده تان به آن ارجاع می شود؛ در واقع همان دادگاه عمومی کیفری واقع در محل وقوع جرم است. بنابراین پرونده به دادگاهی ارسال می شود که جرم فیشینگ در آنجا اتفاق افتاده است. با دریافت پرونده، قاضی بلافاصله رسیدگی را آغاز و در اسرع وقت رای مناسب صادر خواهد کرد.

رگولاتوری ایران، قصد دارد با تعریف پروژه‌ای و استفاده از متخصصین، شماره تلفن اعضای شبکه‌های اجتماعی را بیابد.
مطابق خبری که به تازگی در سایت رسمی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی منتشر شده، این سازمان درصدد کشف شماره تلفن اعضای شبکه‌های اجتماعی است.
در این خبر، با اعلام رسمی این پروژه، از پیمانکاران نرم‌افزاری دعوت شده که جهت مشارکت در این پروژه و ارائه نرم‌افزار ویژه این امر، به رگولاتوری مراجعه نمایند.
البته موضوع شناسایی هویت کاربران شبکه‌های اجتماعی، هم اکنون جزو موضوعات حساس و مناقشه برانگیز فضای مجازی در جهان است، به ویژه اینکه با مسئله حریم خصوصی کاربران نیز تداخل دارد.
از جمله جدیدترین تحولات در این زمینه، اقدام اخیر دولت جدید آمریکا است که در ادامه سختگیری بر مهاجران، از آنها خواست که تمامی فعالیت‌های خود در شبکه‌های اجتماعی را رسما به دولت این کشور گزارش نمایند.
به گزارش ایتنا، گفتنی است این موضوع که همواره مورد انتقاد بوده است، در کشور ما تاکنون تنها در قالب نوعی خوداظهاری و صرفا برای برخی کانال‌های پربازدید اجباری بوده است، که البته بنظر می‌رسد همین موضوع بیشتر در ایام انتخابات برای مدیران قابل توجیه بوده است؛ اما با طرح جدید رگولاتوری، بنظر می‌رسد این موضوع دامنه بیشتری خواهد یافت.
شایان ذکر است که در فراخوان رگولاتوری، تنها دو شبکه پیام‌رسان "تلگرام" و "واتس‌اپ" ذکر شده‌اند.
 

امروزه نیمی از جمعیت جهان آنلاین هستند و عصر، عصر دیجیتال است؛ اما این واقعیت که کاربران هر روز وقت بیشتری در فضای مجازی می‌گذرانند، تاثیرات منفی اینترنت و شبکه‌های اجتماعی بر زندگی روزمره را بیشتر آشکار می کند.

به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی بی بی سی ورلد، شبکه‌های اجتماعی می‌توانند ابزار تحول باشند، به نشر ایده‌های سازنده کمک کنند و انسان‌ها را به هم وصل کنند؛ اما از نگرانی در مورد حریم خصوصی گرفته تا مزاحمت های آنلاین، معضلات هر روز کاربران شبکه‌های اجتماعی هستند.
علاوه بر این، پژوهش‌های تازه نشان داده‌اند که وابستگی کاربران به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی اثر منفی روی سلامت جسمی و روانی آنها دارد.
تازه‌ترین پژوهش در انگلیس نشان داده است که اینستاگرام تاثیر منفی بر سلامت جوانان دارد. اسنپ‌چت در این مطالعه به عنوان دومین شبکه اجتماعی مضر برای سلامت روانی ذکر شده است.
به دنبال بیشتر شدن تاثیرات منفی شبکه‌های اجتماعی، کاربران بیشتری به تعدیل و تنظیم رابطه خود با دنیای آنلاین علاقمند شده‌اند.
با این همه، درست مانند هر اعتیاد دیگر، افراد حتی در مواقعی که از شبکه‌های اجتماعی متنفر هستند، نمی‌توانند آن را ترک کنند.
دکتر ریچارد گراهام، یکی از مشاوران مرکز ترک اعتیاد اینترنت در لندن، درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر مغز و حالت‌های روانی کاربران گفت: گرچه مطالعات نشان داده است که شبکه‌های اجتماعی می‌توانند حافظه کاربران را تقویت کنند، اما استفاده بیش از اندازه ممکن است به عکس، باعث ضعیف شدن حافظه و کاهش تمرکز شود.
شبکه‌های اجتماعی همچنین می توانند به اعتماد به نفس جوانانی که مدام به دنبال مقایسه خود با دیگر کاربران هستند، آسیب بزنند.
دکتر گراهام توصیه‌هایی کاربردی برای کاربران دارد تا رابطه‌ای سالم با شبکه‌های اجتماعی داشته باشند:
- مراقب خواب خود باشید. نور صفحه‌ موبایل یا تبلت باعث کاهش فعالیت هورمون خواب و موجب می‌شود که مغز سیگنال بیدار شدن دریافت کند. از حدود یک ساعت مانده به زمان خواب، شبکه‌های اجتماعی را کنار بگذارید.
- اساسا استفاده از شبکه‌های اجتماعی را به زمان مشخصی محدود کنید، مثلا روزی چهار بار و هر بار فقط یک ربع به فیسبوک‌ سربزنید و سعی کنید این میزان را به مرور کاهش دهید.
- دامنه مکان استفاده از شبکه‌های اجتماعی را محدود کنید. مثلا خودتان را مقید کنید که هیچ وقت در اتاق خواب سراغ اینستاگرام نروید.
- ابزارهای دیجیتال مانند موبایل و تبلت را در ساعات مشخصی از روز از خود دور نگه دارید تا سراغ شبکه‌های اجتماعی نروید.
-چالش کنترل استفاده از شبکه‌های اجتماعی را به عنوان یک فعالیت مثبت برای خود و اطرافیان‌تان جا بیندازید تا انگیزه کافی برای پایبند ماندن به آن داشته باشید،مثلا بگویید که می‌خواهید تمرکزتان را بالا ببرید.
مشاوران علاوه بر توصیه‌ به کاهش استفاده از شبکه‌های اجتماعی، توصیه‌هایی هم دارند که کاربران چگونه از شبکه‌های اجتماعی استفاده کنند:
- قبل از تایپ کردن فکر کنید. یک قاعده ساده آن است که چیزی را که در گفت‌وگوی رو در رو به دیگران نمی‌گویید، در شبکه‌های اجتماعی هم ننویسید.
- عملکرد خود در شبکه‌های اجتماعی را حسابرسی کنید. هر از گاهی پروفایل‌های خود در شبکه‌های اجتماعی را بررسی کنید و از خود بپرسید آیا از پیام‌ها، عکس‌ها و مطالبی که به طور عمومی منتشر می‌کنید راضی هستید؟ آیا چهره‌ای که برای خود ساخته‌اید با واقعیت زندگی شما منطبق است؟
- خانه‌تکانی دیجیتال را فراموش نکنید. لازم نیست که در همه شبکه‌های اجتماعی پروفایل داشته باشید. اگر یکی از حساب‌های شما مدتی است که بی‌استفاده مانده است، آن را پاک کنید.

با انجام جدیدترین تحقیقات در سطح کشور انگلیس محرز شد، اینستاگرام به عنوان مضرترین رسانه اجتماعی، بیشترین کاربرد را در بین نوجوانان و جوانان سراسر جهان دارد.

به گزارش فارس، بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده در سطح شهر لندن و چندین ایالت دیگر، محرز شد که اینستاگرام بدترین شبکه اجتماعی است که برای سلامت روانی افراد و به خصوص نوجوانان و جوانان مضرترین رسانه اجتماعی به شمار می‌آید. 

پژوهشگران و روانشناسان با مشارکت 1479 شهروند نوجوان و جوان در محدوده سنی 14 تا 24 سال و طرح این سؤال که اینستاگرام چه تأثیری در تنهایی، استرس، اضطراب، احساس تمسخر، بدخوابی و روابط با افراد دارد، به این نتیجه رسیدند که می‌توان این رسانه را در دسته بدترین شبکه‌های اجتماعی قرار داد. 

شبکه اجتماعی‌ که منجر به تغییرات در روند زندگی شده و با دسترس بودن برای تمامی گروه‌های سنی منجر به افزایش آمار فساد در نوجوانان با سنین کم شده و علاوه بر تأثیر منفی گذاشتن بر روی تحصیلات آنها، منجر به آسیب‌های گسترده به مغز آنها نیز شده است. 

این در حالیست که والدین به عنوان کسانی که باید مراقبت از فرزندشان را برعهده داشته باشند و ناظر رفتار وی باشند، با استفاده بی‌حد و حصر از شبکه‌های اجتماعی این بهانه را به جوان خود می‌دهند که آزادانه و بدون هیچ فیلترینگی این شبکه را رصد کنند. 

سازمان بهداشت انگلیس باور دارد، شبکه‌های اجتماعی «به بحران سلامت روان در میان کاربران جوان» دامن می‌زنند. 

با وجود اینکه شبکه‌های اجتماعی می‌توانند تأثیر مثبتی در شناساندن ویژگی‌های خوب فرد به خود وی داشته باشند، اما عدم آموزش منجر به استفاده منفی از این شبکه شده و ما در تمام جهان تنها شاهد مضرات این شبکه اجتماعی هستیم. 

در گذشته نه چندان دور، فیس‌بوک مضرترین شبکه اجتماعی شناخته می‌شد که در دو سال گذشته جای خود را به اینستاگرام داده است و با روند افزایش استفاده گروه سنی حساس از این رسانه، مدیریت این شبکه فضا را طوری فراهم کرده است که نوجوانان و جوانان تمامی کشورها هر روز برای استفاده از این شبکه اجتماعی مشتاق‌تر از قبل شوند.

باوجود اینکه قاعده‌ی خاصی برای پست گذاشتن در فیس‌بوک و اینستاگرام وجود ندارد، همیشه در شبکه‌های اجتماعی آداب ناگفته‌ای وجود داشته که بهتر است از آن‌ها پیروی کنید.
به گزارش جام جم آنلاین، از قهوه‌های آخر  شبی و سفارش‌های پیتزا گرفته تا گذاشتن آموزش تمرین‌های ورزشی به‌عنوان پست و سلفی‌های قشنگ، در این مقاله فوت‌وفن فیس‌بوک و اینستاگرام را به شما آموزش خواهیم داد.
فیس‌بوک نسبت به اینستاگرام رسمی‌تر است، با در نظر داشتن اینکه احتمالاً بیشترین مخاطب را در فیس‌بوک خواهید داشت – با هزاران دوست فیس‌بوکی که دارید—باید از آن به‌صرفه استفاده کنید.
با داشتن این مطلب در ذهن، از فیس‌بوک اغلب برای نشان دادن اینکه چگونه با زندگی درگیر هستید به جهان استفاده می‌شود.
پس اگر چیزی بزرگی برای به اشتراک گذاشتن دارید، به زاکربرگ درون خود اعتماد کنید و از فیس‌بوک استفاده کنید.

* وقت‌هایی که پست گذاشتن در فیس‌بوک مناسب است:
وقتی‌که می‌میرید برای حرافی کردن درباره‌ی سیاست (همه می‌دانند که سیاست برای فیس‌بوک است)
وقتی‌که می‌خواهید به‌خوبی های فرزندان یا نوه‌های خود ببالید، که می‌تواند تعریف‌از‌خود درخشانی هم محسوب شود!
وقتی‌که حس می‌کنید می‌خواهید ریسک کنید اما برای استفاده از فیس‌بوک لایو آماده نیستید.
اگر شما از قدیمی‌ها هستید و فیس‌بوک تنها شبکه‌ی اجتماعی مورداستفاده‌ی شماست، بنابراین فکر می‌کنید که پست‌های فیس‌بوک باحال ترین هستند.
وقتی‌که می‌خواهید فیلم آموزش آشپزی خودتان را درست کنید. همه می‌دانند که کاربران فیس‌بوک عاشق دیدن ویدئوی نحوه تهیه‌ی غذا هستند، پس چرا خودتان یک ویدئو نسازید؟
وقتی‌که خبرهای شخصی هیجان‌آوری دارید که می‌توانید روی شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید، مثل نامزدی یا شغل جدید. پستی در فیس‌بوک بگذارید چون می‌خواهید همه‌ی دنیا بدانند!
اگر یک گزارشگر فنی هستید و می‌خواهید به همه یادآوری کنید که یک گزارشگر فنی هستید.
وقتی‌که بدون شک می‌خواهید در توجه باشید. احیاناً اگر نشنیده‌اید، اخیراً دیگر کسی از استوری فیس‌بوک استفاده نمی‌کند، پس خیالتان راحت، اگر شما در استوری پستی بگذارید همه آن را خواهند دید شامل خانواده، دوستان، آشنایان، بدخواهان و آن یارویی که در دبیرستان جلوی شما زخمی شد!
اگر فک و فامیل زاکربرگ هستید، چون اگر از فیس‌بوک استفاده نکنید ممکن است تبعیدتان بکند.
پست‌های اینستاگرام شوخی نیستند و باید بااحتیاط و دقیق روی آن‌ها کار کرد.
اینستاگرام جایی است که به خلاقیتتان اجازه درخشش می‌دهید، جایی که تبدیل به عکاس حرفه‌ای می‌شوید و صاحب زیبایی‌های واقعی اجتماعی می‌شوید.
اگر فکر می‌کنید از پسش برمی‌آیید و می‌خواهید ورود خوبی داشته باشید، اولین پست اینستاگرام با یک نوتیفیکیشن به فالوئر های شما هشدار می‌دهد که شما نیز به قافله پیوسته‌اید.

وقت‌های که پست گذاشتن در اینستاگرام مناسب است:
وقتی در حالت تمام-جشن قرار دارید.
آیا در حال نوشیدن هستید با دوست صمیمی خود خوش می‌گذرانید؟ از قابلیت بومرنگ استفاده کنید تا فالوئر‌هایتان حس کنند پیش شما هستند.
وقتی‌که می‌خواهید تصاویر خیره‌کننده‌ی غذا را به اشتراک بگذارید.
از اینکه دهان بقیه را آب بی اندازید خجالت نکشید. فیلتری برای عکس خود انتخاب کنید و آن را پست کنید.
اگر می‌خواهید به همه بفهمانید که در حال نوشیدن قهوه هستید، باید در اینستاگرام پست بگذارید.
بااین‌حال فقط عکس‌های قهوه در یک ماگ واقعی در یک کافی‌شاپ کوچک محلی قبول هستند.
اگر می‌خواهید بقیه بدانند که دقیقاً کجا هستید.
برعکس اسنپ‌ چت شما موقعیت خود را با جزئیات دقیق‌تری به اشتراک می‌گذارید و دیگران می‌توانند بفهمند به‌جای اینکه در چه شهری هستید دقیقاً در چه رستورانی هستید.
وقتی‌که می‌خواهید یک منظره‌ی عالی را به اشتراک بگذارید. آسمان‌خراش‌ها، غروب آفتاب، یک روز آفتابی در ساحل؟ این‌ها برای اینستاگرام هستند.
اگر می‌خواهید عکسی از گربه‌ی خود بگذارید.
کتاب‌ها ! کتاب‌ها ! اینستاگرام برای عکس‌های کتاب‌هاست.
اگر می‌خواهید هنری شوید اینستاگرام قابلیت‌های هیجان‌انگیزی دارد مثل ~LIT~ متن درخشان و استیکر های بامزه که عکس‌های شما را به سطح بالا می‌رساند.
وقتی‌که می‌خواهید مخاطبین مختلفی داشته باشید.
برای خیلی‌ها حریم شخصی اینستاگرام آرام‌تر از فیس‌بوک است.
اما اگر حساب شما پابلیک باشد شما فالوئر هایی خواهید داشت که شخصاً نمی‌شناسید و طرفدار دوآتشه‌ی شما هستند.

فیرمن دی‌براباندر؛ ترجمه امیرحسین میرابوطالبی - نحوۀ رفتارِ آنلاینِ ما حاویِ تناقضی شناخته‌شده است: می‌دانیم که همواره زیر نظریم، و در عین حال از نظارتِ شرارت‌بار گوگل و دولت تمجید و تحسین می‌کنیم. باوجود‌این، دایرۀ چیزهایی که برای انتشار در یک برنامک یا به‌اشتراک‌گذاری در حلقۀ «دنبال‌کنندگانِ» رسانۀ اجتماعی بیش از اندازه شخصی، پرده‌درانه یا یا مبتذل‌اند، هر روز در حال کوچک‌شدن است. بسیاری از ما وقتی با این همه اسباب‌بازی‌های دیجیتال روبرو می‌شویم که سطوحی جادویی از ارتباط و سهولت را در اختیارمان می‌گذارند، مقهور این «تفکر سبک‌سرانه می‌شویم که حریم خصوصی احمقانه است»، جمله‌ای که گَری اشتینگارت در سال ۲۰۱۳ در نیویورکر نوشت.
این به آن معنی نیست که رسانه‌های اجتماعی خودآگاهیِ ما را محدود کرده‌اند، یا اینکه خودِ اینترنتیِ ما به شدت مصنوعی و ساختگی نیست. همین طور به این معنی نیست که افرادی که در رژیم‌های سرکوبگر زندگی می‌کنند یا اقلیت‌ها در جوامعی که می‌دانند زیر نظرند، برای آنچه به صورت آنلاین می‌گویند نگران نیستند. با وجود همۀ این‌ها نکتۀ اصلی این است که رسانه‌های دیجیتال برداشتِ ما از صمیمیت و شرم را به کلی تغییر داده‌اند و این کار را هم به شکلی غیرقابل پیش‌بینی و تناقض‌آمیز انجام داده‌اند.
برای مثال من از فقدانِ حریم خصوصی می‌نالم و با این حال با آغوش باز و بنا به عادت همین حریم خصوصی را فدای سهولت می‌کنم. در این شرایط دیگر مجبور نیستم رستوران‌ها را شانسی انتخاب کنم و حدس بزنم کدام بهتر است؛ برنامۀ «یِلپ» خیلی ساده به من می‌گوید کدام بهتر است و بعد من را تا دم در ورودیِ رستوران اسکورت می‌کند. دیگر با ریسک تاخیرهای پیش‌بینی‌نشده در حمل ونقل عمومی روبرو نمی‌شوم؛ «نقشۀ گوگل» بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد را نشانم می‌دهد و اگر هم مجبور شوم، یکی از ماشین‌های اوبِر می‌تواند با استفاده از کُلی مسیرهای فرعی و میان‌بُر مرا به مقصد برساند. دیگر لازم نیست روز تولدِ دوستانم را به خاطر بسپارم؛ فیسبوک خبرم می‌کند و همیشه هم به نحوی گولم می‌زند تا پُست جدیدی در صفحه‌ام قرار دهم، نکند که دیگران یادشان برود وجود دارم. برای بهره‌بردن از این اپلیکیشن‌ها تنها کاری که باید بکنم این است که هر وقت شرکت‌های صاحبشان خواستند، مکان، عادات و باورهایم را در اختیارشان قرار بدهم. الاخره چه خبر است؟
همان‌طور که میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی، در کتاب مراقبت و تنبیه: تولد زندان۱ (۱۹۷۵) می‌نویسد، «در معرضِ دید بودنْ دام است.» منظور او این است که وقتی کسی اجازه می‌دهد زیر نظر باشد و یاد می‌گیرد دیگران را زیر نظر بگیرد، ماجرا هم جذاب است و هم خطرناک. او از طرح‌های جرمی بنتام در قرن هجدهم برای ایجاد یک «سراسربین» الهام گرفته بود. منظور از سراسربین زندانی است که زندانیانش از برجی مرکزی تحت نظر بوده و متصدیِ نامرئیِ آن برج با چشمان هشیارش آن‌ها را می‌بیند ولی کسی او را نمی‌بیند. ایدۀ بنتام این بود که زندانیان در این شرایط در درون خود وجودِ آن نگهبان خیالی را حس خواهند کرد و مراقب رفتارشان خواهند بود، حال چه در آن برج واقعاً کسی باشد یا نباشد. بنتام با هیجان در این رابطه می‌گوید: «اخلاقیات بهبود می‌یابد، بهداشت رعایت می‌شود، صنعت جان تازه می‌یابد، دستورالعمل‌ها به سرعت همه‌گیر می‌شوند و از فشار افکار عمومی نیز کاسته می‌شود.»
به نظر فوکو، نحوۀ فعالیت سراسربین به شکل عجیبی یادآور خودمراقبتی افراد در کل جامعه است. به گفتۀ او با وجود شاهدانِ همیشه‌مراقب، دیگر نیازی به اجبارِ فیزیکی نیست. افراد بر خودشان نظارت می‌کنند. آن‌ها نمی‌دانند که ناظران در هر لحظه درحال ثبت چه چیز هستند، دقیقاً به دنبال چه می‌گردند و یا مجازات نافرمانی چیست. با این حال تخیلشان باعث می‌شود به راحتی قابل کنترل باشند. به اعتقاد فوکو در چنین شرایطی معماریِ نظارت به نحو مخرّبی هوشمندانه و یک‌دست خواهد بود، آن‌قدر «ملایم» که به زحمت برای کسی محسوس باشد.
افراد نه‌تنها این نوع مراقبت را می‌پذیرند، بلکه چیزی نمی‌گذرد که برایشان عادی و نامرئی شده و با کمال میل آن را تداوم می‌بخشند. اگر آدم‌ها را در شرایطی قرار دهید که خودشان مسئول سانسور خود باشند، همچنان خود را آزاد و خودمختار مجسم می‌کنند. آن‌طور که فوکو می‌نویسد مراقبتْ قدرت را «چند برابر،خودکار، و ناشناس» می‌کند. این قدرت دیگر کمتر به شکل تهدید به خشونتِ از بالا به پایین نمود پیدا می‌کند و بیشتر به صورت «شبکه‌ای از روابط» مطرح می‌شود که افراد را به رضایت و عدم مخالفت ترغیب می‌کند. برداشتِ فوکو از قدرتْ مشابهِ توصیفِ زیگموند فروید از نقش «فراخود۲» در روانِ انسان است، توصیفی که در کتابِ تمدن و ملالت‌های آن (۱۹۳۰) آورده شده است: عاملی بازدارنده و موثر بر اخلاق که توسط تمدن روی هر فرد سوار می‌شود، چیزی «شبیه به پادگانی در شهری تصرف شده».
اگر فوکو زنده بود دربارۀ چشم‌انداز فعلی رسانه‌های دیجیتال چه می‌گفت؟ دولت‌‌های مداربستۀ مدرن، که به لطف فناوری‌های جدید به وجود آمده و گسترش یافته است، از جهات بسیاری نمونه‌هایی درخشان از برج‌های سراسربین هستند. برنارد هارکورت، نظریه‌پرداز آمریکایی، در کتاب در معرض دید: اشتیاق و نافرمانی در عصر دیجیتال۳ (۲۰۱۵) می‌گوید «دولت مداربسته» دیگر نمی‌تواند عبارت دقیق و درستی باشد. او ترجیح می‌دهد از نوعی «اُلیگارشیِ اختاپوسی» سخن بگوید تا شرکت‌هایی را مدنظر قرار دهد که از نقاط متعدد بر ما مسلط می‌شوند و در حال جاسوسی از ما هستند. به این‌ها باید مخاطبان دنبال‌کننده را هم اضافه کرد، از همکاران و آشنایان گرفته تا عموم مردم.
جان کلامِ فوکو این است که چنین نظارتی مایۀ نگرانی است، نه فقط به خاطرِ کارهایی که شرکت‌ها و دولت‌ها ممکن است با اطلاعات ما انجام دهند، بلکه به این خاطر که عمل نظارت فی‌نفسه نوعی اِعمال قدرت ویران‌گر است. این نظارت ظرفیت آن را دارد تا رفتارمان را تحت تاثیر قرار دهد و بدون آن‌که کاملاً متوجه شویم ما را به هم‌رنگی و هم‌دستی وادار کند.
اما یک جای کار می‌لنگد. اینترنت هیچ مرکز مشخصی ندارد؛ نیاز به شواهدی متقن از توطئه‌چینی میانِ شرکت‌ها و دولت‌ها نداریم تا متوجه شویم که به صورت آنلاین تحت نظریم. به نظر می‌رسد که از همه‌جا و هیچ‌جا تحت نظریم و با این حال همچنان خود را نمایش می‌دهیم. آیا واقعاً آن‌قدر به این مقررات تن داده‌ایم که نگهبانان دیگر نیازی به وجود برج‌های نگهبانی نمی‌بینند، یا قضیه چیز دیگری است؟
خیلی از آن زمان نگذشته که به نظر می‌رسید ممکن است اینترنت بتواند فضای عمومی جدیدی برای قرن بیست‌ویکم ایجاد کند، یک شهرِ مستحکم مجازی که جای فضاهای ویران فیزیکی و محیط‌های از هم گسستۀ شهری را بگیرد. بله، شاید رسانه‌های اجتماعی پایانِ حرمتِ بورژواها را رقم زدند؛ اما آیا این روند باعث تشویق افراد به بی‌پرده و صریح سخن گفتن نشد؟ آیا باعث نشد خودداری را کنار بگذارند و بدون شرم هرچه در دل دارند بگویند؟ فوکو اعتقاد داشت که نظارت شدید باعث خرد شدن آزادیِ بیان و عقیده و همچنین باعث همکاریِ آن‌هایی که تحت نظارت هستند می‌شود. اما شاید رسانه‌های اجتماعی افراد را در برابر چنین فشاری واکسینه کرده‌اند. شاید ما آن شهروندان دموکراتیکی هستیم که فلاسفه از زمان سقراط آرزویش را داشتند: افرادی که حاضر باشند به خاطر مباحثه و مناظره زندگیشان را در طبق اخلاص بگذارند، آن‌هایی که هیچ چیز برایشان پوشیده یا ممنوعه نیست.
البته در شرایط فعلی، می‌توان به سادگی گفت که انتخاب ترامپ با حمایت ماشین‌های منفور جوک‌سازی که حامی راستگرایی افراطی بودند، نشان دهندۀ محدودیت‌های چنین رویای شیرینی است. رسانه‌های اجتماعی فضایی اجتماعی فراهم می‌کنند که بیشتر مثل یک محیط خصوصی عمل می‌کند که در آن افرادِ زیادی خود را ابراز کرده و می‌دانند که آن‌هایی که آن‌ها را می‌بینند با آن موافقند. یا مزاحمان اینترنتی، باور دارند که پیامدهای آنچه به صورت آنلاین می‌گویند به آن‌ها آسیبی نخواهد رساند، انگار که به واسطۀ فناوری محافظت می‌شوند. داشتنِ یک گوشیِ هوشمند و دسترسی به اینترنت به صورت خودکار ابزار لازم برای همکاری، مباحثه و گفت‌وگویِ موثر و محترمانه را، آن طور که دموکراسی می‌طلبد، در اختیار ما قرار نمی‌دهد.
اگر امروز افلاطون زنده بود از نبودِ شرم در فضای آنلاین وحشت‌زده می‌شد. به گمانِ او شرمْ احساسی حیاتی است که برای فلسفه‌ورزی و رفتار اخلاقی ضروری است. در گفت‌وگوهای مشهورِ افلاطون، سقراط را کسانی به ستوه می‌آورند که از این می‌نالند که خِرَد سقراط و فهم استدلال‌هایش آن‌ها را شرمنده می‌کند. در جایی از رساله‌ای که مهمانی۴ نام دارد، آلکیبیادسِ سرمست، از محبتِ همراه با نارضایتی خود به سقراط می‌گوید: «می‌دانم که نمی‌توانم جوابش را بدهم یا بگویم که نباید آن طور که او می‌گوید عمل کنم، اما وقتی از حضورش مرخص می‌شوم، علاقه‌ام به محبوبیت باز هم مرا شکست می‌دهد.»
شرم این مفهوم را به صورت پیش‌فرض در خود دارد که بایستی بیش از این می‌دانستیم، اما با بی‌اعتنایی قوانین را زیرپا گذاشتیم. دقیقاً همین موضوع نکته‌ای است که افلاطون دربارۀ دانش اخلاقی در نظر دارد: ما از پیش آن را داریم، از پیش می‌دانیم که روش صحیحِ زندگیِ شایسته و ‌رضایت‌بخش چیست، اما مدام از آن هدف عالی فاصله می‌گیریم. به این ترتیب از نظر افلاطون، شرم نیرویی است که به ما کمک می‌کند در مقابل اشتیاق به همرنگ شدن با چیزی که می‌دانیم اشتباه است، مقاومت کنیم. شرم به ما کمک می‌کند که با خودمان صادق باشیم، طعنه‌های سقراط را تاب بیاوریم و به دانشِ اخلاقیِ باطنی‌مان توجه کنیم. به گفتۀ افلاطون، انسان بی‌شرم بردۀ میل است، حال این میل می‌تواند کالاهای مادی، قدرت، شهرت یا احترام باشد. چنین میلی مستبدانه است، زیرا با توجه به طبیعتش ارضاپذیر نیست.
با این حال، فوکو در کتاب تاریخ جنسیت۵ (۱۹۷۶) نقش رهایی‌بخشِ کمتری برای شرم قائل است. او می‌گوید که در تمدن غربی، ابزار کنترل رابطۀ جنسی، به طور خاص، اعتراف بود، اعترافی که در آن جایی برای تاییدطلبی و شرم نمی‌ماند. به گفتۀ فوکو: «انسان به حیوانی معترف بدل شد.» در شعائر کاتولیک، از پیروان خواسته می‌شود که روحشان را از آلایش تهی کنند و اجازه دهند حقیقت با همۀ زشتی‌اش فوران کند. این تنها راه پاکیزه‌شدن به‌دستِ کشیش اعتراف‌پذیر بود تا بخشش فرد از سوی خداوند اتفاق بیافتد. به این‌ترتیب، کشیش فرد را از احساس گناهش رها می‌کرد و تایید یا اجازۀ آن رفتار را به او می‌داد.
به گفتۀ فوکو این نهاد اعتراف بعدها از دین به آداب و رسوم سکولار انتقال یافت، چیزهایی مثل ادبیات، آزمایشات پزشکی و روان‌کاویِ اعترافی. اما همۀ آن‌ها بر اساس یک اصل عمل می‌کردند که آن گشت‌زنی در مرز میانِ چیزهای متعارف وپسندیده از یک سو، و چیزهای شرم‌آور و غیرمتعارف از سوی دیگر است. فوکو می‌نویسد: «الزام به اعتراف چنان به نقاط مختلف بازپخش شده و در ما ریشه دوانده که دیگر آن را به چشم پیامدِ قدرتی که ما را محدود می‌کند نمی‌بینیم. در مقابل این‌طور به نظرمان می‌رسد که حقیقتی که در پنهان‌ترین بخشِ سرشتِ ما جای دارد، حتماً باید به بیرون بروز یابد.»
اعتراف می‌تواند به ما حس رهایی دهد، انگار که بارِ شرم را از روی دوشمان برمی‌دارد. این اعتراف، آن‌طور که سَن آگوستین در کتاب اعترافات۶ می‌گوید، می‌تواند محمل نمایشِ مجموعه‌ای از فضیلت‌های دموکراسی باشد، فضیلت‌هایی مانند صداقت، شجاعت و تواضع. اما اگر کسی فوکو را باور داشته باشد، می‌داند که این اعتراف همیشه شامل نوعی نیرنگ است. ما همیشه برای یک نفر اعتراف می‌کنیم، در پیشگاه کسی که صاحب اختیار باشد، حال چه واقعی چه خیالی. وقتی که افراد مطلبی را به صورت آنلاین پُست می‌کنند، مخاطبی فرضی در ذهن دارند؛ این کار هیچ‌وقت به طور کامل بدون دلیل و غرض نیست.
آنچه خود را به شکلِ بی‌شرمیِ واضح نشان می‌دهد، شاید در حقیقت عکسش باشد. تصدیق جمعیت دیجیتالی جای تأیید کشیش اعتراف‌پذیر را گرفته است، یا به بیان دیگر، به عنوان جایگزینی برای ندای درونیِ وجدانِ اخلاقیِ سقراط عمل می‌کند. افراد درونیاتشان را با دیگران در میان می‌گذارند، به این امید که نیازهایشان تصدیق شود، ایده‌هایشان تایید شود، و ویژگی‌های عجیبشان با آغوش باز پذیرفته شود. نتیجه، هم‌رنگی فزاینده در داخل هر دسته، در کنار کاهش فضای مشترک برای فهم یکدیگر و گفت‌وگو مابِین دسته‌های مختلف است.
آن‌هایی که قدرت را دست دارند همواره به دنبال سازوکاری بوده‌اند که با آن بتوانند به خودِ درونیِ شهروندانشان دست یابند، یا آن‌طور که فوکو می‌گوید «گوشۀ تاریکی که هر کدام در درونمان داریم» را هویدا کنند. درون هر کس بخش‌هایی خطرناک و سرکش وجود دارد، یا به نظر می‌رسد وجود داشته باشد. اگر قرار است کنترل شویم، این بخش‌ها باید شناخته شده و رام شوند. برای آرام و مطیع‌ساختنِ یک گروه و فریفتنِ آن‌ها به خودگردانی، هیچ‌ راهی بهتر از افشای ناهنجاریِ آن‌ها و وعدۀ بخشایش‌ این ناهنجاری‌ها نیست.

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۱۶ با عنوان Shame on you در وب‌سایت ایان منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان شرم کن ترجمه و منتشر کرده است.
[۱] Discipline and Punish: The Birth of the Prison
[۲] super-ego
[۳] Exposed: Desire and Disobedience in the Digital Age
[۴] Symposium
[۵] History of Sexuality
[۶] Confessions

میثم لطفی - دولت آمریکا اقدامات گسترده‌ای را آغاز کرده است تا هویت حساب‌های کاربری ناشناس در شبکه‌های اجتماعی مختلف که علیه دونالد ترامپ، رییس‌جمهور این کشور مطلب منتشر می‌کنند و او را مورد نقد قرار می‌دهند مشخص شود و از این طریق بتواند با اشخاصی که صفحات مذکور را مدیریت می‌کنند، برخورد کند. این اتفاق در حالی صورت می‌گیرد که دولت آمریکا همواره بر قانون آزادی بیان در اینترنت تاکید داشته و ادعا کرده است که به کاربران خود امکان می‌دهد بدون هرگونه محدودیت در دنیای مجازی صحبت کنند.

هفته گذشته وزارت امنیت داخلی آمریکا احضاریه‌ای را به شرکت توییتر فرستاد و از آن خواست تمامی اطلاعات مربوط به حساب‌های کاربری ناشناس را که ترامپ را مورد انتقاد قرار می‌دهند منتشر کند. با این اتفاق شرکت توییتر درخواست مذکور را امری غیرقانونی خواند و اعلام کرد تحت هیچ شرایطی چنین کاری انجام نمی‌دهد تا مشترکان آن بدبین شوند و نگرانی برای انتشار اطلاعات شخصی کاربران توییتر میان مردم رواج یابد.

دولت آمریکا در احضاریه خود تاکید ویژه داشت که در نخستین گام تمامی اطلاعات مربوط به حساب کاربری ALT_USCIS شامل شماره تلفن، آدرس IP، آدرس پست الکترونیکی و ... را در اختیار بگیرد و از این طریق بتواند افرادی را که در صفحه مذکور ترامپ را مورد انتقاد قرار می‌دهند شناسایی کند. با این اتفاق وکلای وزارت امنیت داخلی آمریکا رایزنی‌های خود را با مدیران توییتر آغاز کردند تا مشکل پیش‌آمده را برای آنها توضیح دهند.

این درخواست دولت آمریکا مخالفت‌ها و بازخوردهای گسترده‌ای را در دنیای فناوری به همراه داشت و شرکت توییتر با تنظیم شکایت علیه وزارت امنیت داخلی آمریکا اعلام کرد که این مرکز قصد دارد به‌صورت غیر قانونی به اطلاعات کاربران دسترسی پیدا کند. توییتر در شکایت قانونی خود که آن را به دادگاه فدرال سانفرانسیسکو تحویل داده، به قانون آزادی بیان تکیه کرده و گفت با وجود فشارهای فراوان، اطلاعات شخصی در حساب‌های کاربری را منتشر نمی‌کند.

درخواست آمریکا برای در اختیار گرفتن اطلاعات شخصی در حساب‌های کاربری توییتر پس از اعمال قوانین جدید ترامپ در زمینه مهاجرت و شهروندی صورت گرفت که به‌دنبال آنها صدها صفحه اجتماعی در توییتر انتقادهای شدید خود را نسبت به قوانین جدید اعلام کردند. تاکید ترامپ برای ساختن دیوار میان دو کشور مکزیک و آمریکا و اخراج میلیون‌ها کارگر خارجی از این کشور به این مخالفت‌ها دامن زد و شبکه‌های اجتماعی بهترین بستر برای اعلام نارضایتی مردم بود.

پس از مراسم تحلیف ترامپ در ژانویه 2017، حساب کاربری ALT_USCIS در شبکه اجتماعی توییتر که نام شخص یا گروهی که آن را مدیریت می‌کنند مشخص نیست، سازمان‌های دولتی آمریکا را مورد انتقادهای گسترده قرار داد و در مطالب مختلف بر اشتباه بودن قوانین تصویب‌شده توسط ترامپ تاکید کرد. طولی نکشید که ده‌ها حساب کاربری دیگر با پیشوند ALT و با محتوای مشابه در توییتر راه‌اندازی شد و موج جدید اعتراضات نسبت به سیاست‌های ترامپ از این طریق گسترش یافت.

نیک پاسیلیو، سخنگوی شرکت توییتر اعلام کرد دولت آمریکا در ماه‌های گذشته فشارهای زیادی را ایجاد کرد تا بتواند به اطلاعات صفحات اجتماعی مخالف خود دسترسی پیدا کند، ولی با وجود تمامی این تلاش‌ها تاکنون هیچ اطلاعاتی به مراکز دولتی آمریکا ارایه نشده است.

توییتر که محبوب‌ترین شبکه اجتماعی برای ترامپ محسوب می‌شود و بخش اعظم صحبت‌های رییس‌جمهور آمریکا از این طریق به گوش مردم می‌رسد، این روزها به بستر اجتماعی برای انتشار مخالفت‌ها و انتقادهای مردم علیه ترامپ تبدیل شده است و البته شبکه اجتماعی مذکور تاکید دارد که به هیچ دلیلی حاضر نمی‌شود اطلاعات شخصی مشترکان خود را در اختیار دولت آمریکا بگذارد.

شرکت توییتر هفته گذشته با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد: «حقوق مربوط به آزادی بیان از جمله اتفاقاتی است که برای کاربران توییتر لحاظ می‌شود و متمم اول قانون اساسی ایالات متحده به‌صورت کاملا واضح بر این مساله تاکید کرده که صحبت‌های سیاسی ناشناس یا با نام مستعار حق انتشار دارند».

وزارت امنیت داخلی آمریکا که تلاش فراوان می‌کند تا به اطلاعات شخصی حساب‌های کاربری توییتر دست پیدا کند، از دادن هرگونه پاسخ در این زمینه خودداری و بر این مساله اصرار کرد که تا به‌دست آوردن اطلاعات مورد نیاز خود روی این پرونده پافشاری می‌کند. وزارت دادگستری آمریکا که وظیفه محاکمه و بررسی قضایی آژانس‌ها و سازمان‌های دولتی این کشور را برعهده دارد، هیچ پاسخی در این زمینه نداد و بر خلاف تلاش‌های مکرر خبرنگاران، کاخ سفید هم در این زمینه سکوت کرد.

سناتور ران وایدِن، یکی از دموکرات‌های برجسته ایالت اورِگان با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد این یک اقدام کاملا بیهوده است که دولت آمریکا سعی دارد اطلاعات یک حساب کاربری مخالف خود را به‌دست آورد و بر این اساس تلاش‌های وزارت امنیت داخلی آمریکا کار غیر قانونی و بیهوده محسوب می‌شود.

ایشا بانداری، از وکلای ارشد اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا ضمن حمایت از توییتر اظهار کرد که درخواست دولت آمریکا غیر معمول و عجیب بوده است. درخواست برای دستیابی به اطلاعات حساب کاربری افراد از سوی دولتی که بر آزادی بیان تاکید دارد، امری غیرقانونی محسوب می‌شود و می‌تواند تخلفی بزرگ باشد. او گفت: «هیچ دلیلی نمی‌بینیم که دولت آمریکا به‌واسطه آن بخواهد به اطلاعات مردم دست پیدا کند و در حساب‌های کاربری مردم جست‌وجو کند. آمریکا در قانون اساسی خود به شهروندان این کشور اجازه داده به‌صورت ناشناس انتقادهای خود را علیه دولت اعلام کنند. اقدام مذکور از ارزش‌های دولت آمریکا می‌کاهد و این اقدام بر اساس متمم اول قانون اساسی آمریکا رد می‌شود».

اندکی پس از آنکه شکایت توییتر علیه وزارت امنیت داخلی آمریکا به‌صورت عمومی منتشر شد، حساب کاربری ALT_USCIS یک کپی از متمم اول قانون اساسی این کشور را به همراه بخش‌هایی از شکایت قضایی توییتر منتشر کرد. حدود یک ساعت پس از انتشار خبر مذکور تعداد اعضای این صفحه اجتماعی با رشد سه برابری به 89 هزار نفر رسید.

این صفحه اجتماعی طی چند هفته گذشته انتقادهای فراوانی را علیه دولت آمریکا منتشر کرد. این صفحه در توییت‌های خود بر ناعادلانه بودن قوانین جدید دولت آمریکا برای مهاجرت و شهروندی در این کشور تاکید کرد و نشان داد سیاست‌های ترامپ برای جلوگیری از حضور و ورود مهاجران تا چه اندازه می‌تواند به این کشور آسیب وارد کند.

با وجود همه این کشمکش‌ها، ترامپ توانایی پذیرش مخالفان خود را ندارد و بر این مساله تاکید می‌کند که سیاست‌های جدید او برای مدیریت آمریکا کاملا درست است. (عصرارتباط)

واعظی با اشاره به اینکه حقوق شهروندی که از سوی دولت یازدهم پیگیری می‌شود بخش قابل توجهی در حوزه ICT دارد، تاکید کرد: طبق این حقوق شهروندی معتقدیم شبکه‌های اجتماعی باید برای استفاده مردم باز باشند و به غیر از آنچه که منافی عفت عمومی و غیر اخلاقی است و با آن مخالفیم نمی‌خواهیم قیم مردم باشیم چه چیزی را بدانند یا ندانند.

به گزارش فارس وی ادامه داد: می‌بینیم کسانی که روزی خودشان مخالف شبکه‌های اجتماعی بودند و حالا در آنها سرمایه‌گذاری کردند خواستار بسته شدن شبکه‌های اجتماعی هستند اما  دولت این موارد را جزء حقوق شهروندی می‌داند و با بسته شدن آن مخالف است.

وزیر ارتباطات با اشاره به اینکه امروز شبکه دسترسی فیبر نوری آغاز به کار کرده است، گفت: ما اصرار داشتیم که این پروژه در این دولت انجام شود تا بتوانیم از زیرساخت های شبکه ملی اطلاعات برای ارائه خدمات ارتباطی به مردم استفاده کنیم. در حال حاضر این سرویس توسط شرکت مخابرات ایران اجرایی شده و اپراتور چهارم فیبر نوری نیز در حال جذب سرمایه گذار خارجی برای اجرای این پروژه است.

به گفته واعظی، اپراتور ایرانیان نت به دلیل محدودیت های مالی صاحبان سهام تاکنون امکان اجرای این پروژه را پیدا نکرده اند و به همین دلیل در حال جذب سرمایه گذاری خارجی برای این پروژه هستند.

وزیر ارتباطات اجرای این پروژه را تحول اساسی در بخش دسترسی به شبکه ملی اطلاعات عنوان کرد و گفت: ما به سرعت در حال پیشرفت هستیم اما برخی به دنبال این هستند که دستاوردهای دولت را تخریب کنند.

واعظی گفت: کسانی که تا پیش از این در این وزارتخانه مسئول بودند و نتوانستند شبکه ملی اطلاعات را به جایی برسانند و راه بیندازند امروز می گویند راه اندازی این شبکه کار خاصی نبوده و دولت یازدهم فقط موفق شده که تنها ۱۰ درصد این پروژه را اجرایی کند.

واعظی با اشاره به تحولات صورت گرفته در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کارنامه عملکرد خود را تشریح کرد و گفت: ظرفیت شبکه انتقال کشور ۱۱ برابر شده و ۱۰ هزار گیگابیت ظرفیت دارد در همین حال شبکه پهن باند ۱۵ برابر شده و به ۱۰ هزار گیگابیت ظرفیت رسیده است.

علی اصلان شهلا- چند روز پیش در واکنش به سخنان وزیر ارتباطات که اعلام کرده بود رفع فیلتر توییتر از دست دولت خارج است و باید در این باره کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه تصمیم گیری کند، نوشتیم که نیمی از اعضای این کمیته وزرای دولت هستند و از آنجا که نماینده مجلس نیز با دولت هم نظر است؛ بنابراین دولت برای رفع فیلتر توییتر نباید دردسری داشته باشد مگر آنکه وزرا با یکدیگر هم نظر نباشند.
پس از انتشار این گزارش، روزنامه دولت به این نقد و انتقادهای مشابه به طرح یک گمانه زنی پرداخت و اینگونه واکنش نشان داد: «توضیحات وزیر ارتباطات هیچ گاه کاربران و البته برخی خبرنگاران حوزه ICT را قانع نکرده است؛ چراکه از بین 12 عضو کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه 6 نفر آن را نمایندگان دولت (وزیران اطلاعات، ارشاد، دادگستری، ارتباطات، تحقیقات و فناوری، آموزش و پرورش یا نمایندگان شان) تشکیل می دهد؛ بنابراین انتظار می رود دولت با کمک این نمایندگان و راضی کردن یک عضو دیگر رای به رفع فیلتر شدن توییتر و فیس بوک بدهد. اما گویا اگر کارگروه تعیین مصادیق، همین حالا رای به رفع فیلتر این دو شبکه بدهد، باز هم امکان رفع فیلتر از آنها وجود نخواهد داشت. براساس اظهارات عبدالصمد خرم آبادی، دبیر کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه و معاون دادستان کل کشور به این دلیل که این شبکه اجتماعی «علاوه بر دستور کارگروه با دستور مقام قضایی هم فیلتر شده»، تصمیم کارگروه منجر به رفع فیلتر توییتر نخواهد شد».
هرچند وزیر ارتباطات هیچ گاه از وجود حکم قضایی برای فیلتر شبکه های اجتماعی سخن نگفته و همواره آن را نتیجه تصمیم کارگروه فیلترینگ دانسته است، اما حتی با فرض وجود دستور قضایی، به نظر می رسد با مصوبه اخیر شورای عالی فضای مجازی، دیگر دولت بهانه ای برای پیگیری و رفع فیلتر شبکه های اجتماعی ندارد.
براساس این مصوبه مسوولیت اقدامات کاربران در شبکه های اجتماعی بر خط بر عهده کاربران است و در نتیجه نمی توان با شکایت خصوصی یا به خاطر رفتار یک کاربر، کل یک شبکه اجتماعی را فیلتر کرد.
باید دید با وجود این مصوبه بالاخره عزم دولت برای رفع فیلتر شبکه های اجتماعی مانند توییتر و فیسبوک جزم خواهد شد؟ (فناوران)

جلسه شورای عالی فضای مجازی به ریاست حسن روحانی رییس جمهور تشکیل شد و در آن مفاد باقیمانده از سیاست ها و اقدامات ساماندهی پیام رسان های اجتماعی پس از بحث و تبادل نظر به تصویب رسید.

در این جلسه که روز شنبه برگزارشد، بانک مرکزی مکلف گردید ظرف دو ماه آیین نامه پرداخت های بانکی از طریق پیام رسان های اجتماعی داخلی را با هماهنگی مرکز ملی فضای مجازی تدوین و ابلاغ نماید .

بر اساس مصوبه دیگری نیزهرگونه کنترل ارتباطات کاربران پیام رسان های اجتماعی بر خط ، توسط هر شخص حقیقی و حقوقی به جز موارد مصرح در قوانین مربوط ، ممنوع است  و مسئولیت اقدامات کاربران در شبکه های اجتماعی بر خط  بر عهده خود کاربران بوده و ارایه دهنده خدمت پیام رسان اجتماعی بر خط ،موظف به همکاری با مقامات مجاز، در چارچوب قوانین و مقررات است.

در جلسه شورای عالی فضای مجازی همچنین مصوب گردید که استفاده نهادها و موسسات دولتی و عمومی غیر دولتی از پیام رسان های اجتماعی برخط  خارجی برای مکاتبات و خدمات اداری ممنوع است.

چند روز پیش، شبکه اجتماعی توییتر از دولت آمریکا شکایت کرد و علت شکایت آن بود که وزارت امنیت داخلی آمریکا می خواست توییتر را برای افشای اطلاعات کاربران زیر فشار بگذارد. حال خبرهای جدید حاکی از آن است که توییتر شکایتش را پس گرفته است.
فناوران- در شکایت نامه ای که روز پنجشنبه (۶ آوریل/ ۱۷ فروردین) به دادگاهی در سانفرانسیسکو ارایه شد، آمده است که وزارت امنیت ملی آمریکا می خواست بداند چه کسی پشت یک صفحه توییتری قرار دارد که در آن به طور مرتب به دونالد ترامپ حمله می شود. 
مارک فلانگن، وکیل مدافع شبکه اجتماعی توییتر گفت: دولت آمریکا از خواست خود برای افشای اطلاعات کاربری یک اکانت ناشناس در توییتر صرف نظر کرده و به همین دلیل شرکت توییتر نیز شکایت خود از دولت را پس گرفته است. 
اکانت کاربری مورد نظر در توییتر اواخر ژانویه گذشته با شناسه کاربری ناشناسی به نام  @ALT_USCIS آغاز به کار کرده است. این اکانت توییتری به شدت از دونالد ترامپ انتقاد می کند و کاربران را به مقاومت در برابر سیاست های رییس جمهوری جدید و قبل از همه سیاست های مهاجرتی او فرامی خواند.
توییتر از افشای اطلاعات کاربری مربوط به این اکانت خودداری کرده بود و در شکایت خود گفته بود اقدام دولت آمریکا عملی غیرقانونی و علیه آزادی بیان شهروندان است.
عشا بندری(Esha Bhandari)، یکی از وکلای اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا می گوید اینکه مقام های دولتی به این سرعت از خواسته خود منصرف شده اند نشان می دهد که درخواست آنها برای افشای اطلاعات کاربری اکانت مورد بحث، از همان ابتدا منطبق بر قانون اساسی نبوده است.
سال های گذشته نیز خبرهایی درباره تلاش دولت آمریکا و دیگر دولت های جهان برای دسترسی به اطلاعات شخصی کاربران شبکه های اجتماعی از جمله فیس بوک و توییتر منتشر شده بود

جهان دارد در فناوری‌های جدید ارتباطی غرق می‌شود. اما از این واقعیت انکارناپذیر دو کلان‌روایتِ متضاد وجود دارد. یکی از آن‌ها دنیای ما را نقطۀ عطفی در تاریخ بشر می‌داند که میزان آزادی بیان در آن بی‌سابقه است، درحالی‌که روایت دوم، از دنیایی اورولی پرده برمی‌دارد که در آن، حتی تلویزیون‌ها و گوشی‌های خاموش جاسوسی‌مان را می‌کنند. هر کدام را که بپذیریم، سوال باقی است: آزادی بیان در دنیای جدید چه وضعی پیدا خواهد کرد؟
لوس آنجلس ریویو آو بوکز — گسترش‌ وسایل جهانی ارتباطات بی‌سابقه بوده است. در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۹، اولین پیام از کامپیوتری در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌‌ انجلس به مؤسسۀ تحقیقاتی استنفورد فرستاده شد. نقشه‌ای متعلق به دسامبر سال ۱۹۶۹، که مربوط است به آنچه نهایتاً تبدیل به اینترنت شد، شبکه‌ای را شامل تنها چهار کامپیوتر نشان می‌دهد. در آگوست ۱۹۸۱ تنها ۲۱۳ هاستِ اینترنت وجود داشت. اولین سایت اینترنتی در سال ۱۹۹۱ ساخته شد.

در سال ۲۰۱۵، تقریباً سه‌میلیارد کاربر اینترنت وجود داشته است. چیزی در حدود دومیلیارد گوشی هوشمند در سرتاسر جهان وجود دارد که پیش‌بینی شده است تعداد آن در سال ۲۰۲۰ به چهار میلیارد عدد برسد. برآورد شده است که تماشای تمامی فیلم‌هایی که ظرف یک ماه به شبکه‌های جهانی وارد می‌شوند حدود شش‌میلیون سال طول خواهد کشید. اگر فیس‌بوک کشوری بود که به‌تعداد کاربرانش جمعیت داشت، از چین هم پرجمعیت‌تر می‌شد.

مارشال مک‌لوهان، استاد رسانه، در سال ۱۹۶۲ چنین پیشرفت‌هایی را در کتاب آینده‌نگرِ خود، کهکشان کوتنبرگ۱، پیش‌بینی کرد. او در این کتاب می‌نویسد: «به‌هم‌وابستگی جدیدِ الکترونیکیْ جهان را، به‌شکل دهکده‌ای جهانی، از نو می‌سازد». تیموتی گارتن اش، استاد دانشگاه آکسفورد و بنیاد هوور در دانشگاه استنفورد، در کتاب آخر خود، آزادی بیان؛ ده اصل برای جهانِ به‌هم‌پیوسته۲، مک‌لوهان را به‌خاطر «بینش فوق‌العاده و پیش‌گویانه‌اش» می‌ستاید. اما به‌جای عبارت «دهکدۀ جهانی۳»، که از نظر او بیش‌ازحد جزئی و همگن و همسان‌خواه۴ است، اصطلاح «جهان‌شهر»۵ را ترجیح می‌دهد که «تمامیت این ’جهان‌چون‌شهر۶‘ پیوسته و آشفته» را که «در جهان‌های به‌هم‌آمیختۀ حقیقی و مجازی وجود دارد» دربرمی‌گیرد.

گارتن اش، نویسندۀ نُه کتاب دیگر، مقاله‌نویس ثابت نیویورک ریویو آو بوکز و برندۀ جایزۀ جورج اورول، اثر جدید و جذاب خود را با این جمله آغاز می‌کند: «همه اکنون همسایه‌ایم». دغدغۀ این نویسندۀ بریتانیایی آن است که چگونه همه می‌توانند در این جهان‌شهر بر سر مسئلۀ پیچیدۀ آزادی بیان با هم تفاهم داشته باشند. او تصدیق می‌کند که ما در جهانی پر از تعارض و تفاوت زندگی می‌کنیم که نباید به جهانی بی‌روح، تک‌صدا، غیرخلاق و غیرآزاد تبدیل شود. گارتن اش معتقد است: «برای اینکه به‌خوبی با یکدیگر در این جهان‌چون‌شهر زندگی کنیم، باید آزادی‌بیانِ بیشتر و شایسته‌تری داشته باشیم.»

هدف او به‌طور خلاصه این است که «چارچوبی برای تعارض متمدنانه و توأم با صلحْ متناسب با این جهانِ همسایه‌ها و بادوام در آن» بیابد. برای انجام این کار، گارتن اش مفهومی فراگیر و معقول از مفهوم آزادی بیان ارائه می‌دهد که از ناپختگی و کلیشه به دور است.

به‌زعم گارتن اش، مسئله این است که «بدون اینکه متوجه شویم، جنگ قدرتِ عظیمی بر سر شکل، شرایط و محدودیت‌های آزادی بیانِ جهانی در جریان است: پیرامون ما، داخل آن جعبۀ تویِ جیب‌هایمان و احتمالاً حتی درون ذهنمان». او این موضوع را «قدرت کلمه» می‌نامد که «نه‌تنها شامل تصاویر، صداها، نماد‌ها، اطلاعات و دانش می‌شود، بلکه ساختارها و شبکه‌های ارتباطات» را هم دربرمی‌گیرد. در قرن ۲۱، تکنولوژی‌های ارتباطی‌ای که سابق بر این آزاد و رها بودند به‌وسیلۀ قدرت‌های عمومی و خصوصی در کنترل گرفته شده و محدود شده‌اند. درواقع، «اَعمال درونی و گاهی مخفیانۀ ابرقدرت‌های خصوصی می‌توانند تأثیرگذارتر از تصمیمات قانون‌گذاران و اداره‌کنندگان باشد». دیگر «مسئلۀ تنها یک دولت ملیِ خاص نیست که به شما بگوید در یک کشور قادر به انتشار یا پخش چه چیزی هستید یا نیستید، یا ماجرا این نیست که مالک روزنامه‌ای تصمیم بگیرد که چه چیزهایی را چاپ خواهد کرد یا نخواهد کرد، یعنی مسائلی که قلمروِ کلاسیک آثار قرن بیستم در حوزۀ آزادی بیان بوده‌اند».

با درنظرگرفتن جهان‌شهرِ به‌هم‌پیوستۀ جدید، چالش بنیادی این است که آیا معیارهای آزادی بیان و تبادل آزاد اطلاعات در سرتاسر جهان به سطح مدل متمم اول۷ قانون اساسی امریکا، که گارتن اش آن را «سیستماتیک‌ترین قانون موافق آزادی بیان در جهان» می‌داند، خواهد رسید یا تسلیم مدل جورج اورولی خواهد شد که، در آن، پیوندِ شوم سانسور دولتی و اداره‌کنندگان خصوصیْ جلوی آزادی بیان را گرفته است و تبادل آزاد اطلاعات را سرکوب می‌کند.

گارتن اش، برای نگاهی دقیق‌تر به اینکه مدل اورولی درواقع چگونه چیزی است، نظام حزبیِ فعلی در چین را توصیف می‌کند که مدعی است حق دارد تمامی سخنان داخل مرزهای خود را براساس قانون «حفظ حاکمیت فضای مجازی» کنترل کند. مسلماً قانون اساسی چین، در بند ۳۵ خود، از این اصل حمایتِ ظاهری می‌کند که «شهروندان جمهوری خلق چین دارای آزادی بیان، آزادی مطبوعات، آزادی گردهمایی، آزادی انجمن، آزادی اجتماع و آزادی تظاهرات هستند». بااین‌حال در واقعیتِ امر، نشریۀ رسمی «ادارۀ اطلاع‌رسانی شورای دولت چین» در سال ۲۰۱۰ به‌طرز تکان‌دهنده‌ای اعلام کرد:

«هیچ نهاد یا شخصی مجاز نیست اطلاعاتی را که دارای محتویات زیر هستند تولید، تکثیر، افشا یا تبلیغ کند: مخالفت با اصول اساسی بیان‌شده در قانون اساسی؛ به‌خطرانداختن امنیت ملی، افشای اسرار دولتی، براندازی قدرت دولت و به‌خطرانداختن اتحاد ملی؛ آسیب‌زدن به شرافت و منافع دولت؛ تحریکِ تبعیض یا عداوت قومی و به‌خطرانداختن وحدت قومی؛ به‌خطرانداختن سیاست مذهبی دولت به‌وسیلۀ اشاعۀ ایده‌های ارتدادی یا خرافاتی؛ شایعه‌پراکنی در جهت اخلال در نظم و ثبات اجتماعی؛ انتشار مطالب مستهجن، پورنوگرافی، قمار، خشونت، وحشیگری و ترور یا مشارکت در جرم؛ تحقیر یا افترا، تجاوز به حقوق قانونی و منافع دیگران؛ و دیگر محتویات ممنوع‌شده به‌وسیلۀ قانون و مقررات اداری.»

چین تشکیلات سازمانیِ خصوصی/عمومیِ پرشاخ‌وبرگی ایجاد کرده است که تمامی ترافیک اینترنت را «از طریق بوروکراسی سانسور و تبلیغات گسترده‌ توسط چند اداره» مسدود، فیلتر یا هدایت می‌کنند. تحقیقی گسترده در دانشگاه هاروارد این موضوع را «در تاریخ مکتوب جهان بی‌سابقه» خواند. در سال ۲۰۱۱، سیزده‌درصد از رسانه‌های اجتماعیْ سانسور شده‌اند که رقمی شگفت‌آور است. تعداد کارکنان سازمان‌های گوناگون کنترل‌کنندۀ اینترنت در محدودۀ بیست‌هزار تا پنجاه‌هزار نفر برآورد شده است. یکی از اسناد داخلی حزب در سال ۲۰۱۳، به‌نحو اهانت‌باری، از اعضای حزب خواست که مراقب هفت مفهومِ خطرناک باشند، ازجمله «ترویج ایدۀ غربی روزنامه‌نگاری که این اصل را به چالش می‌کشد که رسانه‌ها و کارِ نشر باید تابع اصول حزب باشد» و «ترویج (ارزش‌های جهان‌شمول) در تلاش برای تضعیف مبانی نظری رهبری حزب».

اما کتاب گارتن اش، پیش از آنکه باقیِ ما بیش‌ازحد مغرور شویم، سؤالاتی جدی‌ مطرح می‌کند، سؤالاتی دربارۀ اینکه دموکراسی‌های غربی چه برخورد یا سوءبرخوردی با آزادی بیان داشته‌اند. هر جامعه‌ای، ازجمله هر جامعۀ دموکراتیکی، گرفتار سانسور است. برای مثال، دولت اوباما با توجیه «امنیت ملی»، بیش از همۀ رؤسای جمهورِ پیش از خود بر روی هم، افشاگران را براساس قانونِ جاسوسی سال ۸۱۹۱۷ تحت پیگرد قانونی قرار داده است و احتمال دارد ادوارد اسنودن، افشاگر آژانس امنیت ملی امریکا را نیز به آن فهرست ننگین اضافه کند.

گارتن اش به فراتر از ایالات متحده نیز نگاهی می‌اندازد تا محدودیت‌های آزادی بیان بیرون از رژیم‌های استبدادی را بیشتر بررسی کند. مادۀ نوزده میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی۹ جسورانه اعلام می‌کند: «همهْ حق آزادی بیان دارند» که شامل «آزادی جست‌وجو، دریافت و انتقال هر نوع اطلاعات و ایده» می‌شود. بااین‌حال، این اعلامیۀ گستردهْ تابع چندین محدودیتِ صریح است، «ازقبیل محدودیت‌هایی که قانون و ضرورت تصریح کرده است: الف) برای احترام به حقوق یا حیثیت دیگران؛ ب) برای حفاظت از امنیت ملی یا نظم عمومی یا سلامت و اخلاق عمومی». به‌علاوه، بند بیستمْ شامل این فرمان می‌شود که «هرگونه تبلیغ برای جنگ» و «هرگونه حمایت از خصومت‌های ملی، نژادی یا مذهبی که به‌منزلۀ تحریکِ به تبعیض، خصومت یا خشونت باشد» «براساس قانون ممنوع خواهد بود».

صیانت از آزادی بیان در مادۀ دهم کنوانسیون اروپایی حقوق بشر محدودیت‌های بیشتری را به‌خاطر «تمامیت ارضی»، «پیشگیری از بی‌نظمی یا جرم» و «حفظ مرجعیت و بی‌طرفی قوۀ قضائیه» اعمال می‌کند.

مادۀ چهارم کنوانسیون بین‌المللیِ رفع تمامی اَشکال تبعیض نژادی۱۰، که در سال ۱۹۶۵ تصویب شده است، تمامی کشورهای عضو را ملزم می‌کند که «همۀ تبلیغات و سازمان‌هایی را که براساس ایده‌ها یا نظریه‌های برتری یک نژاد یا گروهی از افراد که دارای رنگ پوست و ریشۀ نژادی مشترک هستند یا آن‌هایی که در جهت ترویج یا توجیه هرگونه عداوت و تبعیض نژادی تلاش می‌کنند» محکوم کنند. محکوم‌کردن چنین افکاری می‌تواند ستودنی باشد، اما این کنوانسیون فراتر رفته و به دولت‌ها دستور می‌دهد انتشار این ایده‌ها را «قانوناً مجازات‌پذیر» کنند. تاکنون چندین کشور از طریق تصویب و اجرای قوانین نفرت‌پراکنی۱۱ این کار را انجام داده‌اند.

گارتن اش نشان می‌دهد در دموکراسی‌های کمال‌یافته، که در آن‌ها حاکمیت قانون و نیز رسانه‌های متنوع و جامعۀ مدنیِ توسعه‌یافته وجود دارد، «معایب قوانین نفرت‌پراکنی، ازجمله نتایج ناخواسته‌اش، بر مزایای آن، چنان‌که در نیم قرن اخیر به اجرا درآمده‌اند، چربیده است». او، به‌وسیلۀ چندین نمونۀ نگران‌کننده، از ادعای خودش حمایت می‌کند.

برای مثال، از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱، سالانه به‌طور متوسط صد محکومیت در فرانسه وجود داشته که در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ به ۲۰۸ مورد افزایش یافته است. بریژیت باردو، بازیگر زن فرانسوی، پنج بار به‌جرم تحریک به نفرت نژادی محکوم شده است، چون او حملاتی انتقادی به مسلمانان داشت که با ماجرای روش ذبح حیوانات توسط مسلمانان شروع می‌شد. روشن‌فکر برجسته، ادگار مورن، به‌دلیل حملۀ شدید به رفتار اسرائیل با فلسطینی‌ها محکوم شناخته شد و کریستین وانست، یکی از اعضای پارلمان، برای بیان «دیدگاه‌های هوموفوبیایی» گناه‌کار دانسته شد، گرچه هر دوِ این احکام در دادگاه تجدید نظر لغو شدند.

گارتن اش استاندارهای دوگانۀ فوق‌العاده ذهنی‌ای را آشکار می‌کند که نقش مهمی در تنبیه نفرت‌پراکنی بازی می‌کنند. در سال ۲۰۰۶، سِر اقبال سکرانی دبیر کل شورای مسلمانان بریتانیا -که یک بار دربارۀ سلمان رشدی، که به‌خاطر انتشار کتاب آیات شیطانی، فتوایی علیهش صادر شده بود، گفت که مرگ احتمالاً برای او زیاده خوب بوده است- انتشار کاریکاتورهای دانمارکی‌ از چهرۀ پیامبر اسلام را محکوم کرد. یک ماه از این اظهارنظر نگذشته بود که، به‌صورت علنی، اعلام کرد که هم‌جنس‌گرایان «مضر» و «ناقل بیماری‌اند». آبراهام فاکسمن و کریستوفر وولف، از اتحادیۀ ضد افترا۱۲، استدلال می‌کنند که یوتیوب حق داشت کاری با ویدئوی جنجالیِ «معصومیت مسلمانان» نداشته باشد، اما اصرار داشتند که فیس‌بوک باید مطالب مربوط به انکار هولوکاست را حذف کند، زیرا نفرت‌پراکنی محسوب می‌شوند.

مسلماً نشانه‌های امیدوارکننده‌ای از حرکت به‌سمت نظامی آزادتر و بازتر وجود دارد. برای مثال، گارتن اش تصمیم دادگاه حقوق بشر کانادا در سال ۲۰۰۹ را توصیف می‌کند که می‌گوید مادۀ سیزده قانون حقوق بشر، که کنترل نفرت‌پراکنی در سطح اینترنت را الزامی می‌داند، صیانت از آزادی بیان در منشور حقوق و آزادی‌های کانادا۱۳ را نقض می‌کند. ادعای اصلی کتاب این است که «باید محدودسازی آزادی بیان به‌واسطۀ اقدامات اجرایی دولت‌ها و شرکت‌ها را به حداقل ممکن برسانیم، اما به همان نسبت، هنجارها و رویه‌های مشترکی را گسترش دهیم که ما را قادر می‌کنند تا، به بهترین شکل، از این آزادیِ ضروری بهره ببریم».

گارتن اش، پس از گذراندن نُه ماه بر سر نوشتن کتابی دربارۀ آزادی بیان در قرن بیستم، از خود پرسید: «اگر موضوع تو جهان پس از گوتنبرگ است، چطور می‌توانی تنها به‌طریق کهنۀ گوتنبرگی دربارۀ آن بنویسی؟» درنتیجه، به‌همراه تیمی در دانشگاه آکسفورد، سایتی آزمایشی ساخت که مطالعات موردی، مصاحبه‌های تصویری، تحلیل‌ها و تفسیرهای شخصی از سرتاسر جهان را عرضه می‌کند که بیشترشان به سیزده زبان ترجمه شده است.

گارتن اش از قاهره به برلین، از پکن به دهلی، از نیویورک به یانگون سفر کرد و دربارۀ آزادی بیان گفت و شنید. این تجربه بر محتوای کتابش تأثیر گذاشت و آن را تغییر داد، بدین صورت که نهایتاً تصمیم گرفت آن را حول ده اصل و ازنو سازمان‌دهی کند. اولین اصل او، تحت عنوان «مایۀ حیاتی»، مبیّن مفهوم بنیادی اوست: «ما، یعنی همۀ انسان‌ها، باید آزاد و قادر به بیان دیدگاه‌های خودمان باشیم و اطلاعات و ایده‌ها را، فارغ از مرزها، دنبال و دریافت کرده و به دست آوریم.» این اصل ریشه در لب مطلبِ مادۀ نوزده میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی در سال ۱۹۶۶ دارد. گارتن اش توضیح می‌دهد که چرا این اصل، اولین است: «آزادی بیان صرفاً یک آزادی در میان آزادی‌های بسیار دیگر نیست، بلکه چیزی است که دیگر آزادی‌ها مبتنی بر آن هستند.»

کاربرد عبارت «انسان‌ها» صرفاً بلاغی نیست. از نظر گارتن اش منظور از «ما» «همۀ مردم» است و شرکت‌ها نباید مصداق آن تلقی شوند. در ایالات متحده، «کشوری دارای واضح‌ترین و باثبات‌ترین آزادی بیان در جهان، پول است که، به‌واسطۀ کمپین‌های سیاسی، بیداد می‌کند». در سرزمینِ متمم اول، «قدرتِ محدودکننده، تحریف‌کننده و مخربِ پول است که تنها و بزرگ‌ترین علت نگرانی برای آزادی بیان است. پول سخن می‌گوید، آن هم با صدایی بسیار بلند».

بقیۀ این ده اصل بر روی بحث‌انگیزترین مسائل آزادی بیان در جهانِ امروز تمرکز دارند. چگونه با سخنان خطرناکی که مروج خشونت‌اند مقابله کنیم؟ آیا می‌توان آزادی بیان را سانسور نکرد، اما محدود کرد؟ آیا باید مدنیت را به‌وسیلۀ قانون تحمیل کنیم؟ آیا شوخی و هنرِ زننده و توهین‌آمیز اجازۀ بیان دارد؟ آیا احترام به ادیان مستلزم قوانینی است که سخنانِ حمله‌کننده به ادیان را ممنوع کند؟ آیا می‌توانیم از حریم خصوصی و شهرت شخصی افراد محافظت کنیم، اما بررسی عمومی مسائل موردعلاقۀ عموم را [نیز] تضمین کنیم؟ آیا امنیت ملی، به‌واسطۀ حفاظت از افشاگران و درزدهندگان [اطلاعات]، آسیب دیده یا از کمک آن‌ها بهره‌مند شده است؟ چگونه باید آزادی بیان در اینترنت را حفظ کنیم، آن‌هم در اینترنتی که عمدتاً در دستان کمپانی‌های خصوصی‌ای است که مقید به متمم اول [قانون اساسی] نیستند؟

گارتن اش، با نثری روشن و جذاب و پر از نمونه‌های جالب و مبتنی بر تحقیقات جامع و بجا، از جنبۀ بین‌المللی به این سؤالات و سؤالات بیشتری می‌پردازد. برای خوانندگانی که عادت داشته‌اند آزادی بیان را صرفاً در محدودۀ عموماً خودستایانۀ تجربۀ امریکایی بررسی کنند (نقد من تحت عنوان «مخالفت بزرگ توماس هیلی»۱۴ و همچنین مرورم بر «موسیقی مدیسونیِ برت نوبورن»۱۵ را ببینید)، این کتاب مسائل چالش‌برانگیزی در زمینۀ طیف گسترده‌ای از دیگر کشورها و سنت‌ها مطرح می‌کند.
فصلی با عنوان «شجاعت» دهمین اصل را ترسیم می‌کند: «ما برای خودمان تصمیم می‌گیریم و با عواقبش روبه‌رو می‌شویم». گارتن اش به‌موازات رویکرد بین‌المللی خود، پس از اشاره به نمادهای سنت غربی، از جمله پریکلس، جان لیلبرن، جان میلتون، جان استوارت میل و قاضی لوئیس براندیس، داستان یک قهرمان مدرن آزادی بیان، لیو شیائوبو را می‌افزاید که در سال ۲۰۰۹ به‌اتهام «براندازی حکومت» به یازده سال زندان محکوم شد. لیو در سخنان پایانی خود در دادگاه گفت در انتظار روزی است که «کشورِ ما سرزمین آزادی بیان شود: کشوری که در آن کلام همۀ شهروندان دارای احترام برابری باشد، کشوری که در آن ارزش‌ها و ایده‌ها و باورها و دیدگاه‌های متفاوت سیاسی بتوانند ضمن همزیستی مسالمت‌آمیز با هم رقابت کنند». قاضی سخنان لیو را قبل از پایان قطع می‌کند، که همین بر اهمیت آن کلمات صحه می‌گذارد. آنچه نوشته بود و می‌خواست بگوید این بود که «امیدوارم من آخرین قربانی پیشینۀ طولانی برخورد با کلام به‌عنوان جرم در چین باشم. آزادی بیانْ بنیاد حقوق بشر است و همین‌طور ریشۀ طبیعت انسانی و مادر حقیقت. ازبین‌بردن آزادی بیان به‌معنای تحقیر حقوق بشر، فرونشاندن طبیعت انسان و سرکوب حقیقت است».
گارتن اش، در پایان، خواستار «ایدئالیسم واقع‌گرا و واقع‌گرایی ایدئالیستی» است. کتاب تأثیرگذار او گواهی بر این باورِ اوست که «بحثِ جاری بر سر محدودیت‌ها و شرایط راهگشا برای آزادی بیانْ خود یک عنصر حیاتی آزادی بیان است». چالشی که گارتن اش مطرح می‌کند مهم است، اما نتایج این بحثِ حیاتی فقط در دست ناظران هوشمندی مانند او نیست. این مسئولیت مشترک همۀ ماست. پرسشی که او از ما دارد این است که آیا آمادۀ این تکلیف هستیم؟

اطلاعات کتاب‌شناختی:
Ash, Timothy Garton. Free Speech: Ten Principles for a Connected World. Yale University Press, 2016

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶ با عنوان Free Speech in the Post-Gutenberg World در وب‌سایت لوس آنجلس ریویو آو بوکز منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان همه اکنون همسایه‌ایم ترجمه و منتشر کرده است.
*استفان رودْ (Stephen Rohde) وکیل قانون اساسی، سخنران، نویسنده و فعال سیاسی است.
[۱] The Gutenberg Galaxy
[۲] Free Speech: Ten Principles for a Connected World
[۳] global village
[۴] conformist
[۵] cosmopolis
[۶] world-as-city
[۷] First Amendment
[۸] Espionage Act of 1917
[۹] International Covenant on Civil and Political Rights
[۱۰] International Convention on the Elimination of Racial Discrimination
[۱۱] hate speech
[۱۲] Anti-Defamation League
[۱۳] Canada’s Charter of Rights and Freedoms
[۱۴] Thomas Healy’s The Great Dissent
[۱۵] Burt Neuborne’s Madison’s Music

 (استفان رود

ترجمۀ: حمیدرضا محمدی

مرجع: LARB)

گاردین - همین چند عدد و رقم قادرند داستانی گویا از خودشیفتگی روایت کنند: روزانه بیش از هشتادمیلیون عکس روی اینستاگرام بارگذاری می‌شود، بیش از ۳.۵میلیارد لایک ردوبدل می‌گردد و حدود ۱.۴میلیارد نفر، معادل بیست‌درصد کل جمعیت جهان، جزئیاتی از زندگی‌شان را بر روی فیس‌بوک منتشر می‌کنند.
آیا این رسانه‌های اجتماعی بودند که گونه‌ای نسبتاً متواضع از جان‌داران را به مشتی خودشیفتۀ شهرت‌طلب تبدیل کردند یا ما ذاتاً همین‌قدر خودمحور بوده‌ایم؟
موارد تشخیص اختلال شخصیتی خودشیفتگی۱ در آمریکا طی ده سال گذشته رشد چشم‌گیری داشته است، رشدی که نرخش تنه به تنۀ نرخ رشد چاقی می‌زند.
پژوهش‌های متعددی ادعا می‌کنند که بین افزایش خودشیفتگی و فراگیری رسانه‌های اجتماعی رابطۀ مستقیمی یافته‌اند. پژوهشگرها رفتارهایی ازجمله تلاش در جذب فالوئرهای بیشتر، تمایل به درمیان‌گذاشتن چیزهایی از زندگی خود با فالوئرها و نیز تقید به ارائۀ تصویری مثبت در کلیۀ اوقات را به‌عنوان نمونه‌هایی از جلوه‌های خودشیفتگی در رسانه‌های اجتماعی برمی‌شمارند. به‌علاوه، پژوهشگرها رابطۀ مستقیمی بین تعداد دوستان فیس‌بوکیِ افراد با شدت ابتلای آن‌هابه دسته‌ای از خصلت‌های مخرب اجتماعی یافته‌اند، خصلت‌هایی که معمولاً مرتبط با خودشیفتگی قلمداد می‌شوند.
بااین‌حال، کیاران مک‌ماهون، روان‌شناس و رئیس مؤسسۀ سایبر سیکیوریتی۲، اعتقاد دارد که ارتباط بین خودشیفتگی و رسانه‌های اجتماعی آن‌قدرها هم سرراست و قطعی نیست.
مک‌ماهون می‌گوید: «دانشگاهیان معمولاً بر سر داده‌ها و شیوۀ سنجش آن‌ها بحث دارند. در کل، خودشیفتگیْ رشد یافته و استفاده از رسانه‌های اجتماعی نیز رشد داشته است. باوجوداین، همبستگی بین این دو چندان قطعی و روشن نیست.»

او می‌گوید: «محتمل است که آنچه در قالب رسانه‌های اجتماعی بازتاب می‌یابد رشد خودشیفتگی در بستر گسترده‌ترِ فرهنگی غرب باشد. رواج رسانه‌های اجتماعی در چنین حدی مستلزم این است که قبل‌ازآن خودشیفتگی ریشه دوانیده باشد.»
لوسی کلاید نیز به‌عنوان مشاور و روان‌درمانگر، اعتقاد دارد که تمایلات خودشیفتگی در همۀ افراد وجود دارد و اینکه امروزه این‌گونه خصلت‌ها بیشتر قابل‌لمس شده از آنجا ناشی می‌شود که رسانه‌های اجتماعیْ رایج و همه‌گیر شده‌اند.
کلاید می‌گوید: «به‌نظر من رسانه‌های اجتماعی مسبب اختلالات شخصیت نیستند، بلکه صرفاً امکان ظهور و تجلیِ آن‌ها را فراهم می‌کنند. اگر کسی خودشیفته باشد، می‌خواهد بازتاب‌های مثبتی از خود نشان دهد. او جهان را به‌دید آینه می‌نگرد و مرتباً به‌دنبال تصدیق‌شدن است. ازاین‌رو برای چنین فردی محتمل است که بخش اعظمی از زندگی خود را با حساسیتِ بسیار زیاد و بنا بر اقتضائات رسانه‌های اجتماعی گزینش و پالایش کند.»
جک پرایسِ سی‌وچهارساله ظرف ده سال اخیر توانسته بیش از شصت‌هزار فالوئر فیس‌بوک، اینستاگرام و توییتر از سراسر جهان برای خود دست‌وپا کند. او ده‌ها بار در روز به حساب‌هایش در رسانه‌های اجتماعی سر می‌زند و می‌گوید پروفایلش را با وسواس به‌روزرسانی می‌کند. او خودش را خودشیفته توصیف نمی‌کند، بلکه خود را فردی معرفی می‌کند که تکنولوژیِ موجود را در جهت رشد کسب‌وکار و هم‌گام‌ماندن با انتظارات [مشتریان] به کار گرفته است.
پرایس، که در اینجا نامش را تغییر داده‌ایم، می‌گوید: «گاهی پیش می‌آید که ساعت‌ها برای فکرکردن راجع‌به اینکه چه می‌خواهم منتشر کنم وقت می‌گذارم. فکر می‌کنم به اینکه فالوئرهایم چه محتوایی می‌خواهند و نیز به اینکه می‌خواهم چه تصوری از خودم برای فالوئرها بسازم. به زمانی که به‌این‌ترتیب صرف می‌شود به‌دید نوعی سرمایه‌گذاری پرسود نگاه می‌کنم، چراکه باعث می‌شود موفق و مشهور شوم و درآمد کسب کنم.»
او می‌گوید: «من غالباً لحظات زندگی را به‌مثابۀ «محتوای مناسبی» برای فالوئرهایم در شبکه‌های مجازی نگاه می‌کنم. این کار بسیار شبیه عکس‌گرفتن است. به‌اشتراک‌گذاری لحظات خوشی مهم‌تر است از تجربه‌شان در زندگی واقعی.»
در دهۀ ۱۹۶۰، خودشیفتگی به‌عنوان نوعی اختلال شخصیتی مورد توجه قرار گرفت و در سال ۱۹۸۰ معیارهای شاخص رسمی برای تشخیص این اختلال وضع شد. ویژگی‌ها و علائم اختلال شخصیتیِ خودشیفتگی شامل این موارد است: احساس نیاز شدید به تحسین‌شدن، خودمهم‌پنداریِ بیش‌ازحد و فقدان توان هم‌دلی با دیگران. براساس آنچه در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی۳ آمده، سایر معیارهای اختلال شخصیتی خودشیفتگی عبارت اند از: رؤیاپردازی دربارۀ موفقیت‌های نامحدود، میل بی‌حد به جلب‌توجه دیگران و درعین‌حال واکنش سرد به دیگران و نیز انتخاب دوستان براساس پرستیژ و موقعیت اجتماعی و فارغ از ارزش‌های شخصیتی. در مقام مشاهده‌گر، به‌سهولت می‌توان شیوۀ رفتار افراد در رسانه‌های اجتماعی را با ویژگی‌های خودشیفتگی تطبیق داد.
نسل هزاره به‌شکلی ویژه در معرض اثرات بالقوه سوء رسانه‌های اجتماعی هستند. جوانان در فاصلۀ ۱۷ تا ۲۱ سال، برای یافتن موقعیت خود در جامعه و کسب استقلال از مراقبان دوران کودکی، ضرورتاً دوره‌ای از خودشیفتگی را سپری می‌کنند. رسانه‌های اجتماعی می‌توانند تأثیراتِ گذار از این مرحلۀ رشد را برای آنان تاحد نامناسبی مضاعف کنند.
کلاید می‌گوید: «افراد در این گروه سنی به‌شدت تحت تأثیر همتایان خود هستند. چیزی که برای این گروه سنی اهمیت حیاتی دارد این است که دیگران با چه دیدی به آن‌ها می‌نگرند. بخش عظیمی از توجه فرد در امور زندگی صرف این می‌شود که بازخوردِ مثبتی از خود برای دیگران ایجاد کند. مثلاً برای گرفتن یک سلفیِ عالی دقت فراوانی به خرج داده می‌شود، چون این چیزها تا ابد در فضای آنلاین باقی می‌مانند. چنین امری فشار کم‌نظیری را بر فرد تحمیل می‌کند و او را در وضعیت روانیِ پرفشار و دردناکی گرفتار می‌سازد. این فشار از توان لازم برای تقویت خودشیفتگیِ ازپیش‌موجودِ فرد برخوردار است و ویژگی‌های خودشیفتگی هم تاحدی در همۀ ما وجود دارند.»
پژوهش‌هایی چند ادعا می‌کنند رسانه‌های اجتماعیْ اعتمادبه‌نفس ما را تقویت می‌کنند. مک‌ماهون بر آن است که رسانه‌های اجتماعی به افراد اجازه می‌دهد که درآمدن به قالب هویت‌های متفاوت را امتحان کنند و فضای امنی برای خود در جامعه بیابند. درعین‌حال او این مسئله را نیز تأیید می‌کند که رسانه‌های اجتماعی در مقطعی زمانی، که به‌خودی‌خود بغرنج است، فشار اضافه‌ای را ایجاد می‌نمایند و می‌توانند افراد را به زیاده‌روی در به‌اشتراک‌گذاری وادار کنند.
او می‌گوید: «اگر پروفایل شما ملال‌آور باشد، لایکی دریافت نخواهید کرد. ولی اگر از چیزی درمورد خودتان پرده‌برداری کنید یا مطلبی حساسیت‌برانگیز منتشر کنید، آن وقت است که لایک‌های بیشتری خواهید گرفت. افرادی که بیش از پنج‌هزار فالوئر دارند، مدام در این فکرند که برای دریافت واکنش، هر بار لازم است چه مطلبی منتشر کنند.»
ویلیام رابرتس از باکینگ‌همشایر از کاربران همیشگی رسانه‌های اجتماعی است. او به‌خوبی به محدودیت زاویۀ دیدِ واقعیت از دریچۀ شبکه‌های اجتماعی واقف است. این جوان نوزده‌ساله رسانه‌های اجتماعی را محلی برای خودنمایی افراد می‌داند و، برای محافظت از خود در قبال اثرات سوء این شبکه‌ها، استفاده‌اش از آن‌ها را فعالانه مدیریت می‌کند.
رابرتس می‌گوید: «تنها هدف کارکردی اینستاگرام تبلیغ و ترویج لحظات ویژۀ زندگیِ افراد است و آدم‌ها غالباً میهمانی‌ها، تفریحات و اوقاتی را که با دوستان سپری می‌کنند را سوژۀ خود قرار می‌دهند. پست‌های خودِ من به‌ندرت احساساتم در لحظات ناراحتی، افسردگی یا تنهایی را بازگو می‌کنند و همگی بازتاب‌دهندۀ جنبه‌های مثبت زندگی‌ام هستند.»
به‌نظر کلاید، اینکه افراد همۀ جنبه‌های شخصیت خود را در شبکه‌های اجتماعی به نمایش بگذارند تقریباً غیرممکن است و مسئله هم همین است.
او می‌گوید: «همۀ ما تلاش می‌کنیم آشفتگیِ تجربۀ زندگی بشر را پاک‌سازی کنیم. زندگی مدرن دشوار است. اگر ما در پی نفی آشفتگی خود برآییم، عملاً نخواهیم توانست با دیگران و آشفتگی‌هایشان ارتباط برقرار کنیم و این واقعاً تنهایی‌آور و منزوی‌کننده است.»
کلاید می‌گوید: «ما خود را به تکه‌های یک‌بایتی فروشکسته‌ایم. ما قطعاً پیچیده‌تر از آنیم که در یک سلفی یا ۱۴۰ کاراکترِ توئیتر بگنجیم. اگر باورمان شود که چیزی جز این‌ها نیستیم، پذیرفتن و تحمل پیچیدگی‌های خودمان و دیگران غیرممکن می‌شود. بسیار سخت خواهد شد که بتوانیم خود واقعی‌مان باشیم با همۀ کاستی‌هامان. رسانه‌های اجتماعی هم اینجا ما را تنها خواهند گذاشت.»
شاید به‌سختی بتوان راجع‌به ارتباط مستقیم خودشیفتگی در میان نسل هزاره با رسانه‌های اجتماعی حکم قطعی صادر کرد. اما به نظر می‌رسد رسانه‌های اجتماعیْ خودشیفتگیِ ازپیش‌موجودِ افراد را دامن زده و تقویت می‌کنند.
مک‌ماهون می‌گوید: «چیزی که ضروری است بر آن متمرکز شویم نگریستن به درون است، نه رفتار بیرونی‌مان. اینکه افراد در رسانه‌های اجتماعی به‌دنبال تأییدات بیرونی از سوی دیگران هستند دلیلی دارد. باید در پی جستن احوال آن چیزی برآییم که قلب‌های مردم از آن خالی شده است.»

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۱۷ مارس ۲۰۱۶ با عنوان I, narcissist – vanity, social media, and the human condition در وب‌سایت گاردین منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان اینستاگرام آن بخشِ خودشیفتۀ شخصیتتان را دوست دارد ترجمه و منتشر کرده است.
[۱] Narcissistic personality disorder (NPD)
[۲] Cyber Security Institute
[۳] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders

شبنم کهن‌چی - رقابت در دنیای رسانه‌های اجتماعی، سخت و موفقیت ناپایدار است. شبکه‌های اجتماعی بزرگ مانند فیس‌بوک در دنیای محتوای متنی و اینستاگرام در دنیای محتوای تصویری در صورتیکه بر اساس نیاز روز و سلیقه کاربران‌شان حرکت نکنند طی مدت کوتاهی تبدیل به شهری سوت و کور و خالی از سکنه زنده خواهند شد. در چنین شرایطی ادامه حیات توییتر کمی عجیب به نظر می‌رسد. به خصوص که چند سالی است صورت‌های مالی توییتر نشان‌دهنده زیان‌ کلانی است. توییتر، طی حداقل چهار سال گذشته یک شبکه اجتماعی زیان‌ده بوده که بر بسیاری از جنبش‌های اجتماعی و سیاسی، روابط دیپلماسی کشورها و جریان‌سازی گروه‌های کوچک و بزرگ تاثیری انکارناپذیر داشته است. شاید یکی از دلایل محبوبیت توییتر نزد قشر خاصی از کاربران در کشورهای مختلف بی‌رقیب بودن این شبکه اجتماعی در سرعت اطلاع‌رسانی بوده است. در حقیقت توییتر برای مخالفان و منتقدان در جوامع مختلف، یک رسانه بی همتا برای متحد شدن، رساندن صدای اعتراض به مجامع بین‌المللی و تریبونی برای حرف زدن بوده. رسانه‌ای که حتی مخالفانش که اسباب فیلتر شدنش را فراهم کردند نیز عاقبت به آن روی آوردند تا جایگاه مردمی پیدا کنند. همین محبوبیت (هر چند بین قشر خاص) باعث شد مدیران توییتر از زیان‌ده بودن این کمپانی وحشت نکنند. هر چند تغییراتی که طی یک سال گذشته در این شبکه اجتماعی دیده می‌شود نشان‌دهد تلاش مدیران آن برای پیدا کردن راهکاری جهت افزایش درآمد است. اما به نظر می‌آید یا زیان‌دهی‌ها چندان جدی گرفته نمی‌شود یا مدیرانش راهی برای افزایش درآمد پیدا نمی‌کنند.

حالا از دل توییتر، رقیبی پا به میدان گذاشته که می‌تواند چند برابر صورت‌های مالی زیان‌ده برای توییتر خطرناک‌تر باشد. شبکه اجتماعی مشابهی که بنیانگذارش یکی از کاربران توییتر بوده و خوب می‌داند کاربران توییتر از چه چیزهایی ناراضی هستند و به چه امکاناتی نیاز دارند. تجربه نشان داده در دنیای رسانه‌های اجتماعی، وفاداری کاربران معنایی ندارد. کاربران مهمان آن شبکه‌ای هستند که در آن راحت‌تر بتوانند با یکدیگر تعامل کرده و محتوا تولید کنند. آنچه کاربران را در یک شبکه اجتماعی نگه می‌دارد زیان یا سود کمپانی صاحب آن شبکه نیست بلکه محدودیت‌ها و اختیاراتی است که با آن مواجه هستند.

ورود رقیبی که محدودیت کمتر و اختیار بیشتری به کاربران می‌دهد و شباهت بسیاری به توییتر دارد باید زنگ خطر را برای جک دورسی و همکارانش به صدا درآورده باشد. حالا فقط این صورت مالی نیست که این کمپانی را تهدید می‌کند. کافی است کاربران بخواهند رقیب را آزمایش کنند و از آزمایش‌شان راضی باشند. شاید توییتر بیش از تبلیغات باید به رضایت کاربرانش فکر کند.(منبع:فناوران)

دولت فدرال آلمان با تصویب لایحه‌ای برای شبکه‌های اجتماعی‌ای که تمایلی به حذف پیام‌های توهین آمیز، مجرمانه و نفرت پراکن را نداشته باشند، جریمه‌ای تا سقف ۵۰ میلیون یورو تعیین کرد.

فناوران- این لایحه محدودیت ۲۴ ساعته‌‌ای را برای شبکه‌های اجتماعی جهت حذف این مطالب در نظر گرفته که در صورت عبور از محدوده زمانی جریمه خواهند شد.

چندی پیش دولت آلمان از قصد خود برای شکایت از فیس‌بوک بدلیل آنچه کوتاهی و بی‌توجهی مدیران این شبکه اجتماعی در مورد اخبار و مطالب جعلی و مجرمانه می‌خواند، خبر داد. همزمان یک پناهجوی سوری با نام انس مودامنی نیز از فیس‌بوک شکایت کرد. وی که پس از انتشار عکس سلفی خود در فیس‌بوک توسط کاربران به اقدام تروریستی متهم شده بود، حذف پیغام‌ها از این شبکه اجتماعی را درخواست کرد. تصویر انس مودامنی توسط اکانت‌های جعلی منتشر و ادعا شده بود که او یکی از عاملان حمله تروریستی ماه مارس سال ۲۰۱۶ در فرودگاه بروکسل بوده است. لایحه دولت آلمان که برای ابلاغ نیاز به تصویب پارلمان دارد، ماه گذشته توسط وزیر دادگستری این کشور پیشنهاد شد. گروه‌های زیادی تصویب این لایحه را خطری برای آزادی بیان دانسته و هشدار داده‌اند که در صورت محتاط‌شدن شبکه‌های اجتماعی، مطالب بسیاری بدون دلیل حذف خواهند شد.

آلمان در میان کشورهای جهان سخت‌ترین قوانین را برای محدود کردن ابراز مطالب نفرت‌آمیز، نژادپرستانه، مجرمانه و تحریک نفرت نسبت به اقلیت‌ها دارد.

آخرین گزارش از آخرین وضعیت شبکه‌های اجتماعی در ایران حاکیست که آمار از کاربران تلگرام 30 میلیون نفر است و کف اینستاگرام 13 میلیون نفر است.
زمان استفاده دو پیک دارد که ساعت پیکش یکی از حدود ساعت 9 شب تا 1 بامداد است و ساعت پیک دیگر بیشترین زمان استفاده از 10 صبح تا 14 بعدازظهر است که زمان‌ها قابل تقلیل هستند.

*آمار استفاده ایرانی ها از رسانه ملّی و شبکه های اجتماعی
همچنین بر اساس یک نظر سنجی معتبر  که در سراسر کشور بیش از 18 هزار نفر در آن شرکت کرده‌اند و پرسیده شده که شما منابع کسب خبرتان را در میان این سه گزینه بگویید؛ 69.3 درصد صداوسیما، 27.6 تلگرام و 14.6 ماهواره، 14 درصد دوستان، 13.7 درصد سایت ها، 11 سایر شبکه‌های اجتماعی، 9.3 روزنامه ها بودند.
نکته جالب توجه در این نظر سنجی این است که رقم استفاده از صداوسیما 10 درصد افزایش یافته است.
منبع:جهان نیوز

توئیتر اعلام کرد از سال ۲۰۱۵ بیش از ۶۰۰ میلیون حساب کاربری را برای مبارزه با افراط‌گرایی، مسدود کرده است.
به گزارش ایلنا به نقل از راشا تودی، توئیتر اعلام کرد از اواسط سال ۲۰۱۵ بیش از ۶۰۰ میلیون حساب کاربری را برای جلوگیری از گسترش افراط‌گرایی، مسدود کرده است.
توییتر تنها در شش ماهه دوم سال ۲۰۱۶، ۳۷۶ هزار حساب کاربری را به اتهام تلاش برای گسترش تروریسم، مسدود کرده است.
این پایگاه اینترنتی اعلام کرد حذف و یا تعلیق حساب‌های کاربری از طریق رسیدگی به درخواست‌های دولت‌ها، اشخاص حقیقی و حقوقی و یا از روش‌های دیگر صورت گرفته است.

نادر نینوایی - شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی در سال‌های اخیر رشد چشمگیری در جهان و به‌خصوص در ایران داشته‌اند و اگرچه ورود ایرانی‌ها به شبکه‌های اجتماعی در ابتدا با فیس‌بوک رقم خورد، اما طولی نکشید که مجموعه درهمی از شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی نیز راه خودشان را به کشور باز کردند.

وایبر، لاین، اینستاگرام، واتس‌اپ، ایمو، توییتر و اسکایپ برخی از شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی بودند که توسط ایرانیان به شکلی گسترده مورد استفاده قرار گرفته و البته در هر مقطع و بنا بر دلایل مختلف هر بار اقبال مردم به یکی بیشتر از بقیه بوده است.

برای پرونده آخر سال قصد داریم به بررسی پرطرفدارترین شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی حال حاضر ایران بپردازیم تا با نگاهی به سلیقه ایرانی‌ها در این حوزه ببینیم که هر بار به چه دلایلی و چگونه اقبال کاربران ایرانی به یک پیام‌رسان‌ یا شبکه اجتماعی خاص کم شده یا چرا به دیگری علاقه‌مند شده‌اند.

تلگرام پرطرفدارترین پیام‌رسان در ایران

مساله فیلتر بودن فیس‌بوک از یک‌سو و قابلیت‌های ویژه تلگرام مانند امکان ایجاد کانال، گروه‌های کاری، خانوادگی و راحت بودن دسترسی به آن به سبب موبایل‌محور بودن و فیلتر نبودن، این اپ موبایلی را به‌سرعت به محبوب‌ترین پیام‌رسان موبایلی ایران تبدیل کرد. حالا دیگر حتی شبکه اجتماعی فیس‌بوک نیز که در دوره‌ای به‌عنوان بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی ایرانیان شناخته می‌شد، در مقابل تلگرام حرفی برای گفتن ندارد و این اپ ساده است که به بزرگ‌ترین پاتوق مجازی ایرانیان تبدیل شده است.

آن‌طور که در گزارش یکی از سایت‌های خبری آمده، بیش از 8/45 میلیون کاربر تلگرام روی سرور اصلی تلگرام یعنی آی‌پی شماره 149.154.167.99 مستقر هستند که مربوط به کاربران ایرانی است. پس به این ترتیب باید گفت در حال حاضر تقریبا نیمی از جمعیت کشور به شکل مستقیم در تلگرام حضور دارند که در نوع خود آماری بی‌نظیر است و درآمدهای سرشاری را نصیب صاحبان این اپ ساده می‌کند.

تلگرام در تمام سیستم‌عامل‌های روز و رایج در دنیا از اندروید و iOS و ویندوزفون گرفته تا لینوکس و ویندوز اجرا می‌شود و همین یکی از مهم‌ترین نقاط قوت آن است. علاوه بر این، ساده بودن کار و نیز امکان انتشار انواع مختلف فایل‌ها روی آن از دیگر عوامل موفقیت تلگرام است.

 شما در تلگرام به‌راحتی می‌توانید پیام‌ها، تصاویر، ویدیوها و همه انواع پرونده‌ها و اسناد با پسوندهای مختلف را بدون هیچ مشکلی رد‌وبدل کنید و به‌اشتراک بگذارید.

با وجود امکانات گسترده ارایه‌شده روی تلگرام اما اگر تنها مزیت فنی باعث انتخاب تلگرام در ایران بود می‌بایست در سایر کشورهای جهان هم این اپ با استقبالی مشابه رو‌به‌رو شود، اما در حال حاضر ایرانی‌ها در میان سایر کشورها بیشترین کاربران حاضر در تلگرام را تشکیل می‌دهند. برخی از صاحب‌نظران معتقدند فیلتر و محدود شدن دسترسی به وایبر و لاین در مقاطعی خاص باعث هدایت مردم و ماندگاری آنها در این پیام‌رسان موبایلی و استفاده گسترده آنها از آن شد.    

اینستاگرام پرطرفدارترین اپ اشتراک تصویر

در حال حاضر اینستاگرام بعد از تلگرام دومین شبکه اجتماعی پرطرفدار در کشور است؛ این غول آمریکایی اگرچه در ابتدا فقط یک ابزار ساده برای اشتراک‌گذاری عکس بود، اما از سال 2012 که توسط شرکت فیس‌بوک خریداری شد، رشد چشمگیر 23 درصدی که 20 برابر بیشتر از میزان رشد خود فیس‌بوک است را تجربه کرد.

اینستاگرام در ایران اما شاید حتی سرعت رشد بالاتری داشته است و در زمانی کوتاه به ابزار دوست‌داشتنی صاحبان فروشگاه‌های مختلف تبدیل شده است. حالا دیگر بسیاری از فروشگاه‌های لباس‌فروشی، کفش‌فروشی، پرده‌فروشی و مغازه‌های فروش لوازم منزل در سطح کشور، یک صفحه شخصی اینستاگرام ساخته و به معرفی اجناس خود و حتی فروش آنلاین پرداخته‌اند.

البته شرکت‌های مختلف نیز از فضای اینستاگرام برای معرفی خدماتی که ارایه می‌دهند استفاده می‌کنند و این اپ برای آنها هم به ابزار تبلیغاتی مناسب تبدیل شده است، به نحوی که حالا روی بیزینس‌کارت‌ مدیران شرکت‌های مختلف، یک آدرس صفحه اینستاگرام نیز به‌چشم می‌خورد.

اما فروشگاه‌داران و مدیران شرکت‌ها تنها طرفداران ایرانی اینستا نیستند و جمعیت بزرگی از زنان خانه‌دار و دختران و پسران جوان هم از یک‌سو برای بررسی جدیدترین مدهای لباس و موی سر و از سوی دیگر برای اشتراک‌گذاری عکس‌های خود و جمع‌آوری لایک‌ که به رقابتی پیچیده تبدیل شده به طرفداران درجه یک اینستاگرام تبدیل شده‌اند و البته بازار مکاره خرید و فروش لایک‌های بیهوده هم در این فضا ایجاد شده است.

در میان طرفداران اینستاگرام در ایران نباید از حضور چهره‌های معروف ایرانی مانند بازیگران و خواننده‌ها نیز غافل ماند. در حال حاضر بهنوش بختیاری با 5/5میلیون فالوئر پرطرفدارترین ایرانی حاضر در اینستاگرام است و هر پستش به‌طور متوسط 100 هزار لایک می‌خورد. یکی از خوانندگان زیرزمینی هم از دیگر چهره‌های پرطرفدار اینستاگرام ایرانی‌ها است که حدود 4 میلیون فالوئر دارد و هر پستش به‌طور متوسط 50 هزار لایک می‌خورد که همین آمار گویای ضریب نفوذ بالای اینستاگرام در کشور است.

یکی دیگر از گروه‌های طرفدار اینستاگرام در کشور اما عکاسان هستند که با انتشار عکس‌های خود در این فضا برای جذب مخاطبان و حتی بعضا فروش کارهای خود تلاش می‌کنند. از آنجا که اینستاگرام برای بارگذاری راحت‌تر، حجم عکس را تا حدودی محدود می‌کند، کیفیت و اندازه عکس هم کمی پایین می‌آید و همین باعث می‌شود که عملا نشود از عکس‌های اینستاگرام برای تهیه پوستر یا استفاده در مجلات استفاده کرد. همین موضوع سبب می‌شود که کسانی که خواستار استفاده از عکس هستند مجبور شوند برای تهیه عکس با کیفیت مطلوب، آن را از صاحب صفحه خریداری کنند و به این ترتیب حقوق مالکیت معنوی هم رعایت شود.

البته حضور اینستاگرام در ایران در سال‌های اخیر با حاشیه‌هایی هم همراه بوده و این موضوع که امکان فیلتر شدن صفحاتی که مطالب غیراخلاقی و سیاسی منتشر می‌کنند وجود ندارد، در چند برهه مساله‌ساز شده است. گفته می‌شود امکان فیلتر صفحات خاص در اینستاگرام وجود ندارد و به این ترتیب یا باید کل آن را فیلتر کرد و یا به باز بودن صفحات مورددار تن در داد.

فیس‌بوک و مهاجرت ایرانیان از آن

ما ایرانی‌ها اصولا اولین‌ها را خیلی دوست داریم؛ البته هر چقدر که خوش‌استقبال هستیم و زودی با ایده‌های جدید کنار می‌آییم به همان میزان هم زود از آنها دل می‌کنیم.

مثلا یک نمونه‌اش همین بستنی آیس‌پک است که در نوع خودش اولین بود و از آن استقبال بی‌نظیری شد و البته خیلی زود هم محبوبیتش را از دست داد و جای خودش را به بعدی‌ها سپرد. شاید بر اساس همین منطق بود که در ابتدا از فیس‌بوک نیز به‌دلیل آنکه اولین شبکه اجتماعی بود استقبال گسترده‌ای شد و البته خیلی زود نیز میان ایرانی‌ها محبوبیتش را از دست داد.

در سال 90 که اوج تب همه‌گیری فیس‌بوک در ایران بود، آمار 17 میلیون کاربر ایرانی عضو این شبکه اعلام شد.

با وجود خیل عظیم طرفداران فیس‌بوک در ایران در سالیان گذشته اما با ورود تلگرام و اینستاگرام به یکباره بیشتر کاربران این شبکه اجتماعی به این اپ‌های موبایلی نقل مکان کردند و کاربران فعال فیس‌بوک با ریزش شدید مواجه شد. البته ریزش مخاطبان فیس‌بوک تنها در ایران اتفاق نیفتاده و کند شدن روند رشد این شبکه‌ اجتماعی خبر از رسیدن آن به مرز اشباع به لحاظ تعداد کاربران می‌دهد. در سریال آمریکایی «آشنایی با مادر» یکی از شخصیت‌های سریال با اشاره به همین ریزش مخاطبان فیس‌بوک می‌گوید: الان دیگر فقط پدر و مادرها و افراد مسن در این شبکه اجتماعی فعال هستند و بقیه آن را ترک کرده‌اند.

با وجود ریزش بالای کاربران فعال فیس‌بوک اما همچنان این شبکه اجتماعی مورد توجه تعداد زیادی از خانواده‌های ایرانی، به‌خصوص آنهایی که بستگا‌ن‌شان در خارج از کشور هستند قرار دارد.

خانواده‌های ایرانی برای دیدن عکس‌های بستگان‌شان هرچند وقت یک‌بار به فیس‌بوک سر می‌زنند و صفحات ایرانی‌های خارج‌نشین را چک می‌کنند. علاوه بر این، فیس‌بوک برای بسیاری حکم یک محل برای ذخیره فایل‌های مختلف همچون عکس و فیلم‌های خانوادگی را پیدا کرده است؛ تصمیمی که البته بسیار پرریسک و اشتباه است.

آنها با ذخیره کردن آلبوم‌های خود و صدور اجازه دسترسی فقط برای خود و نزدیکان‌شان عملا یک آلبوم خانوادگی ایجاد می‌کنند که مسوولیت نگهداری و حفاظت آن بر عهده فیس‌بوک است. برای این عده، فیس‌بوک حکم گاوصندوقی را دارد که اطلاعات ارزشمند آنها را به رایگان نگهداری می‌کند و مانند هارد کامپیوترهای شخصی با خطر ویروسی شدن و پریدن اطلاعات هم مواجه نیست.

با توجه به نوع استفاده ایرانی‌ها از این شبکه اجتماعی باید گفت که ضمن ریزش شدید کاربران ایرانی فیس‌بوک به نوعی کاربری آن هم برای ایرانیان تغییر کرده است.

توییتر پاتوق اول خبرنگاران و سیاستمداران ایرانی

توییتر اگرچه شاید خیلی میان مردم عادی طرفدار نداشته باشد، اما محبوب‌ترین شبکه اجتماعی سیاستمداران و دنبال‌کنندگان اخبار و خبرنگاران است. با توجه به اینکه توییتر در سال‌های گذشته محدودیت 140 کاراکتری برای ارسال پیام مستقیم داشت برای بسیاری از کاربران راضی‌کننده نبود، اما طرفداران اخبار و آنهایی که می‌خواستند در هر لحظه و ثانیه در جریان سرخط اخبار قرار گیرند به سبب انتقال سریع اخبار به آن توجه نشان دادند. حضور گسترده سیاستمداران و خبرنگاران بیشتر رسانه‌ها در توییتر و توییت کردن اخبار در لحظه وقوع توسط آنها، باعث شده که سرعت انتقال اخبار در این شبکه اجتماعی حتی از خبرگزاری‌ها نیز پیشی بگیرد.

توییتر البته به سبب همین خبرمحوری و کم‌رنگ بودن جنبه سرگرمی و انتشار عکس و فیلم در آن چندان مورد توجه مخاطبان عام ایرانی قرار نگرفته است و البته فیلتر بودن این شبکه اجتماعی هم باعث شده که به میزان بیشتری از محبوبیت آن در ایران کاسته شود.

اگرچه توییتر در دو سال اخیر سعی کرده با اقداماتی مانند اضافه کردن امکان ارسال پیام مستقیم از 140 حرف به 1100 حرف عملا جنبه تفریحی‌اش را بالا ببرد اما لا‌اقل این کار آنها روی مخاطبان ایرانی اثر چندانی نداشته و همچنان استفاده از توییتر در ایران بیشتر مختص سیاسیون، روزنامه‌نگاران و علاقه‌مندان به اخبار است.

لاین؛ اپلیکیشنی با کارکردی دوگانه

لاین پیام‌رسانی است که علاوه بر ایفای نقش ارسال و دریافت پیام، امکان تماس تلفنی را هم برقرار می‌کند. همین ویژگی آن باعث شده بود در دوره‌ای که تماس‌های صوتی وایبر با محدودیت‌هایی مواجه بودند این اپلیکیشن در میان ایرانی‌ها طرفداران زیادی پیدا کند. البته تماس صوتی لاین با تاخیر یکی دو ثانیه‌ای صورت می‌گرفت و امکان تماس تصویری هم در آن وجود نداشت همین محدودیت‌ها به مرور باعث شد که لاین لااقل برای برقراری تماس جای خود را به تانگو و سایر رقبا بدهد.

با این وجود اما لاین کارکردهای چندگانه داشت و امکان استفاده از آن به‌عنوان یک شبکه اجتماعی همچون فیس‌بوک باعث شد که این اپلیکیشن همچنان طرفداران خود را داشته باشد.

امکان نوشتن مطالب و انتشار پست و قابلیت‌هایی مشابه فیس‌بوک باعث شده که همچنان این اپ طرف توجه گروه بزرگی از کاربران ایرانی باقی بماند. علاوه بر این، فعالیت‌های گردانندگان آن برای پشتیبانی از زبان فارسی و ارایه صفحات آموزش زبان انگلیسی، سرگرمی و مسابقه به زبان فارسی هم گویای این است که سازندگان ژاپنی لاین روی کاربران ایرانی خود حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند و حالا حالاها این اپلیکیشن برای حضور در بازار پرجنب‌وجوش کاربران ایرانی برنامه دارد.

واتس‌اپ جزیره‌ای از غول اینترنتی زاکربرگ

اگرچه واتس‌اپ در ابتدای شروع به فعالیت اعلام کرده بود که فقط برای یک سال به‌صورت رایگان خدمات خود را ارایه می‌دهد، اما به‌زودی صاحبان این کمپانی فهمیدند بازار شدیدا رقابتی پیام‌رسان‌های موبایلی جایی برای عرضه اپ‌های پولی باقی نمی‌گذارد؛ به همین دلیل نیز به‌سرعت اعلام کردند که برای همیشه این اپلیکیشن رایگان خواهد ماند.

واتس‌اپ از آن جهت که می‌توان علاوه بر فرستادن متن، از آن برای ارسال فایل‌های مختلف مانند پی‌دی‌اف نیز استفاده کرد و داده‌های حجیم را بدون پایین آمدن کیفیت آنها ارسال کرد در تمام دنیا و نیز در ایران مورد توجه قرار گرفته است. از دیگر قابلیت‌های قابل توجه آن، رمز‌گذاری پیام‌ها پیش از ارسال است که باعث می‌شود خطر سرقت اطلاعات افراد به حداقل کاهش پیدا کند. ارسال 54 میلیارد پیام کوتاه به‌صورت روزانه در واتس‌اپ و حضور فعال 430 میلیون کاربر در آن موجب شد که زاکربرگ (مالک فیس‌بوک) به فکر تصاحب این شرکت نوپا و پردرآمد هم بیفتد و با خرید نقدی آن در سال 2014 مالکیت قطعی آن را به شرکت فیس‌بوک منتقل کند تا غول رسانه‌ای مارک زاکربرگ در حوزه شبکه‌های اجتماعی تکمیل شود.

ورود واتس‌اپ به ایران اما با سر‌وصداهای زیادی همراه بود و مسوولان مختلف قضایی در هنگام ورود آن به ایران خواستار فیلتر‌شدنش بودند. با این وجود اما وزارت ارتباطات با تمام قوا دربرابر فشارهایی که برای فیلتر کردن واتس‌اپ وارد می‌شد مقاومت کرد و حاضر به فیلتر کردن آن نشد.

فراهم بودن فضای فعالیت در ایران باعث شد که گردانندگان این پیام‌رسان موبایلی برای جذب هرچه بیشتر مخاطبان ایرانی رو به استفاده از زبان فارسی در اپ خود بیاورند و به این ترتیب با تعریف و ایجاد زبان فارسی در واتس‌اپ، از سال 94 تاکنون نسخه فارسی این اپلیکیشن موبایلی در حال فعالیت و ارایه خدمت به ایرانیان است که طبیعتا ترافیک بالای کاربران ایرانی روی آن سود سرشاری را هم برای صاحبان این اپ آمریکایی ایجاد می‌کند.

سایر پیام‌رسان‌های و شبکه‌های پرطرفدار در ایران

وقتی که برای نخستین‌بار پلی‌استیشن وان به بازار ایران وارد شد یک بازی بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفت و آن فوتبال 98 بود. اگر آن موقع با این کنسول بازی کرده باشید به‌خوبی می‌دانید که بهترین تیم‌های آن بازی تیم‌های منتخب جهان و منتخب اروپا بودند که گلچینی از بهترین بازیکنان جهان را شامل می‌شد. با این وجود اما بازیکنان خوب زیادی وجود داشتند که در این دو تیم حاضر نبودند که «پاول ندود» هافبک بی‌نظیر یوونتوس و «یان کلر» غول دو متر و دوسانتیمتری تیم دورتمند از آن جمله بودند.

برای استفاده از قابلیت‌های ویژه و استثنایی این بازیکنان تیمی به نام تیم غایبان در این بازی ایجاد شده بود که به سبب بازیکنان باکیفیت حاضر در آن از جمله ندود و کلر، در میان خوره‌های بازی، طرفداران زیادی داشت.

اگر بخواهیم با همین نگاه به شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی توجه کنیم باید گفت که غول‌های زیادی در این عرصه مطرح شدند و از قضا طرفداران پروپاقرصی هم در ایران به‌دست آوردند که تا اینجا با مهم و مهم‌تر خواندن، از ذکر برخی از آنها غافل مانده‌ایم و حالا می‌خواهیم هرچند مختصر به تیم منتخب غایبان شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی بپردازیم.

ایمو، اسکایپ، تانگو و کلوب مهم‌ترین غایبانی هستند که در مقاطع مختلف در کشور مطرح شده و خیل قابل توجهی از کاربران ایرانی را با خود همراه کرده‌اند.

ایمو و تانگو بیش از هر چیز موفقیت خود را در ایران مدیون امکان برقراری تماس تصویری هستند. در دوره‌ای که رایتل انحصار تماس تصویری را در اختیار داشت و هیچ اقدامی برای برقراری تماس تصویری انجام نداده بود و البته در دوره‌ای که انحصار تمام شده بود اما اپراتورهای ایرانی منتظر پیوست فرهنگی بودند -که البته هنوز هم ابلاغ نشده است – تانگو با برقراری امکان تماس تصویری به اپلیکیشن محبوب ایرانی‌ها تبدیل شد.

حالا اما تانگو به سبب قطعی‌های مکرر و کیفیت پایین تصویرش در ایران محبوبیت خود را از دست داده است و اسکایپ و ایمو جای آن را برای ایرانیان پر کرده‌اند. امکان برقراری تماس تلفنی تصویری با ایمو و امکان ارایه ویدیوکنفرانس از مسافت‌های بسیار دور و با کیفیت مناسب با اسکایپ باعث شده این دو اپ در ایران محبوبیت روزافزونی پیدا کنند.

در میان هجوم اپلیکیشن‌های پیام‌رسان و شبکه‌های اجتماعی خارجی اما چند شبکه اجتماعی ایرانی مانند فیس‌نما و کلوب هم در حال فعالیت هستند و پیام‌رسان‌های موبایلی ایرانی مانند سروش و بیسفون هم ایجاد شده‌اند که مرتب توسط رسانه‌های رسمی تبلیغ می‌شوند، اما هنوز میزان حضور ایرانی‌ها در آنها به مراتب پایین‌تر از شبکه‌ها و پیام‌رسان‌های خارجی است.

شاید دریافت هزینه برای ارایه خدماتی که در شبکه‌های اجتماعی خارجی به رایگان عرضه می‌شود، یکی از دلایل استقبال کم‌رنگ از شبکه‌های اجتماعی ایرانی باشد اما بالاتر از این‌ها موضوع مهم‌تر، اعتماد پایین کاربران ایرانی به حفظ اطلاعات‌شان توسط ارایه‌کنندگان داخلی است که برای اخذ نتایج بهتر و توسعه فعالیت پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی داخلی باید به آن توجه شود. (منبع:عصرارتباط)

دولت آلمان منتشرکنندگان اخبار جعلی در فضای مجازی را نقره داغ می‌کند.

به گزارش تسنیم، شبکه‌های اجتماعی که قادر به حذف «اخبار جعلی» و مطالب توهین آمیز نباشند توسط دولت آلمان جریمه می‌شوند.

بر اساس گزارش ایندیپندنت، گفتار نفرت آمیز و محتوای غیرقانونی، مطالب توهین‌آمیز و نشر اخبار کذب و جعلی در قالب طرح جدید دولت آلمان 50 میلیون یورو(معادل 44 میلیون پوند) جریمه خواهند شد.

«هیکو ماس» (Heiko Maas) وزیر دادگستری آلمان با اعلام این خبر گفت:"باید فضای تحریک ‌آمیز تا جایی که ممکن است در فضای مجازی کاسته شود و تهمت و اهانت و اخبار کذب از فضای مجازی رخت بربندند چرا که فضای مجازی با خیابان فرق دارد."

این سیاستمدار سوسیال دموکرات با اشاره به اقدامات داوطلبانه اتخاذ شده توسط رسانه‌های اجتماعی از جمله فیس بوک و توییتر که در برخی موارد موفقیت آمیز بوده  است گفت:" این اقدامات خوب است اما کافی نیست."

وی افزود:" فیس‌بوک فقط 39 درصد از محتوی گزارش‌شده توسط کاربران را حذف می‌کند و از این میان فقط 33 درصد این موارد را طی 24 ساعت حذف می‌کند اما در توئیتر این 100 درصد موارد گزارش شده طی 24 ساعت از این شبکه اجتماعی حذف می‌شوند.

به گفته «ماس»"بزرگترین مشکل این است که شبکه‌های اجتماعی شکایت کاربران خود را به اندازه کافی جدی نمی‌گیرند و اکنون روشن است که ماباید فشار روی این شبکه‌های اجتماعی را افزایش دهیم

روانشناسان روسیه در تازه‌ترین تحقیقات انجام شده در این کشور اعلام کردند جوانان 16 تا 24 ساله بیشتر از بقیه گروه‌های سنی اوقات خود را در تنهایی بسر می‌برند.

به گزارش ایسنا از شبکه اول روسیه، به عقیده این کارشناسان،بیشتر جوانان روسی در این گروه سنی در برقراری ارتباطات اجتماعی با دیگران دچار مشکل هستند.
بر پایه این تحقیقات، ۱۸ درصد جوانان روس همواره احساس تنهایی می کنند،۳۲ درصد در معاشرت و عدم داشتن دوست مشکلات اساسی دارند .

همچنین ۱۱درصد از افراد بالای ۶۵ سال در روسیه همواره تنها زندگی می کنند.

روانشناسان روس معتقدند، جوانان این کشور اکثرا در اینترنت و از طریق معاشرت در شبکه های اجتماعی بدنبال دوست می‌گردند و پیوسته خودشان را با دیگر کاربران مقایسه می‌کنند.

به عقیده آنان شبکه‌های اجتماعی از فعال بودن نوجوانان  و جوانان در زندگی و جستجوی دوستان واقعی جلوگیری می‌کند و زندگی خیالی را برای آنان  ترسیم می‌کند که با واقعیتهای زندگی روزمره و معمولی همخوانی ندارد.

شبنم کهن‌چی - آغاز سال نو فرصت خوبی برای ایجاد تغییر و بهبود وضعیت حضور در رسانه های اجتماعی است. برای اینکه سال نو را با رفتار و چهره ای تازه در شبکه های اجتماعی شروع کنیم، از همین روزها تا پایان تعطیلات فرصت داریم به بررسی و تصمیم گیری بپردازیم. می توانیم با برنامه ریزی در همین روزهای پایانی سال، آغاز سال را بهانه ای کنیم برای بکار گرفتن ایده های خوب و تولید محتوای مناسب و از نخستین روز سال 96 شروع کنیم. برای این تغییرات چند پیشنهاد از سوی سایت Social Media To Day تحت عنوان خانه تکانی بهاری منتشر شده است.

 قدم نخست؛ نگاه کردن به خویش
برای نخستین قدم بهتر است به صفحات خود در شبکه های اجتماعی نگاه کنید و پروفایل خودتان را تحلیل کنید؛ ببینید اطلاعات و محتوایی که تولید کرده اید تا چه اندازه با شخصیت برند ِشما (چه محصول باشد چه خودتان) سازگاری دارد؟ آیا برای مخاطبان خود اعتماد ایجاد کرده اید؟ آیا اطلاعات و آگاهی درستی به مخاطبان خود داده اید؟ اعتبار شما چقدر است؟
فهرستی از تمام صفحاتی که در شبکه های اجتماعی دارید، تهیه کنید و یک به یک بررسی کنید ببینید عکس پروفایل تان مناسب است؟ آیا در قسمت معرفی توضیح مناسبی درباره خودتان داده اید؟ لینک سایت یا وبلاگ تان را کنترل کنید. بهتر است لینک سایت یا وبلاگ تان در تمام پروفایل های تان یکدست باشد. دقت کنید غلط املایی نداشته باشید یا لینک هایی که در بخش معرفی می گذارید نشکسته باشد. ببینید آیا عکسی که سر صفحه تان (هدر) است، عکس مناسبی برای نوع فعالیتی که در نظر دارید در سال جدید آغاز کنید، هست؟ 

 قدم دوم؛ بررسی فعالیت ماهانه
به حسابرسی شبکه های اجتماعی خود بپردازید؛ یک دور مرور کنید چه چیزی در صفحات تان منتشر کرده اید و محتوای تولیدی خود را در شبکه های اجتماعی ارزیابی کنید. می توانید از سرویس هایی که سایت های مختلف برای ارزیابی فعالیت ماهانه شبکه های اجتماعی عرضه می کنند، استفاده کنید. اگر صاحب محصول و خدمات هستید، می توانید این ارزیابی را همراه با نموداری از افزایش تعداد مشتریان تان، درآمد و بازگشت سرمایه در همان مدت مشخص روی میز بگذارید و یک تحلیل از تاثیر حضورتان در شبکه های اجتماعی بنویسید. اگر هم برند شما، خود شما هستید، می توانید با مرور تعاملاتی که با کاربران داشتید، روند افزایشی یا کاهشی تعداد دنبال کننده های تان، تعداد بازنشر یا پسند شدن محتوای تولیدی، به تحلیلی از فعالیت خود در مقاطع زمانی مختلف برسید.

 قدم سوم؛ پیدا کردن رتبه (رنک)
میزان تعامل شما در شبکه های اجتماعی، تعداد دنبال کننده های تان و سرعت رشد آنها از جمله معیارهایی هستند که رتبه شما در شبکه های اجتماعی بر اساس آن مشخص می شود. این رتبه می تواند دید واضح تری از جایگاه برندتان به شما بدهد. از سوی دیگر شما متوجه خواهید شد جامعه هدف تان در کدام یک از شبکه های اجتماعی بزرگ تر است. خواهید فهمید سلیقه مخاطبان تان در هر کدام از شبکه های اجتماعی چیست تا بتوانید بر اساس آن تصمیم بگیرید که باید چه سیاستی در هر کدام از این شبکه ها به کار بگیرید. همچنین متوجه می شوید کدام شبکه برای شما بازدهی بیشتری دارد، باید روی کدام شبکه بیشتر سرمایه گذاری کرده و روی کدام شبکه متمرکز شوید.

 قدم چهارم؛ دیدن رقبای بالا دستی
بررسی فعالیت برندهای بزرگ و رقبای شما می تواند برای شما الهام بخش باشد. برای اینکه بتوانید از کار رقبای موفق تان الهام بگیرید، بهتر است سه رقیب یا برند موفق نزدیک به خود را انتخاب کرده و به تحلیل و پژوهش درباره رفتار و سیاست آنها در شبکه های اجتماعی بپردازید. ببینید آنها چه کاری را با موفقیت انجام داده اند و چگونه مخاطبان خود را جذب کرده اند و بعد فکر کنید شما چطور می توانید از شیوه کار و خلاقیتی که به کار گرفته اند، استفاده کنید.

 قدم پنجم؛ اهداف و چشم انداز جدید
بعد از انجام این کارها شما انگیزه کافی برای تعریف اهداف و چشم انداز جدید دارید. می توانید برای خود اهداف ماهانه، سه ماهه و یک ساله در شبکه های اجتماعی تعریف کنید. 
فراموش نکنید اهداف و چشم انداز جدید تان را روی کاغذ بیاورید و فقط در ذهن نگه ندارید. 
نوشتن برنامه های جدید روی کاغذ امکان اجرای آنها را افزایش می دهد و اهداف تان را در ذهن ماندگارتر می کند.
حالا شما هم اطلاعات خود را در صفحات شبکه های اجتماعی به روز کرده اید هم به تحلیل خوبی از نتیجه فعالیت تان طی یک سال گذشته در شبکه های اجتماعی رسیده اید. وقت ِ آن رسیده که اهداف ِ خود را از حضور در شبکه های اجتماعی بازتعریف کنید. برای سالی که در پیش رو دارید، هدفی مشخص کنید و فهرستی از اولویت های مورد نظرتان تهیه کنید. این کار به شما کمک می کند در تعامل با کاربران و نیز تولید محتوا رویکرد خود را ساده تر مشخص کنید. (منبع:فناوران)