ITanalyze

مرچنت مخفیانه به کارخانۀ چینی ساخت آیفون سفر کرده است، همان‌جایی که مدام کارگرانش خودکشی می‌کنند.
 
برایان مرچنت - کارخانه‌ای که ۱.۳ میلیون نفر در آن کار کنند حتماً باید شیوۀ مدیریت جالبی داشته باشد. همین‌طور است. یکی از تصمیم‌های مدیریتیِ کارخانۀ فاکس‌کان، تولیدکنندۀ گوشی‌های اپل در چین، نصب توری‌هایی است برای جلوگیری از خودکشی کارگران. اگر توری‌ها نتوانند مانع خودکشی شوند، یک نفر می‌میرد و فردایش هیچ خبری از ماجرا نخواهد شد. برایان مرچنت مخفیانه به فاکس‌کان سفر کرده و روایتی را از جنون و افسردگی کارگران این کارخانه برای ما بازگو می‌کند.
 

گاردین - مجتمع پت‌وپهن کارخانه، همۀ آن خوابگاه‌های خاکستری و انبارهای آفتاب‌زده، در قاب حومۀ کلان‌شهر شنژن خوب می‌نشینند. کارگاه عظیم شرکت فاکس‌کان در لانگهوا یکی از تولیدکنندگان بزرگ محصولات اپل است. اینجا شاید مشهورترین کارخانۀ دنیا باشد، ولی شاید پنهان‌کارترین هم باشد که هیچ‌کس راهی به آن ندارد. نگهبانان امنیتی در تمام نقاط ورود حضور دارند. کارکنان برای ورود باید کارت شناسایی خود را بکشند؛ اثر انگشت رانندگان کامیون‌های حمل‌ونقل چک می‌شود. یک بار یک خبرنگارِ رویترز را به‌خاطر اینکه از بیرونِ دیوارهای کارخانه عکس گرفته بود، از ماشین بیرون کشیدند و کتک زدند. علامت‌های هشدار در فضای بیرون محوطه («این کارخانه قانوناً با تأیید دولت تأسیس شده است. ورود غیرمجاز ممنوع است. متخلفان برای پیگرد نزد پلیس فرستاده می‌شوند!») تند و تیزتر از علامت‌هایی است که بیرونِ بسیاری از مجتمع‌های نظامی چینی نصب شده‌اند.
ولی روشن شد که راهی مخفی هم به قلب این مجموعۀ عملیاتیِ بدنام وجود دارد: از دستشویی استفاده کنید. باورم نمی‌شد. به لطف دستِ تقدیر و اصرار کارچاق‌کن، دیدم که به عمق به‌اصطلاح شهر فاکس‌کان رسیده‌ام.
پشت همۀ آیفون‌ها چاپ شده است که: «طراحی‌شده توسط اپل در کالیفرنیا، مونتاژ در چین». به حکم قانون ایالات متحده، محصولات ساخته‌شده در چین باید برچسبی حاوی این اطلاعات داشته باشند، و این عبارتی که اپل استفاده کرده است آن را به مثال منحصربه‌فردی از یکی از خشن‌ترین شکاف‌های اقتصادی سیاره‌مان تبدیل کرده است: نطفۀ مرزشکنی‌های فناوری در سیلیکون‌ولی بسته و طراحی می‌شود، و [آن فناوری جدید] به‌صورت یدی در چین مونتاژ می‌شود.
اکثریت غالب کارگاه‌هایی که قطعات آیفون را تولید کرده و مونتاژ نهایی دستگاه را انجام می‌دهند در اینجا، در جمهوری خلق، مستقرند. هزینه‌های پایین کارگر و کارگران فراوان و بسیار ماهر، این کشور را به جایگاه آرمانی برای ساخت آیفون‌ها (و تقریباً هر ابزارک دیگری) تبدیل کرده‌اند. قابلیت‌های گسترده و بی‌سابقۀ تولیدی این کشور (بنا به تخمین ادارۀ آمار کار ایالات متحده، در سال ۲۰۰۹ حدود ۹۹ میلیون کارگر کارخانه در چین بودند) به این ملت کمک کرده‌اند تا دومین اقتصاد بزرگ دنیا شود. از زمان ارسال اولین آیفون، شرکتی که سهم اصلی ساخت و تولید را داشته است شرکت تایوانی «هون‌های پریسیژن ایندستریز» است که بیشتر با نام تجاری‌اش «فاکس‌کان» شناخته می‌شود.
فاکس‌کان بزرگ‌ترین کارفرما در سرزمین چین است که ۱.۳ میلیون نفر از آن دستمزد می‌گیرند. در بین بنگاه‌های سراسر دنیا، فقط وال‌مارت و مک‌دونالد کارگران بیشتری دارند. تعداد کسانی که برای فاکس‌کان کار می‌کنند به‌اندازۀ جمعیت استونی است.



امروزه آیفون در تعدادی کارخانۀ مختلف در سراسر چین ساخته می‌شود، اما، سال‌های متمادی، آن زمانی که آیفون به پرفروش‌ترین محصول دنیا تبدیل شد، عمدتاً در کارخانۀ اصلی فاکس‌کان به مساحت ۳.۶ کیلومتر مربع در حومۀ شنژن مونتاژ می‌شد. این کارخانۀ پت و پهن روزگاری خانۀ نزدیک به ۴۵۰ هزار کارگر بود. امروز این رقم کمتر شده است، ولی اینجا همچنان یکی از بزرگ‌ترین کارگاه‌هایی از این دست در دنیاست. اگر اسم فاکس‌کان به گوشتان خورده است، لابد به‌خاطر آن است که خبر خودکشی‌ها به شما رسیده است. در سال ۲۰۱۰، کارگران خطوط مونتاژ در لانگهوا شروع به خودکشی کردند. کارگران یکی پس از دیگری، گاهی در میانۀ روز، خود را از برج‌های خوابگاه‌ها پرت می‌کردند که نمایش حزن‌انگیزِ بیچارگی‌شان و اعتراض به شرایط کاری داخل کارخانه بود. در آن سال گزارش شد که ۱۸ نفر اقدام به خودکشی کردند و مرگ ۱۴ نفر تأیید شد. مسئولان فاکس‌کان با ۲۰ کارگر دیگر هم حرف زدند تا از این کار منصرف شوند.

همه‌گیرشدن خودکشیْ توجه رسانه‌ها را جلب کرد: خودکشی‌ها و شرایط بیگاری‌گاه‌ها در خانۀ آیفون. یادداشت‌های کسانی که خودکشی کرده بودند و آن‌هایی که جان به در بُرده بودند از استرس بی‌اندازه، ساعت‌های طولانی کار در روز، و مدیران سخت‌گیری حکایت می‌کرد که میل داشتند کارگران را به‌خاطر خطاهایشان تحقیر کنند و از جریمه‌های غیرمنصفانه و نپرداختن پاداش‌هایی که قول داده می‌شد می‌گفت.

واکنش شرکتْ پریشانی را مضاعف کرد: مدیرعامل فاکس‌کان، تری گو، دستور داد تورهای بزرگی بیرون بسیاری از ساختمان‌ها نصب شود تا افرادی را که در حال سقوط‌اند بگیرند. شرکت تعدادی مشاور استخدام کرد و کارگران را به امضای تعهدنامه‌هایی واداشت که می‌گفت اقدام به خودکشی نخواهند کرد.

در جواب سؤالی پیرامون سیل تلفات، استیو جابز نیز اعلام کرد که «ما روی ماجرا سوار شده‌ایم» و اشاره کرد که نرخ خودکشی‌ها در فاکس‌کان در محدودۀ متوسط نرخ خودکشی چینی‌هاست. منتقدان این حرف را سنگدلانه نامیدند و نکوهش کردند، هرچند که حرفش از لحاظ آماری درست بود. قلمرو فاکس‌کان در لینگهوا چنان عظیم بود که می‌توانست برای خودش یک ملت-دولت باشد، و نرخ خودکشی در آن مشابه نرخ کشور میزبانش بود. ولی تفاوتی وجود دارد: ملت-دولتی که در شهر فاکس‌کان مستقر است به‌تمامی تحت حکومت یک بنگاه بود و نه هر بنگاهی، بلکه آنی که ازقضا یکی از پرسودترین محصولات سیاره را تولید می‌کرد.

یک رانندۀ تاکسیْ ما را روبه‌روی کارخانه پیاده می‌کند. حروف آبی به‌شکل جعبه‌های کوچک، کلمۀ فاکس‌کان را در ورودی آنجا نقش کرده‌اند. نگهبانان امنیتی، قدری بی‌حوصله و قدری مشکوک، چشم به ما دارند. کارچاق‌کُن من (یک روزنامه‌نگار اهل شانگهای که فرض کنیم اسمش ونگ ینگ است) و من تصمیم می‌گیریم ابتدا در محوطۀ بیرونی قدم بزنیم و با کارگران صحبت کنیم تا ببینیم آیا راهی برای ورود هست یا خیر.

به اولین کسانی که می‌رسیم، ازقضا کارگران سابق فاکس‌کان هستند.
یکی از این مردان جوان، که خودش را ژو معرفی می‌کند، می‌گوید: «اینجا جای خوبی برای انسان‌ها نیست». او حدود یک سال در لانگهوا کار کرده است، تا همین چند ماه پیش، و می‌گوید شرایط داخل آنجا مثل همیشه بدند. ژو می‌گوید: «از زمان پوشش رسانه‌ای، هیچ بهبودی رُخ نداده است». فشار این کار بسیار زیاد است و او و همکارانش معمولاً شیفت‌های ۱۲ ساعته کار می‌کنند. مدیران هم پرخاش‌گر و هم دورو هستند: کارگران را علناً توبیخ می‌کنند که کُند هستند، و قول‌هایی می‌دهند که عمل نمی‌کنند. دوستش، که دو سال در کارخانه کار کرده است و ترجیح می‌دهد گمنام بماند، می‌گوید به او قول دادند برای ساعات اضافه‌کاری دو برابر دستمزد بگیرد، اما همان دستمزد معمولی را دادند. آن‌ها تصویری غم‌افزا از یک محیط کاری پرفشار ترسیم می‌کنند که بهره‌کِشی در آن رایج است و افسردگی و خودکشی متعارف شده است.

ژو می‌گوید: «اگر کسی نمی‌مُرد که آنجا فاکس‌کان نمی‌شد. هرسال کسانی خودشان را می‌کُشند. آن‌ها هم این قضیه را متعارف حساب می‌کنند».
در چندین بازدید از کارخانه‌های مختلف مونتاژ آیفون در شنژن و شانگهای، با ده بیست نفر کارگرانی از این قبیل مصاحبه کردیم. اگر بخواهیم صادق باشیم، باید بگوییم برای آنکه یک نمونۀ نماینده از زندگی در یک کارخانۀ آیفون به دست بیاید، به تلاش گسترده‌ای برای نمونه‌گیری و مصاحبۀ نظام‌مند و پنهانی با هزاران کارمند نیاز است. پس این داده‌ها را در حد خودشان بدانید: تلاش برای صحبت با کارگرانی اغلب ترسو، محتاط، و بی‌حوصله که از دروازه‌های کارخانه بیرون می‌آیند تا ناهاری بخورند یا بعد از شیفت دور هم جمع شوند.
تصویری که از زندگی داخل یک کارخانۀ آیفون به دست آمد یک‌دست نبود. کار به نظر برخی از آن‌ها تحمل‌پذیر بود، بعضی‌ها انتقادات تندی داشتند، دیگران آن بیچارگی‌ای که مایۀ شهرت فاکس‌کان شده را تجربه کرده بودند، و کسانی هم بودند که فقط کاری آنجا گرفته بودند تا دوست‌دختر پیدا کنند. اکثرشان پیش از پیوستن به کارخانه از گزارش‌های شرایط نامساعد آنجا خبردار بودند، ولی یا به کار نیاز داشتند یا برایشان مهم نبود. تقریباً همه‌جا می‌گفتند کارگران جوان‌اند و گردش نیروی کار بالاست. یک مضمون مکرّر حرف‌ها این بود: «اکثر کارکنان فقط یک سال دوام می‌آورند». شاید علتش آن باشد که به نظر عموم آن‌ها، سرعت کار بالاست و فرهنگ مدیریتی را هم اغلب ستمگرانه می‌دانند.



چون آیفون یک ماشین فشرده و پیچیده است، سرهم‌بندی درست آن نیازمند خطوط مونتاژ گسترده‌ای متشکل از صدها کارگر است که ساخت، بازرسی، آزمایش، و بسته‌بندی هر دستگاه را انجام می‌دهند. یک کارگر می‌گفت هر روز ۱۷۰۰ آیفون از زیر دستش می‌گذرد؛ او باید یک واکس خاص را از روی صفحۀ نمایش پاک می‌کرد. این یعنی سه صفحه نمایش در دقیقه، به مدت ۱۲ ساعت در روز.
کارهای دقیق‌تر، مثل بستن صفحات تراشه‌ها و لفافۀ پشتی، کُندتر بودند: کارگران این بخش برای هر آیفون یک دقیقه وقت داشتند. این هم باز یعنی ۶۰۰ تا ۷۰۰ آیفون در روز. کسی که سهمیه‌اش را انجام ندهد یا خطایی بکند ممکن است پیش چشم دیگران توسط ارشدهایش نکوهش شود. اغلب، از کارگران انتظار می‌رود ساکت باشند و اگر اجازه بگیرند تا به دستشویی بروند، شاید توسط رئیس‌هایشان سرزنش شوند.

ژو و دوستش خودشان برای استخدام به آنجا رفته بودند، اما معنایش این نیست که حتماً مایل به این کار بوده‌اند. او می‌گوید: «فاکس‌کان را تلۀ روباه می‌نامند، چون خیلی‌ها را فریب می‌دهد». او می‌گوید فاکس‌کان به آن‌ها وعدۀ مسکن رایگان داد، اما بعد وادارشان کرد مبالغ گزافی برای برق و آب بپردازند. در خوابگاه‌های فعلی ۸ نفر در هر اتاق می‌خوابند، و او می‌گوید این رقم قبلاً ۱۲ نفر در هر اتاق بود. اما فاکس‌کان از پرداخت بیمۀ تأمین اجتماعی شانه خالی می‌کرد و پاداش‌ها را نمی‌داد یا دیر می‌داد. بسیاری از کارگران زیر قراردادی را امضاء می‌کنند که اگر پیش از دورۀ آموزشی سه‌ماهه آنجا را ترک کنند، جریمۀ سنگینی از دستمزدشان کسر می‌کند.

در صدر همۀ این‌ها، کار در آنجا فرساینده است. ژو می‌گوید «باید مدیریت روانی داشته باشید»، وگرنه رئیس‌هایتان جلوی بقیه شما را سرزنش می‌کنند. به‌جای بحث دربارۀ عملکرد به‌صورت خصوصی یا رودررو هنگام کار، مدیران شکایت‌ها را تا بعد تل‌انبار می‌کنند. دوست ژو می‌گوید: «وقتی رئیس برای بازرسی کار می‌آید، اگر مشکلی ببیند، آنجا سرزنشتان نمی‌کند. بلکه بعداً در یک جلسه جلوی همه سرزنشتان می‌کند».

دوستش می‌گوید: «این وضعیت همیشه برای افراد توهین‌آمیز و تحقیرآمیز است». ژو اضافه می‌کند: «یعنی این اصل که یکی را تنبیه کن تا درس عبرت بقیه شود. این رویه به‌شکل نظام‌مند عمل می‌شود». در موارد خاص، اگر مدیر به این نتیجه برسد که خطای یک کارگر بسیار پرهزینه بوده است، او باید یک عذرخواهی رسمی آماده کند. «آن‌ها باید یک نامۀ عذرخواهی را برای همه بلند بخوانند که: دوباره این اشتباه را نمی‌کنم».

این فرهنگ کار پراسترس، اضطراب، و تحقیر به افسردگی فراگیر دامن می‌زند. ژو می‌گوید چند ماه پیش یک خودکشی دیگر اتفاق افتاد. خودش آن را دیده بود. آن مرد دانشجویی بود که روی خط مونتاژ آیفون کار می‌کرد. می‌گوید: «کسی که می‌شناختمش، کسی که در کافه‌تریا دیده بودمش». پس از اینکه یکی از مدیران جلو جمع او را سرزنش کرد، او به مشاجره ادامه داد. مسئولانْ پلیس را خبر کردند، گرچه آن کارگر خشونتی به خرج نداده بود، فقط عصبانی بود.

ژو می‌گوید: «او این قضیه را خیلی به خودش گرفت و نتوانست از آن بگذرد». سه روز بعد او از پنجرۀ طبقۀ نهم پرید.

پس چرا پوشش رسانه‌ای نصیب این واقعه نشد؟ این را که می‌پرسم، ژو و دوستش به هم نگاه می‌کنند و شانه‌ای تکان می‌دهند. دوستش می‌گوید: «اینجا یک نفر می‌میرد و فردا دیگر هیچ خبری از ماجرا نیست. آن را فراموش می‌کنید».



پس از انتشار خبر خودکشی‌ها، استیو جابز گفت: «ما همۀ چیزها در این شرکت‌ها را بررسی می‌کنیم. فاکس‌کان یک بیگاری‌گاه نیست. یک کارخانه است که محض رضای خدا رستوران و سالن سینما هم دارد... ولی یک کارخانه است. اما چند مورد خودکشی و اقدام به خودکشی داشته‌اند. ۴۰۰ هزار نفر آنجایند. نرخ خودکشی آن‌ها کمتر از نرخ خودکشی در ایالات متحده است، اما باز هم نگران‌کننده است». مدیرعامل اپل، تیم کوک، در سال ۲۰۱۱ از لانگهوا بازدید کرد و بنابه گزارش‌ها با کارشناسان پیش‌گیری از خودکشی و مدیریت ارشد دیدار کرد تا دربارۀ همه‌گیری آن بحث کند.

در سال ۲۰۱۲، ۱۵۰ کارگر روی سقف یکی از ساختمان‌ها جمع شدند و تهدید کردند که پایین می‌پرند. مدیریت به آن‌ها وعدۀ بهبود شرایط داد و منصرف‌شان کرد. آن‌ها اساساً از تهدید به خودکشی به‌عنوان ابزار چانه‌زنی استفاده کرده بودند. در سال ۲۰۱۶، یک گروه کوچک‌تر همین کار را کرد. ژو می‌گوید که یک ماه پیش از صحبت‌مان، هفت یا هشت کارگر روی یکی از سقف‌ها جمع شدند و تهدید کردند که اگر دستمزد مقررشان، که گویا معوقه مانده بود، پرداخت نشود پایین می‌پرند. ژو می‌گوید که در نهایت فاکس‌کان پذیرفت دستمزدها را بدهد و کارگران منصرف شدند.

وقتی دربارۀ اپل و آیفون از ژو می‌پرسم، چست و چابک جواب می‌دهد: «ما اپل را مقصر نمی‌دانیم. ما فاکس‌کان را مقصر می‌دانیم». از آن‌ها می‌پرسم که اگر شرایط بهبود یابد، دوباره به کار در فاکس‌کان فکر خواهند کرد؟ پاسخشان به این سؤال هم رُک است: «نمی‌توانید چیزی را تغییر دهید. وضعیت هرگز تغییر نخواهد کرد».

ونگ و من به سمت ورودی اصلی کارگران رفتیم. در محوطۀ اطراف کارخانه می‌چرخیم، که هرچه جلو می‌رویم ادامه دارد. در این مرحله، خبر نداریم که اینجا فقط یک جزء کوچک از کل کارخانه است.

پس از اینکه حدود بیست دقیقه در آنجا چرخیدیم، به یک ورودی دیگر و یک ایست بازرسی دیگر رسیدیم. این لحظه بود که فکری به سرم افتاد: باید به دستشویی بروم. عجله دارم. و ایده‌ای به ذهنم رسید.

یک دستشویی آنجاست، چند ده متر آن طرف‌تر، پایین یک راه‌پله کنار ایست بازرسی. علامت «مردانه» که همه‌جای جهان رایج است را می‌بینم و به آن اشاره می‌کنم. این ایست بازرسی خیلی کوچک‌تر و غیررسمی‌تر از آن ورودی اصلی است. فقط یک نگهبان دارد، یک مرد جوان که بی‌حوصله به نظر می‌آید. ونگ، با قدری لحن خواهش و تمنا، چیزی به چینی می‌پرسد. نگهبان آرام سرش را به علامت «نه» تکان می‌دهد و به من نگاه می‌کند. در صورتم، خیلی واقعی، می‌شود زور زدن را دید. خانم ونگ دوباره می‌پرسد، آن نگهبان مرد لحظه‌ای درنگ می‌کند، و دوباره پاسخ منفی می‌دهد.

ونگ اصرار می‌کند که ما فوری برمی‌گردیم و الآن دیگر واقعاً به ستوه آمده است. به‌ویژه از دست من. نمی‌خواهد با این مشکل سروکله بزند. او می‌گوید که زود برگردید. البته که ما چنین نمی‌کنیم.

تا جایی که اطلاع دارم، هیچ روزنامه‌نگار آمریکایی نبوده است که بدون اجازه و یک راهنما، بدون یک برنامۀ بازدید دقیق از بخش‌های منتخب کارخانه برای نمایش اینکه همه‌چیز واقعاً روبه‌راه است، به داخل یکی از کارگاه‌های فاکس‌کان پا گذاشته باشد.

از اندازۀ این مجتمع که بگذریم (تقریباً یک ساعت طول کشید تا به‌سرعت کل طول لانگهوا را طی کنیم)، شگفت‌آورترین نکته آن بود که یک سر آنجا از بیخ و بُن متفاوت از سر دیگرش بود. از این جهت، آنجا شبیه شهری است که محله‌های اصلی‌اش مهیای سکونت اعیان شده است. در یک سر، که اسمش را «حومه‌ها» بگذاریم، مواد شیمیایی این سو و آن سو ریخته‌اند، تأسیسات زنگ زده‌اند و انگار چندان نظارتی روی کارگران این کارگاه صنعتی نیست. هرچه به مرکز شهر نزدیک‌تر می‌شوید (البته یادتان باشد که اینجا یک کارخانه است)، کیفیت زندگی یا حداقل تسهیلات و زیرساخت‌ها بیشتر می‌شوند.



هرچه به عمق بیشتری وارد می‌شویم و تعداد افراد پیرامونمان بیشتر و بیشتر می‌شوند، انگار کمتر انگشت‌نما می‌شویم. رگبار نگاه‌های خیره به تک‌نظرهای سرسری تبدیل می‌شوند. نظریه‌ای دارم که برای توضیح بی‌توجهی آن افراد به درد می‌خورد: این کارخانه چنان گسترده و امنیتش چنان سخت‌گیرانه است که اگر درون آن مشغول قدم‌زنی باشیم، لابد اجازۀ این کار را گرفته‌ایم. یا این نظریه درست است یا اینکه هیچ‌کس ابداً به حضورمان اهمیت نمی‌دهد. حرکت به‌سمت بلوک G2 را آغاز می‌کنیم، همان‌جایی که شنیده‌ایم آیفون‌ها را می‌سازند. پس از عبور از «مرکز شهر»، کم‌کم بلوک‌های سربه‌فلک‌کشیده و یکپارچه را می‌بینیم: بلوک‌های C16، E7 و امثالش که جمعیت کارگران اطرافشان هستند.

نگرانم که بیش‌ازحد بی‌احتیاط نشوم و به خودم متذکر می‌شوم که زیاده‌روی نکنم. اکنون یک ساعت از حضورمان داخل فاکس‌کان گذشته است. هرچه از مرکز دورتر می‌شویم، ازدحام جمعیت کمتر می‌شود. و بالاخره رسیدیم: بلوک G2. اینجا مشابه بلوک‌هایی است که اطرافش خوشه زده‌اند، بلوک‌هایی که قله‌هایشان در مه‌دود ثابت آسمان انگار از دیدها محو می‌شوند.

ولی G2 به نظر متروکه می‌آید. یک ردیف کمد فلزیِ بسیار زنگ‌زده بیرون ساختمان است. هیچ‌کس آن دور و بر نیست. در باز است، پس داخل می‌رویم. سمت چپ، ورودی یک فضای بزرگ و تاریک قرار دارد. به‌سمت آنجا می‌رویم که کسی صدایمان می‌زند. سرپرست طبقه از پله‌ها پایین می‌آید و از ما می‌پرسد که آنجا چه کار می‌کنیم. مترجمم مِن‌مِن‌کنان می‌گوید جلسه‌ای داریم و آن مرد انگار گیج شده است. سپس سیستم نظارت رایانه‌ای که برای سرکشی بر تولید در آن طبقه استفاده می‌کند را نشانمان می‌دهد. او می‌گوید اکنون وقت شیفت کاری نیست، اما شیوۀ نظارتشان همین است.

ولی نشانه‌ای از آیفون‌ها نیست. به قدم‌زنی ادامه می‌دهیم. بیرون بلوک G3، بسته‌هایی از ابزارک‌های سیاه‌رنگ در پوشش‌های پلاستیکی، به‌صورتی نه چندان استوار، روبه‌روی جایی قرار داده شده‌اند که انگار یک نقطۀ بارگیری است. به‌قدر کافی نزدیک می‌شویم که ابزارک‌ها را از زیر پوشش پلاستیکی ببینیم، ولی این‌ها هم آیفون نیستند. شبیه تلویزیون‌های اپل، بدون لوگوی شرکت، هستند. شاید هزاران قطعه اینجا باشند که منتظر گام بعدی در خط مونتاژند.

اگر اینجا واقعاً محل ساخت آیفون‌ها و تلویزیون‌های اپل باشد، جایی بسیار مزخرف برای گذراندن ساعات طولانی روز است، مگر اینکه شیفتۀ بتون‌های نمناک و زنگ‌زدگی باشید. بلوک‌ها پشت سر هم ردیف شده‌اند، پس به راه‌مان ادامه می‌دهیم. کم‌کم لانگهوا شبیه اواسط یک رمان ویران‌شهری می‌شود، جایی که وحشت ادامه دارد اما پی‌رنگِ قصه جلو نمی‌رود.

می‌توانستیم باز هم جلو برویم، ولی سمت چپ‌مان چیزی شبیه به مجتمع‌های مسکونی بزرگ می‌بینیم، جایی که احتمالاً خوابگاه‌هاست، با حصارهای قفس‌مانند روی سقف و پنجره‌ها، و لذا به آن سمت می‌رویم. هرچه به خوابگاه‌ها نزدیک‌تر می‌شویم، ازدحام جمعیت بیشتر می‌شود و تسمه‌ها و عینک‌های سیاه و جین‌ها و کفش‌های رنگ‌ورو رفته می‌بینیم. بچه‌هایی در سن دانشجویی جمع شده‌اند، سیگار می‌کشند، دور میزهای پیک‌نیک تجمع کرده‌اند یا روی جدول‌های کناری نشسته‌اند.

و بله، تورهای جسدگیر هنوز آنجاست. این تورهای شُل و وِل، انگار برزنت‌های محافظی‌اند که نیمی از مهماتی را که قرار بوده حفاظت کنند ترکانده‌اند. یاد ژو می‌افتم که گفت: «تورها بی‌فایده‌اند. اگر کسی بخواهد خودکشی کند، این کار را خواهد کرد».

دوباره نگاه‌های خیره به ما جلب شده‌اند. شاید آن جماعت، حالا که از خطوط تولید دور شده‌اند، فرصت و دلیل بیشتری برای کنجکاوی دارند. به هر روی، مدت یک ساعت داخل فاکس‌کان بوده‌ایم. نمی‌دانم چون از دستشویی برنگشتیم، آن نگهبان زنگ خطر را دربارۀ ما به صدا درآورده است، کسی دنبال‌مان می‌گردد، یا خیر. حس اینکه نباید زیاده‌روی کنیم غالب می‌شود، گرچه هنوز به یک خط مونتاژ فعال نرسیده‌ایم.

از همان مسیری که آمده بودیم، برمی‌گردیم. کمی که می‌گذرد، به یک خروجی می‌رسیم. از غروب گذشته است که به رودخانۀ هزاران نفر کارگر می‌پیوندیم، و با سرهایی که پایین انداخته‌ایم، از ایست بازرسی رد می‌شویم. هیچ‌کس کلمه‌ای نمی‌گوید. خروج از این کارخانۀ مهیب و فراموش‌نشدنی مایۀ آسودگی خاطر است، اما حال‌وهوایش دست از سرمان برنمی‌دارد. نه، هیچ کودک کاری ندیدیم که با دست‌های خون‌آلود پشت پنجره التماس کند. چیزهایی بودند که بی‌تردید مغایر دستورالعمل «ادارۀ ایمنی و سلامت شغلی ایالات متحده» هستند (کارگران ساختمانی بی‌حفاظ، نشت بی‌مهار مواد شیمیایی، پوسیدگی، سازه‌های زنگ‌زده، و چیزهایی از این دست)، ولی احتمالاً چیزهای بسیاری در کارخانه‌های آمریکایی هم مغایر با آن دستورالعمل‌اند. شاید حق با اپل باشد که می‌گوید این تأسیسات بهتر از دیگر کارخانه‌هایی‌اند که آنجا احداث شده‌اند. فاکس‌کان شباهتی به کلیشۀ ذهنی‌مان از یک بیگاری‌گاه نداشت. اما نوع دیگری از زشتی و پلشتی وجود داشت. دلیلش هرچه بود (مثلاً قانون‌هایی که سکوت را در طبقات تولیدی کارخانه اجبار می‌کنند، شهرت آنجا به وقوع تراژدی‌ها، یا حس کلیِ ناخوشایندی که آن محیط ساطع می‌کند)، یک جوّ سنگین، شاید حتی جوّ تمکین ستمگرانه، در لانگهوا حاکم بود.

وقتی به عکس‌هایی که گرفته بودم نگاه می‌کنم، هیچ‌کسی را نمی‌بینم که لبخند به لب داشته باشد. جای تعجب نیست کسانی که برای ساعت‌های طولانی کار تکراری و مدیران خشن دارند، مشکلات روان‌شناختی پیدا کنند. این پریشانی ملموس است، چنانکه در تاروپود آن محیط رخنه کرده است. به قول ژو، «اینجا جای خوبی برای انسان‌ها نیست.»

اطلاعات کتاب‌شناختی:
Merchant, Brian, The One Device: The Secret History of the iPhone. Bantam Press, 2017

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۱۷ با عنوان «Life and death in Apple’s forbidden city» در وب‌سایت گاردین منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان «زندگی و مرگ در شهر ممنوعۀ اپل» ترجمه و منتشر کرده است.
** برایان مرچنت (Brian Merchant) سردبیر مجلۀ فناوری مادربورد است و نوشته‌هایش گهگاه در گاردین، اسلیت، و وایس‌مگزین منتشر می‌شود.
*** این متن برشی ویرایش شده از آخرین کتاب برایان مرچنت است.

(ترجمۀ: محمد معماریان مرجع: Guardian منبع ترجمه: سایت ترجمان)

زمانی سروکلّۀ آگهی‌های تبلیغاتی فقط در روزنامه‌ها پیدا می‌شد اما امروز به لطف وجود «تاجران توجه» اوضاع خیلی فرق کرده است. امروز دوروبرمان پرشده از تبلیغات؛ خیابان‌ها و پارک‌ها با پوسترها و بیلبوردهای پرزرق‌وبرق، خانه‌ها توسط رادیو و تلویزیون، ارتباط‌های فردبه‌فرد به‌وسیلۀ رسانه‌های اجتماعی و تلفن‌های هوشمند. تیم وو، نویسنده و استاد دانشگاه کلمبیا در کتاب جدید خود، «تاجران توجه»، تاریخ تجارت تبلیغات را از خاستگاه‌های آن در قرن ۱۹ تا پدیدۀ مدرن نرم‌افزار حذف تبلیغ روی وب‌سایت‌ها دنبال می‌کند.
 

• دیوار مدرسه‌تان را به ما بفروشید
تاجران توجهْ مکان‌های مذهبی و ملی را نیز به‌منزلۀ هدفی برای کسب سود می‌نگرند

اگر شما هم جزء آن دسته از آدم‌هایی هستید که فکر می‌کنند دیگر هیچ جایی نمانده که از دست تبلیغات جان به در برده باشد، باید بدانید که اشتباه می‌کنید. هنوز هستند مکان‌هایی که شرکت‌های تبلیغاتی چشم طمع به آن‌ها دوخته‌اند: مدرسه‌ها، پارک‌ها و مناطق محافظت‌شدۀ طبیعی، معابد و مساجد و حتی خانه‌های شخصی. تجارت توجه تا کجا ادامه خواهد یافت و چه بر سر زندگی ما خواهد آورد؟

• آیا تبلیغات همه‌چیز را نابود می‌کند؟
گفت‌وگوی درک تامپسون با تیم وو

تا پیش از رواجِ تبلیغات در روزنامه، این رسانه به‌دلیلِ گران‌بودنش فقط میان قشرهای ممتاز جامعه رواج داشت. اما پولِ حاصل از تبلیغات باعث شد روزنامه‌ها بتوانند ارزان‌تر و همگانی‌تر شوند. این ماجرا در رسانه‌های رایگان مثلِ تلویزیون یا اغلبِ سایت‌های اینترنتی به اوج خود رسیده است، به‌طوری‌که حتی برنامه‌های کودک نیز به‌شکلی افراطی غرق در تبلیغات شده‌اند. بدین‌ترتیب احتمالاً تنها یک راه برای فرار از تبلیغاتچی‌ها هست: پول‌دادن.

• تاجرانِ توجه هر جا باشی پیدایت می‌کنند
مروری بر دو کتاب تاجران توجه؛ تلاشی حماسی برای ورود به مغزها و میمون‌های آشوب؛ ثروت کثیف و شکست تصادفی در سیلیکون‌ولی

مؤسسان موتور جست‌وجوی گوگل، در ابتدای کارشان، شدیداً با هر نوع تبلیغات در کارشان مخالف بودند. مؤسس فیس‌بوک هم از منتقدان جدی تبلیغات در سایت خود بود. آن‌ها برای سال‌ها همۀ تلاششان را برای جذب و وابستگیِ بیشتر کاربرانشان خرج کرده بودند. آنچه برایشان مهم بود توجه مخاطب بود نه پولِ حاصل از تبلیغات. اما امروزه گوگل و فیس‌بوک پادشاهِ قلمرو تبلیغات در جهان‌اند. چطور چنین اتفاقی افتاد؟ (منبع:سایت ترجمان)

استیسی استاینبرگ - اگر مداوماً عکس کودکتان را بدون رضایت او منتشر می‌کنید، منتظر باشید تا او نیز با دیگران چنین کند.
اکثر کودکان امروز، طعم به‌اشتراک‌گذاری عکس‌هایشان را در صفحۀ شبکه‌های اجتماعی والدین چشیده‌اند. اما کمتر به این مسئله از نگاه کودکان توجه شده است. ممکن است مادری عکس کودکش را بدون آنکه نیت بدی داشته باشد، در وضعیتی مضحک و نامناسب منتشر کند، ولی این‌کار چندسال بعد، بچه‌اش را خجالت‌زده و غمگین کند. اما مسئله به اینجا ختم نمی‌شود، چرا که بچه‌ها خیلی وقت‌ها در شبکه‌های اجتماعی به همان شیوۀ والدینشان عمل می‌کنند.

واشنگتن ‌پست — دوستم لیندزی داشت وعده‌های ناهارِ روز بعد را بسته‌بندی می‌کرد که متوجه شد گوشیِ پسرش، کول، روی پیشخوان آشپزخانه می‌لرزد. کنجکاوِ شد که ببیند چه کسی در این وقت شب به او پیام داده است، گوشی را برداشت و رمزش را وارد کرد. لیندزی هم مثل اکثر والدینِ بچه‌های مقطع راهنمایی، به کول گفته بود که گاه‌گداری گوشی‌اش را چک خواهد کرد. به خودش گفت که فضولی نمی‌کند، بلکه کاری را می‌کند که هر مادر دل‌نگران دیگری در این شرایط انجام می‌دهد.

آنچه دید، نگران‌کننده بود. متنْ پیام خشمگینی بود از خواهر بزرگ بِکی، بهترین دوست کول. همین‌طور که لیندزی در میان پیام‌های کول عقب می‌رفت، فهمید که چرا بِکی آن‌قدر ناراحت است. او اینستاگرام کول را باز کرد، پسرش آنجا عکس بِکی، یکی از صمیمی‌ترین دوستانش را در لباس شنا، وقتی خم شده بود تا چیزی را بردارد، منتشر کرده بود. عکس قشنگی نبود و ظاهر آن می‌گفت که بِکی نمی‌دانسته که از او عکس می‌گیرند. عکس نظرات زیادی دریافت کرده بود که اکثرشان حالتِ بِکی را مسخره می‌کردند.
دوستم به‌وضوح از این قضیه ناراحت بود و می‌دانست که باید کاری بکند. کودکان ما به والدین وابسته‌اند تا به آن‌ها کمک کنند فهم درستی پیدا کنند از چگونگی پیش‌برد روابط، هم در جهان واقعی و هم دنیای آنلاین. جنیفر سیگر، روان‌شناسی در شهر گینزویل در فلوریدا می‌گوید «کودکان ۱۰ تا ۱۴ساله و نوجوان‌ها میان میل به دیده/پسندیده شدن و درک تأثیرِ رفتارهایشان، گیر کرده‌اند.» کودکان دچار سردرگمی عظیمی می‌شوند بینِ کاری که می‌دانند باید بکنند و کاری که فکر می‌کنند دوستانشان از آن‌ها می‌خواهند. «به‌اشتراک‌گذاری الکترونیکی، ایموجیِ ’شست‌های روبه‌بالا‘، یا در بسیاری موراد، ایموجی ’شست‌های روبه‌پایین ‘، جانشینی برای عزت نفس واقعی شده است.»
پس آیا آنچه کول منتشر کرد نمونه‌ای است از رفتارِ غریزی و غیرمنطقیِ نوجوانانه‌ای که سیگر توصیف می‌کند؟ یا چیزی بود که جایی یاد گرفته بود؟ لیندزی همان‌طور که به گوشی پسرش چشم دوخته بود، چاره‌ای نداشت به‌جز یادآوری دفعاتِ زیادِ انتشار عکس‌هایی از پسرش در حال انجام کارهایی خجالت‌آور. بسیاری از عکس‌ها و داستان‌ها، حتی پیش‌ازآنکه کول بداند فیس‌بوک چیست، به‌اشتراک گذاشته شده بودند. اما به‌موازاتِ آنکه کول رشد می‌کرد، به‌اشتراک‌گذاری‌ها ادامه یافت. او گاه‌گداری عکس‌ها را می‌دید و ظاهراً خجالت می‌کشید، اما به‌ندرت از مادرش می‌خواست آن‌ها را حذف کند. لیندزی نمی‌دانست آیا او هرگز آن‌قدر احساس قدرت کرده که این را بخواهد یا نه. دوستم نگران بود که به‌اشتراگ‌گذاری‌های خودش، به‌نوعی تأثیری گذاشته باشد بر عاداتی که داشت در کول آشکار می‌شد.
بسیاری از نوجوان‌های امروزی، در دورۀ پیش از شبکه‌های اجتماعی متولد شده‌اند. وقتی که آن‌ها وارد پیش‌دبستانی شدند، اکثر والدین‌شان حساب‌های فیس‌بوک داشتند. و بسیاری از والدینِ -تازه‌وارد به شبکه‌های اجتماعی- با هیجان، داستان‌های شخصی و خجالت‌آورِ کودکانشان را به‌اشتراک می‌گذاشتند. من در گذشته دراین‌باره نوشته‌ام که والدین چگونه باید تأثیراتی را در نظر بگیرند که این به‌اشتراک‌گذاری‌ها روی رشد روانی کودک دارند. کودکان از رفتار والدین سرمشق می‌گیرند. وقتی والدین مدام جزئیاتِ شخصیِ زندگیِ کودکان را به‌اشتراک می‌گذارند و سپس، پست‌هایشان را برای شمردنِ تعداد لایک و فالور چک می‌کنند، کودکان به کارشان توجه می‌کنند. بااینکه اکثر والدین بهترین نیات را برای بچه‌های خود دارند زمانی‌که داستان‌های خصوصی را روی شبکه‌های اجتماعی به‌اشتراک می‌گذارند، برای یاری‌شان در زمینۀ راهبردهای تربیت در عصر دیجیتال، راهنماهای کمی وجود دارد.
کودکان همیشه در حال جذب پیام‌هایی از منابع گوناگون، ازجمله والدین هستند. آن‌ها این رفتار مشاهده‌شده را در سنین بلوغ و بزرگ‌سالی تقلید می‌کنند. کاملاً محتمل است که به‌اشتراک‌گذاری (افراطی) والدین به کودکان آموخته باشد که به‌اشتراک‌گذاری عکس‌ها و داستان‌های خصوصی فردی دیگر، کاری است که از آن‌ها انتظار می‌رود و مناسب است انجامش دهند. درواقع، بسیاری از کودکانْ سال‌های ابتدایی مدرسه را با حق‌وحقوق ناچیزی در قبالِ به‌اشتراک‌گذاری‌های آنلاین والدینشان گذرانده‌اند.
والدین می‌توانند به فرزندان کمک کنند تا دلالت‌های به‌اشتراک‌گذاری آنلاینِ بدون رضایت را بهتر بفهمند، حتی اگر خود در گذشته دربارۀ فرزندانشان چیزهایی به‌اشتراک گذاشته‌اند. یکی از راه‌های مؤثر برای این کار، ارائۀ فرصتی است به کودکان بزرگ‌تر برای پاک‌کردن پست‌هایی که باعث سرافکندگی یا شرم می‌شوند. پیش از به‌اشتراک‌گذاری پست‌های آینده دربارۀ کودکان، خوب است والدین اجازه بگیرند. این‌کار به نوجوانان کمک می‌کند قدرت و اهمیت کنترل کردن ردپای دیجیتال را بهتر بفهمند. چیزی که به‌نوبۀخود به نوجوانان کمک می‌کند تا بفهمند چرا ضروری است که آن‌ها نیز، پیش از اضافه کردن یا تغییر دادن ردپای دیجیتال دیگران، رضایت آن‌ها را کسب کنند.
لیندزی، پس‌ازاینکه با هم حرف زدیم، گفت‌وگویی با پسرش داشت. بااینکه او به‌سرعت عکس را از اینستاگرامش پاک کرد، اما بخش بزرگی از آسیب قبلاً وارد شده و باعث رنجش و سرشکستگی بِکی شده بود. لیندزی برای اینکه به فهمِ کول کمک کند، پست‌های فیس‌بوک خودش را بیرون کشید که بسیاری از عکس‌ها، کول را در خردسالی نشان می‌داد. پسرش را در حالی‌که عکس‌ها را وارسی می‌کرد، نگاه کرد. هرچند خنده‌هایی در کار بود، متوجه شد که کول از تعداد زیادی از افشاگری‌های او تعجب کرده است. آن‌ها دربارۀ اهمیت کنترل ردپای دیجیتال افراد حرف زدند. به‌همین‌منظور، لیندزی پیشنهاد کرد تا پست‌هایی را که به‌نظر کول خجالت‌آور یا نامناسب بودند، پاک کند. کول پس از اندیشیدن به گفت‌وگویی که با مادرش داشت، صمیمانه از بِکی عذرخواهی کرد. او می‌دانست که بِکی هنوز حق دارد که عصبانی باشد، اما امیدوار بود که با پذیرش مسئولیت اعمالش، می‌توانند آغاز به جبران مافات کنند.
من نیز مثل لیندزی، عکس کودکانم را به‌اشتراک آنلاین می‌گذارم. سعی می‌کنم این کار را مسئولانه و با در نظر گرفتن بهترین کردارهایی انجام بدهم که طی پژوهش‌هایم به‌تدریج یافته‌ام. شاید مهم‌ترازهمه این است که دیگر عکس‌های بزرگ‌ترین فرزندم را بدون کسب اجازۀ او منتشر نمی‌کنم. بااینکه سال‌های زیادی را صرف بررسی این موضوع، هم در مقام فردی دانشگاهی و هم یک مادر کرده‌ام، هنوز یافتن تعادل میان میل به‌اشتراک‌گذاری داستان‌هایم، هم‌زمان با محافظت از حریم خصوصی فرزندانم را سخت می‌یابم. هنوز برای دانستن اینکه چگونه رفتارهای به‌اشتراک‌گذاری خودم در شبکه‌های اجتماعی، زمانی بر عادات به‌اشتراک‌گذاری آن‌ها تأثیر خواهد گذاشت، خیلی زود است. فقط می‌توانم امیدوار باشم که با اندیشیدن پیش از فشار دادن دکمۀ به‌اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی، دارم به کودکانم اهمیت انجام همین کار را در خوراک‌های شبکه‌های اجتماعی‌شان، القا می‌کنم.
ما داریم اجتماعاتی را می‌سازیم و زندگی‌هایمان را ازطریق شبکه‌های اجتماعی گسترش می‌دهیم، اما تازه شروع کرده‌ایم به خلقِ نقشه‌هایی که ما را راهنمایی کنند. درحالی‌که زمانی‌که مشغول بررسی موضوعات متعارضِ حفاظت از حریم خصوصی و به‌نمایش‌درآوردن آنلاین زندگی‌هایمان هستیم، ممکن است زمان خوبی باشد برای اینکه در عاداتمان بازاندیشی کرده و پیام را از نو تنظیم کنیم، برای اینکه به کودکانمان اهمیت رضایت را بیاموزیم و آن‌ها را یاری کنیم تا شهروندان آنلاین باشرافت و تعامل‌کنندگانی مسئولیت‌پذیر باشند.

پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب را استیسی استاینبرگ نوشته است و در تاریخ ۳۱ جولای ۲۰۱۷ با عنوان «Parents’ social media habits are teaching children the wrong lessons» در وب‌سایت واشنگتن‌ پست منتشر شده است. وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۳۹۶ آن را با عنوان «کودکان رفتار والدینشان در شبکه‌های اجتماعی را تقلید می‌کنند» و با ترجمۀ علی امیری منتشر کرده است.
** استیسی استاینبرگ (Stacey Steinberg) استاد مهارت‌های حقوقی در دانشکدۀ حقوق لوین در دانشگاه فلوریدا است، او همچنین معاون مرکز کودکان و خانواده‌ها در این دانشگاه است و سابق بر این، وکیلِ بهزیستی کودکان بوده است.

(ترجمۀ: علی امیری مرجع: WashingtonPost؛ منبع ترجمه: سایت ترجمان)

از  سوم اکتبر، کنگره‌ای جهانی در رم گشایش یافت که به موضوع خشونت جنسی علیه کودکان و نوجوانان در اینترنت اختصاص دارد. دویچه‌وله با یکی از دست‌اندرکاران این کنگره گفت‌وگو کرده است. 
به گزارش دویچه وله، هانس تسولنر، روان‌شناس و یزدان‌شناس دانشگاه گرگوریانا وابسته به کلیسای کاتولیک، یعنی نهادی است که کنگره‌ی "حفاظت از کودکان در جهان دیجیتالی" به ابتکار آن از روز سوم اکتبر (۱۱ مهر) در رم، پایتخت ایتالیا آغاز به کار کرده است.
دویچه وله در گفت‌وگو با او برای روشن شدن ابعاد مزاحمت و خشونت جنسی علیه کودکان و نوجوانان در اینترنت، از آمار و ارقام در این زمینه پرسیده است. به گفته‌ی هانس تسولنر، اگرچه در این زمینه آمار دقیقی وجود ندارد، اما می‌توان تخمین‌هایی زد.
اخیرا اتحادیه‌ی اروپا در این رابطه کارزاری به راه انداخت که عنوان آن "یکی از پنج" بود و معنای آن این بود که از هر پنج کودک یا نوجوان زیر ۱۸ سال در اروپا، یکی قربانی مزاحمت یا سوء‌استفاده‌ی جنسی می‌شود. 
در آن میان شمار نوجوانانی در حال افزایش است که از آنان در اینترنت و به اصطلاح بطور آنلاین سوء‌استفاده‌ی جنسی می‌شود. غالبا تصاویر یا فیلم‌های آنان را در اینترنت می‌گذارند و حتی آنان را وامی‌دارند که در برابر دوربین عمل جنسی انجام دهند.
اکنون پدیده‌ای به نام "سکستینگ" در سراسر جهان در حال گسترش است. معنای آن این است که کودکان و نوجوانان در میان خودشان پیام‌هایی با مضمون جنسی ارسال یا از طریق شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر رد و بدل می‌کنند. آنان از ریسک چنین کاری مطلع نیستند و نمی‌دانند که این پیام‌ها از کنترل آنان خارج می‌شود.
 در کنگره‌ی یاد شده در پایتخت ایتالیا که چند روز به درازا می‌کشد، کارشناسان مختلفی از نقاط مختلف جهان گرد آمده‌اند. تسولنر تصریح می‌کند که این کنگره در ترکیب خود بی‌همتاست. از سیاستمداران گرفته تا دانشمندان، از شرکت‌های بزرگ اینترنتی گرفته تا سازمان‌های بزرگ بین‌المللی مانند "یونیسف" و نیز نمایندگان ادیان گوناگون در این کنگره شرکت دارند.
عضو کمیسیون حفاظت از کودکان واتیکان ابراز امیدواری می‌کند که شرکت‌کنندگان در این کنگره واقعا با یکدیگر گفت‌وگو کنند و نه اینکه هر کس ساز خودش را بزند و دنبال علایق خودش باشد.
در پایان این کنگره، شرکت‌کنندگان بیانیه‌ای مشترک صادر خواهند کرد که به پاپ ارائه خواهد گردید. در این بیانیه قرار است چند نکته‌ی عملی بلاواسطه و نیز چند رهنمود برای آینده مطرح گردد و دولت‌ها و شرکای آنها بر پایه آن تمهیدات و تدابیری بیندیشند که کودکان و نوجوانان بتوانند در یک جهان اینترنتی مطمئن رشد کنند. نقش دانش در بررسی منظم این معضل غیر قابل انکار است.
به گزارش عصر ایران هانس تسولنر در برابر این پرسش که وظیفه‌ی چه کسی در این میان از بقیه بیشتر است، خاطر نشان می‌سازد که طبعا شرکت‌های بزرگ اینترنتی و شبکه‌های بزرگ اجتماعی مانند فیسبوک و گوگل و توئیتر سنگین‌ترین وظیفه را بر دوش دارند و همه از آنان انتظار دارند. به گفته‌ی او، وقتی شرکت عظیمی مانند فیسبوک می‌تواند به دو میلیارد انسان دسترسی داشته باشد، دولت‌ها هیچ شانسی ندارند چنین شرکتی را به ایجاد ممنوعیت‌ها موظف کنند. چرا که وقتی سرور مربوطه در کشور دیگری باشد، پیگرد قضایی آن نیز دشوار می‌شود. به گفته‌ی تسولنر، گفت‌وگو میان دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ در این کنگره بسیار دشوار خواهد بود. 
تسولنر درباره‌ی ابزارهای اعمال فشار برای پیش‌بردن سیاست درست یادآوری می‌کند که چنین فشارهایی در وهله‌ی نخست می‌تواند اخلاقی باشد. پاپ به عنوان یک مرجع اخلاقی بزرگ که مورد قبول انسان‌های زیادی است، از چنین کنگره‌ای پشتیبانی می‌کند. به همین دلیل می‌توان امیدوار بود که توافقی بین‌المللی حاصل و برای سراسر جهان خط مشی واحدی به کرسی نشانده شود.
تسولنر در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود خاطر نشان می‌سازد که از قربانیان مستقیم سوء‌استفاده‌ی جنسی در میان کودکان و نوجوانان برای شرکت در کنگره‌ی یاد شده دعوت نشده است، تا از تجدید خاطره‌ی آنان با ضربه‌ی روحی وارده و سر باز کردن زخم روحی‌شان جلوگیری شود. اما جوانان زیادی به این کنگره دعوت شده‌اند که در عصر اینترنت بالیده‌اند و می‌توانند تجربیات نسل خود را با شرکت‌کنندگان در میان بگذارند.

انتخابات سال 2016 آمریکا زمان دردناکی برای بسیاری از آمریکایی ها بود. اثر آن به حدی شدید بود که روانشناسان همچنان درباره اضطراب پس از انتخابات، با وجود آنکه ماه ها از آن زمان گذشته، صحبت می کنند. همه آن اضطراب ها و خستگی ها کجا شکل گرفتند؟

بسیاری شبکه های اجتماعی را بابت نتایج انتخابات سرزنش کردند و بر این عقیده بودند که نحوه انتشار اخبار درست و جعلی در این اتفاق موثر بوده است. شبکه های اجتماعی و نقش آن در انتشار اخبار سیاسی قابل چشم پوشی نیست و این نقش را نه می توان نادیده گرفت و نه می توان از خستگی های ناشی از آن رهایی یافت. اما این تنها تغییری نیست که در نقش شبکه های اجتماعی رخ داده است.

جمعیت شناسی شبکه های اجتماعی در حال تغییر است. نوجوانان از فیسبوک مهاجرت کرده اند و بسیاری اصلا به این شبکه ملحق نمی شوند چرا که والدین آنها از کاربران آن هستند. در سال 2016 تعداد کاربران، ارتباطات کاربران نیز به انتشار اخبار و الگوهای رفتاری تقلیل پیدا کرده است.

جین دیویس، موسس شبکه اجتماعی «کپشور» به نکات جالبی درباره تغییراتی که شبکه های اجتماعی در سال 2017 و سال های بعد خواهدداشت اشاره کرده است؛ در ادامه تعدادی از آنها را مرور می کنیم.

1. یکی از اولین شبکه های اجتماعی فرنداستر بود. این شبکه اجتماعی همانطور که از نامش پیداست با هدف نگهداری از دوستی ها ساخته شده بود. به همین ترتیب مای اسپیس و فیسبوک شکل گرفتند. البته آنها کمی پیشرفت کردند و به برند شخصی توجه بیشتری نشان دادند و درواقع تلاش کردند تا یک گام فراتر از دوستی گذاشته و به رویدادهای جاری زندگی افراد و جامعه ملحق شوند. پلتفرم های اجتماعی به یک ابزار انتشار برای افراد و شرکت ها تبدیل شده اند.

این موضوع وقتی قصد داشته باشید موضوع مهمی را با افراد کثیری در میان بگذارید، بسیار ارزشمند است. این ابزارها دیگر کمتر برای انتشار عکس های کودکان یا برقراری ارتباط با اعضای خانواده به شمار می روند.
2. تاکنون پست ها و مطالبی که افراد در شبکه های اجتماعی منتشر می کردند، به عکس ها، فیلم ها و نوشته ها محدود بود. با پیشرفت تکنولوژی و به  دست آمدن امکانات تازه، عطش افراد برای به اشتراک گذاشتن تجربه های تازه در این زمینه ها بیشتر خواهدشد. جین لویس می گوید: «همان طور که روزی شگفت زده به یک نوار کاست گوش می کردیم با در دست داشتن تلفن های هوشمند این حس را دوباره تجربه خواهیم کرد.»
3. خدمات حرفه ای پرطرفدار خواهندشد! البته این یکی کمی ضدبصیرت به شمار می رود چرا که افراد برای تجربه هایی که در شبکه های اجتماعی به دست می آورند، باید متحمل پرداخت هزینه شوند. برای تغییر بینش قبلی دو اتفاق رخ خواهدداد. یک، نیاز به داشتن یک شبکه شخصی تر، با قابلیت ذخیره داستان ها و عکس های با کیفیت بالا برای آیندگان، دو، یافتن مکانی به دور از تبلیغات دائمی که از جمله مهمترین دلایل فعالیت شبکه های اجتماعی حرفه ای یا پرمیوم خواهدبود.
4. گوگل پلاس قبلا چیزی شبیه این را تجربه کرده بود اما به دلیل این که افراد پست های اشتباه در گروه های مختلف می دیدند به دلزدگی آنها منتهی شد. اما گروه بندی شبکه های اجتماعی دوباره به روی صحنه باز خواهدگشت. بدین ترتیب اگر بخواهید کسی موضع گیری شما درباره یک موضوع خاص یا حساس را نبیند، می توانید آن شخص را در خارج از دایره بحث ها و محتوای مرتبط با آن حوزه خاص قرار دهید. مثلا اگر محتوای سیاسی منتشر می کنید، می توانید گروهی برای غیرسیاسی ها در نظر بگیرید و این محتوای خود را دور از چشم آنها قرار دهید.
5. حریم خصوصی و اهمیت آن در شبکه های اجتماعی از ابتدای شکل گیری آنها وجود داشته است و روز به روزپررنگ تر می شود. پس باید انتظار داشته باشیم که شبکه های اجتماعی در آینده ایده های پیشرفته تری برای حریم خصوصی پروفایل ها داشته باشند.
6. بارها گفته شده است که اینترنت با جوهری نوشته شده که نمی توان آن را پاک کرد و در آینده نیز کاربران نی خواهند آن را از بین ببرند. کاربرها می خواهند شبکه اجتماعی آنها مانند یک کپسول زمان وجود داشته باشد و زندگی آنها را ضبط کند. سازندگان پلتفرم های هوشمند دانسته اند که پست ها نباید به یک شلیک لحظه ای در زمان محدود شود و بعد هم در ظرف چند ثانیه به فراموشی سپرده شود؛ بلکه می خواهند محتوا چندین چهره داشته باشد و تعاملی باشد که نویسندگان بسیاری را در بر گیرد و هر یک از آنها بتوانند داستان خود را بیان کنند.
7. شبکه های اجتماعی اصلی و معروف در برابر تغییر مقاومت می کنند و هم چون ماشین های لنگان و آهسته را ه خود را می پیمایند. مدل های آینده پلتفرم های پیشین را دیده اند و می خواهند امور را به یک سطح تازه از موفقیت سوق دهند و به همین دلیل برای کشف و گشایش راه های تازه آماده اند. آنها راه های بسیاری برای مدیریت مخاطبین، دوست شدن با دیگران، مدیریت رابط کاربری و غیره را امتحان خواهندکرد.
منبع: روزنامه هفت صبح

فهرستی از شش کشور جهان که دارای ارزان‌ترین نرخ اینترنت هستند منتشر شده که در این رده بندی اوکراین در رتبه نخست جای گرفته است.

به گزارش ایسنا، براساس گزارشی که در وب سایت آژانس مبتنی بر داده مرکل در سال ۲۰۱۷ منتشر شده است، از شش کشوری که از ارزان‌ترین نرخ اینترنت در جهان برخوردار هستند، نام برده شده و به کاربران اینترنتی معرفی شده‌اند. طبق آمار بدست آمده توسط این آژانس، اوکراین که در شرق اروپا واقع شده است، در صدر این رتبه بندی قرار گرفته است.

در ادامه به معرفی شش کشور دارای اینترنت ارزان در نیمه نخست سال ۲۰۱۷ میلادی می پردازیم:

۱. اوکراین : این کشور که یکی از بزرگترین کشورهای شرق اروپاست، دارای بیشترین جمعیت کاربران اینترنتی است. بهای هر ۱۰ مگابیت اینترنت در اوکراین معادل ۳.۲۳ دلار است. این کشور طبق رتبه بندی های صورت گرفته اخیر، دارای کمترین نرخ و تعرفه اینترنت در میان کشورهای جهان بوده و به کشور "ارزان ترین اینترنت جهان" لقب گرفته است.

۲. ونزوئلا : این کشور که در آمریکای لاتین واقع شده است، اخیرا تحت تاثیر تحریم های اقتصادی بین المللی با مشکلات بسیاری بخصوص در بخش مسائل مالی و اقتصادی دست و پنجه نرم می کند. اما یکی از مزیت های زندگی برای مردم این کشور، اینترنت بسیار ارزان آن است به گونه ای که آنها برای هر ۱۰ مگابیت در ماه، تنها کافیست ۳.۹۴ دلار بپردازند.

۳. روسیه : شاید تعجب کنید که این کشور بزرگ و قدرتمند در شرق اروپا، هم جز کشورهایی است که دسترسی به اینترنت ارزان را برای کاربرانش محیا و فراهم کرده است. البته همانطور که می دانیم روسیه همواره به محدود کردن و فیلترینگ بسیاری از وب سایت ها و صفحات مجازی در اینترنت مشهور و معروف بوده است بنابراین نباید قیمت و تعرفه اینترنت آن هم بالا باشد. در این کشور تعرفه هر ۱۰ مگابیت اینترنت در ماه ، ۶.۳۵ دلار است.

۴. رومانی : این کشور با وجود اینکه طرفداران و توسعه دهندگان بسیاری را در خود جای داده، اما باز هم در میان شش کشور ارائه دهنده اینترنت ارزان جای گرفته است. در کشور رومانی ، قیمت هر ۱۰ مگابیت اینترنت در طول یک ماه، ۷.۳۶ دلار است.

۵. بلغارستان : کاربران بلغاری برای خرید ۱۰ مگابیت در ماه باید تنها ۸.۳۸ دلار بپردازند که البته این امر به این علت است که اینترنت و تکنولوژی در این کشور به اندازه سایر کشورهای اروپایی، پر طرفدار و داغ نیست و مدتهاست خبر خاصی از پیشرفت فناوری اینترنت و شبکه از این کشور شنیده نشده است.

۶. بلاروس : در کشور بلاروس، کاربران برای خرید ۱۰ مگابیت در ماه کافیست تنها ۹.۴۰ دلار بپردازند که این نرخ در مقایسه با دولت های غرب اروپا و همچنین ایالات متحده آمریکا بسیار پایین است.

با نگاه مختصری به اسامی این کشورها، می توان براحتی دریافت که بیشتر این کشورها، بجز ونزوئلا که در آمریکای لاتین قرار دارد، در شرق اروپا واقع شده اند. البته بر همگان معلوم و مشخص است که دولت های شرق اروپا اهمیت چندانی برای حفظ امنیت و حریم شخصی کاربران در فضای اینترنتی و مجازی قائل نیستند اما به هرحال، قیمت اینترنت در این گونه کشورها به گونه ایست که اغلب مردم براحتی قادر خواهند بود از امکانات و مزایای اینترنت ارزان استفاده کنند.

البته هرکجا صحبت از مقایسه قیمت و گران بودن یا ارزان بودن محصولات یا خدماتی در میان باشد، باید این نکته را به خاطر داشته باشیم که ارزان بودن اینترنت در یک کشور همواره در مقایسه با قیمت همان حجم از اینترنت در کشورهای دیگر بیان می شود و این بدین معناست که ممکن است قیمت آن برای مردم کشوری با میزان درآمد بالا بسیار ارزان باشد؛ نه کشوری که در آن میزان درآمد مردم نیز به مراتب کمتر است.

شرکت یاهو در اطلاعیه‌ای از هک شدن تمامی حساب‌های کاربران این شرکت در سال ۲۰۱۳ خبر داد.

به گزارش خبرگزاری اجتماعی خبرگزاری تسنیم، پیشتر یاهو گفته بود که یک میلیارد حساب کاربری تحت تاثیر قرار گرفته است اما تحقیقات بیشتر نشان داده است که این مشکل بسیار بدتر بوده است.

بر اساس گزارش skynews، اطلاعات به سرقت‌رفته از این 3 میلیارد حساب کاربری، شامل آدرس، پسورد و شماره تلفن بوده است.

در عین حال یاهو مدعی است که اطلاعات مربوط به حساب‌ها و کارت‌های بانکی و دیگر موارد مرتبط با امور مالی کاربران شامل موارد به سرقت رفته نمی‌شود.

در آگوست سال 2013 حساب های کاربران یاهو مورد سرقت قرار گرفت و هک شد و این شرکت از کاربران تقاضا کرد که گذرواژه‌های خود را تغییر دهند.

آسیب‌پذیربودن یاهو در برابر حملات سایبری منجر به این شد که شرکت «وریژن»(Verizon) که پیشتر تمایل خود را برای خرید سهام شرکت یاهو اعلام کرده بود پیشنهاد خود را 350 میلیون دلار کاهش داد.

علت نگذاشتن عکس در پروفایل , به نظر می رسد دلایل برای این پاسخ فراوان بوده و رمز و راز این موضوع، فرضیه ی خام چندین تحقیق باشد.

شاید دلیل اصلی ترس از دیده شدن باشد، اینکه ما تصویرمان را در محیطی بگذاریم که به راحتی توسط غریبه ها دیده می شود. احساس عدم امنیتی است که به ما دست می دهد، ما را از عمومی کردن تصویرمان بر حذر می دارد.

دلیل دوم عدم رضایت خویشتن از تصویر خود است. این مورد شاید به دلیل خود زشت انگاری باشد. شاید بازخورد محیط برای دیدن چهره یمان، بازخورد شاد و جذابی نبوده و برای همین، ترجیح می دهیم دیده نشویم.

دلیل دیگر ممکن است برای دفع مزاحمت باشد. همیشه افراد مزاحم با پیام ها و کامنت های خفیف ، موجبات نارضایتی درونی ما میگردند.

اما در کشور ما دلیل دیگری هم باید به دلایل فوق افزود: اینکه تجربه نشان داده، زمانی که شما عکس پرفایلتان تصویر غیر از خود واقعیتان هست؛

1- کمتر قضاوت می شوید.
2- در اکثر موارد نوشته هایتان با دقت بیشتری خوانده می شود، چون روشنفکرانه تر به نظر می رسید.
3- شما در جواب دادن بی پرده تر هستید. تعارف را به راحتی می توانید کنار بگذارید و بدون ترس جواب بدهید.
4- سن شما نامشخص است. همین باعث می شود که مخاطب هایتان محدوده بیشتری را در بر داشته باشد. کلامتان گروه هدف بیشتری را در بر دارد.

* * * *
اما اگر از این موضوع بگذریم، پروفایل پیکچر شما چندین پیش فرض را در ذهن مخاطب می گذارد؛
1- اگر شما مدام تصویر پروفایلتان را عوض می کنید، مخاطب به نظرش شما آدم insecure هستید. اعتماد به نفس کمی دارید. ناپایدارید. بی قرارید.
2- اگر شما عکس سلبریتی را در پروفایلتان دارید، در ذهن مخاطب یک حس عدم موفقیت ایمپلای می کند.
3- اگر شما در تصویر پروفایلتان زیاد عکس های صمیمی می گذارید، احتمالا شما در یک رابطه ی ناپایدار هستید.
4- اگر عکس پروفایل شما جمله ای کوچه بازاری باشد، شما بیشتر حالت حمله دارید . شکست های متنوع شما را پرخاشگر کرده.
افرادی که عکس های قرون وسطایی را در پروفایلشان دارند، انسان های مرموز و پیچیده ای هستند و خلاصه حواستان به آنها باشد.

چنانچه ما نیز تجربیاتی از این دست دارید و یا دلیل اضافه بر دلایل آمده دارید و فکر می کنید دانستن آن برای دیگران خالی از لطف نیست، آنها را با ما در میان بگذارید.

تابناک با تو

میثم لطفی - به نظر شما می‌توان فرمان آغاز جنگ نظامی میان دو کشور را در یک شبکه اجتماعی صادر کرد؟ اگرچه این مساله عجیب به نظر می‌رسد، ولی از آنجایی که «دونالد ترامپ» رییس جمهور آمریکا علاقه زیادی به توییتر دارد این غیرممکن را هفته گذشته ممکن کرد. با اتفاق جدیدی که ترامپ رقم زد شبکه اجتماعی توییتر تحت فشار شدید قرار گرفت تا هرچه سریع‌تر تصریح کند که چرا توییت خشن و تهدیدآمیز رییس جمهور آمریکا را حذف نکرده و جلوی به اشتراک‌گذاری آن را نگرفته است.

در تاریخ 23 سپتامبر یعنی حدود یک هفته قبل ترامپ توییتی را با متن زیر منتشر کرده بود: «هم‌اکنون سخنرانی وزیر امور خارجه کره شمالی در سازمان ملل متحد را شنیدم. اگر او بخواهد باورهای "مرد کوچک موشکی" را تکرار کند، هر دو آنها مدت زیادی زنده نخواهند ماند». در این توییت عبارت «مرد کوچک موشکی» به «کیم جونگ-اون» رهبر کره شمالی برمی‌گردد و ترامپ با پیام بالا به صورت مستقیم او و وزیر امور خارجه این کشور را تهدید به مرگ کرده است که البته باید گفت تنها راه کشتن آنها آغاز جنگ میان دو کشور است.

«ری یونگ-هو» وزیر امور خارجه کره شمالی همان روزی که ترامپ توییت خود را به اشتراک گذاشت با انتشار بیانیه‌ای گفت:‌ «از زمانی که ایالات متحده در مقابل ما اعلام جنگ کرد، ما حق کامل داریم تا از خود دفاع کنیم و از جمله حقوق ما شلیک به بمب‌افکن‌های استراتژیک آمریکا در هر زمانی که بخواهیم است و حتی اگر آنها وارد خاک ما نشده باشند هم می‌توانیم آنها را هدف قرار دهیم. توییت منتشر شده از سوی رییس جمهور آمریکا دقیقا به معنی اعلام جنگ در مقابل ما است».

«سارا ساندرز» دبیر رسانه‌ای کاخ سفید با این اتفاقات اظهار داشت که توییت رییس جمهور به معنی آغاز جنگ نیست و دولت آمریکا چنین قصدی نداشته است. ولی به هر حال این توضیحات برای مشترکان توییتر قانع‌کننده نبود و آنها با ایجاد یک هشتگ جدید اعلام کردند شبکه اجتماعی مذکور که تاکید بر جلوگیری از انتشار خشونت دارد و قوانین ویژه در این زمینه تعریف کرده، چرا توییت رییس جمهور آمریکا را حذف نکرده است.

شبکه اجتماعی توییتر در حالی که نتوانست پاسخ قانع‌کننده‌ای در این زمینه بدهد با انتشار بیانیه‌ای توضیح داد این توییت همچنان در دسترس عموم است، زیرا محتوای قابل انتشار داشت و از سوی شخص مهمی به اشتراک گذاشته شده بود. این توییت در پایان نخستین روزی که ترامپ آن را به اشتراک گذاشته بود 49.9 هزار کامنت داشت، 36.7 هزار بار بازنشر شده بود و 131 هزار نفر هم آن را لایک کرده بودند.

بیانیه‌های مکرر توییتر در قالب توییت‌های مختلف به انتشار رسید و شبکه اجتماعی در تمامی آنها تاکید کرد اینکه یک متن قابل ملاحظه باشد و مورد توجه تعداد زیادی از کاربران قرار بگیرد از جمله توییت‌هایی است که می‌بایست آن را نگه داشت. این مساله از مدت‌ها قبل یکی از سیاست‌های داخلی شرکت توییتر بوده است و هم‌اکنون این کمپانی می‌کوشد با به‌روزرسانی سیاست‌های عمومی، آن را در اختیار کاربران خود قرار دهد.

سیاست کنونی که به صورت عمومی برای مشترکان توییتر منتشر شده است بر این مساله تاکید دارد که «هرگونه تهدید به خشونت یا ترویج خشونت، شامل تهدیدها و ترویج فعالیت‌های تروریستی مورد پیگرد قرار می‌گیرد و حساب کاربری مربوطه مسدود می‌شود». وزیر امور خارجه کره شمالی تاکید دارد که پیام منتشر شده از سوی رییس جمهور آمریکا به معنی آغاز جنگ علیه این کشور است و با اینکه چنین توییتی به صورت عمومی به اشتراک گذاشته شده است، توییتر آن را مخالف قوانین خود نمی‌داند تا پیام ترامپ را حذف کند.

با ماجرای جدید ترامپ، توییتر در شش توییت دنباله‌دار بیانیه خود را به صورت عمومی منتشر کرد تا ثابت کند بر اساس قوانین موجود به انتشار پیام ترامپ ادامه داده است. در آخرین بیانیه این شبکه اجتماعی گفته شد «شفاف‌سازی و آگاهی‌رسانی به مردم در مورد آنچه که در نقاط مختلف جهان اتفاق می‌افتد از جمله وظایف یک شبکه اجتماعی محسوب می‌شود و هرگونه پیام که در این راستا به اشتراک گذاشته شود با قوانین توییتر ممانعتی ندارد».

توییتر دوستدار ترامپ

رییس جمهور آمریکا علاقه زیادی به توییتر دارد و هر روز زمان زیادی را به گشت و گذار در این شبکه اجتماعی انتقال می‌دهد و یک بررسی تحلیلی نشان داده است حدود 21 درصد از توییت‌هایی که رییس جمهور آمریکا شخصا با گوشی هوشمند خود ارسال می‌کند در نیمه‌های شب به اشتراک گذاشته می‌شود و این مساله نشان می‌دهد که ترامپ به صورت شبانه‌روزی درگیر توییتر است. در حالی که رییس جمهور آمریکا هر روز توییت‌های فراوانی را منتشر می‌کند، این نخستین باری نبود که پیام عمومی او در این پلتفرم مشکل‌ساز شد و از کاخ سفید گرفته تا شبکه اجتماعی مذکور را به دردسر انداخت. البته توییتر هربار با رییس جمهور آمریکا مصالحه کرد و هیچ وقت حساب کاربری او را مسدود نکرد. همین مساله باعث شد ترامپ چندی پیش توییتر را «یک اتفاق شگفت‌انگیز» بخواند، زیرا این پلتفرم به او امکان می‌دهد آزادانه بدون هیچ محدودیتی هرچه می‌خواهد را بگوید.

البته ترامپ از این تریبون سوءاستفاده می‌کند و پیش از این بارها از حساب کاربری خود در توییتر برای حمله به افرادی که علاقه‌ای به آنها ندارد استفاده کرد. به عنوان مثال، او که هم‌اکنون در صفحه شخصی بیش از 33 میلیون دنبال‌کننده دارد هفته قبل «میکا برزینسکی» یکی از مشهورترین مجریان شبکه تلویزیونی MSNBC را در سری توییت‌های پشت سرهم مورد نقدهای شدید قرار داد و با او برخورد کرد. ترامپ این مجری را «شخصی با ضریب هوشی پایین و دیوانه» خطاب کرد و گفت او و همکارش «جو اسکاربورگ» سعی کرده بودند برای سال جدید میلادی با رییس جمهور آمریکا گفت‌وگو کنند. آن زمان هم از توییتر خواسته شده بود مقابل بدگویی‌های ترامپ اقدام کند و جلوی انتشار چنین توییت‌هایی را بگیرد، که البته شبکه اجتماعی یکبار دیگر نشان داد با حمایت از رییس جمهور آمریکا چنین اقدامی را انجام نمی‌دهد.

توییتر بر اساس قوانینی که تعریف کرده است دلایل مختلف از جمله تهدیدهای خشونت‌آمیز، و حمله به مردم بر اساس نژاد، مذهب، جنسیت، یا سوءاستفاده‌های هدفمند، آزار و اذیت و اتفاقات مشابه باعث خواهد شد حساب کاربری مربوطه تعلیق یا مسدود شود. با این وجود ترامپ که بارها برخی از این اقدامات را انجام داده است بدون مشکل به رفتار خود ادامه می‌دهد. (منبع:عصرارتباط)

مژگان کریم‌نیایی - فناوری روز‌به‌روز دایره فعالیت خود را گسترده‌تر می‌کند و حالا به‌جرات می‌توان گفت که هیچ صنعتی نیست که فناوری با ورود به آن موجب تحولش نشده باشد. صنعت خودروسازی نیز از این قاعده مستثنا نیست و در دهه اخیر فناوری قابلیت‌های خودروها را به‌نحوی چشمگیر بهبود بخشیده است. در این مطلب برخی از جدیدترین فناوری‌های ارایه‌شده برای خودروها را با هم مرور می‌کنیم.

استفاده از گوشی هوشمند به جای سوییچ

کمپانی BMW به‌عنوان شرکتی که همیشه در استفاده از فناوری‌های نوین پیشرو بوده است، به‌تازگی تصمیم گرفته استفاده از گوشی هوشمند به‌جای سوییچ را در مدل‌های جدید خودروهای خود ارایه دهد. البته در حال حاضر BMW در حال بررسی مزایا و معایب این طرح است و هیچ بعید نیست که اگر استفاده از گوشی هوشمند به جای سوییچ امن تلقی شود، سوییچ از محتویات جیب رانندگانی که BMW دارند حذف شود.

در حال حاضر چند کمپانی بزرگ خودروسازی در آمریکا و ژاپن نیز در حال انجام بررسی برای حذف سوییچ و جایگزین کردن گوشی هوشمند صاحب خودرو با آن هستند. از آنجا که گوشی‌های هوشمند به محصولاتی همه‌گیر تبدیل شده و به‌واسطه اپ‌ها قابلیت تطبیق‌پذیری بالایی پیدا کرده‌اند، قابلیت‌های ارایه‌شده روی آنها روزبه‌روز درحال افزایش است. البته احتمال سرقت گوشی، ویروسی شدن یا شکستن و خراب شدن آن برخی از چالش‌های استفاده از گوشی هوشمند به جای سوییچ به‌شمار می‌روند.

کاهش تصادفات به کمک وایرلس

این روزها خودروسازهای بزرگ آمریکایی در حال کار برای ساخت سیستمی هستند که خودروها را به کمک وایرلس به هم وصل کرده و بتوانند از این امر برای کاهش تصادفات استفاده کنند.

خودروها با کمک این سیستم در محل تقاطع‌ها از طریق وایرلس برای یکدیگر پیام‌هایی را می‌فرستند و با تحلیل محل قرارگیری سایر خودروها و اعلام هشدار به راننده مقابل خطر بروز تصادف را به‌شدت کاهش می‌دهند.

قرار است در آینده با اتصال وایرلس خودروها به گوشی‌های عابران، خطر بروز تصادف با عابر نیز بررسی شده و هشدار آن روی صفحه‌نمایش خودرو به راننده اعلام شود. برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از این است که تا سال 2020 استفاده از سرویس وایرلس برای خودروها در آمریکا اجباری شود. در سال‌های اخیر شرکت GM سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی برای توسعه این فناوری انجام داده است.

رانندگی در برف و باران با خیال آسوده

حتما برای شما نیز پیش آمده است که در هوای برفی و بارانی مجبور به رانندگی شوید. در شرایط جوی برفی و بارانی دید راننده به‌دلیل وجود ذرات ریز باران و برف کاهش قابل ملاحظه‌ای پیدا می‌کند که همین خطر بروز تصادفات را به‌دنبال دارد. به‌تازگی محققان سیستمی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند با عبور دادن نور از بین ذرات ریز باران و برف، تصویر بهتری را به راننده بدهد.

روش کار هم به این صورت است که از طریق یک دوربین مسیر حرکت ذرات باران یا برف تشخیص داده می‌شود و چراغ‌های ال‌ای‌دی با فلاش زدن مداوم موجب کاهش انعکاس نور در برخورد با برف و باران شده و موجب می‌شوند که راننده تصویر شفاف‌تری را در مقابل خود ببیند.

به‌دلیل سرعت بالای فلاش‌زدن‌ها راننده متوجه قطع و وصلی نور هم نمی‌شود و تصویری پیوسته و شفاف را مقابل خود می‌بیند. البته این فناوری بیشتر برای استفاده در شهر کاربرد دارد و برای استفاده از آن در مسیرهای جاده‌ای باید سرعت فلاش زدن‌ها افزایش یابد تا با سرعت بالای خودرو در جاده یا اتوبان هماهنگ باشد.

اتومبیل‌های خودران، از ایده تا واقعیت

اگرچه بحث خودروهای خودران در گذشته بیشتر مربوط به فیلم‌های علمی تخیلی بود، اما اکنون پنج سالی می‌شود که شرکت‌های مختلف خودروسازی با سرمایه‌گذاری‌های عظیم به آن ورود کرده‌اند. راه‌اندازی خط تاکسی‌های خودران در سنگاپور، ایجاد پروژه کامیون‌های خودکار در آمریکا و ون‌های اتوماتیکی که در کشورهای اروپایی به جابه‌جایی مسافر می‌پردازند، همه و همه گویای ورود بشر به عصر خودروهای خودکار هستند.

اکنون دیگر با پیشرفت فناوری، قابلیت‌های خودروهای خودکار به پارک کردن و کمک کردن به راننده هم محدود نمی‌شوند و خودروهای خودکاری ساخته شده‌اند که قادر به کنترل و هدایت کامل ماشین و ارایه خدمت متنوع به مردم هستند.

گوگل در ایالت نوادای آمریکا خودروهای اتوماتیک خود را به‌کار گرفته و این خودروها بیش از 320 هزار کیلومتر را رانندگی و عکس‌برداری کرده‌اند. خودروهای خودکار گوگل علایم جاده‌ای را می‌خوانند و حتی قادر به تشخیص چراغ راهنمایی هستند.

باتوجه به معضل همه‌گیر ترافیک، محققان معتقدند که خودروهای گوگل در آینده می‌توانند رانندگان را از رانندگی در شلوغی که کاری واقعا عذاب‌آور است بی‌نیاز کنند.

سازندگان خودروهای گوگل معتقدند که با همه‌گیر شدن خودروهای خودران گوگل، امکان کاهش 95 درصدی تصادفات وجود دارد؛ چراکه خودروهای خودران این کمپانی مرتکب خطاهای انسانی نشده و بسیار دقیق‌تر و ایمن‌تر عمل می‌کنند.

در این میان شرکت هیوندای نیز در میان جدیدترین فناوری‌های خودرو در نمایشگاه CES 2017 حاضر شده و یک نسخه‌ از خودروی خودران Ioniq را معرفی کرده است. این خودرو که ظاهری شبیه به خودروهای معمولی دارد، با کمک سنسورهایی که در اطراف آن کار گذاشته شده‌اند، مسیر خود را یافته و حرکت می‌کند. کمپانی هیوندا پیش از این نیز اتومبیل خودران Ioniq را در نمایشگاه خودروی لاس‌وگاس معرفی کرده بود که بسیار مورد توجه قرار گرفت.

در حال حاضر برخی از خودروها قابلیت کار به‌صورت خودکار و همچنین با هدایت راننده را تواما دارا هستند. برای مثال، یکی از خودروهای ولوو به نام «کانسپت26» امکان انتخاب حالت «اتوپایلوت» یا رانندگی خودکار را دارد. در این حالت تغییر در فضای داخلی کابین ایجاد شده و فرمان به داخل داشبورد جمع می‌شود که در نتیجه صندلی‌ها فضای بیشتری پیدا می‌کنند. یک میز کوچک از پنل در طرف راننده بیرون آمده و نمایشگری بزرگ و ۲۵ اینچی در داشبورد پدیدار می‌شود که مجموع اینها به یکباره حال و هوای راننده را دگرگون کرده و به او حس‌وحال در خانه بودن می‌دهد.

تبدیل شیشه جلوی خودرو به مانیتور

حتما شما هم در فیلم‌های هالیوودی که نمایی از آینده را به‌تصویر می‌کشند، دیده‌اید که شیشه جلویی خودروها در حکم یک مانیتور عمل می‌کند و پیش از بروز هر خطری هشدار داده یا مسیر را برای راننده مشخص می‌کنند. اگر کمی خوش‌شانس و البته پولدار باشید هیچ بعید نیست که شما هم بتوانید از این فناوری جدید خودرویی که ساخته شده استفاده کنید.

به‌تازگی با کمک فناوری OLED و ترانزیستورهای نازک و شفاف که T-TFT نام دارند، پژوهشگران توانسته‌اند شیشه اتومبیل را به یک نمایشگر تبدیل کنند که اطلاعات مختلف روی آن به‌نمایش در می‌آید و در عین حال به‌دلیل شفافیت تصویر امکان رویت رو‌به‌رو نیز وجود دارد.

تصاویری همچون مشخص کردن خط مسیر حرکت ایده‌آل، نمایش آدرس و فلش‌هایی برای دنبال کردن تا رسیدن به مقصد و حتی امکان استفاده از آن برای سرگرمی از جمله قابلیت‌هایی است که برای این فناوری نوین در نظر گرفته شده است.

جمع‌بندی

باتوجه به فناوری‌های متنوعی که این روزها در صنعت خودروسازی پا به عرصه گذاشته‌اند، هیچ بعید نیست که نسل‌های آینده با واژه‌هایی مانند تصادف، سر خوردن ماشین، کم شدن دید در باران و بسیاری از مشکلات قدیمی ما در رانندگی کاملا بیگانه شوند.

در چنین دنیایی شاید حتی تصور سواری با خودرویی که احتمال بروز خطرات زیادی را برای راننده داشته امری دور از ذهن برای آیندگان باشد؛ با این وجود شاید خیلی از ما رانندگی را به‌دلیل ریسک‌هایش دوست داشته باشیم و تا وقتی که در هنگام رانندگی با خطر مواجه نشویم از آن لذت نبریم.

 شاید خودروسواری با خودروهای خودران که مجهز به نمایشگرهای متنوع و سیستم‌های هوشمند مختلف است برای بسیاری جالب باشد، اما برخی معتقدند حس نوستالژی چرخاندن سوییچ، صدای گاز خودرو و سرخوردن لاستیک‌ها برای بسیاری از ما حسی نوستالژیک و آمیخته با احساسات و خاطرات باشد که به‌هیچ‌وجه حاضر نباشیم آن را با بی‌خطری و آرامش خودروهای هوشمند، برقی و خودکار آینده عوض کنیم.(عصرارتباط)

اکسپریا XZ Premium سونی در واقع آس گوشی سونی در سال 2017 محسوب می‌شود و همانطور که از گوشی‌های پیشتاز یا پرچمدار انتظار می‌رود، حداکثر امکانات، قابلیت‌ها و توانایی‌های سونی در آن بکار گرفته است. اما بگذارید نگاهی دقیق‌تر به همه توان سونی در این گوشی داشته باشیم.

نخست آنکه این گوشی همچون نمونه قبلی گوشی پیشتاز سونی یعنی Z5 Premium دارای صفحه نمایش 5.5 اینچی با وضوح تصویر 4K همراه با HDR، پردازنده دراگون 835 است که از این لحاظ رقیبی برای گلکسی S8 سامسونگ و HTC U11 محسوب می‌شود.

به شکل خلاصه سایر مشخصات فنی این گوشی ضد آب که در دو نسخه تک و دوسیم‌کارته عرضه شده است، می‌توان به حافظه داخلی 64 گیگابایتی، دوربین 19 مگاپیکسلی، وزن 195 گرمی، باتری 3230 میلی‌آمپری و پشتیبانی از تمام فناوری‌های ارتباطی موجود اشاره کرد.

اما واقعیت آن است جایی که سونی در ساخت گوشی به دنبال برتر دیده شدن است، دوربین‌ها است. برترین قابلیت دوربین این گوشی امکان ثبت حرکت آهسته (960 فریم در ثانیه) است که برای چند ثانیه می‌تواند تصاویر از سوژه‌های در حال حرکت ثبت کند که امکان دیدن آن با چشم فراهم نیست. اگر این اطلاعات فنی منظور دقیق را نمی‌رساند بد نیست بدانید این سرعت ثبت آهسته تصاویر در سایر گوشی‌های موجود در دنیا عددی در حد 240 فریم در ثانیه است که در گوشی اکسپریا XZ Premium این قابلیت تا سه برابر افزایش یافته است.

اما به جز این قابلیت که سونی در مراسم‌های مختلف رونمایی و معرفی اکسپریا XZ Premium روی آن تاکید و مانور می‌کند، باید دید این گوشی چه امکانات دیگری دارد.

در خصوص صفحه نمایش این گوشی باید گفت اگرچه از نظر تکنیکی دارای وضوح 3840*2160 است اما در اکثر اوقات کیفیت تصاویر در حد استاندارد 1080 اندروید است. حال سوال اینجاست که چرا این اتفاق رخ می‌دهد که در پاسخ باید آدرس باتری را به شما بدهیم.

رندر کردن وضوح تصویر 4K که کیفیت بسیار بالایی برای گوشی محسوب می‌شود برای هر دقیقه‌اش نیاز به انرژی بالایی داشته و انرژی بیشتر یعنی مصرف بیشتر باتری. به همین جهت کیفیت حداکثری 4K مربوط به شرایط خاص است مثل ویدیوهایی که از قبل و توسط خود شرکت روی گوشی اکسپریا XZ Premium نصب شده است. به این نکته هم باید توجه داشت که ثبت تصاویر با حداکثر کیفیت برای هر یک ساعت 6 گیگ از حافظه را اشغال می‌کند.

البته خروجی فیلم‌های ثبت شده روی گوشی همچنان از کیفیت بالای گوشی‌های پیشتاز برخوردار است.

از نظر طراحی در حالیکه برخی از سازندگان به سمت لبه‌های منحنی و گوشه‌های گرد در ساخت گوشی گام برداشته‌اند، سونی همچنان به سبک طراحی سری گوشی‌های اکسپریا وفادار مانده است و شاید در نگاه نخست نتوان به سرعت تفاوت مدل گوشی‌های سونی را دریافت.

اما یکی از مسوولان شرکت سونی در پاسخی غیر رسمی گفته سونی معتقد است همچون کمپانی‌های دیگر (اپل) که شاهد تغییرات مستمر و گسترده در طراحی گوشی‌هایشان نیستیم، سونی هم روی همین سیاست و ریل حرکت می‌کند.

اگرچه باید تاکید شود موضوع طراحی امری کاملا سلیقه‌ای محسوب می‌شود و اصولا با کلمات و دیدن عکس قابل توصیف نبوده و باید هر کس از نزدیک به قضاوت در این خصوص بپردازد.

اما بد نیست بدانید گوشی اکسپریا XZ Premium در واقع نقش منجی بخش گوشی‌های سونی را ایفا کرده است و در حالیکه اوضاع این بخش از کمپانی سونی چندان مناسب نبود، این گوشی توانسته تاکنون فروش بالایی داشته باشد و جایزه بهترین گوشی کنگره موبایل سال 2017 را از آن خود کند.

جست‌وجو در میان اظهارات دارندگان این گوشی در سراسر دنیا ما را متوجه مشکلی خاص که از سوی کاربران متعدد مطرح شده باشد، مواجه نکرد و این گوشی با مساله خاصی مواجه نیست. از نظر طیف مخاطبانی که می‌توانند اکسپریا XZ Premium را برای خرید مد نظر داشته باشند، باید گفت کمی سخت است که بگوییم این گوشی با ظاهر رسمی و مقاومی که دارد یک گوشی برای بزرگسالان و مدیران محسوب می‌شود، چراکه در عین حال وقتی این گوشی در دست یک جوان می‌رود ظاهری اسپرت به خود می‌گیرد و البته که قابلیت‌های جذاب زیادی برای جوانان هم دارد.

قیمت اکسپریا XZ Premium در حدود 2 میلیون و 240 هزار تومان است که با توجه به امکانات بالایی که دارد و در قیاس با قیمت گوشی‌های جدید در بازار مناسب است. به هر حال اگر قصد خرید گوشی با بودجه‌ای در این حد دارید، به بازار رفته و از نزدیک نگاهی به این گوشی هم بیندازید.(عصرارتباط)

هواوی هفته گذشته در دوبی در رویدادی از آینده نوآوری‌های این شرکت در خاورمیانه رونمایی کرد.

در این رویداد، گلوری، مدیر ارشد بازاریابی هواوی و جین، مدیر منطقه خاورمیانه و شمال آفریقای هواوی، نوآوری‌های مهم و کلیدی این شرکت در صنعت گوشی‌های هوشمند در دنیا و منطقه خاورمیانه را معرفی کردند. همچنین در این رویداد به اقدماتی که هواوی برای تبدیل شدن به یک برند تراز اول در سطح جهان انجام داده اشاره شد.

هواوی در حال حاضر سومین برند بزرگ بازار گوشی‌های هوشمند در سطح جهان است. به‌تازگی این شرکت در ادامه نوآوری‌های خود، حرکت مهمی را آغاز کرده که نوید‌دهنده عصری جدید در حوزه گوشی‌های هوشمند خواهد بود و با رونمایی‌ از چیپ‌ست Kirin 970 و قابلیت‌های این چیپ برای ایجاد هوش مصنوعی در گوشی‌های هوشمند، تجربه کاربری متفاوتی را برای کاربران به ارمغان خواهد آورد.

گلوری در این رویداد گفت: ما پتانسیل عظیمی در بازار خاورمیانه می‌بینیم و خوشحال هستیم که از علاقه این بازار به نوآوری‌های جدید پشتیبانی می‌کنیم. هواوی در دنیا سرمایه‌گذاری زیادی را در بخش تحقیق و توسعه انجام داده و تلاش کرده با دور هم جمع کردن منابع فنی و علمی نوآوری‌های خود را ارتقا دهد.  

کلمنت، مدیر بخش بازاریابی محصول هواوی هم که در این رویداد حضور داشت در ارتباط با طرح‌های هواوی برای گوشی‌های آینده توضیحاتی ارایه و چیپ‌ست Kirin 970 را به‌عنوان چیپی با قابلیت‌های هوش مصنوعی معرفی کرد. او همچنین گفت: Mate 10 با این چیپ قدرتمند و با تلفیق قدرت هوش مصنوعی در فضای ابری (Cloud) در خود گوشی در ماه آینده در مونیخ آلمان معرفی خواهد شد.

کلمنت در ادامه اظهار کرد: هواوی با پیشرفت‌های خود در حوزه‌های چیپ، سخت‌افزار و فضای ابری مرتبط با گوشی‌های هوشمند، این تجهیزات را از دستگاه‌هایی هوشمند به دستگاه‌هایی بهره‌مند از هوش مصنوعی تبدیل خواهد کرد تا تجربه کاربری کاملا متفاوتی در اختیار کاربران قرار گیرد. Kirin 970 قابلیت‌های قدرتمندی در حوزه هوش مصنوعی در تجهیزات موبایل ایجاد می‌کند که تاکنون در رقبایی مانند آنها وجود نداشته است.‌

جین هم در این رویداد به پررنگ‌تر شدن نقش هواوی در بازار منطقه‌ای اشاره کرد. او در این ارتباط گفت: با همه‌گیر شدن تلفن‌های هوشمند و نفوذ بالای اینترنت در این منطقه، خاورمیانه یکی از حیاتی‌ترین بازارها برای هواوی در دو سال اخیر بوده است؛ به همین دلیل ما روی حفظ کیفیت محصولات و خدماتمان برای کاربران این منطقه تمرکز زیادی داریم. به‌علاوه ما تلاش می‌کنیم راه‌های موثری برای ارتباط با مشتریان علاقه‌مند به جدیدترین تکنولوژی‌ها یافته و همچنین محبوبیت برند هواوی را سال به سال ارتقا دهیم.‌

با توجه به گزارش مستقل GFK در نیمه اول سال 2017، هواوی در حال حاضر برند دوم در منطقه خاورمیانه و آفریقای شمالی با سهم بازار 8/13 درصد است. همچنین این برند در فهرست فورچون 500‌، رتبه هشتاد و سومین شرکت بزرگ دنیا را داراست.

میثم لطفی - نیکولاس کرستاکی و جیمز فلاور، از معروف‌ترین کارشناسان حوزه پزشکی و فناوری محسوب می‌شوند و به‌تازگی مطالعه جالبی در زمینه شبکه‌های اجتماعی انجام داده‌اند که نتیجه آن در آخرین شماره از «نشریه پزشکی بریتانیا» به‌چاپ رسیده است. آنها در این مطالعه سعی کردند نشان دهند شادی یک کاربر تا چه اندازه می‌تواند با شادی اطرافیان و خانواده او در شبکه‌های اجتماعی و دنیای خارج از اینترنت در ارتباط باشد. در این اتفاق میزان شادمانی گروهی از کاربران در شبکه‌های اجتماعی و دنیای واقعی مورد تحلیل قرار گرفت و فعالیت کاربران در پلتفرم‌هایی ماند توییتر و فیس‌بوک بررسی شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد افراد شادمان تعداد بیشتری دوست را در کنار خود نگه می‌دارند و در مقایسه با آنها، کاربرانی که در عکس‌های خود کمتر می‌خندند و چندان شاد نیستند تعداد دوستانشان کمتر است.

شادمانی در دنیای آفلاین

کارشناسان در این بررسی میزان خوشحالی کاربران را در دنیای آنلاین و آفلاین مورد تحلیل قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که شبکه‌های اجتماعی خوشه‌های گسترده از کاربران شاد و غمگین را در خود جا داده‌اند و هر کدام از آنها تا سه مرتبه دورتر را هم تحت تاثیر قرار می‌دهند. به‌عبارت دیگر هر کاربر شاد می‌تواند از طریق صفحه اختصاصی خود روی دوستان، دوستانِ دوستان، و دوستانِ آنها تاثیر بگذارد. این محققان همچنین دریافتند که افراد شاد و خوشحال به‌طور فعالانه‌تر در شبکه‌های اجتماعی حضور می‌یابند و بیشتر افرادی که با آنها به‌صورت مستمر ارتباط دارند در گروه افراد شاد طبقه‌بندی می‌شوند. هر کاربر شاد در شبکه‌های اجتماعی زمانی یک کاربر شاد دیگر را در جمع دوستان اینترنتی خود اضافه می‌کند به‌طور میانگین 9 درصد خوشحال‌تر می‌شود.

با این توضیحات محققان تصمیم گرفتند این مساله را هم بررسی کنند که خوشحالی در دنیا‌ی آفلاین تا چه اندازه می‌تواند روی شادی کاربران در دنیای آنلاین تاثیرگذار باشد. البته سنجش میزان شادی کاربران در شبکه‌های مجازی و دنیای اینترنتی کار دشواری است و نمی‌توان فقط به عکس‌های خندان بسنده کرد. با این وجود این بررسی برای نخستین بار صورت گرفت و مشخص شد میان خوشحالی در دنیای آنلاین و آفلاین ارتباط مستقیم و تنگاتگ وجود دارد.

فیس‌بوک همیشه خندان

کارشناسان در این مطالعه جهانی 1700 کاربر را که تمامی آنها در دانشگاه‌های مختلف دانشجو بودند انتخاب کردند و البته نکته مهم اینجا بود که همه آنها در شبکه اجتماعی فیس‌بوک با یکدیگر در ارتباط بودند. در این مطالعه تصویر پروفایل تمامی این کاربران و دوستان پیرامون آنها به دقت بررسی شدند. همچنین این مساله بررسی شد که هر کاربر تا چه اندازه تمایل دارد عکس پروفایل خود را خندان منتشر کند. محققان در گام بعد دیگر عکس‌های دانشجویان فیس‌بوکی در آلبوم‌های آنها را هم مشاهده کردند و این بار به‌دقت بررسی شد که چه کاربرانی در این عکس‌ها برچسب خورده‌اند یا اصطلاحا تگ شده‌اند. این مساله اهمیت بسیار زیادی داشت، زیرا افرادی که در یک عکس گروهی تگ می‌شوند با صاحب صفحه اجتماعی ارتباط نزدیک دارند و اتفاق مذکور باعث می‌شود عکس خصوصی که در این صفحه به خصوص منتشر شده است به‌صورت مستقیم توسط دوستانِ دوستان او هم مشاهده شود. در این میان اگر یک کاربر از گروه دوستانِ دوستان عکس مذکور را لایک کند، دوستان او هم می‌توانند این عکس را ببینند و به همین دلیل است که یک عکس می‌تواند تا سه درجه دورتر هم تاثیرگذار باشد. کارشناسان متوجه شدند در مجموع هر یک از کاربرانی که در مطالعه حاضر شدند به‌طور میانگین 110 دوست فیس‌بوکی داشتند که البته فقط نام شش نفر از آنها را در عکس‌های خود تگ کرده بودند و با آنها نزدیک‌ترین رابطه را داشتند.

به‌منظور مشخص شده میزان شادی در این افراد محققان بررسی‌های دقیقی انجام دادند تا متوجه شوند کدام‌یک از این افراد در عکس‌های تگ‌شده می‌خندند. البته محققان به این مساله اشاره کردند که خندیدن در عکس‌ها با شاد بودن تفاوت دارد و با این وجود الگوریتم ویژه‌ای مورد استفاده قرار گرفت تا در حد امکان مشخص شود کدام‌یک از کاربران طبیعی‌تر خندیده‌اند.

خنده‌های واگیردار

در بررسی حاضر سرانجام این مساله مشخص شد که **میان شادی‌های مجازی در دنیای آنلاین با شادی‌های حقیقی در دنیای آفلاین ارتباط مستقیم وجود دارد. نتایج این بررسی در دو فضای مذکور کاملا مشابه هم بود و به‌عبارت دیگر این مساله مشخص شد که میزان خوشحالی افراد در شبکه‌های مجازی با خوشحالی آنها در دنیای واقعی برابری می‌کند.** کارشناسان به این نتیجه رسیدند که دانشجوهای خندان در شبکه‌های اجتماعی افرادی را در اطراف خود جمع کرده‌اند که آنها هم لبخند به لب دارند و به‌عبارت دیگر این افراد در گروه‌های کوچک خندان قرار گرفته‌اند.

در این میان آن دسته از کاربرانی که نمی‌خندیدند افرادی شبیه به خود را به‌عنوان دوست نزدیک برگزیده بودند. پس از انجام بررسی‌های آماری و تحلیل‌های الگوریتمی مشخص شد آن دسته از کاربران شبکه‌های اجتماعی که بیشتر مواقع لبخند به لب دارند به‌طور میانگین تعداد بیشتری دوست در صفحه شخصی خود دارند و میزان ارتباطات آنها نزدیک‌تر و عمیق‌تر است. همچنین این مساله نمایان شد، افرادی که می‌خندند بهتر از دیگر کاربران فعالیت‌های اجتماعی خود را در اینترنت مدیریت می‌کنند.

نیکولاس کرستاکی در این خصوص توضیح داد: «رفتارهایی که مردم امروز در شبکه‌های اجتماعی انجام می‌دهند آیینه کامل رفتار آنها در دنیای واقعی است. به همین دلیل آنکه در اینجا مشاهده می‌کنیم به‌طور کامل و دقیق در دنیای واقعی دیده می‌شود. ممکن است شما در شبکه اجتماعی تنها یک یا دو دوست نزدیک داشته باشید و اگر جزو‌ کاربران شاد طبقه‌بندی نشوید، بررسی‌های علمی نشان داده است که هیچ تلاشی برای افزایش تعداد دوستان خود نخواهید کرد. این احتمال وجود دارد که به همین تعداد اندک افراد بسنده کنید و فقط با آنها ارتباط داشته باشید».

این بررسی همچنین نشان داد **کاربران شاد بهتر از افرادی که کمتر لبخند به لب دارند می‌توانند روی اطرافیان خود در شبکه‌های اجتماعی تاثیر بگذارند.** به‌صورت ویژه مشخص شد آن دسته از افرادی که دنیای شادتری را در شبکه‌های برای خود ترسیم کرده‌اند روی شش دوست نزدیک خود در دنیای مجازی بیشتر می‌توانند برای ایجاد رفتار درست تاثیر بگذارند تا به‌عنوان مثال دوستان و اطرافیان آنها استعمال دخانیات را کنار بگذارند یا برای کاهش چاقی دست به‌کار شوند.(عصرارتباط)

مژگان کریم‌نیایی - از دیرباز مساله کارگران و فشارهای سنگینی که در زندگی تحمل می‌کنند، موضوعی اساسی برای جامعه‌شناسان بوده و البته سیاستمداران نیز همواره با وعده بهبود اوضاع معیشتی کارگران در پی اثرگذاری بر این قشر و کسب رای بوده و هستند.

نباید فراموش کرد که بزرگ‌ترین جمعیت جهان به کارگرانی اختصاص دارد که در گوشه و کنار دنیا در مزارع و کارخانه‌های مختلف مشغول کار هستند. بروز انقلاب کارگری کمونیستی در سال 1917 به رهبری لنین، انقلاب کارگری چین به رهبری مائو و انقلاب کوبا به رهبری کاسترو که در همه آنها کارگران نقش عمده‌ای داشته‌اند و وجود اتحادیه‌های کارگری فراوان و حتی اختصاص یک روز سال یعنی اول ماه می به نام کارگر همه و همه نشانه‌هایی از اهمیت و حساس بودن کارگران و اثر غیرقابل انکار آنها بر شکل‌دهی به جوامع و حکومت‌ها است.

حالا دیگر سال‌ها است که سردمداران نظام سرمایهداری نیز دریافته‌اند که اگر خواستار حفظ نظام خود هستند، باید امتیازاتی را به قشر کارگر داده، میزان ساعت کار آنها را کم کرده و حقوق و مزایای آنها را افزایش دهند. فشار بالای کاری همواره یکی از اصلی‌ترین مسایلی بوده که جزو دغدغه‌های اصلی کارگران به‌شمار می‌آمده و البته حالا ابزار فناوری به موفقیت‌هایی دست‌یافته که با کمک آنها می‌توان از بار فشار وارده به کارگران کاست. با این وجود نگاه جامعه کارگری به فناوری نگاهی دوگانه است که از یک‌سو به‌دلیل ساده شدن کار از آن استقبال می‌کند و از دیگر سو به سبب آنکه ممکن است روبات‌ها به مرور جایگزین کارگران شوند، آن را طرد می‌کند.

اینکه با پیشرفت فناوری به مرور روبات‌ها وظایف بیشتری را به عهده می‌گیرند و نقش کارگران کمرنگ و کمرنگ‌تر شده البته مساله‌ای است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، اما آنچه نباید از نظر دور داشت این است که به هر روی فناوری در هر لحظه در حال پیشرفت است و با سرعت چشمگیر پیشرفت فناوری درعمل چاره­ای جز پذیرش آن باقی نمی‌ماند.

در دهه اخیر هر روز در گوشه‌ای از دنیا از چین گرفته تا اروپا و آمریکای شمالی استفاده از روبات‌ها بیشتر شده و حتی حالا در شرکت‌های داخلی مانند ایران خودرو نیز در بسیاری از موارد روبات‌ها جای انسان‌ها را گرفته‌اند.

در این شماره قصد داریم به بررسی نقش روزافزون حضور روبات‌ها در صنعت و جایگزین شدن آنها با کارگران بپردازیم و شما را با جدیدترین روبات‌های کارگر آشنا کنیم؛ روبات‌هایی که اگرچه از یک‌سو باعث کاهش زحمت کارگران می‌شوند، اما از دیگر سو رقیبی سرسخت برای کارگران صنعتی به‌شمار می‌روند.

کارخانه‌های تاریک چینی

کارخانه تاریک لقبی است که به کارخانه‌هایی داده می‌شود که کار آنها را نه نیروی انسانی که روبات­ها به‌صورت کاملا خودکار به‌انجام می‌رسانند. در حال حاضر کشور چین که به سبب پایین بودن نرخ کارگر در برخی کشورهای شرق آسیا مانند اندونزی وارد رقابت سنگینی با آنها شده برای کاهش هزینه‌های خود به استفاده گسترده از صنعت روباتیک در کارخانه‌ها رو آورده است.

کمپانی CIG که در چین قرار دارد، برای پیشی گرفتن از رقابت با رقبای اروپایی و ژاپنی قصد دارد دوسوم از سه هزار نفر کارگر خود را با روبات‌ها و ماشین‌ها عوض کند و البته برنامه دارد طی چند سال کل خط تولید خود را خودکار کند و اصطلاحا یک «کارخانه‌ تاریک» بسازد.

در همین حال اما در جنوب شانگهای کارخانه دیگری که به تولید بوردهای الکترونیکی می‌پردازد عملا این کار را انجام داده و با تعدیل نیروها و حفظ فقط 15 کارگر یک کارخانه تاریک ایجاد کرده است که در آن حتی کار چسباندن برچسب روی بوردها هم توسط روبات انجام می‌شود.

یکی از چالش‌های اصلی چنین کارخانه‌ای، خطر خراب شدن قطعات است که می‌تواند باعث شود به یکباره کل خط تولید با خرابی یک دستگاه به تعطیلی کشیده شود. این در حالی است که در صورت استفاده از نیروی انسانی به‌راحتی میتوان یک نیرو را جایگزین نیروی دیگر کرد.

روبات دیوارساز بریتانیایی

باوجود پیشرفت روزافزون فناوری‌ها شاید باز هم تصور یک روبات که مانند کارگری ساختمانی به چیدن آجر و ساختن دیوار بپردازد اندکی دور از ذهن به‌نظر برسد.

اما واقعیت این است که نزدیک به سه سالی می‌شود که محققان استرالیایی روباتی خودکار ساخته‌اند که بدون نیاز به کمک در مدت دو روز چارچوب آجری خانه را می‏سازد و سرعت کار آن هم حدود 20 برابر کار انسان است.

این روبات که «هادریان» نام دارد، می‌تواند با سرعت چینش هزار آجر در ساعت کار کند و در طول یک سال به اندازه 150 کارگر ساختمانی بازده دارد.

 از آنجا که این روبات نیازی به خواب و خوراک ندارد، به‌صورت شبانه‏روزی فعالیت می‌کند و تنها دغدغه در خصوص آن به احتمال فرسودگی و خرابی قطعات برمی‌گردد. سازنده این روبات مدعی است که روبات آجرچین بعد از 10 سال تحقیق و تلاش ساخته شده است. در قلب هادریان یک بازوی تلسکوپی مفصل‏دار 28 متری قرار دارد که به آن در جابه‌جایی مصالح کمک می‌کند.

روبات هادریان آجرها را با استفاده از ملات یا چسبی که تحت فشار اعمال می‏شود، روی هم قرار می­دهد. بنابر اعلام طراحان روبات آجرچین، این روبات موجب ارتقای امنیت سایت ساخت‏وساز و کاهش سطح ضایعات تولیدی و ذرات گلخانه‏ای نیز می‌شود.

هتل ژاپنی تمام‌روباتیک

شاید آخرین جایی که می‌شود پیش‌بینی کرد که در آن روبات‌ها جای کارگران انسانی را بگیرند، هتل باشد اما واقعیت این است که در ژاپن هتلی ساخته شده که نزدیک 90 درصد فعالیت‌های آن توسط روبات­ها انجام می‌گیرد. در این هتل حتی پذیرش مهمان توسط روبات‌ها انجام می‌شود و سه روبات که یکی به شکل یک دایناسور، دیگری به شکل یک خانم و آخرین روبات شکلی شبیه به آدمک اندروید دارد، پذیرش‌کنندگان اصلی به‌حساب می‌آیند. در این هتل ژاپنی که هتل هن‌نا نام داشته و در نزدیکی ناگاساکی واقع شده حتی کار حمل بار مسافر را نیز روبات‌ها به عهده دارند.

در هتل هن‌نا برای ورود به اتاق نیز نیازی به استفاده از کلید نیست، بلکه با استفاده از نرم‌افزار تشخیص چهره هویت فرد تایید‌ شده و در اتاق باز می‌شود. در اتاق هتل نیز یک روبات دیگر که شکلی شبیه به گل لاله دارد، با تنظیم میزان نور اتاق و اعلام وضع آب و هوا عملا مسافر را از تماس گرفتن با منشی بی‌نیاز می‌کند.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

بر اساس تحقیقاتی‌ که توسط اقتصاددانان دانشگاه بوستون و M.I.T صورت گرفته، به‌ازای هر روباتی که به نیروی کار اضافه می‌شود تا شش کارگر شغل خود را از دست می‌دهند و حقوق و دستمزد سه چهارم درصد کاهش می‌یابد.

همچنین این تحقیق نشان می‌دهد که 67 هزار آمریکایی طی 20 سال، شغل خود را به روبات‌های صنعتی واگذار کرده‌اند. برخی مطالعات نیز گویای بیکار شدن 10 میلیون کارگر طی 15 سال آینده در بریتانیا به سبب جایگزینی با روبات‌ها است.

باتوجه به این آمار، پرواضح است که اگر همین امروز در مرحله اول جامعه‌شناسان راهکاری برای این مشکل ارایه نداده و در گام بعدی سیاستمداران به آن بی‌توجهی کنند، در نیم قرن آینده شاهد بیکار شدن تعداد قابل توجهی از کارگران شده و به‌نوعی نظام سرمایه‌داری کنونی به نظامی تبدیل می‌شود که در یک سوی آن سرمایه‌داران متمول و در سوی دیگر آن بیکاران بی‌پول قرار خواهند گرفت. طبیعی است که در صورت ادامه این روند چون توان خرید کارگران هم کاهش یافته و از بین می‌رود، در عمل فروش سرمایه‌داران نیز کاهش یافته و بروز ورشکستگی‌های سنگین دور از ذهن نخواهد بود.

روی دیگر سکه پیشرفت فناوری روباتیک اما آن است که بشر به‌کلی وظایف تولیدی را به روبات‌ها واگذار کرده و خود صرفا به مصرف و استراحت بپردازد و هر ماه هر کس مبلغی را بابت فعالیت روبات‌هایش دریافت کند. چنین نظامی که در آن روبات‌ها حرف اول و آخر را می‌زنند هرچند شاید از جهاتی برای انسان آسودگی به همراه آورد، اما کاملا روشن است که در مدتی کوتاه انسان را تبدیل به موجودی تنبل و بی‌فایده خواهد کرد که از هر جهت به فناوری وابسته است؛ انسانی که دیگر به هیچ شکل استقلال نخواهد داشت و شاید دیگر به‌معنی واقعی کلمه بشر تلقی نشود.(عصرارتباط)

میثم لطفی - «توفان ایرما» که به عنوان یکی از بزرگترین توفان‌های تاریخ آمریکا هفته گذشته بخش‌هایی از این کشور را درهم کوبید، برق حدود شش و نیم میلیون خانه در فلوریدا که دوسوم مجموعه خانه‌های مسکونی این ایالت را شامل می‌شود به طور کامل قطع کرد و خسارات فراوانی را برجا گذاشت. با عبور بخش اصلی توفان از فلوریدا عملیات آرامش تا اندازه‌ای برقرار شد ولی خسارت‌ها به قدری بود که بخش‌های زیادی از خانه‌های این منطقه غیرقابل سکونت شد.

این توفان که تا هفته قبل از آن جان 37 نفر را در منطقه کارائیب گرفته بود، زمانی که به فلوریدا رسید تنها 4 نفر را به کام مرگ کشاند که یکی از مهم‌ترین نکته‌ها برای کاهش مرگ و میر ناشی از این فاجعه طبیعی شبکه‌های اجتماعی بود.

حدود یک ماه قبل از آنکه «توفان ایرما» خودنمایی کند اتفاق دیگری با نام «توفان هاروی» بخش‌های جنوبی آمریکا به خصوص ایالت تگزاس را مورد آسیب جدید قرار داد و آن زمان برای آنکه جلوی تبعات گسترده بلای طبیعی گرفته شود، شرکت Big Brother از طریق شبکه‌های اجتماعی یک نقشه هوشمند با نام Snap Maps را روانه بازار کرد که به کاربران کمک می‌کرد مسیر توفان را شناسایی کنند و به سرعت از آن دور شوند. زمانی که ساکنان تگزاس این نقشه را مورد استفاده قرار دادند، موفق شدند پیش از آنکه توفان به آنها برسد از منطقه خطر فرار کنند و جان سالم به در ببرند. هم‌اکنون قابلیت کاربردی‌تر و پیشرفته‌تر برای «توفان ایرما» مورد استفاده قرار گرفت.

ساکنان ایالت فلوریدا بیشتر از مردم تگزاس اینترنت و خدمات وابسته به آن را مورد استفاده قرار می‌دهند و همین مساله باعث شد نسخه به‌روز شده نقشه هوشمند Snap Maps به صورت گسترده‌تر توسط آنها مورد استفاده قرار گیرد. این افراد از سرویس مذکور برای شناسایی و ردیابی توفان مهیب ایرما استفاده کردند و به طور کاملا دقیق مشخص شد کدام مناطق فلوریدا بیشتر آسیب می‌بینند.

البته در جریان اتفاق مذکور فقط نقشه هوشمند مورد استفاده قرار نگرفت. شبکه اجتماعی اسنپ‌چت از جمله پلتفرم‌هایی بود که به طور کامل برای رویارویی با «توفان ایرما» برنامه‌ریزی کرد و به گفته کارشناسان، بیشترین پشتیبانی از کاربران برای فرار از توفان و جلوگیری از مرگ و میر توسط آن توسط اسنپ‌چت صورت گرفت.

به صورت همزمان گوگل با فرمانداری فلوریدا همکاری‌هایی را آغاز کرد تا به صورت لحظه به لحظه تمام اخبار و اتفاقات مربوط به توفان و تبعات آن را آنلاین منتشر کند و آنها را از طریق سرویس اینترنتی Google Maps در اختیار کاربران بگذارد.

لازم به ذکر است دو هفته پیش از آنکه «توفان ایرما» به فلوریدا برسد «اداره مرکزی گشت ساحلی پلیس آمریکا» از تمامی ساکنان این منطقه درخواست کرد به صورت لحظه به لحظه به شبکه‌های اینترنتی دسترسی داشته باشند و آخرین اخبار را از طریق همین پلتفرم‌ها در اختیار بگیرند. دولت همچنین از مردم خواست به جای آنکه از روش‌های سنتی و تماس با شماره اورژانس 911 مسوولین را در جریان قرار دهند، به صورت مستقیم به صفحات مخصوص در شبکه‌های اجتماعی بروند و هرگونه حادثه یا مشکل را در زمان کوتاه‌تر گزارش دهند. این اتفاق تاییدیه دیگری بر این نظریه بود که از چند سال قبل گفته می‌شد شبکه‌های اجتماعی سریع‌ترین ابزار ارتباطی محسوب می‌شوند و جامع‌تر از روش‌های دیگر مردم را در جریان اخبار جدید می‌گذارند.

«دواگ هیلدربرند» یکی از هواشناسان صاحبنام که با سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) همکاری می‌کند به روزنامه «وال‌استریت ژورنال» توضیح داد که این سازمان شبکه اجتماعی توییتر را به عنوان نخستین و مهم‌ترین ابزار اطلاع‌رسانی خود برای انتشار جدیدترین خبرهای مربوط به «توفان ایرما» انتخاب کرده است. او گفت: «این مساله لازم و ضروری است که بدانیم مردم برای دریافت اخبار مورد نیاز خود چند روش مختلف را مورد استفاده قرار می‌دهند و در این میان شبکه‌های اجتماعی بهترین و کاربردی‌ترین روش برای آنها هستند».

البته باید توجه داشت که همه اتفاقات مربوط به «توفان ایرما» در شبکه‌های اجتماعی مفید و کاربردی نبود. طی یک هفته گذشته اخبار جعلی و نادرست در مورد توفان مذکور روی شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و در برخی موارد تبعات این توفان بسیار گسترده‌تر از اندازه‌های واقعی آن جلوه داده شد تا نوعی ترس و وحشت در مردم ایجاد شود.

با این وجود در بیشتر موارد مراکز دولتی، خصوصی، کارشناسان و کاربران از شبکه‌های اجتماعی مختلف مانند توییتر، فیسبوک و دیگر اپلیکیشن‌های موبایلی استفاده کردند تا بتوانند از این طریق خسارت‌های ناشی از «توفان ایرما» را به حداقل برسانند.

هفته گذشته «توفان ایرما» پس از تخریب کامل فلوریدا از این ایالت بیرون رفت و به میامی رسید. با این اتفاق «دیوید سوتا» معاون فرمانداری میامی با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد تا اطلاع ثانوی همه مردم این منطقه به صورت لحظه به لحظه در توییتر حضور داشته باشند و از این طریق آخرین خبرهایی که سازمان‌های دولتی در مورد توفان و عواقب آن در توییتر به اشتراک می گذارند را دنبال کنند.

در این میان آزمایشگاه تخصصی خطرات اجتماعی دانشگاه MIT برای جلوگیری از تبعات گسترده توفان‌های مهیب یک پلتفرم متن‌باز ارایه کرد که از آن با نام RiskMap.us یاد می‌کنند. این پلتفرم به صورت تخصصی ساخته شده است تا توفان ایرما را از ابتدا تا انتها دنبال کند و پروژه مخصوصی که در این زمینه تعریف شده است به طور لحظه به لحظه هر آنچه که به این توفان مربوط باشد را به صورت یکجا تحلیل می‌کند و نتایج حاصل از آن را از طریق شبکه‌های اجتماعی توییتر، واتس‌اپ،‌ فیسبوک و تلگرام در اختیار مردم آمریکا می‌گذارد. این سیستم از روبات‌های مخصوص محیط چت استفاده می‌کند تا به صورت مستقیم پیام‌های مورد نظر را از طریق شبکه‌های اجتماعی به دست مردم برساند. در این اتفاق برای هر یک از شهروندان یک لینک اینترنتی ارسال می‌شود که کاربران می‌توانند تمام گزارش‌ها و اخبار خود را از طریق آن روی شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند. هدف نهایی طرح مذکور این است که دقیق‌ترین اطلاعات منتشر شده از سوی مردم روی نقشه اینترنتی به صورت همزمان منتشر شود.

با این اتفاقات رییس فناوری کاخ سفید گفت: «شبکه اجتماعی همان اتفاقی است که می‌تواند مرگ و زندگی مردم را در دست بگیرد و بیش از آنچه که همیشه تصور می‌کردیم، زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار دهد». (عصرارتباط)

مژگان کریم‌نیایی - اگر حتی یک‌بار ترافیک آخر هفته‌های اتوبان همت را تجربه کرده باشید، به‌خوبی می‌دانید که کلانشهرهایی مانند تهران با سیستم حمل‌ونقل جاری قادر به کنترل ترافیک شهری نیستند.

در سال‌های اخیر هر روز شرکت‌های فناوری از محصول جدیدی  در زمینه مدیریت شهری رونمایی کرده‌اند و از خودروهای اشتراکی گرفته تا شاتل‌های خودران، هر یک وسیله‌ای نوین برای حل معضل ترافیک و گشت‌وگذار آسان در شهر محسوب می‌شوند.

در این شماره سعی داریم با نگاهی به جدیدترین فناوری‌ها در زمینه حمل‌ونقل شهری تازه‌ترین نوآوری‌های صورت‌گرفته برای آسان کردن تردد شهری و حل معضل ترافیک را با هم مرور کنیم.

جولان شاتل‌های بدون راننده در شهرهای اروپایی

در یکی دو سال اخیر شاتل‌های بدون راننده تحولی عظیم را در نحوه عبور و مرور شهری در شهرهای اروپایی به‌وجود آورده‌اند. با استفاده از این فناوری نوین مسافران شهری به جای معطل ماندن برای گرفتن تاکسی یا رسیدن قطار و اتوبوس، به‌راحتی به کمک یک اپلیکیشن ساده درخواست شاتل بدون راننده را ارایه می‌کنند و این وسیله در کوتاه‌ترین زمان ممکن به موقعیت مکانی آنها می‌آید.

 این شاتل‌ها البته هنوز در مرحله پایلوت هستند، اما چنانچه عملکرد موفقیت‌آمیز آنها ادامه‌دار باشد، می‌توانند در مدت زمانی کوتاهی به وسیله نقلیه‌ای محبوب و همه‌گیر تبدیل شوند.

شاتل خودران یک وسیله نقلیه با ظرفیت پایین است که در آن کامپیوتر و سیستم ناوبری الکترونیکی وظیفه هدایت را بر عهده دارند و در آن خبری از حضور راننده نیست.

البته وسایل نقلیه‌ای همچون اتوبوس‌های خودران پیش از این نیز در مسیرهای کوتاه در کشورهای مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال همگی آنها به‌صورت مکانیکی بوده‌اند، در حالی که شاتل خودران کاملا به‌صورت الکترونیکی عمل کرده و بر سطح خیابان حرکت می‌کند و نیازی به ایجاد تاسیسات یا شبکه ریلی خاصی ندارد.

این وسیله نقلیه انتخاب مناسبی برای جابه‌جایی در مسیرهای کوتاه مانند فواصل میان فرودگاه تا مترو یا مترو تا مراکز خرید است که باعث می‌شود در عین جابه‌جایی آسان، مسافران بتوانند از امکان مقرون به‌صرفه بودن نیز بهره‌مند شوند. شاتل‌های خودران با کمک فناوری فراگ که به‌وسیله یک کامپیوتر طراحی شده و دارای نقشه الکترونیکی هستند، مسیریابی دقیقی را انجام می‌دهند و به‌راحتی به محل قرارگیری مسافر می‌روند.

نیروی محرکه این شاتل از یک  موتور الکتریکی گرفته می‌شود و نیروی حرکتی آن توسط باتری‌های قابل شارژ تامین می‌شود.

شرکتی  فرانسوی به اسم «ایزی‌مایل»  سازنده شاتل‌های خودرانی است که در اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرند. البته کسب‌وکاری نوپا به اسم «لوکال موتورز» هم شاتلی خودران به اسم «آلی» طراحی کرده که از سال گذشته وارد فاز پایلوت شده است.

پرواز بر فراز شهرها با اسکای‌ترن

بر اساس آنچه جری سندرس، مدیر ارشد پروژه اسکای‌ترن اعلام کرده، این سیستم با سرعت 241 کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع شش متری از سطح زمین می‌تواند زمان یک سفر دو ساعته را به 10 دقیقه کاهش دهد. اسکای‌ترن از آهنربا برای آویزان شدن از ریل‌های بلند و باریک خود استفاده می‌کند.

ریل آلومینیومی این فناوری نوین فقط با جاذبه آهنربایی و یک شوک الکتریکی کوتاه عمل می­کند. زمانی که شوک الکتریکی سرعت این وسیله را به 10 مایل بر ساعت برساند، اسکای‌ترن از فرایندی به نام شناوری مغناطیسی منفعل استفاده کرده و حالت شناور در هوا پیدا می‌کند.

تنها نکته ویژه این وسیله حمل‌ونقل شهری سرعت بالا و مصرف کم الکتریسیته نیست، بلکه ساخت اسکای‌ترن هم بسیار کم‌هزینه است. سازمان فضایی آمریکا ناسا مدعی است که ساخت هر مایل ریل اسکای‌ترن تنها 13 میلیون دلار خرج دارد، در حالی که هزینه ساخت یک مایل مترو حداقل حدود 160 میلیون دلار برآورد می‌شود، بنابراین می‌توان گفت هزینه اسکای‌ترن کمتر از یک‌دهم ساخت مترو است.

نحوه عملکرد اسکای‌ترن نیز به این‌گونه است که از طریق اسمارت‌فون یا کامپیوتر درخواست را دریافت کرده و سپس مسافر را با فاصله از سطح زمین و در خیابان‌های شهر جابه‌جا می‌کند تا به مقصد برسد.

ریل‌های اسکای‌ترن در مسیرهای مواصلاتی شهری و مسیرهای پر‌اهمیت همچون فرودگاه، بیمارستان یا دانشگاه نصب می‌شوند و البته امکان اتصال دو آپارتمان به یکدیگر را نیز دارند.

‌ساخت ریل‌های اسکای‌ترن فقط چند روز به طول می‌انجامد و فضای زیادی نمی‌گیرد. شرکت اسکای‌ترن اعلام کرده تا سال ۲۰۲۰ اولین خط این سیستم را در لاگوس نیجریه راه‌اندازی می‌کند. علاوه بر این تصمیم دارد به‌زودی این سیستم را به دیگر کشورها هم ببرد.

حرکت اتوبوس‌های آینده به دنیای امروز

در سال‌های اخیر محققان اروپایی در حال کار روی پروژه‌‌ای برای ساخت اتوبوس‌های جدید هستند. در این اتوبوس‌ها فضای بیشتری برای مسافران در نظر گرفته شده و کارایی آنها نیز بسیار بیشتر از اتوبوس­های امروزی است.

درهای پهن­تر که ورود و خروج را راحت می‌کند، اختصاص صندلی‌های تاشو که می‌توان در زمان نیاز آنها را باز کرد و نور مناسب­تر این اتوبوس نسبت به نمونه‌های امروزی از ویژگی‌های بارز آنها است؛ ضمن آنکه برنامه­هایی برای مصرف سوخت سبز توسط این اتوبوس‌ها نیز مد نظر قرار گرفته است.

اومبررو گیدا، هماهنگ‌کننده طرح «سیستم اتوبوس اروپایی آینده»  اعلام کرده که نیمی از حمل‌ونقل شهری اروپایی توسط اتوبوس‌ها انجام می‌شود. با این‌حال، اتوبوس از دید مردم همچنان به‌عنوان سیستم حمل‌ونقل با کارایی بسیار کم و بدون جاذبه دیده می‌شود. هدف، تولد دوباره اتوبوس در اروپا بوده است.

در شهر گوتنبرگ سوئد، این اتوبوس‌های در خط ۱۶ که یکی از شلوغ‌ترین خط‌های شهر است، شروع به‌کار کرده‌اند.

پژوهشگران از معادله‌های ریاضی بسیار پیچیده‌ای استفاده کرده‌اند تا بتوانند رفت‌و‌آمد مسافران و دسترسی آنها را به اتوبوس‌ها در زمان‌ها و ایستگاه‌های مختلف در سراسر اروپا محاسبه کرده و بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده اتوبوس ویژه هر شهر را بسازند.

این اتوبوس برای شهرهای مختلف به‌شکلی متفاوت طراحی می‌شود. برای ساخت این اتوبوس جهت استفاده در شهر رم بیشتر به امنیت که اولویت اصلی مردم شهر است توجه شده اما در درسدن آلمان به محل گذاشتن اسباب و وسایل که برای مسافران اهمیت بیشتری دارد توجه شده است.

به گفته پژوهشگران، تکامل فنی اتوبوس که به کارایی کامل آن خواهد انجامید، باید با تکامل نسل جدیدی از زیرساخت‌های شهری و عملیات شبکه‌ای همراه شود.

کابین‌های متفاوت هندی‌ها

جمعیت شهر گورکان هند در 15 سال اخیر بیش از 10 برابر شده و مشکلات فراوانی برای حمل‌ونقل را به‌وجود آورده است. این افزایش چند برابری جمعیت در کنار توسعه نیافتن زیرساخت‌های شهری، حمل‌و‌نقل را به امری دشوار در این شهر تبدیل ساخته است.

کابین‌های سریع مترینو (PRT) که جابه‌جایی مسافر را به‌عهده دارند، روشی است که دولت هند با اجرای آن امیدوار است بتواند ترافیک شهر گورکان را مهار کند.

این سیستم در یک مسیر ۱۲ کیلومتری با ۱۶ ایستگاه، گورگان را به دهلی‌نو متصل می‌سازد. کابین‌ها از مسیر اصلی خارج شده و در یک مسیر فرعی قرار می‌گیرند تا مسافران در ایستگاه پیاده یا سوار شوند. هر کابین قادر به حمل پنج مسافر است و روی‌هم‌رفته هزار و 100 کابین در این مسیر به حمل‌و‌نقل مسافر می‌پردازند.

اگرچه تاکنون این وسیله نتوانسته معضل ترافیک شهر گورکان را حل کند، اما به چشم راهکاری مفید برای دور زدن ترافیک توسط  افرادی که توانایی مالی بالایی دارند، نگریسته می‌شود.

با نظر به سیر پرشتاب ارایه نوآوری‌های نوین در حوزه حمل‌و‌نقل شهری به‌نظر می‌رسد که موعد آن شده است که در کشور ما نیز شهرداری‌های کلانشهرها نگاه ویژه‌ای به استفاده از فناوری‌های نوین داشته باشند؛ چراکه در صورت ادامه ترافیک اتوبان‌ها در شهری همچون تهران هیچ بعید نیست که کل شهر به یک کوچه بن‌بست و غیرقابل عبور تبدیل شود. (عصرارتباط)

میثم لطفی - پس از حمله تروریستی 17 آگوست در شهر بارسلونا،  بسیاری از مردم اسپانیا در فضای مجازی به این اتفاق واکنش نشان دادند. بلافاصله پس از این اتفاق دلخراش مردم اسپانیا بیش از هر زمان دیگر در شبکه‌های اجتماعی فیسبوک و توییتر حاضر شدند تا نفرت خود را از تروریست‌ها به نمایش بگذارند و انتقادات تند خود را به گوش گروهک‌های حامی این اتفاقات برسانند.

همزمان با غم و اندوه فراوان ناشی از حملات تروریستی ماه گذشته در شهرهای بارسلونا و کمبریلز، بررسی‌ها نشان داد میزان استفاده از زبان اسپانیایی در تمام شبکه‌های اجتماعی به بیشترین حد خود رسیده است و کاربران در سراسر جهان با استفاده از این زبان رویداد مذکور را تحلیل می‌کنند و انتقادات خود را در مقابل آن به اشتراک می‌گذارند. در حالی که به واسطه حملات داعش در کشور اسپانیا برخی مطالب منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی مسلمانان را مورد هدف قرار داده است، ولی کاربران اسپانیایی‌زبان در بیشتر مطالب خود اعلام کردند که فعالیت‌های تروریستی داعش را می‌بایست از مسلمانان جهان مجزا دانست.

راننده اتومبیلی که در شهر بارسلونا حمله تروریستی را انجام داد و تعداد زیادی از مردم را زیر گرفت مراکشی و مسلمان بود و همین مساله در روزهای اول باعث شد هشتگ UnTaxistaMarroquí# برای خاتمه دادن به این اتفاقات مورد استفاده قرار بگیرد. اما طولی نکشید که مردم اسپانیا به جای نشان گرفتن اسلام و بسط مساله اسلام‌هراسی بر جلوگیری از خشونت تاکید کردند و به واسطه آن هشتگ NOViolence# در روزهای بعد از حمله تروریستی بیشترین محبوبیت را به خود اختصاص داد و هزاران بار در سراسر جهان بازنشر شد. این هشتگ نخستین بار برای روایت کردن داستان حمله تروریستی شهر بارسلونا در شبکه اجتماعی توییتر مورد استفاده قرار گرفت و طی آن یک زن اسپانیایی تعریف کرد که چطور یک راننده تاکسی مراکشی مادر او را مورد حمله قرار دارد.

در ادامه این مطلب گفته شد کارگران مهاجر در اروپا افراد معمولی هستند که برای کسب درآمد تلاش می‌کنند و نباید آنها را به عنوان تروریست شناخت. با این وجود کاربران در مقابل هشتگ مذکور عکس‌العمل‌های مختلف نشان دادند و بسیاری از آنها اعلام کردند به جای آنکه به دین یا ملیت تروریست‌ها توجه کنیم، می‌بایست جلوی این قبیل خشونت‌ها گرفته شود.

فراتر از حمله تروریستی

از جمله اتفاقاتی که پس از حمله تروریستی بارسلونا در شبکه‌های اجتماعی به زبان اسپانیایی بسیار مورد تاکید قرار گرفت «سخنان تنفرآمیز» بود. همین مساله باعث شد این هفته مقامات اسپانیایی و مدیران شبکه‌های اجتماعی بزرگ با انتشار بیانیه‌ای جلوی به اشتراک‌گذاری صحبت‌های تنفرآمیز کاربران را بگیرند و ریشه انتشار هرگونه اطلاعات مرتبط با الفاظ نادرست که می‌تواند میان مسلمانان و دیگر افراد تفرقه ایجاد کند را شناسایی کنند.

در این راستا یکی از مقامات بلندپایه پارلمان اسپانیا که خود را با نام «موسوس» معرفی می‌کند با انتشار یک توییت نوشت: «هیچ‌کس حق ندارد به مساجد انتقاد کند. این مرکز مکانی است که مردم جهان به آنجا می‌روند و عبادت می‌کنند. مسجد هیچ ارتباطی به حملات تروریستی ندارد».

روزنامه‌های محلی اسپانیایی نوشتند برای نخستین بار فاصله میان مردم این کشور و مسلمانان را در شبکه‌های اجتماعی مشاهده می‌کنند که البته جلوی گسترش هرچه بیشتر این روند گرفته شده است.

یکی از قاضی‌های سرشناس اسپانیایی به نام «یواخیم بوش گرائو» نیز روی صفحه اختصاصی خود در شبکه اجتماعی توییتر نوشت: «آن دسته از افرادی که همه مسلمانان جهان را تروریست می‌خوانند به اندازه تروریست‌ها خطرناکند و به راحتی اهدافی که گروه‌های تندرو از جمله داعش دارند را با این تفکر پیش می‌برند».

دامنه این قبیل پیام‌ها به اپلیکیشن‌ ارتباطی واتس‌اپ هم کشانده شد و گروهی از کاربران اسپانیایی عضو این ابزار اینترنتی با بازنشر یک پیام متنی مسلمانان را محکوم کردند و خواستار رسیدگی به نحوه حضور مسلمانان در کشور اسپانیا شدند. این دسته از افراد در خیابان‌های اسپانیا نیز علیه مسلمانان تجمع کردند و در حساب‌های کاربری خود روی شبکه‌های اجتماعی فیسبوک و توییتر هم مطالب مشابه را به اشتراک گذاشتند تا مخالفت خود را اعلام کنند. با این وجود دولت اسپانیا ضمن انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد با تمام تندروی‌های مذکور مخالف است و هرگونه فعالیت جمعی علیه مسلمانان را محکوم می‌کند و بنابراین اگر ناشران مطالب مخالف مسلمانان در شبکه‌های اجتماعی به فعالیت خود خاتمه ندهند با آنها به صورت کاملا جدی برخورد می‌کند.

«کریم پریم» مشهورترین فعال مسلمانان و حقوق بشر در اسپانیا در توییتر نوشت: «آن دسته از افرادی که مسلمانان را تروریست می‌خوانند یا از دین اسلام آگاهی ندارند یا اینکه به درستی نمی‌دانند چه کاری انجام می‌دهند. قاتلان و تروریست‌ها فارغ از دین و مذهب اهداف خود را پیش می‌برند و این مساله بسیار ساده‌انگارانه است که بخواهیم فعالیت‌های تروریستی را به یک دین یا مذهب نسبت بدهیم».

البته باید گفت که خارج از شبکه‌های اجتماعی، در خیابان‌های منطقه کاتالونیا شهروندان با سر دادن شعارهای مختلف نشان دادند که فعالیت‌های تروریستی بدون ارتباط با دین اسلام توسط گروه‌های تندرو مدیریت می‌شود و آنها با مسلمانان مشکلی ندارند.

با این اتفاقات پایان هفته گذشته هزاران مسلمان در کاتالونیا گرد هم آمدند و یک تصویر ویدیویی مخصوص شبکه‌های اجتماعی تولید کردند. آنها در این ویدیو گفتند: «ما مسلمان هستیم، ما تروریست نیستیم». این گروه برای آنکه بتوانند ویدیوی خود را به دست همه کاربران جهانی برسانند هشتگ‌های NoEnElMeuNom# و NoEnMiNombre# را هم مورد استفاده قرار دادند و از این طریق مخالفت خود را با حملات تروریستی داعش در نقاط مختلف جهان اعلام کردند.

لازم به ذکر است حمله تروریستی بارسلونا در روز پنجشنبه ۱۷ آگوست اتفاق افتاد که در این واقعه یک وانت ون به خیابان «لا رامبلا» حمله کرد و جمعیت حاضر در پیاده‌رو را زیر گرفت. در واقعه‌ دیگر به صورت همزمان اعلام شد در شهر ساحلی کمبریلز یک خودرو جمعیت را زیر گرفت و پلیس اسپانیا توانست آن را خنثی کند که طی آن حداقل پنج مظنون انتحاری در این شهر توسط پلیس کشته شدند. در جریان این حملات دستکم 20 نفر از جمله مهاجمان کشته و بیش از 120 نفر زخمی شدند و البته گروه تروریستی داعش مسوولیت این حملات را بر عهده گرفت. پلیس اسپانیا روز دوشنبه 21 آگوست اعلام کرد «یونس ابویعقوب» عامل اصلی حمله بارسلونا به ضرب گلوله پلیس در منطقه سوبیراتز واقع در غرب این شهر کشته شده است. ابویعقوب راننده خودروی باری در شهر بارسلونا بود که جمعیت را زیر گرفت. پلیس اسپانیا همچنین توضیح داد دوازده هدف اصلی عملیات مقابله با حوادث تروریستی اخیر کشته یا دستگیرشده‌اند.(عصرارتباط)

مژگان کریم‌نیایی - با توجه به افزایش آلودگی هوا در جهان که به آب شدن یخ قطب‌ها و افزایش گرمایش زمین منجر شده، استفاده از انرژی‌های جایگزین در این سال‌ها به‌شدت مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از انرژی خورشیدی برای تامین برق و حتی برای تامین سوخت اتومبیل‌ها و راه‌اندازی قطارهایی که از طریق سوخت‌های غیرفسیلی انرژی خود را تامین می‌کنند همگی نمونه‌های استفاده از جدیدترین فناوری‌ها برای دستیابی به منابع جدید انرژی هستند.

با توجه به آفتابی بودن بسیاری از مناطق کشور و نیز با نظر به ظرفیت بالای کشور در زمینه افراد صاحب ایده، به‌نظر می‌رسد اگر از ایده‌های مختلف ارایه‌شده برای سوخت جایگزین در جهان الهام گرفته شده و برای توسعه طرح‌های داخلی سرمایه‌گذاری شود، می‌توان امیدوار بود که در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد استفاده از توان بالقوه کشور در استفاده از انرژی‌های جایگزین و تجدیدپذیر باشیم.

در این مطلب شما را با جدیدترین فناوری‌ها برای استفاده از سوخت‌های جایگزین و به‌خصوص با نوین‌ترین فناوری‌های استفاده از انرژی خورشیدی آشنا کنیم.

خلاقیت دانمارکی‌ها برای استفاده از انرژی خورشیدی

اگرچه کشور دانمارک برخلاف ایران که بیشتر سال آفتابی است روزهای محدودی در سال از تابش نور خورشید بهره می‌برد، اما پژوهشگران دانمارکی توجه بالایی به استفاده از همین انرژی محدود نشان داده‌اند. این کشور که کمتر از شش میلیون نفر جمعیت دارد، بسیار کمتر از حتی نواحی جنوب اروپا روی خورشید را به خود می‌بیند، اما توانسته به یکی از کشورهای مهم در زمینه تولید انرژی خورشیدی تبدیل شود.

شهر کوچک «بروندرسلو» در شمال دانمارک با جمعیتی معادل ۳۶ هزار نفر مثال خوبی در این زمینه محسوب می‌شود. از سال ۲۰۱۶ انرژی این شهر از طریق یک مرکز انرژی خورشیدی که ۲۷ هزار متر مربع مساحت دارد تامین می‌شود.  دانمارکی‌ها با استفاده از این فناوری حدود یک هزار و ۵۰۰ خانوار این شهر کوچک را با انرژی «پاک» گرم می‌کنند.

سیستم تامین انرژی این مرکز «انرژی خورشیدی متمرکز» نام دارد. در این مرکز، صفحه‌هایی ویژه انرژی خورشید را به خود جذب می‌کنند و سپس آن را به لوله‌هایی که در آنها نوعی روغن وجود دارد انتقال می‌دهند. از گرم شدن این روغن درجه حرارتی معادل ۳۳۰ درجه به‌دست می‌آید. با همین فرایند ساده انرژی لازم برای چرخاندن یک توربین الکتریکی فراهم می‌شود.

پژوهشگران دانمارکی معتقدند که گسترش این فناوری می‌تواند به توسعه تولید انرژی «پاک» حتی در مناطقی که بیشتر روزهای سال از تابش نور خورشید محروم هستند، کمک شایانی کند.

رایگان شدن برق شیلی با کمک فناوری خورشیدی

در‌حالی‌که در کشور ما و نیز در بسیاری از کشورهای دیگر هر روز تبلیغات فراوانی برای کمتر مصرف کردن برق مطرح می‌شود، کشور شیلی با کمک فناوری خورشیدی خود مصرف برق در بعضی مناطق و در روزهای خاصی از سال را رایگان اعلام کرده است.

در سال‌های اخیر شیلی، سرمایه‌گذاری قابل توجهی در زمینه انرژی خورشیدی داشته و حتی اعلام کرده که قرار است پانزده مزرعه خورشیدی، ساخته و به ۲۹ مزرعه خورشیدی که برق شبکه مرکزی شیلی را تامین می‌کند، اضافه کند.

در مزارع خورشیدی آینه‌های زیادی در یک محیط مدور نصب شده و برای تمامی آینه‌ها رو به دیگ بخار آبی است که در مرکز برج قرار دارد. به این ترتیب گرمای دریافتی مستقیما به سمت این دیگ آب متمرکز شده و با کمک توربین‌های بخار، برق تولید می‌شود.

شبکه‌های مرکزی و شمالی برق کشور شیلی به هم وصل نیستند و لذا نمی‌توانند وقتی یکی کمبود و دیگری مازاد انرژی دارد، با یکدیگر تبادل انرژی کنند. این مازاد انرژی، قیمت برق را به‌شدت پایین می‌آورد تا جایی که شیلی در بخش‌های شمالی برق را در مواردی به رایگان توزیع می‌کند. البته دولت شیلی قصد دارد یک خط ویژه برای تبادل انرژی برق میان نقاط شمالی و مرکزی کشور خود ایجاد کند که موجب توازن بیشتر در ارایه الکتریسیته در تمام مناطق این کشور و یک‌شکل شدن قیمت این انرژی در نقاط مختلف شیلی می‌شود.

درحال حاضر در کشور ما نیز تسهیلاتی برای ساخت مزارع خورشیدی به سرمایه‌گذاران اعطا می‌شود و نیروگاه سیکل ترکیبی خورشیدی یزد تا سال 2010 هشتمین نیروگاه بزرگ خورشیدی جهان محسوب می‌شده است.

اتوبوسی با سوخت جایگزین متفاوت

استفاده از انرژی خورشیدی این روزها تنها راه‌حل جایگزین برای استفاده نکردن از سوخت‌های فسیلی نیست. در این سال‌ها حرف و حدیث‌های متفاوتی در خصوص سوخت جایگزین برای وسایل نقلیه مطرح شده است که بی‌شک اتوبوسی که با گاز بیومتان کار می‌کند یکی از عجیب‌ترین آنها است.

در سال‌های اخیر در انگلستان از اتوبوسی استفاده می‌شود که سوخت بیومتانی آن از باقی‌مانده غذاهای مانده و فضولات انسانی تامین می‌شود. این اتوبوس که ظرفیت حمل 40 مسافر را دارد، با یک بار سوخت‌گیری می‌تواند چیزی حدود 300 کیلومتر مسافت را طی کند. مسیر حرکتی این اتوبوس میان فرودگاه و مرکز شهر «باث» است.

شرکت پردازش فضولات بریستول انگلستان هر سال حدود ٧٥ میلیون متر فضولات و ٥٥ هزار تن پس‌مانده غذایی را پردازش می‌کند و در حال حاضر، هر سال ١٧ میلیون متر مکعب گاز بیومتان تولید می‌کند که برای تامین سوخت این اتوبوس و تامین انرژی لازم چند هزار خانه‌ به کار می‌رود. نکته جالب آنکه با توجه به ارزان بودن این سوخت و نیز با نظر به حجم کم مواد اولیه مورد نیاز برای تولید بیومتان، این سوخت بسیار مقرون به‌صرفه نیز هست.

هوای فشرده سوخت جدید خودروهای هندی

تنوع در استفاده از سوخت‌های جایگزین برای خودروها این روزها گویا پایانی ندارد و علاوه بر استفاده از بیومتان، اتانول و هیدروژن از هوای فشرده نیز برای تولید نیروی مولد خودرو استفاده می‌شود.

کمپانی خودروسازی «تاتا موترز» هند خودرویی با سوخت هوای فشرده ساخته است. موتور مخصوص این خودرو با فشار هوای ذخیره‌شده در باکش کار می‌کند. مخزن هوای این خودرو از طریق پمپ خارجی مشابه پمپ گاز باعث شارژ موتور الکتریک خودرو می‌شود.

این خودرو که «ایرپاد» نام‌گذاری شده، قابلیت حمل سه مسافر را دارد و با توجه به اندازه کوچکش می‌تواند محصولی مناسب برای کشوری پرجمعیت مثل چین باشد. گفتنی است حداکثر سرعت مینی‌خودرو حدود 70 کیلومتر در ساعت است.

با توجه به روند سریع جایگزینی سوخت‌های جدید با سوخت‌های فسیلی به نظر می‌رسد افراد صاحب ایده و سرمایه‌گذاران ایرانی نیز باید توجه ویژه‌ای به این حوزه داشته باشند؛ چراکه در غیر این صورت در سال‌های آتی به یک واردکننده صرف فناوری‌ سوخت جایگزین تبدیل خواهیم شد. (عصرارتباط)

وزیر کشور انگلیس روز سه شنبه در سومین روز از کنفرانس سراسری حزب محافظه کار، از سخت تر شدن قوانین دسترسی اینترنتی به مطالب افراط گرایانه در این کشور خبر داد و گفت که متخلفین از این قوانین به حداکثر 15 سال حبس محکوم خواهند شد.

به گزارش ایرنا، 'امبر راد' وزیر کشور انگلیس در این کنفرانس اظهار داشت: مطالب افراط گرایانه و تروریستی هنوز در فضای مجازی منتشر می شود و ظرف چند ثانیه از طریق گوشی های هوشمند، قابل دسترسی است. هرچند پیشرفت هایی در این زمینه صورت گرفته است، اما این مساله بایستی هرچه سریع تر متوقف شود.
وی افزود: ما قانون را به گونه ای تغییر داده ایم تا افرادی که از طریق فضای مجازی، دائما به مطالب تروریستی مراجعه می کنند، به حداکثر 15 سال حبس محکوم شوند. در حال حاضر قانون شامل افرادی می شود که مطالب تروریستی را دانلود و یا ذخیره می کنند.
وزیر کشور انگلیس همچنین افزود: افرادی که اطلاعات مربوط به نیروی پلیس و یا نیروهای مسلح انگلیس را منتشر می کنند، نیز مشمول این مجازات شده و به حداکثر 15 سال حبس محکوم خواهند شد.
این سیاستمدار انگلیسی در همین حال از شرکت های اینترنتی به ویژه شبکه های مجازی خواست تا در راستای مقابله با انتشار مطالب افراطی، گام های موثرتری بردارند.
وی گفت: من از شما می خواهم تا هرچه سریع تر مطالب تروریستی را که به افراطی شدن افراد کمک می کند، از درگاه های خود حذف کنید. همین حالا اقدام کنید و به تعهدات اخلاقی تان پایبند باشید.
اظهارات این مقام انگلیسی در حالی صورت می گیرد که از ابتدای سال جاری انگلیس شاهد پنج حمله تروریستی بوده که بر اثر آن ده ها تن کشته شده اند.
بر اساس یافته های پلیس، مهاجمین از طریق نرم افزارهای اینترنتی، حملات یاد شده را سازماندهی کرده اند.
'ترزا می' نخست وزیر انگلیس صبح امروز در گفت وگو با شبکه اسکای نیوز گفته بود: اینکه مأموران امنیتی بایستی با عقاید گروهی که در صدد حمله تروریستی هستند، مقابله کنند، کارشان را دشوار کرده است. علاوه بر این، برخی افراد از طریق اینترنت افراطی شده و سپس حمله می‌کنند.
وی افزود: وزیر کشور امروز اعلام خواهد کرد که قوانین سختگیرانه ای را در رابطه با دسترسی افراد به مطالب افراط گرایانه در اینترنت به اجرا خواهد گذاشت.
می توضیح داد:در حال حاضر دانلود مطالب تروریستی جرم تلقی می‌شود، اما در آینده پخش و یا حتی مرور چنین مطالبی در اینترنت مجرمانه خواهد بود و مجازات آن تا 15 سال حبس افزایش خواهد یافت.
وی همچنین حادثه تیراندازی روز گذشته در لاس‌وگاس را تکان‌دهنده خواند و ابراز امیدواری کرد که مقامات آمریکایی در رابطه با قوانین حمل اسلحه در این کشور تجدیدنظر کند.
نخست وزیر انگلیس اظهار داشت: فرد مهاجم مقادیر زیادی اسلحه در اتاق هتل و خانه‌اش در اختیار داشته است که با توجه به قوانین سخت‌گیرانه‌ای که ما در رابطه با حمل اسلحه در انگلیس داریم، در تضاد است.
وی افزود: البته تصمیم‌گیری در رابطه با قوانین حمل اسلحه در آمریکا به خود این کشور ارتباط دارد، اما به نظر من، آنها به حدی از این حادثه شوکه شده اند که نمی توانند در این باره تجدیدنظر کنند.
بر اساس برنامه اعلام شد قرار است 'ترزا می' فردا (چهارشنبه) در آخرین روز برگزاری کنفرانس سراسری حزب محافظه کار سخنرانی کند که از روز یکشنبه گذشته آغاز شده است.

پس از آنکه اخبار دروغینی که برخی در صفحات گوگل و فیس بوک درباره حمله تیراندازی به مردم لاس وگاس آمریکا منتشر کردند، این دو شبکه اجتماعی باری دیگر مورد انتقاد قرار گرفتند.

به گزارش ایسنا، به نقل از وب سایت فایننشال تایمز، بر اساس اعلام پلیس شهر لاس وگاس، عامل تیراندازی دیروز به هزاران آمریکایی که در کنسرت و جشنواره موسیقی در این شهر گردهم آمده بودند، فردی به نام استفان کرگ پادوک بوده است که اهل ایالت نوادا در ایالات متحده آمریکا بوده است که از طبقه ۳۲ هتلی در نزدیکی این کنسرت موسیقی اقدام به تیراندازی کرده بوده است. طبق اخبار و گزارش های منتشر شده، تاکنون ۵۹ نفر در این حادثه کشته شده و بیش از ۵۰۰ نفر نیز زخمی شده اند. وی پس از آنکه پلیس به دنبال پیداکردن و دستگیری اش بود، خود را کشت.

در این حین، یک صفحه مجازی در فیس بوک که گفته می شود از رئیس جمهور کنونی آمریکا حمایت می کند، فرد دیگری را بعنوان عامل این حادثه و تیراندازی معرفی کرده بوده که یک چپگرا و حامی حزب دموکرات در آمریکا بوده است.

بر اساس گزارش ها و اخبار منتشر شده ای که نادرست هم بود، شبکه های اجتماعی گوگل و فیس بوک به شدت مورد انتقاد واقع شدند. با اینکه پس از شناسایی این اخبار نادرست و کذب، این دو شبکه اجتماعی آنها را حذف کرده و جلوی انتشار بیشتر آنها را گرفتند، اما باز هم انگشت اتهام بسیاری از کاربران اینترنتی به سوی آنها به نشانه رفته است.

در ماه‌های گذشته، شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک، گوگل و توییتر بارها و بارها به دلیل انتشار تبلیغات نژادپرستانه و ضد یهود و همچنین اقدامات مداخله جویانه روسیه در جریان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مورد بازخواست قرار گرفته بودند و نمایندگان این غول‌های تکنولوژی توسط نمایندگان کنگره ایالات متحده آمریکا استیضاح شده و موظف شده بودند که درباره مسائل مذکور، به آنها توضیح بدهند.

بنظر می رسد این روزها با توجه به نقش بسیار پررنگی که شبکه های اجتماعی، رسانه های و پیام رسان ها در انتشار اخبار و همچنین شایعات ایفا می کنند، فشار مضاعفی از سوی جوامع بین المللی بر روی غول های تکنولوژی و شبکه های اجتماعی وارد می شود و اینطور که پیش می رود انتظار می رود قانون‌گذاران در کشورهای پیشرفته که میزبان این غول‌های تکنولوژی و شبکه های اجتماعی هساتند نیز قوانین و مقررات سختگیرانه تری را در قبال آنها وضع کنند.

دولت اسپانیا پس از برگزاری رفراندوم غیرقانونی استقلال در منطقه کاتالونیای این کشور به فیلترینگ گسترده اینترنت روی آورد تا با هواداران این رفراندوم در فضای مجازی هم برخورد کرده باشد.

به گزارش فارس به نقل از ونچربیت، دولت اسپانیا از یک روز قبل از برگزاری رفراندوم یادشده برای فیلترینگ سایت های حامی آن اقدام کرد.

بسیاری از سایت های یادشده از پسوند .cat استفاده می کنند که مربوط به حامیان رفراندوم مذکور بوده است. بررسی ها نشان می دهد در مجموع 140 سایت اینترنتی به همین علت توسط دولت اسپانیا فیلتر شده است.

اولین سایت فیلترشده در ارتباط با این رفراندوم، سایت رسمی برگزاری آن به نشانی referendum.cat بوده است. در صفحه اول این سایت پیامی نمایش داده شده دال بر اینکه این سایت بر طبق دستور قضایی توقیف و مسدود شده است.

مقامات محلی کاتالونیا در روزهای بعد سایت های دیگری را برای مدیریت برگزاری رفراندوم به نشانی های http://ref1oct.cat/ و http://ref1oct.eu/ راه اندازی کردند که آنها هم مسدود شد. همچنین مقامات قضایی اسپانیا از برخورد با شرکت های ارائه دهنده خدمات میزبانی دامنه cat خبر داده اند.

علاوه بر این، یک برنامه موبایلی رای دهی به درخواست مقامات اسپانیایی از فروشگاه گوگل پلی حذف شده و از گوگل خواسته شده تا تمامی برنامه های مشابه را حذف کند.

نتایج بررسی‌های مشترک VMWare و Intel نشان می‌دهد سرقت اطلاعات خصوصی بیماران از بیمارستان‌ها توسط هکرها به دغدغه جدی در انگلیس مبدل شده است.

به گزارش فارس به نقل از وی تری، یک سوم تصمیم گیران بخش فناوری اطلاعات درسازمان خدمات ملی بهداشت در انگلیس  معتقدند که اطلاعات محرمانه بیماران به طور مرتب هدف حمله قرار می گیرد و سرقت داده های یادشده به مشکلی جدی مبدل شده است.

همچنین 80 درصد از این افراد می گویند اطمینان دارند که همین مشکل در زمینه سوابق و اطلاعات خصوصی مراکز درمانی وبیمارستان ها وجود دارد و این اطلاعات هم توسط هکرها به سرقت می روند.

بیش از یک سوم مدیران بخش آی تی سازمان مذکور می گویند که کارکنان آنها از مهارت های کافی برای تقویت زیرساخت های امنیت سایبری و استفاده از استراتژی بهتر برخوردار نیستند و تقریبا دو سوم آنها می گویند چنین حملاتی به اسیب دیدن قطعی بیماران منجر می شود.

این نوع حملات به قطع برنامه ملاقات بیماران و پزشکان از یک سو و همین طور توقف فعالیت های درمانی منجر می شود که این امر می تواند در مواردی بسیار خطرناک باشد. گفتنی است دولت انگلیس برای مقابله با این نوع حملات سایبری بودجه ای 21 میلیون پوندی اختصاص داده است.

نسترن صائبی - سرویس اینترانت، موتورسیکلت خودران و فناوری خودروهای بدون راننده، همه از آمال و آرزوهایی بود که در صنعت فناوری تحقق یافته است. به این ترتیب برای یک مهندس سیلیکون ولی که در تمامی این دستاوردها نقش داشته، البته اگر خرافاتی باشد، پروژه بعدی ایجاد یک سازمان مذهبی پرستش هوش مصنوعی خواهد بود.
درباره فردی به نام آنتونی لواندوفسکی صحبت می کنیم. لواندوفسکی که با بردن اطلاعات وایمو گوگل و فروختنش به اوبر، حسابی سر و صدا به پا کرده و پای این دو شرکت را به دادگاه باز کرده است؛ حالا یک شرکت مذهبی غیر انتفاعی! به نام «راه آینده» (The way of the future) تاسیس کرده است. بر اساس اطلاعاتی که در مورد این شرکت افشا شده، برنامه «راه آینده» در اساسنامه اش چنین ذکر شده است: «توسعه و ترویج رب النوعی مبتنی بر هوش مصنوعی و کمک به بهبود جامعه از طریق پذیرش و پرستش این رب النوع»  
لواندوفسکی یکی از بنیانگذاران «اوتو» (Otto)، شرکت سازنده کامیون های خودران است که اوبر در سال 2016 این استارت آپ هفت ماهه را به ارزش 680 میلیون دلار خرید؛ اما وایمو (بخش خودروهای بدون راننده گوگل) در دادگاه  ادعا کرده که لواندوفسکی پیش از ماه فوریه و استعفای ناگهانی از پروژه آلفابت و تاسیس اوتو، 14 هزار سند اختصاصی (اسرار تجاری) را از گوگل دزدیده است. 
تیم «راه آینده» به درخواست های رسانه ها برای کسب اطلاعات و جزییات بیشتر درباره خداوندگار خیرخواه هوش مصنوعی شان، پاسخ نداده اند، اما تاریخ نشان داده که همواره فناوری های جدید و اکتشافات علمی، خدایان قدیمی خرافی را از بین برده و خدایان خرافی جدیدی متولد کرده اند. 
آنطور که یووال هراری نویسنده می نویسد، به همین دلیل است که خدایان زراعت با خدایان و ارواح  شکارچیان متفاوتند و کارگران کارخانه و دهقانان، بهشت های مختلفی را تصور می کنند و به همین دلیل است که فناوری های انقلابی قرن 21 به احتمال زیاد بیش از اعتقادات قرون وسطایی می توانند موجب ایجاد جنبش های مذهبی شوند.
هراری استدلال می کند که مذاهب باید موازی با پیشرفت های تکنولوژیکی روزگار پیش بروند، زیرا در غیر این صورت، از اهمیت آنها کاسته می شود و دیگر پاسخگوی سوالات و درک مریدان نخواهند بود. 
کریستوفر بنک، کشیش اهل فلوریدا و رییس انجمن ترابشریت دوستان مسیحی می گوید که کلیسا نتوانسته در جلب نظر متخصصان فناوری موفق عمل کند. در همین حال سیلیکون ولی (به عنوان نماد صنعت فناوری) با تساهلی که از دل فناوری برمی آید، ایده های شبه مذهبی مانند تکینگی فناوری (singularity) را توسعه داده است. تکینگی فناوری فرضیه ای است که پیش بینی می کند که شتاب در فناوری در نهایت باعث می شود که هوش مصنوعی از هوش بشر پیشی بگیرد و منجر به تغییرات شگرف یا حتی پایان تمدن بشری بشود و چون توانایی های چنین هوشی ممکن است قابل درک نباشند، اتفاقاتی که بعد از تکینگی فناوری می افتند ممکن است پیش بینی ناپذیر باشند.
طرفداران تکینگی چنین می اندیشند که رشد فزاینده هوش، که در آن «فراهوش» پیوسته نسل های قدرتمندتر ذهن را طراحی می کند، ممکن است به سرعت رخ دهد و تا زمانی که توانایی های شناختی هوش مصنوعی تا حد زیادی از هوش انسانی پیشی بگیرد، متوقف نشود.
جالب است بدانید که ری کورزویل پیش بینی می کند که تکینگی حدود ۲۰۴۵ رخ می دهد. در حالی که وینج (یک آینده گرای دیگر) تاریخی را قبل از ۲۰۳۰ پیش بینی می کند. در اجلاس تکینگی سال ۲۰۱۲، استوارت آرمسترانگ مطالعه ای روی بیش بینی های کارشناسان هوش مصنوعی انجام داد و به طیف گسترده ای از پیش بینی ها رسید که میانه شان سال ۲۰۴۰ بود. البته عدم قطعیت زیادی در این بیش بینی ها وجود دارد؛ به طوری که آرمسترانگ در سال ۲۰۱۲ احتمال وقوع تکینگی بین ۵ تا ۱۰۰ سال آینده را ۸۰ درصد دانست
برای آینده گرایانی مثل ری کورزویل، این تئوری به معنای آن است که ما در آینده می توانیم کپی ذهن مان را در ماشین ها آپلود کنیم و در واقع به «جاودانگی دیجیتال» دست پیدا کنیم. افراد دیگری مثل ایلان ماسک و استیون هاوکینگ همیشه این سیستم ها را تهدیدی جدی برای انسان ها دانسته اند. 
ماسک در کنفرانسی در سال 2014 گفت: با هوش مصنوعی، ما شیطان را با دستان خودمان احضار می کنیم. 
در عین حال بنک شرح می دهد که هوش مصنوعی پیشرفته با مسیحیت سازگار است. این فقط فناوری دیگری است که انسان ها تحت هدایت خداوند ساخته اند و می تواند در راه خیر یا شر به کار برود. او اطمینان می دهد که فناوری می تواند ارزش های مسیحیت را تحریک کند و می گوید: من فکر می کنم که هوش مصنوعی می تواند با اهداف رستگاری مسیحیت همراه شود. حتی اگر مردم به دین سازمان یافته اعتقادی نداشته باشند، حداقل این است که به اصول اخلاقی پایبند باشند. 
برای زولتان ایستوان، یکی از طرفداران فرضیه «ترابشریت» و «احیای کاتولیک»، مذهب و علم از نظر مفهومی در تکینگی به هم برمی رسند. 
وی می گوید: شاید اشکال دیگری از هوش وجود داشته باشند که بسیار پیچیده تر از آنچه هم اکنون هست، باشند و در حال حاضر به کل وجود ما نفوذ می کنند؛ همان چیزی که به آن روح ماشینی می گوییم. 
برای ایستوان، خدای مبتنی بر هوش مصنوعی منطقی تر و جذاب تر از مفاهیم فعلی است. او می گوید: این خدای مبتنی بر هوش مصنوعی وجود خارجی پیدا خواهد کرد و امیدواریم که برای ما هم چیزهایی بسازد. 
منبع: گاردین

خبرگزاری فرانس پرس گزارش داد :جنگ تجارت الکترونیک در کشورهای حاشیه خلیج فارس با راه اندازی سایت های خرید آنلاین شدت گرفته است.

به گزارش امروز (دوشنبه) خبرگزاری فرانسه، جنگ تجارت الکترونیک در منطقه خلیج فارس با افتتاح سایت 'noon.com'شدت خواهد گرفت.
سایت 'noon.com' درحالی در کشورهای عربی راه اندازی می شود که شش ماه پیش مجموعه 'امازون' آمریکا توانسته بود سایت 'Market.COM' را قبضه کند.
براساس این گزارش، کاربران پلتفرم این سایت اعلام کردند که این سایت که هزاران کالا را برای خریداران آنلاین به شکل اینترنتی در امارات به نمایش خواهد گذاشت،راه اندازی شده است.
این سایت قرار است که نرم افزار گوشی موبایل خود را نیز در روزهای آینده ارایه دهد و همچنین این سایت در روزهای آینده در ریاض عربستان نیز افتتاح می شود.
این سایت پروژه ای مشترک است که با همکاری 'محمد العبار' رئیس مجموعه ساخت و سازهای کلان امارات و مجموعه ای از سرمایه داران شامل صندوق سرمایه گذاری های عمومی عربستان و نیز مشارکت شرکت تجاری کویتی 'محمد حمود الشایع' راه اندازی شده است.
براساس گزارش ایرنا سرمایه اولیه راه اندازی این سایت یک میلیارد دلار است.
سرمایه گذاران این سایت در تلاشند تا سایت نون اولین پلتفرم بازاریابی الکترونیک در منطقه به زبان عربی باشد.
العبار سرمایه گذار اماراتی در سال 2005نتوانست سایت 'Market.COM' (بازار. کام) را در دبی خریداری کند و مجموعه آمازون با پرداخت مبلغی بالغ بر 650 میلیون دلار آن را خریداری کرد.
آمازون.کام (Amazon.com) شرکت تجارت الکترونیک آمریکایی است، که در سال ۱۹۹۴ توسط جف بزوس، در شهر سیاتل، واشنگتن تأسیس شد.
این شرکت فعالیت جدی خود را در سال ۱۹۹۵ با عنوان فروشگاه آنلاین کتاب، آغاز کرد، سپس اقدام به فروش محصولات نو یا دست‌دوم از طریق اینترنت نمود. شرکت آمازون هم‌اکنون کتاب، سی‌دی، دی‌وی‌دی، بسته‌های نرم‌افزاری و حتی کفش و لباس نیز عرضه می‌کند و امروزه بیشترین درصد فروش را در بین سایر فروشگاه‌های اینترنت دارد. وب‌گاه آمازون، بخش اعظم از کسب‌وکار این شرکت بشمار می‌آید، که طیف وسیعی از خدمات و کالاها، از طریق آن عرضه می‌گردد. از ویژگی‌های این وب‌گاه، امکان ورق زدن و مطالعه نسخه الکترونیکی اغلب کتاب‌هایی است، که در این وب سایت برای فروش گذاشته شده است.

سرپرست صندوق بین‌المللی پول معتقد است پول‌های دیجیتال می‌توانند برای پول‌های سنتی که توسط دولت‌ها ارائه می‌شوند، رقابت ایجاد کنند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از کوین‌دسک، سرپرست صندوق بین‌المللی پول معتقد است پول‌های دیجیتال می‌توانند برای پول‌های سنتی که توسط دولت‌ها ارائه می‌شوند، رقابت ایجاد کنند.

کریستین لاگارد که در کنفرانس لندن سخنرانی می‌کرد به حاضران گفت: من معتقدم نادیده گرفتن پول‌های دیجیتال عاقلانه نخواهد بود.

به ویژه او به سناریوهای احتمالی‌ای اشاره کرد که در آن کشورهایی که موسسات مای ضعیف و پول ملی ناپایداری دارند می‌توانند مستقیما یکی از این پول‌ها را به کار بگیرند.

چنین کشورهایی به جای به کارگیری پول کشورهای دیگر –مثل دلار آمریکا- می‌توانند شاهد استفاده بیشتری از پول‌های مجازی باشند.

او ادامه داد: یکی از عوامل انگیزه‌بخش در پس چنین تحول احتمالی‌ای می‌تواند تغییر علاقه مشتریان برای استفاده از پول‌هایی باشد که ساده‌تر و ایمن‌تر از پول‌های موجود هستند. در صورتی که پول‌های دیجیتال واقعا پایدارتر شوند چنین سناریوهایی سرعت بیشتری به خود خواهند گرفت.

لاگارد گفت: بنابراین در بسیاری از جهات، پول‌های مجازی می‌توانند با پول‌های موجود و سیاست‌گذاری‌های پولی رقابت نزدیکی کنند. بهترین واکنش بانک‌های مرکزی می‌تواند ادامه دادن سیاست‌گذاری پولی موثر باشد و در شرایطی که اقتصادها در حال تکامل و پیشرفت هستند، درها را به روی ایده‌های نو و تقاضاهای جدید باز بگذارند.

با این همه لاگارد در ابتدای سخنرانی خود گفت که از نظر او چنین نتیجه‌ای، چشم‌اندازی دور است چراکه پول‌های دیجیتال نوسانات شدید و ریسک بالایی دارند و بسیار انرژی بر هستند و دلیل آن این است که تکنولوژی‌های سازنده‌ آنها قابلیت سنجش و مقیاس ندارند.

تا به امروز صندوق بین‌المللی پول مدافع یک راهکار متوازن در مواجهه با پول‌های دیجیتال بوده است و این موضع خود را در یادداشت ماه ژانویه خود به کارکنانش اعلام کرده است. لاگارد هم از نرم‌افزارهای اجرایی مالی نظیر «بلاک‌چِین» در سخنانش حمایت کرده است که این موضوعی است که صندوق بین‌المللی پول هم در سطح سازمانی به دنبال آن است.

به گزارش خبرنگار مهر، پیش از این آمریکا، سنگاپور و کانادا در رابطه با شیوع استفاده از ارزهای رمزنگار هشدار داده بودند و چین هم بعنوان اولین کشور در جهان در اوایل ماه گذشته میلادی استفاده از ارزهای مجازی را برای تجارت در این کشور ممنوع کرد.

گوگل اعلام کرد با تحقیقات دولت آمریکا درباره دخالت سایبری روس‌ها در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ این کشور همکاری می‌کند.

به گزارش فارس به نقل از کرونیکل، پیش از این از توییتر هم خواسته شده بود تا در این زمینه با کنگره آمریکا همکاری کند، اما همکاری ناکافی توییتر از نظر سناتورها باعث انتقاد از این شبکه اجتماعی شده بود. مارک وارنر سناتور نماینده ویرجینیا در این زمینه به صراحت از توئیتر انتقاد کرده بود.

اما گوگل با صدور بیانیه ای در این زمینه تصریح کرده که پاسخگوی هر سوالی است که به تحقیقات یادشده مرتبط باشد و برای کسب هر اطلاعاتی در این زمینه تلاش خواهد کرد.

قرار است نمایندگان سه شرکت اینترنتی گوگل، فیس بوک و توئیتر در جلسه استماع نظرات مربوط به این تحقیق در کمیته اطلاعاتی مجلس نمایندگان این کشور حضور یابند. جلسه یادشده در ماه جاری میلادی برگزار می شود. همچنین قرار است یک جلسه دیگر هم در تاریخ اول نوامبر توسط کمیته اطلاعاتی سنای آمریکا تشکیل شود.

توئیتر پیش از این در جلسه ای با نمایندگان کنگره در پشت درهای بسته از تعلیق دهها حساب کاربری مرتبط با روسیه به همین علت خبر داده بود. فیس بوک هم وعده داده در این زمینه به طور کامل با نمایندگان آمریکایی همکاری خواهد کرد.

کره جنوبی هم خود را به کشورهایی ملحق کرد که استفاده از بیت کوین و سایرارزهای دیجیتالی را ممنوع خواهند کرد.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از راشاتودی، مقامات کره جنوبی اعلام کردند به زودی افزایش سرمایه را بوسیله هر گونه ارز دیجیتالی ممنوع خواهند کرد و ظاهر یک جنبش مقابله با ارزهای مجازی در دنیا به راه افتاده است.

پیش از این آمریکا، سنگاپور و کانادا در رابطه با شیوع استفاده از ارزهای رمزنگار هشدار داده بودند و چین هم بعنوان اولین کشور در جهان در اوایل ماه جاری میلادی استفاده از ارزهای مجازی را برای تجارت در این کشور ممنوع کرد.

 کمیسیون خدمات مالی کره جنوبی اعلام کرد، استفاده از هر گونه ارز رمزنگار در این کشور ممنوع خواهد شد و در صورتی که موسسات مالی و دیگر نهادها از این ارزها استفاده کنند، مجازات های سنگینی در انتظار آنها خواهد بود و از این پس نظارت ها در بازارهای مالی شدت زیادی پیدا می کند.

 اعمال چنین قانونی در کره جنوبی به دلیل نگرانی روز افزون درباره بکارگیری ارزهای رمزنگار  برای افزایش سرمایه و استفاده از آن در کلاهبرداری های مالی نسبت داده می شود.

بر پایه این گزارش، روز جمعه هر واحد بیت کوین به ۴ هزار و ۱۸۵ دلار و ۵۷ سنت کاهش پیدا کرد؛ این در حالی است که پیش از این به رکورد ۵ هزار دلار رسیده بود.

مشکل رایانه ای یک شرکت فناوری به اختلال در عملکرد فرودگاه های بزرگ جهان منجر شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از میل آنلاین، روز گذشته به دلیل اختلال در سیستم های IT عملکرد برخی از مهمترین فرودگاه های جهان مختل شد.

برنامه نرم افزاری شرکت Amadeus که در رایانه های شرکت بریتیش ایرویز، ایرفرانس، لوفتهانزا و بقیه شرکت های هواپیمایی استفاده می شود، عامل اصلی این اختلال بود. از این برنامه برای کنترل مسافران در پروازهای مختلف استفاده می شود.

هنگامیکه Amadeus به طور ناگهانی با اختلال رایانه ای روبرو شد، سیستم کنترل مسافران در شرکت های هواپیمایی قطع شد. به این ترتیب صف هایی طولانی مسافران در حال انتظار درفرودگاه های بزرگ جهان به وجود آمد.

این اختلال فناوری  مشکلاتی در فرودگاه های هیترو و گاتویک لندن، فرانکفورت آلمان، شارل دوگل پاریس، واشنگتن دی سی، بالتیمور، ملبورن، چانگی در سنگاپور و ژوهانسبورگ و زوریخ به وجود آورد.

آمادئوس یک شرایط فناوری اسپانیایی  است. این شرکت اعلام کرده مشکل به وجود آمده مربوط به زیرساخت های داخلی شرکت بوده است.

ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه در جلسه‌ای با رییس بزرگترین شرکت اینترنتی روسیه اعلام کرد که هوش مصنوعی سرنوشت آینده انسان و جهان را تعیین خواهد کرد.

پوتین در جلسه خود با "آرکادی وولوژ"( Arkady Volozh) رییس شرکت "یاندکس"(Yandex) بزرگترین شرکت اینترنتی روسیه از وی درخواست کرد که مشخص کند چقدر طول خواهد کشید تا هوش مصنوعی بشریت را ببلعد.

این پرسش از سوی رییس‌جمهور روسیه زمانی مطرح شد که وولوژ در حال صحبت در رابطه با ظرفیت‌های هوش مصنوعی بود.

این پرسش سبب مکث وولوژ شد و وی پس از مدتی تامل پاسخ داده است که امیدوار است این اتفاق هیچ گاه رخ ندهد.

پس از ایجاد یک وقفه رییس یاندکس در رابطه با مزیت‌های ماشین‌ها در بسیاری از کارها نسبت به انسان‌ها توضیحاتی داد و تلاش کرد این موضوع را به این صورت حل کند که بسیاری از ماشین‌ها برای انسان‌ها بی‌خطر هستند.

اما رییس‌جمهور روسیه بدون آنکه تحت تاثیر قرار بگیرد پاسخ داد که ماشین‌های مد نظر وولوژ فکر نمی‌کنند و هوشمند نیستند اما زمانی که پای ماشین‌های هوشمند به میدان بیاید داستان متفاوت خواهد بود.

این اولین باری نیست که پوتین نگرانی خود را در رابطه با هوش مصنوعی ابراز می‌کند.

پوتین اخیرا به جنگ لفظی بین‌المللی در مورد توسعه هوش مصنوعی پیوست. وی چندی پیش در جمع دانشجویان گفته بود کشوری که در حوزه هوش مصنوعی پیشرو باشد، رهبر آینده جهان خواهد بود.

وی افزود: هوش مصنوعی آینده است، نه تنها برای روسیه بلکه همه بشریت. هوش مصنوعی فرصت بزرگی است، اما تهدیداتی نیز به همراه دارد که حدس زدن آنها دشوار است. هر کس که رهبر این حوزه شود، حاکم جهان خواهد شد.

"الون ماسک" در پی این اظهارات "پوتین" هشدار داد که رقابت برای برتری در جهان هوش مصنوعی می‌تواند موجب شروع جنگ جهانی سوم شود.

کارآفرین و رئیس شرکت "اسپیس ایکس"، "تسلا" و "The Boring Company" در توییتر گفت: مسابقه چین، روسیه و به زودی تمام کشورهایی که علوم رایانه‌ای قوی و پیشرفته‌ای دارند، برای برتری در هوش مصنوعی به احتمال زیاد علت شروع جنگ جهانی سوم خواهد بود.

وی گفت که کمتر نگران تهدید هسته‌ای کره شمالی است، چرا که به نظر او چنین اقداماتی به منزله "خودکشی" خواهد بود.

"ماسک" مدت‌هاست که صدای مخالفتش را علیه سلاح‌ها و ربات‌های خودکار مرگبار بلند کرده است.

به گزارش ایسنا، وی یکی از 116 امضا کننده نامه سرگشاده‌ به سازمان ملل متحد است که ماه گذشته به این سازمان ارسال شد و امضا کنندگان خواستار ممنوعیت توسعه و استفاده از ربات‌های مرگبار و سلاح‌هایی شدند که از هوش مصنوعی بهره می‌برند، همچون سلاح‌های لیزری و شیمیایی.

در این نامه آمده است که توسعه سلاح‌های خودکار مرگبار اجازه می‌دهد که درگیری‌های مسلحانه در مقیاسی بزرگتر از همیشه و در زمان‌بندی سریع‌تر از چیزی که انسان بتواند درک کند، انجام گیرد. این‌ها می‌توانند سلاح‌هایی وحشتناک باشند. سلاح‌هایی که ظالمان و تروریست‌ها علیه مردم بی گناه استفاده خواهند کرد و سلاح‌هایی که برای مقاصد ناخوشایندی ساخته می‌شوند. ما فرصت زیادی برای واکنش نداریم. هنگامی که این "جعبه پاندورا" باز شود، بستن آن سخت خواهد بود.

"جعبه پاندورا"، به روایت افسانه‌های یونانی جعبه‌ای بود با محتوای تمامی بلاها و شوربختی‌های ناشناخته بشریت از جمله بیکاری، بیماری، مرگ و غیره. امروزه اصطلاح "جعبه پاندورا" به عنوان ضرب‌المثل در رابطه با مواردی استفاده می‌شود که فلاکتی بی علاج به بار آمده باشد.

تعداد کثیری از کودکان در کشور چین از سن 3 سالگی از اینترنت استفاده می‌کنند و در سن 7 سالگی و به محض یادگیری اندکی خواندن، به صورت آنلاین خرید می‌کنند.

به گزارش فارس، نتایج منتشر شده از یک نظرسنجی نشان داد، تعداد کثیری از کودکان در کشور چین از سن 3 سالگی از اینترنت استفاده می‌کنند و در سن 7 سالگی و به محض یادگیری اندکی خواندن، می‌توانند به صورت آنلاین خرید کنند.

یافته‌ها نشان داده است، کودکان 3 ساله به راحتی می‌توانند از فضای مجازی سر در بیاورند و ساعت‌ها خود را مشغول فضای مجازی و بازی‌های اینترنتی کنند. 

بر اساس شواهد موجود، کودکان در سن 14 سالگی بیش از والدین خود به اینترنت مسلط هستند و پیشتازتر از آنها در فضای مجازی حضور دارند. 

به گفته پژوهشگران، کودکان مانند بزرگسالان خود با به دست گرفتن وسایل الکترونیکی، فعالیت‌های آنلاین زیادی مانند انتشار اطلاعات و دانلود انواع بازی‌ها را انجام می‌دهند.

بر اساس آمار و ارقام موجود، بیش از 60 درصد کودکان 7 ساله فیلم و موسیقی دانلود می‌کنند، 8.5 درصد به صورت آنلاین خرید می‌کنند، 15 درصد آنها عکس، ویدئو یا مطلب مورد نظر خود را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند و 4.7 درصد نیز دارای طرفدارانی در شبکه‌های مجازی مانند اینستاگرام هستند. 

این بررسی همچنین نشان داد، هر روز سن استفاده از فضای مجازی در حال کاهش است و استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به یک عادت مرسوم در کودکان با سنین پایین تبدیل شده است. 

آمارها حکایت از آن دارد که بعضی از کودکان در سن 3 سالگی از بزرگترین سیستم عامل ارتباطات اجتماعی کشور چین استفاده می‌کنند؛ همچنین 10 درصد کودکان 7 ساله از نرم‌افزار چت استفاده می‌کنند و فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی دو بخش جدانشدنی از زندگی بیش از 70 درصد کودکان 12 ساله این کشور تبدیل شده است.

محقق این مطالعه باور دارد: «والدین نقش مؤثری در استفاده فرزندانشان از تبلت و وسایل الکترونیکی دارند». 

نتایج بررسی‌ها نشان داده است، وابستگی کودکان و نوجوانان به وسایل الکترونیکی در نتیجه الگوبرداری از افراد خانواده است؛ والدین ساعات زیادی از روز را به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اختصاص می‌دهند و حتی وقتی مشغول کاری هستند گرچه مهم باشد، از شبکه‌های اجتماعی غافل نمی‌شوند؛ همین رفتارها کودکان را به سمت استفاده از وسایل الکترونیکی و شبکه‌های اجتماعی سوق می‌دهد.

یک شرکت امنیت موبایل اعلام کرد که مصرف باتری iOS 11 دو برابر بیشتر از نسخه قبل است.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ اگر شما نسخه سیستم عامل خود را به iOS 11 به روز رسانی کرده باشید، حتما متوجه این موضوع شده اید که باتری گوشی شما سریع تر از گذشته خالی می شود و شاید نگران این موضوع شده باشید که باتری گوشی تان خراب شده است. اما این مشکل فقط شامل حال شما نیست!

یک شرکت امنیت موبایل به نام "Wandera" به تازگی این موضوع را کشف کرده است، کاربرانی که گوشی خود را به iOS 11 به روز می‌کنند، گوشی‌شان دو برابر بیشتر نسبت به نسخه iOS 10 باتری مصرف می کند و بدین ترتیب سریع‌تر باتری گوشی‌شان تخلیه می شود.

این شرکت میزان مصرف باتری 50 هزار کاربر در زمان استفاده از iOS 11 و iOS 10 را با یکدیگر مقایسه کرده است که در ادامه مشاهده می کنید. 

لازم به ذکر است؛ اپل در گوشی‌های 2017 خود مصرف باتری در iOS 11 را کاهش داده است اما آیفون های قدیمی‌تر با به‌روزرسانی، مصرف باتری بالاتری پیدا می کنند. حال باید منتظرماند و دید اپل برای حل این موضوع در گوشی های قدیمی خود، چه راهکاری ارائه می دهد.

دو شرکت آمریکایی مایکروسافت و فیس بوک با همکاری شرکت مخابراتی تله فونیکا سرانجام کابل اتصال اینترنتی زیردریایی جدیدی را تکمیل کردند که سرعت تبادل داده را به شدت افزایش می دهد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از زددی نت، کابل یادشده از ظرفیت انتقال داده با سرعت ۱۶۰ ترابیت در ثانیه برخوردار است و لذا ۱۶ میلیون برابر سریع تر از خطوط اینترنتی است که مردم عادی به آن دسترسی دارند.

با استفاده از ظرفیت این کابل اینترنت می توان ۷۱ میلیون فیلم سینمایی را با کیفیت فوق دقیق در عرض یک ثانیه از قاره ای به قاره دیگر منتقل کرد.

کابل اینترنت زیردریایی یادشده Marea نام دارد و در مسیری به مسافت ۶۶۰۰ کیلومتر در اقیانوس اطلس کشیده شده و ساحل ویرجینیا را به بیلبائو در جنوب اسپانیا متصل می کند. کابل یادشده متشکل از ۸جفت کابل فیبرنوری است که در سیم های مسی درهم تنیده شده اند.

عملیات نصب این کابل زیردریایی از آگوست سال ۲۰۱۶ آغاز شد و مهم ترین برندگان نصب آن شرکت های فیس بوک و مایکروسافت هستند که می توانند خدمات خود را با کیفیت و سرعت بیشتری به علاقمندان ارائه دهند. مایکروسافت به تازگی با صرف هزینه ۱.۱ میلیارد دلاری یک پایگاه داده در ویرجینیا تاسیس کرده و آمازون و فیس بوک هم از قبل دارای پایگاه های داده در این بخش از جهان هستند.

پیش از این گوگل برای عقب نماندن از رقبا هزینه تکمیل کابل اینترنت زیردریایی با سرعت ۶۰ ترابیت در ثانیه را تامین کرده بود. این کابل با طی مسیری ۹۰۰۰ کیلومتری غرب امریکا را به ژاپن متصل می کند.

محققان یک تراشه جدید پردازش کوانتومی ساختند که از امواج صوتی برای ذخیره و تبدیل اطلاعات کوانتومی بهره می‌برد.

به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، این تراشه از یک نوسانگر موج آکوستیک برای ذخیره‏، انتقال و ترجمه اطلاعات در کیوبیت‌ها یا بیت‌های کوانتومی استفاده می‌کند. کیوبیت یک سیستم کوانتوم مکانیکی با دو حالت است. در واقع کیوبیت ذره‌ای است که می‌تواند به ‌طور همزمان دو حالت مختلف داشته باشد.
هنگامی که یک حالت کوانتومی دستکاری می‌شود، در حالت دیگر می‌توان میزان آن را اندازه‌گیری کرد و این ویژگی، امکان انتقال اطلاعات را فراهم می‌کند.
این تراشه از کیوبیت‌هایی بهره می‌برد که از جنس آلومینیوم ابررسانا و یک نوسانگر از جنس ویفر یاقوت ساخته شده‌اند و دو سطح بازتابنده امواج صوتی دارند. هنگامی که یک ذره کوانتومی صوت یا فونون بین این دو سطح بازتابنده حرکت رفت و برگشت انجام می‌دهد، قادر است مدت زمان بسیار طولانی به حیات خود ادامه دهد.
این ساختار را می‌توان با یک کیوبیت ابررسانا جفت کرد که با استفاده از یک دیسک نیترید آلومینیوم روی سطح یاقوت ساخته شده است و انرژی صوتی را به انرژی الکترومغناطیسی و برعکس تبدیل می‌کند. به این ترتیب محققان از طریق تغییر حالت کوانتومی بین کیوبیت و نوسانگر مکانیکی به ‌سادگی می‌توانند اطلاعات کوانتومی را اندازه‌گیری و دستکاری کنند.
این شیوه جدید، ساده و کارآمد ذخیره اطلاعات می‌تواند موجب افزایش سرعت پردازش کوانتومی شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science منتشر شده است.

برای بسیاری افراد، حتی تصور این که بخواهند چند ساعت را بدون اینترنت سپری کنند، دور از تصور است اما اگر چنین اتفاقی بیفتد به طور قطع، اثری که به جا می‌گذارد متفاوت‌تر از آن چیزی است که انتظارش را داشته‌اید.
به گزارش بی بی سی، اینترنت آنقدر به بخشی از زندگی ما انسان‌ها تبدیل شده است که تصور حتی یک روز نداشتن آن، برایمان غیرممکن است. از این رو، «جف هنکوک»، از استادان دانشگاه استنفور، آزمایش‌هایی را در این رابطه روی دانشجویان خود انجام داده است. او قبل از سال ۲۰۰۸، از دانشجویانش خواست تا به مدت ۴۸ ساعت دور از اینترنت بمانند و سپس نحوه تأثیر آن را روی دانشجویانش مورد بحث قرار داد. اما زمانی که «هنکوک» در سال ۲۰۰۹ به کار خود بازگشت، همه چیز دگرگون شده بود.
او می‌گوید: «زمانی که سعی کردم این کار را معرفی کنم، همه دانشجویان از آن سرپیچی کردند و این تمرین را غیرممکن و غیرمنصفانه می‌دانستند». آنها بر سر این موضوع بحث کردند که حتی اگر یک آخر هفته هم به اینترنت دسترسی نداشته باشند، از انجام تمرین‌های سایر کلاس‌های دانشگاه نیز باز می‌مانند و زندگی اجتماعی آنها دچار چالش می‌شود و ممکن است دوستان و خانواده آنها نگران شوند که مبادا اتفاق ناگواری برای آنها رخ داده باشد.
این استاد که در دانشگاه به تدریس فرآیندهای روانشناسی و اجتماعی مشغول است، با مشاهده اعتراض‌ها مجبور شد این فعالیت گروهی را منحل کند و هرگز آن را تکرار نکند. در سال ۲۰۰۹ موبایل جایگاه خاصی پیدا کرد و هنکوک مردد بود که آیا دانشجویانش به درخواستی که پیش از آن مطرح کرده بود، عمل می‌کنند یا خیر.

اما با توجه به سبک زندگی امروزی و اتصال مداوم به اینترنت این پرسش مطح می‌شود که چنانچه اینرنت به مدت یک روز قطع شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ به نظر می‌رسد تأثیری که قطع یک روزه اینترنت به جا می‌گذارد ممکن است با آنچه انتظارش را داشتیم، کاملا متفاوت باشد.
جهان مبهوت اینترنت
در سال ۱۹۹۵ میلادی، کم‌تر از یک جمعیت جهان به صورت آنلاین از اینترنت استفاده می‌کردند. در واقع، در آن سال‌ها، اینترنت وسیله‌ای بود که حس کنجکاوری بشر را برمی‌انگیخت و بیشترین کاربران آن را مردم غرب تشکیل می‌دادند. پس از گذشت حدود ۲۰ سال و در زمان حال، بیش از ۳/۵ میلیارد نفر در دنیا به ارتباط اینترنتی دسترسی دارند که حدود نیم میلیون از انسان‌های روی کره زمین را شامل می‌شود. البته این تعداد به طور فزاینده‌ای رو به افزایش است به طوری که در هر ثانیه ۱۰ نفر به کاربران اینترنت اضافه می‌شود.
به گزارش مرکز تحقیقای «پو»، یک پنجم تمام آمریکایی‌ها اعلام کرده‌اند که به طور دائم و ۷۳ درصد معتقد بوده‌اند که روزانه از اینترنت استفاده کرده‌اند. نمودارها در انگلیس هم وضعیت مشابهی را نشان می‌دهد به طوری که طبق مطالعات صورت گرفته در سال ۲۰۱۶، حدود ۹۰ درصد افراد بالغ در ماه‌های قبل از اینترنت استفاده کرده بودند. مساله‌ای که بیشتر افراد شرکت‌کننده در این مطالعات به آن اذعان داشتند، این بود که نمی‌توانستند زندگی بدون اینترنت را تصور کنند.
به عبارتی، انسان‌ها به حدی اینترنت را وارد زندگی روزمره خود کرده‌‌اند و به آن اجازه عرصه اندام داده‌اند که به هر جنبه‌ای از زندگی آنها نفوذ کرده است و حتی به نداشتن اینترنت هم فکر نکرده‌اند. اما اینترنت آسیب‌پذیر نیست. در تئوری، می‌توان نداشتن اینترنت را در مقیاس جهانی یا ملی بررسی کرد. حملات سایبری یکی از همین احتمالات است.
هکرهای خرابکار با انتشار نرم‌افزاهای مخرب، روترها یا مسیریاب‌های آسیب‌پذیر، آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. روترها دستگاه‌هایی هستند که ترافیک اینترنتی را هدایت می‌کنند. توقف سرورهای دامنه، قسمت آدرس‌های اینترنتی هم دچار اختلالی عظیم می‌شود و به عنوان مثال، از لود کردن وب‌سایت‌ها جلوگیری می‌کند.
قطع کابل‌های واقع در عمق دریا که حجم بالایی از ترافیک اینترنتی را بین کشورها منتقل می‌کنند، با قطع ارتباط بین یک بخش از دنیا با بخش دیگر اختلال بزرگی را ایجاد می‌کند. این کابل‌ها هدف آسانی برای هکرها محسوب نمی‌شود اما گاهی به طور تصادفی آسیب می‌بینند. در سال ۲۰۰۸، مردم خاورمیانه، هند و آسیای جنوب شرقی با قطع اینترنت در سه زمان مجزا در زمانی که کابل‌های زیردریایی قطع شده با درگیر بودند، از بین رفتند.
برخی دولت‌ها مجهز به «کلیدهای کشتار» هستند که اینترنت را در کشور خود غیرفعال می‌کنند. مصر این کار را در قیام «بهار عربی» در سال ۲۰۱۱ انجام داد تا از طریق غیرفعال کردن فعالیت اینترنت، هماهنگی فعالیت معترضان را دشوارتر کند. بهار عربی، انقلاب‌ها و اعتراض‌هایی است که در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا از سال ۲۰۱۰ آغاز شده و همچنان ادامه دارد.
ترکیه هم طی اعتراض‌ها اینترنت را غیر فعال می‌کنند. چین هم از کلیدهای غیرفعال‌کننده اختصاصی استفاده می‌کند. سناتورهای آمریکایی نیز با ساخت کلیدهایی در آمریکا، از این کشور در برابر حملات سایبری دفاع می‌کنند.
ساخت یک کلید کشتار کار آسانی نیست. هر چه کشور بزرگ‌تر و پیشرفته‌تر باشد، غیرفعال کردن کامل اینترنت دشوارتر خواهد بود زیرا نقاط ارتباطی بی‌شماری بین شبکه‌های مرزهای ملی داخلی و خارجی وجود دارد. البته مهم‌ترین عوامل ویرانگر از فضا و به دنبال طوفان‌های خورشیدی عظیم ناشی می‌شود که شراره‌هایی را به زمین می‌فرستد و ماهواره‌ها، سیستم‌های کامپیوتری و شبکه‌های برقی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

رابطه قطع اینترنت و اقتصاد
بیشتر موارد قطعی برق مدت زمان زیادی به طول نمی‌انجامد و همیشه شرکت‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی آماده‌اند تا در صورت بروز مشکل، قطعی‌های احتمالی را رفع کنند اما همین قطعی‌های کوتاه‌مدت هم گاهی اثرات مخربی به جا می‌گذارد. در ابتدا، تأثیر قطع شدن اینترنت روی اقتصاد خیلی محسوس و شدید نبود.
در سال ۲۰۰۸، محققان اثرات اقتصادی قطع برق کامپیوتر و اینترنت را از سال ۲۰۰۰ تاکنون تحلیل کرده‌اند. به دنبال گزارش‌های مالی دو ماهیانه از ۲۰ شرکت، مشخص شد که اثرات مالی این اختلالات تأثیر قابل توجهی داشته است و بیشترین تأثیر مربوط به مواردی بوده است که بیشتر از چهار روز نبوده است.
محققان دریافتند که دسترسی نداشتن چند روزه به اینترنت، کارهای مردم را به تعویق می‌اندازد. افراد معمولا تمام کارهای خود را به واسطه اینترنت انجام می‌دهند اما با قطع شدن اینترنت، این کارها تنها دو یا سه روز به تأخیر می‌افتد. اما در برخی موارد، قطعی اینترنت برای مدتی کوتاه بهره‌وری را افزایش می‌دهد.
محققان در مطالعه دیگری شرکتی را مورد بررسی قرار داد و مشاهده کرد که در صورت قطع شدن اینترنت، کارمندان به انجام کارهایی پرداختند که آنها را به کلی کنار گذاشته بودند به عنوان مثال با کاغذ شروع به انجام کار کردند که نتیجه کار تقویت تجارت بود. بنابراین، پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که چنانچه شرکت‌ها هر ماه فقط چند ساعت اینترنت را قطع کند، افراد به انجام کارهای عقب‌افتاده خود می‌پردازند که به بالا بردن بهره‌وری کار می‌انجامد.

تأثیر اینترنت در مسافرت‌ها
مقوله مسافرت در کوتاه‌مدت ارتباط تنگاتنگی با اینترنت ندارد اما به طور قطع، قطعی بیش از یک روز می‌تواند اثرگذار باشد. هواپیماها بدون اینترنت هم قادر به پرواز هستند و نیز قطارها و اتوبوس‌ها نیز بدون اینترنت به مسیر خود ادامه می‌دهند. اما قطعی دراز مدت آن به طبع، اثرات منفی خود را روی تجارت به جا خواهد گذاشت.

ترجمه: آنا

سازمان حمل‌ونقل شهری لندن (TfL) روز جمعه اعلام کرد که با درخواست تمدید مجوز فعالیت شرکت خدمات تاکسیرانی آمریکایی 'اوبر' که پایان ماه جاری میلادی منقضی خواهد شد، مخالفت کرده است.

به گزارش ایرنا، این نهاد انگلیسی، دلیل تصمیم خود را عدم پایبندی اوبر به موازین و مقررات سازمان حمل‌ونقل شهری لندن عنوان کرد و افزود: اپراتورهای خصوصی که در شهر لندن فعالیت می‌کنند بایستی مطابق با قوانین دقیقی فعالیت کرده و پایبندی خود را به این سازمان به اثبات برسانند تا به کار خود ادامه دهند. این سازمان نیز بایستی اطمینان حاصل کند که این اپراتورها شایستگی دریافت مجوز را دارا هستند.
این نهاد انگلیسی با این‌حال عنوان کرد به این نتیجه رسیده که شرکت 'اوبر لندن' شایستگی دریافت مجوز فعالیت به‌عنوان یک اپراتور خصوصی در شهر لندن را ندارد.
سازمان حمل‌ونقل انگلیس می‌گوید 'اوبر' برخی مقررات این سازمان را همچون اخذ گواهی پزشکی رانندگان و گزارش جرائم جدی به نهادهای امنیتی را نقض کرده است.
بر اساس گزارش‌های منتشرشده، اوبر حدود چهل هزار راننده در لندن دارد.
صادق خان شهردار لندن با انتشار پیامی در صفحه فیس بوکش از تصمیم گرفته‌شده در این رابطه حمایت کرد و نوشت: اگر سازمان حمل‌ونقل لندن این مجوز را، درحالی‌که برای مردم این شهر مخاطره‌آمیز است، تمدید می‌کرد، اقدام اشتباهی صورت می‌داد.
وی بابیان اینکه درهای لندن به روی فناوری های های جدید گشوده است، افزود: این در حالی است که تمام شرکت‌هایی که در لندن فعالیت می‌کنند بایستی مطابق با استانداردهایی که ما انتظار داریم فعالیت کنند.
در همین حال شرکت اوبر در بیانیه‌ای تصمیم سازمان حمل‌ونقل شهری لندن را مورد انتقاد قرارداد و گفت: این تصمیم نشان می‌دهد که درهای لندن به روی فناوری‌های جدید گشوده نیست
این بیانیه افزود: 3.5 میلیون نفر در لندن که از نرم‌افزار این شرکت استفاده می‌کنند و 40 هزار راننده‌ای که از این طریق ارتزاق می‌کنند از تصمیم گرفته‌شده شگفت‌زده خواهند شد.
اوبر اعلام کرد که از تصمیم گرفته‌شده در دادگاه شکایت خواهد کرد.
اوبر یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خدمات تاکسیرانی در آمریکا بوده و شعبه‌های آن در کشورهای مختلف جهان فعال هستند.‏ این شرکت مسافران را با استفاده از تلفن برای انجام سفر به رانندگانش مرتبط می‌کند‎.‎
اوبر در تجارت تاکسیرانی اینترنتی پیشگام است و ازجمله دو سال پیش سیستم تاکسی‌های خودران (بدون راننده) خود را در برخی از شهرهای آمریکا عرضه کرد.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) اعلام کرد به تازگی متوجه شده که مجرمان سایبری از داده‌هایی که پارسال دزدیده بودند برای پول درآوردن در بازار سهام استفاده کرده اند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از رویترز، هک شدن گسترده عالی‌ترین تنظیم‌کننده مقررات بازار سهام آمریکا، جدیدترین نشانه این است که علی‌رغم تلاش‌هایی که در چندین انتخابات ریاست‌جمهوری برای محدود کردن دسترسی و نفوذ به پایگاه‌های حساس صورت گرفته است، داده‌هایی که در دور از دسترس‌ترین سرورهای دولت آمریکا ذخیره شده است، همچنان نسبت به حملات سایبری آسیب‌پذیراند. این اتفاق آن‌قدر گاه و بی گاه تکرار می‌شود که بسیاری آن را امری روتین تلقی می‌کنند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)، عالی‌ترین تنظیم‌کننده مقررات بازار سهام آمریکا، اعلام کرد که به تازگی متوجه شده است مجرمان سایبری از داده‌هایی که سال گذشته دزدیده بودند برای پول درآوردن در بازار سهام استفاده کرده‌اند. به این ترتیب این جدیدترین سازمان فدرالی است که برای از دست دادن کنترل داده‌های خود خبر ساز می‌شود.

دن گوئیدو، یکی از مدیران ارشد تریل او بیتس، که مشاور امنیت سایبری دولت آمریکاست و یکی از اعضای قبلی تیم امنیت سایبری فدرال رزرو، بانک مرکزی آمریکا، هم بوده است می‌گوید: این نشان‌دهنده وضعیت امنیت دیجیتال ماست.

در سال‌های اخیر هکرها و تبهکاران سایبری، همچنین کارمندان ناراضی، داده‌هایی را از اداره خدمات درآمد داخلی، وزارت کشور، و سازمان‌های اطلاعاتی سرقت کردند که این شامل میلیون‌ها فایل کارکنان دولت هم می‌شود که مقامات آمریکایی ادعا کردند توسط ارتش چین به سرقت رفته است.

مقامات بانک مرکزی اخیرا ده‌ها مورد از نفوذهای سایبری را شناسایی کردند که این شامل چندین موردی هم که در سال ۲۰۱۲ رخ داد و در سطح داخلی به آن جاسوسی گفتند، می‌شود.

در طول چند سال اخیر دولت فدرال آمریکا شدیدا سرمایه‌گذاری در بخش حفاظت از سیستم دیجیتالی خود را افزایش داده است تا آن‌چه به طور گسترده به عنوان ناتوانی در برقراری امنیت ملی تلقی می‌شود را بهبود ببخشد.

اسکن‌های هفتگی سیستم‌های دولتی توسط دپارتمان امنیت ملی در ماه ژانویه نشان داده بود که کمیسون بورس و اوراق بهادار دارای ضعف‌های اساسی امنیتی است، اما این آسیب‌پذیری‌ها در ۳ نهاد دیگر از همه بدتر است؛ آژانس حفاظت از محیط زیست، دپارتمان سلامت و خدمات فردی و اداره خدمات اجتماعی.

برخی از این نهادها اعلام کردند که پس از آن گزارش وضعیت امنیت سایبری خود را ارتقا داده‌اند.

یک سخنگوی اداره خدمات اجتماعی گفت که این اداره در ۶ ماه گذشته هیچ آسیب‌پذیری اساسی‌ای نداشته است و مواردی که در ژانویه شناسایی شده بودند هم ظرف کمتر از ۱۰ روز برطرف شدند.

سخنگوی دپارتمان کارگری هم اعلام کرد تمام آسیب‌پذیری‌های شناسایی شده اصلاح شده‌اند.

کسپرسکی روسیه زین پس حق ندارد محصولات نرم افزاری خود را به دستگاه‌ها و نهادهای حکومتی امریکا بفروشد.

به گزارش خبرآنلاین، ضد ویروس کسپرسکیِ 20 ساله با 400 میلیون کاربر در جهان متهم به رابطه پنهان با دولت روسیه شده است و سنا دستور داد هیچ کمپانی دولتی آمریکایی حق ندارد از ضد ویروس و سرویس‌های نرم افزاری کسپرسکی استفاده کند.

این مصوبه بخشی از لایحه سالانه سیاست‌های دفاعی آمریکا است که در سنا به تصویب رسید و حالا شبکه‌های آمریکایی به دستور سنا و همچنین دولت ترامپ موظفند تا این محصول نرم افزاری را از شبکه خود حذف کرده و در آینده آن را نخرند.

پس از تایید جاسوسی روس‌ها روی انتخابات 2016 آمریکا، این کشور سعی کرده است هر نوع رابطه نرم افزاری با این روسیه را به حالت تعلیق در بیاورد.

«یوجین کسپرسکی» ضمن رد اتهام ارتباط با کرملین، اعلام کرد حاضر است سورس کد برنامه را در اختیار شرکتهای ذی نفع قرار دهد اما پیشنهاد وی رد شد.

روز به روز بر میزان نفوذ تکنولوژی و در رأس آن اینترنت، در کشورهای مختلف جهان افزوده می‌شود ولی شواهد و نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که گستردگی این رشد، در همه نقاط جهان یکنواخت نیست و با اینکه در برخی کشورها هم‌اکنون نسل پنجم شبکه تلفن همراه (5G) دیده می‌شود درمقابل، مردم مناطقی از جهان تنها نسل دوم تلفن همراه(2G) را در اختیار دارند و البته ساکنان برخی نقاط جهان نیز هنوز اینترنت ندارند. مجموعه این موارد، نگرانی‌هایی را در جهان ایجاد کرده است و در همین راستا، به تازگی سازمان ملل متحد طی گزارشی ویژه، از شکاف دیجیتالی موجود در جهان انتقاد کرده و نسبت به این موضوع هشدار داده است.

توزیع نامتناسب اینترنت در جهان
در تازه‌ترین گزارش سازمان ملل آمده است که در حال حاضر توزیع دیجیتال، جهان را به دو بخش کشورهای پیشرفته و در حال رشد تقسیم کرده که کشورهای دسته دوم، بسیار عقب‌تر از گروه نخست هستند چرا که این شکاف دیجیتال، می‌تواند مشکلات عمده‌ای برای ساکنان این کشورها ایجاد کند. در این گزارش ذکر شده است که این شکاف بیشتر در نتیجه تسریع در اتصال کشورهای توسعه یافته به اینترنت پرسرعت ایجاد شده است. البته سازمان ملل متحد برای دستیابی به این نتیجه، از گزارش‌های مختلفی که در گوشه و کنار جهان تهیه شده، استفاده کرده است. به‌عنوان مثال اتحادیه جهانی مخابرات با همکاری یونسکو مؤسسه‌ای به نام Broadband Commission را در سال 2010 راه‌اندازی کردند تا طی گزارش‌هایی، به بررسی وضعیت اتصال مردم جهان به اینترنت، پهنای باند و.. بپردازند. اریکسون، هوآوی و سایر کمپانی‌های فناوری نیز هریک تحقیقاتی در این زمینه داشته و نشان داده‌اند که پهنای باند با تولید ناخالص داخلی ارتباط مستقیمی دارند و اینترنت اشیا، سیستم حمل و نقل هوشمند، شبکه سنسورها، واقعیت افزوده، اتوماسیون، هوش مصنوعی، روبات‌ها و... هریک می‌توانند در زندگی مردم بسیار تأثیرگذار باشند.
طبق آخرین گزارش مؤسسه Broadband Commission، 52درصد از جمعیت جهان هنوز به اینترنت دسترسی ندارند و البته تعداد کاربران مرد از تعداد کاربران زن در تمام مناطق جهان بیشتر است. همچنین در این گزارش آمده است در حالی که میانگین جهانی ضریب نفوذ اینترنت 48درصد است، حدود 79.6 درصد مردم اروپا آنلاین هستند و به اینترنت دسترسی دارند در حالی که در مقابل، در آفریقا تنها 21.8درصد مردم کاربر اینترنت هستند. در این گزارش همچنین آمده است که تا پایان سال 2017 میزان ضریب نفوذ اینترنت برای کشورهایCIS(کشورهای مستقل مشترک المنافع) معادل 67.7درصد خواهد بود و نیز 65.9درصد از مردم امریکا تا پایان 2017 آنلاین خواهند بود. طبق این گزارش، در منطقه آسیا پسیفیک(آسیا-اقیانوسیه) نیز میزان ضریب نفوذ اینترنت به 43.9درصد می‌رسد و این رقم در کشورهای عربی 43.7درصد و در آفریقا عددی معادل 21.8درصد خواهد بود.
 در این گزارش که اینترنت ثابت و سیار مورد توجه قرار گرفته، عنوان شده در حالی که متوسط سرعت اینترنت جهانی 7.2مگابیت بر ثانیه است ولی در این زمینه هم اختلاف فاحشی میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه وجود دارد. به طور معمول اینترنت و سرعت آن در کشورهای توسعه یافته، سریع‌تر از سایر کشورها رشد می‌کند و دوباره  این کشورها برنده میدان هستند. به‌عنوان مثال، متوسط سرعت اینترنت در کره جنوبی اکنون 28.6مگابیت بر ثانیه است در حالی که کاربران در نیجریه، اینترنتی با سرعت 1.5 مگابیت بر ثانیه را در اختیار دارند این درحالی است که از زمان ارائه گزارش سال گذشته سازمان ملل متحد تاکنون وضعیت این کشور در این زمینه، هیچ تغییری نکرده است و به همین دلیل این کشور جزو مناطقی از جهان محسوب می‌شود که وضعیت مناسبی از نظر اتصال اینترنت ندارد.
اما شبکه‌های اجتماعی نیز به تهیه گزارش درباره موضوع اینترنت و سرعت آن و نیز نسل‌های جدید شبکه‌های تلفن همراه پرداخته‌اند. به‌عنوان مثال تحقیقات اخیر فیس بوک در 75کشور جهان نشان داده است که به طور متوسط درمجموع 94درصد جمعیت این کشورها فقط به اینترنت 2Gاتصال دارند وکاربران با این سطح اینترنت، به هرحال نمی‌توانند تجربه مناسبی از جست وجو در اینترنت داشته باشند و از آن سود ببرند. طبق این گزارش، تنها 76درصد جمعیت جهان به اینترنت 3G دسترسی دارند و ازسوی دیگر فقط 43درصد آنها می‌توانند از اینترنت نسل چهارم شبکه تلفن همراه(4G) بهره بگیرند. این گزارش همچنین طی جدولی نشان داده است که چین با حدود 700میلیون کاربر اینترنت بزرگترین بازار اینترنت جهان را در اختیار دارد و پس از آن، هندوستان با 355میلیون کاربر جای گرفته است.

تأثیر آی‌سی‌تی بر تولید ناخالص داخلی
اما اینترنت و سرعت آن چگونه می‌تواند بر زندگی مردم جهان تأثیرگذار باشد که سازمان ملل تا این حد نسبت به شکاف دیجیتال موجود در جهان واکنش تند نشان داده و خواستار پر شدن این شکاف شده است؟
شاید اگر بخواهیم در عصر حاضر به یکی از دلایل اصلی تفاوت سطح زندگی مردم در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه اشاره کنیم، بتوانیم اینترنت و زیرساخت‌های آی سی تی را در صدر قرار دهیم چرا که ‌آی‌سی‌تی، موتور محرکه رشد اقتصاد در جهان محسوب می‌شود و می‌تواند در تولید ناخالص داخلی کشورها بسیار تأثیرگذار باشد. به هرحال شکاف دیجیتال موجود سبب شده است که وضعیت زندگی در کشورهای توسعه یافته با کشورهای در حال توسعه تا حد زیادی با یکدیگر تفاوت داشته باشند چرا که تنها در سایه تکنولوژی‌های نوین و در رأس آن، اینترنت است که مردم کشورهای توسعه یافته به اقتصاد دیجیتال دست یافته‌اند. آنچه مسلم است اینکه رشد اقتصادهای دیجیتال در سراسر جهان، در نتیجه سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطی شکل گرفته و هرچند کشورهای درحال توسعه نیز در این زمینه شروع به سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا از اقتصاد سنتی به اقتصاد دیجیتال‌گذار داشته باشند، ولی همچنان این شکاف وجود دارد.
در همین راستا یک مؤسسه تحقیقاتی مرتبط با کمپانی چینی هوآوی امسال چهارمین مطالعه سالانه خود را ارائه داده است که نشان می‌دهد چگونه کشورها بر اساس شاخص‌هایی همچون پهنای باند، دیتاسنتر، ابر، ابرداده(big data) و همچنین اینترنت اشیا پیشرفت خواهند داشت. در این گزارش آمده است سرمایه‌گذاری در این 5 شاخص، می‌تواند کشورها را قادر سازد که اقتصاد خود را به سوی دیجیتالی شدن پیش ببرند پس در این میان، توجه به شکاف دیجیتالی کشورهای مختلف جهان بسیار مهم و اجتناب‌ناپذیر است. با توجه به این موضوع، کشورهایی که در زمینه زیرساخت‌های آی‌سی‌تی و اینترنت عقب هستند بی‌تردید در زمینه کشاورزی، تحصیل، اشتغال و... نیز مشکلات زیادی دارند و تنها راه از بین بردن این شکاف دیجیتال که در اقتصاد جهان تأثیری ویژه دارد، این است که کشورهای ضعیف‌تر از گردونه این رقابت خارج نشوند و توسعه زیرساخت‌های آی سی تی بویژه پهنای باند و اتصال اینترنت و نیز سیستم‌های ابری را در صدر اولویت‌های خود قرار دهند چرا که از این طریق به اقتصاد پایدار دست خواهند یافت. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که ارتباط بین سرمایه‌گذاری در حوزه آی‌سی‌تی و تولید ناخالص داخلی غیرقابل انکار است و طبق این گزارش، افزایش 10درصدی میزان سرمایه‌گذاری در حوزه‌ آی‌سی‌تی از سال 2017 تا 2025 می‌تواند از جهات مختلف به کشورها کمک کند به‌عنوان مثال با مدل ترکیبی اقتصاد و آی‌سی‌تی، گفته می‌شود که هر یک دلار سرمایه‌گذاری اضافه در حوزه زیرساخت‌های آی‌سی‌تی، می‌تواند اکنون در تولید ناخالص داخلی 3 دلار را با خود به همراه بیاورد که البته این رقم به ازای هر دلار در سال 2020 حدود 3.70 دلار خواهد بود. همچنین در این گزارش آمده است که طبق پیش‌بینی‌ها با هر دلار سرمایه‌گذاری بیشتر در حوزه‌ آی‌سی‌تی بویژه زیرساخت‌های آن، می‌توان در سال 2025 انتظار داشت که این رقم 5دلار را برای این کشورها به ارمغان بیاورد. همچنین طبق این گزارش، میزان درآمد جهانی حاصل از بخش آی‌سی‌تی در سال 2016 حدود 3.98 تریلیون یورو (4.4تریلیون دلار) بوده است که انتظار می‌رود این میزان درآمدزایی تا سال 2019 به حدود 4.46تریلیون یورو برسد.
آنچه مسلم است اینکه ابزارهای دیجیتال، پهپادها، معاینات پزشکی از راه دور، روبات‌های پرستار و... می‌توانند سبب دسترسی بیشتر مردم به سلامت حتی در نقاط دورافتاده و صعب العبور شوند و به درمان هرچه سریعتر بیماران کمک شود. همچنین کودکانی که در سراسر جهان از تحصیل محروم هستند می‌توانند زیر پوشش آموزش آنلاین قرار بگیرند. دستیابی به کشاورزی پایدار و پربازده در کشورهای درحال توسعه نیز یکی دیگر از بخش‌هایی است که تنها با کمک توسعه زیرساخت‌های آی سی تی و آنلاین بودن تضمین خواهد شد. با توجه به این موارد، می‌توان دریافت که نگرانی سازمان ملل متحد کاملاً بجاست و باید این شکاف دیجیتال از بین برود. (منبع:روزنامه ایران)

یوگنی کاسپراسکی رئیس شرکت امنیتی کاسپراسکی که متهم به همکاری با دولت روسیه است، برای رفع اتهامات از خود در مجلس نمایندگان آمریکا شهادت می‌دهد.

به گزارش فارس به نقل از وی تری، دولت آمریکا مدعی است استفاده از نرم افزارهای امنیت سایبری این شرکت، به ضرر شرکت های آمریکایی است. زیرا ممکن است موجب سرقت اطلاعات شخصی کاربران شده و زمینه نفوذ به زیرساخت های مهم را در ایالات متحده فراهم کند.

کاسپراسکی بارها این ادعاها را رد کرده و اعلام کرده که این شرکت روسی رابطه ویژه ای با دولت پوتین ندارد و نرم افزارهای تولیدی آن از استانداردهای لازم برخوردار هستند.

شهادت مدیر کاسپراسکی در برابر کمیته علوم، فضا و فناوری مجلس نمایندگان و در تاریخ 27 اکتبر انجام می شود. وی قبلا از ارسال دعوتنامه ای در این زمینه خبر داده و موافقت خود برای ادای شهادت را اعلام کرده بود.

چند هفته قبل وزارت امنیت داخلی آمریکا از تمامی نهادهای دولت فدرال این کشور خواسته بود تا تمامی نرم افزارهای تولیدی کاسپراسکی را به علت نگرانی های امنیتی از روی شبکه های رایانه ای خود حذف کنند. نکته جالب این است که کاخ سفید از ارائه هرگونه سند و مدرکی که ادعاهایش را بر علیه کاسپراسکی اثبات کند، امتناع ورزیده است.